11 Ro e Haagsche Courant van Donderdag 7 Maart 1940 DE ZWARTE ORCHIDEE I g I 1 J - ontvangt gasten uit Amerika Nieuwe snelle Britsche motortorpedobooten n STADSNIEUWS 71 van ve rken n i ngs toch t K1 u H De indruk in Italië Welles9 I i Voor postzegelliefhebbers 1 i (Van onzen specialen verslaggever.) Rome, 27 Februari. de voor FEUILLETON. HOOFDSTUK II. De bedreiging. (Nadruk verl>oden.) 2) /Wordt vervolgd.^ TUHKiYE POMAtARI VIJFDE BLAD, PAGINA 1. Turkije eert zijn grooten president Kemal Ataturk, die in 1938 is overleden, door het uitgeven van een nieuwe serie van 8 zegels. De serie stelt voor zeven verschillende tijdstippen van zijn leven en zijn geboortehuis. Deze zegels zijn ons ter reproductie afgestaan door den postzegelhandel „Insulinde”. op nog Keuter, Doopsgezind predikant hier ter stede als laatste spreker het woord om dc doxologie te behandelen „Want Uwer is het Koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in der eeuwigheid’’. Ds. Keuter wees er op, dat de kleine mensch, alzoo gebeden heeft en in zijn hulpeloosheid roept: Heere, red mij, ik verga. Dat is de rechte gebedsgestalte. Want de wereld kan zichzelf niet meer redden en is vastgeloopen in eigen zelf zucht. De kleinheid van onze macht, de grootheid van onze schuld, maar daar naast de macht van den Heere, die is het die ons redden kan.. Mede aanwezig was mr. C. Th. baron van Boetzelaer van Asperen en Dubbel dam, voorzitter van de afd. Nederland van den Wereldbond der Kerken. Nadat hierna het Onze Vader gebe den was, staande door de gemeente aan gehoord, werd gemeenschappelijk ge zongen het Lutherlied. |:2 f 1 KINDERFEEST HAAGSCHEN BOND VAN STRAATVENTERS. De Haagsche Bond van Straatventers organiseerde gistermiddag in gebouw „Arena”, Nieuwstraat, een feest voor misdeelde kinderen. De zaal was tot de laatste plaats bezet en de actieve com missie uit den bond, die zich beijvert voor dit goede doel, mag terugzien op een welgeslaagden middag. De heer M. Ricardo sprak namens de commissie het openingswoord, waarin hij den wethouder van Sociale Zaken, den heer Buurman, en zijn echtgenoot® verwelkomde. Ook dankte hij allen, die aan de totstandkoming van dezen mid dag hebben medegewerkt. Daarna nam het programma een aan vang. Voor de pauze werden enkele aar dige films vertoond, welke, blijkens de lachsalvo’s bij de kinderen in zeer goede aarde vielen. Na de pauze, waarin de kinderen op gulle wijze werden ont haald (hetgeen bij het begin en bij het einde ook geschiedde), werd opgevoerd het aardige sprookje „Sneeuwwitje”. Ondanks ziekte van de leidster, brachten de jeugdige uitvoerenden hei er uitste kend af. Een hartelijk applaus was hun deel. De Haagsche Bond van Straatven ters kan terugzien op een zeer geslaag den middag in de reeks, welke hij geeft voor de minstbedeelde kinderen. OECUMENISCHE DIENST IN DE LUTHERSCHE KERK te Hij heeft vroeger eens een ongeluk gehad. De hand is geampu- Een een loor het venster, hel le veranda. Acht sprekers behandelen het „Onze Vader” Vanwege de Haagsche afdeeling van de Oecumenische Vereeniging werd gis teravond in de Luthersche Kerk een Oecumenische dienst gehouden, die een treffende illustratie was van de eenheid der Christenheid, hoe zeer ook in kerken en groepen verdeeld. De bijeenkomst, waaraan jkvr. A. H. van Rappard (hobo) medewerking ver leende, werd door ds. J. Henri Lede- boer. voorzitter van de afdeeling van de Oecumenische Vereeniging hier ter stede, geopend met votum en zegengroet, waarna de gemeente zong: „Groote God. wij loven U!” Vervolgens las ds. Ledeboer Ps. 121 en sprak hij een kort openingswoord. Nadat hij hierna was voorgegaan in ge bed, zong de gemeente de drie verzen van Gez. 21. Eerste spreker was hierna ds. M. Hefting, emeritus-predikant van de Ned. Herv. gem., van Eist en voor zitter van den Kring van Haagsche eme- riti-predikanten, die de eerste bede van het Onze Vader „Onze Vader’ die in de hemelen zijt, Uw naam worde gehei ligd” behandelde. Spr. wees er op, dat het wel niet oecu- menischer kon dan het gouden kleinood van het „Onze Vader” te doen behan delen door 7 verschillende sprekers. Waar liturgieën en belijdenisschriften, de kerk verdeelen, brengt het „Onze Va der” bijeen. Nadat orgel en hobo zich hadden doen hooren, sprak ds. C. Riemers, Evang. Luth. predikant alhier over de tweede bede: „Uw Koninkrijk kome”. Ds. Rie mers ving aan met de opmerking, dat in dezen tijd onze burgerlijke vroomheid de vuurproef ondergaat. Sommigen heb ben misschien thans de gedachte, dat het rijk Gods in gevaar is. Wij weten niet wat God thans bezig is te doen, ook in de harten der Russen en wat Hij doen zal met zijn kerk in Finland, die gelouterd wordt. van 1500 paardekracht. Deze torpedo- booten kunnen zelfs bij slecht weer de buitengewone snelheid van 80 kilo meter per uur bereiken. Van verre ge zien zou men ze voor renbooten hou den. Deze vaartuigen zijn echter krach tig bewapend en geheel uitgerust voor den strijd tegen vliegtuigen en duik- booten. Zij beschikken over een groot aantal machinegeweren, torpedolan- ceerbuizen en installaties voor het af schieten van diepzeebommen. Met hun Een eerste stap. Natuurlijk is men er ten volle van overtuigd, dat ook de regeering van Washington het tegenwoordige oogen- blik ten eenen male ongeschikt oor deelt voor een serieuze vredesactie. Dit bleek immers voldoende duidelijk uit de briefwisseling tusschen het Witte Huis en den Heiligen Stoel. Maar toch ziet men een onderling verband tus schen de Amerikaansche besprekingen met de „neutralen” over de toekomstige vredesonderhandelingen en den ver kenningstocht van Sumner Welles, te-1 Nieuwe grondslagen gezocht Toch gaat het te ver, aan de door den Amerikaanschen onderstaatssecre taris te voeren besprekingen bij voor baat elke concrete waarde te willen ontzeggen. Aangezien de Amerikaan sche staatsman onmogelijK in de ver schillende landen het terrein zal kun nen verkennen zonder ook op zijn beurt de gezichtsputen van de regee ring van Washington ten opzichte van de bij dè latere vredesonderhandelingen ter sprake komende vraagstukken naar voren te brengen, vooral ook voor het zoeken van een gezonde basis voor den internationalen handel, zou een uiterst nuttig en zeer concreet gevolg van dezen Amerikaanschen lente-trip in Europa kunnen zijn, dat men in de hoofdsteden der belanghebbende Euro- peesche landen eenigszins op de hoog te komt van de bijdrage, welke de Ver- eenigde Staten van Noord-Amerika zich voorstellen te geven voor het schep pen van de dringend noodzakelijke nieuwe grondslagen der toekomstige wereld-economie. Ziedaar ook een belangrijke taak voor het niet-oor log voerende Italië, 'die in de komende nieuwe ontmoeting tusschen Sumner Welles en den Duce, nadat de Amerikaan zijn bezoeken in de wel-oorlogvoerende landen zal heb ben afgelegd, een concrete en voor het Europeesche welzijn uiterst nuttige basis zou kunnen vinden. een maar slecht, dat ik de copie moet over schrijven, opdat de drukker het kan begrijpen. Botanie? W a sedert Zondag nog dagelijks kolommen lange berichten aan ’s heeren Taylór doen en laten. Ofschoon de regeering der Vereenig- de Staten de verschillende jongste initiatieven van den president van elkander gescheiden wenscht te zien, beschouwt men in de verantwoorde lijke kringen van Rome zoowel het zen den van een ambassadeur uit Washing ton naar den Paus als de diplomatieke missie van den Amerikaanschen on derstaatssecretaris bij de geallieerden en de asgenooten, mitsgaders de door Cordell Hull gevoerde actie bij de re- geeringen der Europeesche neutralen van één gemeenschappelijk gezichts punt, namelijk als bewijs voor den wil v^n Roosevelt, niet werkloos te blijven toezien, hoe chaos en willekeur een geordende samenleving der Europee sche staten steeds meer onmogelijk maken. teerd. Hij is op dat punt nogal gevoe lig- Wat een pech! Ja, maar hij gebruikt het kunst- e '5 De Britsche marine is reeds sedert enkelen tijd uitgerust met uiterst snelle torpedobooten, die dank zij hun krachtige bewapening en hun groote beweeglijkheid aanzienlijke diensten bewijzen. De voornaamste kenmerken van deze „miniatuur-slagschepen”, welke tot nu toe geheim gehouden waren, worden thans bekend gemaakt door de Brit sche pers. De booten zijn slechts 2ü meter lang en voorzien van motoren 6 6 kelijk eerst, hoe iemand op je gesteld is, wanneer... Carson gaf hem spelenderwijze een stomp en Tresa liet, al lachende, haar paarlen tanden zien. Dr. Monroe heeft Uw naam vaak genoemd, zeide zij. Ik? riep Mdnroe uit. Dat kan ik mij niet herinneren. U heeft een verschrikkelijk heugen. U heeft mij verteld, hoe neer Carson een „century” bij elkaar sloeg in de meest spannende match, welke Uw school ooit gespeeld heeft. U heeft mij ook een sensationeel ver haal gedaan over de redding van een vrouw uit de rivier... Carson hoestte om zijn verlegenheid te verbergen en staarde woedend naar Monroe. Net iets voor Monroe om op een dergelijke wijze zijn lof te bezin gen! Waarom kon hij zoo’n nietig voorval niet voor zich houden? Op dat oogenblik kwam de kelner met de koffie en Carson loosde een diepen zucht van verlichting. De vrienden gingen naar hun tafel tje terug. Carson zat met kleine teug jes van zijn koffie te genieten, toen hij opmerkte, dat Dixon zijn hand uit den zak haalde. Tot zijn verbazing was deze bedekt door een witten hand schoen. Eigenaardig! mompelde hij. Monroe zag waar hij naar keek. O, dat! Ik vergat daar over spreken. Meer en meer beginnen de inwoners der „Euwige Stad” den indruk te krij gen, dat het bijna drieduizendjarige Rome, eens de „Urbs” en „Caput mundi”, deze oude waardigheid van „Hoofdstad van het Avondland” dank zij het genie van den Duce en de dwaas heid van de elkaar verscheurende mo gendheden weer onbetwist voor zich kan opeischen. Wij zullen maar in het midden laten, of deze voor de Italianen allesbehalve ongunstige ontwikkeling meer ’-t gevolg is van eigen verdiensten dan wel van de tragische gebeurtenis sen in de overige groote landen van ons werelddeel. Zeker is in elk geval, dat Mussolini zijn volk een onschatbaren dienst heeft bewezen door het tot dus ver buiten den tegenwoordigen oorlog te houden, en eveneens zeker is, dat steeds meer draden van de groote Eu ropeesche politiek over de Italiaansche hoofdstad loopen. Daarnaast komen ook de draden, welke door de buiten-Euro- peesche mogendheden worden gespon nen, in Rome binnen, en worden hier gebundeld en verder geleid. Het bezoek van den Amerikaanschen minister Sumner Welles, die zijn Euro- peeschen trip in Rome is begonnen en hier weer hoopt te eindigen, wordt vooral in dit licht gezien. Overigens is de openbare belangstelling voor dit be zoek niet overdreven groot. meer omdat Cordell Hull zelf heeft ver klaard, dat de besprekingen met de neutralen over de economische vraag stukken en de ontwapening ook tot de oorlogvoerende landen kunnen ^worden uitgebreid. De zending van Sumner Welles zou dan een eerste stap zijn om de uitbreiding van de besprekingen tusschen de neutralen en de oorlogvoe renden en „niet-oorlogvoerenden” te vergemakkelijken. Ofschoon men hier gaarne bereid is tot waardeering van de door Roosevelt ondernomen politiek merkt men toch eenigszins sceptisch en ironisch op, dat de missie van den heer Sumner Welles in elk geval niet kan mislukken, omdat .er wel voor ge zorgd is, geen enkel concreet oogmerk ermede te verbinden. Tresa was niet minder verwonderd dan Carson. De uitdrukking van schrik verdween echter, zoodra zij den indringer herkend had. U behoeft niet heen te gaan, zei de zij. U zult tot op Uw huid nat worden. De chauffeur kan U even aan het hotel afzetten. Dat ligt in de tegenovergestelde richting. Gaat U naar huis? Ja. Dan zal ik, indien U daartegen geen bezwaar heeft, in de taxi blijven totdat U thuis is. Dan kan de auto mij terugrijden. Dat zal U dan een heel eind uit de richting brengen, antwoordde zij met een glimlach. Dat komt er voor mij niet op aan, als het U maar niet hindert. Niet in het minst. Mijn broeder een dringende telefonische en was genoodzaakt mij te Ik gaf er de voorkeur aan hem te wachten, omdat ik eenig werk te verrichten dames gegeven had. Steeds was zijn werk in de eerste plaats geko men. Hij had geen tijd gehad om dat gene aan te kweeken, waarvoor de vrouwelijke sexe zoo gevoelig is. Car- son was kortaf, op de grens van ruw zelfs en hij was sinds lang tot de con clusie gekomen, dat hij voorbestemd was om vrijgezel te blijven. Toch onderging zijn geheele wezen thans een ongekende sensatie. Hij had het gevoel, dat zij stilzwijgend beroep op hem deed dat zij in groote moeilijkheden verkeerde en dat zij naar hulp zocht. Bij nader inzien ver wierp hij deze gedachte. En zelfs al was dit laatste zoo, waarom zou zij zich dan tot een vreemde wenden? Daar had je bijvoorbeeld Monroe en nog zooveel anderen natuurlijk! Hij dronk zijn koffie leeg, terwijl een ge voel van afkeer over zijn gedachten motoren met drie versnellingen kun nen de booten in enkele seconden hun vaart opvoeren van 20 tot 80 kilome ter per uur. Hun snelheid is trouwens hun voornaamste bescherming. De bemanningen van deze booten worden speciaal uitgezocht. Zij dienen ongeveer aan dezelfde voorwaarden te voldoen als de opvarenden van de duik booten. Dag en nacht patrouilleeren deze vaartuigen langs de Britsche kust. Na gemeentegezang trad als derde spreker op ds. T. Tittasaari, Finsch pre dikant te Rotterdam, om te spreken over de bede „Uw wil geschiede gelijk in den hemel, alszoo ook op de aarde”. Spr. stond eerst stil bij den strijd te Suomussami, een arme streek van Finland, waar groote soberhéid heersch- te Hier bevochten de Finnen een over winning, die als een der grootste in de geschiedenis van het Noorden zal ge boekstaafd blijven. De schaduwen van den nacht bedreigden eerst Polen, thans ook Finland. Hier is de nacht nog niet waarom spr. allen opriep tot gebed voor Finland. Want de Finsche strijd, aldus spr., is ook uw strijd. Na gemeenschappelijk zingen van een vers van Ps. 66 sprak dr. D. Terlaak Poot, Ned. Herv. predikant alhier, over de bede „Geef ons heden ons dagelijkscn brood”. Hier, aldus spr., raakt het al- lervolmaakste gebed ons materieel be staan. Daarin ligt onze volstrekte afhan kelijkheid van God. Het brood, dat we eten is genadebrood. God is onze land man, onze zaaier, onze maaier, onze bakker en onze schenker. Hij is de bron van alle leven. Na gemeenschappelijk gezang sprak d« heer J. A. Roesseling, pastoor der Oud-Kath. Kerk over: „Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren”. Aangezien bisschop Berends door on gesteldheid verhinderd was, las spr. diens toespraak voor. Of wij iets zullen ontvangen van wat we vragen, hangt af van de wijze, waar op we het vragen en ook of we bereid zijn onze schuldenaren te vergeven. De zekerheid, dat het Gods rijk komt houdt ons staande, hoewel we weten, dat onze zonden die komst tegenhouden. Nadat hobo en orgel zich nog eens hadden doen hooren, sprak dr. J. C. A. Fetter, Rem. Ger. predikant alhier, over „Leid ons niet in verzoeking, maar ver los ons van den booze”. Spr. wees eerst op de beteekenis van verzoeking zoo wel in het Grieksch als in het spraak gebruik der R.K. mede-Christenen, die van bekoring spreken. Niemand weet of God ons volk de ge weldige verzoeking zenden zal als an dere volken. Wij hebben alleen maar te werken en te bidden zoolang het dag is. Na gemeentegezang voerde ds< A. zaak, viel Monroe in. De koortsen worden door oorzaakt Dixon, je hebt dering noodig. Je bent één Ruwen. Dixon kwam met een schok tot de werkelijkheid terug, want de laatste minuten had hij maar in de ruimte Z1tten staren. Hij glimlachte vaag en schudde het hoofd. Carson merkte op, a zijn linkerhand in den zak van zijn smoking stak en hij meende zich te pnneren, dat zulks al eenigen tijd net geval was. - 7" ?ent U van plan lang in Singa- m e te b^ven, meneer Carson? vroeg lin„ST met de klaarblijkelijke bedoe- haar broeder de gelegenheid te trekke aan ^et ®espre^ te ont* Slechts een week. Ik vertrek den volgenden Zaterdag naar Engeland. Ziedaar de zelfopoffering van een man, lachte Monroe. Hij kwam ner, speciaal om mij te zien, terwijl RJ al op weg had kunnen zijn naar ten beter klimaat. Men ervaart wer- Dat heeft meestal dezelfde oor- meeste muskieten ver een veran- i en al ze- gang hem bekroop en, nadat hij Dixon en Tresa gegroet had, verliet hij het restaurant. Het hotel was maar ongeveer een mijl loopen en hoe wel het drukkend weer was, besloot hij toch naar huis te wandelen. Hij had nog geen honderd meters afge legd, toen een bliksemstraal de lucht doorkliefde, onmiddellijk gevolgd door een donderenden slag. Nog voor het terugkaatsende geluid weggestor ven was, kletterde de regen in wilde stroomen naar beneden. De straat was in tien seconden schoongeveegd. Carson vluchtte onder een afdak en tuurde de laan in met de flauwe hoop een taxi te kunnen veroveren. Hij zag er verschillende, maar ze waren alle maal bezet. Tenslotte meende hij er één te zien, welke leeg scheen. Hij schreeuwde den chauffeur toe, doch het gekletter van den regen overstem de zijn geluid. Het voertuig kwam, tengevolge van het noodweer, slechts langzaam vooruit, zoodat Carson be sloot er hard naar toe te rennen. Het portier openrukken en naar binnen springen was het werk van een oogen blik. Ooooh! Tot zjjn schrik bevond hij zich plot seling bovenop een vrouwelijke ge daante. Hij veerde op als door een wesp gestoken. Neemt U mij niet kwalijk. Ik dacht eigenlijk, dat de... Hij brak zijn woorden ineens af toen hij realiseerde, dat de andere per soon in de taxi het meisje was, dat hij in het restaurant ontmoet had... Tfesa Dixon, kreeg boodschap verlaten. niet thuis heb. Hij verwonderde er zich over, wat voor werk zoo’n meisje op dezen tijd van den avond wel zou kunnen te doen hebben. Alsof zij zijn gedachten raad de, sprak zij verder. Mijn broeder produceert groot kwantum literair werk, i tusschenbeide is zijn handschrift ik de copie moet matige lichaamsdeel tamelijk goed, geloof ik. Het is al negen uur! Ik moet me haasten. Blijf jij maar rustig zitten. Ik kom je morgen om elf uur van het hotel halen. De rest van den dag ben ik dan vrij. Laat mij je even naar het hospi taal brengen. Dat is niet noodig. Het is nog geen vijf minuten loopen en je hebt je koffie nog niet eens op. Tot morgen elf uur. Hij rende weg en Carson was aan zichzelf overgelaten. Hij trachtte zijn blik van de naburige tafel af te hou den, doch dat lukte niet al te best, want Tresa had een diepen indruk op hem gemaakt. Dit was te meer ver wonderlijk, aangezien hij nooit veel om Zij knikte en keek uit het raam naar den neerstroomenden regen. Het was nu heelemaal donker en slechts de lichten van de hier en daar ver spreid staande lantarens drongen bij vlagen door het regengordijn. De auto zwenkte een breede laan in, omzoomd door palmboomen en het kwam Car- son voor, dat deze parallel liep met de zee. Nu en dan werd een witto bungalow zichtbaar, waarvan de lich ten zich met moeite door een dichte haag van tropische planten boorden. Vindt u het niet eenzaam, zoo ver van de stad verwijderd te zijn?, vroeg hij. Neen. Tenminste vroeger placht ik daar niets om te geven. Hij keek haar verrast aan, want het laatste gedeelte van haar opmer king scheen op een nadere toelichting te duiden. Doch zij ging er niet ver der op in. Een paar minuten later hield de auto stil en bleek ook het noodweer voorbij te zijn. Dit is mijn woning, zeide Tresa. Carson hielp haar met uitstappen. Terwijl zij den chauffeur betaalde, zwierven Carson’s oogen over de bun galow, welke een eind van den weg af stond. Het was een klein, aardig ge bouw, dat men daar temidden van een prachtige streek had neergezet, licht scheen in de voorgalerij en ander schijnsel dc welk uitzag op d< Ik wensch U goeden nacht! Hij draaide zich om en greep haar slanke hand. Deze beefde gedurende de korte spanne tijds, waarin hij haar vasthield. Dat de Duce den afgezant van Roo sevelt ruim een uur ontvangen heeft, wordt natuurlijk met het noodige reliëf naar voren gebracht, maar de bespre kingen van den Amerikaanschen staats man ten huize van den ambassadeur der Vereenigde Staten met den Brit- schen, Fr^nschen en Duitschen ambas sadeur nog vóór zijn vertrek naar Berlijn, worden door de Italiaansche pers nauwelijks opgemerkt. Bijna krijgt men den indruk, dat de komst van dien anderen afgezant van president Roosevelt, dien wij gelijk tijdig met Sumner Welles aan de „Mole Razza”, het hypermoderne „zee- station” van Napels op den Italiaan- schen oceaanreus „Rex”, zagen arri- veeren, op het volk en de openbare meening een veel grooteren indruk heeft gemaakt. Misschien ligt het aan de omstandig heid, dat de heer Myron Taylor hier in ons midden zal blijven, misschien ook aan het feit, dat thans voor ’t eerst sedert den ondergang van den vroege- ren Kerkdijken Staat en de oprich ting van het één geworden jonge Italië, door de Vereenigde Staten een diplo matieke vertegenwoordiging bij den Paus als souverein vorst wordt geves tigd, of misschien wel aan Rome en het Vaticaan zoo ongewone democratische allure, welke de afge zant van Roosevelt heeft medege bracht. De Paus heeft toestemming gegeven, de plechtige ontvangst in de Vaticaan- sche vertrekken benevens het daarbij gesprokene op de film vast te leggen. In elk geval wijdt de Italiaansche pers H i I f iiskiYE PÓSTAiAR} TÜÜfiYE POSÏALAW TijRKlYE POSTMARi TliRKiYE POSTWAR! r,8C' V k ge- me- ifcsrJ tOrKÏYI POSiALARÏI .7 1

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 17