in
in
en
Het circus Wenger
De eerste baders op Scheveningen - Steden wedstrijd Den Haag-Utrecht
Drukke handel in snoekbaars - Gras- en gewassendrogerij in aanbouw
i
IP
■■I
RIP®
HA'AGSCHE COURANT VAN DONDERDAG 6 JUNI 19'40.
TWEEDE BEAD
FEUILLETON.
BOF
lil
o
voor
IN BADHOEVEDORP BIJ AMSTERDAM IS EEN DER GROOTSTE GRAS- EN GEWASSEN
DROGERIJEN VAN NEDERLAND IN AANBOUW.
(JNadruK verboden.)
CWordt vervolgd-).
ALS SPEELGOED VOOR EEN IJSBEER
is een parasol een aardig ding. Maar of
het lang in tact zal blijven
öieuwe strijd voor het circus „Ex-
-en voor de Wengers.
spreken. Kijk eens, ik ben een nuchter
Amerikaansch zakenman maar ik ben
ook de vriend van uw familie, niet
het minst van u en juist voor u zou
ik iets meer willen zijn dan alleen
een vriend!
Gertrude voelt een vreemden angst.
Is het nu toch gekomen, wat zij zoo
dikwijls vermoed en misschien ook
verwacht heeft?
Zegt u op het oogenblik nog niets,
miss Wenger, gaat Higgens haastig
voort en er klinkt een echt warm
gevoel in zijn anders zoo beheerschte
stem. U moet het reeds weten,
ja, ik houd van u Gertrude, ik zou
dit alles achter mij willen laten, ik
ben dit jachtige, haastige leven vol
intriges zat. Ik zou willen ophouden
met dit, maar daar heb ik iemand
bij noodig, die mij helpt, een vrouw,
u miss Gertrude!
Zij staat nog steeds stil met gebo
gen hoofd en kloppend hart. En zij
weet niet of zij gelukkig moet zijn
met dat wat zij zooeven gehoord heeft,
of was het misschien verraad aan den
jongen man thuis, ver weg, aan wien
nog altijd, ja, nog altijd, dat voelt
zij nu heel goed, haar hart toebehoort.
Maar het circus, het testament... U
kent de bestemming... klinkt het
schuchter van haar lippen en hiermee
verschanst zjj zich achter iets, waar
aan zij zooeven nog niet heeft gedacht.
Zy zwijgt verlegen.
HOEWEL HET BADSEIZOEN TE SCHEVENINGEN NOG NIE1 GEOPEND IS,
konden deze jongens en meisjes de verleiding niet weerstaan om een bad in het
frissche water te nemen.
OP HET H.B.S.-TERREIN IN DEN HAAG WERD DE STEDENWEDSTRIJD DEN HAAG—UTRECHT GE-
SPEELD. De opbrengst is bestemd voor Rotterdam. Een spelmoment voor het Utrechtsche doek
Den Haag won met 72.
moet ik zeggen, dat ik geen uitweg En daar is nog een tweede, zonderling
weet. Niemand zal een onderneming rechtop loopend wezen, een man, die
die in dezen toestand verkeert, crediet j het lichtblauwe iets nadertNu
vindt de prairiehond het toch tijd om
een schril waarschuwingsgejank aan
te heffen. Hals over kop storten allen
zich in de holen.
Gertrude Wenger lacht. Hebt u
’t gezien, mr. Higgens? Wat grappig
zijn die dieren. Ik zou urenlang naar
ze kunnen kijken.
De Amerikaan glimlacht beleefd
maar verstrooid. Hij dwingt zich tot
vroolijkheid. U zult nog veel aardige
dingen in Amerika vinden, miss Wen
ger, zooveel, dat u niet meer naar
uw vaderland terugverlangt.
Gertrude kijkt hem aan. Neen,
zoo mooi als het hier is, toch wil
ik weer graag naar huis. En zooals
de zaken nu staan, liefst zoo gauw
mogelijk. Als ik dit langzame sterven
van het circus zie en ’s avonds va-
der’s bezorgd gezicht, als ik kijk
dan zou ik dit alles veel liever van
daag dan morgen verlaten. Gertrude
heeft dit alles nadrukkelijk gezegd en
Higgens kijkt haar in de oogen.
De middagzon brandt over de prairie
en over de geheele circusstad. Geen
geluid is te hooren. Higgens’ rustige
stem klinkt door de stilte. En toch
ligt het alleen aan u, miss Wenger,
om dit alles met één slag te veran
deren.
Zij kijkt hem niet begrijpend aan.
Alleen aan mij, mr. Higgens?
Ja miss Wenger, laat u mij uit-
Wij kunnen het ons niet permit- wen. Zijn lippen zijn droog. Als de huid van een vrouwelijk wezen
teeren groot te doen Quito, wij nemen ik eerlijk moet zijn mr. Wenger, dan I op twee beenen, vlak bij de schutting,
het aanbod aan. Mister Brouwers, u
zorgt er wel voor, dat de ontvangen
bedragen van de artiesten afgeschre
ven worden. Neen, zegt u maar niets
mr. Quito, wij gaan er alleen onder
deze omstandigheden op in. Ove
rigens... hij kijkt op de lijst en schrapt
de namen van de balletmeisjes weg
en ook die van de stalknechts.
Hier nemen wij den wil voor
de daad. Deze gages worden onder
alle omstandigheden tenvolle uitbe
taald, Brouwers.
Als Quito weggegaan is, spreekt
Higgens uit wat zij allen denken.
Een druppel op een heete plaat.
Hans Wenger knikt. Niet anders.
Maar laten wij den moed niet ver
liezen, dat doen zij ook niet, wij zijn
allen kameraden, wij moeten er door
heen.
De oude Wenger glimlacht vermoeid.
Ik heb het idee, dat alle moed
weldra niet meer zal helpen. Ik heb
een balans gemaakt van het bedrijfs
kapitaal, dat wij in handen kregen
toen wij hier kwamen, het is bedenke
lijk overschreden. Langer dan vier
weken kunnen wij het niet volhouden,
tenminste als het zoo doorgaat.
Vier weken? Hans Wenger kijkt
rond. Brouwers, weet u een uitweg?
Neen, directeur.
Higgens, u hebt ons vaak goeden
raad gegeven. Ik herinner u aan uw
vriendschap met Rolf Wenger, het
gaat om zijn werk.
De Amerikaan fronst de wenkbrau-
GROOTE HOEVEELHEDEN SNOEKBAARS UIT HET IJSSEL
MEER worden bij gebrek aan zeevisch te IJmuiden ver
handeld. Het inpakken van de kisten te Hoorn.
celsior” en voor de Wengers.
Het circus reist langs de Union
Pacific naar het Oosten. In elke
groote plaats blijft het een poosje,
®en, twee of drie dagen, dan gaat
het weer verder. Maar sneller dan
het circus reist, reist het gerucht.
Daarbij helpen geen reclame en geen
hitgebreide mededeelingen aan de
Pers. De menschen komen niet, meest
al speelt men voor een half leege
toeschouwersruimte, soms voor enkele
honderden menschen.
Maar het circus treedt op. Hans
*et door. Het geheele programma
wordt afgewerkt. Er wordt niet ge
spaard, niet met het voeder voor de
dieren en niet met de gage voor de
artiesten.
De reclame moet verminderd wor
den, op de een of andere manier moet
men bezuinigen. Allen doen hun plicht,
zij geven het beste van het beste
voor half leege zalen, hoewel hun het
beste ontbreekt wat een artiest kan
ontvangen, de hulde van een dankbaar
publiek.
Op een dag, het gebeurt in Sterling,
komt Quito in den kaswagen waar
de oude Wenger, Hans en Brouwers
vol zorg zitten te beraadslagen. De
zwijgzame meester schutter gebruikt
niet veel woorden. Hij haalt een lijst
voor den dag. De artiesten, zoo ver
klaart hij, hebben, gezien den nood
toestand van het circus, zich verplicht
gevoeld de helft van hun gages te
laten vallen. Nadere bijzonderheden
omtrent dit besluit kan de directie
in dit geschrift vinden.
Hans Wenger neemt de lijst aan.
Quito’s en Juanita’s namen staan
bovenaan. Zij hebben van hun geheele
gage afgezien. Evenzoo Dorothy Keele.
Clown Bubo staat 75 procent van zijn
gage af. Alle anderen volgen. Allen
hebben geofferd. Ook Bill Bing, zelfs
Nancy en de andere balletmeisjes
en ook de stalknechts. Onderaan prijkt
ook de naam van Watermiller.
De oude Wenger kijkt een weinig
vroolijker. Higgens is verbluft. Brou
wers kijkt verbeten voor zich. Hans
drukt den meesterschutter dankbaar
de hand.
VAN HOGENDORP GEËVACUEERD. Het standbeeld van van Hogendorp is van het naar hem genoemde plein te Rotter
dam overgebracht naar den tuin van het Museum Boymans. waar het zal blijven zoolang de opbouw van den Coolsingel dit
wenschelijk maakt. Nu houdt van Hogendorp toezicht op den aanvoer van gevelsteenen en andere fragmenten met kunst
waarde. welke uit de stad worden aangevoerd.
19)
Zorgvuldig zet hij elk der vermoeide
doktoren voor zijn huis af en neemt
van elk persoonlijk met een hartelij-
ken handdruk afscheid. En dan rijdt
hij naar O’Connor. Om drie uur is
het circus vrijgegeven. Om half vier
begint de muziek te spelen. Om vier
uur begint de voorstelling. Maar er
zitten slechts dertig toeschouwers in
groote ruimte want Hans Wenger
kan het wel dwingen, dat er geen
voorstelling uitvalt, maar hij kan niet
voorkomen, dat het gerucht omtrent
vlektyphus door de stad is gegaan.
Hiermede beginnen nieuwe zorgen,
geven. En ik zelf, ik praat niet graag
over mijn zaken. Maar ik zit zoo
vast, dat ik op het oogenblik niet
kan helpen.
Dus niets.
Higgens denkt na. Misschien is
er nog een mogelijkheid, maar ik
wil daar nu liever nog niet over spre
ken, misschien kunt u mij wat tijd
laten.
Hans knikt.... Goed, ik zie
het, wij moeten ons zelf helpen, wij
Wengers heel alleen. Ik geef in ieder
geval den strijd niet op.
Aan het uiterste einde van de circus
stad is een vrije plek, die bovendien
omgeven is door een hoogen muur.
Dat is de oefenplaats voor de ruiters
en de paarden. Vlak tegen den muur
staat een ruw houten bank onder een
afdak. Achter den muur beginnen de
prairiën met het hooge gras, met en
kele hooge en lage heuvels waar de
prairiehonden huizen. Zij kijken vaak
wantrouwend naar de houten schutting
en loeren door de spleten, maar tot
nog toe is hen van deze zijde geen
kwaad gedaan. En prairiehonden zijn,
evenals menschen, spoedig gewend
aan iets buitengewoons, zoolang dit
slechts op een behoorlijken afstand
van hen blijft en hen niet stoort.
Maar nu merkt de waakhond der
prairiebende toch iets verdachts. Daar
ginds schemert een lichtblauw iets»
IIP’
^1
-
-
u J
h. "M
te
■Rx./v -•
yy
■W
