HAAGSCHE COURANT VOEDSELSCH AARSCHTE IN DUITSCHLAND Vlucht uit Moskou I STADSNIEUWS IN- EN UITVALLEN Dinsdag 23 Januari 1940. VERGADERING VAN DEN OUDERRAAD -» VIJFDE BLAD. naar aanleiding van de Raadszitting. Voordrachtsavond in Excelsior ten is beperkt, er zijn wat onooglijke FEUILLETON. (Nadruk verboden.) Roman van MARLISE ROLLING. 1) in orde! luidde het ant- Wordt vervolgd.). De verhouding tusschen het aantal bezette openbare en bijzondere scholen No. 17474. MET DE LEICA IN EEN WERELD VOL KLEUREN Beveiliging schoolgaande jeugd tegen luchtaanvallen. ruiming onvoldoende is gebleken. Dat wij in eenige jaren geen belangrijken sneeuwval hebben gehad,zooals wethou der de Vries aanvoerde, is geen afdoen de verontschuldiging. Het is geen ge heim, dat men ook hier te lande en hier ter stede des winters de kans loopt op (meer of minder )sneeuw en (meer of minder) vorst. Daarop dient men te zijn voorbereid. Het is merkwaardig, dat men in een stad met zoovele duizenden werkloozen niet in staat is, zoo noodig dadelijk de vereischte honderdtallen lieden bijeen te brengen, die geschikt zijn om het nut tige werk der sneeuwruiming onder lei ding van de menschen van de Reiniging ter hand te nemen. Dat men voor dit werk behoorlijk loon betaalt is billijk (dit noodzakelijke werk behoort niet onder werkverschaffing” tegen steun bedrag plus kleine vergoeding te worden ondergebracht); de tegemoetkoming in de kosten van schoenreparatie voor de sneeuwruimers (door 0,75 van ’t loon te laten buiten den aftrek van 2/3 van 't loon van den steun) kan o.i. geen be zwaar ontmoeten. Maar te verwonderen is het, dat slechts een betrekkelijk ge ring deel van de houders van sneeuw- kaarten zich aanmeldde, te verwon derlijker in verband met de mededee- ling van wethouder Buurman, dat die aanmelding en de aanvaarding van het werk verplicht zijn en verzuim op dit punt met inhouding van steun wordt ge straft. Het onderzoek, dat deze wethouder terzake toezegde, dunkt ons dringend noodig. Wij juichen het warm toe, dat de gemeenschap hen, die geen werk kunnen vinden om in hun onderhoud te voorzien, behoorlijk ondersteunt, maar daartegenover staat dan ook de onafwijsbare plicht van deze (vaak langdurig) gesteunden om eiken ar beid. dien zij kunnen krijgen en waar voor zij geschikt zijn, te aanvaarden, teneinde de gemeenschap niet zwaar der te belasten dan strikt noodig is en althans zoovéél mogelijk in eigen on derhoud te voorzien. Nog daargelaten den moreelen plicht om in een ge val als dit de gemeenschap, die hun zoo groote offers heeft gebracht en nog steeds brengt, van nut te zijn als dit mogelijk is. Het nut van den onaangenamen sneeuwboel is in elk geval, dat geble ken is, dat er een en ander niet in orde is en dat deze zaak flink op poo- ten moet worden gesteld opdat men in de toekomst niet ■'•oor zulke onaan gename verrassingen komt te staan. Dat de toestand der straten in Rot terdam nog erger is dan hier, zooals de wethouder als excuus aanvoerde, doet niet terzake. Gebleken is uit het debat in den Raad, dat het hier al thans beter had gekund, als men be hoorlijk voorbereid was geweest, ge zorgd had dat men op elk oogenblik over voldoende werkkrachten kon be schikken en direct de zaak met vol doende mannen, materieel en materiaal, krachtig had aangepakt. welke veelal in bevroren toestand op Laat ons vertrouwen, dat deze prac- tische les niet vruchteloos zal blijken. De burgemeester vond in een der vragen aanleiding om te doen uitko men, dat het niet gewenscht is, dat de inwoners de trottoirs voor hun huizen van sneeuw ontdoen, aangezien deze sneeuw op den rijweg wordt geschoven, zeer ten nadeele van het rijverkeer (wielrijders vooral kunnen ervan mee praten!). Maar tevens maakte de bur gervader er zijn Hagenaars een ern stig verwijt van, dat zij zoo slecht vol doen aan hun in de politie-verordening vastgelegden plicht om bij sneeuw of gladheid het trottoir voor hun woning te bestrooien met zand of asch. Hij dreigde, dat de politie het niet bij waarschuwen zal laten ren bezet In hun antwoord gaven B. en W. toe. dat de verhouding tusschen het aantal bezette openbare en bijzondere scholen nog in het nadeel van het open baar onderwijs uitvalt, doch dat zij bij voortduring er naar streven daarin verbetering te brengen. Voor een groot aantal scholen kon intusschen een re geling worden getroffen om de normale schooltijden te herstellen en waar dat niet mogelijk bleek, werd ernaar ge streefd althans voor de hoogste leer jaren zulk een regeling te treffen. Er zijn echter nog steeds gedeelten van de gemeente, zooals Scheveningen, het Boomen- en Bloemenkwartier en Loos- duinen, waar van ontruiming door de militairen voorloopig nog geen sprake kan zijn. Uit een en ander blijkt wel, dat deze toestand voor een periode van langeren duur nog niet bevredi gend kan worden genoemd. Had de heer van der Leeuw niet, in den vorm van een interpellatie, de sneeuwruiming ter sprake gebracht, dan zou de Raad gisteren niet veel langer dan een half uurtje bijeen zijn geweest. Ook de heer van Langen bleek dit on derwerp aanhangig te hebben gemaakt, doch door middel van schriftelijke vra gen aan B. en W., die deze vragen tege lijk met de mondelinge van den inter- Pellant hebben behandeld. Het ging, zooals men zal begrijpen, om de klachten, die onder de burgerij «i in de pers (ook in ons blad) tot uiting zijn gekomen over den toestand in de stad in verband met den sneeuw val. Uit de mededeelingen van wethouder da Vries bleek, dat B. en W. deze klach ten niet deelen, maar integendeel zeer tevreden zijn over hetgeen op het ge bied van het sneeuwruimen is gedaan onder leiding van den directeur der Ge- meentereiniging, wien de wethouder warme hulde bracht voor zijn leiding van het bedrijf in het algemeen en van de sneeuwruiming in het bijzonder. Wij betwijfelen of de geheele burgerij het op dit laatste punt volkomen met het college zal eens zijn. Men herinnert zich hoe in vroeger jaren na een flin- ken sneeuwval dadelijk met man en macht werd aangepakt en de voornaam ste straten enz. binnen korten tijd be hoorlijk berijdbaar en begaanbaar wa ren. En nu? Toen wij ons gisteren van ons bureau naar de Raadzaal begaven, door een druk gedeelte van de binnen stad, zelfs van het centrum, moesten wij moeizaam ten deele door een vette mod derlaag baggeren, ten deele over dikke, gladde, harde en ongelijke sneeuwklom pen glibberen en struikelen; de zoo kort daarop aan de sneeuwruiming gebrachte lot deed ons wel een beetje vreemd aan! Nu erkennen wij, dat de natuur dit maal niet heeft meegewerkt om haar eigen ongerechtigheden spoedig onge daan te maken. Zij heeft om te begin nen de Gemeentereiniging bij den neus genomen door ’s ochtends vroeg een dun laagje sneeuw te spreiden en eerst flink van leer te trekken, nadat van sneeuwkaartcn voorziene werkloozen. die zich hadden aangemeld, als overbo dig waren weggezonden. Merkwaardi gerwijze zijn deze lieden daarna den ge- heelen dag niet meer te bereiken ge weest. I - J M In de tweede plaats heeft de natuur het den menschen van de Reiniging extra moeilijk gemaakt door een slechts kort onderbroken vorst, die de sneeuw even moeilijk verwijderbaar als hinder lijk maakte. In de derde plaats heeft de natuur de aardigheid gehad om juist op Zondag, als de mensch pleegt te rusten, nog eens een extra sneeuwdek over den ouden, ten deele bevroren en ten deele vermodderden sneeuwboel te spreiden en er nog eens extra overheen te vrie zen. Maar al erkennen wij dit alles, zoo kan het toch niet onzen indruk geheel wegnemen, dat bij een goede organisatie, beschikkende over de noodige menschen en voldoende materieel en materiaal, ianmerkelijk vlugger en krachtiger had kunnen worden aangepakt. Wethouder de Vries moge jammeren over de kosten (gisteren werd 4000 ïerloond aan sneeuwruimen), het groote belang van een behoorlijk stadsverkeer wettigt o.i. deze uitgaven ten volle. Van het onooglijke uiterlijk van de Eesidentie spreken wij nog niet eens. Het lijkt ons niet voor tegenspraak vat baar, dat de organisatie van de sneeuw de vergaderzaal. Zij waren in een druk gesprek gewikkeld. Daisy zag het onmiddellijk: de transactie was geslaagd! De oude heer Lohr had een breed, energiek gezicht, maar de weeke trek om zijn mond verried veel goedigs. Toen hy Daisy aankeek, hadden zijn oogen een teederen glans. Achtereen volgens begroette hij alle leden van het gezelschap. Robert kuste zijn ver loofde vormelijk de hand. Goed afgeloopen? vroeg zij fluis terend. Alles woord. De koude heeft den toe stand verergerd HOOFDSTUK I. In het voornaamste restaurant Warschau, het Opera restaurant, Sedert Kerstmis heeft de Duitsche huisvrouw slechts zes eieren kunnen krijgen. Bij den bakker haalt zij ten slotte haar wit- of bruinbrood en wat meel en gaat zij op den weg naar huis terug even langs de markt voor visch en gevogelte om te zien of ze daar al aan de beurt is, want een of twee keer per maand is het haar toegewezen volgnummer aan de beurt en als zij er dan niet is wordt de haar toekomen de gans of visch aan een ander ver kocht. Waarschijnlijk zal, wanneer de kou de afneemt er in de bovengeschetste voedselsituatie wel eenige verbetering intreden. Uit een onderhoud van den United Press-correspondent met een der autoriteiten der voedselvoorziening valt nog het volgende aan te stippen. Aan een eventueel tekort dat, indien de oorlog voortduurt, ook voor den vol genden winter te verwachten is, tracht men het hoofd te bieden door het pro- pageeren van het verbouwen van groenten op eigen grond door particu lieren, eveneens worden pogingen in het werk gesteld om voldoende opslag ruimte voor levensmiddelen te krijgen in de onmiddelljjke omgeving van de verkoopmacht, ter vereenvoudiging van de distributie wanneer het vriest. Thans is Duitschland reeds van koffie en thee verstoken en binnenkort zal vermoedelijk ook de voorraad choco lade en specerijen uitgeput zijn. Daar dit niet de eerste levensbehoeften betreft, zal men deze situatie het hoofd hebben te bieden door eenvoudig den riem wat strakker aan te halen, aldus onze zegsman. Voorts wordt het ge bruik van sommige, onder drang der omstandigheden ontstane, nieuwe dranken gepropageerd, waarvan wij noemen „Malzkaffee”, koffie gemaakt van gerst en „Hag Cola” een brouwsel dat ongeveer smaakt als thee met citroen Officieele instanties zeggen, dat het rantsoeneeringsstelsel Duitsch land volkomen onafhankelijk heeft ge maakt van het buitenland voor de voedselvoorziening en dat bijvoorbeeld de reserve aan graan voor een jaar toereikend is. Degenen, die belast zijn met ’s rijks proviandeering beweren, dat zij opti mistisch de toekomst tegemoet zien optimistischer dan de gemiddelde Duitscher schijnt te zijn, te oordeelen naar de opmerkingen, die men kan opvangen in de buurt van winkels. te lang moge duren, want elke koude dag is er éen!) en door verstrekking van warm drinken aan hen, die door hun werk op straat moeten zijn. De wethouder wees erop, dat door parti culieren grootendeels reeds in deze be hoefte wordt voorzien. Wij mogen van deze gelegenheid gebruik maken om onzen stadgenooten op het hart te drukken, in deze koude dagen niet zuinig te zijn met een warmen dronk voor de menschen. die op straat moe ten zijn. Het behoeft niet veel te kos ten en men doet er zoo’n goed werk mee. Terecht wordt in deze dagen erop aangedrongen, de dieren en vooral de vogels niet te vergeten, die in deze koude en bij deze sneeuw zooveel be hoefte hebben a dn voedsel, drinken en warmte. Dat is sympathiek en velen ontfermen zich reeds over tamme en wilde dieren. Dieren hebben óók gevoel en men mag ze niet noodeloos laten lijden. Maar de mensch gaat toch vóór en men kan zeer weï zijn medemen- schen helpen zonder de dieren te ver geten. Lohr stelde de andere heeren voor: een vertegenwoordiger van het Pool- sche departement van Handel en Nij verheid en een blonde Engelschman, den jongen Earl of Gattersworth. Toen deze laatste Daisy de hand drukte, verried zijn scherp gesneden gezicht nauw verholen bewondering. Deze charmante jongedame herinner de hem aan de vrouwen uit zijn eigen kringen in Engeland. Dat was voor hem de grootste lof, welken men een dame kon toezwaaien. Een kelner snelde naderbij, stoelen werden aangedragen, glazen neerge zet; het gezelschap zette zich weer aan tafel. Nu zullen wij maar eens een dronk wijden aan den gunstigen afloop van onze plannen. Lohr stond op; de kristallen glazen rinkelden. Dat het geluk met óns is! fluisterde Daisy Robert Eschberg toe. Haar oogen zochten de zijne. Hij be antwoordde haar blik, wat vermoeid en verstrooid. Het ging hem vaak zoo na zenuwsloopende onderhandelingen. Hij voelde zich niet meer zichzelf; het was net, of hy het zelf niet was, die daar nu zijn verloofde toelachte. Op ons geluk, herhaalde hij me chanisch. Je kijkt me zoo eigenaardig aan, zei Daisy. Beval ik je niet? Haar fascineerende oogen hadden iets uitdagends en zij nam een houding aan, welke haar onberispelijk figuur nog beter deed uitkomen. Buitengewoon, antwoordde Ro bert Eschberg. Volmaakt, als steeds. Maar er lag geen overtuiging in den toon, waarop hij dit zei. Daisy be merkte het. Eenigszins gepikeerd wendde zij zich tot Gattersworth, die geen oog van haar had afgelaten. Kent u Engeland, miss Lohr? Daisy glimlachte. Waar ter wereld men ook Engelschen ontmoette zij had dat op de vele reizen met haar vader reeds herhaaldelijk geconsta teerd hun eerste vraag was altijd weer: Kent u Engeland? O ja, zij kende het. Haar moeder was immers een Engelsche geweest uit Manchester afkomstig. Zij had als jong meisje en ook later nog wel eens vaak bij haar Engelsche familie gelogeerd. Gattersworth straalde over zijn ge heele gezicht. Weldra had hij een, voor zijn phlegma zeer geanimeerd gesprek met Daisy aangeknoopt. Zij lachte, zij was geestig, charmant en ad rem. Gattersworth geraakte ge heel onder de bekoring, welke er van haar uitging. Gelukkig, dat die verve lende verloofde, die Eschberg, mor gen verder reist, dacht hij en hy besloot zijn verblijf in Warschau naar dat van Daisy Lohr te richten. Daisy liet geen middel onbeproefd om hem zijn gewone terughoudend heid te doen afleggen. Robert mocht zich gerust ergeren als zij wat met dien Engelschmap koketteerde. Waar om was hij met zijn gedachten ook altijd bij zijn zaken en zoo weinig bij haar? Zij vergiste zich echter, wanneer zij meende bij Robert Eschberg ook maar eenig gevoel van jaloezie te kunnen wekken. Zyn gezicht bleef on doorgrondelijk als steeds. Hij keek, of hem dit alles niets aanging, of hij met zijn gedachten heel ergens anders wijlde en in werkelijkheid was dit ook bijna zoo. Met elke minuut drong het besef uitgeschakeld te zijn zich meer en meer aan hem op. Hij zag het hee- le mondaine gedoe hier als op een too- neel: de vrouwen in haar meer of minder smaakvolle toiletten, zichzelf te kijk stellend en slechts beheerscht door het eenige verlangen: bewonderd en begeerd te worden, de mannen aan haar voeten te zien en de rijkdommen der wereld te bezitten. Hij keek tersluiks naar Daisy, die met den Engelschman flirtte, maar zij vermocht geen andere gevoelens in hem wakker te roepen dan een foto van een of andere schoonheid zou heb ben gedaan. Zij was weliswaar zijn verloofde, maar zy stond even ver van hem verwijderd als een wezen van een andere planeet. Hun weder- zijdsche sympathie reikte niet verder dan tot de oppervlakte der dagelyk- sche gebeurtenissen. Sport, schouw burg, gezelligheid en zijn zakelijke on dernemingen, dat was het eenige, wat hen verbond en die band was zoo zwak, dat hij elk oogenblik kon bre ken... Had hij zich eigenlijk met Daisy verloofd, of zij zich met hem? Hij zou er wel een passieve rol bij hebben ge speeld. Het had alle» zoo mooi by el kaar gepast, de handelsondernamin- gen van Daisy’s vader en die van hem, haar vermogen, dat zij voor een groot deel in een door hem georgani seerde Zweedsch-Russische transactie had belegd, hun maatschappelijke positie... En toch ontbrak bij dit alles een belangrijk ding: wederzijdsche diepere gevoelens. tact met de Oudercommissies. Waar het aantal dier commissies 106 be draagt en elke commissie uit 7 leden bestaat, is het ondoenlijk met alle com missies gezamenlijk te vergaderen. Derhalve werden plannen besproken om te gelegener tijd bijeen te komen met afgevaardigden dier commissies en om te geraken tot het uitgeven van een maandblad, waardoor zoowel de Oudercommissies als alle ouders op de hoogte kunnen komen van de werk zaamheden van den Ouderraad. Even als het reeds jaren als orgaan van de Centrale Oudercommissie verschijnen de Ouderblad, (dat door de opheffing van die Centrale Oudercommissie zijn uitgave wel zal moeten staken) zou een dergelijk maandblad bij uitstek geschikt zijn om de belangen van het openbaar onderwijs in de gemeente ’s-Gravenhage te behartigen en om den band tusschen ouders en school te handhaven en te verstevigen. Een speciaal daartoe gevormde commissie uit de leden van den Ouderraad zal deze plannen nader uitwerken. het voorstel om te verklaren, dat de instandhouding van een zestal open bare lagere scholen ingevolge art. 19 der L.O.-wet 1920 wordt gevorderd (scholen met minder dan 125 leerlin gen). Het tweede adres van den Ouderraad aan B. en W. betrof het vraagstuk van de beveiliging der schoolgaande jeugd tegen de gevaren van mogelijke lucht aanvallen. Daaromtrent bleek uit de door B. en W. verstrekte mededeelin gen, dat ingeval van „luchtgevaar” de scholen gesloten zullen worden en dat heropening eerst plaats zal vinden, wanneer naar het oordeel van het hoofd van den luchtbeschermingsdienst genoegzame maatregelen ter bescher ming der leerlingen zijn getroffen. In dezelfde vergadering bracht de voorzitter ter sprake de wenschelijk- heid om maatregelen te treffen tot het onderhouden van een regelmatig con- Natuurlijk had niemand bezwaar te gen het toestaan van de gelden voor de warm-voedselvoorziening gedurende de felle koude. Wél werd om uitbreiding van dit goede werk gevraagd, door plaatsing van vuurpotten op verschil lende plaatsen, opdat de menschen op straat zich kunnen verwarmen (weth. een paar te krijgen. De keuze in vruch- Buurman beloofde overweging, die niet Bij den melkboer die ook som mige kruidenierswaren verkoopt krijgt ze voor ieder gezinslid ruim een ons boter per week en ongeveer de zelfde hoeveelheden margarine, spek- zwoerd en kaas. Ook neemt ze ruim een liter afgeroomde melk precies de helft van wat zij vorige week nog kon krijgen in een flesch die zij zelf heeft meegenomen. Als zij kinde ren heeft kan zij een beperkte hoeveel heid volle melk krijgen in plaats van afgeroomde. In den delicatessen-winkel krijgt zij het wekelijksche suikerrantsoen van een halfpond per persoon per week, be nevens wat marmelade, koffie van gerstekorres, havermout of gerstvlok- ken. de kleinhandelmarkt aankomt. Nu is een Duitsche huishouding uitermate ge voelig voor seizoentekorten zooals de Duitsche officieele instantie voor de voedselvoorziening dit tekort kwalifi ceert daar de Duitsche huisvrouw de gewoonte heeft etenswaren van dag tot dag in te koopen en er geen week- voorraad of iets dergelijks op na houdt en gemeenlijk ook geen blikken in voorraad heeft. Wanneer een Duitsche huisvrouw er op uit gaat om bood schappen te doen, dan speelt zich dat meestal als volgt af Ze neemt een boodschappennet of een oude actentasch, want het kan zijn, dat de groenteman geen papieren zak ken meer heeft om de groenten in te doen. Bij den groenteman dan heeft ze de keus uit aardappalen, bevroren wortelen, rapen en koolrapen. Daar echter de aardappelvoorraad nogal krap is. kan zij slechts 2J kilo krijgen in plaats van de 5, welke zij gemeenlijk noodig heeft. In de laatste twee weken heeft de groenteboer heelemaal geen kool gehad, zoodat zijeen tocht langs verschillende andere winkels heeft moe ten ondernemen om te probeeren daar In de jongste vergadering van den Ouderraad van ’s-Gravenhage heeft de voorzitter, mr. A. C. van Bruggen, me- dedeeling gedaan van de van B. en W. in antwoord op een tweetal adressen ontvangen brieven. In het eerste adres had de Ouder raad erop gewezen, dat bij de vele dui zenden door dezen Raad vertegenwoor digde ouders ongerustheid is gewekt door de omstandigheid, dat een zoo groot aantal gebouwen van openbare scholen door de militaire overheid in beslag is genomen, zoodat ernstig ge vreesd moet Worden, dat het onderwijs daardoor op onrustbarende wijze zou hebben te lijden. Tevens bracht de Ouderraad naar voren, dat, zonder dat van de bijzondere noodzakelijkheid daarvan was gebleken, het openbaar onderwijs daarbij in het gedrang was gekomen, aangezien verhoudingsge wijze veel meer openbare scholen dan bijzondere scholen door militairen wa- Hedenavond zal mevr. J. Grimijser-Kropf in de zaal van het Le ger des Heils, aan de Jac. Catsstraat 238 een bijzondere openbare Gezinsbond- meeting leiden. Sneeuw en vorst ten spijt was gister avond een groot aantal personen naar Excelsior aan de Zeestraat gekomen om den door de N.V. Fototechnische Groot handel „Odin” te Nijmegen, importeurs van de Leica-camera, georganiseerden voordrachtsavond bij te wonen, zoodat de heer Walther Benser van de firma E. Leitz te Wetzlar zijn causerie hield voor een vrijwel uitverkocht huis. Trouwens niemand kan spijt gehad hebben van dezen gang naar de Zee straat, want de plaatjes, welke de heer Benser vertoonde, mochten er in alle opzichten wezen, ja, sterker nog, zij waren prachtig van toon en compositie. De directeur van de N.V. Fototechni sche Groothandel „Odin”, de heer L. A. Duprée, leidde den spreker met en kele woorden in. Hij wees op de ont wikkeling der kleurenfotografie, hoe deze van „Buntphotographie” tot „Far- benphotographie” was geworden, zoo dat deze laatste thans aan alle aesthe- tische eischen voldoet.. Dat de zwart wit fotografie door kleurenopnamen zou worden vervangen geloofde spr. niet, doch hij wees erop, dat talrijke opnamen om kleuren schreeuwen. Na dit kort openingswoord trad de heer Walther Benser naar voren. Ben ser is voor de fotografie-liefhebbers in de residentie geen onbekende, reeds tweemaal vertoonde hij hier zijn Leica- opnamen. Benser is een vlot causeur, die zijn betoog doorspekt met droog komieke opmerkingen, zonder dat daarbij de techniek op den achter grond treedt. Hij geeft telkens inlich tingen omtrent gebruikte opening, objectief en samenstelling van het beeld. Wat de heer Benser op het witte doek projecteerde was volmaakt, zoo wel wat betreft compositie, stemming als kleurenreproductie. Meermalen hoorde men uitroepen van bewonde ring en met recht. De plaatjes, welke werden vertoond, hadden betrekking op een reis naar Italië, Noord-Afrika en het land van de Middernachtzon. Benser zal velen voor de kleuren fotografie en voor de mogelijkheid, welke de Leica biedt, hebben gewon nen. Vrijdagavond vindt de voordracht nogmaals plaats. winterappelen, welke echter lekkerder smaken dan zij eruit zien. Als de groenteman dezen morgen op de groen temarkt een beetje geluk heeft gehad dan prijkt op zijn toonbank wel een krat druiven, maar de huisvrouw hier ziet slechts af en toe een sinaasappel of een citroen bij den groenteman in de buurt, mét het warme weer zijn de laatste weken sla, radijs, spinazie en ook erwten en boonen uit haar ge zichtskring verdwenen. Wél heeft de groentehandelaar verschillende groen ten en vruchten in blik in voorraad, maar zelfs om de tijdelijke schaarschte het hoofd te bieden, mag hij deze niet verkoopen, want zij zijn voor het leger en voor de ziekenhuizen bestemd, zoo hebben de autoriteiten voor de voed selvoorziening bepaald. Bij den groente winkel heeft de huisvrouw in ieder ge val geen distributiekaart noodig en dit is bij den slager wel het geval voor ieder lid van het gezin kan zij per week een pond vleesch krijgen, een derde daarvan neemt zij waarschijnlijk in den vorm van worst. Bij vleesch, waarin been voorkomt, rekent de slager dit been tot het toegestane rantsoen, hij heeft daarvoor zelfs een bak vol met beenen vlak öij de weegschaal staan, waar hij een paar uit kan nemen om de bestelling op het vereischte ge wicht te brengen. achtige figuur. De aan een zijde ge spleten rok liet een zeer smallen voet met hooge wreef vrij. Het diepe zwart van de stof scheen het rood blonde haar nog meer gloed te geven en deed haar blanken hals en schouders nog beter tot hun recht ko men. Voldaan wendde zij den blik van haar eigen spiegelbeeld af. Marilka had volkomen geljjk: Madame Soko- lowa, de eerste modiste van War schau, had met deze creatie zichzelf overtroffen. Marilka, klein, levendig, donker en met een alleraardigst jongensgezicht- je, dat alleen wat al te veel was bij gewerkt, ving den triomfantelijken blik van haar vriendin op. Heb ik het je niet direct gezegd, kind? Voor jou is zwart de aangewe zen kleur bij groot avondtoilet. Bewonderend gleed haar blik over het regelmatige gezicht van haar vriendin. Werkelijk, Daisy zag er uit als een principessa uit den gouden tijd der Florentijnen. Zij had dezelfde hoogmoedig-lokkende gelaatstrekken, vader, Robert en de andere heeren uit denzelfden ranken hals, een dergelijke veredelde lijn van neus, mond en le dematen, het gelijke onbestemde grijs-groen der oogen, hetzelfde naieve en tegelijkertijd alwetende in haar blik... Daisy Lohr was echter plotseling verstrooid. Een vraag van haar vrien din scheen haar te ontgaan en zij nam in het geheel geen deel meer aan het levendige gesprek, waarin de jonge menschen aan haar tafeltje gewikkeld waren. Steeds weer dwaalden haar oogen door de zaal naar den ingang van het restaurant. Hoe lang zou die vergadering met United Press meldt uit Berlijn Het koude weer van de laatste we ken heeft de Duitsche voedselsituatie in een zeer nijpenden toestand ge bracht, zóó nijpend als zij tot dusverre sinds het uitbreken van den oorlog nog niet is geweest. Een felle koude golf, zooals Berlijn de laatste tien jaar niet gekend heeft, maakt dat de boe ren de te velde staande aardappelen niet durven uitgraven uit vrees, dat zij zullen bevriezen. De bevroren rivie ren en kanalen hebben den druk, welken het voedseltransport op de reeds over belaste spoorwegen uitoefent, nog ver- ■groot. Dit heeft tekorten tengevolge ge had, in het bijzonder van groente, haar vader, Robert en het Engelsch- Russische consortium nu nog duren! Zij had Robert de laatste dagen slechts af en toe even vluchtig gespro ken. Was dat nu verbeelding van haar geweest, of was er in zijn houding te genover haar werkelijk iets veran derd? Zij hield het maar op het eer ste. Hij had natuurlijk weer zoo veel aan zijn hoofd. Van het resultaat van deze besprekingen hing nu eenmaal het welslagen van die Russische af faire en de vestiging van een dochter onderneming in Moskou af. Daisy was gewend rekening te hou den met het beroep van de mannen, die haar omringden, maar zich zoo in tens door zijn zaken in beslag te laten nemen als Robert den laatsten tijd deed, dat ging haar toch wel wat heel ver. Zij verlangde waarlijk niet als de eerste de beste bakvisch, dat hij haar eiken dag opnieuw zijn onsterfelijke liefde betuigde, maar een beetje rid- derlijker had hij zich toch wel kunnen gedragen... Daar, eindelijk, kwamen haar Tot de gisteren aangenomen voor stellen behooren: het voorstel tot het maken van een voorplein en toegangswegen, dienstge bouwen, enz. bij en op de tweede alge- meene begraafplaats „Westduin”; het voorstel tot verbetering van den toegangsweg van de algemeene be graafplaats aan de zijde van de Ko ninginnegracht; het voorstel tot straataanleg en tot den aanleg van een rijwielpad in het plan „Uilenest”; INTERN. VEREENIGING BELLAMY. Morgenavond belegt de Internationale Vereeniging Bellamy, afdeeling II den Haag, een openbare propagandaverga- dering in de zaal Schoevers, Valerius- straat 124 alhier, waarin als spreker zal optreden de heer M. H. van der Stijl met als onderwerp: „De drie vredesproblemen”. van l_^wa ren alle tafeltjes bezet. Knappe vrou- Wi «ten naast en tegenover goed ge- j «leede heeren. Een geur van bloemen, Parfum, sigaretten en wijn vervulde i verlichte zalen. En over dat alles lag dat fluïdum van de mondai- e wereld en Poolsche levendigheid, ooals men dat slechts in een exquise te tmffen^ ^arsc^au aan Marilky r^°hr zat met haar vriendin üerp if3 ^°hschinska en een paar an- gerPeo!nnisSen aan een voor de Lohr’s ten tep<ïeerd tafeltje. De spiegelrui- beeld ^en°Ver haar weerkaatsten het teressan? de ï°n8e en ongetwijfeld in- *nte vrouw. alleen'V'aS Over zichzelf tevreden. Niet bannen bewonderende blikken der Belruft orn haar heen, ook de spie ën al het haar: te midden Vrouwen .®ze charmante Poolsche J'^baar de society was zij onbe- b*s?gckieed.? en de aan- De zwart fluweelen ja- gegoten om haar jongens-

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 17