11
Ro
e
Haagsche Courant van Donderdag 7 Maart 1940
DE ZWARTE
ORCHIDEE
I
g
I
1
J
-
ontvangt gasten
uit Amerika
Nieuwe snelle Britsche motortorpedobooten
n
STADSNIEUWS
71
van
ve rken n i ngs toch t
K1
u
H
De indruk in Italië
Welles9
I
i
Voor postzegelliefhebbers
1
i
(Van onzen specialen verslaggever.)
Rome, 27 Februari.
de
voor
FEUILLETON.
HOOFDSTUK II.
De bedreiging.
(Nadruk verl>oden.)
2)
/Wordt vervolgd.^
TUHKiYE POMAtARI
VIJFDE BLAD, PAGINA 1.
Turkije eert zijn grooten president Kemal Ataturk, die in 1938 is
overleden, door het uitgeven van een nieuwe serie van 8 zegels. De serie
stelt voor zeven verschillende tijdstippen van zijn leven en zijn
geboortehuis. Deze zegels zijn ons ter reproductie afgestaan door den
postzegelhandel „Insulinde”.
op
nog
Keuter, Doopsgezind predikant hier ter
stede als laatste spreker het woord om
dc doxologie te behandelen „Want Uwer
is het Koninkrijk en de kracht en de
heerlijkheid in der eeuwigheid’’.
Ds. Keuter wees er op, dat de kleine
mensch, alzoo gebeden heeft en in zijn
hulpeloosheid roept: Heere, red mij, ik
verga. Dat is de rechte gebedsgestalte.
Want de wereld kan zichzelf niet meer
redden en is vastgeloopen in eigen zelf
zucht. De kleinheid van onze macht, de
grootheid van onze schuld, maar daar
naast de macht van den Heere, die is
het die ons redden kan..
Mede aanwezig was mr. C. Th. baron
van Boetzelaer van Asperen en Dubbel
dam, voorzitter van de afd. Nederland
van den Wereldbond der Kerken.
Nadat hierna het Onze Vader gebe
den was, staande door de gemeente aan
gehoord, werd gemeenschappelijk ge
zongen het Lutherlied.
|:2
f 1
KINDERFEEST HAAGSCHEN BOND
VAN STRAATVENTERS.
De Haagsche Bond van Straatventers
organiseerde gistermiddag in gebouw
„Arena”, Nieuwstraat, een feest voor
misdeelde kinderen. De zaal was tot de
laatste plaats bezet en de actieve com
missie uit den bond, die zich beijvert
voor dit goede doel, mag terugzien op
een welgeslaagden middag.
De heer M. Ricardo sprak namens de
commissie het openingswoord, waarin
hij den wethouder van Sociale Zaken,
den heer Buurman, en zijn echtgenoot®
verwelkomde. Ook dankte hij allen, die
aan de totstandkoming van dezen mid
dag hebben medegewerkt.
Daarna nam het programma een aan
vang. Voor de pauze werden enkele aar
dige films vertoond, welke, blijkens de
lachsalvo’s bij de kinderen in zeer goede
aarde vielen. Na de pauze, waarin de
kinderen op gulle wijze werden ont
haald (hetgeen bij het begin en bij het
einde ook geschiedde), werd opgevoerd
het aardige sprookje „Sneeuwwitje”.
Ondanks ziekte van de leidster, brachten
de jeugdige uitvoerenden hei er uitste
kend af. Een hartelijk applaus was hun
deel. De Haagsche Bond van Straatven
ters kan terugzien op een zeer geslaag
den middag in de reeks, welke hij geeft
voor de minstbedeelde kinderen.
OECUMENISCHE DIENST IN DE
LUTHERSCHE KERK
te
Hij heeft vroeger eens een
ongeluk gehad. De hand is geampu-
Een
een
loor het venster, hel
le veranda.
Acht sprekers behandelen het
„Onze Vader”
Vanwege de Haagsche afdeeling van
de Oecumenische Vereeniging werd gis
teravond in de Luthersche Kerk een
Oecumenische dienst gehouden, die een
treffende illustratie was van de eenheid
der Christenheid, hoe zeer ook in kerken
en groepen verdeeld.
De bijeenkomst, waaraan jkvr. A. H.
van Rappard (hobo) medewerking ver
leende, werd door ds. J. Henri Lede-
boer. voorzitter van de afdeeling van de
Oecumenische Vereeniging hier ter
stede, geopend met votum en zegengroet,
waarna de gemeente zong: „Groote God.
wij loven U!”
Vervolgens las ds. Ledeboer Ps. 121
en sprak hij een kort openingswoord.
Nadat hij hierna was voorgegaan in ge
bed, zong de gemeente de drie verzen
van Gez. 21. Eerste spreker was hierna
ds. M. Hefting, emeritus-predikant van
de Ned. Herv. gem., van Eist en voor
zitter van den Kring van Haagsche eme-
riti-predikanten, die de eerste bede van
het Onze Vader „Onze Vader’ die in de
hemelen zijt, Uw naam worde gehei
ligd” behandelde.
Spr. wees er op, dat het wel niet oecu-
menischer kon dan het gouden kleinood
van het „Onze Vader” te doen behan
delen door 7 verschillende sprekers.
Waar liturgieën en belijdenisschriften,
de kerk verdeelen, brengt het „Onze Va
der” bijeen.
Nadat orgel en hobo zich hadden doen
hooren, sprak ds. C. Riemers, Evang.
Luth. predikant alhier over de tweede
bede: „Uw Koninkrijk kome”. Ds. Rie
mers ving aan met de opmerking, dat in
dezen tijd onze burgerlijke vroomheid
de vuurproef ondergaat. Sommigen heb
ben misschien thans de gedachte, dat
het rijk Gods in gevaar is. Wij weten
niet wat God thans bezig is te doen,
ook in de harten der Russen en wat Hij
doen zal met zijn kerk in Finland, die
gelouterd wordt.
van 1500 paardekracht. Deze torpedo-
booten kunnen zelfs bij slecht weer
de buitengewone snelheid van 80 kilo
meter per uur bereiken. Van verre ge
zien zou men ze voor renbooten hou
den. Deze vaartuigen zijn echter krach
tig bewapend en geheel uitgerust voor
den strijd tegen vliegtuigen en duik-
booten. Zij beschikken over een groot
aantal machinegeweren, torpedolan-
ceerbuizen en installaties voor het af
schieten van diepzeebommen. Met hun
Een eerste stap.
Natuurlijk is men er ten volle van
overtuigd, dat ook de regeering van
Washington het tegenwoordige oogen-
blik ten eenen male ongeschikt oor
deelt voor een serieuze vredesactie. Dit
bleek immers voldoende duidelijk uit
de briefwisseling tusschen het Witte
Huis en den Heiligen Stoel. Maar toch
ziet men een onderling verband tus
schen de Amerikaansche besprekingen
met de „neutralen” over de toekomstige
vredesonderhandelingen en den ver
kenningstocht van Sumner Welles, te-1
Nieuwe grondslagen gezocht
Toch gaat het te ver, aan de door
den Amerikaanschen onderstaatssecre
taris te voeren besprekingen bij voor
baat elke concrete waarde te willen
ontzeggen. Aangezien de Amerikaan
sche staatsman onmogelijK in de ver
schillende landen het terrein zal kun
nen verkennen zonder ook op zijn
beurt de gezichtsputen van de regee
ring van Washington ten opzichte van
de bij dè latere vredesonderhandelingen
ter sprake komende vraagstukken naar
voren te brengen, vooral ook voor het
zoeken van een gezonde basis voor
den internationalen handel, zou een
uiterst nuttig en zeer concreet gevolg
van dezen Amerikaanschen lente-trip
in Europa kunnen zijn, dat men in de
hoofdsteden der belanghebbende Euro-
peesche landen eenigszins op de hoog
te komt van de bijdrage, welke de Ver-
eenigde Staten van Noord-Amerika zich
voorstellen te geven voor het schep
pen van de dringend noodzakelijke
nieuwe grondslagen der toekomstige
wereld-economie.
Ziedaar ook een belangrijke taak
voor het niet-oor log voerende Italië,
'die in de komende nieuwe ontmoeting
tusschen Sumner Welles en den Duce,
nadat de Amerikaan zijn bezoeken in
de wel-oorlogvoerende landen zal heb
ben afgelegd, een concrete en voor het
Europeesche welzijn uiterst nuttige
basis zou kunnen vinden.
een
maar
slecht, dat ik de copie moet over
schrijven, opdat de drukker het kan
begrijpen.
Botanie?
W
a
sedert Zondag nog dagelijks kolommen
lange berichten aan ’s heeren Taylór
doen en laten.
Ofschoon de regeering der Vereenig-
de Staten de verschillende jongste
initiatieven van den president van
elkander gescheiden wenscht te zien,
beschouwt men in de verantwoorde
lijke kringen van Rome zoowel het zen
den van een ambassadeur uit Washing
ton naar den Paus als de diplomatieke
missie van den Amerikaanschen on
derstaatssecretaris bij de geallieerden
en de asgenooten, mitsgaders de door
Cordell Hull gevoerde actie bij de re-
geeringen der Europeesche neutralen
van één gemeenschappelijk gezichts
punt, namelijk als bewijs voor den wil
v^n Roosevelt, niet werkloos te blijven
toezien, hoe chaos en willekeur een
geordende samenleving der Europee
sche staten steeds meer onmogelijk
maken.
teerd. Hij is op dat punt nogal gevoe
lig-
Wat een pech!
Ja, maar hij gebruikt het kunst-
e '5
De Britsche marine is reeds sedert
enkelen tijd uitgerust met uiterst
snelle torpedobooten, die dank zij hun
krachtige bewapening en hun groote
beweeglijkheid aanzienlijke diensten
bewijzen.
De voornaamste kenmerken van deze
„miniatuur-slagschepen”, welke tot nu
toe geheim gehouden waren, worden
thans bekend gemaakt door de Brit
sche pers. De booten zijn slechts 2ü
meter lang en voorzien van motoren
6 6
kelijk eerst, hoe iemand op je gesteld
is, wanneer...
Carson gaf hem spelenderwijze een
stomp en Tresa liet, al lachende, haar
paarlen tanden zien.
Dr. Monroe heeft Uw naam vaak
genoemd, zeide zij.
Ik? riep Mdnroe uit. Dat kan
ik mij niet herinneren.
U heeft een verschrikkelijk
heugen. U heeft mij verteld, hoe
neer Carson een „century” bij elkaar
sloeg in de meest spannende match,
welke Uw school ooit gespeeld heeft.
U heeft mij ook een sensationeel ver
haal gedaan over de redding van een
vrouw uit de rivier...
Carson hoestte om zijn verlegenheid
te verbergen en staarde woedend naar
Monroe. Net iets voor Monroe om op
een dergelijke wijze zijn lof te bezin
gen! Waarom kon hij zoo’n nietig
voorval niet voor zich houden? Op dat
oogenblik kwam de kelner met de
koffie en Carson loosde een diepen
zucht van verlichting.
De vrienden gingen naar hun tafel
tje terug. Carson zat met kleine teug
jes van zijn koffie te genieten, toen hij
opmerkte, dat Dixon zijn hand uit den
zak haalde. Tot zijn verbazing was
deze bedekt door een witten hand
schoen.
Eigenaardig! mompelde hij.
Monroe zag waar hij naar keek.
O, dat! Ik vergat daar over
spreken.
Meer en meer beginnen de inwoners
der „Euwige Stad” den indruk te krij
gen, dat het bijna drieduizendjarige
Rome, eens de „Urbs” en „Caput
mundi”, deze oude waardigheid van
„Hoofdstad van het Avondland” dank
zij het genie van den Duce en de dwaas
heid van de elkaar verscheurende mo
gendheden weer onbetwist voor zich
kan opeischen. Wij zullen maar in het
midden laten, of deze voor de Italianen
allesbehalve ongunstige ontwikkeling
meer ’-t gevolg is van eigen verdiensten
dan wel van de tragische gebeurtenis
sen in de overige groote landen van ons
werelddeel. Zeker is in elk geval, dat
Mussolini zijn volk een onschatbaren
dienst heeft bewezen door het tot dus
ver buiten den tegenwoordigen oorlog
te houden, en eveneens zeker is, dat
steeds meer draden van de groote Eu
ropeesche politiek over de Italiaansche
hoofdstad loopen. Daarnaast komen ook
de draden, welke door de buiten-Euro-
peesche mogendheden worden gespon
nen, in Rome binnen, en worden hier
gebundeld en verder geleid.
Het bezoek van den Amerikaanschen
minister Sumner Welles, die zijn Euro-
peeschen trip in Rome is begonnen en
hier weer hoopt te eindigen, wordt
vooral in dit licht gezien. Overigens is
de openbare belangstelling voor dit be
zoek niet overdreven groot.
meer omdat Cordell Hull zelf heeft ver
klaard, dat de besprekingen met de
neutralen over de economische vraag
stukken en de ontwapening ook tot de
oorlogvoerende landen kunnen ^worden
uitgebreid. De zending van Sumner
Welles zou dan een eerste stap zijn om
de uitbreiding van de besprekingen
tusschen de neutralen en de oorlogvoe
renden en „niet-oorlogvoerenden” te
vergemakkelijken. Ofschoon men hier
gaarne bereid is tot waardeering van
de door Roosevelt ondernomen politiek
merkt men toch eenigszins sceptisch
en ironisch op, dat de missie van den
heer Sumner Welles in elk geval niet
kan mislukken, omdat .er wel voor ge
zorgd is, geen enkel concreet oogmerk
ermede te verbinden.
Tresa was niet minder verwonderd
dan Carson. De uitdrukking van
schrik verdween echter, zoodra zij
den indringer herkend had.
U behoeft niet heen te gaan, zei
de zij. U zult tot op Uw huid nat
worden. De chauffeur kan U even aan
het hotel afzetten.
Dat ligt in de tegenovergestelde
richting. Gaat U naar huis?
Ja.
Dan zal ik, indien U daartegen
geen bezwaar heeft, in de taxi blijven
totdat U thuis is. Dan kan de auto
mij terugrijden.
Dat zal U dan een heel eind uit
de richting brengen, antwoordde zij
met een glimlach.
Dat komt er voor mij niet op
aan, als het U maar niet hindert.
Niet in het minst. Mijn broeder
een dringende telefonische
en was genoodzaakt mij te
Ik gaf er de voorkeur aan
hem te wachten, omdat ik
eenig werk te verrichten
dames gegeven had. Steeds was
zijn werk in de eerste plaats geko
men. Hij had geen tijd gehad om dat
gene aan te kweeken, waarvoor de
vrouwelijke sexe zoo gevoelig is. Car-
son was kortaf, op de grens van ruw
zelfs en hij was sinds lang tot de con
clusie gekomen, dat hij voorbestemd
was om vrijgezel te blijven.
Toch onderging zijn geheele wezen
thans een ongekende sensatie. Hij had
het gevoel, dat zij stilzwijgend beroep
op hem deed dat zij in groote
moeilijkheden verkeerde en dat zij
naar hulp zocht. Bij nader inzien ver
wierp hij deze gedachte. En zelfs al
was dit laatste zoo, waarom zou zij
zich dan tot een vreemde wenden?
Daar had je bijvoorbeeld Monroe en
nog zooveel anderen natuurlijk! Hij
dronk zijn koffie leeg, terwijl een ge
voel van afkeer over zijn gedachten
motoren met drie versnellingen kun
nen de booten in enkele seconden hun
vaart opvoeren van 20 tot 80 kilome
ter per uur. Hun snelheid is trouwens
hun voornaamste bescherming.
De bemanningen van deze booten
worden speciaal uitgezocht. Zij dienen
ongeveer aan dezelfde voorwaarden te
voldoen als de opvarenden van de
duik booten.
Dag en nacht patrouilleeren deze
vaartuigen langs de Britsche kust.
Na gemeentegezang trad als derde
spreker op ds. T. Tittasaari, Finsch pre
dikant te Rotterdam, om te spreken over
de bede „Uw wil geschiede gelijk in den
hemel, alszoo ook op de aarde”.
Spr. stond eerst stil bij den strijd te
Suomussami, een arme streek van
Finland, waar groote soberhéid heersch-
te Hier bevochten de Finnen een over
winning, die als een der grootste in de
geschiedenis van het Noorden zal ge
boekstaafd blijven. De schaduwen van
den nacht bedreigden eerst Polen, thans
ook Finland. Hier is de nacht nog niet
waarom spr. allen opriep tot gebed voor
Finland. Want de Finsche strijd, aldus
spr., is ook uw strijd.
Na gemeenschappelijk zingen van een
vers van Ps. 66 sprak dr. D. Terlaak
Poot, Ned. Herv. predikant alhier, over
de bede „Geef ons heden ons dagelijkscn
brood”. Hier, aldus spr., raakt het al-
lervolmaakste gebed ons materieel be
staan. Daarin ligt onze volstrekte afhan
kelijkheid van God. Het brood, dat we
eten is genadebrood. God is onze land
man, onze zaaier, onze maaier, onze
bakker en onze schenker. Hij is de bron
van alle leven.
Na gemeenschappelijk gezang sprak
d« heer J. A. Roesseling, pastoor der
Oud-Kath. Kerk over: „Vergeef ons onze
schulden, gelijk ook wij vergeven onze
schuldenaren”.
Aangezien bisschop Berends door on
gesteldheid verhinderd was, las spr.
diens toespraak voor.
Of wij iets zullen ontvangen van wat
we vragen, hangt af van de wijze, waar
op we het vragen en ook of we bereid
zijn onze schuldenaren te vergeven. De
zekerheid, dat het Gods rijk komt houdt
ons staande, hoewel we weten, dat onze
zonden die komst tegenhouden.
Nadat hobo en orgel zich nog eens
hadden doen hooren, sprak dr. J. C. A.
Fetter, Rem. Ger. predikant alhier, over
„Leid ons niet in verzoeking, maar ver
los ons van den booze”. Spr. wees eerst
op de beteekenis van verzoeking zoo
wel in het Grieksch als in het spraak
gebruik der R.K. mede-Christenen, die
van bekoring spreken.
Niemand weet of God ons volk de ge
weldige verzoeking zenden zal als an
dere volken. Wij hebben alleen maar te
werken en te bidden zoolang het dag is.
Na gemeentegezang voerde ds< A.
zaak, viel Monroe in. De
koortsen worden door
oorzaakt Dixon, je hebt
dering noodig. Je bent één
Ruwen.
Dixon kwam met een schok tot de
werkelijkheid terug, want de laatste
minuten had hij maar in de ruimte
Z1tten staren. Hij glimlachte vaag en
schudde het hoofd. Carson merkte op,
a zijn linkerhand in den zak van zijn
smoking stak en hij meende zich te
pnneren, dat zulks al eenigen tijd
net geval was.
- 7" ?ent U van plan lang in Singa-
m e te b^ven, meneer Carson? vroeg
lin„ST met de klaarblijkelijke bedoe-
haar broeder de gelegenheid te
trekke aan ^et ®espre^ te ont*
Slechts een week. Ik vertrek den
volgenden Zaterdag naar Engeland.
Ziedaar de zelfopoffering van
een man, lachte Monroe. Hij kwam
ner, speciaal om mij te zien, terwijl
RJ al op weg had kunnen zijn naar
ten beter klimaat. Men ervaart wer-
Dat heeft meestal dezelfde oor-
meeste
muskieten ver
een veran-
i en al ze-
gang hem bekroop en, nadat hij
Dixon en Tresa gegroet had, verliet
hij het restaurant. Het hotel was
maar ongeveer een mijl loopen en hoe
wel het drukkend weer was, besloot
hij toch naar huis te wandelen. Hij
had nog geen honderd meters afge
legd, toen een bliksemstraal de lucht
doorkliefde, onmiddellijk gevolgd
door een donderenden slag. Nog voor
het terugkaatsende geluid weggestor
ven was, kletterde de regen in wilde
stroomen naar beneden. De straat was
in tien seconden schoongeveegd.
Carson vluchtte onder een afdak en
tuurde de laan in met de flauwe hoop
een taxi te kunnen veroveren. Hij zag
er verschillende, maar ze waren alle
maal bezet. Tenslotte meende hij er
één te zien, welke leeg scheen. Hij
schreeuwde den chauffeur toe, doch
het gekletter van den regen overstem
de zijn geluid. Het voertuig kwam,
tengevolge van het noodweer, slechts
langzaam vooruit, zoodat Carson be
sloot er hard naar toe te rennen. Het
portier openrukken en naar binnen
springen was het werk van een oogen
blik.
Ooooh!
Tot zjjn schrik bevond hij zich plot
seling bovenop een vrouwelijke ge
daante. Hij veerde op als door een
wesp gestoken.
Neemt U mij niet kwalijk. Ik
dacht eigenlijk, dat de...
Hij brak zijn woorden ineens af toen
hij realiseerde, dat de andere per
soon in de taxi het meisje was, dat
hij in het restaurant ontmoet had...
Tfesa Dixon,
kreeg
boodschap
verlaten.
niet
thuis
heb.
Hij verwonderde er zich over, wat
voor werk zoo’n meisje op dezen tijd
van den avond wel zou kunnen te doen
hebben. Alsof zij zijn gedachten raad
de, sprak zij verder.
Mijn broeder produceert
groot kwantum literair werk, i
tusschenbeide is zijn handschrift
ik de copie moet
matige lichaamsdeel tamelijk goed,
geloof ik. Het is al negen uur! Ik
moet me haasten. Blijf jij maar
rustig zitten. Ik kom je morgen
om elf uur van het hotel halen. De
rest van den dag ben ik dan vrij.
Laat mij je even naar het hospi
taal brengen.
Dat is niet noodig. Het is nog
geen vijf minuten loopen en je hebt je
koffie nog niet eens op. Tot morgen
elf uur.
Hij rende weg en Carson was aan
zichzelf overgelaten. Hij trachtte zijn
blik van de naburige tafel af te hou
den, doch dat lukte niet al te best,
want Tresa had een diepen indruk op
hem gemaakt. Dit was te meer ver
wonderlijk, aangezien hij nooit veel
om
Zij knikte en keek uit het raam
naar den neerstroomenden regen. Het
was nu heelemaal donker en slechts
de lichten van de hier en daar ver
spreid staande lantarens drongen bij
vlagen door het regengordijn. De auto
zwenkte een breede laan in, omzoomd
door palmboomen en het kwam Car-
son voor, dat deze parallel liep met
de zee. Nu en dan werd een witto
bungalow zichtbaar, waarvan de lich
ten zich met moeite door een dichte
haag van tropische planten boorden.
Vindt u het niet eenzaam, zoo
ver van de stad verwijderd te zijn?,
vroeg hij.
Neen. Tenminste vroeger placht
ik daar niets om te geven.
Hij keek haar verrast aan, want
het laatste gedeelte van haar opmer
king scheen op een nadere toelichting
te duiden. Doch zij ging er niet ver
der op in. Een paar minuten later
hield de auto stil en bleek ook het
noodweer voorbij te zijn.
Dit is mijn woning, zeide Tresa.
Carson hielp haar met uitstappen.
Terwijl zij den chauffeur betaalde,
zwierven Carson’s oogen over de bun
galow, welke een eind van den weg af
stond. Het was een klein, aardig ge
bouw, dat men daar temidden van een
prachtige streek had neergezet,
licht scheen in de voorgalerij en
ander schijnsel dc
welk uitzag op d<
Ik wensch U goeden nacht!
Hij draaide zich om en greep haar
slanke hand. Deze beefde gedurende
de korte spanne tijds, waarin hij haar
vasthield.
Dat de Duce den afgezant van Roo
sevelt ruim een uur ontvangen heeft,
wordt natuurlijk met het noodige reliëf
naar voren gebracht, maar de bespre
kingen van den Amerikaanschen staats
man ten huize van den ambassadeur
der Vereenigde Staten met den Brit-
schen, Fr^nschen en Duitschen ambas
sadeur nog vóór zijn vertrek naar
Berlijn, worden door de Italiaansche
pers nauwelijks opgemerkt.
Bijna krijgt men den indruk, dat de
komst van dien anderen afgezant van
president Roosevelt, dien wij gelijk
tijdig met Sumner Welles aan de
„Mole Razza”, het hypermoderne „zee-
station” van Napels op den Italiaan-
schen oceaanreus „Rex”, zagen arri-
veeren, op het volk en de openbare
meening een veel grooteren indruk
heeft gemaakt.
Misschien ligt het aan de omstandig
heid, dat de heer Myron Taylor hier in
ons midden zal blijven, misschien ook
aan het feit, dat thans voor ’t eerst
sedert den ondergang van den vroege-
ren Kerkdijken Staat en de oprich
ting van het één geworden jonge Italië,
door de Vereenigde Staten een diplo
matieke vertegenwoordiging bij den
Paus als souverein vorst wordt geves
tigd, of misschien wel aan
Rome en het Vaticaan zoo ongewone
democratische allure, welke de afge
zant van Roosevelt heeft medege
bracht.
De Paus heeft toestemming gegeven,
de plechtige ontvangst in de Vaticaan-
sche vertrekken benevens het daarbij
gesprokene op de film vast te leggen.
In elk geval wijdt de Italiaansche pers
H
i
I f iiskiYE PÓSTAiAR}
TÜÜfiYE POSÏALAW
TijRKlYE POSTMARi
TliRKiYE POSTWAR!
r,8C'
V
k
ge-
me-
ifcsrJ
tOrKÏYI POSiALARÏI
.7
1