HAAGSCÏ1E COURANT Op eenzamen post Hl I S A N O S T O L Dinsdag 9 Januari 1940. BINNENLAND IN EN UITVALLEN oaar aanleiding van de Raadszitting. Vraag mijn merk'!* f DERDE BLAD. Surinaamsche weldadigheidszegels FEUILLETON. 1 Y* No. 17462. uur (Nadruk rerboden.) in oorlogstoestand bevinden I zaam de deur. (Wordt vervolffd.) De bestriding van het miltvuur onder het vee Nederlandsche mijnwerkers in Duitschland was van en de inslaan, gege- toe te moeten af stond dan deze Arabieren, met w ie hij door denzelfden nood en dezelfde ontberingen verbonden was...? in tot Weerkundige Waarnemingen Barometersvand van hedenmiddag 12 uur Het dunne pijltje geeft den stand aan van gisteren In de fabriek „De Adelaar” is in af wijking van de door de overheid vast gestelde mengvoorschriften beendermeel gebruikt in plaats van ontlijmd been dermeel. Mineralen op zichzelf kunnen nooit gevaar voor miltvuur opleveren. Dit geldt ook voor ontlijmd beender meel, dat zoo hoog verhit wordt, dat alle sporen gedood zijn. Ook andere mi neralen kunnen geen sporen bevatten. Anders staat het evenwel met been dermeel, dus niet-ontlijmd beendermeel. De door de overheid tegen „De Ade laar” genomen maatregelen, het intrek ken van de vergunning tot het afleveren van mineralenmengsels en mengvoeder, is geschied, omdat de fabrikant in strijd met de voorschriften heeft gehandeld. De plaatselijke politie te de Bilt heeft opdracht gekregen controle uit te oefe nen op de fabriek, opdat geen mine ralenmengsels deze fabriek meer ver laten. Verwachting tot den avond van 10 Jan.; Wind: meest matig. Oostelijk tot Noord oostelijk; helder tot lichtbewolkte lucht; droog weer; ‘s nachts strenge tot matige, overdag matige tot lichte vorst. buanten van mineralenmengsels en mengvoeder tot nader order niet wordt toegestaan van genoemde krachtvoederfabriek mineralenmeng sels te betrekken. De Raad heeft den middag verder vol gepraat over twee voorstellen, welke in de vorige vergadering waren aange houden Het eerste is dat om het badhotel te Kijkduin weder te verhuren (voor 3550 's jaars) gedurende 5 jaren aan den tegenwoordigen exploitant, vroe ger mede-eigenaar van het aan de Ge meente verkochte hotel met omgeving. Zooals men weet, hadden B. en W in O 22 zal 20 Januari te water worden gelaten De onderzeeboot O 22, in aanbouw op de werf der N.V. Koninklijke Maat schappij „De Schelde” voor de Ko ninklijke Nederlandsche marinezal Zaterdag 20 Januari a.s. te water wor den gelaten. De doopplechtigheid zal worden verricht door de echtgenoote van den hoofdofficier van den ma- rinestoomvaartdienst J. C. van Pap- pelendam, mevrouw van Pappelendam- de Wit. De ontwerpen zijn door den grafischen kunstenaar S. Hartz vervaardigd aan de hand van uit Paramaribo ontvangen fotografische opnamen. De zegels worden uitgegeven in vier frankeerwaarden en vier afbeeldingen n.l. Creoolsche, Javaansche, Hindo- staansche en Indiaansche. Op onze foto: een reproductie van de tw'ee eerstgenoemdeo „Het lekkere leverlraan-product!" '<J#. Fabriek in De Bilt onder politiecontrole Bij het onderzoek naar de oorzaak van de sterke verbreiding van het miltvuur onder het vee, is men tot de conclusie gekomen, dat de ver werking van niet-ontlijmd beender meel in mengvoeders gevaar kan opleveren voor miltvuur. Gebleken is, dat in de mineralen mengsels, bereid door de Utrecht- sche krachtvoederfabriek „De Ade laar” te de Bilt, beendermeel in plaats van ontlijmd beendermeel voorkomt. In verband hiermede werd op last van den inspecteur voor de volksge zondheid te Amersfoort, dr. Sj. Douma, in deze fabriek een onderzoek ingesteld, waarbij een partij mineralenmengsels in beslag werd genomen en voor onder zoek naar den Veeartsenijkundigen dienst te Utrecht werd opgezonden. Dit onderzoek heeft er toe geleid, dat de Regeeringscommissaris voor den akkerbouw en de veehouderij bij besluit van 5 Januari j.l. heeft bepaald, dat aan erkende distri- kunnen daar te Krachtige maatregelen van de overheid weg! Er bestond geen „terug”! Zijn mond sprak woorden, waarvan de be- teekenis nauwelijks tot hem doordrong Blijft u dan maar hier, maar ik geloof niet, dat ik opgewekt gezelschap ben. Geschrokken hield hij op. Wat had had hij gezegd? Volgden zijn woorden zijn wil dan met meer? Was hij waan zinnig geworden? Ging hy inderdaad denzelfden kant op als Bogdanoff? Verrast keek Ysot op. Zij mocht blijven! Zij keek naar den man, die naar het venster gegaan was en nu in het duister naar buiten staarde. Hij wendde haar zijn gekweld gezicht toe. Ik moest zeker uw gast zijn? vroeg hij en trachtte te glimlachen; hij wees op de tafel, die zij zoo keurig gedekt had. Zij antwoordde niet en opende met een kleinen zilveren kurketrekker een flesch. Hauser verwarde zich in twij fel en allerlei duistere gedachten. Ken de hij zichzelf, overschatte hij zijn krachten niet? Waarom had hij die vrouw gevraagd, te blijven? Wie was zij en wat wilde zij? Zij sprak haar Fransch zoo vloeiend en rad, dat het niet anders kon, of zij moest uit Parijs komen. Niet het minste Amerikaansche accent. Haar lachen was net zoo valsch als haar pas. Natuurlek een afgezante van den anderen kant. Wat ging zü hem aan, dat ingebeelde eigenwijze wicht, waar mee hij niets anders gemeen had dan gen Europa”, het Europa, dat Hauser had uitgestooten. Hauser had het aanbod aangenomen, was nog denzelfden avond aan boord gegaan, had tusschen de ruziemaken de bemanning zijn boeltje bij elkaar gezocht, zich uit de voeten gemaakt en zich tenslotte in deze woestijn ver borgen. Voor Maria en voor de wereld. En ten lange leste had hij vergeten. Europa en het leven, Parijs en Berlijn en eindelijk ook Maria Mayhofen... Twee jaren lang was het hem ge lukt. Maar daar was zij... haar parfum, haar stem, haar gang, haar blikken. Zij had hem ontdekt, nu zou hij weer haar slachtoffer worden. Dacht je, dat je sterker was, dan andere menschen? vroeg hij zich spot tend af. Dacht je soms, dat je je kon verbergen, en de liefde achter je wegsmijten, als een uitgelezen boek, zonder ^mart, zonder herinnering? Daar was het weer! Het heerlijke van deze harde wereld! Het schitter de in de radiateur van de auto, het sprak uit de zwarte koffers, uit het ritselen van haar zijden japon, uit de klank van de zachte vrouwenstem en uit haar trots, welke uit elke bewe ging bleek. Hauser sloeg de handen voor het ge wicht. Zijn oor verlangde plotseling naar het gedonder der granaten, het ratelen van de machinegeweren en het gekreun van de gewonden. Bruusk wendde hij zijn blikken af en liet den eleganten wagen staan voor was hy was de lokstem van een r andere wereld. Hij sloop door de gan- maakte een gebaar over de gedekte iproduct Sanostol in de flesch met haér foto er op! Want dat Is het levertraan- product, dat smakelijk gemaakt werd door toevoeging van sinaas appelsap. Maar ook het eenlge levertraanproduct met de zoo waardevolle vitaminen A, B, C en D! Sanostol, noodzakelijk voor Uw kind, onontbeerlijk ook voor UI De „familieverpakking” van f. 2.75 is 214 X zoo groot als de bekende flacon van f. 1.40. Dus voordeeliger! Het tweede voorstel, waarover nogal het een en ander is gezegd, betreft eveneens een „strop” voor de Ge meente: het H.T.O. Dit „Haagsch Tehuis voor Ongehuw- den” is indertijd met financieelen steun der Gemeente gesticht met een sociaal doel, n.l. de bestrijding van het in vele gevallen ongewenschte kost- gangerswezen. Jonge arbeiders vooral en jonge studeerenden e.d. zouden er voor een redelijken prijs goeden kost en behoorlijke inwoning kunnen vin den. Men vertrouwde, dat het tehuis zoodanig in een behoefte zou voorzien, dat men geen gebrek aan gasten zou hebben en de inrichting zichzelf wel 16) Dat besef zpu hij pas later krijgen in Marokko... Na vele hopelooze pogingen, om aan den kost te komen, nadat hij als bedelaar de huizen langs dit geen opzet is geweest al kwam het B. en W. goed te stade. Een ander denkbeeld wasver huring voor 3 inplaats van 5 jaar, maar daarvan wilde de exploitant niet weten omdat hij in dien korten tijd de te maken kosten van vernieuwingen enz. niet kan goedmaken. Wel bleek hij bereid tot huur voor één jaar, voor welken korten termijn hij dan van ver nieuwingen zou afzien. Een ander bezwaar van velen gold den huurprijs, die te laag werd ge acht. Men beriep zich bij die critiek op den hoogen prijs, welken de Ge meente indertijd voor het hotel heeft betaald. Ten onrechte, dunkt ons. Want niemand kan van een exploitant ver langen, dat hij een pacht zal be talen in verhouding tot den koopprijs indien hij daarbij met zijn exploitatie niet kan uitkomen. Die pacht of nuur moet evenredig zijn aan hetgeen bij goede exploitatie uit het object te halen is. Méér te vragen omdat de exploitant toevallig een dergenen is, die van de hooge koopsom heeft geprofiteerd en zoo achteraf zijn winst uit dien ver koop te willen verminderen ten oate van de Gemeente, die met de „strop” zit, dit gaat toch waarlijk niet aan. Of de huurprijs van 3550 per jaar te laag is in verband met de exploi- tatie-uitkomsten, kunnen wij niet be- oordeelendoor de opponeerende Raadsleden, die inzage hebben gehad van de cijfers, is het echter niet uit drukkelijk gesteld. Voor B. en W. bleek het de hoofd zaak, dat men een huurder, die een goede exploitant is gebleken, niet noo- deloos moet prijsgeven terwijl men geen enkelen waarborg heeft omtrent een eventueelen nieuwen huurder. Een motie van den heer Smitskamp e.a. om alsnog een openbare inschrij ving te houden, werd verworpen, ver moedelijk in hoofdzaak omdat velen den tijd daarvoor thans verstreken achtten. B. en W. echter kwamen aan het verlangen van velen in den Raad tegemoet door over te nemen een motie van den heer Folmer e.a. om het hotel slechts voor één jaar te verhuren, met de nadrukkelijke toezegging van het college dat tegen het najaar een open bare inschrijving zal worden voorbe reid. Er zal dan kunnen blijken, of de omstandigheden inmiddels zoodanig zijn geworden, dat van openbare in schrijving succes kan worden ver wacht, of niet. En de Raad zal dan tenminste t ij d i g een beslissing kun nen nemen. Het gewijzigde voorstel van B. en W. (verhuring voor één jaar aan tien tegenwoordigen exploitant) werd met de vermelde toezegging door den geheelen Raad aanvaard. De groei van het gebied van hoogen luchtdruk in de Baltische staten heeft nog geen einde genomen De luchtdruk is tot zeer hooge waarden gestegen en de tem peratuur tot beneden -30 graden gedaald. Het geheele Oosten maakt thans deel uit van den continentalen Russischen en Si- berischen winter-anticycloon, welke zich over het geheele Westen uitstrekt. Ver moedelijk zal de Westelijke uitbreiding in Zuidwestelijke richting doorgaan. Een scherpe tegenstelling met dit ge bied van koude over het vasteland vormen de hooge temperaturen op den Oceaan. Oe strooming van warme lucht langs den Zuidoost- en Oostrand van de Oceaan- depressie brengt tot hoog in het Noorden en tot diep in de Poolzee temperaturen boven het vriespunt De randstoringen blijven eer in het Westen en brengen zoowel vp de Azoren als op Ijsland zware regens en kort du rende stormen. Zonsopgang: 10 Jan. 8 08 uur. Zonsondergang: 10 Jan. 4.07 uur. Lantarens aan: 10 Jan. v.m. tot 7.36 uur: 10 Jan. 4.38 uur nam. Hoogwater te Scheveningen. 10 Jan. ’s morgens 2.40 uur: nam. 3 uur. Morgen géén schietoefeningen op het strand. kras gegaan en allerlei kleine karwei- Ijes had opgeknapt, hetgeen hem °n_ geveer één warmen maaltijd in de twee dagen opleverde en waarbij zijn ziel in zijn lichaam bevroren was, had hij er op een goeden dag plotseling genoeg van gekregen en was naar Bou logne gegaan, waar hij dienst op een schip had genomen. Zonder liefde, zonder vaderland, zonder thuis, scharrelde hij door de wereld, zonder zin, zonder doel, twy- felend en nauwelijks nog maar iets zoekend. En toch kon hij niets verge ten, noch Maria, noch dat hij een mis lukkeling was, noch de steden Parijs en Berlijn, daar ergens op d>en draaienden bol, waar hij nu op langza me oude vrachtbooten omheen voer... Vermoedelijk zou hij zijn leven lang voor den mast gevaren hebben, als hij in Casablanca niet die ontmoeting ge had had. Het was gebeurd in een vaa de kleine, vuile, Oostersche kroegjes, Deze eerste vergadering van den Raad in 1940 stond in den aanvang in het teeken van het nieuwe jaar. Het begon al vóór de opening met een druk handjes-schudden en beste wen- schen uiten van de dames en heeren onderling, en nauwelijks had de burge meester de vergadering geopend, of hij verhief zich van zijn zetel voor het uit spreken van de traditioneele nieuw jaarsrede. De leden, die dit voor ’t eerst beleef den, wisten niet goed of ze erbij moes ten gaan staan of konden blijven zitten, maar de burgervader beduidde hun met een kort woordje, dat zij hun gemak ervan konden nemen. En zij kwamen pas weer in actie, toen mr. de Monchy zijn’ lange speech beëindigd had en zij zijn woorden met een warm applausje bezegelden. De rede was vooral ditmaal méér dan alleen een traditioneele formaliteit. Niet slechts om de ernstige tijdsomstandig heden, welke er in weerspiegeld werden en aanleiding gaven tot vele wijze woor den, maar ook om het beeld, dat werd gegeven van de ontwikkeling onzer Gemeente in het afgeloopen jaar. Wij hebben in ons nummer van gis teren deze rede in haar geheel opge nomen. Zij is in hooge mate lezens waard en wie haar nog niet mocht heb ben gelezen en met de aandacht, welke ZÜ verdient herstelle alsnog dit verzuim. Men zal bij de lezing wellicht de op merking maken, dat het met de nood lottige gevolgen van den oorlogstoestand op ons loopcn een de gerij!) aan particuliere pensions en hotels. Ook om die reden zullen wij het toejuichen als er spoedig een ge gadigde voor het gebouw verschijnt of men er een andere nuttige bestemming voor vindt. Constateeren wij tenslotte, dat er niets is overgebleven van de hier en daar, in adressen en een deel van de pers hoog opgedreven maar weinig of niet gemotiveerde klachten over de lei ding van en de verzorging, voeding enz. in het H.T.O. De wethouder noemde zulk klagen een specifieke eigenschap van het Nederlandsche volk. Ons lijkt het meer een algemeen menschelijke eigenschap Maar verantwoordelijke .ieden, als Raadsleden dan toch zijn, dienen zich niet lichtvaardig tot tolk van zulke klachten te maken, tenzij deze hun bij grondig onderzoek juist zijn gebleken. Aandachtig keek Ysot in zijn oogen, die half bedekt waren door de oogle den. Zij bemerkte de kwelling, die zich achter zijn star gezicht verborg. Waarom leed deze man, waarom was hij hier, in" deze wildernis, aan voerder van een bende opstandelingen? Zijn ruwheid moest een masker zijn. Een schild, waar hij zich achter ver borg. Wie zou hy eigenlijk zijn? Ysot probeerde te schertsen. In oorlogstoestand? Hopelijk niet met mij. Hauser’s gezicht bleef onbewegelijk. Ik verzoek u nogmaals uw koffer weer in te pakken, zei hij koel en wendde zich af. Zonder op te zien trad hij opzij. Hei melijk telde hij de seconden. Waarom ging die vrouw niet weg? Hij smeekte dat zij weg zou gaan. Hij voelde, dat zyn zenuwen hem in den steek lieten. Ik heb u verzocht om heen te gaan, zei hij opgewonden en wendde zich weer naar haar toe. Ysot stond bij de tafel en begon langzaam haar koffer weer in te pakken. Ze merkte, dat ze tegen een rots vocht. Had deze man geen gevoel? Was dat verdriet in zijn gezicht een leugen? Was hij alleen maar soldaat hard en ondoordringbaar? Nog steeds had zij niets bereikt, niet gevonden, was niets te weten gekomen en er kwam alweer een nieuwe nacht, eindeloos, lange uren van angst en wanhoop. Waar was haar vader? Alstublieft, laat u my hier blijven, hun huidskleur en dat verder van hem zei ze zachtjes; in haar stem beefden tranen: met een moe gebaar liet zij haar handen zakken. Ik ben bang voor den nacht! fluisterde ze. Hauser’s hart trok samen. Ze moest Gemeenteleven nogal is los ge- en dat die gevolgen zelfs voor deel gunstig schijnen, daar immers werkloosheid blijkt te zijn gedaald. Wat dit laatste betreft, bedenke men echter, dat het de mobilisatie van zoo vele oudere, maar vooral jonge mannen is, welke tdt deze daling heeft geleid en men vrage zich af. hoe het zal gaan als vroeger of later moge het spoedig zijn! de mannen gedemobiliseerd te- rugkeeren in de burgermaatschappij, werknemers en kleine zelfstandigen. Eerst dan zal de werkloosheid haar vol len dnik doen gevoelen en die druk zal nog zwaarder zijn nu zooals de bur gemeester het uitdrukte de regeling der kostwinnersvergoeding tot een plot seling op groote schaal opgekomen trouwlust heeft geleid De burgemeester heeft niet verheeld, dat eerst 1940 en vermoedelijk ook vol gende jaren het sombere stempel van den oorlogstoestand zullen dragen en dat de toekomst zwart van onzeker heid is. Niettemin ontbreekt een zeker op timisme niet in de rede, welke den Raad en de burgerij opwekt tot moed, ver trouwen en bovenal tot nuttigen arbeid. Op dit betrekkelijke optimisme wees de heer Snoeck Henkemans. de nestor van den Raad, die in een aardige speech de rede en de goede wenschen van den burgemeester beantwoordde een taak, welke gedurende de jaren van zijn wethoudersschap werd vervuld door den heer Vliegen, dien men in den nieuwen Raad noode mist. Daar stond de vrouw: Europa... Maria Mayhofen... de raadselachtige miss Brown. Ze hoorde hem niet. Ze had een kleinen koffer opengemaakt en was be zig met het uitpakken van schitteren de glazen en blinkende schalen. Nu leg de ze vorken en lepels op tafel. Hij zag een wit servet schemeren. Nu schudde ze aan een klein toestel om ijs te maken. Oh, ze was uitstekend voorzien, uit gerust voor alle mogelijkheden, alleen natuurlijk niet voor die eene: dat men haar overweldigde en neersloeg... Weg met haar! dacht Hauser. Hij was soldaat, over enkele dagen wellicht aan stukken gereten door een granaat... Het was moeilijk genoeg geweest; nachten lang had hij zich ge marteld, om alles te vergeten. De lief de was dood, men mocht hem niet meer opwekken. Hoorbaar klapte Hauser zijn kaken op elkaar. Daardoor merkte Ysot hem. Ze schrok even, want eigenlijk had hij nog niet moeten komen: toen glimlachte ze en ging naar hem toe: .U is niet boos op me, om dat ik hier binnengedrongen ben? Hauser keek naar haar hand. Een smalle lichtstraal weerkaatste in al het nikkel en verblindde hem. Ik heb uitdrukkelijk bevel ven, niemand tot deze kamer laten. Ik zal de schildwacht bestraffen! Moeizaam keek hij op; hy vermeed het, haar in de oogen te zien. Wat heeft dat te beteekenen? Hij gen naar zijn kamer en opende lang- tafel. U vergeet, dat wij" ons'hier In Suriname worden weldadigheids zegels uitgegeven, waarvan de baten ten voordeele zullen komen van net Surinaamsche volkskind en dit jaar in het bijzonder van de vereeniging tot verpleging van lepralijders in Suriname „Bethesda”, het sub-comité voor de kinderopvoeding van het Surinaamsche steuncomité en de vereeniging „Het Groene Kruis” in Suriname. de vorige vergadering dit voorste’ teruggenomen nadat er in het open baar kort en in het geheim lang over gesproken was. Zij zijn daarna echter met hetzelfde voorstel in den Raad terug gekomen. Voor een openbare in schrijving, waarop was aangedrongen, bleken B. en W. niets te gevoelen In 1 1937 is zoo’n ‘inschrijving gehouden en zij werd een mislukking. Onder de huidige omstandigheden verwachtten B. en W. er nóg minder heil van en bovendien achtten zij het daarvoor nu al te laat. Dit laatste is de schuld van dit college zelf, dat niet eerder met het voorstel is gekomen en daarmee voor den Raad één van de wegen, I welke men zou kunnen inslaan, bij voorbaat afsloot. Wij nemen aan, dat ES Vraag ’t lékkere levertraanproduct zoowat zou kunnen bedruipen, ook met behulp van het voor iefier toegankelijke restaurant (waaraan burgemeester Pa- tijn indertijd een eind heeft gemaakt vanwege de concurrentie met particu liere ondernemingen). Het is echter bitter tegengevallen. Niet alleen was er na verloop van tijd een heel andere en ten deeie slechts vlottende be volking aan men verwacht had, maar ook bleef een groot deel van de ka mers onbezet (thans is er een deel van de hier tijdelijk aanwezige rijksveld- wacht ingekwartierd). De financieele gevolgen waren funest en het was vooral de Gemeente, die daarvoor moest opkomen. Verbeteringen in het tehuis, die men voor vrij veel geld heeft aangebracht, nadat in 1937 tot verderen financieelen steun was be sloten, hebben niet mogen baten. Wat nu gedaan? Géén financieelen steun meer geven? Maar dan bleef de Gemeente zitten met een groote schuld, die moet worden afgelost, zonder dat daar iets tegenover zou staan, en met een gebouw, waarmee men niet weet wat te oeginnen omdat het zich voor andere doeleinden al heel slecht leent. Daarom besloot de Raad, op voorstel van B. en W., nog voor dit en het volgend jaar telkens 35.000 te betalen, wat in elk geval voordeeliger (of liever- minder nadeelig!) uitkomt. Er was ook aangedrongen op steun voor slechts, één jaar, maar dat werd te kort geacht Wél deden B. en W. de gaarne door den Raad aanvaarde toezegging, dat aan den steun de voorwaarde zal wor den verbonden, dat de Gemeente zich tusschentijds met een termijn van drie maanden zal kunnen losmaken van het H.T.O.. (dat op erfpachtsgrond staat) in geval zich een gegadigde voor het gebouw mocht voordoen met een aan nemelijk bod. En intusschen zullen B. en W. uitzien naar een andere bestem ming voor het gebouw (dat door hen ongeschikt wordt geacht voor Maat schappelijk Hulpbetoon). Laten wij er het beste van hopen! Maar wij mogen veilig aannemen dat, hoe het ook verder moge loopen, het H.T.O. voor de Gemeente een geduchte schadepost zal blijven. Er werd van de zijde van B. en W. vrij scherpe critiek geoefend op het adres van Horecaf, evenals dit in nog scherper vorm was geschiedt op 't adres van deze vereeniging inzake het bad hotel te Kijkduin. Intusschen zijn wij nog niet heelemaal overtuigd, dat wer kelijk het H.T.O., zooals dat de laat ste jaren is geëxploiteerd, in het ge heel geen concurrentie heeft aangedaan (met behulp van Gemeentegeld, d.i. geld van de belastingbetalende bur- Een verklaring van de fabrieksdirectie. In verband met het bericht over de bestrijding van het miltvuur onder het vee en het in de krachtvoederfabriek „De Adelaar” te De Bilt ingestelde onderzoek deelt de directie van deze fabriek het volgende mede Dat het gebruik van niet-ontlijmd beendermeel de oorzaak zou zijn van de sterke verbreiding van miltvuur, is tot heden onbewezen gebleven. De directie was het onbekend, dat zij beendermeel in plaats van ontlijmd beendermeel heeft verwerkt. Zij wijst erop, dat de regeeringsinstantie (voed selvoorziening oorlog) in haar circu laire van 21 December j.l. (negende aanvulling der instructie voor het fa- briceeren van mengvoeder) zelf been dermeel voor veevoeder geschikt acht. Van inbeslagneming van een partij beendermeel en van politietoezicht is haar niets bekend. Nieuwe moeilijkheden in den weg gelegd. Sinds eenigen tijd is de bepaling van kracht geworden, dat men des avonds na acht uur tot des morgens zeven uur niet meer Duitschland mag verlaten of binnengekomen. Het gevolg van dezen, door de Duitschers getroffen maatregel is, dat b.v. de mijnwerkers in Kerkrade woonachtig, en op de mijnen in het Akensche kolendistrict werkende, op het oogenblik, dat hun dienst is geëin digd, Duitschland niet meer verlaten en gedwongen zijn verblijven. Van de 120 a 130 mijnwer kers uit Kerkrade, die werkzaam zijn op de nabijzijnde Duitsche mijnen en tot nu toe dagelijks huiswaarts keerden, hebben zich reeds een twintigtal bij •den werklooztndienst gemeld, omdat hun dienst niet meer toelaat, zich naar hun werk te begeven, deelt het „Han- delsblad’ mede. Het aantal werkloozen zal dus nog meer gaan toenemen en het is te voor zien. dat. indien de Duitsche maatregel ook voor de mijnwerkers en voor an dere arbeiders in het Nederlandsche grensgebied blijft, de tewerkstelling van Nederlandsche arbeiders in het Duitsche grensgebied weldra tot het verleden zal behooren. Indien verkregen zou kunnen wor den, dat de mijnwerkers hun werk zou den kunnen verrichten tusschen des morgens zeven uur en des avonds acht uur, zouden de gerezen moeilijkheden worden opgeheven en het werk in de mijnen zou regelmatig kunnen blijven geschieden. Maar op deze regeling schijnt, volgens het blad, weinig kans te betaan. waar een fatsoenlijk mensch haast geen adem kon halen van den verpes tenden stank, welke er hing. Hij was in gesprek gekomen met een van die bruine menschen in witte burnous, een man, die opvallend goed Fransch sprak. De Marokkaan wist niet veel van Duitschland af, maar hij wist ten minste nog wel, dat Frankrijk en Duiischland oorlog met elkaar hadden gevoerd en dat Duitschland door aller lei verdragen en overeenkomsten uitge sloten was van alle handels- en andere belangen in Marokko. En dat kwam hem juist van pas. Hij kon best een Duitscher gebruiken. De onbekende in de witte burnous vroeg hem ’s avonds even buiten de stad te komen. Voor een langer ge sprek. Men kon daar beter vrijuit pra ten, tenminste als er geen Fransche schildwachten in de buurt waren. Hauser, die op dat oogenblik met een Portugeesche vrachtboot in de ha ven lag, stemde toe. Van het leven aan boord had hy al lang genoeg. Het leven» onder de ruwe bemanning was nog veel erger dan die laatste troos- telooze tijd in Parijs. En zoodoende vielen de woorden van den Arabier, die zich als dienaar van een der rijke sheiks uit het binnenland voorstelde, in goede aarde. Het aanbod kwam hem juist van pas. De Arabier bood den jongeman dien avond niets minder, dan een betrek king als officier in het particuliere le ger van zijn heer aan. En aangezien hij een juisten kijk op hem had, liet hij, tijdens het gesprek allerlei schoo- nc gedachten doorschemeren, zooals „strijd om de vrijheid” en „haat te- Barometer alhier v.m. 8 uur 776 m.m., v.m. 12 uur 778 m.m.; thermometer resp. -4 gr. en -3 gr. Celsius. Barometer na hedenmiddag 12 stijgende. V a o te BRÖCADES STHEEMAN PHARMACIA

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 9