HAAGSCHE COURANT
Zware uitslaande brand in
villa te Wassenaar
Vlucht uit Muskou
Woensdag 7 Februari 1940
STADSNIEUWS
VIJFDE BLAD.
Inboedel kon tijdig in
veiligheid worden
gebracht
FEUILLETON.
NIEUW TEHUIS VOOR DE
GEMOBILISEERDEN IN DE
PRINSESTRAAT
DE ONBEWAAKTE
OVERWEG
Bovenverdieping van de behuizing
gedeeltelijk door het vuur vernield
Osiria”
prijzen-
No. 17487.
-*
Opening
De ontdekking.
Met een frisschen dronk wordt het nieuwe tehuis ingewijd.
Onmiddellijk na het uitbreken
van den brand werden alle be
schikbare manschappen gerequi-
reerd om het groot aantal be
scheiden en kantoormeubelen in
veiligheid te brengen. Ten aan
zien daarvan is de aangerichte
schade dan ook niet groot.
PROF. Dr. J. R. SLOTEMAKER DE
BRUINE NAAR GENEVE
BIJZONDER ONDERWIJS.
B. en W. hebben den Raad een voor
stel voorgelegd tot vaststelling van uit-
keeringen ingevolge art. 104, le lid,
der Lager Onderwijs-wet 1920 (wegens
bezoek van een bijzondere school bui
ten de woongemeente).
BAL-MASQUE IN HET GEBOUW
VOOR KUNSTEN EN
WETENSCHAPPEN
Stalen kasten met dossiers, bureaux,
bescheiden van allerhanden aard, stoe
len, tafels, enz. enz. werden in allerijl
naar buiten gebracht. Alles werd op de
omliggende gazons opgesteld, weliswaar
buiten het bereik van het vuur doch
bloot gesteld aan den regen.
Direct werden maatregelen getroffen
om den geredden inboedel per vracht
auto’s naar elders te doen overbren
gen.
Ook enkele burgers hebben zich bij
het uitdragen zeer verdienstelijk ge
maakt. Van twee kanten tegelijk pro
beerde men den vuurhaard te naderen.
Niet alleen door brandwachts, doch ook
door de soldaten, die over hun tuniek
een overall hadden aangetrokken, ter
wijl sommigen een helm droegen, wer
den de spuiten gehanteerd.
Door het glibberige sneeuwdek kon
men zich niet zoo snel als wel gewenscht
was verplaatsen. Ook bij het oprichten
van ladders tegen den gevel der villa
ondervond men hiervan nadeel.
(Nadruk verboden.)
van de militaire club
,,’t Honk”
Z^xMSTREEKS kwart voor
negen, hedenmorgen, heeft
een felle brand gewoed in de
groote villa „Osiria”, gelegen
op den hoek van de Nachtegaal-
laan en den Schouwweg te Was
senaar.
zou het zijn, als a 11 e onbewaakte over
wegen werden voorzien van een duide
lijk en goedwerkend automatisch waar
schuwingssysteem, liefst gecombineerd
voor gezicht èn gehoor ter verhooging
van de veiligheid, ook in geval van een
gedeeltelijke hapering van het apparaat
Het wordt tijd, dat men van hooger-
hand de Ned. Spoorwegen verplicht om
met de noodige voortvarendheid zoo
danige maatregelen in het belang der
veiligheid te nemen. Zij zullen geld
kosten, maar dat is niet zoo erg als
de toestand van nu, die telkens weer
menschenlevens kost.
ONTEIGENING TEN BEHOEVE VAN
DEN BOUW VAN HET NIEUWE
STADHUIS.
Op de gemeentesecretarie, afdeling
S. en B. (kamer 32) ligt voer ieder, die
dit verlangt, ter lezing:
a. een afschrift van het proces-verbaal
der zitting, door een commissie uit de
Gedeputeerde Staten der provincie
Zuid-Holland op den 18en Januari 1940
gehouden, teneinde aan te hooren de be
zwaren van belanghebbenden tegen het
plan van onteigening van percgelen voor
en ten behoeve van den bouw van een
nieuw stadhuis alhier, als bedoeld in de
wet van den 16en November 1939.
b. een afschrift van het advies van
23 Januari 1940, door die commissie
omtrent de ingebrachte bezwaren aan
den minister van Binnenlandsche Za
ken uitgebracht.
Ieder kan op eigen kosten, afschrift
van de genoemde stukken nemen.
der weiden, het bruin der veenen en de
witte linten der landwegen. Daar tus-
schendoor bosschen struikgewas, water
en dorpen; van boven gezien leek dit
alles op sierlijk kinderspeelgoed. Zij
vlogen door den aether de zon ging
onder het begon te schemeren.
Lisaweta leunde achterover in haar
stoel. Zij sluimerde. De afgeschermde
lampen hulden de geheele ruimte in
een zacht, wazig licht. Robert zat stil
naast haar en liet geen oog van haar
af.
Zeldzaam, zoo rustig als zij sliep
Nu vertoonde zij weer zoo’n frappante
gelijkenis met Annegreet. Ook hijzelf
had behoefte aan slaap, maar hij ver
zette zich tegen de vermoeidheid, wel
ke hem dreigde te overmeesteren. El
ke minuut, waarin hij met Lisaweta
tezamen was, wilde hij gebruiken om
haar aan te zien, haar altijd weer aan
te zien. Wie wist, wat hun na Enge
land weer te wachten stond? Hij was
met Lisaweta overeengekomen, dat zij
in Londen in het huwelijk zouden tre
den, maar dit huwelijk zou tenslotte
niet meer zijn dan een formaliteit,
welke onvermijdelijk was, omdat zij
niet eeuwig onder een valschen naam
en een valschen pas door de wereld
kon trekken. Wat Lisaweta daarna
wilde beginnen, daarvan had hij geen
idee. Haar gevoelens te zijnen opzich
te kende hij niet. Of ze hem die ooit
zou openbaren...?
Zoo mijmerend, vielen eindelijk ook
zijn oogen dicht. En terwijl het vlieg
tuig zijn weg door den aether vervolg
de, spiegelden zijn droomen hem aan
Lisaweta’s zijde een paradijs op aarde
voor.
Het werk der kerken onder de
krijgsgevangenen.
Prof. dr. J. R. Slotemaker de Bruine
is gisteren naar Genève vertrokken
ter bijwoning van een zitting der com
missie van kerkelijke leiders uit neu
trale landen, welke de geestelijke ver-
ver-
zal
Van nu af ligt de heele wereld
voor u open, het leven lacht u weer
toe, viel Robert haar bij.
En wat zullen wij nu beginnen?
Wilt u mij Londen laten zien? O, ik
zou alles graag willen zien, alles... Zij
had het gezicht van een kind, dat zich
voor een groote verrassing geplaatst
weet.
Wij zullen beginnen met een hotel
op te zoeken. U moet eerst eens be
hoorlijk uitrusten. Intusschen hoop ik
alle formaliteiten in orde te brengen,
welke noodig zijn om aan ons voor
nemen uitvoering te geven.
Er gleed plotseling een schaduw over
haar gezicht. Dat was ik heelemaal
vergeten, mompelde ze.
Robert voelde zich zeldzaam pijn
lijk getroffen. Ze heeft vergeten, dat
ik er ook nog bij hoor, dacht hjj bit
ter. Zwijgend liepen zij over het vlieg
veld. Eschberg wenkte een taxi.
Hotel Rubens, zei hij tot den
chauffeur, of nee... rijdt u maar naar
Regent op Piccadilly. En zich daarna
tot Lisaweta wendend, vervolgde hij:
Het lijkt mij beter niet onzen in
trek te nemen in een hotel, waar ze
mij kennen. Rubens is wat deftiger,
maar Regent biedt het voordeel, dat
wij onder de duizenden gasten niet zul
len opvallen. Accoord?
Ik laat het geheel aan u over,
mompelde Lisaweta. U weet niet,
hoe verschrikkelijk het is alles van u
te moeten aannemen. Het kost zooveel
geld. Ik voel me als een bedelares.
Ze zweeg verschrikt, toen zij Robert’s
ontstemd gezicht zag.
(Wordt vervolgd.)
VEREENIGING VOOR
WIJSBEGEERTE.
Voor de Vereeniging voor Wijsbegeer
te zal Vrijdagavond a.s. in het gebouw
Bazarstraat 20 dr. K. H. E. de Jong een
voordracht houden over het onderwerp:
„De ontwikkeling der begrippen nous
(mens-verstand); logos (ratio-rede);
psuchê (animus-ziel) en pneuma (spiri-
tus-geest)”.
zorging der krijgsgevangenen in
verschillende landen ter hand
nemen.
Deze commissie werd onlangs inge
steld door de centrale commissie uit
den Oecumenischen Wereldraad der
Kerken met de bedoeling om het werk
der kerken onder de krijgsgevangenen,
gelijk dat bestaat, samen te vatten en
waar dit noodig mocht blijken, ziel
zorgers voor dezen arbeid beschikbaar
te stellen. Daar Duitschland niet in
dezen raad vertegenwoordigd is en
Frankrijk en Engeland wel, bleek het
gewenscht, dat deze commissie verder
geheel op eigen verantwoordelijkheid
zal handelen.
loopen, patiënt volkomen buiten ge
vaar, las hij.
Zijn gezicht klaarde op.
Het is van Hixley. Ik heb hem
verzocht zich van den toestand van
uw broer op de hoogte te stellen. Hier
hebt u zijn rapport. Hij gaf Lisaweta
het telegram.
Dat u daar nog aan gedacht
hebt, meneer Eschberg. U weet niet,
hoe mjj dat gerust stelt. Ik heb mij
zelf de hevigste verwijten gemaakt,
dat ik hem zoo maar aan zijn lot heb
overgelaten, nadat wij zooveel ja-
ren-
Ik ben blij, dat het u tenminste
van die zorg ontheft. Overigens zal
Hixley uw broer ook verder den noo-
digen bijstand verleenen. Ik heb hem
verzocht ook met geld bij te springen,
voor zoover dat mogelijk is. Hij zal
dus geen armoede meer behoeven te
lijden.
Haar hand wrong zich uit den lich
ten kaphandschoen en zocht plotseling
de zijne. Slechts een oogenblik hield
hij haar vast, maar er lag een wereld
van gevoelens in dit simpele gebaar.
Het was meer dan dankbaarheid,
meer dan vriendschap en genegenheid,
meer ook dan een bewijs zich onder
zijn hoede veilig te weten. Lisaweta,
dacht hij innig, eens zul je mjj niet
alleen je hand schenken!
Het Engelsche vliegtuig was precies
op tijd. De pasformaliteiten namen
slechts enkele minuten in beslag. Ter
wijl de Duitsche machine koers zette
naar Berlijn, zaten Robert en Lisaweta
reeds in de Britsche machine. Het
land gleed onder hen weg. Als een
enorm schaakbord lag daar het groen
Hall, kwam tot de volgende
verdeeling;
Fraaiste dame: wit konijntje, de
Groene Fantasie, Mientje met een hart
van prikkeldraad. Origineelste cos-
tuums: Ergens in Nederland (een reus
achtige landkaart met de woorden Er
gens in...), een negerin, Kunsten en
Wetenschappen, Hamsteraar en de Mo-
lentjesverkooper. Paren: Rumba-paar,
Tiroler paar, Haagsche telefoon en
Kaartspel. Voorts werden nog prijzen
uitgereikt aan een „Japansche”, twee
Cow boys, 2 Harmonica-spelers, Poppe-
dijntje en Sneeuwpop.
De behuizing, die, na eenigen
tijd leeg te hebben gestaan, in
gebruik is bij de militairen
voor administratieve doeleinden,
heeft een oogenblik groot ge
vaar geloopen volkomen door
het vuur in de asch te worden
gelegd. Dte "Wassenaarsche
brandweer, die met alle beschik
bare materiaal ter plaatse was,
heeft dit, mede dank zij de lof
waardige hulp van militairen,
gelukkig weten te voorkomen.
Wel biandde een gedeelte van
de bovenverdieping uit, terwijl
ook het dak over een groote
breedte vernield werd.
U)
Lisaweta klom het trapje op. Haar
voeten waren zwaar van angst. Nu
nam ook Robert zijn plaats in het
vliegtuig in.
En dan een lichte trilling ging
door het stalen lichaam van de ma
chine, zij rolde over de startbaan
steeg langzaam omhoog Hixley’s
gestalte werd kleiner de aarde
vlood weg het blauw van den he
mel nam hen op Sovjet-Rusland
bleef achter.
°P dat oogenblik werd het Lisaweta
te machtig. Zij kon niet meer. Het liet
haar totaal onverschillig, of de andere
passagiers haar nieuwsgierig en ver
baasd aanstaarden. Zij moest huilen
en Robert Eschberg liet haar begaan.
Nu mocht zij immers wel een oogen-
blikje zwak zjjn. Nu, eindelijk, konden
de angst en de intense spanning, waar
in zjj de laatste uren verkeerd had,
een uitweg vinden.
Geleidelijk, pas in het verdere ver
loop van hun reis, bracht Eschberg
haar van zijn plannen op de hoogte.
Zjj had gedacht, dat hij haar naar
duitschland zou brengen, maar hij
wist haar spoedig te overtuigen, dat
op het oogenblik ónmogelijk was.
Ge® drie dagen zou zij zich op den
In het centrum der. stad, t.w. in het
voormalige gebouw der gemeente-
apotheek Prinsestraat 57, is een militair
tehuis ingericht, dat wat zijn inrichting
betreft aan de meest denkbare eischen
voldoet. Het kwam tot stand, dank zij
het lofwaardig streven van het comité
voor Militaire tehuizen op neutralen
grondslag, dat hiermede de eerste in
richting van dezen aard opende.
En wie er binnentreedt, zal er niet
meer de oude apotheek uit kunnen her
kennen. Onder leiding van den adj.-
directeur van S. en V., ir. H. E. Suyver,
is een interieur ontworpen, dat even
gezellig is als doelmatig en de jongens
zullen zich in de „Militaire club ’t
Honk” zeer zeker thuis voelen. Hoe keu
rig is het werk door de Gemeentelijke
Vakcursussen, directeur de heer van
Wijk, uitgevoerd. Werkelijk hier is alles
op alles gezet om een zoo geslaagd mo
gelijk geheel te verkrijgen. De ruime
conversatiezaal vraagt allereerst bij het
binnentreden de aandacht. Het buffet
is in een halven cirkel opgesteld zelfs
bar-krukken ontbreken niet. De kunst
schilder Francken tooverde in frissche
kleuren een vroolijk militair tafereel op
een der muren. Door de wijze van op
stelling van tafels en stoelen wordt de
sfeer van intimiteit in niet geringe mate
verhoogd.
Aangrenzend aan de conversatiezaal
zijn gelegen een kamer voor tafeltennis,,
sjoelbakken, enz. en een kamer met
twee biljarts. Over de bovenverdie
pingen zijn verdeeld een studeerkamer,
een huiskamer, waar de militairen be
zoek van familieleden kunnen ontvangen,
een spreekkamer, een kamer voor huis
vlijt, voor geestelijke verzorging, een
schrijfkamer, een bibliotheek enz. enz.
Misschien hebben we in deze opsom
ming het een of ander vertrek vergeten.
Laten we volstaan met op te merken,
dat er voor alles is gezorgd. Gestreefd
is zoo veel mogelijk naar eenvoud in
aankleeding, echter toch weer zoo, dat
men zich niet „op visite” voelt. De Haag-
,sche Kunstkring en Pulchri Studio ston-
Gevaar voor uitbreiding.
Het vuur woedde het felst tusschen
het plafond van de eerste étage en
den vloer van de bovenverdieping.
Een oogenblik zag het er dreigend
uit en werd reeds gevreesd, dat de
kapitale villa in haar geheel een
prooi der vlammen zou worden.
Reeds sloegen de vlammen op tal
van plaatsen door het dak van den
rechtervleugel.
Toen heeft men er even aan gedacht
de hulp van de Haagsche brandweer
te roepen. Gezien echter het feit, dat
het gevaar gekeerd kon worden, heeft
men hiervan afgezien.
Na inspanning van alle krachten,
waarbij vooral de soldaten zich dapper
hebben geweerd, kon uitbreiding van
het vuur worden voorkomen.
Enorme hoeveelheden water werden
op de vlammen gestort, zoodat kamers,
trappen en gangen schier onbegaanbaar
waren.
Omstreeks 11 uur kon gezegd worden,
dat men den brand onder de knie had.
Wel brandde het hier en daar nog flink,
gepaard gaande met een groote rookont
wikkeling, doch gevaar van overslaan
naar een anderen vleugel bestond niet
meer. Het nablusschen nam nog gerui-
men tijd in beslag.
Verschillende militaire autoriteiten
kwamen zich op de hoogte stellen ter
wijl eveneens aanwezig was de commis
saris van de Wassenaarsche politie.
den in bruikleen een groot aantal schil
derstukken af.
Gisteravond is de militaire club
,,’t Honk” door generaal-majoor K. E.
Oudendijk, namens het comité met een
kort woord geopend. Spr. herinnerde
eraan, dat tot de totstandkoming van
dit tehuis mevr, van Voorthuysen den
stoot heeft gegeven. Alles wat hier staat
is geschonken, hetgeen beschouwd kan
worden als een uiting van goede gezind
heid van de burgerij ten opzichte van
het leger. Spr. bracht dank aan alle
gevers en geefsters. Van de club kan
men lid worden, zonder dat eenige con
tributie verschuldigd is. Er zullen cur-
susssen georganiseerd worden, terwijl
er ook op andere wijze naar gestreefd
zal worden, dat in ’t Honk een gezellige
sfeer zal heerschen.
Daarna werd gemeenschappelijk het
eerste couplet van het Wilhelmus ge
zongen.
Er was al direct gisteravond na de
officieele opening een vroolijke stem
ming. Voor muziek zorgde de band van
het Algemeen Paarden Depót van Hout-
rust, terwijl mej. Loeki Lohoff enkele
liedjes zong.
Gistermiddag hebben enkele genoo-
digden de inrichting van het tehuis in
oogenschouw genomen. Aanwezig wa
ren o.a. de burgemeester mr. S. J. R.
de Monchy gen.-maj. jhr. J. Th. Alting
von Geusau, commandant van het Eer
ste Legerkorps voorts de wethouder
van Sociale Zaken L. Buurman den
gemeente-secretaris mr. dr. J. J. Boas-
son ir. H. E. Suyver en vele anderen.
De voorzitter van het Comité, gen.-
maj. b.d. K. E. Oudendijk, sprak een
welkomstwoord en bracht dank aan
allen, die aan de totstandkoming van
het tehuis hadden medegewerkt, in het
bijzonder aan het Gemeentebestuur, dat
het gebouw ter beschikking had gesteld
en voor de inwendige verbouwing had
gezorgd. Van de inrichting bestond,
naar spr. opmerkte, op 12 theelepeltjes
na alles uit milde gaven. Het was spr.
niet mogelijk allen te bedankenhij
hoopte echter ook in de toekomst op
aller steun te kunnen rekenen.
Als oudste aanwezige soldaat, naar
hij zelf opmerkte, en tevens als hoog
ste militaire autoriteit, nam nog gen.-
maj. jhr. Alting von Geusau het woord
om zijn groote bewondering en dank
baarheid tot uitdrukking te brengen
voor wat hier voor de jongens gedaan
was. Hierna werden de bezoekers door
ir. Suyver rondgeleid.
In de lange reeks van ongelukken op
cnze onbewaakte overwegen neemt het
drama, dat zich gistermiddag bij Ber-
gentheim heeft af gespeeld, een wel zeer
tragische plaats in: een bedroefde
familie keert terug van de begrafenis
van den achttienjarigen zoon, de auto
wordt op den onbewaakten overweg ge
grepen door een trein; de chauffeur en
twee dames (moeder en dochter) wor
den op slag gedood, twee dames gewond.
Zooals blijkt uit het bericht, dat men
elders in ons blad vindt heeft de be
stuurder vóór den overweg zijn wagen
tot stilstand gebracht en is hij uitge
stapt om zich te overtuigen, of de weg
veilig was. Daar de mist het uitzicht
ernstig belemmerde, moest hij afgaan
op zijn gehoor; daarom had hij den mo
tor afgezet, teneinde door het geronk
niet te worden gehinderd bij het luiste
ren. Toen hij niets hoorde, dat op de
nadering van een trein wees, heeft hij
den motor weer aangezet en is den over
weg opgereden. In de korte oogenblik-
ken, die daarmee gemoeid waren, is
echter een trein in volle vaart genaderd
en.het vreeselijke ongeluk was ge
schied.
Men is bij ongelukken op onbewaakte
overwegen geneigd, aan de mogelijkheid
van onvoorzichtigheid of althans onvol
doende waakzaamheid aan de zijde van
de weggebruikers te denken, maar dit
is in het onderhavige geval uitgeslo
ten. Integendeel: men zal moeten toe
geven, dat de autobestuurder heeft ge
daan wat hij in de gegeven omstandig
heden kon doen om zich te vergewissen
of de weg vrij was.
Het is niet de eerste keer, dat op een
onbewaakten overweg een ernstig onge
luk plaats heeft tijdens mist. Als wij
ons goed herinneren, was het in het
voorjaar van 1936, dat zulk een onge
luk bij Beverwijk het leven kostte aan
den bestuurder van een vrachtauto.
Het is vooral na de tragische gebeur
tenis van gisteren toch wel heel duide
lijk, dat men zich bij mist niet kan hoe
den tegen de gevaren van den onbe
waakten overweg en wij vragen ons af,
of de Ned. Spoorwegen wel vrij uitgaan
door geen maatregelen te nemen tegen
dit gevaar. Op een zeer beperkt aantal
overwegen is een waarschuwings
systeem door middel van flikkerlichten
aangebracht, maar daarmee is men niet
gebaat bij de zeer vele overwegen, waar
zulk een waarschuwing ontbreekt en
waar het gevaar toch zeker niet minder
groot is voor wie er de spoorbam moe
ten oversteken.
Vooral bij mist zijn de verkeersgeva
ren zeer groot. Het wegverkeer houdt er
rekening mee. Geen behoorlijk autobe
stuurder zal nalaten, zijn snelheid te
temperen naarmate de mist den weg on
veiliger maakt en in ’t bijzonder bij
kruispunten en zijwegen de uiterste
voorzichtigheid in acht te nemen en
door signalen op zijn aanwezigheid op
merkzaam te maken. Doch een trein
moet, in verband met de dienstregeling,
zijn snelheid zooveel mogelijk behouden
en kan niet bij eiken overweg langzaam
gaan rijden, om onder het geven van
signalen voorzichtig te passeeren. Dat
is nu eenmaal practisch een onmogelijk
heid.
Toch dienen hier o.i. met spoed in
grijpende maatregelen te worden geno
men. Van hoogerhand zou kunnen wor
den voorgeschreven, dat elke trein bij
mist een voortdurend luid signaal moet
laten hooren, onder alle omstandigheden
cp zóódanigen afstand hoorbaar, dat
allen, die zich bij een overweg bevinden,
tijdig worden opmerkzaam gemaakt op
de nadering van den trein. Of dit moge
lijk en voldoende veilig is, zou bij een
nauwkeurig onderzoek moeten blijken.
Beter, want veiliger en meer afdoende
Op bovengenoemd tijdstip bemerkte
een der soldaten op de bovenverdie
ping, waar zich de slaapplaatsen der
militairen bevinden, een sterke brand
lucht. Onmiddellijk ging hij op onder
zoek uit
Het betreden van de slaapzaal was
toen reeds, door de enorme rookont
wikkeling, niet meer mogelijk. Het
mag een wonder heeten, dat de brand
niet vannacht, toen vrijwel alle bewo
ners ter ruste lagen, is uitgebroken.
Aangenomen wordt, dat het vuur al ge-
ruimen tijd heeft liggen smeulen.
Aanvankelijk heeft men nog ge
tracht met eigen middelen den
brand te blusschen. Hij had toen
echter reeds een dusdanigen om
vang aangenomen, dat men vrijwel
machteloos stond. De slaapzaal,
welke, met den rug naar de Nach-
tegaallaan staande, in den rechter
vleugel van de villa is gelegen,
was één laaiende vuurzee.
De Wassenaarsche brandweer werd
gealarmeerd, die met alle beschikbare
materiaal, t.w. een motorspuit, een lad
der- en een materiaalwagen, uitrukte.
Ontruiming met man en
macht.
Inmiddels begonnen de soldaten met
man en macht de villa te ontruimen.
Een oude traditie in eere
hersteld.
Bij het eerste ochtendgloren kwam
de Engelsche kust in zicht. De parel-
moerkleurige zee wierp haar witte
schuimkoppen op het strand en bij den
ingang van een haven ontwaarde men
de massale contouren van een oorlogs
schip. De metalen draagvlakken van
het vliegtuig schitterden in de eersce
stralen van de morgenzon. Langzaam,
in serpentines, beschreef de trotsche
machine eenige cirkels boven het
vliegveld Croydon om dan in een ele
gante glijvlucht contact te zoeken met
de aarde.
Lichtelijk stijf van het lange zitten,
daalde Robert het trapje af, waarna
hjj Lisaweta behulpzaam de hand reik
te.
Moe?
Ze schudde energiek het hoofd. In
derdaad waren haar de vermoeienis
sen van de lange reis niet aan te zien.
Alle opwindende gebeurtenissen, welke
deze behouden aankomst op Britsch
grondgebied vooraf waren gegaan, ten
spjjt, zag zij er beter uit dan vieren
twintig uur geleden.
Ik voel mjj zoo frisch en welva
rend als een visch in den Wolga, ver
zekerde ze.
Hij nam haar glimlachend op.
Weet u hoe u er nu uitziet? vroeg
hij onverwacht. Als een renpaard,
dat den start niet kan afwachten.
Ze lachte. Heerlijk was het, haar
te hooren lachen!
Zoo voel ik me ook. En hoe zou
dat ook anders kunnen Engeland -
de geheele wereld, ach, het is immers
haast te mooi om waar te kunnen zijn!
Gisteren nog in Moskou, in een hel
en vandaag...
pas van Daisy Lohr in Duitschland
kunnen ophouden zonder in ernstige
moeilijkheden te geraken. Ongetwijfeld
zou Daisy haar verlies weldra bemer
ken en het onrechtmatig gebruik van
een dergelijk document werd nu een
maal zwaar gestraft. Met haar Sovjet-
pas kon zjj in Duitschland natuurlijk
niets beginnen. Integendeel het was
maar beter, dat men dien daar in het
geheel niet te zien kreeg. Bovendien
zou haar Russisch accent waarschijn
lijk al heel spoedig de aandacht trek
ken en aangezien Rusland en commu
nisme in het Derde Rijk nu eenmaal
synoniem waren, zou men haar wel
niet bepaald met open armen ontvan
gen. Kort en goed aan Duitschland
viel eenvoudig niet te denken.
Er bleef voorloopig niet veel anders
over dan Engeland. Overigens moest
zij maar geheel op hem vertrouwen en
alles aan de toekomst overlaten.
Dat zijn plannen voor de eerstvol
gende dagen allang vaststonden, wilde
hij haar op dit oogenblik nog niet zeg
gen. Dat alles had nog tijd, tot zjj in
Londen waren.
Toen zjj in Koningsbergen landden,
stond daar bij de douane een postbo
de.
Telegram voor meneer Eschberg
riep hjj tusschen het geroezemoes der
aankomende en door familieleden ver
welkomde passagiers.
Lisaweta kromp ineen. Een tele
gram?
Het is niets, zei Robert, terwijl
hjj haar bemoedigend toeknikte. Ik
verwachtte dat telegram.
Overeengekomen bezoek goed ver-
Gisteravond werd een bal masqué ge
geven in het Gebouw voor Kunsten en
Wetenschappen. Menigeen zal mis
schien eenigszins vreemd opkijken,
wanneer hij hoort of leest, dat in het
oude, stemmige Gebouw een bal mas
qué wordt gegeven, dat er dus een
dansvloer is en stoelen en tafeltjes er
omheen staan. Maar het is eigenlijk
niets nieuws, want vroeger werden er
ook bals gegeven in het Gebouw en
volgens den heer Henri ter Hall was
het bal van K. en W. de groote ge
beurtenis van het seizoen voor het uit
gaande publiek, zoodat gisteravond
weer een oude traditie in eere hersteld
is. De zaal leent zich ongetwijfeld uit
stekend voor bals. Er is gezorgd voor
een grooten dansvloer, waarop honder
den menschen zich kunnen vermeien
in foxtrot, wals of tango, terwijl de lo
ges en de galerijen aan het geheel een
stemmig aanzien geven. Men kan daar
bovendien heerlijk zitten en uitrusten
van de vermoeienissen van het dansen.
Er was gisteravond veel werk ge
maakt van de costuums, of beter ge
zegd: velen hadden werk gemaakt van
hun maskerade-costuums, want het
aantal gecostumeerden overtrof het
aantal niet-gecostumeerden.
De jury, o.l.v. den heer Henri ter
Vanwegeden wereldgebeds
dag voor Srouwen komt de Maranatha-
kring op morgenavond samen in het ge
bouw- van Speykstraat 153. Spreker is:
ds. J. Enter, predikant te Rotterdam,
over het onderwerp: „Een heerlijke
toekomst”.
O
4