Van Frisco naar Curasao Haagsche Courant van Maandag 11 Maart 1910 DE ZWARTE ORCHIDEE ft STADSNIEUWS de Haagsche Academie Club Jaarlijksche revue van Oud-Spaansche kloosters in Californië „Goden in HULP AAN FINLAND den optimisti- op- Groep medewerkenden aan de revue Goden in ’40”. in bekwame handen bij Henk ’40” dezen FEUILLETON. HOOFDSTUK IV. (Nadruk verboden.) dan 'ord. Ik ben er zeker van, dat dit ZESDE BLAD, PAGINA 1. TENTOONSTELLING TUIN ARCHITECTUUR Bazar te Scheveningen bracht f 1500 op. Het organiseerend comité van den Finland-bazar, welke Donderdag j.l. in gebouw „Maranatha” te Scheveningen is gehouden, deelt mede, dat als netto- opbrengst ƒ1500 aan het Finsche Roode Kruis kan worden afgedragen. gladde autostrada’s rijden, waar nü de menschen-in-badpakken bezit genomen hebben van de kust, waar de jazzbands stampen en de radio schalt. Waar ik nu, vermoeid na den eersten langen rit van San Francisco naar Luis Obispo, in een ultra-modern hotel-aan-den-weg ga slapen, na eerst aan de zwart-en- nikkelen toonbank van bar-man Bill, een cocktail te hebben gedronken. Nog geen honderdvijftig jaar geleden waren de bouwers van deze kloosters de eerste blanke mannen in dit land. En nóg arbeiden en bidden de Fran ciscanen in hun kleine kerken en in hun kloosterhoven, die vol bloemen onder den blauwen hemel en in het gouden zonlicht staan. Dat wekt gedachten aan de toon bank van Bill den Cocktailman, bij het schetteren van een gramofoontje die niet zonder bitterheid zijn.., FINLAND-AVOND. Vrijdag a.s. wordt in „the House of Lords” een speciale Finland-avond ge organiseerd. De directie stelt de ont vangen entréegelden ter beschikking van het Finsche comité en geeft bo vendien 100. Het sluitingsuur zai la ter gesteld worden. ’■rhuwing? We Op Maandagavond 18 Maart zal voor het Genootschap Nederland Frankrijk in de Kunstzaal Kleykamp prof. mr. J. v. Kan, oud-lid van den Raad van Nederlandsch-Indië een le zing houden over „Recht en rechtswe tenschap in Frankrijk”. Zij was naar Singapore gekomen, omdat geruchten de ronde deden, dat haar broer zich te gronde richtte. Toen zy in Singapore arriveerde, zag zy, dat die geruchten maar al teveel waarheid bevatten. Het had haar een aanmerkelijk bedrag van haar toch al klein kapitaaltje gekost om de meest dringende schuldeischers tevreden te stellen. Hij had haar op zijn norsche manier bedankt, maar zy voelde, dat zyn dankbaarheid niet al te diep wor telde. Het eenige, wat hen tezamen bond, was haar oprechte appreciatie van zyn genie. Zij geloofde, dat hij voor beschikt was om de wetenschap groo- te diensten te bewijzen en zijn vele te kortkomingen werden door haar ge schoven op het algemeen bekende feit, dat het genie nogal eens excentriek kon zyn. Ofschoon zij het verborgen hoofdstuk van zyn leven betreur de, voelde zij het toch als een plicht om hem met meer dan toegevendheid te behandelen. Wat hij ook gedaan mocht hebben, hij was haar broeder en diende beschermd en geholpen te worden tegen de machten, die tegen hem in het geweer waren gekomen. Ze dankte God voor de komst van Car- son. Hij vertegenwoordigde voor haar een nieuw type van man, een type, waarop zij zich steeds zou kunnen ver laten. Geen van haar vrienden vertoon de een dergelijke vastberadenheid, welke als het ware met den persoon van Carson vereenzelvigd was. Van Monroe hield zjj wel en zy apprecieer de hem, maar zy voelde, dat deze wat al te veel in zijn practijk opging. Dit alles verklaarde, waarom haar geest zich voortdurend bezighield met den gebronsden en domineerenden Car- son, .(Wordt vervolgd.), LUCHTBESCHERMINGSOEFENING Wederom heeft een blok- en wijk- brandweer zich Zaterdagmiddag bij een opzettelijk aangestoken brand in het huizenblok aan de Hannemanstraat kunnen oefenen. Nu was het de beurt aan de sectoren IVa (Statenkwartier) en IVb (Laakkwartier). Vakkundig was de brand in een der hofjeshuizen gesticht en na een tiental minuten sloegen de vlammen al uit het dak. Natuurlijk waren maatregelen ge troffen, dat het vuur zich niet zou meedeelen aan percoelen, welke niet op de lijst voor afbraak staan. De heer S. de Graad, chef van de politiebrandweer, had de leiding van de oefening. Hij gaf het tijdstip aan, waarop de vrijwilligers in actie moes ten komen, die met veel élan de blus- sching van ’t vuur, dat door den straf fen wind loeiend zijn weg door het huisje vond, ter hand namen. Door de sterke rookontwikkeling hadden de menschen het soms hard te verduren. Het ligt in de bedoeling ook andere sectoren hier practisch te doen oefe nen. Broeder en zuster. Terwijl Carson door Singapore dool de in een zeer bezorgde stemming, was het voorwerp zijner gedachten druk bezig in de bungalow. Tresa zat voor een dik manuscript en hield zich onledig, het kriebelige en bijna onlees bare schrift te copieëren. Zij zuchtte van verlichting, toen zij gewaar werd, dat er nog maar zes bladzijden over bleven om af te maken... of liever om te komen, waar Dixon het laatst ge bleven was. Gedurende de afgeloopen zes maan den was zij eiken middag druk in de weer geweest aan haar oogenschijnlijk niet te doorworstelen taak. Het boek was een uitgebreid werk, waaraan Dixon nu reeds drie jaar zijn krachten gaf. Bij een gewoon verloop van zaken zou het boek reeds lang klaar geweest zijn, doch de afgeloopen maand had hij geen letter op papier gezet en hy scheen ook thans daartoe nog niet in staat. De gevoelen? van Tresa welke zy voor haar broer koesterde, waren van zeer gemengden aard. Zij kon hem slechts bewonderen om zijn verstand en het verbazingwekkende geduld, dat hij voor zijn boeken over had, doch er waren tijden, dat zij er bijna toe kwam, om hem te verachten. Een soort van atavisme, dat ergens achter in de overigens zoo ontwikkelde her senen op de loer lag, demonstreerde zich niet zoo sporadisch. Wanneer al les goed ging, was Dixon de charmant heid in persoon, doch er was slechts een teleurstelling pech aan de speel tafel of zoo toe noodig om hem te keer te doen gaan als een stier in een porceleinwinkel. Oude gebouwen. In Amerika zijn die gebouwen heel oud ’t oudste wat er aan bouwkunst in hun land is te vinden in 1769 is met den bouw begonnen in 1823 was het laatste klooster in de rij voltooid. En in deze schoone en witte gebouwen tracht ten de toegewijde en gewijde volgelin gen van Vader Junipero Serra onder de schamele bewoners van Californië toe- gewijden aan Christus en aan den Kroon van Spanje te winnen. Hoe goed zij daarin zijn geslaagd vernemen wij van de stille gidsen, die ons door de gebouwen en de tuinen dezer stille kloosters geleiden. Soms kwamen in één zoo’n klooster op één dag wel tweedui zend Indianen ter biecht. lederen mor gen verzamelden de klokken, die zich nu ook nog iederen dag doen hooren, de omwonenden voor ’t gebed. Er werd gegeten en een handwerk geleerd, ge rust, voorgelezen en gebeden. Dat was het gelukkige en vredige leven, dat in deze sereene gebouwen werd geleefd. In deze blanke schilder achtigheid waren de eerste kerken, de eerste scholen, de eerste werkplaatsen voor de Indianen van Californië te zamen. En zoo zijn zij geworden tot ware documenten der beschaving en zoo zijn zij dierbaar aan allen, die be lang stellen in de beschavingsgeschie denis van dit schoone land. Voor ons, uit Nederland, heeft dit alles dan nog de eigenaardige sfeer van een beschavingsbegin zóó jong, dat we erom zouden kunnen glimlachen. Slechts enkele tientallen jaren méér dan één eeuw Toen waren de monniken dezer kloos ters de eerste blanken, die zich vestig den tusschen de Indianen en de andere kleurlingen van Californië. Deze broe ders van Assisië waren de eerste bren gers van wat wij de beschaving noemen deze witte, schoone kloosters de eer ste teekenen van de avondlandsche cul tuur in een land waar nü Hollywood zijn verrukkingen aan den eeuwigen celluloid-band over de aarde uitzendt, waar nu snelle auto’s over breede, de hand van allerlei vondsten is komen vast te staan, dat er 2000 jaar geleden ook aan cultuur en wetenschap iets gedaan is. Vooral willen we hier de aardige vondst van de parapluie van Chamber- lain vermelden. Door de geheele revue waren vele geestige opmerkingen geweven en wat het spel betreft, zonder den anderen te kort te doen, verdient de journalist een bijzonder woord van lof. De décors waren van de hand van Jan Duyvet- ter, Wim Jaarsveld en eenige leerlin gen van de schildersafdeeling, terwijl de costuums ontworpen waren door mevr. E. Canter Cremers-van der Does en Jan Duyvetter. Na afloop dankte de voorzitter allen, die aan de revue hun medewerking hadden verleend. Hij bracht den auteur, dr. F. van Thienen, hulde voor het ver- v*ardigen van den tekst. Hij overhan digde hem een krans van eigengemaakte bloemen. In elke bloem was een teeke- ning van de medewerkenden. Een aardige attractie was de teeken- wedstrijd, waaraan iedereen kon mee doen. Drie voorstellingen moesten wor den geteekend, een scène uit de revue, een aardig na afloop Hij wil er met geen woord over De eerste waarschuwing 'arn ruim drie maanden geleden een brief. De tweede kwam een I later. Toen was er een pauze (Van onzen specialen verslaggever.) San Francisco, Maart. Eén van de beste dingen, die ge; rei zend door de Vereenigde Staten, kunt ondernemen is de Mission-trail maken den tocht langs de kloosters van Cali fornië. Want niet alleen, dat die kloos ters in hun blanke sereniteit van oud- Spaansche bouworde, gewagen van de historie van dit land, niet alleen dat alles wat „historie” is een verademing is in een gebied, zoo groot als een werelddeel waar de stroomlijn en de techniek en de moderniteit (vaak op haar leelijkst) zich doen gelden doch zóó ver liggen deze kloosters uiteen, dat ge dan tevens de gelegenheid krijgt een heel groot stuk van Californië te zien. Ge kunt daartoe een autorit van San Francisco naar Los Angeles maken. En dien rit kunt ge op twee wijzen doen. Op z’n Amerikaansch gauw-gauw en wie ’t eerst in Los Angeles is en wie 't meest gezien heeft en de meeste kiekjes heeft gemaakt en op kalme wijze naar een plaats in het midden reizen en vandaar uit, zeer kalm en proevend-genietend het interessante en het schoone gaan bekijken, zonder u er al te veel om te bekommeren of ge nu wel alle twee en twintig kloosters ziet. Amerika is zóó groot, dat we er wel een beetje onze Europeesche, en vooral onze Nederlandsche begrippen over langdurigheid van een reis en verre af standen aan verliezen. Van Amsterdam naar Parijs reizen da’s een uur of zeven in den trein en dat doe je maar niet zoo één-twee-drie. En wie van den Haag naar Groningen gaat en weer terug op één dag die heeft een prestatie geleverd, nietwaar Maar hier gaan we even op bezoek bij kennissen in San Luis Obispo en dat is zeven uur achter elkaar in den auto bus. Voor óns gevoel hier even van Haarlem naar Bloemendaal. Maar vrienden in Nederland maken het nog bonter. Zij schrijven „als jullie nu toch in San Francisco bent, ga je zeker wel eens even bij Marie en Jaap aan, die in Los Angeles wonen en wil jullie hun dan vooral onze groeten doen?” Dat is hetzelfde of een me- neet in Amsterdam een brief uit Amerika zou krijgen „Als je eens een uitstapje naar Berlijn maakt, vergeet je dan vooral niet even bij m’n broer Piet aan te loopen Die vergelijking is nogal gunstig uitgevallen. Want Los Angeles ligt verder van San Francisco dan Amsterdam van Berlijn. En in zijn hééle lengte is Californië nog een flink stuk grooter. U krijgt nu wel zoo’n beetje een begrip hoe groot Californië is, dat nog maar één klein deel van de Vereenigde Staten is Maar wij hebben de Mission-trail op onze wijze gemaakt. Dat is met San Luis Obispo als middelpunt en van dat stadje uit hebben wij zwerftochten ge maakt en de helft van die wereldbe roemde kloosters gezien en genoten van hun ontroerende, blanke, onopgesmuk te schoonheid. Niet de grootschheid van het Romaansche. Niet de sierlijkheid en de uitbundigheid van de Gothiek. Niet de gloed van onze prachtige Goudsche glazen en niet de verheven, machtige, geweldige interieurs van een Sint Jan' of een Notre Dame maar die Spaan- sche stijl, van de monniken zonder veel technische hulpmiddelen, van missiona rissen zonder geld, doch uit een blanke godvruchtigheid, een stille vroomheid en een waren eenvoud des harten, die zich ook in steen en kalk wel Het Comité Levensvragen over bijbelsche waarheden, belegt morgenavond wederom een bijeen komst in de zaal Kemperstraat 15. De heer Faber spreekt over het on derwerp. De vijf kronen der beloften, in verband met de wederkomst des Heeren. 5) Dat is, wat ik mij steeds voor oogen houd. Maar er zijn verschillen de soorten van moed. Ik heb dikwijls geslapen, terwijl de wilde dieren op fenige meters van het kampvuur ferulden. Maar deze geheimzinnige èak is anders. Bij tijden hoop ik, dat het spoedig komen zal en een einde maakt aan deze onzekerheid. Als het alleen mijzelf betrof, zou ik bidden, dat het vannacht mocht gebeuren. t Ik veronderstel, dat Wah Su bo- Fn alle 'verdenking staat? r Absoluut. Wah Su zou zijn leven geven voor Perry. Neen, die heeft er lats mede te maken. Heeft uw broeder u nooit een ^wijzing gegeven, uit welke rich- li8 de bedreiging komt? Br f- Aftand den bewusten avond. Steeds dezelfde soort van waar schoon moesten uiten omdat het leelijke en het onware hun niet in het hart, den geest en de handen was. Zoo staan daar op grooten afstand van elkaar, die oud-Spaansche kloos ters, zeer blank, zeer ingetogen en zeer schoon tegen de blauwe lucht, die mid den in het grauwe regentij, weer over Californië gespannen stond. Want toen de regen na twintig dagen en nachten moe was geworden en de hemel zich in grijzen en grauwen had uitgeput, toen brak alles open in een schaterende schoonheid boven een in allerlei jui chende tinten schoongewasschen Cali fornië. De hemel was diep-blauw en fluweelig, de zon van fonkelend goud, de bergen kregen teedere pasteltinten en de Stille Oceaan sloeg een roomige branding tegen de steile rotsen. Tus schen het fluweelige groen van de boomen hingen diep-oranje de sinaasappels en de mandarijnen en in het lichtgroen van de olijfboomen was het zwart van hun kleine vruchten. Er waren bloemen bij de huizen en palmen langs de wegen en na drie weken niets dan kilheid en regen was dit Californië een openbaring van schoonheid en kleurenpracht. In dit Californië lagen de blanke, vrome kloosters als sieraden van in getogenheid in de juichende felheid van den blauwen gouden dag. Langs de kust van den Stillen Oceaan tusschen San Diego en Sonoma hebben de monniken van de orde van Sint Franciscus van Assisië hun kloosters ge bouwd de wachtposten der beschaving langs de Zonnekust van Californië. Precies dezelfde en zonder een - - ^-.1 matste is. üaten we aannemen, dat iemand een persoon uit de zaal, en beeld van de feestviering van de voorstelling. Een gezellig bal besloot uitstek geslaagden feestavond. De bal- leiding was in handen van Iep Val- kema. was Munnik. Ds revue verplaatst ons in de we reld van de Goden op den Olympus. Men gelooft niet meer in hun bestaan; toch leven zij eeuwig. In het eerste tafereel (de revue bestond uit een pro loog en drie tafereelen), het leven van Venus, kunnen we reeds volop genie ten van de mooie dansen van de drie gratiën Aglaia, Thalia en Euphrosyne. Een reporter weet, door de hulp van Amor, door te dringen tot den Olym pus, krijgt zelfs gelegenheid God Mars te interviewen. Daar dc góden over deze handeling van Amor niet te spreken zijn, moet hij gestraft worden. Zijn straf is ver banning naar de aarde. Hij komt daar juist binnenvallen, wanneer er twee vergaderingen worden gehouden. De eene vergadering is van een liefdadig- heidscomité, dat een wereldkennis wil organiseeren, de andere van de „bou wers aan een nieuwe wereldorde”. In het derde tafereel zien we de plechtige opening van de wereldkennis door dr. Julius van Redevaart Gouds- water. Ook dit tafereel heeft volkomen aan de verwachtingen beantwoord. De verschillende kramen met hun aankon digers van programma’s, de kermis- muziek, kortom alles wat op een ker mis thuishoort, was geheel aan de wer kelijkheid getoetst. In een van de ten ten wordt de toekomst getoond3940. Er wordt o.a. verteld, dat het aan dan volgt daar toch nog niet wiskun stig zeker uit, dat die poging zal sla-r gen. Ik wilde, dat ik zulks gelooven kon. Maar ik heb een gevoel, alsof er een net om ons heen gespannen wordt, dat op zekeren dag de bom zal los barsten... Kom, kom, suste hy. Het ge heele geval is misschien maar bluf. Zoudt u niet eens wat anders willen spelen? Zij knikte met een glimlach en een minuut later zweefden de tonen van haar zuivere muziek door de zwoele avondlucht. Zij werd thans geheel in beslag genomen door haar kunst, evenals Carson. Achterover geleund in zijn stoel, was hij in droomen ver zonken. Het was een absoluut nieuwe sensatie, dat een buitengewoon mooi meisje voor hem muziek maakte en hy had geen idee van den tijd, toen opeens een klok in de hall het uur aangaf. Hij telde de slagen... Midder nacht en Dixon was nog niet terug! Hij was nu heelemaal wakker en niet weinig bezorgd. Tresa stond van de piano op en doorliep het vertrek met een angstig gelaat. Hij zeide een half uur, mompel de zij. Hy is ongetwijfeld opgehouden. Ja, ja, maar... Zij boog haar hoofd tot luisteren, toen het geluid van een motor haar oor bereikte. Zij trok het gordijn op zij en zag de lichten van een auto voor het voetpad, dat naar de bungalow leidde. Daar is hij, merkte zy op met een zucht van verlichting. Maar haar vreugde was van korten Plan is uw broeder te dooden, duur, want het geluid van een straat- In den Haagschen Kunstkring Zaterdagmiddag is in den Haagschen Kunstkring, Lange Houtstraat 7, een tentoonstelling geopend van werk van 25 leden van den Bond van Nederland sche Tuinarchitecten. De voorzitter van den Haagschen Kunstkring, architect A. H. Wegerif, heeft de tentoonstelling met een korte rede geopend. Er is geen scher soort menschen, zeide spr., dan tuin- en landschapsarchitecten. Zij be zitten de vreugd en het vertrouwen van den landman, die het zaad in de vruchtbare aarde uitstrooit, in ver trouwen, dat het tot vrucht zal komen. Het is den Haagschen Kunstkring een vreugde, deze tentoonstelling gast vrijheid te bieden, omdat zij ons in deze bewogen tijden nader brengt tot datgene, wat geen menschen kunnen vernielen, de liefde voor de natuur, liefde voor wat aan de aarde toever trouwd door Gods bestel tot schoon heid en vreugde van menschen bloeit. Ik hoop, dat de architecten en vele anderen, die deze tentoonstelling be zoeken, nader zullen leeren zien hoezeer de arbeid van de leden dezer vereeni- ging tot de schoonheid v»n huis en tuin en van het leven kan bijdragen. Wie aan tuin of landschap werkt, werkt voor het heden en voor de toe komst en met het vertrouwen, dat dezen optimistischen kunstenaars eigen is, hopen wij met hen aan een betere toekomst, waarin wij toch ons ver trouwen niet verliezen. De heer Wegerif dankte de Neder landsche Vereeniging voor Tuin- en Landschapskunst, den Bond van Nederlandsche Tuinarchitecten, voor hetgeen zij aan schoonheid en vertrou wen bieden. De heer dr. ir. J. P. T. Bijhouwer, voorzitter van den Bond van Neder landsche Architecten, sprak een woord van dank tot het bestuur van den Haagschen Kunstkring, die aan deze tentoonstelling wel gastvrijheid heeft willen verleenen. Op de tentoonstelling demonstreeren 75 groote, bijzonder fraaie fotografieën telkens een typisch gedeelte van be paalden tuinaanleg. Een bijgevoegde plattegrond geeft gelegenheid ontwerp en werkelijkheid met elkaar te vergelijken. Verschei dene Nederlandsche tuinarchitecten van naam behooren tot de inzender», zoodat men een goed overzicht krijgt van wat op dit gebied in ons land wordt gepresteerd. Voor alle vakmenschen en tuinlief hebbers (en deze telt onze stad velen), een interessante expositie. De tentoonstelling is geopend tot 23 Maart. Zal ik U dan wellicht nog terug zien? vroeg hij zachtjes. Ik... ik hoop het. En kan ik dan een belofte van U krijgen? Een belofte? Ik zou U willen laten beloven, dat als er hier iets mocht gebeuren, u da delijk om mij zult sturen. U heeft een telefoon hier en ik heb er één in myn slaapkamer in het hotel. Indien u een verdacht geluid hoort, dan moet u niet aarzelen om mij op te bellen. Er is in het hotel een snelle auto en ik kan hier binnen zes minuten zijn. Ik hoop maar voor u, dat die gelegen heid zich niet zal voordoen, maar mocht zulks wel het geval zijn, kunt U op mij rekenen. Zij drukte hem ontroerd de hand en hij was verheugd den beslissenden stap genomen te hebben. Dank voor alles, fluisterde zij. We hebben zoo weinig vertrouwde vrienden. Ik zal het niet vergeten. Goeden nacht! Goeden nacht! En houdt u zich maar flink. Den volgenden morgen nam Carson zijn passage-biljet mee naar Cook en verzocht dit aan iemand anders te willen overdoen, indien de mogelijk heid zich daartoe mocht voordoen. Of schoon het daglicht in staat bleek, een deel der muizenissen te verdrij ven, vond hij het vooruitzicht, om nog een paar weken te Singapore te ver blijven, niet onaangenaam. Hij was geneigd, de onrustbarende waarschu wingen van den vorigen avond niet heelemaal au serieux te nemen, niet vermoedende, dat het gordijn op het punt was opgetrokken te worden om een afschuwelijk en ontstellend drama te onthullen. liedje weerklonk door de avondstilte, onderbroken door wilde vloeken, alsof de zanger onderweg tegen verschillen de obstakels aanbotste en daartegen heftig protesteerde. Carson beet zich op de lippen, toen het hem duidelijk werd, dat de verloren zoon thuis kwam... stomdronken. Met een mede lij den-wekkenden blik op Carson ging Tresa naar buiten en spoedig daarop verstomde het rumoer. Zij voegde zich weer bij Carson met bevende lip pen. Ik... ik schaam mij diep, sprak zy zacht. Men moet bij abnormale omstan digheden wat door de vingers zien, antwoordde hij. Die taxi schijnt er nog te zijn. Misschien kan Wah Su vragen om even te wachten. Wah Su werd erop uitgezonden en kwam terug met de boodschap, dat de chauffeur zou wachten. Terwijl Carson zijn hoed en stok haalde, was hij bezig, met zichzelf iets uit te vechten. Het vergde precies twee mi nuten, om tot een besluit te komen en toen hij eenmaal zoover was, voelde hij zich zeldzaam opgelucht. Hij stond op het punt om Tresa goeden nacht te wenschen, toen zij een shawl om haar schouders sloeg om hem tot de poort te begeleiden. Wanneer gaat U scheep? vroeg zij... Maandag? Neen, niet zoo spoedig. Maar ik dacht... Ik ben van gedachten veranderd. Ik kan net zoo goed nog wat langer bij Monroe blijven. Kwam er een glans van vreugde op haar gelaat? Hij wenschte, dat het licht genoeg was om haar gezicht dui delijker te kunnen onderscheiden. Voor een geheel uitverkocht huis (enkelen hebben zich zelfs tevreden moeten stellen met een staanplaats) heeft de Haagsche Academie Club Zaterdagavond in gebouw „Excelsior” aan de Zeestraat haar jaarlijksche revue opgevoerd, getiteld „Goden in ’40”. In zijn openingswoord heette de heer P. Klaasse de aanwezigen harte lijk welkom, waarbij hij zich in het bijzonder richtte tot de leden van den raad van bestuur met den voorzitter, mr. dr. Bakels, den directeur en eere- voorzitter dr. Plantenga, de leeraren en verder de afgevaardigden van de be sturen van Pulchri Studio en Haagsche Kunstkring en prof. dr. Wallerstein. De voorbereiding, aldus spr., is voor ons van groot belang. Er is hard, zelfs zeer hard gewerktniet alleen het schilderen van de décors, maar ook het maken van de costuums heeft veel tijd gevergd. Ieder heeft zijn steentje bijgedragen en alles is dan ook in eigen handen gebleven. Wij moeten direct op den voorgrond stellen, dat de geheele uitvoering op zeer hoog artistiek peil stond. Het spel, de balletten, costuums, décors, alles was een lust voor het oog. „Goden in ’40” de titel zegt reeds, dat het een zeer moderne revue is werd geschre ven door dr. F. van Thienen. De regie ta ,reken. - - I i HHB F 1 4 bij -■ 1 s c. - v ■-

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 21