Flitsen uit Finland
Het internationale toerisme
het komende
seizoen
Haagschc Courant van Donderdag 7 Maart 1940
DERDE BLAD, PAGINA 1.
in
Oorlog maakt
moeilijk
reizen
Riihimaki
BONENLAND
r
De uitzending
van
naar
de Nederlandsche ambulance
Fin’and
j „Dan opeens-
België en Nederland op
elkaar aangewezen
van
Schietoefeningen ten Noorden
den Nieuwen Waterweg
Weerkundige Waarnemingen
barometerstand van hedenmiddag 12 uur
HAZELHOFF ROELFZEMA
s
s
Aandrang om aan de Finsche
Regeering de vrije beschikking
over het bedrag te laten
W
-
De Regeeringshulp aan het
Finsche Roode Kruis
V
v.m.
De Russische bombar dementsmachines verschijnen.
uitge-
„Trains plombés”.
Uit den trein gevluchte Finschen werpen zich in de sneeuw.
Verschillende Kamerleden achten
100.000 te weinig
genooten zijn vacantie wel doorbren
gen in eigen land of België.
Joop
De jacht op ganzen.
Met ingang van 20 Maart wordt de
jacht op ganzen met schietgeweer, met
netten als anderszins gesloten.
Dr. Colijn bij Champetier de Ribes
Champetier de Ribes, de Fransche on
derstaatssecretaris van buitenlandsche
zaken, heeft gisterochtend dr. H Colijn,
ontvangen, die voorzitter is van een Vol-
kenbondscommissie voor de coördinatie
van de technische werkzaamheden
Zooals reeds is gemeld, is in de resi
dentie een persconferentie gehouden
over de uitzending van de ambulance
naar Finland. Van links naar rechts:
F. H. Meihuizen, arts, leider der am
bulance; mr. dr. F. W. Donker Curtius,
secretaris-generaal van het Ned. Roode
Kruis; generaal-majoor N. A. A. v. d.
Roemer, voorzitter van de ambulance-
Daar vallen de bommen.
We klimmen over den rand en ren
nen, de vrouwen worden voortgeholpen,
een oud mannetje hangt tusschen twee
jonge kerels niemand spreekt. In het
schemerachtige bosch bewegen de figu
ren snel en als schimmen, die plotse
ling achter een boom ineenduiken tot
een hoopje sneeuw. Hoog in de lucht
galmt en ronkt het dan plotseling
blaft het afweergeschut van Riihimaki.
Van den boschrand af kan ik de witte
donsjes zien ploffen rond de vijfen
veertig zwarte vliegtuigen, en daar
daar vallen de bommen Duidelijk zijn
ze zichtbaar als druppels, welke dikker
Het gebied van hoogen luchtdruk over
de Britsche Eilanden neemt in beteekenii
af. Aan de Noordzijde, bij Ijsland en de
Faroër, wordt het aangetast door storingen.
Over Noorwegen is een rug van hoogen
luchtdruk gelegen.
In ons land is het weer licht buiïg ge
bleven. In de Oostelijke provinciën is de
temperatuur in den nacht weer onder het
vriespunt gedaald.
Bij de Azoren ligt nog steeds een vrij
wel stationnaire depressie. Over Italië
ligt een minimum; zware stormen woeden
aan de Oostkust.
In Hongarije is de vorst weer veel
strenger geworden; enkele stations melden
een temperatuur van -16 graden. Met
uitzondering van Griekenland blijft ook
op den Balkan de temperatuur onder het
vriespunt.
Zonsopgang: 8 Maart 6.31 uur.
Zonsondergang: 8 Maart 5.52 uur.
Lantarens aan: 8 Maart tot 6.02 u.
v.m.; 8 Maart 6.21 u. nam.
Hoogwater te Scheveningen.
8 Maart ’s morgens 2.20 uur; nam. 2.40 u.
Morgen geen schietoefeningen op het
strand.
Een dezer dagen is te Florence bijeen
gekomen de Association des Grandes
Organisations de Tourisme, een orga
nisatie van reisbureaux uit verschil
lende landen, waarin ook de semi- offi-
cieele reisbureaux zijn vertegenwoor
digd en ons land is vertegenwoordigd
door de N.V. Lissone Lindeman. De
bedoeling van deze bijeenkomst was
te bespreken wat er op het gebied van
het internationale toerisme voor het
aanstaande reisseizoen zou kunnen
worden bereikt. Ter vergadering wa
ren vertegenwoordigd behalve ons land
België, Zwitserland, Italië, Joego
slavië, Bulgarije, Hongarije en Roe
menië.
Het reizen is ook door den oorlogs
toestand tot een minimum beperkt.
Zwitserland, dat het hoofdzakelijk van
de vreemdelingenindustrie moet heb
ben, is zwaar getroffen. In het volle
wintersportseizoen waren in de be
kende centra de meeste groote hotels
gesloten en het is begrijpelijk, dat men
alles in het werk stelt om het inter
nationale toeristenverkeer te bevorde
ren.
Met het Schweizerische Verkehrsver-
band worden onderhandelingen ge
voerd en de mogelijkheid overwogen
om z.g. „trains plombés” te laten loo-
pen. Het is den passagiers van zulke
treinen verboden onderweg uit te stap
pen; bovendien mogen onderweg in
deze treinen geen personen plaats ne
men.
Dat het reizen met dergelijke trei
nen voor de passagiers groote voor-
deelen heeft is begrijpelijk. Zeker zal
hierdoor bereikt worden, dat mits de
internationale toestand zich niet ver
scherpt, het aantal reizigers naar Zwit
serland zal toenemen. Toch zal waar
schijnlijk het meerendeel onzer land-
Verschenen is het verslag
Andere leden, hoezeer eveneens be
reid dat Finsche volk, dat zoo wreed
geslagen is, in zijn lijden te steunen,
achtten den door dt Regeering gekozen
weg tot het verleenen van uitsluitend
humanitairen steun voorshands den
juisten.
Op 12 en zoo noodig op 13 en 14 Maart.
Bij Hoek van Holland, ten Noorden
van den Nieuwen Waterweg, zuilen op
12 Maart en zoo noodig op 13 en 14
Maart van 7 uur n.m. tot 11 n.m. of la
ter schietoefeningen worden gehouden
De onveilige sector wordt begrensd
door de richting West en Noord-Noord-
west van de semaphore uit, tot op een
afstand van 6 k.m. uit de kust en tot
een hoogte van 300 m.
Bij een der grenzen van den sector zal
zich nabij de territoriale grens een
vaartuig der Kon Ned. mar ne bevin
den. Dit vaartuig zal. behalve de nor
male verlichting, een rood rondom
schijnend licht toonen van één uur voor
den aanvang tot het einde der schiet
oefeningen.
Tevens zal gedurende dien tijd ten
Noorden van den Nieuwen Waterweg
een rood licht worden getoond.
„Alles veilig.”
Oef. zegt de professor terwijl hij
zijn luchtalarm-jas in het bagage-net
legt. De restauratiewagen is weer vol
en vredig straalt de late zon over de
rozige sneeuw. Het „alles veilig” heeft
geklonken en Riihimaki leeft alweer,
werkt alweer, herbouwt alweer, ter
wijl heel ver weg in de avondlucht de
bommen op Hyvinkaa nog grommen,
heel zwak, als kleine smetjes op de
kristallen winterstilte. Het „alles vei
lig” heeft geklonken en de gesprekken
zoemen op rond de tafeltjes.
Onze koffie is koud geworden,
zegt de professor. De spiegel achter zijn
rug is door een kogel versplinterd en
in de eerste klasse ligt een man met
een doorschoten longtop. Waar was
ik gebleven?
Naar hun oordeel behoort, mede
in verband met deze resolutie, het
wetsontwerp gewijzigd te worden
in dien zin, dat de uitgetrokken
gelden zullen worden uitgekeerd
aan Finland, dus aan de erkende
Finsche regeering, die dan vrij is
daarover te beschikken op de
wijze, welke zij voor het behoud
van de vrijheid van het land en
tot leniging van den nood in dat
land het meest wenschelijk acht
gebeurt het, razend snel, voordat
iemand het beseft. Hoog in de
lucht zie ik vijf eskaders van elk
negen vliegtuigen, en terwijl we
nog uit den trein druppelen en de
snelsten van ons pas tegen de hel
ling klauteren, wordt één eskader
opeens een streep en zwiept op
ons neer, beangstigend, onbegrij
pelijk snel. Het geronk zwelt aan
tot donderend gebulder; plotseling
zijn de machines honderd meter
van ons vandaan, monsterachtig
groot; ze lijken de toppen van de
boomen te raken; daar ratelen
opeens zeven en twintig machine
geweren droog boven het ver
scheurende gebrul van achttien
voldraaiende motoren uit in een
doodelijke geluid sla wine, zóó plot
seling, zóó verschrikkelijk, dat
iedereen gek wordt van angst
De verhouding tusschen .taa'srecht en
administratief recht
Op het eerste congres van d> V. reeni-
ging voor administratief recht dat 16
Maart in het Jaarbeursgebouw te
Utrecht zal worden gehouden, zullen
prof. mr. R. Kranenburg, hooglet raar
in het staats- en administratief rechi n
Leiden, en mr. A. Koelma. gem<*ente-
secretaris van Alkmaar en lector in de
bestuurswetenschappen aan de economi
sche hoogeschool te Rotterdam, prae-ad-
viezen uitbrengen over de verhouding
tusschen staatsrecht en administratief
recht.
commissie; A. O. H. Tellegen, officier
v. gezondh. 2e kl.; kol. H. K. Offerhaus.
hoofdcontroleur ziekenhuiswezen; mr.
J. J. R. Schmal, secretaris Finsch-
Nederlandsche Vereeniging; A. J. Th.
v. d. Vlugt, consul van Finland, voor
zitter Finsch-Nederlandsche vereeni
ging, en dr. H. H. Maas, gen.-directeur
Academisch Ziekenhuis te Leiden.
Kan men per auto naar het
buitenland?
Zal men dezen zomer zijn vacantie in
het buitenland kunnen doorbrengen, zie
daar een vraag, die vele automobilisten
zich ongetwijfeld hebben gesteld. Wij
hebben deze vraag voorgelegd aan de
K.N.A.C. Frankrijk, Zwitserland en Ita
lië zijn per auto bereikbaar, doch vele
formaliteiten moeten vervuld worden,
terwijl bovendien benzine in alle drie
genoemde landen slechts in beperkte
hoeveelheden wordt verstrekt.
J- i
België. De
nor-
een
In het bosch is het doodstil. Iedereen
ligt achter zijn boom en luistert, overal
stille, witte hoopjes mensch, alleen of
met z’n tweeën, links van me een oud
mannetje en vrouwtje, rechts een sol
daat, wachtend, luisterend, luisterend.
Ver weg zoemt het zachtjes, hoog in de
lucht, en iedere minuut vergelijken we
met de vorige:: wordt het harder?...
Zachter?
Harder In een wijde bocht is het es
kader gedraaid we graven ons dieper
in de sneeuw, drukken ons vaster tegen
onzen boom en wachten wachten
Niemand zegt een woord, ver in het
bosch huilt een kind. Weer dreunt het
in de richting van Riihimaki, weer
knalt het geschutiedere minuut wordt
het geronk zwaarder, gezichten druk
ken in de sneeuw, daar komen ze, hoog,
recht boven onsDe hemel is één
klankbord, ik tel nog twee-en-veertig
vliegtuigen zouden ze dalen? zou
den ze den trein zien? zouden ze weer
op ons neer zwiepen? Niets kunnen
we doen, .wachten wachten
Woempf Woempf Twee, onbeschrij
felijke zware slagen dreunen vlakbij in
het bosch en de luchtstooten drukken
ons tegen den grond. Treinbombarde-
ment Weer smakt een bom, en nog
één. Ik durf niet op te kijken, iedereen
trilt van spanning, elke seconde is
winst Woe-oempf En niets kunnen
we doen, niets, afwachten, afwachten,
als vee Woempf Naast me klinkt
een holle knal de soldaat is opgestaan
en schiet zijn geweer in grimmige, ver
beten woede Maar onverstoorbaar, on
aantastbaar ronkt het hoog langs den
hemel, nog eenmaal klinkt een doffe
dreun, verder weg. en het geronk wordt
zachter, steeds zachter. Het huilende
kind is weer hoorbaar in het stille,
witte bosch.
deel, dat niet alleen humanitaire hulp,
doch ook bijstand bij de actieve ver
dediging van Finland verleend dient
te worden. Waarom, zoo vroegen zij,
zal het aangevraagde bedrag ter be
schikking worden gesteld van het
Roode Kruis en niet van de Finsche
regeering Nederland is huns inziens
volkomen vrij om de Finsche regeering
te steunen dit ware niet in strijd met
de neutraliteitsverklaring van Septem
ber 1939. Bovendien ontkent de aan
vallende partij, tegen welke Finland
steun noodig heeft, stellig, dat er een
oorlog gaande is. Natuurlijk, aldus
deze leden, kan van een collectieve
actie geen sprake zijn.
Zij herinnerden er echter aan, dat
zooals ook uit de memorie van toe
lichting blijkt de aanleiding tot de
voorgestelde hulpverleening gelegen is
in de resolutie, aangenomen in de
vergadering van den Volkenbond op
eenerzijds
het optreden van de Sovjet-Unie tegen
den Finschen staat plechtig werd ver
oordeeld, anderzijds ieder lid van den
j bond werd opgewekt, aan Finland niet
alleen humanitairen, doch ook mate-
I rieelen bijstand te verschaffen.
Eenige leden maken zich
los van de toelichting der
Regeering.
Eenige leden verklaarden tegen het
voorstel der Regeering geen over
wegend bezwaar te hebben. Zij konden
het wetsontwerp aanvaarden als hulde
voor de dapperheid, waarmede een
klein volk voor zijn onafhankelijkheid
strijdt. Echter wilden zij zich geheel
losmaken var de argumentatie van de
Regeering. Zij achtten n.l. het beroep
van den minister op de reeds genoem
de resolutie van den Volkenbond zeer
bedenkelijk, omdat zij in het lidmaat
schap van dezen bond een groot ge
vaar voor ons land zagen, thans meer
dan ooit. Ook konden zij niet nalaten
op een huns inziens merkwaardige om
standigheid te wijzen, n.l. dat in de
laatste jaren van Nederlandsche zijde
telkenmale steun is verleend aan die
partijen bij een conflict, die zich keer
den tegen Duitschland. Italië en Japan,
de landen, die het Anti-Komintern-
verdrag hebben gesloten.
Zeer vele andere leden achtten deze
redeneering volstrekt verwerpelijk. Hun
standpunt werd niet bepaald door de
vraag of een bepaald land al of niet
tegen de Komintern stelling heeft ge
nomen, doch door overwegingen van
menschelijkheid en naastenliefde, welke
meer uitgaan naar de bevolking van
een land naarmate dit zwaarder door
een aanval getroffen wordt. Overigen^
achtten deze leden het merkwaardig,
dat de leden, wier meening zooeven
werd weergegeven, Duitschland nog
altijd onder de bestrijders van de
Komintern schijnen te rangschikken,
niettegenstaande het sedert kort aoor
nauwe banden met Rusland, het bol
werk van de Komintern, verbonden is.
zijn de machines honderd meter van
ons vandaan, monsterachtig groot ze
lijken de toppen van de boomen te ra
ken daar ratelen opeens zeven en
twintig machinegeweren droog boven
het verscheurende gebrul van acht
tien voldraaiende motoren uit in een
doodelijke geluidslawine, zóó plotseling,
zóó verschrikkelijk, dat iedereen gek
wordt van angst. Als wanhopige witte
gnomen klauwen we in de diepe
sneeuw, smakken ons tegen den grond,
worstelen om weg te komen, zinneloos,
radeloos. Geluidlooze kuiltjes slaan in
de sneeuw, een vrouw blijft hangen aan
het prikkeldraad met bloedende han-
•en, ergens klinkt een schreeuw. Als
een helsche vloedgolf zwiepen de don
kere schaduwen in enkele seconden
over onze verstarde lichamen, ver
bijsterde hoofden, en als ik op
kijk zie ik in de wegscheu
rende vliegtuigen de mannen zitten in
glazen koepeltjes, hun gezichten naar
ons toe, schietend, draaiend, mik
kend
Oef, zucht de professor, ze spa
ren hun bommen voor Riihimaki. Hij
ziet heel bleek. In den trein kreunt
iemand. De rest klautert en worstelt
om weg te komen uit de doodelijke
geul, als dikken witte mieren in een
vangkuil van zand. Het bosch in,
wijst een soldaat, minstens twee
honderd meter. Straks op den terug
weg komen ze weer.
Ardennen gedeeltelijk
schakeld.
Blijft dan nog over
grenskantoren van dit land zijn
maal geopend, men heeft slechts
geldig paspoort noodig en grenspapie-
ren voor de auto, benzine is aan alle
pompstations verkrijgbaar. (Zij die aan
het begin van den oorlog hun papieren
inleverden kunnen die te allen* tijde
terug ontvangen). De verwachting is
dan ook gewettigd, dat het toeristen
verkeer tusschen België en Nederland
dezen zomer over en weer groot zal
zijn. De Ardennen zullen ongetwijfeld
erbij profiteeren, dat de omstandighe
den in de verderaf gelegen landen zoo
veel minder gunstig zijn.
Daarbij zal velen de angst, dat zich
de toestand eensklaps verscherpt er
waarschijnlijk van weerhouden hun va
cantie ver van huis in Frankrijk, Italië
of Zwitserland, Italië of Zwitserland
door te brengen.
Degenen, die naar België denken te
gaan moeten er echter mede rekening
houden, dat de mooiste deelen van de
Ardennen deels door militairen zijn be
zet en men daar dus niet per auto zal
kunnen komen, terwijl ook gedeelten
van Luxemburg onbereikbaar zullen
zijn. Bouillon met omgeving blijft ech
ter voor toeristen bereikbaar, evenals
de kust, ofschoon ook in die omgeving
verschillende hotels door de militairen
zijn in beslag genomen.
Verwachting tot den avond van 8 Maart:
Wind: zwak tot matig. Noordwestelijk
tot Westelijk; aanvankelijk opklarend, later
meest zwaarbewolkt: geen neerslag van
beteekenis; weinig verandering in tem
peratuur.
en dikker worden en dan woempf
woe-woempf woe woempf zwart
grijze zuilen spuiten op uit Riihimaki.
Weer blaft het geschut, met nijdige
klappen, weer vallen bommen, tien,
twintig, één vangt de zon als een zil
veren druppel, weer woempfwoe-
oempf Bij iedere ontploffing drukt
een luchtstoot in mijn ooren en tegen
mijn gezicht, dan opeens spuit een ros
sige rookstraal uit één van de vliegtui
gen. Het legt zich op zijn kant in een
linkerbocht, duikt uit de formatie en
warrelt de aarde toegemoet. De andere
toestellen vliegen door, streng in slag
orde, alsof ze er niets mee te maken
hebben weer vallen de druppels,
woempf woe-oempfEen huisje aan
de spoorlijn, waar vijf minuten geleden
onze trein stond, slaat weg in een
zwarte zuil. Op hetzelfde oogenblik ont
ploft een tweede machine niets is er
van over, als een stukgestooten zeep
bel. Overal ploffen de donsjes, als pluk
jes watten op een blauwfluweelen
kleed. Eén donsje is grooter en zakt
langzaam naar de aarde er onder aan
bengelt iets zwarts. Blaf, zegt het
afweergeschut wég parachute. Nog
één keer vallen de bommen, tien, twin
tig, dertig, met dof gedonder en druk
kende luchtstooten, dan is het eskader
het stadje voorbij en de stippen lossen
op in het blauw van den hemel. Boven
Riihimaki hangt een grijze wolk waar
uit een donkere rookpluim langzaam
ópkrult.
Overal stille, witte hoopjes
mensch
van de
Tweede Kamer over het wetsontwerp
tot wijziging en verhooging van de be
groeting van Buitenlandsche Zaken
voor 1940. (Bijdrage van 100.000 aan
het Finsche Roode Kruis). Daaraan is
het volgende ontleend
Bij het afdeelingsonderzoek van dit
wetsontwerp bleek men vrij algemeen 14 December 1939. waarin
de indiening daarvan toe te juichen.
Verscheidene leden betreurden echter,
dat het niet eerder is ingediend, dan
zou het voorbeeld der Regeering de
particuliere hulp meer hebben gesti
muleerd.
Van verschillende zijden werd be- 1
toogd, dat het uitgetrokken bedrag van
100.000 te laag is Naar het oordeel
van verscheidene leden dient hei op
ten minste 500.000 gebracht te
worden.
Sommige andere leden wilden niet
op onmiddellijke verhooging van het
uitgetrokken bedrag aandringen, aoch
spraken de hoop uit, dat de Regeering
binnenkort bij een volgend wetsontwerp
een nieuw crediet zal aanvragen.
Verscheidene leden waren van oor-
Waar was ik gebleven zegt de
professor, terwijl hij zijn witkatoenen
luchtalarm-jas in het’ bagagenet legt.
We hebben nu langzamerhand veertien
uur vertraging en moeizaam steunend
trekt de hout-stokende locomotief de
Tomio-Helsinki-express in beweging.
Buiten, langs de zwaar bevroren ra
men, begint weer, verwrongen als een
waterspiegeling, de eindelooze eento
nigheid van heuvelachtige dennenbos-
schen en glanzend-golvende sneeuwvel
den, met hier en daar kleine, slapende
hutjes en eenzame plukjes berken.
Sinds anderhalven dag is het niets dan
dennen, sneeuw, hutjes en berken,
sporadisch onderbroken door stille,
dichtgespijkerde dorpjes met rechte
straten en lage, houten huisjes, als
verlaten décors voor een West-Ameri-
kaansch stadje.
De professor is den draad kwijt. Al
bijna een dag vertelt hij me van Chi-
neesche kunst, maar al zes keer heeft
een luchtalarm zijn relaas onderbro
ken, zes keeer heeft hij in zijn witte
camouflage-jas de barre kou in moeten
gaan, en van de veertien uur vertra
ging hebben we er vier en een half
doorgebracht in kelders of in de bos-
schen, platgedrukt in de sneeuw, ter
wijl de lucht weergalmde van Russi
sche bommenwerpers.
Molotof heeft een kwade bui, zegt
hij verstrooid glimlachend en biedt
me een sigaret aan. Het is vol in den
restauratiewagen. Mannen, hun pelzen
nog aan, en meisjes en vrouwen, mee-
rendeels blond en goed gekleed, zitten
aan de vierkante tafeltjes, de rooke-
rige atmosfeef zoemt van gezellige, ge
animeerde conversatie, met ’t rhythme
van de wielen rinkelen de bekende,
absurd groote koffiekoppen van de
Gie des Wagons Lits. Er heerscht de
stemming van een voorspoedige reis,
alsof we in de laatste tien uur niet
voortdurend met den dood zijn be
dreigd, en net nog, in Riihimaki, een
half uur lang onder den grond hebben
gezeten, vast opeengepropt, gespannen
wachtend op den doffen dreun van de
eerste bom.
Riihimaki was een gevaarlijk
punt, gaat de professor verder. De
laatste huisjes van het arme, geteister
de spoorwegplaatsje, gedeeltelijk ver
woest, liggen achter ons. Al tien
dagen achtereen is het onbarmhartig
gebombardeerd en de schuilkelder on
der het station is verre van veilig.
Buiten straalt een diepblauwe mid-
daghemel en het heldere zonnetje doet
dood en ellende onwezenlijk schijnen
als booze hersenschimmen. Maar hel
derblauw is de kleur van gevaar in
Finland. Net begint de locomotief vaart
te zetten, net brengt de professor z’n
kop koffie naar den mond, net heeft
iedereen den draad van de afgebroken
gesprekken weer opgevat, of met een
schok knarsen de remmen en de
stoomfluit gilt met tusschenpoozen van
vijf seconden. Vervloekt, grinnikt
iemand achter me, het wordt langza
merhand vervelend.
Luchtalarm witte jassen aan, alles
den trein uit, dekking zoeken. Na
u, laat de professor mij voorgaan, als
we opstaan, om de voorschriften na te
leven. Maar ditmaal is het méér dan
dathet is ernst, bittere ernst. Als we
buiten komen, is heel de hemel a
zwaar van dien galmenden dreun, be
klemmend en onheilspellend, welke a -
leen door tientallen vliegtuigen samen
wordt teweeggebracht. OnmiddelliJ*
beseffen wij het gevaar. De trein staa
in een smalle geul met steile sneeuw
wanden en moet duidelijk zichtbaar
zijn. Tot overmaat van ramp is he
spoor met prikkeldraad afgezet.
Zeven-en-twintig machinege
weren ratelen
Dan opeens gebeurt het, razend snel,
voordat iemand het beseft. Hoog in
de lucht zie ik vijf eskaders van elk
negen vliegtuigen, en terwijl we nog
uit den trein druppelen en de snelsten
van ons pas tegen de helling klauteren,
wordt één eskader opeens een streep
en zwiept op ons neer, beangstigend,
onbegrijpelijk snel. Het geronk zwelt
aan tot donderend gebulder, plotseling
Barometer alhier v.m. 8 uur 766| m.m.,
12 uur 766$ m.m.; thermometer resp.
3 gr. en 5 gr. Celsius.
Barometer na hedenmiddag 12 uur
stationnair.
'i
a I s
o