HAAGSCHE COURANT
DE ZWARTE
ORCHIDEE
I
li
Buitenlandsche bladen
over
onze
IN EN OM DEN HAAG
landsverdediging
BINNENLAND
Zaterdag 9 Maart 1940
h-
j
VIERDE BLAD.
(Soldatenlied)
OOM KOOS
FEUILLETON.
(Nadruk verboden.)
riep
op
vol
de
(Wordt vervolgd.)
"1* VArs
Algemeen verbindendverklaring ondernemers*
overeenkomst.
De minister van Economische Zaken heeft
aan de vaste commissie uit den Economischen
Raad verzocht hem van advies te willen dienen
in zake een verzoek tot algemeen verbindend
verklaring van een ondernemersovereenkomst
voor de zoutindustrie. Deze ondernemersover
eenkomst beoogt in de plaats te treden van die,
welke met ingang van 14 Juni 1939 voor den
.tijd van 1 jaar verbindend werd verklaard.
Oud-minister Kan bij den ex-keizer
Men meldt ons, dat oud-minister Kan gis
teren een bezoek heeft gebracht aan den ge
wezen Duitschen keizer.
No. 17514.
Hoewel het dreigt vervelend te worden,
moet ik hier toch even m'n vreugde uitspreken
over het gereedkomen van Javastraat en de
daar plaats gevonden hebbende werkzaam
heden. Tijd en geld heeft het gekost, maar
eindelijk zijn we dan toch zoover en we zullen
hopen, dat we voor herhalingen in dezen geest
gespaard zullen blijven. Verder heeft onze
Gemeenteraad de beslissing genomen om de
openluchtvoorstellingen op het Binnenhof met
een bedrag uit den pot van Egypte te steunen
en nu het dus eenmaal zoover is, moeten wij
er maar een vroolijk gezicht bijzetten. Overi
gens viel de oppositie van de leden mij tegen.
Ja, men kan zich in de menschen vergissen.
Monroe kan niet komen, zeide hij.
Er is in de stad een ernstig onge
luk gebeurd en men heeft hem erbij
geroepen.
Wat jammer! merkte Tresa op.
Ik hoop maar dat niemand ernstig
gekwetst is.
Ik kon daaromtrent geen nadere
informaties krijgen. Zullen we maar
aan tafel gaan?
Een uitstekend maal werd door den
Chineeschen bediende, die tevens voor
kok fungeerde, opgediend. Er werd ’n
groote verscheidenheid van wijnen ge
serveerd. Tresa dronk zeer matig
doch haar broeder bediende zich daar
in ruime mate van.
Is deze Chinees al lang bij u?
vroeg Carson.
Ik heb hem van Borneo medege
bracht, lichtte Dixon hem in. Hij
draagt den weidschen naam van Wah
Su en is absoluut betrouwbaar. Men
kan, wat eerlijkheid en trouw aangaat
niets beters wenschen.
Bent u lang in Borneo geweest?
Twee jaar. Ik heb daar orchidee
ën verzameld voor een rijken Ameri
kaan, die er zijn zinnen op gezet had
om in het bezit te komen van elke
soort orchidee, die op den aardbodem
te vinden is. Ik heb hem er twee be
zorgd, welke nog nooit iemand tevoren
gezien had.
Hij dronk maar steeds door en werd
praatziek. Zijn heele voorkomen
veranderde. De sombere oogen werden
helderder en op zijn wangen verfde
zich een flauwe blos. Carson merkte
op, dat Tresa haar broeder intensief
gadesloeg. Zij was klaarblijkelijk be
vreesd, dat hjj zich te buiten zou gaan
en zich tegenover hun gast zou com-
promitteeren.
Houdt u van muziek, meneer Car-
son? vroeg zij.
Ja. Ik hoop, dat u aanstonds iets
zult spelen.
Indien u dat graag heeft.
Carson verandert van gedachten..
Toen Carson bedoelden Donderdag
avond in de bungalow arriveerde, vond
hij Dixon en Tresa alleen. Eerstge
noemde begroette hem met warmte,
terwijl het welkom van Tresa meer
in haar oogen dan in haar woorden te
vinden was.
Monroe is wat laat, zeide Dixon,
maar dat is zoo zijn gewoonte.
Dat is niet vriendelijk van je,
Perry, zeide Tresa. De ware reden
is, dat Dr. Monroe een slaaf is van
zijn plicht.
Tien minuten later ging de telefoon
schel over, waarop Dixon zich even
verwijderde. Carson noch Tresa kon
den iets van het gevoerde gesprek ver
staan. Toen Dixon terugkwam sprak
uit zijn gelaatstrekken duidelijk teleur
stelling.
Het pianospel was opgehouden en
Tresa zat hem vanaf het krukje aan
te kijken.
Een neem nu eens aan, dat de
politie bestaat uit een stelletje stom
melingen. Veronderstel, dat het een
gevaar is, waaraan niet te ontkomen
valt?
Carson haalde zijn schouders op. On
der die omstandigheden was het erg
moeilijk, iemand raad te geven.
Waarom vraagt u mij dat? vroeg
hij na een kleine pauze.
Ik ben benieuwd om te hooren,
wat een man als u zou doen als hjj
geplaatst werd in mijn positie.
Carson keek hem vlak in het gelaat
en bracht zijn koppige kin naar voren.
Dixon opende zijn mond als wilde
hij wat zeggen, doch sloot hem weer
en schudde zijn hoofd. Carson wacht
te geduldig, maar wat Dixon ook van
plan mocht wezen om te openbaren,
het bleef ongezegd. Hij stootte een kor-
Gesticht voor krankzinnigen te Leidschendam.
Gisteren is afgekondigd Staatsblad 1383,
houdende een Kon. besluit van 21 Februari
j.l., waarbij aan het bestuur van de Nederland-
sche Hervormde Stichtingen voor Zenuw- en
Geesteszieken, te Amersfoort, vergunning
wordt verleend op een terrein in de gemeente
Leidschendam een gesticht voor krankzinnigen
op te richten.
binnen een half uur terug. Vraag hem
te blijven Tresa vraag hem.
De oogen van het meisje waren ge
vuld met tranen. Zjj staarde Carson
zwijgend aan en hij hielp haar uit de
netelige positie door weer te gaan zit
ten. Dixon grinnikte en met een bin
nensmonds gemompeld ,,au revoir”,
verliet hij de kamer. Tresa bleef een
oogenblik in een staat van opwinding
overeind staan en zette zich toen naast
Carson neder.
Ik moet mijn broeder verontschul
digen, zeide zij. Soms denk ik, dat
hij niet weet, wat hij doet. Na mijn
woorden van gisteren zult u het wel
licht begrijpen.
Ik geloof dat ik het begrijp. Die
bedreiging zit hem natuurlijk dwars.
Ja. Hij slaapt ternauwernood. Hij
vroeg u en Monroe vanavond, omdat
hy bevreesd is. Elk oogenblik kan het
gebeuren. Hij had niet uit moeten gaan
zoo laat en afgescheiden van ’t
feit, dat het niet te pas komt tegen
over zijn gast, is het gekkenwerk.
Misschien overdrijft u beiden de
zaak een beetje. Hebt u hem het pa
pier laten zien, dat u op uw deur ge
vonden hebt
Neen, ik dacht, dat het beter was
hem daarvan onkundig te laten. En
toch voel ik dat hij andere waarschu
wingen ontvangen heeft, want gisteren
en vandaag heeft hij verschillende pa
perassen verscheurd.
Paperassen verscheurd?
Bescheiden en oude brieven. Din
gen, welke iemand verscheuren zou,
die voelt...
Zij beefde heftig en Carson legde
zjjn hand op haar arm.
U moet moedig blijven, verzocht
hij haar.
Jongeren-conferentie.
Het Nederlandsch jeugdleidersinstituut be
legt op Vrijdag 24 en Zaterdag 25 Mei a.s. in
hotel „Groot Badhuis” in Zandvoort een jon-
geren-conferentie in samenwerking met de
Vereeniging voor Volkenbond en Vrede.
Deze conferentie, welke openstaat voor
jeugdleiders en belangstellenden, zal zijn ge
wijd aan de behandeling van het onderwerp
internationale vraagstukken van dit oogenblik
en de komende vrede, in verband met het werk
onder de jongeren.
Inleidingen zullen worden gehouden door
dr. P. J. Bouman uit Middelburg, prof. R. H.
W. Regout S.J. uit Nijmegen, mr. J. J. Schok-
king uit Wassenaar en mr. H. Willemse uit
Voorburg.
ten, harden lach uit en wuifde onge
duldig met zijn hand naar Tresa.
Speel iets... speel om ’s hemels
wil iets vroolijks!
Perry!
Doe het raam open... het is hier
om te stikken!
Carson, die het dichtst bij een reeds
half-geopend venster zat, stiet die hee-
lemaal open. Dixon veegde de zweet
druppels van zijn voorhoofd en wend
de zich tot Tresa dezen keer op
een meer overredenden toon.
Kom, speel nu Tresa.
Met een halfbedwongen snik,
deed zij aan het verzoek en gaf een
technisch volmaakte tarantella ten
beste. De laatste toon was nauwelijks
weggestorven of de telefoon rinkelde
voor de tweede maal.
Dixon sprong heftig overeind.
Ik zal wel gaan, zeide Tresa half
oprijzend.
Neen, neen! In zijn opwinding
drukte hy haar weer op haar stoel te
rug.
Tresa trachtte het gesprek gaande
te houden gedurende den tijd, dat Dixon
weg was, doch het was duidelijk, dat
zjj niet wist, hoe zij het eigenaardige
gedrag van haar broer moest verkla
ren. Al Carson’s sympathie ging naar
haar uit. Dixon kwam terug met ver
warde haren.
Ik moet u verzoeken mjj te excu-
seeren, mompelde hij. Ik moet weg.
Tresa staarde hem verbaasd aan.
Perry, je kunt niet...!
Ik moet gaan. Het betreft een
hoogst belangrijke zaak. Excuseert u
mij toch alstublieft.
Carson knikte en stond op. Onder
de gegeven omstandigheden voelde hy
zich verplicht om te vertrekken.
U behoeft niet heen te gaan, zei
de Dixon. Dat is nergens voor
noodig absoluut onnoodig. Ik ben
De Burgervader heeft het voorstel met tact en
warmte verdedigd. Dit geeft mij de gelegen
heid er aan te herinneren, dat onze Burge
meester zestig jaar is geworden. Op een an
dere plaats zijn aan dit feit reeds waardeeren-
de woorden gewijd, maar desniettemin stel ik
er prijs op om in deze rubriek er melding van
te maken en alleronderdanigst mijn geluk-
wenschen aan te bieden.
Wies is nog steeds aan het breien voor cnze
jongens en zij is de eenige niet. Zij vertelde
me zelfs, dat er onder de nijvere dames een
recordhoudster is, n.l. van twintig bivakmutsen.
Toen de bewuste zeer ijverige breister deze
twintigste bivakmuts had voltooid en inge
leverd, zond zij als tractatie aan het dames
comité ten stadhuize een doos taartjes als
hulde voor het vele werk, dat het comité ver
zet heeft en nog verzet. Wies had èn voor de
tractatie èn voor de twintig bivakmutsen groot
respect. Zij zag in de bivakmutsen een bewijs
van burgerzin, dat helaas niet overal gecon
stateerd kan worden.
Onze politie is de laatste weken niet onge
lukkig in het strikken van diverse overtreders
van het begrip mijn en dijn. Of dat het gevolg
is van de nieuwe organisatie bij de politie, of
wel, dat het te danken is aan het mooie woord
toeval, vermag ik niet te zeggen. Het feit is
echter te constateeren en dat op zichzelf is
reeds de moeite waard. Blijkt het later een
direct gevolg te zijn van de reorganisatie, dan
zal ik niet nalaten er te zijner tijd een extra
pluimpje voor uit te deelen.
In onze parken wordt thans met man en
macht gewerkt om ze straks bij milder weer
in de beste voorjaarskleedij te krijgen. Gezien
al de moeite, welke er aan de plantsoenen be
steed wordt, zou het wellicht niet overbodig
zijn reeds nu een beroep te doen op de be
woners van onze stad om straks de eerste
bloemen niet stiekum af te plukken. De erva
ring leert, dat er nog altijd lieden zijn, die niet
schromen de bloemen uit de parken als hun
eigendom te beschouwen en zich derhalve niet
ontzien ze af te plukken en mee te nemen. Ik
weet, dat de politie er altijd scherp toezicht op
houdt, doch de burgerij zou er zelf zooveel aan
mee kunnen helpen. Het is immers niet mo
gelijk om op alle plaatsen in de plantsoenen
politieagenten te posteeren, die geen andere
taak hebben dan bloemen beschermen. Het ge
meenschapsgevoel en burgerzin van ons alle
maal moeten in dezen de politie steunen.
Wies heeft ontdekt, dat er op verschillende
plaatsen in de stad, in de nabijheid van de
schuilkelders, bordjes zijn geplaatst, welke als
wegwijzer moeten dienen. Zij hoopt nu maar,
dat deze bordjes met lichtgevende verf be
streken zijn, dan kan men ’s avonds, indien
het onverhoopt noodig mocht blijken, ook weg
wijs worden.
De jacht op waterwild.
Op de schriftelijke vragen van het Tweede-
Kamerlid van Kempen betreffende het jagen
op waterwild, in het bijzonder op wilde ganzen,
heeft de minister van Economische Zaken al»
volgt geantwoord
Het is den minister bekend, dat in het alge
meen alle in het wild levende dieren het hard
te verantwoorden hebben gehad, waaronder
de vogels zeker niet het minstin welke mate
dit lot verzwaard is door het ingrijpen van
den mensch, in het bijzonder wat de wilde
ganzen betreft, is niet met zekerheid te zeggen.
Wilde ganzen kunnen zeer schadelijk zijn
voor het wintergraan, vooral bij invallenden
dooi, terwijl dit gevaar met het opdrogen van
den grond weer afneemt.
Dat in Friesland de jacht tegen rl Februari
j.l. gesloten werd, vindt zijn reden in de om
standigheid, dat deze provincie grootendeels
weidegebied is.
Artikel 20 sub. d, van de Jachtwet 1923
houdt naar het oordeel van den minister niet
in een beperkende bepaling van het schieten
van waterwild bij geheel of ten deele bevroren
wateren.
Gezien de veranderde weersomstandigheden
en de daarmee gepaard gaande vermindering
van kans op schade voor den graanbouw, zal
de minister de jacht op wilde ganzen tegen
half Maart a.s. sluiten.
De minister is van meening, dat, voor zoover
het der politie mogelijk is deze haar plicht
doet, zoodat het aandringen op strenge con
trole naar zijn oordeel niet noodzakelijk is.
Zij scheen oneindig opgelucht, toen
de koffie werd geserveerd en haar
broeder gedwongen was afscheid te
nemen van den al te rijkelijk vloeien-
den wijn. Daarna ging zij naar de
piano en begon te spelen. Carson wist
niet al te veel van muziek af, maar
toch voldoende om te kunnen realisee-
ren, dat zij allemaal stukken in mi
neur uitkoos. Het harmonieerde met
de atmosfeer in het huis. Carson be
trapte zich er op dat zijn geest zich
weer bezighield met de pas ontvan
gen waarschuwing. Hij was benieuwd
te weten of Tresa het papier aan haar
broeder had laten zien en in het beves
tigende geval, wat dan zijn bedoelingen
waren. Plotseling stelde Dixon een on
verwachte vraag.
Meneer Carson, wat zou u doen,
indien iemand uw leven bedreigde?
Ik zou dat negeeren, zeide Car-
son langzaam. Indien ik overtuigd
was, dat mjj werkelijk gevaar dreigde
dan zou ik de politie inlichten.
Het pianospel was opgehouden
>,Spr. citeert zeer gunstige oordeelvellingen over de Neder-
landsehe technische versterkingskunst en over den Nederland-
®y?en soldaat, voorkomende in buitenlandsche bladen.”
(Uit het verslag van de Eersrte Kamer. Rede van den heer
de Savornin Lohman.)
4)
Je hebt het noodig, zeide Mon
roe. Ik zou je aanraden dat mor
gen en overmorgen te herhalen. Golf
is uitstekend voor iemand in jouw
toestand.
Mjjn toestand, antwoordde Dixon
met scherpte. Ik ben zoo gezond
als wie ook in Singapore.
Klets! Je moest eens voor een
tijdje naar Europa gaan en je zuster
meenemen.
Dixon goot een whisky-soda naar
binnen. Daarna haalde hij een sigaret
uit zijn koker en stak die op, alles
met één hand en met een opmerkely-
ke vaardigheid.
Daar zeg je zooiets, mompelde
hjj. Ik heb waarachtig zin om het
te doen. Ik moet er noodig tusschen
uit het is urgenter dan ooit tevoren.
Er is nu een goede reden
Hjj hield plotseling op en beet zich
op de lippen, alsof het hem speet, dat
hij teveel gezegd had. Carson, die
zich het papier op de deur herinner
de, dacht, dat hij die „goede reden”
wel wist, maar zeide niets.
Tusschen twee haakjes, zeide
Dixon met een goed beheerschte
stem, ben je Donderdagavond be
zet? Als dat niet het geval is, dan
zou ik graag zien, dat je bij mij
kwam aanloopen U ook, meneer
Carson. Tresa moet wat opgevroolijkt
worden. Zij heeft den laatsten tijd zoo
goed als niets.
De suikerprijs en de kruideniers
De Ned. moderne middenstandsbond heeft
aan het centraal distributiekantoor alhier een
adres gezonden, waarin verzocht wordt, bij
vaststelling van een verhoogden suikerprijs
den nieuwen prijs tijdig ter kennis te brengen
van de distribuanten. Het is nu voorgekomen,
dat winkeliers enkele dagen tegen ouden prijs
verkochten en daarom schade toebrachten aan
hen, die den nieuwen prijs berekenden. Ook
is verzocht te bepalen, dat een vastgestelde
prijs moet worden berekend, zonder korting,
bons, dividend e.d.
Monroe raadpleegde zijn zakboekje
en vond den datum nog open. Voordat
hjj de uitnoodiging aannam, keek hij
Carson aan. Deze knikte en voegde er
aan toe: Het zal mjj hoogst aan
genaam zijn.
Prachtig! riep Dixon uit.
Eigenlijk nog beter als jelui kwa
men dineeren acht uur. Breng wat
songs mee, Monroe. We zijn dol
muziek. t
Monroe, die een goede bariton had,
was blij, dat hij in de gelegenheid
werd gesteld, deze een beetje te oefe
nen, want Tresa was een buitenge
woon goed pianiste en accompagna-
trice. Dixon ging een paar minuten la
ter weg, doch niet voordat hjj de bei
de heeren nog eens verzocht had
uitnoodiging niet te vergeten.
Hij is heelemaal uit zijn hol ge
kropen, merkte Monroe op. Ik ben
blij, dat je ook meegaat. Tresa speelt
kolossaal goed. Het is jammer, dat
jjj niet zingt.
HOOFDSTUK III.
„Blonde Mientje heeft een hart van prikkeldraad”
t
ii
V
i
té
1T“
I l
