Erwten
en
nieuwe
van
Hoornbrug te Rijswijk
Achter bloemen verscholen
boonen op de bollenvelden - De
Jeugdige beoefenaars van de zwemsport
o
Het circus Wenger
«ill
Ika
II
p
Hi
ill!
A
g»ll
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
HAAGSCHE COURANT VAN WOENSDAG 29 MEI 1940.
.Jj
BLOEMENPRACHT.
HET OUDELIEDEN-
WES-
TEHUIS
TE
NA-
ACHTER
SCHUIL
EEN
PRACHTIGE
BLOEIENDE
MAG
NOLIA.
DE WERKZAAMHEDEN AAN DE NIEUWE HOORNBRUG TE RIJSWIJK VINDEN GESTADIG
DOORGANG. EEN OVERZICHT.
TERBLOKKER,
BIJ HOORN, GAAT
DE OPENLUCHT-ZWEMBADEN TE AMSTERDAM
openden wederom haar poorten. Zoo ineens kopje onder is te veel gewaagd. Eerst eens voelen met
de voeten of het niet al te frisch is.
(Nadruk verboden.)
TE BEVERWIJK EN OMGEVING zijn reeds verschillende bollenkweekers er toe
overgegaan hun braak liggende gronden met andere gewassen te beplanten
o.a. erwten, boonen en winterwortelen.
Geen stroo... geen ruiters, geen
mannen voor een circus senor' Bill, het
was beter toen chef Rudolfo nog leef
de
Bill Bing kijkt terneergeslagen.
Geen wonder, bij deze kerels! Al
len half verhongerde bedelaars. Het
is overal zoo waar wij komen. Heb
ben wij hulpmannen noodig, dan ko
men ze bij troepen aangerend, ver
beelden zich dat er in een circus ge
luierd wordt en rennen den volgenden
dag alweer weg. Er komen er wel
eens een paar mee, die men gebrui
ken kan en van die worden er toch
maar een paar goede ruiters, circus-
menschen, waarop men vertrouwen
kan. Het is misère met de bende. Hij
onderbreekt zich en verheft zjjn stem.
Hei daar, willen jullie het schoon
maken tot de middagvoorstelling la
ten duren. Opschieten of ik schiet jul
lie de hakken onder de schoenen weg.
Deze bedreiging schijnt een geweldige
uitwerking te hebben, want nu komt
er een haastige beweging onder de
hulpwerklui. Een is er zelfs zoo ijve
rig, dat hij over zjjn eigen bezem valt
en in zjjn val trekt hij Bill Bing bjj-
na mee. Deze zet hem handig op de
beenen. Hola, dat is een beetje al
te ijverig, zegt hij vriendeljjk en kijkt
in het bruin gebrande, warme gezicht
met een slordige snor. Het eene oog
van den man is met een zwarte lap
bedekt. Neem mij niet kwalijk,
Boss, mompelt d? man.
Het een of ander aan dezen woesten
kerel, schijnt Bill Bing te bevallen.
Hoe lang bent u al bjj ons, boy?
voelt, dat hij kalm en beheerscht over
al de dingen moet nadenken en pro-
beeren er boven te staan. Alleen op
deze manier kan hij de geheimen op
lossen en zijn erfgoed verdedigen.
Misschien zal hij op een dag ook dit
zoet geheim Juanita” ontsluieren.
Hij keert zich om, werk wacht op
hem. Onder het loopen schiet hem
nog iets te binnen. Ongetwijfeld heeft
Brouwers vannacht de belangen van
de Wengers verdedigd, toen hjj den in
dringer verraste. Maar waarom heeft
hij dan vader Wenger en Higgens de
ware toedracht niet verteld? Waar
om heeft hij niet verteld, dat hij te
gen den grond geslagen werd? Wiens
wraak vreest de brave Brouwers, als
hij de waarheid vertelt?
Idioten! Hoe vaak heb ik jullie
al niet gezegd, dat je het water niet
voor de paardenbeenen moet gooien
als jullie de stalgang schrobt.
Bill Bing, beide duimen in den bree-
den gordel, zjjn cowboyhoed in den
nek, marcheert woedend door de stal
gang langs de houten paardenboxen.
Zjjn staalblauwe oogen fonkelen woe
dend als hjj naar een aantal mannen
kijkt, die bezig zijn met emmers en
bezems. Dat komt er van als men
zich met een stelletje van jullie soort
inlaat. Geen van jullie die kan leeren,
dat paarden de edelste dieren zjjn, die
op Gods aardbodem rondstappen. Zij
hebben meer verstand dan jullie.
Hij keert zich met een zucht tot den
ouden stalknecht Enriquez, die met
de handen in de zakken en kauwend
op een stroomhalm, grijnzend toekjjkt.
uw gezondheid zijn, stelt hij voor.
Maar Gertrude heeft hem al losge
laten en is over een plas heenge-
sprongen.
Look out..., enkele mannen heb
ben het geroepen, een paar armen
gooien eenige emmers water en het
ongeluk wil, dat dit net over Higgens’
beenen gebeurd.
Ellendige lomperd, kun je niet
uitkijken. Higgens kijkt geërgerd naar
den man met de zwarte snor.
U stond net in den weg sir,
antwoordt de man en kijkt minachtend
met zijn eene oog naar Higgens. Hig
gens wordt woedend. Je kunt straks
je geld en je papieren bij de directie
komen halen, roept hij nijdig.
De man staat zonder een woord
stil.
Bill Bing blijft eveneens staan.
Je blijft Mulder, zegt hij. Hier
in den stal heb ik te zeggen en ook
de Wengers, niemand anders! Zijn
oogen kijken uitdagend naar Higgens,
Deze trekt de wenkbrauwen op.
Waarom zullen wij over zulke
kleinigheden krakeelen Bing? Mag
miss Wenger beslissen of dit individu
kan blijven.
Dit alles is erg pijnlijk voor Ger
trude. Maar het pijnlijkste is, dat
twee volwassen mannen haar beslis
sing vragen. Ja, alstublieft, laat
u hem liever blijven, zegt zij eindelijk
aarzelend. Misschien is hij een arm
mensch, die dan niet weet waar hij
heen moet.
Hiermede is de zaak beëindigd.
(.Wordt vervolgdj
binnengekomen. De vroegere cowboy
grijpt groetend naar zijn hoed.
Morgen miss Wenger, het spijt
mij, dat u het gehoord hebt, maar
het gaat dikwijls niet anders. Het is
een lastig volkje, dat wij in elke stad
als hulpwerkmenschen aannemen,
moet ruw aangepakt worden, het gaat
nu eenmaal niet anders.
Bill Bing heeft gelijk, mengt nu
Higgens zich in het gesprek, het
gaat meestal niet op een rustige,
beleefde manier, ruw behoort bij ruw,
niet Bill Bing?
Niet iedereen kan zoo zacht en
glad zijn, bromt Bill Bing.
Gertrude ziet de booze blikken, die
de mannen wisselen. Zij vindt ruzie
iets vreeselijks. Ach, alstublief,
laat u ons toch uw paarden zien, beste
mr. Bing? vleit zij. Wilt u mij
uw arm geven, mr. Higgens, het is
hier zoo nat.
Gekalmeerd gaan de beide mannen
met haar van box naar box. Nu en
dan geven beiden uitleggingen.
Ach, wat een prachtig paard,
roept Gertrude en staat voor een der
boxen stil.
Dit is van miss Keele, zegt Bill
snel, de schimmel in deze box
trouwens ook.
Het schijnt Higgens niet aangenaam
te zijn, dat de cowboy zich zoo op
den voorgrond stelt. Hij helpt Ger
trude over een bijzonder groote plas.
Zullen we niet liever naar de
olifantenstallen gaan, miss Wenger,
het is hier zoo vreeselijk nat, het kan
niet goed voor uw schoentjes of voor
12)
Juanita knikt. Ja, Brouwers was
het. Stil, Quito.
Met enkele stappen is de meester-
schutter van uit zijn wagen komend,
hen genaderd. Hij draagt reeds zijn
onafscheidelijk leeren vest, zijn rij
broek en zijn hooge laarzen. Goe
den morgen, senor Wenger, zegt hij
met ijzige beleefdheid en zijn donkere
oogen monsteren Hans en Juanita.
Hoe lang moet ik op het ontbijt
wachten, Juanita1? Wij moeten immers
nog repeteeren, alsjeblieft, wees zoo
goed naar binnen te gaan.
Deemoedig buigt het meisje het
hoofd. Jawel Quito, en zonder Hans
nog eens aan te zien, verdwijnt zij in
den wagen. De meesterschutter blijft
een oogenblik voor Hans staan, zijn
metalen stem klinkt beleefd maar
koel. Mister Wenger, u bent mijn
chef en ik heb achting voor uw fami
lie. Het is zelfs mogelijk, dat u op
een goeden dag op mij zult moeten re
kenen... maar bemoeit u zich niet met
dingen, noch met vrouwen, die u niet
aangaan. Dan ziet Hans alleen nog
zjjn leeren rug. Een oogenblik wil hij
den ander terugroepen en hem met
een trotsch woord op zijn plaats zet
ten. Maar dan bedwingt hjj zich. Hjj
Veertien dagen Boss, ik kwam in
Chevenne bij u, u hebt mij zelf uitge
zócht.
Ja, ik herinner het mij, uw
naam?
Mulder, Boss.
Buitengewoon interessante naam,
grijnst Bill, maar dan wordt hij weer
ernstig. Het is mij onverschillig,
hoe u zich noemt, hoofdzaak is, dat
u een flinke vent bent. Landgenoot?
Neen Boss.
Idioot. Bill kijkt den man nijdig
aan. Waarom ben je niet in je land
gebleven?
Ik meen, dat dat mijn zaak is
baas.
Hm, dat hangt zeker samen met
het gordijn voor je oog?
Mogelijk Boss, ik spreek er lie
ver niet over.
Kan ik mij voorstellen. Al lang
hier in het land. Wat geweest?
Een heele tijd baas. Het laatst
was ik bordenwasscher bij Mulligans
in New-York.
Bill Bing bekijkt den man geïnte
resseerd. Zoo, bordenwasscher bij
Mulligans, zoo zoo, bij Mulligans, zoo
zoo... Plotseling verandert zijn stem
ming. Ga aan je werk, vooruit,
vlug. Woedend draait hij zich om
en laat den werkman volkomen be
vreemd achter.
O, mr. Bing, waarom schreeuwt
u zoo tegen den armen kerel, wat
heeft hij gedaan? vraagt een zachte
meisjesstem aan woedenden Bill.
Gertrude Wenger is met Higgens
■F- V'
Ml
|f— ^'<4
girfl M
PF - 44
-
x
hit":
*1.-
MrJ
t. ..s F,-
<4 J
J: 5
’IF/ Mil
r
A
4
safe#-
4
X.
v;
4
y.
f
1 "W
.Lar
f.,
r,.-' s. '.*4
ww
