Van Frisco naar Curasao
Haagsche Courant van Maandag 11 Maart 1910
DE ZWARTE
ORCHIDEE
ft
STADSNIEUWS
de Haagsche Academie Club
Jaarlijksche
revue
van
Oud-Spaansche
kloosters in Californië
„Goden in
HULP AAN FINLAND
den
optimisti-
op-
Groep medewerkenden aan de revue
Goden in ’40”.
in bekwame handen bij Henk
’40”
dezen
FEUILLETON.
HOOFDSTUK IV.
(Nadruk verboden.)
dan
'ord. Ik ben er zeker van, dat dit
ZESDE BLAD, PAGINA 1.
TENTOONSTELLING TUIN
ARCHITECTUUR
Bazar te Scheveningen bracht f 1500 op.
Het organiseerend comité van den
Finland-bazar, welke Donderdag j.l. in
gebouw „Maranatha” te Scheveningen
is gehouden, deelt mede, dat als netto-
opbrengst ƒ1500 aan het Finsche Roode
Kruis kan worden afgedragen.
gladde autostrada’s rijden, waar nü de
menschen-in-badpakken bezit genomen
hebben van de kust, waar de jazzbands
stampen en de radio schalt. Waar ik
nu, vermoeid na den eersten langen
rit van San Francisco naar Luis Obispo,
in een ultra-modern hotel-aan-den-weg
ga slapen, na eerst aan de zwart-en-
nikkelen toonbank van bar-man Bill,
een cocktail te hebben gedronken.
Nog geen honderdvijftig jaar geleden
waren de bouwers van deze kloosters
de eerste blanke mannen in dit land.
En nóg arbeiden en bidden de Fran
ciscanen in hun kleine kerken en in
hun kloosterhoven, die vol bloemen
onder den blauwen hemel en in het
gouden zonlicht staan.
Dat wekt gedachten aan de toon
bank van Bill den Cocktailman, bij het
schetteren van een gramofoontje die
niet zonder bitterheid zijn..,
FINLAND-AVOND.
Vrijdag a.s. wordt in „the House of
Lords” een speciale Finland-avond ge
organiseerd. De directie stelt de ont
vangen entréegelden ter beschikking
van het Finsche comité en geeft bo
vendien 100. Het sluitingsuur zai la
ter gesteld worden.
’■rhuwing?
We
Op Maandagavond 18 Maart
zal voor het Genootschap Nederland
Frankrijk in de Kunstzaal Kleykamp
prof. mr. J. v. Kan, oud-lid van den
Raad van Nederlandsch-Indië een le
zing houden over „Recht en rechtswe
tenschap in Frankrijk”.
Zij was naar Singapore gekomen,
omdat geruchten de ronde deden, dat
haar broer zich te gronde richtte.
Toen zy in Singapore arriveerde, zag
zy, dat die geruchten maar al teveel
waarheid bevatten. Het had haar een
aanmerkelijk bedrag van haar toch al
klein kapitaaltje gekost om de meest
dringende schuldeischers tevreden te
stellen. Hij had haar op zijn norsche
manier bedankt, maar zy voelde, dat
zyn dankbaarheid niet al te diep wor
telde.
Het eenige, wat hen tezamen bond,
was haar oprechte appreciatie van zyn
genie. Zij geloofde, dat hij voor
beschikt was om de wetenschap groo-
te diensten te bewijzen en zijn vele te
kortkomingen werden door haar ge
schoven op het algemeen bekende feit,
dat het genie nogal eens excentriek
kon zyn. Ofschoon zij het verborgen
hoofdstuk van zyn leven betreur
de, voelde zij het toch als een plicht
om hem met meer dan toegevendheid
te behandelen. Wat hij ook gedaan
mocht hebben, hij was haar broeder
en diende beschermd en geholpen te
worden tegen de machten, die tegen
hem in het geweer waren gekomen. Ze
dankte God voor de komst van Car-
son. Hij vertegenwoordigde voor haar
een nieuw type van man, een type,
waarop zij zich steeds zou kunnen ver
laten. Geen van haar vrienden vertoon
de een dergelijke vastberadenheid,
welke als het ware met den persoon
van Carson vereenzelvigd was. Van
Monroe hield zjj wel en zy apprecieer
de hem, maar zy voelde, dat deze
wat al te veel in zijn practijk opging.
Dit alles verklaarde, waarom haar
geest zich voortdurend bezighield met
den gebronsden en domineerenden Car-
son, .(Wordt vervolgd.),
LUCHTBESCHERMINGSOEFENING
Wederom heeft een blok- en wijk-
brandweer zich Zaterdagmiddag bij een
opzettelijk aangestoken brand in het
huizenblok aan de Hannemanstraat
kunnen oefenen. Nu was het de beurt
aan de sectoren IVa (Statenkwartier)
en IVb (Laakkwartier). Vakkundig
was de brand in een der hofjeshuizen
gesticht en na een tiental minuten
sloegen de vlammen al uit het
dak. Natuurlijk waren maatregelen ge
troffen, dat het vuur zich niet zou
meedeelen aan percoelen, welke
niet op de lijst voor afbraak staan.
De heer S. de Graad, chef van de
politiebrandweer, had de leiding van
de oefening. Hij gaf het tijdstip aan,
waarop de vrijwilligers in actie moes
ten komen, die met veel élan de blus-
sching van ’t vuur, dat door den straf
fen wind loeiend zijn weg door het
huisje vond, ter hand namen. Door de
sterke rookontwikkeling hadden de
menschen het soms hard te verduren.
Het ligt in de bedoeling ook andere
sectoren hier practisch te doen oefe
nen.
Broeder en zuster.
Terwijl Carson door Singapore dool
de in een zeer bezorgde stemming,
was het voorwerp zijner gedachten
druk bezig in de bungalow. Tresa zat
voor een dik manuscript en hield zich
onledig, het kriebelige en bijna onlees
bare schrift te copieëren. Zij zuchtte
van verlichting, toen zij gewaar werd,
dat er nog maar zes bladzijden over
bleven om af te maken... of liever om
te komen, waar Dixon het laatst ge
bleven was.
Gedurende de afgeloopen zes maan
den was zij eiken middag druk in de
weer geweest aan haar oogenschijnlijk
niet te doorworstelen taak. Het boek
was een uitgebreid werk, waaraan
Dixon nu reeds drie jaar zijn krachten
gaf. Bij een gewoon verloop van zaken
zou het boek reeds lang klaar geweest
zijn, doch de afgeloopen maand had hij
geen letter op papier gezet en hy
scheen ook thans daartoe nog niet in
staat.
De gevoelen? van Tresa welke zy
voor haar broer koesterde, waren van
zeer gemengden aard. Zij kon hem
slechts bewonderen om zijn verstand
en het verbazingwekkende geduld, dat
hij voor zijn boeken over had, doch
er waren tijden, dat zij er bijna toe
kwam, om hem te verachten. Een
soort van atavisme, dat ergens achter
in de overigens zoo ontwikkelde her
senen op de loer lag, demonstreerde
zich niet zoo sporadisch. Wanneer al
les goed ging, was Dixon de charmant
heid in persoon, doch er was slechts
een teleurstelling pech aan de speel
tafel of zoo toe noodig om hem te
keer te doen gaan als een stier in een
porceleinwinkel.
Oude gebouwen.
In Amerika zijn die gebouwen heel
oud ’t oudste wat er aan bouwkunst
in hun land is te vinden in 1769 is met
den bouw begonnen in 1823 was het
laatste klooster in de rij voltooid. En in
deze schoone en witte gebouwen tracht
ten de toegewijde en gewijde volgelin
gen van Vader Junipero Serra onder de
schamele bewoners van Californië toe-
gewijden aan Christus en aan den
Kroon van Spanje te winnen. Hoe goed
zij daarin zijn geslaagd vernemen wij
van de stille gidsen, die ons door de
gebouwen en de tuinen dezer stille
kloosters geleiden. Soms kwamen in één
zoo’n klooster op één dag wel tweedui
zend Indianen ter biecht. lederen mor
gen verzamelden de klokken, die zich
nu ook nog iederen dag doen hooren,
de omwonenden voor ’t gebed. Er werd
gegeten en een handwerk geleerd, ge
rust, voorgelezen en gebeden.
Dat was het gelukkige en vredige
leven, dat in deze sereene gebouwen
werd geleefd. In deze blanke schilder
achtigheid waren de eerste kerken, de
eerste scholen, de eerste werkplaatsen
voor de Indianen van Californië te
zamen. En zoo zijn zij geworden tot
ware documenten der beschaving en
zoo zijn zij dierbaar aan allen, die be
lang stellen in de beschavingsgeschie
denis van dit schoone land.
Voor ons, uit Nederland, heeft dit
alles dan nog de eigenaardige sfeer van
een beschavingsbegin zóó jong, dat we
erom zouden kunnen glimlachen. Slechts
enkele tientallen jaren méér dan één
eeuw
Toen waren de monniken dezer kloos
ters de eerste blanken, die zich vestig
den tusschen de Indianen en de andere
kleurlingen van Californië. Deze broe
ders van Assisië waren de eerste bren
gers van wat wij de beschaving noemen
deze witte, schoone kloosters de eer
ste teekenen van de avondlandsche cul
tuur in een land waar nü Hollywood
zijn verrukkingen aan den eeuwigen
celluloid-band over de aarde uitzendt,
waar nu snelle auto’s over breede,
de hand van allerlei vondsten is komen
vast te staan, dat er 2000 jaar geleden
ook aan cultuur en wetenschap iets
gedaan is.
Vooral willen we hier de aardige
vondst van de parapluie van Chamber-
lain vermelden.
Door de geheele revue waren vele
geestige opmerkingen geweven en wat
het spel betreft, zonder den anderen te
kort te doen, verdient de journalist
een bijzonder woord van lof. De décors
waren van de hand van Jan Duyvet-
ter, Wim Jaarsveld en eenige leerlin
gen van de schildersafdeeling, terwijl
de costuums ontworpen waren door
mevr. E. Canter Cremers-van der Does
en Jan Duyvetter.
Na afloop dankte de voorzitter allen,
die aan de revue hun medewerking
hadden verleend. Hij bracht den auteur,
dr. F. van Thienen, hulde voor het ver-
v*ardigen van den tekst. Hij overhan
digde hem een krans van eigengemaakte
bloemen. In elke bloem was een teeke-
ning van de medewerkenden.
Een aardige attractie was de teeken-
wedstrijd, waaraan iedereen kon mee
doen. Drie voorstellingen moesten wor
den geteekend, een scène uit de revue,
een aardig
na afloop
Hij wil er met geen woord over
De eerste waarschuwing
'arn ruim drie maanden geleden
een brief. De tweede kwam een
I later. Toen was er een pauze
(Van onzen specialen verslaggever.)
San Francisco, Maart.
Eén van de beste dingen, die ge; rei
zend door de Vereenigde Staten, kunt
ondernemen is de Mission-trail maken
den tocht langs de kloosters van Cali
fornië. Want niet alleen, dat die kloos
ters in hun blanke sereniteit van oud-
Spaansche bouworde, gewagen van de
historie van dit land, niet alleen dat
alles wat „historie” is een verademing
is in een gebied, zoo groot als een
werelddeel waar de stroomlijn en de
techniek en de moderniteit (vaak op
haar leelijkst) zich doen gelden doch
zóó ver liggen deze kloosters uiteen, dat
ge dan tevens de gelegenheid krijgt een
heel groot stuk van Californië te zien.
Ge kunt daartoe een autorit van San
Francisco naar Los Angeles maken. En
dien rit kunt ge op twee wijzen doen. Op
z’n Amerikaansch gauw-gauw en wie
’t eerst in Los Angeles is en wie 't meest
gezien heeft en de meeste kiekjes heeft
gemaakt en op kalme wijze naar een
plaats in het midden reizen en vandaar
uit, zeer kalm en proevend-genietend
het interessante en het schoone gaan
bekijken, zonder u er al te veel om te
bekommeren of ge nu wel alle twee en
twintig kloosters ziet.
Amerika is zóó groot, dat we er wel
een beetje onze Europeesche, en vooral
onze Nederlandsche begrippen over
langdurigheid van een reis en verre af
standen aan verliezen. Van Amsterdam
naar Parijs reizen da’s een uur of
zeven in den trein en dat doe je maar
niet zoo één-twee-drie. En wie van den
Haag naar Groningen gaat en weer
terug op één dag die heeft een
prestatie geleverd, nietwaar
Maar hier gaan we even op bezoek
bij kennissen in San Luis Obispo en dat
is zeven uur achter elkaar in den auto
bus. Voor óns gevoel hier even van
Haarlem naar Bloemendaal.
Maar vrienden in Nederland maken
het nog bonter. Zij schrijven „als jullie
nu toch in San Francisco bent, ga je
zeker wel eens even bij Marie en Jaap
aan, die in Los Angeles wonen en wil
jullie hun dan vooral onze groeten
doen?” Dat is hetzelfde of een me-
neet in Amsterdam een brief uit
Amerika zou krijgen „Als je eens een
uitstapje naar Berlijn maakt, vergeet
je dan vooral niet even bij m’n broer
Piet aan te loopen Die vergelijking
is nogal gunstig uitgevallen. Want Los
Angeles ligt verder van San Francisco
dan Amsterdam van Berlijn. En in zijn
hééle lengte is Californië nog een flink
stuk grooter. U krijgt nu wel zoo’n
beetje een begrip hoe groot Californië
is, dat nog maar één klein deel van de
Vereenigde Staten is
Maar wij hebben de Mission-trail op
onze wijze gemaakt. Dat is met San
Luis Obispo als middelpunt en van dat
stadje uit hebben wij zwerftochten ge
maakt en de helft van die wereldbe
roemde kloosters gezien en genoten van
hun ontroerende, blanke, onopgesmuk
te schoonheid. Niet de grootschheid van
het Romaansche. Niet de sierlijkheid en
de uitbundigheid van de Gothiek. Niet
de gloed van onze prachtige Goudsche
glazen en niet de verheven, machtige,
geweldige interieurs van een Sint Jan'
of een Notre Dame maar die Spaan-
sche stijl, van de monniken zonder veel
technische hulpmiddelen, van missiona
rissen zonder geld, doch uit een blanke
godvruchtigheid, een stille vroomheid
en een waren eenvoud des harten, die
zich ook in steen en kalk wel
Het Comité Levensvragen
over bijbelsche waarheden, belegt
morgenavond wederom een bijeen
komst in de zaal Kemperstraat
15. De heer Faber spreekt over het on
derwerp. De vijf kronen der beloften,
in verband met de wederkomst des
Heeren.
5)
Dat is, wat ik mij steeds voor
oogen houd. Maar er zijn verschillen
de soorten van moed. Ik heb dikwijls
geslapen, terwijl de wilde dieren op
fenige meters van het kampvuur
ferulden. Maar deze geheimzinnige
èak is anders. Bij tijden hoop ik, dat
het spoedig komen zal en een einde
maakt aan deze onzekerheid. Als het
alleen mijzelf betrof, zou ik bidden,
dat het vannacht mocht gebeuren. t
Ik veronderstel, dat Wah Su bo-
Fn alle 'verdenking staat?
r Absoluut. Wah Su zou zijn leven
geven voor Perry. Neen, die heeft er
lats mede te maken.
Heeft uw broeder u nooit een
^wijzing gegeven, uit welke rich-
li8 de bedreiging komt?
Br
f-
Aftand
den bewusten avond.
Steeds dezelfde soort van waar
schoon moesten uiten omdat het leelijke
en het onware hun niet in het hart, den
geest en de handen was.
Zoo staan daar op grooten afstand
van elkaar, die oud-Spaansche kloos
ters, zeer blank, zeer ingetogen en zeer
schoon tegen de blauwe lucht, die mid
den in het grauwe regentij, weer over
Californië gespannen stond. Want toen
de regen na twintig dagen en nachten
moe was geworden en de hemel zich
in grijzen en grauwen had uitgeput,
toen brak alles open in een schaterende
schoonheid boven een in allerlei jui
chende tinten schoongewasschen Cali
fornië. De hemel was diep-blauw en
fluweelig, de zon van fonkelend goud,
de bergen kregen teedere pasteltinten
en de Stille Oceaan sloeg een roomige
branding tegen de steile rotsen. Tus
schen het fluweelige groen van de
boomen hingen diep-oranje de
sinaasappels en de mandarijnen en in
het lichtgroen van de olijfboomen was
het zwart van hun kleine vruchten.
Er waren bloemen bij de huizen en
palmen langs de wegen en na drie
weken niets dan kilheid en regen was
dit Californië een openbaring van
schoonheid en kleurenpracht.
In dit Californië lagen de blanke,
vrome kloosters als sieraden van in
getogenheid in de juichende felheid van
den blauwen gouden dag.
Langs de kust van den Stillen Oceaan
tusschen San Diego en Sonoma hebben
de monniken van de orde van Sint
Franciscus van Assisië hun kloosters ge
bouwd de wachtposten der beschaving
langs de Zonnekust van Californië.
Precies dezelfde en zonder een
- - ^-.1
matste is.
üaten we aannemen, dat iemand
een persoon uit de zaal, en
beeld van de feestviering
van de voorstelling.
Een gezellig bal besloot
uitstek geslaagden feestavond. De bal-
leiding was in handen van Iep Val-
kema.
was
Munnik.
Ds revue verplaatst ons in de we
reld van de Goden op den Olympus.
Men gelooft niet meer in hun bestaan;
toch leven zij eeuwig. In het eerste
tafereel (de revue bestond uit een pro
loog en drie tafereelen), het leven van
Venus, kunnen we reeds volop genie
ten van de mooie dansen van de drie
gratiën Aglaia, Thalia en Euphrosyne.
Een reporter weet, door de hulp van
Amor, door te dringen tot den Olym
pus, krijgt zelfs gelegenheid God Mars
te interviewen.
Daar dc góden over deze handeling
van Amor niet te spreken zijn, moet
hij gestraft worden. Zijn straf is ver
banning naar de aarde. Hij komt daar
juist binnenvallen, wanneer er twee
vergaderingen worden gehouden. De
eene vergadering is van een liefdadig-
heidscomité, dat een wereldkennis wil
organiseeren, de andere van de „bou
wers aan een nieuwe wereldorde”.
In het derde tafereel zien we de
plechtige opening van de wereldkennis
door dr. Julius van Redevaart Gouds-
water. Ook dit tafereel heeft volkomen
aan de verwachtingen beantwoord. De
verschillende kramen met hun aankon
digers van programma’s, de kermis-
muziek, kortom alles wat op een ker
mis thuishoort, was geheel aan de wer
kelijkheid getoetst. In een van de ten
ten wordt de toekomst getoond3940.
Er wordt o.a. verteld, dat het aan
dan volgt daar toch nog niet wiskun
stig zeker uit, dat die poging zal sla-r
gen.
Ik wilde, dat ik zulks gelooven
kon. Maar ik heb een gevoel, alsof er
een net om ons heen gespannen wordt,
dat op zekeren dag de bom zal los
barsten...
Kom, kom, suste hy. Het ge
heele geval is misschien maar bluf.
Zoudt u niet eens wat anders willen
spelen?
Zij knikte met een glimlach en een
minuut later zweefden de tonen van
haar zuivere muziek door de zwoele
avondlucht. Zij werd thans geheel in
beslag genomen door haar kunst,
evenals Carson. Achterover geleund
in zijn stoel, was hij in droomen ver
zonken. Het was een absoluut nieuwe
sensatie, dat een buitengewoon mooi
meisje voor hem muziek maakte en
hy had geen idee van den tijd, toen
opeens een klok in de hall het uur
aangaf. Hij telde de slagen... Midder
nacht en Dixon was nog niet terug!
Hij was nu heelemaal wakker en
niet weinig bezorgd. Tresa stond van
de piano op en doorliep het vertrek
met een angstig gelaat.
Hij zeide een half uur, mompel
de zij.
Hy is ongetwijfeld opgehouden.
Ja, ja, maar...
Zij boog haar hoofd tot luisteren,
toen het geluid van een motor haar
oor bereikte. Zij trok het gordijn op
zij en zag de lichten van een auto voor
het voetpad, dat naar de bungalow
leidde.
Daar is hij, merkte zy op met
een zucht van verlichting.
Maar haar vreugde was van korten
Plan is uw broeder te dooden, duur, want het geluid van een straat-
In den Haagschen Kunstkring
Zaterdagmiddag is in den Haagschen
Kunstkring, Lange Houtstraat 7, een
tentoonstelling geopend van werk van
25 leden van den Bond van Nederland
sche Tuinarchitecten.
De voorzitter van den Haagschen
Kunstkring, architect A. H. Wegerif,
heeft de tentoonstelling met een korte
rede geopend. Er is geen
scher soort menschen, zeide spr., dan
tuin- en landschapsarchitecten. Zij be
zitten de vreugd en het vertrouwen
van den landman, die het zaad in de
vruchtbare aarde uitstrooit, in ver
trouwen, dat het tot vrucht zal komen.
Het is den Haagschen Kunstkring
een vreugde, deze tentoonstelling gast
vrijheid te bieden, omdat zij ons in
deze bewogen tijden nader brengt tot
datgene, wat geen menschen kunnen
vernielen, de liefde voor de natuur,
liefde voor wat aan de aarde toever
trouwd door Gods bestel tot schoon
heid en vreugde van menschen
bloeit.
Ik hoop, dat de architecten en vele
anderen, die deze tentoonstelling be
zoeken, nader zullen leeren zien hoezeer
de arbeid van de leden dezer vereeni-
ging tot de schoonheid v»n huis en
tuin en van het leven kan bijdragen.
Wie aan tuin of landschap werkt,
werkt voor het heden en voor de toe
komst en met het vertrouwen, dat
dezen optimistischen kunstenaars eigen
is, hopen wij met hen aan een betere
toekomst, waarin wij toch ons ver
trouwen niet verliezen.
De heer Wegerif dankte de Neder
landsche Vereeniging voor Tuin- en
Landschapskunst, den Bond van
Nederlandsche Tuinarchitecten, voor
hetgeen zij aan schoonheid en vertrou
wen bieden.
De heer dr. ir. J. P. T. Bijhouwer,
voorzitter van den Bond van Neder
landsche Architecten, sprak een woord
van dank tot het bestuur van den
Haagschen Kunstkring, die aan deze
tentoonstelling wel gastvrijheid heeft
willen verleenen.
Op de tentoonstelling demonstreeren
75 groote, bijzonder fraaie fotografieën
telkens een typisch gedeelte van be
paalden tuinaanleg.
Een bijgevoegde plattegrond geeft
gelegenheid ontwerp en werkelijkheid
met elkaar te vergelijken. Verschei
dene Nederlandsche tuinarchitecten
van naam behooren tot de inzender»,
zoodat men een goed overzicht krijgt
van wat op dit gebied in ons land
wordt gepresteerd.
Voor alle vakmenschen en tuinlief
hebbers (en deze telt onze stad velen),
een interessante expositie.
De tentoonstelling is geopend tot 23
Maart.
Zal ik U dan wellicht nog terug
zien? vroeg hij zachtjes.
Ik... ik hoop het.
En kan ik dan een belofte van
U krijgen?
Een belofte?
Ik zou U willen laten beloven, dat
als er hier iets mocht gebeuren, u da
delijk om mij zult sturen. U heeft een
telefoon hier en ik heb er één in myn
slaapkamer in het hotel. Indien u een
verdacht geluid hoort, dan moet u
niet aarzelen om mij op te bellen. Er
is in het hotel een snelle auto en ik
kan hier binnen zes minuten zijn. Ik
hoop maar voor u, dat die gelegen
heid zich niet zal voordoen, maar
mocht zulks wel het geval zijn,
kunt U op mij rekenen.
Zij drukte hem ontroerd de hand en
hij was verheugd den beslissenden
stap genomen te hebben.
Dank voor alles, fluisterde zij.
We hebben zoo weinig vertrouwde
vrienden. Ik zal het niet vergeten.
Goeden nacht!
Goeden nacht! En houdt u zich
maar flink.
Den volgenden morgen nam Carson
zijn passage-biljet mee naar Cook en
verzocht dit aan iemand anders te
willen overdoen, indien de mogelijk
heid zich daartoe mocht voordoen. Of
schoon het daglicht in staat bleek,
een deel der muizenissen te verdrij
ven, vond hij het vooruitzicht, om nog
een paar weken te Singapore te ver
blijven, niet onaangenaam. Hij was
geneigd, de onrustbarende waarschu
wingen van den vorigen avond niet
heelemaal au serieux te nemen, niet
vermoedende, dat het gordijn op het
punt was opgetrokken te worden om
een afschuwelijk en ontstellend drama
te onthullen.
liedje weerklonk door de avondstilte,
onderbroken door wilde vloeken, alsof
de zanger onderweg tegen verschillen
de obstakels aanbotste en daartegen
heftig protesteerde. Carson beet zich
op de lippen, toen het hem duidelijk
werd, dat de verloren zoon thuis
kwam... stomdronken. Met een mede
lij den-wekkenden blik op Carson ging
Tresa naar buiten en spoedig daarop
verstomde het rumoer. Zij voegde
zich weer bij Carson met bevende lip
pen.
Ik... ik schaam mij diep, sprak
zy zacht.
Men moet bij abnormale omstan
digheden wat door de vingers zien,
antwoordde hij. Die taxi schijnt er
nog te zijn. Misschien kan Wah Su
vragen om even te wachten.
Wah Su werd erop uitgezonden en
kwam terug met de boodschap, dat
de chauffeur zou wachten. Terwijl
Carson zijn hoed en stok haalde, was
hij bezig, met zichzelf iets uit te
vechten. Het vergde precies twee mi
nuten, om tot een besluit te komen en
toen hij eenmaal zoover was, voelde
hij zich zeldzaam opgelucht. Hij
stond op het punt om Tresa goeden
nacht te wenschen, toen zij een shawl
om haar schouders sloeg om hem tot
de poort te begeleiden.
Wanneer gaat U scheep? vroeg
zij... Maandag?
Neen, niet zoo spoedig.
Maar ik dacht...
Ik ben van gedachten veranderd.
Ik kan net zoo goed nog wat langer
bij Monroe blijven.
Kwam er een glans van vreugde op
haar gelaat? Hij wenschte, dat het
licht genoeg was om haar gezicht dui
delijker te kunnen onderscheiden.
Voor een geheel uitverkocht huis
(enkelen hebben zich zelfs tevreden
moeten stellen met een staanplaats)
heeft de Haagsche Academie Club
Zaterdagavond in gebouw „Excelsior”
aan de Zeestraat haar jaarlijksche
revue opgevoerd, getiteld „Goden
in ’40”.
In zijn openingswoord heette de
heer P. Klaasse de aanwezigen harte
lijk welkom, waarbij hij zich in het
bijzonder richtte tot de leden van den
raad van bestuur met den voorzitter,
mr. dr. Bakels, den directeur en eere-
voorzitter dr. Plantenga, de leeraren en
verder de afgevaardigden van de be
sturen van Pulchri Studio en Haagsche
Kunstkring en prof. dr. Wallerstein.
De voorbereiding, aldus spr., is voor
ons van groot belang. Er is hard, zelfs
zeer hard gewerktniet alleen het
schilderen van de décors, maar ook
het maken van de costuums heeft veel
tijd gevergd. Ieder heeft zijn steentje
bijgedragen en alles is dan ook in eigen
handen gebleven.
Wij moeten direct op den voorgrond
stellen, dat de geheele uitvoering op
zeer hoog artistiek peil stond. Het spel,
de balletten, costuums, décors, alles
was een lust voor het oog. „Goden in
’40” de titel zegt reeds, dat het een
zeer moderne revue is werd geschre
ven door dr. F. van Thienen. De regie
ta
,reken.
- -
I
i HHB
F 1
4
bij
-■ 1 s
c.
- v ■-