Flitsen uit Finland Het internationale toerisme het komende seizoen Haagschc Courant van Donderdag 7 Maart 1940 DERDE BLAD, PAGINA 1. in Oorlog maakt moeilijk reizen Riihimaki BONENLAND r De uitzending van naar de Nederlandsche ambulance Fin’and j „Dan opeens- België en Nederland op elkaar aangewezen van Schietoefeningen ten Noorden den Nieuwen Waterweg Weerkundige Waarnemingen barometerstand van hedenmiddag 12 uur HAZELHOFF ROELFZEMA s s Aandrang om aan de Finsche Regeering de vrije beschikking over het bedrag te laten W - De Regeeringshulp aan het Finsche Roode Kruis V v.m. De Russische bombar dementsmachines verschijnen. uitge- „Trains plombés”. Uit den trein gevluchte Finschen werpen zich in de sneeuw. Verschillende Kamerleden achten 100.000 te weinig genooten zijn vacantie wel doorbren gen in eigen land of België. Joop De jacht op ganzen. Met ingang van 20 Maart wordt de jacht op ganzen met schietgeweer, met netten als anderszins gesloten. Dr. Colijn bij Champetier de Ribes Champetier de Ribes, de Fransche on derstaatssecretaris van buitenlandsche zaken, heeft gisterochtend dr. H Colijn, ontvangen, die voorzitter is van een Vol- kenbondscommissie voor de coördinatie van de technische werkzaamheden Zooals reeds is gemeld, is in de resi dentie een persconferentie gehouden over de uitzending van de ambulance naar Finland. Van links naar rechts: F. H. Meihuizen, arts, leider der am bulance; mr. dr. F. W. Donker Curtius, secretaris-generaal van het Ned. Roode Kruis; generaal-majoor N. A. A. v. d. Roemer, voorzitter van de ambulance- Daar vallen de bommen. We klimmen over den rand en ren nen, de vrouwen worden voortgeholpen, een oud mannetje hangt tusschen twee jonge kerels niemand spreekt. In het schemerachtige bosch bewegen de figu ren snel en als schimmen, die plotse ling achter een boom ineenduiken tot een hoopje sneeuw. Hoog in de lucht galmt en ronkt het dan plotseling blaft het afweergeschut van Riihimaki. Van den boschrand af kan ik de witte donsjes zien ploffen rond de vijfen veertig zwarte vliegtuigen, en daar daar vallen de bommen Duidelijk zijn ze zichtbaar als druppels, welke dikker Het gebied van hoogen luchtdruk over de Britsche Eilanden neemt in beteekenii af. Aan de Noordzijde, bij Ijsland en de Faroër, wordt het aangetast door storingen. Over Noorwegen is een rug van hoogen luchtdruk gelegen. In ons land is het weer licht buiïg ge bleven. In de Oostelijke provinciën is de temperatuur in den nacht weer onder het vriespunt gedaald. Bij de Azoren ligt nog steeds een vrij wel stationnaire depressie. Over Italië ligt een minimum; zware stormen woeden aan de Oostkust. In Hongarije is de vorst weer veel strenger geworden; enkele stations melden een temperatuur van -16 graden. Met uitzondering van Griekenland blijft ook op den Balkan de temperatuur onder het vriespunt. Zonsopgang: 8 Maart 6.31 uur. Zonsondergang: 8 Maart 5.52 uur. Lantarens aan: 8 Maart tot 6.02 u. v.m.; 8 Maart 6.21 u. nam. Hoogwater te Scheveningen. 8 Maart ’s morgens 2.20 uur; nam. 2.40 u. Morgen geen schietoefeningen op het strand. Een dezer dagen is te Florence bijeen gekomen de Association des Grandes Organisations de Tourisme, een orga nisatie van reisbureaux uit verschil lende landen, waarin ook de semi- offi- cieele reisbureaux zijn vertegenwoor digd en ons land is vertegenwoordigd door de N.V. Lissone Lindeman. De bedoeling van deze bijeenkomst was te bespreken wat er op het gebied van het internationale toerisme voor het aanstaande reisseizoen zou kunnen worden bereikt. Ter vergadering wa ren vertegenwoordigd behalve ons land België, Zwitserland, Italië, Joego slavië, Bulgarije, Hongarije en Roe menië. Het reizen is ook door den oorlogs toestand tot een minimum beperkt. Zwitserland, dat het hoofdzakelijk van de vreemdelingenindustrie moet heb ben, is zwaar getroffen. In het volle wintersportseizoen waren in de be kende centra de meeste groote hotels gesloten en het is begrijpelijk, dat men alles in het werk stelt om het inter nationale toeristenverkeer te bevorde ren. Met het Schweizerische Verkehrsver- band worden onderhandelingen ge voerd en de mogelijkheid overwogen om z.g. „trains plombés” te laten loo- pen. Het is den passagiers van zulke treinen verboden onderweg uit te stap pen; bovendien mogen onderweg in deze treinen geen personen plaats ne men. Dat het reizen met dergelijke trei nen voor de passagiers groote voor- deelen heeft is begrijpelijk. Zeker zal hierdoor bereikt worden, dat mits de internationale toestand zich niet ver scherpt, het aantal reizigers naar Zwit serland zal toenemen. Toch zal waar schijnlijk het meerendeel onzer land- Verschenen is het verslag Andere leden, hoezeer eveneens be reid dat Finsche volk, dat zoo wreed geslagen is, in zijn lijden te steunen, achtten den door dt Regeering gekozen weg tot het verleenen van uitsluitend humanitairen steun voorshands den juisten. Op 12 en zoo noodig op 13 en 14 Maart. Bij Hoek van Holland, ten Noorden van den Nieuwen Waterweg, zuilen op 12 Maart en zoo noodig op 13 en 14 Maart van 7 uur n.m. tot 11 n.m. of la ter schietoefeningen worden gehouden De onveilige sector wordt begrensd door de richting West en Noord-Noord- west van de semaphore uit, tot op een afstand van 6 k.m. uit de kust en tot een hoogte van 300 m. Bij een der grenzen van den sector zal zich nabij de territoriale grens een vaartuig der Kon Ned. mar ne bevin den. Dit vaartuig zal. behalve de nor male verlichting, een rood rondom schijnend licht toonen van één uur voor den aanvang tot het einde der schiet oefeningen. Tevens zal gedurende dien tijd ten Noorden van den Nieuwen Waterweg een rood licht worden getoond. „Alles veilig.” Oef. zegt de professor terwijl hij zijn luchtalarm-jas in het bagage-net legt. De restauratiewagen is weer vol en vredig straalt de late zon over de rozige sneeuw. Het „alles veilig” heeft geklonken en Riihimaki leeft alweer, werkt alweer, herbouwt alweer, ter wijl heel ver weg in de avondlucht de bommen op Hyvinkaa nog grommen, heel zwak, als kleine smetjes op de kristallen winterstilte. Het „alles vei lig” heeft geklonken en de gesprekken zoemen op rond de tafeltjes. Onze koffie is koud geworden, zegt de professor. De spiegel achter zijn rug is door een kogel versplinterd en in de eerste klasse ligt een man met een doorschoten longtop. Waar was ik gebleven? Naar hun oordeel behoort, mede in verband met deze resolutie, het wetsontwerp gewijzigd te worden in dien zin, dat de uitgetrokken gelden zullen worden uitgekeerd aan Finland, dus aan de erkende Finsche regeering, die dan vrij is daarover te beschikken op de wijze, welke zij voor het behoud van de vrijheid van het land en tot leniging van den nood in dat land het meest wenschelijk acht gebeurt het, razend snel, voordat iemand het beseft. Hoog in de lucht zie ik vijf eskaders van elk negen vliegtuigen, en terwijl we nog uit den trein druppelen en de snelsten van ons pas tegen de hel ling klauteren, wordt één eskader opeens een streep en zwiept op ons neer, beangstigend, onbegrij pelijk snel. Het geronk zwelt aan tot donderend gebulder; plotseling zijn de machines honderd meter van ons vandaan, monsterachtig groot; ze lijken de toppen van de boomen te raken; daar ratelen opeens zeven en twintig machine geweren droog boven het ver scheurende gebrul van achttien voldraaiende motoren uit in een doodelijke geluid sla wine, zóó plot seling, zóó verschrikkelijk, dat iedereen gek wordt van angst De verhouding tusschen .taa'srecht en administratief recht Op het eerste congres van d> V. reeni- ging voor administratief recht dat 16 Maart in het Jaarbeursgebouw te Utrecht zal worden gehouden, zullen prof. mr. R. Kranenburg, hooglet raar in het staats- en administratief rechi n Leiden, en mr. A. Koelma. gem<*ente- secretaris van Alkmaar en lector in de bestuurswetenschappen aan de economi sche hoogeschool te Rotterdam, prae-ad- viezen uitbrengen over de verhouding tusschen staatsrecht en administratief recht. commissie; A. O. H. Tellegen, officier v. gezondh. 2e kl.; kol. H. K. Offerhaus. hoofdcontroleur ziekenhuiswezen; mr. J. J. R. Schmal, secretaris Finsch- Nederlandsche Vereeniging; A. J. Th. v. d. Vlugt, consul van Finland, voor zitter Finsch-Nederlandsche vereeni ging, en dr. H. H. Maas, gen.-directeur Academisch Ziekenhuis te Leiden. Kan men per auto naar het buitenland? Zal men dezen zomer zijn vacantie in het buitenland kunnen doorbrengen, zie daar een vraag, die vele automobilisten zich ongetwijfeld hebben gesteld. Wij hebben deze vraag voorgelegd aan de K.N.A.C. Frankrijk, Zwitserland en Ita lië zijn per auto bereikbaar, doch vele formaliteiten moeten vervuld worden, terwijl bovendien benzine in alle drie genoemde landen slechts in beperkte hoeveelheden wordt verstrekt. J- i België. De nor- een In het bosch is het doodstil. Iedereen ligt achter zijn boom en luistert, overal stille, witte hoopjes mensch, alleen of met z’n tweeën, links van me een oud mannetje en vrouwtje, rechts een sol daat, wachtend, luisterend, luisterend. Ver weg zoemt het zachtjes, hoog in de lucht, en iedere minuut vergelijken we met de vorige:: wordt het harder?... Zachter? Harder In een wijde bocht is het es kader gedraaid we graven ons dieper in de sneeuw, drukken ons vaster tegen onzen boom en wachten wachten Niemand zegt een woord, ver in het bosch huilt een kind. Weer dreunt het in de richting van Riihimaki, weer knalt het geschutiedere minuut wordt het geronk zwaarder, gezichten druk ken in de sneeuw, daar komen ze, hoog, recht boven onsDe hemel is één klankbord, ik tel nog twee-en-veertig vliegtuigen zouden ze dalen? zou den ze den trein zien? zouden ze weer op ons neer zwiepen? Niets kunnen we doen, .wachten wachten Woempf Woempf Twee, onbeschrij felijke zware slagen dreunen vlakbij in het bosch en de luchtstooten drukken ons tegen den grond. Treinbombarde- ment Weer smakt een bom, en nog één. Ik durf niet op te kijken, iedereen trilt van spanning, elke seconde is winst Woe-oempf En niets kunnen we doen, niets, afwachten, afwachten, als vee Woempf Naast me klinkt een holle knal de soldaat is opgestaan en schiet zijn geweer in grimmige, ver beten woede Maar onverstoorbaar, on aantastbaar ronkt het hoog langs den hemel, nog eenmaal klinkt een doffe dreun, verder weg. en het geronk wordt zachter, steeds zachter. Het huilende kind is weer hoorbaar in het stille, witte bosch. deel, dat niet alleen humanitaire hulp, doch ook bijstand bij de actieve ver dediging van Finland verleend dient te worden. Waarom, zoo vroegen zij, zal het aangevraagde bedrag ter be schikking worden gesteld van het Roode Kruis en niet van de Finsche regeering Nederland is huns inziens volkomen vrij om de Finsche regeering te steunen dit ware niet in strijd met de neutraliteitsverklaring van Septem ber 1939. Bovendien ontkent de aan vallende partij, tegen welke Finland steun noodig heeft, stellig, dat er een oorlog gaande is. Natuurlijk, aldus deze leden, kan van een collectieve actie geen sprake zijn. Zij herinnerden er echter aan, dat zooals ook uit de memorie van toe lichting blijkt de aanleiding tot de voorgestelde hulpverleening gelegen is in de resolutie, aangenomen in de vergadering van den Volkenbond op eenerzijds het optreden van de Sovjet-Unie tegen den Finschen staat plechtig werd ver oordeeld, anderzijds ieder lid van den j bond werd opgewekt, aan Finland niet alleen humanitairen, doch ook mate- I rieelen bijstand te verschaffen. Eenige leden maken zich los van de toelichting der Regeering. Eenige leden verklaarden tegen het voorstel der Regeering geen over wegend bezwaar te hebben. Zij konden het wetsontwerp aanvaarden als hulde voor de dapperheid, waarmede een klein volk voor zijn onafhankelijkheid strijdt. Echter wilden zij zich geheel losmaken var de argumentatie van de Regeering. Zij achtten n.l. het beroep van den minister op de reeds genoem de resolutie van den Volkenbond zeer bedenkelijk, omdat zij in het lidmaat schap van dezen bond een groot ge vaar voor ons land zagen, thans meer dan ooit. Ook konden zij niet nalaten op een huns inziens merkwaardige om standigheid te wijzen, n.l. dat in de laatste jaren van Nederlandsche zijde telkenmale steun is verleend aan die partijen bij een conflict, die zich keer den tegen Duitschland. Italië en Japan, de landen, die het Anti-Komintern- verdrag hebben gesloten. Zeer vele andere leden achtten deze redeneering volstrekt verwerpelijk. Hun standpunt werd niet bepaald door de vraag of een bepaald land al of niet tegen de Komintern stelling heeft ge nomen, doch door overwegingen van menschelijkheid en naastenliefde, welke meer uitgaan naar de bevolking van een land naarmate dit zwaarder door een aanval getroffen wordt. Overigen^ achtten deze leden het merkwaardig, dat de leden, wier meening zooeven werd weergegeven, Duitschland nog altijd onder de bestrijders van de Komintern schijnen te rangschikken, niettegenstaande het sedert kort aoor nauwe banden met Rusland, het bol werk van de Komintern, verbonden is. zijn de machines honderd meter van ons vandaan, monsterachtig groot ze lijken de toppen van de boomen te ra ken daar ratelen opeens zeven en twintig machinegeweren droog boven het verscheurende gebrul van acht tien voldraaiende motoren uit in een doodelijke geluidslawine, zóó plotseling, zóó verschrikkelijk, dat iedereen gek wordt van angst. Als wanhopige witte gnomen klauwen we in de diepe sneeuw, smakken ons tegen den grond, worstelen om weg te komen, zinneloos, radeloos. Geluidlooze kuiltjes slaan in de sneeuw, een vrouw blijft hangen aan het prikkeldraad met bloedende han- •en, ergens klinkt een schreeuw. Als een helsche vloedgolf zwiepen de don kere schaduwen in enkele seconden over onze verstarde lichamen, ver bijsterde hoofden, en als ik op kijk zie ik in de wegscheu rende vliegtuigen de mannen zitten in glazen koepeltjes, hun gezichten naar ons toe, schietend, draaiend, mik kend Oef, zucht de professor, ze spa ren hun bommen voor Riihimaki. Hij ziet heel bleek. In den trein kreunt iemand. De rest klautert en worstelt om weg te komen uit de doodelijke geul, als dikken witte mieren in een vangkuil van zand. Het bosch in, wijst een soldaat, minstens twee honderd meter. Straks op den terug weg komen ze weer. Ardennen gedeeltelijk schakeld. Blijft dan nog over grenskantoren van dit land zijn maal geopend, men heeft slechts geldig paspoort noodig en grenspapie- ren voor de auto, benzine is aan alle pompstations verkrijgbaar. (Zij die aan het begin van den oorlog hun papieren inleverden kunnen die te allen* tijde terug ontvangen). De verwachting is dan ook gewettigd, dat het toeristen verkeer tusschen België en Nederland dezen zomer over en weer groot zal zijn. De Ardennen zullen ongetwijfeld erbij profiteeren, dat de omstandighe den in de verderaf gelegen landen zoo veel minder gunstig zijn. Daarbij zal velen de angst, dat zich de toestand eensklaps verscherpt er waarschijnlijk van weerhouden hun va cantie ver van huis in Frankrijk, Italië of Zwitserland, Italië of Zwitserland door te brengen. Degenen, die naar België denken te gaan moeten er echter mede rekening houden, dat de mooiste deelen van de Ardennen deels door militairen zijn be zet en men daar dus niet per auto zal kunnen komen, terwijl ook gedeelten van Luxemburg onbereikbaar zullen zijn. Bouillon met omgeving blijft ech ter voor toeristen bereikbaar, evenals de kust, ofschoon ook in die omgeving verschillende hotels door de militairen zijn in beslag genomen. Verwachting tot den avond van 8 Maart: Wind: zwak tot matig. Noordwestelijk tot Westelijk; aanvankelijk opklarend, later meest zwaarbewolkt: geen neerslag van beteekenis; weinig verandering in tem peratuur. en dikker worden en dan woempf woe-woempf woe woempf zwart grijze zuilen spuiten op uit Riihimaki. Weer blaft het geschut, met nijdige klappen, weer vallen bommen, tien, twintig, één vangt de zon als een zil veren druppel, weer woempfwoe- oempf Bij iedere ontploffing drukt een luchtstoot in mijn ooren en tegen mijn gezicht, dan opeens spuit een ros sige rookstraal uit één van de vliegtui gen. Het legt zich op zijn kant in een linkerbocht, duikt uit de formatie en warrelt de aarde toegemoet. De andere toestellen vliegen door, streng in slag orde, alsof ze er niets mee te maken hebben weer vallen de druppels, woempf woe-oempfEen huisje aan de spoorlijn, waar vijf minuten geleden onze trein stond, slaat weg in een zwarte zuil. Op hetzelfde oogenblik ont ploft een tweede machine niets is er van over, als een stukgestooten zeep bel. Overal ploffen de donsjes, als pluk jes watten op een blauwfluweelen kleed. Eén donsje is grooter en zakt langzaam naar de aarde er onder aan bengelt iets zwarts. Blaf, zegt het afweergeschut wég parachute. Nog één keer vallen de bommen, tien, twin tig, dertig, met dof gedonder en druk kende luchtstooten, dan is het eskader het stadje voorbij en de stippen lossen op in het blauw van den hemel. Boven Riihimaki hangt een grijze wolk waar uit een donkere rookpluim langzaam ópkrult. Overal stille, witte hoopjes mensch van de Tweede Kamer over het wetsontwerp tot wijziging en verhooging van de be groeting van Buitenlandsche Zaken voor 1940. (Bijdrage van 100.000 aan het Finsche Roode Kruis). Daaraan is het volgende ontleend Bij het afdeelingsonderzoek van dit wetsontwerp bleek men vrij algemeen 14 December 1939. waarin de indiening daarvan toe te juichen. Verscheidene leden betreurden echter, dat het niet eerder is ingediend, dan zou het voorbeeld der Regeering de particuliere hulp meer hebben gesti muleerd. Van verschillende zijden werd be- 1 toogd, dat het uitgetrokken bedrag van 100.000 te laag is Naar het oordeel van verscheidene leden dient hei op ten minste 500.000 gebracht te worden. Sommige andere leden wilden niet op onmiddellijke verhooging van het uitgetrokken bedrag aandringen, aoch spraken de hoop uit, dat de Regeering binnenkort bij een volgend wetsontwerp een nieuw crediet zal aanvragen. Verscheidene leden waren van oor- Waar was ik gebleven zegt de professor, terwijl hij zijn witkatoenen luchtalarm-jas in het’ bagagenet legt. We hebben nu langzamerhand veertien uur vertraging en moeizaam steunend trekt de hout-stokende locomotief de Tomio-Helsinki-express in beweging. Buiten, langs de zwaar bevroren ra men, begint weer, verwrongen als een waterspiegeling, de eindelooze eento nigheid van heuvelachtige dennenbos- schen en glanzend-golvende sneeuwvel den, met hier en daar kleine, slapende hutjes en eenzame plukjes berken. Sinds anderhalven dag is het niets dan dennen, sneeuw, hutjes en berken, sporadisch onderbroken door stille, dichtgespijkerde dorpjes met rechte straten en lage, houten huisjes, als verlaten décors voor een West-Ameri- kaansch stadje. De professor is den draad kwijt. Al bijna een dag vertelt hij me van Chi- neesche kunst, maar al zes keer heeft een luchtalarm zijn relaas onderbro ken, zes keeer heeft hij in zijn witte camouflage-jas de barre kou in moeten gaan, en van de veertien uur vertra ging hebben we er vier en een half doorgebracht in kelders of in de bos- schen, platgedrukt in de sneeuw, ter wijl de lucht weergalmde van Russi sche bommenwerpers. Molotof heeft een kwade bui, zegt hij verstrooid glimlachend en biedt me een sigaret aan. Het is vol in den restauratiewagen. Mannen, hun pelzen nog aan, en meisjes en vrouwen, mee- rendeels blond en goed gekleed, zitten aan de vierkante tafeltjes, de rooke- rige atmosfeef zoemt van gezellige, ge animeerde conversatie, met ’t rhythme van de wielen rinkelen de bekende, absurd groote koffiekoppen van de Gie des Wagons Lits. Er heerscht de stemming van een voorspoedige reis, alsof we in de laatste tien uur niet voortdurend met den dood zijn be dreigd, en net nog, in Riihimaki, een half uur lang onder den grond hebben gezeten, vast opeengepropt, gespannen wachtend op den doffen dreun van de eerste bom. Riihimaki was een gevaarlijk punt, gaat de professor verder. De laatste huisjes van het arme, geteister de spoorwegplaatsje, gedeeltelijk ver woest, liggen achter ons. Al tien dagen achtereen is het onbarmhartig gebombardeerd en de schuilkelder on der het station is verre van veilig. Buiten straalt een diepblauwe mid- daghemel en het heldere zonnetje doet dood en ellende onwezenlijk schijnen als booze hersenschimmen. Maar hel derblauw is de kleur van gevaar in Finland. Net begint de locomotief vaart te zetten, net brengt de professor z’n kop koffie naar den mond, net heeft iedereen den draad van de afgebroken gesprekken weer opgevat, of met een schok knarsen de remmen en de stoomfluit gilt met tusschenpoozen van vijf seconden. Vervloekt, grinnikt iemand achter me, het wordt langza merhand vervelend. Luchtalarm witte jassen aan, alles den trein uit, dekking zoeken. Na u, laat de professor mij voorgaan, als we opstaan, om de voorschriften na te leven. Maar ditmaal is het méér dan dathet is ernst, bittere ernst. Als we buiten komen, is heel de hemel a zwaar van dien galmenden dreun, be klemmend en onheilspellend, welke a - leen door tientallen vliegtuigen samen wordt teweeggebracht. OnmiddelliJ* beseffen wij het gevaar. De trein staa in een smalle geul met steile sneeuw wanden en moet duidelijk zichtbaar zijn. Tot overmaat van ramp is he spoor met prikkeldraad afgezet. Zeven-en-twintig machinege weren ratelen Dan opeens gebeurt het, razend snel, voordat iemand het beseft. Hoog in de lucht zie ik vijf eskaders van elk negen vliegtuigen, en terwijl we nog uit den trein druppelen en de snelsten van ons pas tegen de helling klauteren, wordt één eskader opeens een streep en zwiept op ons neer, beangstigend, onbegrijpelijk snel. Het geronk zwelt aan tot donderend gebulder, plotseling Barometer alhier v.m. 8 uur 766| m.m., 12 uur 766$ m.m.; thermometer resp. 3 gr. en 5 gr. Celsius. Barometer na hedenmiddag 12 uur stationnair. 'i a I s o

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 9