HAAGSCÏ1E COURANT
Op
eenzamen
post
Hl
I
S A N O S T O L
Dinsdag 9 Januari 1940.
BINNENLAND
IN EN UITVALLEN
oaar aanleiding van de Raadszitting.
Vraag mijn merk'!*
f
DERDE BLAD.
Surinaamsche weldadigheidszegels
FEUILLETON.
1
Y*
No. 17462.
uur
(Nadruk rerboden.)
in oorlogstoestand bevinden I
zaam de deur.
(Wordt vervolffd.)
De bestriding van het miltvuur
onder het vee
Nederlandsche mijnwerkers in
Duitschland
was
van
en
de
inslaan,
gege-
toe te
moeten
af stond dan deze Arabieren, met w ie
hij door denzelfden nood en dezelfde
ontberingen verbonden was...?
in
tot
Weerkundige Waarnemingen
Barometersvand van hedenmiddag 12 uur
Het dunne pijltje geeft den stand aan
van gisteren
In de fabriek „De Adelaar” is in af
wijking van de door de overheid vast
gestelde mengvoorschriften beendermeel
gebruikt in plaats van ontlijmd been
dermeel. Mineralen op zichzelf kunnen
nooit gevaar voor miltvuur opleveren.
Dit geldt ook voor ontlijmd beender
meel, dat zoo hoog verhit wordt, dat
alle sporen gedood zijn. Ook andere mi
neralen kunnen geen sporen bevatten.
Anders staat het evenwel met been
dermeel, dus niet-ontlijmd beendermeel.
De door de overheid tegen „De Ade
laar” genomen maatregelen, het intrek
ken van de vergunning tot het afleveren
van mineralenmengsels en mengvoeder,
is geschied, omdat de fabrikant in strijd
met de voorschriften heeft gehandeld.
De plaatselijke politie te de Bilt heeft
opdracht gekregen controle uit te oefe
nen op de fabriek, opdat geen mine
ralenmengsels deze fabriek meer ver
laten.
Verwachting tot den avond van 10 Jan.;
Wind: meest matig. Oostelijk tot Noord
oostelijk; helder tot lichtbewolkte lucht;
droog weer; ‘s nachts strenge tot matige,
overdag matige tot lichte vorst.
buanten van mineralenmengsels en
mengvoeder tot nader order niet
wordt toegestaan van genoemde
krachtvoederfabriek mineralenmeng
sels te betrekken.
De Raad heeft den middag verder vol
gepraat over twee voorstellen, welke in
de vorige vergadering waren aange
houden
Het eerste is dat om het badhotel te
Kijkduin weder te verhuren (voor
3550 's jaars) gedurende 5 jaren aan
den tegenwoordigen exploitant, vroe
ger mede-eigenaar van het aan de Ge
meente verkochte hotel met omgeving.
Zooals men weet, hadden B. en W in
O 22 zal 20 Januari te water
worden gelaten
De onderzeeboot O 22, in aanbouw
op de werf der N.V. Koninklijke Maat
schappij „De Schelde” voor de Ko
ninklijke Nederlandsche marinezal
Zaterdag 20 Januari a.s. te water wor
den gelaten. De doopplechtigheid zal
worden verricht door de echtgenoote
van den hoofdofficier van den ma-
rinestoomvaartdienst J. C. van Pap-
pelendam, mevrouw van Pappelendam-
de Wit.
De ontwerpen zijn door den grafischen
kunstenaar S. Hartz vervaardigd aan
de hand van uit Paramaribo ontvangen
fotografische opnamen.
De zegels worden uitgegeven in vier
frankeerwaarden en vier afbeeldingen
n.l. Creoolsche, Javaansche, Hindo-
staansche en Indiaansche.
Op onze foto: een reproductie van de
tw'ee eerstgenoemdeo
„Het lekkere leverlraan-product!"
'<J#.
Fabriek in De Bilt onder
politiecontrole
Bij het onderzoek naar de oorzaak
van de sterke verbreiding van het
miltvuur onder het vee, is men tot
de conclusie gekomen, dat de ver
werking van niet-ontlijmd beender
meel in mengvoeders gevaar kan
opleveren voor miltvuur.
Gebleken is, dat in de mineralen
mengsels, bereid door de Utrecht-
sche krachtvoederfabriek „De Ade
laar” te de Bilt, beendermeel in
plaats van ontlijmd beendermeel
voorkomt.
In verband hiermede werd op last
van den inspecteur voor de volksge
zondheid te Amersfoort, dr. Sj. Douma,
in deze fabriek een onderzoek ingesteld,
waarbij een partij mineralenmengsels
in beslag werd genomen en voor onder
zoek naar den Veeartsenijkundigen
dienst te Utrecht werd opgezonden.
Dit onderzoek heeft er toe geleid,
dat de Regeeringscommissaris voor
den akkerbouw en de veehouderij
bij besluit van 5 Januari j.l. heeft
bepaald, dat aan erkende distri-
kunnen
daar te
Krachtige maatregelen van de overheid
weg! Er bestond geen „terug”! Zijn
mond sprak woorden, waarvan de be-
teekenis nauwelijks tot hem doordrong
Blijft u dan maar hier, maar ik
geloof niet, dat ik opgewekt gezelschap
ben.
Geschrokken hield hij op. Wat had
had hij gezegd? Volgden zijn woorden
zijn wil dan met meer? Was hij waan
zinnig geworden? Ging hy inderdaad
denzelfden kant op als Bogdanoff?
Verrast keek Ysot op. Zij mocht
blijven! Zij keek naar den man, die
naar het venster gegaan was en nu
in het duister naar buiten staarde.
Hij wendde haar zijn gekweld gezicht
toe. Ik moest zeker uw gast zijn?
vroeg hij en trachtte te glimlachen; hij
wees op de tafel, die zij zoo keurig
gedekt had.
Zij antwoordde niet en opende met
een kleinen zilveren kurketrekker een
flesch. Hauser verwarde zich in twij
fel en allerlei duistere gedachten. Ken
de hij zichzelf, overschatte hij zijn
krachten niet? Waarom had hij die
vrouw gevraagd, te blijven? Wie was
zij en wat wilde zij?
Zij sprak haar Fransch zoo vloeiend
en rad, dat het niet anders kon, of
zij moest uit Parijs komen. Niet het
minste Amerikaansche accent. Haar
lachen was net zoo valsch als haar
pas. Natuurlek een afgezante van den
anderen kant. Wat ging zü hem aan,
dat ingebeelde eigenwijze wicht, waar
mee hij niets anders gemeen had dan
gen Europa”, het Europa, dat Hauser
had uitgestooten.
Hauser had het aanbod aangenomen,
was nog denzelfden avond aan boord
gegaan, had tusschen de ruziemaken
de bemanning zijn boeltje bij elkaar
gezocht, zich uit de voeten gemaakt
en zich tenslotte in deze woestijn ver
borgen. Voor Maria en voor de wereld.
En ten lange leste had hij vergeten.
Europa en het leven, Parijs en Berlijn
en eindelijk ook Maria Mayhofen...
Twee jaren lang was het hem ge
lukt.
Maar daar was zij... haar parfum,
haar stem, haar gang, haar blikken.
Zij had hem ontdekt, nu zou hij
weer haar slachtoffer worden.
Dacht je, dat je sterker was, dan
andere menschen? vroeg hij zich spot
tend af. Dacht je soms, dat je je
kon verbergen, en de liefde achter je
wegsmijten, als een uitgelezen boek,
zonder ^mart, zonder herinnering?
Daar was het weer! Het heerlijke
van deze harde wereld! Het schitter
de in de radiateur van de auto, het
sprak uit de zwarte koffers, uit het
ritselen van haar zijden japon, uit de
klank van de zachte vrouwenstem en
uit haar trots, welke uit elke bewe
ging bleek.
Hauser sloeg de handen voor het ge
wicht. Zijn oor verlangde plotseling
naar het gedonder der granaten, het
ratelen van de machinegeweren en het
gekreun van de gewonden.
Bruusk wendde hij zijn blikken af en
liet den eleganten wagen staan voor
was hy was de lokstem van een r
andere wereld. Hij sloop door de gan- maakte een gebaar over de gedekte
iproduct
Sanostol in de flesch met haér foto
er op! Want dat Is het levertraan-
product, dat smakelijk gemaakt
werd door toevoeging van sinaas
appelsap. Maar ook het eenlge
levertraanproduct met de zoo
waardevolle vitaminen A, B, C en
D! Sanostol, noodzakelijk voor Uw
kind, onontbeerlijk ook voor UI
De „familieverpakking” van f. 2.75
is 214 X zoo groot als de bekende
flacon van f. 1.40. Dus voordeeliger!
Het tweede voorstel, waarover nogal
het een en ander is gezegd, betreft
eveneens een „strop” voor de Ge
meente: het H.T.O.
Dit „Haagsch Tehuis voor Ongehuw-
den” is indertijd met financieelen
steun der Gemeente gesticht met een
sociaal doel, n.l. de bestrijding van
het in vele gevallen ongewenschte kost-
gangerswezen. Jonge arbeiders vooral
en jonge studeerenden e.d. zouden er
voor een redelijken prijs goeden kost
en behoorlijke inwoning kunnen vin
den. Men vertrouwde, dat het tehuis
zoodanig in een behoefte zou voorzien,
dat men geen gebrek aan gasten zou
hebben en de inrichting zichzelf wel
16)
Dat besef zpu hij pas later krijgen
in Marokko... Na vele hopelooze
pogingen, om aan den kost te komen,
nadat hij als bedelaar de huizen langs
dit geen opzet is geweest al kwam het
B. en W. goed te stade.
Een ander denkbeeld wasver
huring voor 3 inplaats van 5 jaar,
maar daarvan wilde de exploitant niet
weten omdat hij in dien korten tijd de
te maken kosten van vernieuwingen
enz. niet kan goedmaken. Wel bleek hij
bereid tot huur voor één jaar, voor
welken korten termijn hij dan van ver
nieuwingen zou afzien.
Een ander bezwaar van velen gold
den huurprijs, die te laag werd ge
acht. Men beriep zich bij die critiek
op den hoogen prijs, welken de Ge
meente indertijd voor het hotel heeft
betaald. Ten onrechte, dunkt ons. Want
niemand kan van een exploitant ver
langen, dat hij een pacht zal be
talen in verhouding tot den koopprijs
indien hij daarbij met zijn exploitatie
niet kan uitkomen. Die pacht of nuur
moet evenredig zijn aan hetgeen bij
goede exploitatie uit het object te halen
is. Méér te vragen omdat de exploitant
toevallig een dergenen is, die van de
hooge koopsom heeft geprofiteerd en
zoo achteraf zijn winst uit dien ver
koop te willen verminderen ten oate
van de Gemeente, die met de „strop”
zit, dit gaat toch waarlijk niet aan.
Of de huurprijs van 3550 per jaar
te laag is in verband met de exploi-
tatie-uitkomsten, kunnen wij niet be-
oordeelendoor de opponeerende
Raadsleden, die inzage hebben gehad
van de cijfers, is het echter niet uit
drukkelijk gesteld.
Voor B. en W. bleek het de hoofd
zaak, dat men een huurder, die een
goede exploitant is gebleken, niet noo-
deloos moet prijsgeven terwijl men
geen enkelen waarborg heeft omtrent
een eventueelen nieuwen huurder.
Een motie van den heer Smitskamp
e.a. om alsnog een openbare inschrij
ving te houden, werd verworpen, ver
moedelijk in hoofdzaak omdat velen
den tijd daarvoor thans verstreken
achtten. B. en W. echter kwamen aan
het verlangen van velen in den Raad
tegemoet door over te nemen een motie
van den heer Folmer e.a. om het hotel
slechts voor één jaar te verhuren, met
de nadrukkelijke toezegging van het
college dat tegen het najaar een open
bare inschrijving zal worden voorbe
reid. Er zal dan kunnen blijken, of de
omstandigheden inmiddels zoodanig
zijn geworden, dat van openbare in
schrijving succes kan worden ver
wacht, of niet. En de Raad zal dan
tenminste t ij d i g een beslissing kun
nen nemen.
Het gewijzigde voorstel van B. en
W. (verhuring voor één jaar aan tien
tegenwoordigen exploitant) werd
met de vermelde toezegging door
den geheelen Raad aanvaard.
De groei van het gebied van hoogen
luchtdruk in de Baltische staten heeft nog
geen einde genomen De luchtdruk is tot
zeer hooge waarden gestegen en de tem
peratuur tot beneden -30 graden gedaald.
Het geheele Oosten maakt thans deel uit
van den continentalen Russischen en Si-
berischen winter-anticycloon, welke zich
over het geheele Westen uitstrekt. Ver
moedelijk zal de Westelijke uitbreiding in
Zuidwestelijke richting doorgaan.
Een scherpe tegenstelling met dit ge
bied van koude over het vasteland vormen
de hooge temperaturen op den Oceaan. Oe
strooming van warme lucht langs den
Zuidoost- en Oostrand van de Oceaan-
depressie brengt tot hoog in het Noorden
en tot diep in de Poolzee temperaturen
boven het vriespunt
De randstoringen blijven eer in het
Westen en brengen zoowel vp de Azoren
als op Ijsland zware regens en kort du
rende stormen.
Zonsopgang: 10 Jan. 8 08 uur.
Zonsondergang: 10 Jan. 4.07 uur.
Lantarens aan: 10 Jan. v.m. tot
7.36 uur: 10 Jan. 4.38 uur nam.
Hoogwater te Scheveningen.
10 Jan. ’s morgens 2.40 uur: nam. 3 uur.
Morgen géén schietoefeningen op het
strand.
kras gegaan en allerlei kleine karwei-
Ijes had opgeknapt, hetgeen hem °n_
geveer één warmen maaltijd in de
twee dagen opleverde en waarbij zijn
ziel in zijn lichaam bevroren was, had
hij er op een goeden dag plotseling
genoeg van gekregen en was naar Bou
logne gegaan, waar hij dienst op een
schip had genomen.
Zonder liefde, zonder vaderland,
zonder thuis, scharrelde hij door de
wereld, zonder zin, zonder doel, twy-
felend en nauwelijks nog maar iets
zoekend. En toch kon hij niets verge
ten, noch Maria, noch dat hij een mis
lukkeling was, noch de steden Parijs
en Berlijn, daar ergens op d>en
draaienden bol, waar hij nu op langza
me oude vrachtbooten omheen voer...
Vermoedelijk zou hij zijn leven lang
voor den mast gevaren hebben, als hij
in Casablanca niet die ontmoeting ge
had had. Het was gebeurd in een vaa
de kleine, vuile, Oostersche kroegjes,
Deze eerste vergadering van den Raad
in 1940 stond in den aanvang in het
teeken van het nieuwe jaar.
Het begon al vóór de opening met een
druk handjes-schudden en beste wen-
schen uiten van de dames en heeren
onderling, en nauwelijks had de burge
meester de vergadering geopend, of hij
verhief zich van zijn zetel voor het uit
spreken van de traditioneele nieuw
jaarsrede.
De leden, die dit voor ’t eerst beleef
den, wisten niet goed of ze erbij moes
ten gaan staan of konden blijven zitten,
maar de burgervader beduidde hun met
een kort woordje, dat zij hun gemak
ervan konden nemen. En zij kwamen
pas weer in actie, toen mr. de Monchy
zijn’ lange speech beëindigd had en zij
zijn woorden met een warm applausje
bezegelden.
De rede was vooral ditmaal méér dan
alleen een traditioneele formaliteit. Niet
slechts om de ernstige tijdsomstandig
heden, welke er in weerspiegeld werden
en aanleiding gaven tot vele wijze woor
den, maar ook om het beeld, dat werd
gegeven van de ontwikkeling onzer
Gemeente in het afgeloopen jaar.
Wij hebben in ons nummer van gis
teren deze rede in haar geheel opge
nomen. Zij is in hooge mate lezens
waard en wie haar nog niet mocht heb
ben gelezen en met de aandacht,
welke ZÜ verdient herstelle alsnog
dit verzuim.
Men zal bij de lezing wellicht de op
merking maken, dat het met de nood
lottige gevolgen van den oorlogstoestand
op ons
loopcn
een
de
gerij!) aan particuliere pensions en
hotels. Ook om die reden zullen wij
het toejuichen als er spoedig een ge
gadigde voor het gebouw verschijnt of
men er een andere nuttige bestemming
voor vindt.
Constateeren wij tenslotte, dat er
niets is overgebleven van de hier en
daar, in adressen en een deel van de
pers hoog opgedreven maar weinig of
niet gemotiveerde klachten over de lei
ding van en de verzorging, voeding enz.
in het H.T.O. De wethouder noemde
zulk klagen een specifieke eigenschap
van het Nederlandsche volk. Ons lijkt
het meer een algemeen menschelijke
eigenschap Maar verantwoordelijke
.ieden, als Raadsleden dan toch zijn,
dienen zich niet lichtvaardig tot tolk
van zulke klachten te maken, tenzij
deze hun bij grondig onderzoek juist
zijn gebleken.
Aandachtig keek Ysot in zijn oogen,
die half bedekt waren door de oogle
den. Zij bemerkte de kwelling, die zich
achter zijn star gezicht verborg.
Waarom leed deze man, waarom
was hij hier, in" deze wildernis, aan
voerder van een bende opstandelingen?
Zijn ruwheid moest een masker zijn.
Een schild, waar hij zich achter ver
borg. Wie zou hy eigenlijk zijn?
Ysot probeerde te schertsen.
In oorlogstoestand? Hopelijk niet
met mij.
Hauser’s gezicht bleef onbewegelijk.
Ik verzoek u nogmaals uw koffer
weer in te pakken, zei hij koel en
wendde zich af.
Zonder op te zien trad hij opzij. Hei
melijk telde hij de seconden. Waarom
ging die vrouw niet weg? Hij smeekte
dat zij weg zou gaan. Hij voelde, dat
zyn zenuwen hem in den steek lieten.
Ik heb u verzocht om heen te
gaan, zei hij opgewonden en wendde
zich weer naar haar toe.
Ysot stond bij de tafel en begon
langzaam haar koffer weer in te
pakken. Ze merkte, dat ze tegen een
rots vocht. Had deze man geen gevoel?
Was dat verdriet in zijn gezicht een
leugen? Was hij alleen maar soldaat
hard en ondoordringbaar?
Nog steeds had zij niets bereikt, niet
gevonden, was niets te weten gekomen
en er kwam alweer een nieuwe nacht,
eindeloos, lange uren van angst en
wanhoop. Waar was haar vader?
Alstublieft, laat u my hier blijven, hun huidskleur en dat verder van hem
zei ze zachtjes; in haar stem beefden
tranen: met een moe gebaar liet zij
haar handen zakken. Ik ben bang
voor den nacht! fluisterde ze.
Hauser’s hart trok samen. Ze moest
Gemeenteleven nogal is los ge-
en dat die gevolgen zelfs voor
deel gunstig schijnen, daar immers
werkloosheid blijkt te zijn gedaald.
Wat dit laatste betreft, bedenke men
echter, dat het de mobilisatie van zoo
vele oudere, maar vooral jonge mannen
is, welke tdt deze daling heeft geleid en
men vrage zich af. hoe het zal gaan als
vroeger of later moge het spoedig
zijn! de mannen gedemobiliseerd te-
rugkeeren in de burgermaatschappij,
werknemers en kleine zelfstandigen.
Eerst dan zal de werkloosheid haar vol
len dnik doen gevoelen en die druk zal
nog zwaarder zijn nu zooals de bur
gemeester het uitdrukte de regeling
der kostwinnersvergoeding tot een plot
seling op groote schaal opgekomen
trouwlust heeft geleid
De burgemeester heeft niet verheeld,
dat eerst 1940 en vermoedelijk ook vol
gende jaren het sombere stempel van
den oorlogstoestand zullen dragen en
dat de toekomst zwart van onzeker
heid is.
Niettemin ontbreekt een zeker op
timisme niet in de rede, welke den Raad
en de burgerij opwekt tot moed, ver
trouwen en bovenal tot nuttigen arbeid.
Op dit betrekkelijke optimisme wees
de heer Snoeck Henkemans. de nestor
van den Raad, die in een aardige speech
de rede en de goede wenschen van den
burgemeester beantwoordde een taak,
welke gedurende de jaren van zijn
wethoudersschap werd vervuld door den
heer Vliegen, dien men in den nieuwen
Raad noode mist.
Daar stond de vrouw: Europa...
Maria Mayhofen... de raadselachtige
miss Brown.
Ze hoorde hem niet. Ze had een
kleinen koffer opengemaakt en was be
zig met het uitpakken van schitteren
de glazen en blinkende schalen. Nu leg
de ze vorken en lepels op tafel. Hij
zag een wit servet schemeren. Nu
schudde ze aan een klein toestel om
ijs te maken.
Oh, ze was uitstekend voorzien, uit
gerust voor alle mogelijkheden, alleen
natuurlijk niet voor die eene: dat men
haar overweldigde en neersloeg...
Weg met haar! dacht Hauser.
Hij was soldaat, over enkele dagen
wellicht aan stukken gereten door een
granaat... Het was moeilijk genoeg
geweest; nachten lang had hij zich ge
marteld, om alles te vergeten. De lief
de was dood, men mocht hem niet
meer opwekken.
Hoorbaar klapte Hauser zijn kaken
op elkaar. Daardoor merkte Ysot
hem. Ze schrok even, want eigenlijk
had hij nog niet moeten komen: toen
glimlachte ze en ging naar hem toe:
.U is niet boos op me, om
dat ik hier binnengedrongen ben?
Hauser keek naar haar hand. Een
smalle lichtstraal weerkaatste in al
het nikkel en verblindde hem.
Ik heb uitdrukkelijk bevel
ven, niemand tot deze kamer
laten. Ik zal de schildwacht
bestraffen!
Moeizaam keek hij op; hy vermeed
het, haar in de oogen te zien.
Wat heeft dat te beteekenen? Hij
gen naar zijn kamer en opende lang- tafel. U vergeet, dat wij" ons'hier
In Suriname worden weldadigheids
zegels uitgegeven, waarvan de baten
ten voordeele zullen komen van net
Surinaamsche volkskind en dit jaar in
het bijzonder van de vereeniging tot
verpleging van lepralijders in Suriname
„Bethesda”, het sub-comité voor de
kinderopvoeding van het Surinaamsche
steuncomité en de vereeniging „Het
Groene Kruis” in Suriname.
de vorige vergadering dit voorste’
teruggenomen nadat er in het open
baar kort en in het geheim lang over
gesproken was. Zij zijn daarna echter
met hetzelfde voorstel in den Raad
terug gekomen. Voor een openbare in
schrijving, waarop was aangedrongen,
bleken B. en W. niets te gevoelen In 1
1937 is zoo’n ‘inschrijving gehouden en
zij werd een mislukking. Onder de
huidige omstandigheden verwachtten
B. en W. er nóg minder heil van en
bovendien achtten zij het daarvoor nu
al te laat. Dit laatste is de schuld van
dit college zelf, dat niet eerder met
het voorstel is gekomen en daarmee
voor den Raad één van de wegen, I
welke men zou kunnen inslaan, bij
voorbaat afsloot. Wij nemen aan, dat ES
Vraag ’t lékkere levertraanproduct
zoowat zou kunnen bedruipen, ook met
behulp van het voor iefier toegankelijke
restaurant (waaraan burgemeester Pa-
tijn indertijd een eind heeft gemaakt
vanwege de concurrentie met particu
liere ondernemingen). Het is echter
bitter tegengevallen. Niet alleen was er
na verloop van tijd een heel andere
en ten deeie slechts vlottende be
volking aan men verwacht had, maar
ook bleef een groot deel van de ka
mers onbezet (thans is er een deel van
de hier tijdelijk aanwezige rijksveld-
wacht ingekwartierd). De financieele
gevolgen waren funest en het was
vooral de Gemeente, die daarvoor
moest opkomen. Verbeteringen in het
tehuis, die men voor vrij veel geld
heeft aangebracht, nadat in 1937 tot
verderen financieelen steun was be
sloten, hebben niet mogen baten.
Wat nu gedaan? Géén financieelen
steun meer geven? Maar dan bleef de
Gemeente zitten met een groote schuld,
die moet worden afgelost, zonder dat
daar iets tegenover zou staan, en
met een gebouw, waarmee men niet
weet wat te oeginnen omdat het zich
voor andere doeleinden al heel slecht
leent. Daarom besloot de Raad, op
voorstel van B. en W., nog voor dit
en het volgend jaar telkens 35.000 te
betalen, wat in elk geval voordeeliger
(of liever- minder nadeelig!) uitkomt.
Er was ook aangedrongen op steun
voor slechts, één jaar, maar dat werd
te kort geacht
Wél deden B. en W. de gaarne door
den Raad aanvaarde toezegging, dat
aan den steun de voorwaarde zal wor
den verbonden, dat de Gemeente zich
tusschentijds met een termijn van drie
maanden zal kunnen losmaken van het
H.T.O.. (dat op erfpachtsgrond staat)
in geval zich een gegadigde voor het
gebouw mocht voordoen met een aan
nemelijk bod. En intusschen zullen B.
en W. uitzien naar een andere bestem
ming voor het gebouw (dat door hen
ongeschikt wordt geacht voor Maat
schappelijk Hulpbetoon).
Laten wij er het beste van hopen!
Maar wij mogen veilig aannemen dat,
hoe het ook verder moge loopen, het
H.T.O. voor de Gemeente een geduchte
schadepost zal blijven.
Er werd van de zijde van B. en W.
vrij scherpe critiek geoefend op het
adres van Horecaf, evenals dit in nog
scherper vorm was geschiedt op 't adres
van deze vereeniging inzake het bad
hotel te Kijkduin. Intusschen zijn wij
nog niet heelemaal overtuigd, dat wer
kelijk het H.T.O., zooals dat de laat
ste jaren is geëxploiteerd, in het ge
heel geen concurrentie heeft aangedaan
(met behulp van Gemeentegeld, d.i.
geld van de belastingbetalende bur-
Een verklaring van de
fabrieksdirectie.
In verband met het bericht over de
bestrijding van het miltvuur onder het
vee en het in de krachtvoederfabriek
„De Adelaar” te De Bilt ingestelde
onderzoek deelt de directie van deze
fabriek het volgende mede
Dat het gebruik van niet-ontlijmd
beendermeel de oorzaak zou zijn van
de sterke verbreiding van miltvuur, is
tot heden onbewezen gebleven.
De directie was het onbekend, dat
zij beendermeel in plaats van ontlijmd
beendermeel heeft verwerkt. Zij wijst
erop, dat de regeeringsinstantie (voed
selvoorziening oorlog) in haar circu
laire van 21 December j.l. (negende
aanvulling der instructie voor het fa-
briceeren van mengvoeder) zelf been
dermeel voor veevoeder geschikt acht.
Van inbeslagneming van een partij
beendermeel en van politietoezicht is
haar niets bekend.
Nieuwe moeilijkheden in den weg
gelegd.
Sinds eenigen tijd is de bepaling van
kracht geworden, dat men des avonds
na acht uur tot des morgens zeven uur
niet meer Duitschland mag verlaten of
binnengekomen. Het gevolg van dezen,
door de Duitschers getroffen maatregel
is, dat b.v. de mijnwerkers in Kerkrade
woonachtig, en op de mijnen in het
Akensche kolendistrict werkende, op
het oogenblik, dat hun dienst is geëin
digd, Duitschland niet meer
verlaten en gedwongen zijn
verblijven. Van de 120 a 130 mijnwer
kers uit Kerkrade, die werkzaam zijn
op de nabijzijnde Duitsche mijnen en
tot nu toe dagelijks huiswaarts keerden,
hebben zich reeds een twintigtal bij
•den werklooztndienst gemeld, omdat
hun dienst niet meer toelaat, zich naar
hun werk te begeven, deelt het „Han-
delsblad’ mede.
Het aantal werkloozen zal dus nog
meer gaan toenemen en het is te voor
zien. dat. indien de Duitsche maatregel
ook voor de mijnwerkers en voor an
dere arbeiders in het Nederlandsche
grensgebied blijft, de tewerkstelling
van Nederlandsche arbeiders in het
Duitsche grensgebied weldra tot het
verleden zal behooren.
Indien verkregen zou kunnen wor
den, dat de mijnwerkers hun werk zou
den kunnen verrichten tusschen des
morgens zeven uur en des avonds acht
uur, zouden de gerezen moeilijkheden
worden opgeheven en het werk in de
mijnen zou regelmatig kunnen blijven
geschieden. Maar op deze regeling
schijnt, volgens het blad, weinig kans
te betaan.
waar een fatsoenlijk mensch haast
geen adem kon halen van den verpes
tenden stank, welke er hing. Hij was
in gesprek gekomen met een van die
bruine menschen in witte burnous, een
man, die opvallend goed Fransch
sprak. De Marokkaan wist niet veel
van Duitschland af, maar hij wist ten
minste nog wel, dat Frankrijk en
Duiischland oorlog met elkaar hadden
gevoerd en dat Duitschland door aller
lei verdragen en overeenkomsten uitge
sloten was van alle handels- en andere
belangen in Marokko. En dat kwam
hem juist van pas. Hij kon best een
Duitscher gebruiken.
De onbekende in de witte burnous
vroeg hem ’s avonds even buiten de
stad te komen. Voor een langer ge
sprek. Men kon daar beter vrijuit pra
ten, tenminste als er geen Fransche
schildwachten in de buurt waren.
Hauser, die op dat oogenblik met
een Portugeesche vrachtboot in de ha
ven lag, stemde toe. Van het leven
aan boord had hy al lang genoeg. Het
leven» onder de ruwe bemanning was
nog veel erger dan die laatste troos-
telooze tijd in Parijs. En zoodoende
vielen de woorden van den Arabier,
die zich als dienaar van een der rijke
sheiks uit het binnenland voorstelde,
in goede aarde. Het aanbod kwam
hem juist van pas.
De Arabier bood den jongeman dien
avond niets minder, dan een betrek
king als officier in het particuliere le
ger van zijn heer aan. En aangezien
hij een juisten kijk op hem had, liet
hij, tijdens het gesprek allerlei schoo-
nc gedachten doorschemeren, zooals
„strijd om de vrijheid” en „haat te-
Barometer alhier v.m. 8 uur 776 m.m.,
v.m. 12 uur 778 m.m.; thermometer resp.
-4 gr. en -3 gr. Celsius.
Barometer na hedenmiddag 12
stijgende.
V
a
o
te
BRÖCADES STHEEMAN PHARMACIA