land - Geëvacueerden huis toe - Werkzaamheden
in ons
verkeersweg door Amsterdam - Nieuwe postzegels
van een
Het circus Wenger
Uil
Duitsche troepen
ten behoeve
22b
a’. d a peak fifefiSl
I
,-<a
2J
V J
9
9
3
3
3
1
2
T9’’-
t ffl
■fcSJ
HAAGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 18 MEI 1940.
TWEEDE BLAD.
o
1
Ml
ROMANIA
FEUILLETON.
(Nadruk verboden.)
circus
.(Zie vervolg 3e blad, pag. 2^
4
’ncutftbespt'iii)
EEN NIEUWE
DUITSCHE
POSTZEGEL.
EEN NIEUWE
ROEMEENSCHE
POSTZEGEL.
IN AMSTERDAM WERKT MEN AAN DE VERBREEDING VAN DE PRINS HENDRIKKADE; DIT WERK GESCHIEDT TEN
BEHOEVE VAN DEN VERKEERSGORDEL, WELKE IN DE BINNENSTAD WORDT AANGELEGD.
DE HULPBRUG, WELKE BIJNA VOLTOOID IS.
waaruit
oude
-
ÜR8S VILNIUS
METROPOLIS LITHUANIAN RECUP ER AT A
TERUG NAAR HUIS. Bepakt en beladen begeven geëvacueer
den zich naar het Centraal Station te Amsterdam om naar hun
woonsteden terug te keeren.
mes Higgens is een man, die een meis
je bevalt en vooral een meisje, dat
zoo weinig van de wereld weet als Ger
trude van de bonte wereld,
mr. Higgens plotseling in het
stadje is gekomen.
EEN HERDENKINGSBLOK VAN
LITHAUEN, HETWELK ONS MET
DE ANDERE OP DEZE PAGINA
VOORKOMENDE POSTZEGELS, TER
REPRODUCTIE IS AFGESTAAN
DOOR POSTZEGELHANDEL
„INSULINDE”.
F
Maar Koertje, je eet nauwelijks
iets, scheelt er wat aan Mevrouw
Christina Wolter, die juist een klant
heeft geholpen, is in de kleine achter
kamer teruggekomen om de onderbro
ken lunch met haar zoon voort te zet
ten.
Waarom kijk je mij zoo aan, kind?
Heb je iets op het hart? Je bent heele-
maal zoo vreemd. Koertje?
Eindelijk heeft Koert moed. Lieve
moeder, schrik niet over wat ik u wilde
zeggen. Het is iets belangrijks.
Mevrouw Wolter was gaan zitten. Ze
kijkt haar zoon onafgebroken aan. Hij
speelt onhandig met zijn das, maar nu
vermant hij zich. Ik houd van een
meisje, moeder, en ik wil mij met haar
verloven.
Nu komt er angst op het gezicht van
de vrouw. Haar stem verscherpt zich in
een toon van zelfbeklag, dien Koert van
zijn jeugd af kent.
Koert, het is ongehoord met deze
oude geschiedenis bij mij aan te komen.
Je hebt daar maanden geleden ook ai
over gepraat, ik heb het je verboden.
Je wilt je moeder toch niet voor zoo’n
meisje verlaten, dat heb ik niet aan je
verdiend, hoe kun je mij dat aandoen?
Zij is werkelijk opgewonden, mevrouw
Wolter. Haar handen beven en haar
mond wordt heel smal, roode vlekken
zijn op haar wangen gekomen.
Koert kent deze teekenen en is er
bang voor. Zoo dadelijk zal zij hem be
ginnen te verwijten, zooals zij altijd
heeft gedaan en hij zal moeten buigen,
maar toch houdt hij moedig vol. Het
gaat niet om een of ander meisje, zegt
hij snel, het gaat om Gertrude Wen
ger.
Mevrouw Wolter lacht schril. En
daarvoor wind je mij op, Koert! Dat is
belachelijk. Jij en Gertrude Wenger,
moet ik dat heusch serieus opvatten.
Jullie hebben al bruiloft gespeeld toen
jullie heel kleine kinderen waren, zulke
kinderachtigheden moeten een eind
nemen, basta.
OuiPgSTA
Geen idee, bromt de Amerikaan.
Zijn blik rust onophoudelijk op Ger
trude. Plotseling merkte zij dit en slaat
de oogen neer. Niemand der anderen
heeft dit incident gemerkt.
Ik wil u allen in het kort op de
hoogte brengen, gaat de rechter voort-
Want de geheele zaak eischt een
snelle afhandeling. Rolf is niet arm ge
storven! Zijn geheele nalatenschap be
draagt alles bij elkaar een half millioen
dollars.
Waarbij gezegd moet worden, zoo
klinkt de stem van den Amerikaan,
dat niemand weet, waar en waarin het
vermogen belegd is, of het eventueele
geld is gedeponeerd.
Maar niemand lette nu op zijn woor
den.
Gertrude had van schrik en verwon
dering de handen in elkaar geslagen.
Twijfel en vreugde schilderden zich op
haar gezicht af.
Nu kunnen wij den tuin vergroo-
ten, roept zij Hiernaast willen zij al
lang het schuine stuk kwijt en... en
een nieuwen vleeschmolen moet ik al
lang hebben.
De oude Wenger zit zwijgend voor
zich uit te staren. Hij ziet bankbiljet
ten voor zich en glinsterend goud, een
heuvel, een berg, heele bergen van
Koud. Het grijpt hem aan. Hoeveel
geld, hoeveel bankpapieren zijn er in
den loop der jaren reeds door zijn han
den gegaan. Geld dat anderen toebe
hoorde, dat anderen verdiend hadden,
Neen, moeder, mij mankeert
niets. Het is warm vandaag en dan
ontbreekt iemand de rechte eetlust.
Koert kijkt onzeker over de tafel naar
zijn moeder.
Zij is nog een flinke vrouw, de we
duwe van den fabrikant Wolter, maar
de lijnen om oogen en mond vertellen
van een hard en moeilijk leven. Het
is de oude geschiedenis, met den man
die de ziel was van de kleine onder
neming, viel het bedrijf in elkaar, het
was een wonder en getuigend van de
flinkheid van mevrouw Wolter, dat zij
nog het kleine huis in Ridaghausen
had kunnen redden, het huis dat eens
hun zomerverblijf was geweest. Een
wonder, dat de eens zoo verwende
vrouw, die nooit zorgen had gekend,
zich op had gewerkt en deze kruide
nierszaak was begonnen. Een wonder,
dat alleen mogelijk was, omdat de jon
gen er was, Koert Aan hem klemde
zich al haar liefde, al haar hoop vast
al haar glanzende droomen van een
toekomst waren voor hem. Zij verwen
de hem en hij moest weder een rol in
de maatschappij spelen.
Zij behoedde hem en beschermde hem
tegen de booze wereld, zij was er blind
voor, hoe gevaarlijk en eenzijdig dit
was.
het liet hem koud. Het was niet van
hem. En nu... nu zal dat allemaal het
zijne worden, een half millioen dollars,
een reuze vermogen. Wat beteekent het
bescheiden sommetje daarbij, dat hij
gespaard heeft, wat het pensioen, dat
de fabriek hem uitbetaalt. Goud, een
half millioen dollar! En zijn broer Rolf,
deze door heel de familie verachtte,
had dit bij elkaar gebracht. Zijn zelf
verzekerdheid van hoofdboekhouder,
is in hem aan het wankelen geraakt.
Hij moet zich beheerschen om niet op
te springen, om geen zinlooze woorden
te stamelen om de roes, welke hem
gevangen houdt, niet uit te juichen.
Maar de rustige en duidelijke stem
van zijn zoon dwingt hem tot zelfbe-
heersching.
Goeie genade, een aardig dou
ceurtje, zegt Hans.
Ook hij is onder den indruk. Detle-
ven’s kloppend potlood roept weer hun
aandacht. Een oogenblik, ik kom nu
aan de voorwaarden. De erflater heeft
eenige zonderlinge voorwaarden, hm,
zeer zonderling.
Zijn aarzelen is opvallend.
Voor den dag ermede! roept de
oude Wenger ongeduldig.
Detleven neemt het blad papier in
de hand. Het zooeven genoemde en
gedetailleerde baar vermogen vermaak
ik mijn broer Karei Hendrik Wenger
in Ridagshausen en zijn kinderen Hans
en Gertrude, in gelijke deelen onder
de volgende voorwaarden:
le De erfgenamen nemen gedurende
twaalf maanden de leiding van mijn
circus „Excelsior” op zich. Zij moeten
daar zelf tegenwoordig zijn en ’t prac-
tische werk, dat een circusdirecteur
verricht, zelf op zich nemen. Er wordt
hun de gelegenheid gegeven de voor-
oordeelen van de familie Wienger,
11 E I U y I
NIEUWE UITGAVE VAN FIN
LAND EEN HERDENKINGS-
ZEGEL.
over het circus beschikken zooals zij
wenschen. Doch het is mijn laatste
hoop, dat mijn levenswerk, dat aan
vele artiesten brood en honderden
menschen vreugde bezorgt, niet ten
onder moge gaan.
w.g. Rolf Wenger.
Directeur en leider van het
Excelsior.
ZWARE
GEPANTSERDE
EENHEDEN
VAN HET
DUITSCHE
LEGER OP
DEN HAAR
LEMMERWEG
BIJ AMSTER
DAM.
Rechter Detleven laat het papier
zakken en kijkt in het rond. Hij ziet
ernstige, peinzende gezichten.
De oude Wenger heft het hoofd op.
Het is een beetje teveel opeens
Detleven, wat je daar vertelt.
Je hebt drie uur den tijd om te
overdenken, Karei, zegt Detleven,
misschien wil je er eerst eens met
je kinderen over praten. Ik zal intus-
schen mr. Higgens en miss Keele ons
oude romantische stadje laten zien.
Daarna kom ik jullie beslissing hoo-
ren. Goed?
Hij was reeds opgestaan en ook de
schoolrijdster is opgestaan, alleen Hig
gens aarzelt. Ik zou hier willen blij
ven, zegt hij, ik voel niets voor oude
huizen en zoo. Miss Wenger laat iwij
haar tuin zien
Hij keert zich met een vriendelijk
lachje naar het jonge meisje, wier ge
zicht ongewoon bleek is door de op
winding over het nieuwe en ongewone.
U weet niet, hoeveel ik van bloe
men houd, u moest mijn garden zien
in San Francisco.
Gertrude komt tot zichzelf bij deze
vroolijke woorden. O, zegt zij, dat
is mooi, iemand die van bloemen
houdt, is een goed mensch.
Zij schrikt van haar woorden
kijkt verlegen naar den man, die nu
naast haar staat en langzaam met
haar langs de bloemperken wandelt.
Hoe kan zij zoo mal doen Maar Ja-
waaronder ik bitter heb geleden, te
overwinnen.
2e. De erfgenamen moeten binnen
drie uren, nadat zij dit alles hebben
gehoord, beslissen.
3. De leiding van het circus
moet acht dagen na mijn dood worden
overgenomen Intusschen neemt mijn
zakenvriend, James Higgens, bankier
in San Francisco, zoo lang de leiding
van het circus op zichhierbij keken
allen naar den Amerikaan, die licht
boogMiss Keele, schoolrijdster,
die ik ais een van de beste, vaste num-
mers van het circus beschouw de
blonde Amerikaansche- maakte een af
werende handbeweging. O, neen,
zeide zij, maar Detleven ging voort
de stalmeester Bill Bing, mijn ver
tegenwoordiger Jaap Brouwers en de
artiest Quito. Deze allen leggen de lei
ding onmiddellijk in handen van de
erfgenamen, zoodra deze zijn aange
komen.
4. Er mag geen enkele voorstelling
afgezegd worden, wat er ook gebeurd.
Zoo heb ik het altijd gedaan. Het cir
cus zet gedurende twaalf maanden zijn
tournée door Amerika voort.
5. Ieder afwijken van de bovenge
noemde voorwaarden bréngt het ver
lies van de erfenis met zich. In dit ge
val of als geen der erfgenamen ver
schijnt zal het circus verkocht worden
en ophouden te bestaan. De opbrengst
wordt dan onder de erfgenamen ver
deeld en mijn -vermogen is voor hem,
die het circus verder voortzet. Wordt
het circus niet voortgezet dan vervalt
mijn geheele vermogen aan den Ame-
rikaanschen Staat. Want dan heb ik
mij in de Wengers voor de laatste
maal vergist.
6. Na afloop van den proeftijd, als
alle bovenstaande voorwaarden zijn
vervuld, dan mogen de erfgenamen
'jf
vSai
Vx - -
-
SStb'
":3.
-‘I
I O
KAXA 5 uT.*<
w
en
*1
3)
-y"'
r
WC TW-aW.
kt5®* v
-
q
J -v’
t
