van
en
Het circus Wenger
Opbouw te Rhenen - Goed debuut van Derksen als professional - Training
Osendarp en Baumgarten - Druk busverkeer in het Zuiden van ons land
K
'II
ISH
r
-J
I
TTAAGSCHE COURANT VAN MAANDAG 3 JUNI 19W.
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
o
DE BEKENDE SPRINTER DERKSEN DEBUTEERDE OE DE VEKA.BAAN TE AM-
STERDAM ALS PROFESSIONAL. Alleen in Arie van Vliet moest hij zijn meerdere
erkennen. Aan de finish; links van Vliet, rechts Derksen.
(Nadruk verboden.)
niet
Zij
DE PUINHOOPEN VAN DEN ONLANGS INGESTORTEN TOREN VAN
PIJNACKER WORDEN OPGERUIMD. Militairen helpen hierbij een
handje. Foto, gemaakt tijdens de werkzaamheden.
OOK RHENEN IS MET DEN OPBOUW
BEGONNEN.
De woningen, welke de minste schade hebben
opgeloopen, zijn het eerst aan de beurt om
weer bewoonbaar gemaakt te worden.
DE HARDLOOPERS OSENDARP (RECHTS) EN
H. BAUMGARTEN zijn in training voor de
komende wedstrijden. Een rondje op de baan van
„Te Werve” te Rijswijk.
dan zou ik het heelemaal niet anders
willen hebben.
Higgens lacht en dreigt schertsend
met den vinger. Dus ook door
de circuskoorts gegrepen en alles
vergeten. Het vredige huisje met het
roode dak, den bloementuin en alles,
terwille van de rollende wielen, ei, ei,
wie had dat gedacht.
Gertrude bloost een beetje. O,
neen, mr. Higgens, zoo moet u dat
ook weer niet opvatten. Alleen dat
alles is zoo ver, het lijkt een half
vergeten droom, maar misschien is
alles, wat ik nu beleef een droom
en daar ginds, thuis, de werkelijkheid.
Zij is opeens midden in het volle
rumoerige circus zeer peinzend en
stil geworden. Ook Higgens, de koele
zelfbewuste man, is door deze sten>
ming bevangen.
Wat voor mooie gedachten hebt
u, miss Wenger, zegt hij zacht, het
moet mooi zijn altijd naar u te kunnen
luisteren, alleen jammer, dat menige
droom zoo leelijk eindigt.
Peng.
Beneden in de piste is de opbouw
van Quito’s nummer gereed gekomen^
De meesterschutter heeft zijn eersten
schot gelost. Getroffen en verstuivend
in het niet verdwijnt de glazen bol.
Quito, geheel in het zwart gekleed,
werkt met rustige zekerheid. Geen
schot is mis. Aan den ingang, waar
Hans staat om op te letten, moet
hij steeds weer de griezelige zekerheid
en elegance van den man bewonderen,
fiWordt vervolgd.fi
In zulke oogenblikken betreurt Hans
het, dat hij Higgens niet naast zich
heeft. De begrijpende en rustige hou
ding van dezen man heeft hem vaak
goed gedaan. Jammer, dat hij blijk
baar boos is. Maar als zij Lasalle
binnengetrokken zijn en de triomftocht
met olifanten, paarden, danseressen
en wilde dieren door de stad geëindigd
is, als voor het eerst de stroom
bezoekers naar de circusstad komt,
dan rolt ook een bestoven grijze wagen
voor en Hans, die buiten naar het
gedrang staat te kijken, herkent den
wagen en ook den man aan het stuur.
Gertrude, die naast haar broer
staat, slaakt een vreugdekreet.
Mister Higgens, werkelijk?
Heelemaal, miss Wenger.
Lachend staat hij voor haar,
bloost tot onder haar haarwortels.
Fijn, nu moet u mij ook ver
tellen waar u zoo lang geweest bent.
In de Rocky Mountains en het
Nationalpark, helaas alleen. Zooiets
moet men met z’n tweeën genieten.
Zij begrijpt hem en buigt het hoofd.
Op dit oogenblik neemt mr. Higgens
lachend den hoed af voor een vrouw,
die koel groetend voorbijgaat. Het
is miss Dorothy Keele.
Ik rijd niet, directeur, laat u
het nummer vervallen!
De oude Wenger kijkt op van de
smalle schrijftafel in den kassenwa-
gen, hij is juist bezig een omvang
rijke optelling te maken van de reis
kosten.
Wat zegt u, miss Keele, u riidt
IN HET ZUIDEN VAN ONS LAND GESCHIEDT HET REIZIGERSVERVOER VOOR
HET GROOTSTE DEEL MET BUSSEN. De drukte is dientengevolge zoo groot, dat
enkelen zelfs met een plaatsje op het dak genoegen moeten nemen. Op het stationsplein
van ’s-Hertogenbosch.
DE TWEEDAAGSCHE 0. EN O.-WANDELMARSCH TE AMSTERDAM. EEN
KORDATE GROEP VERLAAT HET AJAX-
STADION.
niet, u wilt niet optreden? Of kunt
u niet?
Verwonderd kijkt de oude Wenger
de schoolrijdster aan. Zij is nog in
wandelcostuum, haar slanke vingers
omklemmen haar taschje.
Neen, ik wil en ik kan
rijden. Doet wat u wilt! Voor mijn
part ontslaat u mij op staanden voet.
U hebt er het recht toe, maar ik
zal niet optreden!
De hoofdboekhouder met pensioen
schudt het hoofd en denkt even na,
voordat hij antwoordt. Zullen wij
niet kalm over de zaak praten, miss
Keele? De plotselinge weigering om
uw verplichtingen na te komen, moet
toch een bepaalde reden hebben, hebt
u zorgen, voelt u zich ziek, is er iets
met de paarden? Er is toch niets,
dat niet met een beetje goeden wil
van beide kanten, in het reine zou
zijn te brengen?
Dorothy Keele schudt het hoofd.
Ik wil nu eenmaal niet, directeur,
ontslaat u mij, dan is alles tenminste
uit.
Wenger kijkt haar aan. U wilt
ons dus verlaten, miss Keele? U wil)
het circus schade doen. Ik vraag u
nog eens, waarom eigenlijk?
Omdat het hier toch allemaal
geen doel meer heeft, directeur, het
is uit!
Wat is uit?
Dorothy Keele schudt het hoofd.
AU(#»_. het circus... en... en... De
anders zoo koele en ru^ge vrouw
kan niet verder spreken. |dan voel ik my trots en gelukkig,
derden dingen te doen. Een passende
standplaats» zoeken en met de autori
teiten onderhandelen, maar voor alles
reclame en nog eens reclame! De
kranten willen ook werk hebben, zij
verlangen foto’s en korte spannende
verhalen. Veel omtrent het circus is
al doorgedrongen. Hans moet vertel
len. En hij is een beetje verwonderd
als hij de artikelen leest. ,,Het
circus der raadselen”, schrijft een
krant, een andere krant verheft den
goeden ouden heer Wenger zelfs tot
een bekend groot industrieel, die uit
liefde voor het circus, zijn groote
conservenfabrieken in den steek liet.
Geen protesten helpen, geen muur,
geen zuil, geen hekwerk blijft vrij
van de groote bonten plakkaten „Ex
celsior komt!” Muziekinstrumenten
met den naam van het circus er op,
worden verdeeld. Aan den man, die
niet om clown Bubo zal lachen, wordt
een vrije logeplaats gedurende het
geheele oponthoud van het circus be
loofd. Miss Dorothy Keele wordt de
„rijdende Cleopatra met de demoni
sche oogen”. genoemd.
Hans vindt dit alles een beetje
verachtelijk en hij klaagt zijn nood
bij Brouwers, die hem niet begrijpend
aankijkt. Wat wilt u, mr. Wenger,
het publiek houdt ervan. In Europa
is het natuurlijk iets anders, daar
zouden wij waarschijnlijk uitgelachen
worden om deze fratsen. Maar hier
zou men het ons kwalijk nemen als
wij niet zoo deden en de kas wordt
er bij gespekt,
Wenger staat op en gaat naar haar
toe. Nu zal ik u eens iets zeggen,
miss Keele, u bent werkelijk ziek. U
kunt daarom vandaag niet rijden. U
gaat naar uw wagen en ik zal u een
dokter sturen. En als die u niet kan
helpen en u hebt andere zorgen, praat
u dan eens met mij, vertrouwt u mij,
vergeet u, dat ik hier directeur ben.
Hij heeft langzaam en kalm ge
sproken. In de oogen van de vrouw
staat verwondering. Waarom ont
slaat u mij niet, mister Wenger?
vraagt zij nog eens. Er zijn
schoolrijdsters genoeg.
De oude Wenger lacht. Ik geloof,
dat ik zooeven met de mensch Doro
thy Keele heb gepraat en niet met
de schoolrijdster.
De blonde vrouw haalt verlicht adem.
Een seconde vlamt een zeldzaam
licht in haar oogen, dan verdwijnt
het. Zij steekt den ouden Wenger haar
hand toe. Directeur, ik rijd, ter
wille van u. En dan is zij weg.
De openingsvoorstelling van het
circus „Excelsior” is intusschen be
gonnen. De tent is stampvol. Een
prachtig begin, zegt Higgens tot Ger
trude, die in 'n loge zitten. Ze stemt
lachend toe. Vader en Hans
zullen blij zijn met de recette. Ach,
het is toch prachtig, midden in zulk
een bedrijf te zitten, als ik het lachen
van de toeschouwers en van de
kinderen hoor, als ik in de kranten
lees wat het circus „Excelsior” doet,
M)
Bül Bing is onvermoeibaar. Hij
schijnt zich te kunnen vertienvoudigen.
Altijd als Hans met ’n hem ongewoon
werk geen raad weet, is de cowboy
er, pakt aan, of legt den chef met
een paar brommende woorden het een
en ander uit. Hans leert verschrikke
lijk veel in deze uren. Dan komt het
oogenblik waarop de colonne zich in
beweging zet. Er blijft niets achter
dan een groote, leege zandvlakte,
waarop, onder papier, stroo en al-
i lerlei rommel een ding duidelijk blijft:
de plek waar de groote toeschouwers-
tent heeft gestaan.
Hans Wenger leert de romantiek
der rollende wielen kennen. Hij is
onvermoeid onderweg, met een troep
I reclamemenschen reist hy het circus
vooruit. Eerst had Brouwer hem nog
vergezeld, maar weldra had hij dit
deel van zijn bedrijf geleerd en nu
doet hy het alleen.
De claxons van de bont beschilderde
»uto’s gillen en huilen en ieder kijkt
öaar de opschriften op de wagens.
»Excelsior” komt! Het beroemde cir-
j Cus „Excelsior” komt, in een lange
cokrnne trekken de wagens voorbij en
itomen een stad binnen» Ex zijn hon-
1
I J
uM F
SO
V. g|
•Af
5
I -
1
KI
F F
<11
T
i
'■Xk' -.Tva
-
'”'3^ i
