HAAGSCHE COURANT
VOEDSELSCH AARSCHTE
IN DUITSCHLAND
Vlucht uit Moskou
I
STADSNIEUWS
IN- EN UITVALLEN
Dinsdag 23 Januari 1940.
VERGADERING VAN DEN
OUDERRAAD
-»
VIJFDE BLAD.
naar aanleiding van de Raadszitting.
Voordrachtsavond in Excelsior
ten is beperkt, er zijn wat onooglijke
FEUILLETON.
(Nadruk verboden.)
Roman van
MARLISE ROLLING.
1)
in
orde! luidde het ant-
Wordt vervolgd.).
De verhouding tusschen het aantal
bezette openbare en bijzondere
scholen
No. 17474.
MET DE LEICA IN EEN WERELD
VOL KLEUREN
Beveiliging schoolgaande jeugd
tegen luchtaanvallen.
ruiming onvoldoende is gebleken. Dat
wij in eenige jaren geen belangrijken
sneeuwval hebben gehad,zooals wethou
der de Vries aanvoerde, is geen afdoen
de verontschuldiging. Het is geen ge
heim, dat men ook hier te lande en hier
ter stede des winters de kans loopt op
(meer of minder )sneeuw en (meer of
minder) vorst. Daarop dient men te zijn
voorbereid.
Het is merkwaardig, dat men in een
stad met zoovele duizenden werkloozen
niet in staat is, zoo noodig dadelijk de
vereischte honderdtallen lieden bijeen te
brengen, die geschikt zijn om het nut
tige werk der sneeuwruiming onder lei
ding van de menschen van de Reiniging
ter hand te nemen. Dat men voor dit
werk behoorlijk loon betaalt is billijk
(dit noodzakelijke werk behoort niet
onder werkverschaffing” tegen steun
bedrag plus kleine vergoeding te worden
ondergebracht); de tegemoetkoming in
de kosten van schoenreparatie voor de
sneeuwruimers (door 0,75 van ’t loon
te laten buiten den aftrek van 2/3 van
't loon van den steun) kan o.i. geen be
zwaar ontmoeten. Maar te verwonderen
is het, dat slechts een betrekkelijk ge
ring deel van de houders van sneeuw-
kaarten zich aanmeldde, te verwon
derlijker in verband met de mededee-
ling van wethouder Buurman, dat die
aanmelding en de aanvaarding van het
werk verplicht zijn en verzuim op dit
punt met inhouding van steun wordt ge
straft.
Het onderzoek, dat deze wethouder
terzake toezegde, dunkt ons dringend
noodig. Wij juichen het warm toe, dat
de gemeenschap hen, die geen werk
kunnen vinden om in hun onderhoud
te voorzien, behoorlijk ondersteunt,
maar daartegenover staat dan ook de
onafwijsbare plicht van deze (vaak
langdurig) gesteunden om eiken ar
beid. dien zij kunnen krijgen en waar
voor zij geschikt zijn, te aanvaarden,
teneinde de gemeenschap niet zwaar
der te belasten dan strikt noodig is en
althans zoovéél mogelijk in eigen on
derhoud te voorzien. Nog daargelaten
den moreelen plicht om in een ge
val als dit de gemeenschap, die
hun zoo groote offers heeft gebracht
en nog steeds brengt, van nut te zijn
als dit mogelijk is.
Het nut van den onaangenamen
sneeuwboel is in elk geval, dat geble
ken is, dat er een en ander niet in
orde is en dat deze zaak flink op poo-
ten moet worden gesteld opdat men
in de toekomst niet ■'•oor zulke onaan
gename verrassingen komt te staan.
Dat de toestand der straten in Rot
terdam nog erger is dan hier, zooals
de wethouder als excuus aanvoerde,
doet niet terzake. Gebleken is uit het
debat in den Raad, dat het hier al
thans beter had gekund, als men be
hoorlijk voorbereid was geweest, ge
zorgd had dat men op elk oogenblik
over voldoende werkkrachten kon be
schikken en direct de zaak met vol
doende mannen, materieel en materiaal,
krachtig had aangepakt. welke veelal in bevroren toestand op
Laat ons vertrouwen, dat deze prac-
tische les niet vruchteloos zal blijken.
De burgemeester vond in een der
vragen aanleiding om te doen uitko
men, dat het niet gewenscht is, dat de
inwoners de trottoirs voor hun huizen
van sneeuw ontdoen, aangezien deze
sneeuw op den rijweg wordt geschoven,
zeer ten nadeele van het rijverkeer
(wielrijders vooral kunnen ervan mee
praten!). Maar tevens maakte de bur
gervader er zijn Hagenaars een ern
stig verwijt van, dat zij zoo slecht vol
doen aan hun in de politie-verordening
vastgelegden plicht om bij sneeuw of
gladheid het trottoir voor hun woning
te bestrooien met zand of asch. Hij
dreigde, dat de politie het niet bij
waarschuwen zal laten
ren bezet In hun antwoord gaven B. en
W. toe. dat de verhouding tusschen het
aantal bezette openbare en bijzondere
scholen nog in het nadeel van het open
baar onderwijs uitvalt, doch dat zij bij
voortduring er naar streven daarin
verbetering te brengen. Voor een groot
aantal scholen kon intusschen een re
geling worden getroffen om de normale
schooltijden te herstellen en waar dat
niet mogelijk bleek, werd ernaar ge
streefd althans voor de hoogste leer
jaren zulk een regeling te treffen. Er
zijn echter nog steeds gedeelten van de
gemeente, zooals Scheveningen, het
Boomen- en Bloemenkwartier en Loos-
duinen, waar van ontruiming door de
militairen voorloopig nog geen sprake
kan zijn. Uit een en ander blijkt wel,
dat deze toestand voor een periode
van langeren duur nog niet bevredi
gend kan worden genoemd.
Had de heer van der Leeuw niet, in
den vorm van een interpellatie, de
sneeuwruiming ter sprake gebracht, dan
zou de Raad gisteren niet veel langer
dan een half uurtje bijeen zijn geweest.
Ook de heer van Langen bleek dit on
derwerp aanhangig te hebben gemaakt,
doch door middel van schriftelijke vra
gen aan B. en W., die deze vragen tege
lijk met de mondelinge van den inter-
Pellant hebben behandeld.
Het ging, zooals men zal begrijpen,
om de klachten, die onder de burgerij
«i in de pers (ook in ons blad) tot
uiting zijn gekomen over den toestand
in de stad in verband met den sneeuw
val.
Uit de mededeelingen van wethouder
da Vries bleek, dat B. en W. deze klach
ten niet deelen, maar integendeel zeer
tevreden zijn over hetgeen op het ge
bied van het sneeuwruimen is gedaan
onder leiding van den directeur der Ge-
meentereiniging, wien de wethouder
warme hulde bracht voor zijn leiding
van het bedrijf in het algemeen en van
de sneeuwruiming in het bijzonder.
Wij betwijfelen of de geheele burgerij
het op dit laatste punt volkomen met
het college zal eens zijn. Men herinnert
zich hoe in vroeger jaren na een flin-
ken sneeuwval dadelijk met man en
macht werd aangepakt en de voornaam
ste straten enz. binnen korten tijd be
hoorlijk berijdbaar en begaanbaar wa
ren. En nu? Toen wij ons gisteren van
ons bureau naar de Raadzaal begaven,
door een druk gedeelte van de binnen
stad, zelfs van het centrum, moesten wij
moeizaam ten deele door een vette mod
derlaag baggeren, ten deele over dikke,
gladde, harde en ongelijke sneeuwklom
pen glibberen en struikelen; de zoo kort
daarop aan de sneeuwruiming gebrachte
lot deed ons wel een beetje vreemd aan!
Nu erkennen wij, dat de natuur dit
maal niet heeft meegewerkt om haar
eigen ongerechtigheden spoedig onge
daan te maken. Zij heeft om te begin
nen de Gemeentereiniging bij den neus
genomen door ’s ochtends vroeg een
dun laagje sneeuw te spreiden en eerst
flink van leer te trekken, nadat van
sneeuwkaartcn voorziene werkloozen.
die zich hadden aangemeld, als overbo
dig waren weggezonden. Merkwaardi
gerwijze zijn deze lieden daarna den ge-
heelen dag niet meer te bereiken ge
weest. I - J M
In de tweede plaats heeft de natuur
het den menschen van de Reiniging
extra moeilijk gemaakt door een slechts
kort onderbroken vorst, die de sneeuw
even moeilijk verwijderbaar als hinder
lijk maakte. In de derde plaats heeft de
natuur de aardigheid gehad om juist op
Zondag, als de mensch pleegt te rusten,
nog eens een extra sneeuwdek over den
ouden, ten deele bevroren en ten deele
vermodderden sneeuwboel te spreiden
en er nog eens extra overheen te vrie
zen.
Maar al erkennen wij dit alles, zoo
kan het toch niet onzen indruk geheel
wegnemen, dat bij een goede organisatie,
beschikkende over de noodige menschen
en voldoende materieel en materiaal,
ianmerkelijk vlugger en krachtiger had
kunnen worden aangepakt.
Wethouder de Vries moge jammeren
over de kosten (gisteren werd 4000
ïerloond aan sneeuwruimen), het groote
belang van een behoorlijk stadsverkeer
wettigt o.i. deze uitgaven ten volle.
Van het onooglijke uiterlijk van de
Eesidentie spreken wij nog niet eens.
Het lijkt ons niet voor tegenspraak vat
baar, dat de organisatie van de sneeuw
de vergaderzaal. Zij waren in een
druk gesprek gewikkeld. Daisy zag
het onmiddellijk: de transactie was
geslaagd!
De oude heer Lohr had een breed,
energiek gezicht, maar de weeke trek
om zijn mond verried veel goedigs.
Toen hy Daisy aankeek, hadden zijn
oogen een teederen glans. Achtereen
volgens begroette hij alle leden van
het gezelschap. Robert kuste zijn ver
loofde vormelijk de hand.
Goed afgeloopen? vroeg zij fluis
terend.
Alles
woord.
De koude heeft den toe
stand verergerd
HOOFDSTUK I.
In het voornaamste restaurant
Warschau, het Opera restaurant,
Sedert Kerstmis heeft de Duitsche
huisvrouw slechts zes eieren kunnen
krijgen. Bij den bakker haalt zij ten
slotte haar wit- of bruinbrood en wat
meel en gaat zij op den weg naar huis
terug even langs de markt voor visch
en gevogelte om te zien of ze daar al
aan de beurt is, want een of twee
keer per maand is het haar toegewezen
volgnummer aan de beurt en als zij
er dan niet is wordt de haar toekomen
de gans of visch aan een ander ver
kocht.
Waarschijnlijk zal, wanneer de kou
de afneemt er in de bovengeschetste
voedselsituatie wel eenige verbetering
intreden. Uit een onderhoud van den
United Press-correspondent met een
der autoriteiten der voedselvoorziening
valt nog het volgende aan te stippen.
Aan een eventueel tekort dat, indien
de oorlog voortduurt, ook voor den vol
genden winter te verwachten is, tracht
men het hoofd te bieden door het pro-
pageeren van het verbouwen van
groenten op eigen grond door particu
lieren, eveneens worden pogingen in
het werk gesteld om voldoende opslag
ruimte voor levensmiddelen te krijgen
in de onmiddelljjke omgeving van de
verkoopmacht, ter vereenvoudiging
van de distributie wanneer het vriest.
Thans is Duitschland reeds van koffie
en thee verstoken en binnenkort zal
vermoedelijk ook de voorraad choco
lade en specerijen uitgeput zijn. Daar
dit niet de eerste levensbehoeften
betreft, zal men deze situatie het hoofd
hebben te bieden door eenvoudig den
riem wat strakker aan te halen, aldus
onze zegsman. Voorts wordt het ge
bruik van sommige, onder drang der
omstandigheden ontstane, nieuwe
dranken gepropageerd, waarvan wij
noemen „Malzkaffee”, koffie gemaakt
van gerst en „Hag Cola” een brouwsel
dat ongeveer smaakt als thee met
citroen Officieele instanties zeggen,
dat het rantsoeneeringsstelsel Duitsch
land volkomen onafhankelijk heeft ge
maakt van het buitenland voor de
voedselvoorziening en dat bijvoorbeeld
de reserve aan graan voor een jaar
toereikend is.
Degenen, die belast zijn met ’s rijks
proviandeering beweren, dat zij opti
mistisch de toekomst tegemoet zien
optimistischer dan de gemiddelde
Duitscher schijnt te zijn, te oordeelen
naar de opmerkingen, die men kan
opvangen in de buurt van winkels.
te lang moge duren, want elke koude
dag is er éen!) en door verstrekking
van warm drinken aan hen, die door
hun werk op straat moeten zijn. De
wethouder wees erop, dat door parti
culieren grootendeels reeds in deze be
hoefte wordt voorzien. Wij mogen van
deze gelegenheid gebruik maken om
onzen stadgenooten op het hart te
drukken, in deze koude dagen niet
zuinig te zijn met een warmen dronk
voor de menschen. die op straat moe
ten zijn. Het behoeft niet veel te kos
ten en men doet er zoo’n goed werk
mee. Terecht wordt in deze dagen erop
aangedrongen, de dieren en vooral de
vogels niet te vergeten, die in deze
koude en bij deze sneeuw zooveel be
hoefte hebben a dn voedsel, drinken en
warmte. Dat is sympathiek en velen
ontfermen zich reeds over tamme en
wilde dieren. Dieren hebben óók gevoel
en men mag ze niet noodeloos laten
lijden. Maar de mensch gaat toch vóór
en men kan zeer weï zijn medemen-
schen helpen zonder de dieren te ver
geten.
Lohr stelde de andere heeren voor:
een vertegenwoordiger van het Pool-
sche departement van Handel en Nij
verheid en een blonde Engelschman,
den jongen Earl of Gattersworth.
Toen deze laatste Daisy de hand
drukte, verried zijn scherp gesneden
gezicht nauw verholen bewondering.
Deze charmante jongedame herinner
de hem aan de vrouwen uit zijn eigen
kringen in Engeland. Dat was voor
hem de grootste lof, welken men een
dame kon toezwaaien.
Een kelner snelde naderbij, stoelen
werden aangedragen, glazen neerge
zet; het gezelschap zette zich weer
aan tafel.
Nu zullen wij maar eens een
dronk wijden aan den gunstigen afloop
van onze plannen.
Lohr stond op; de kristallen glazen
rinkelden. Dat het geluk met óns
is! fluisterde Daisy Robert Eschberg
toe.
Haar oogen zochten de zijne. Hij be
antwoordde haar blik, wat vermoeid
en verstrooid. Het ging hem vaak zoo
na zenuwsloopende onderhandelingen.
Hij voelde zich niet meer zichzelf; het
was net, of hy het zelf niet was, die
daar nu zijn verloofde toelachte.
Op ons geluk, herhaalde hij me
chanisch.
Je kijkt me zoo eigenaardig aan,
zei Daisy. Beval ik je niet?
Haar fascineerende oogen hadden
iets uitdagends en zij nam een houding
aan, welke haar onberispelijk figuur
nog beter deed uitkomen.
Buitengewoon, antwoordde Ro
bert Eschberg. Volmaakt, als
steeds.
Maar er lag geen overtuiging in den
toon, waarop hij dit zei. Daisy be
merkte het. Eenigszins gepikeerd
wendde zij zich tot Gattersworth, die
geen oog van haar had afgelaten.
Kent u Engeland, miss Lohr?
Daisy glimlachte. Waar ter wereld
men ook Engelschen ontmoette zij
had dat op de vele reizen met haar
vader reeds herhaaldelijk geconsta
teerd hun eerste vraag was altijd
weer: Kent u Engeland?
O ja, zij kende het. Haar moeder
was immers een Engelsche geweest
uit Manchester afkomstig. Zij had
als jong meisje en ook later nog wel
eens vaak bij haar Engelsche familie
gelogeerd.
Gattersworth straalde over zijn ge
heele gezicht. Weldra had hij een,
voor zijn phlegma zeer geanimeerd
gesprek met Daisy aangeknoopt. Zij
lachte, zij was geestig, charmant en
ad rem. Gattersworth geraakte ge
heel onder de bekoring, welke er van
haar uitging. Gelukkig, dat die verve
lende verloofde, die Eschberg, mor
gen verder reist, dacht hij en hy
besloot zijn verblijf in Warschau naar
dat van Daisy Lohr te richten.
Daisy liet geen middel onbeproefd
om hem zijn gewone terughoudend
heid te doen afleggen. Robert mocht
zich gerust ergeren als zij wat met
dien Engelschmap koketteerde. Waar
om was hij met zijn gedachten ook
altijd bij zijn zaken en zoo weinig bij
haar?
Zij vergiste zich echter, wanneer zij
meende bij Robert Eschberg ook
maar eenig gevoel van jaloezie te
kunnen wekken. Zyn gezicht bleef on
doorgrondelijk als steeds. Hij keek, of
hem dit alles niets aanging, of hij
met zijn gedachten heel ergens anders
wijlde en in werkelijkheid was dit ook
bijna zoo. Met elke minuut drong het
besef uitgeschakeld te zijn zich meer
en meer aan hem op. Hij zag het hee-
le mondaine gedoe hier als op een too-
neel: de vrouwen in haar meer of
minder smaakvolle toiletten, zichzelf
te kijk stellend en slechts beheerscht
door het eenige verlangen: bewonderd
en begeerd te worden, de mannen aan
haar voeten te zien en de rijkdommen
der wereld te bezitten.
Hij keek tersluiks naar Daisy, die
met den Engelschman flirtte, maar
zij vermocht geen andere gevoelens in
hem wakker te roepen dan een foto
van een of andere schoonheid zou heb
ben gedaan. Zij was weliswaar zijn
verloofde, maar zy stond even ver
van hem verwijderd als een wezen
van een andere planeet. Hun weder-
zijdsche sympathie reikte niet verder
dan tot de oppervlakte der dagelyk-
sche gebeurtenissen. Sport, schouw
burg, gezelligheid en zijn zakelijke on
dernemingen, dat was het eenige, wat
hen verbond en die band was zoo
zwak, dat hij elk oogenblik kon bre
ken... Had hij zich eigenlijk met Daisy
verloofd, of zij zich met hem? Hij zou
er wel een passieve rol bij hebben ge
speeld. Het had alle» zoo mooi by el
kaar gepast, de handelsondernamin-
gen van Daisy’s vader en die van
hem, haar vermogen, dat zij voor een
groot deel in een door hem georgani
seerde Zweedsch-Russische transactie
had belegd, hun maatschappelijke
positie... En toch ontbrak bij dit alles
een belangrijk ding: wederzijdsche
diepere gevoelens.
tact met de Oudercommissies. Waar
het aantal dier commissies 106 be
draagt en elke commissie uit 7 leden
bestaat, is het ondoenlijk met alle com
missies gezamenlijk te vergaderen.
Derhalve werden plannen besproken
om te gelegener tijd bijeen te komen
met afgevaardigden dier commissies
en om te geraken tot het uitgeven van
een maandblad, waardoor zoowel de
Oudercommissies als alle ouders op de
hoogte kunnen komen van de werk
zaamheden van den Ouderraad. Even
als het reeds jaren als orgaan van de
Centrale Oudercommissie verschijnen
de Ouderblad, (dat door de opheffing
van die Centrale Oudercommissie zijn
uitgave wel zal moeten staken) zou
een dergelijk maandblad bij uitstek
geschikt zijn om de belangen van het
openbaar onderwijs in de gemeente
’s-Gravenhage te behartigen en om
den band tusschen ouders en school
te handhaven en te verstevigen. Een
speciaal daartoe gevormde commissie
uit de leden van den Ouderraad zal
deze plannen nader uitwerken.
het voorstel om te verklaren, dat de
instandhouding van een zestal open
bare lagere scholen ingevolge art. 19
der L.O.-wet 1920 wordt gevorderd
(scholen met minder dan 125 leerlin
gen).
Het tweede adres van den Ouderraad
aan B. en W. betrof het vraagstuk van
de beveiliging der schoolgaande jeugd
tegen de gevaren van mogelijke lucht
aanvallen. Daaromtrent bleek uit de
door B. en W. verstrekte mededeelin
gen, dat ingeval van „luchtgevaar” de
scholen gesloten zullen worden en dat
heropening eerst plaats zal vinden,
wanneer naar het oordeel van het
hoofd van den luchtbeschermingsdienst
genoegzame maatregelen ter bescher
ming der leerlingen zijn getroffen.
In dezelfde vergadering bracht de
voorzitter ter sprake de wenschelijk-
heid om maatregelen te treffen tot het
onderhouden van een regelmatig con-
Natuurlijk had niemand bezwaar te
gen het toestaan van de gelden voor de
warm-voedselvoorziening gedurende de
felle koude. Wél werd om uitbreiding
van dit goede werk gevraagd, door
plaatsing van vuurpotten op verschil
lende plaatsen, opdat de menschen op
straat zich kunnen verwarmen (weth. een paar te krijgen. De keuze in vruch-
Buurman beloofde overweging, die niet
Bij den melkboer die ook som
mige kruidenierswaren verkoopt
krijgt ze voor ieder gezinslid ruim een
ons boter per week en ongeveer de
zelfde hoeveelheden margarine, spek-
zwoerd en kaas. Ook neemt ze ruim
een liter afgeroomde melk precies
de helft van wat zij vorige week nog
kon krijgen in een flesch die zij
zelf heeft meegenomen. Als zij kinde
ren heeft kan zij een beperkte hoeveel
heid volle melk krijgen in plaats van
afgeroomde.
In den delicatessen-winkel krijgt zij
het wekelijksche suikerrantsoen van
een halfpond per persoon per week, be
nevens wat marmelade, koffie van
gerstekorres, havermout of gerstvlok-
ken.
de kleinhandelmarkt aankomt. Nu is
een Duitsche huishouding uitermate ge
voelig voor seizoentekorten zooals
de Duitsche officieele instantie voor de
voedselvoorziening dit tekort kwalifi
ceert daar de Duitsche huisvrouw
de gewoonte heeft etenswaren van dag
tot dag in te koopen en er geen week-
voorraad of iets dergelijks op na houdt
en gemeenlijk ook geen blikken in
voorraad heeft. Wanneer een Duitsche
huisvrouw er op uit gaat om bood
schappen te doen, dan speelt zich dat
meestal als volgt af
Ze neemt een boodschappennet of
een oude actentasch, want het kan zijn,
dat de groenteman geen papieren zak
ken meer heeft om de groenten in te
doen. Bij den groenteman dan heeft
ze de keus uit aardappalen, bevroren
wortelen, rapen en koolrapen. Daar
echter de aardappelvoorraad nogal krap
is. kan zij slechts 2J kilo krijgen in
plaats van de 5, welke zij gemeenlijk
noodig heeft. In de laatste twee weken
heeft de groenteboer heelemaal geen
kool gehad, zoodat zijeen tocht langs
verschillende andere winkels heeft moe
ten ondernemen om te probeeren daar
In de jongste vergadering van den
Ouderraad van ’s-Gravenhage heeft de
voorzitter, mr. A. C. van Bruggen, me-
dedeeling gedaan van de van B. en W.
in antwoord op een tweetal adressen
ontvangen brieven.
In het eerste adres had de Ouder
raad erop gewezen, dat bij de vele dui
zenden door dezen Raad vertegenwoor
digde ouders ongerustheid is gewekt
door de omstandigheid, dat een zoo
groot aantal gebouwen van openbare
scholen door de militaire overheid in
beslag is genomen, zoodat ernstig ge
vreesd moet Worden, dat het onderwijs
daardoor op onrustbarende wijze zou
hebben te lijden. Tevens bracht de
Ouderraad naar voren, dat, zonder dat
van de bijzondere noodzakelijkheid
daarvan was gebleken, het openbaar
onderwijs daarbij in het gedrang was
gekomen, aangezien verhoudingsge
wijze veel meer openbare scholen dan
bijzondere scholen door militairen wa-
Hedenavond zal mevr. J.
Grimijser-Kropf in de zaal van het Le
ger des Heils, aan de Jac. Catsstraat 238
een bijzondere openbare Gezinsbond-
meeting leiden.
Sneeuw en vorst ten spijt was gister
avond een groot aantal personen naar
Excelsior aan de Zeestraat gekomen om
den door de N.V. Fototechnische Groot
handel „Odin” te Nijmegen, importeurs
van de Leica-camera, georganiseerden
voordrachtsavond bij te wonen, zoodat
de heer Walther Benser van de firma
E. Leitz te Wetzlar zijn causerie hield
voor een vrijwel uitverkocht huis.
Trouwens niemand kan spijt gehad
hebben van dezen gang naar de Zee
straat, want de plaatjes, welke de heer
Benser vertoonde, mochten er in alle
opzichten wezen, ja, sterker nog, zij
waren prachtig van toon en compositie.
De directeur van de N.V. Fototechni
sche Groothandel „Odin”, de heer L.
A. Duprée, leidde den spreker met en
kele woorden in. Hij wees op de ont
wikkeling der kleurenfotografie, hoe
deze van „Buntphotographie” tot „Far-
benphotographie” was geworden, zoo
dat deze laatste thans aan alle aesthe-
tische eischen voldoet.. Dat de zwart
wit fotografie door kleurenopnamen
zou worden vervangen geloofde spr.
niet, doch hij wees erop, dat talrijke
opnamen om kleuren schreeuwen.
Na dit kort openingswoord trad de
heer Walther Benser naar voren. Ben
ser is voor de fotografie-liefhebbers in
de residentie geen onbekende, reeds
tweemaal vertoonde hij hier zijn Leica-
opnamen. Benser is een vlot causeur,
die zijn betoog doorspekt met droog
komieke opmerkingen, zonder dat
daarbij de techniek op den achter
grond treedt. Hij geeft telkens inlich
tingen omtrent gebruikte opening,
objectief en samenstelling van het
beeld. Wat de heer Benser op het witte
doek projecteerde was volmaakt, zoo
wel wat betreft compositie, stemming
als kleurenreproductie. Meermalen
hoorde men uitroepen van bewonde
ring en met recht. De plaatjes, welke
werden vertoond, hadden betrekking op
een reis naar Italië, Noord-Afrika en
het land van de Middernachtzon.
Benser zal velen voor de kleuren
fotografie en voor de mogelijkheid,
welke de Leica biedt, hebben gewon
nen.
Vrijdagavond vindt de voordracht
nogmaals plaats.
winterappelen, welke echter lekkerder
smaken dan zij eruit zien. Als de
groenteman dezen morgen op de groen
temarkt een beetje geluk heeft gehad
dan prijkt op zijn toonbank wel een
krat druiven, maar de huisvrouw hier
ziet slechts af en toe een sinaasappel
of een citroen bij den groenteman in
de buurt, mét het warme weer zijn
de laatste weken sla, radijs, spinazie
en ook erwten en boonen uit haar ge
zichtskring verdwenen. Wél heeft de
groentehandelaar verschillende groen
ten en vruchten in blik in voorraad,
maar zelfs om de tijdelijke schaarschte
het hoofd te bieden, mag hij deze niet
verkoopen, want zij zijn voor het leger
en voor de ziekenhuizen bestemd, zoo
hebben de autoriteiten voor de voed
selvoorziening bepaald. Bij den groente
winkel heeft de huisvrouw in ieder ge
val geen distributiekaart noodig en dit
is bij den slager wel het geval voor
ieder lid van het gezin kan zij per
week een pond vleesch krijgen, een
derde daarvan neemt zij waarschijnlijk
in den vorm van worst. Bij vleesch,
waarin been voorkomt, rekent de slager
dit been tot het toegestane rantsoen,
hij heeft daarvoor zelfs een bak vol
met beenen vlak öij de weegschaal
staan, waar hij een paar uit kan nemen
om de bestelling op het vereischte ge
wicht te brengen.
achtige figuur. De aan een zijde ge
spleten rok liet een zeer smallen voet
met hooge wreef vrij.
Het diepe zwart van de stof scheen
het rood blonde haar nog meer gloed
te geven en deed haar blanken hals en
schouders nog beter tot hun recht ko
men.
Voldaan wendde zij den blik van
haar eigen spiegelbeeld af. Marilka
had volkomen geljjk: Madame Soko-
lowa, de eerste modiste van War
schau, had met deze creatie zichzelf
overtroffen.
Marilka, klein, levendig, donker en
met een alleraardigst jongensgezicht-
je, dat alleen wat al te veel was bij
gewerkt, ving den triomfantelijken
blik van haar vriendin op.
Heb ik het je niet direct gezegd,
kind? Voor jou is zwart de aangewe
zen kleur bij groot avondtoilet.
Bewonderend gleed haar blik over
het regelmatige gezicht van haar
vriendin. Werkelijk, Daisy zag er uit
als een principessa uit den gouden tijd
der Florentijnen. Zij had dezelfde
hoogmoedig-lokkende gelaatstrekken, vader, Robert en de andere heeren uit
denzelfden ranken hals, een dergelijke
veredelde lijn van neus, mond en le
dematen, het gelijke onbestemde
grijs-groen der oogen, hetzelfde naieve
en tegelijkertijd alwetende in haar
blik...
Daisy Lohr was echter plotseling
verstrooid. Een vraag van haar vrien
din scheen haar te ontgaan en zij nam
in het geheel geen deel meer aan het
levendige gesprek, waarin de jonge
menschen aan haar tafeltje gewikkeld
waren. Steeds weer dwaalden haar
oogen door de zaal naar den ingang
van het restaurant.
Hoe lang zou die vergadering met
United Press meldt uit Berlijn
Het koude weer van de laatste we
ken heeft de Duitsche voedselsituatie
in een zeer nijpenden toestand ge
bracht, zóó nijpend als zij tot dusverre
sinds het uitbreken van den oorlog
nog niet is geweest. Een felle koude
golf, zooals Berlijn de laatste tien jaar
niet gekend heeft, maakt dat de boe
ren de te velde staande aardappelen
niet durven uitgraven uit vrees, dat
zij zullen bevriezen. De bevroren rivie
ren en kanalen hebben den druk, welken
het voedseltransport op de reeds over
belaste spoorwegen uitoefent, nog ver-
■groot. Dit heeft tekorten tengevolge ge
had, in het bijzonder van groente,
haar vader, Robert en het Engelsch-
Russische consortium nu nog duren!
Zij had Robert de laatste dagen
slechts af en toe even vluchtig gespro
ken. Was dat nu verbeelding van haar
geweest, of was er in zijn houding te
genover haar werkelijk iets veran
derd? Zij hield het maar op het eer
ste. Hij had natuurlijk weer zoo veel
aan zijn hoofd. Van het resultaat van
deze besprekingen hing nu eenmaal
het welslagen van die Russische af
faire en de vestiging van een dochter
onderneming in Moskou af.
Daisy was gewend rekening te hou
den met het beroep van de mannen,
die haar omringden, maar zich zoo in
tens door zijn zaken in beslag te laten
nemen als Robert den laatsten tijd
deed, dat ging haar toch wel wat heel
ver. Zij verlangde waarlijk niet als de
eerste de beste bakvisch, dat hij haar
eiken dag opnieuw zijn onsterfelijke
liefde betuigde, maar een beetje rid-
derlijker had hij zich toch wel kunnen
gedragen...
Daar, eindelijk, kwamen haar
Tot de gisteren aangenomen voor
stellen behooren:
het voorstel tot het maken van een
voorplein en toegangswegen, dienstge
bouwen, enz. bij en op de tweede alge-
meene begraafplaats „Westduin”;
het voorstel tot verbetering van den
toegangsweg van de algemeene be
graafplaats aan de zijde van de Ko
ninginnegracht;
het voorstel tot straataanleg en tot
den aanleg van een rijwielpad in het
plan „Uilenest”;
INTERN. VEREENIGING BELLAMY.
Morgenavond belegt de Internationale
Vereeniging Bellamy, afdeeling II den
Haag, een openbare propagandaverga-
dering in de zaal Schoevers, Valerius-
straat 124 alhier, waarin als spreker
zal optreden de heer M. H. van der
Stijl met als onderwerp: „De drie
vredesproblemen”.
van
l_^wa
ren alle tafeltjes bezet. Knappe vrou-
Wi «ten naast en tegenover goed ge-
j «leede heeren. Een geur van bloemen,
Parfum, sigaretten en wijn vervulde
i verlichte zalen. En over dat
alles lag dat fluïdum van de mondai-
e wereld en Poolsche levendigheid,
ooals men dat slechts in een exquise
te tmffen^ ^arsc^au aan
Marilky r^°hr zat met haar vriendin
üerp if3 ^°hschinska en een paar an-
gerPeo!nnisSen aan een voor de Lohr’s
ten tep<ïeerd tafeltje. De spiegelrui-
beeld ^en°Ver haar weerkaatsten het
teressan? de ï°n8e en ongetwijfeld in-
*nte vrouw.
alleen'V'aS Over zichzelf tevreden. Niet
bannen bewonderende blikken der
Belruft orn haar heen, ook de spie
ën al het haar: te midden
Vrouwen .®ze charmante Poolsche
J'^baar de society was zij onbe-
b*s?gckieed.? en de aan-
De zwart fluweelen ja-
gegoten om haar jongens-