voor
Het circus Wenger
Oud ijzer heeft thans waarde - Kappers maken zich verdienstelijk
de geëvacueerden - Een oud locaaltreintje weer in gebruik - Schapen scheren
o
ill
Mg
a
i
I
I
3t.a- aaa
i
I 5
Kr -a
r
r
MM
<1
HAAGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 8 JUNI 1940. TWEEDE BLAD
FEUILLETON.
lii
DE AMSTERDAMSCHE GRACHTEN VERBERGEN VELE ZAKEN.
>74
staan, herhaalt Gertrude ongeduldig, moeden, dat het mooie meisje met de ven in de circusmenschen, de kapel
(Nadruk verboden.)
21)
een
CWordt vervolgd.^
nen laten, dat het zoo is, mr. Wenger,
aan.
EEN CLUBJE JEUGDIGE HENGELAARS LANGS EEN DER HAAG
SCHE GRACHTEN. GEMAK EN PLEZIER KUNNEN
BEST SAMENGAAN.
HET BEKENDE LOCAALTREINTJE HOORN—MEDEMBLIK,
dat eenige jaren geleden werd opgeheven, is weer in gebruik
gesteld als gevolg van de inkrimping der busdiensten.
Men ruimt haastig Quito’s requisieten
weg. Met hoog opgericht hoofd, den
arm teeder om Juanita’s schouder,
verlaat Quito het circus. Een schel
gefluit vergezelt hem.
Een minuut later springt Dorothy
Keele in de manage en brengt door
OLDENZAAL VERWACHT DE NEDERLANDSCHE KRIJGSGEVANGE
NEN UIT DUITSCHLAND. Het brood, bestemd voor deze mannen, dat
Dinsdag in Oldenzaal arriveerde, is intusschen oud geworden en wordt nu
aan de bevolking uitgedeeld.
Wc
‘jn
Gertrude
u- uic »ver 2 scnuiiing KeeK en
"‘ggens riep. U bent een echte
bii oe.f’ lacht zij en tikt hem daar-
man keert
Hij ziet er uit als
slechte geweten.
Een paar lampjes branden op den niemand meer bij
standaard en de vlag is niet omhoog
gegaan. De meesterschutter heeft voor
het eerst, sedert zijn carrière begon, lachje. Ik zou u in den waan kun-
misgeschoten! Nu echter komt er le-
wers weer in vervoering.
Hans Wenger klopt, voor het eerst,
aan den woonwagen van Quito. Deze
kijkt hem zwijgend aan, maar even
later gaat hij op zijde. Komt u
binnen.
Hans gaat het trapje op.
Neemt u plaats mijnheer Wenger.
Quito, die nog zijn schutterscostuum
draagt, staat voor den spiegel, zijn
gezicht is ernstiger dan anders.
U zoekt naar een verklaring
voor mijn fout, mr. Wenger, zegt hij
rustig, en u hebt daar het recht
toe. Maar is het u ook duidelijk wat
tevoren gebeurd is? Zijn doordringen-
de oogen laten den chef niet los.
Ik weet alleen, dat u mis hebt
geschoten, Quito, en dit is de eerste
maal sedert ik u ken. Hoe het moge
lijk is, kunt u alleen weten. Voor ons
allen, voor het' circus, beteekent dit
zegt hij, maar er zijn al genoeg
tegenstellingen en partijen in het
circus, het komt er dus niets op aan
of ik u nog een nieuw geheim vertel.
Het gaat niet om een fout schot, noch
om een nieuw schandaal. Dit alles
zijn maar bijverschijningen van deze
mislukte misdaad.
Hans Wenger kijkt den artiest ver
schrikt aan. Een poging tot moord?
In plaats van antwoord te geven,
haar schoonheid en moed de toeschou- strekt de artiest de rechterhand uit
en daarin liggen een paar vervormde
metalen stukjes. Gehakt lood, mr.
Wenger. Ik raapte het in de manege
onder mijn standaard op.
Nog steeds begrijpt Hans Wenger
het niet. Gehakt lood, wat moet
dat beteekenen?
U weet, dat ik voor mijn werk
slechts een bepaald soort kogels noo-
dig heb en dat mijn geweren geladen
en in een bepaalde volgorde in den
standaard staan.
Ja... en.
Een oogenblik, u zult het dadelijk
begrijpen. Iemand heeft de kogelpa-
tronen in een mijner wapens met een
ander verwisseld, een patroon, welke
echter deze losse stukjes lood bevatte,
daardoor kon ik ook het knopje, dat
de vlag omhoog moet brengen, niet
raken. Het gehakte lood verspreidde
zich en raakte verschillende knopjes,
vandaar het foutieve schot, dat mij
zelf verblufte.
Hans Wenger heeft het begrepen.
niet te doe i.
Gertrude meent, dat het toch beter
is zich ni- 1 te veel met den man te
bemoeien, wie weet wat er met hem
gebeurd is. Ik wil mij niet in uw
geheimen dringen mr. Watermiller,
zegt zij in het Engelsch met de waar
digheid van een directeursdochter en
loopt door.
Het spijt haar, dat zij hoogmoedig
moest zijn, maar de man had den
goeden dunk, welken zjj eerst van
hem had, geheel weggenomen en zij
besluit in de toekomst voorzichtig
met hem te zijn.
In het circus is Bubo ondertusschen,
onder een schraal applaus, begonnen
en Juanita en Quito komen naar Wa
termiller toe. Alles in orde, vraagt
de meesterschutter.
In orde, zegt Watermiller.
Bubo geeft nog een toegift en intus
schen zetten de knechts het toestel
van Quito op. Dan geeft de kapel
meester een teeken en de schijnwer
pers bestralen het roodfluweelen gor
dijn. De meesterschutter treedt met
zijn partner in op. Als altijd staat
Hans bij den ingang toe te kijken. Se
dert den kreet, welke bij de eerste
voorstelling in Lasalle opklonk, se
dert dien kreet, toen Juanita flauw
viel, kan Hans een onbehagelijk ge
voel niet meer kwijt raken. Een ver-
DEN SCHAPEN WORDT DE WARME JAS UITGETROK
KEN, HETGEEN DEN DIEREN MET DIT WARME WEER
WEL NIET ONWELKOM ZAL ZIJN.
welke door de
vroegere eigenaars niet naar waarde blijken te zijn geschat. Ijverige „visschers” halen
heel wat oud ijzer naar boven, dat nu een goed prijsje opbrengt. Een fornuis komt aan
de oppervlakte; rechts op de bakfiets de rest van den buit.
Komt u uit Zweden? melancholieke oogen door een gevaar begint met luid geschetter te spelen.
Ja, maar ik praat daar niet wordt bedreigd. Hij haalt dan ook Hans stuurt een aantal clowns in de
graag over. j verlicht adem, als het schot naar den manege om het publiek af te leiden.
Waarom niet? glazen bol gedaan is. Juanita heeft
Nu, men heeft soms redenen dit nog enkele kleinigheden te doen. De
I knechts hebben den standaard met den
schotvrijen wand en het vlaggemastje
opzijde gezet. Quito houdt een korte
toespraak tot het publiek. Het gaat
er om, zoo zegt hij, onder vele knop
jes slechts het eene te treffen, waar
door de vlag omhoog stijgt. Ik kan
het niet voor u verbergen, als ik mis
schiet, want dan gaat er een lampje
aan en de vlag blijft beneden. Dit is
echter, hier glijdt een lachje over zijn
gezicht, nog nooit gebeurd.
Hij stapt achteruit, de muziek
speelt een paar noten. Hij zet het ge
weer tegen den schouder, honderd
oogen kijken toe. Een schot kraakt.
Quito wordt bleek. Juanita schijnt te
wankelen, zelfs Hans voelt zich on
machtig. Het schot heeft heel anders
geklonken dan gewoonlijk. Nu begint
er ook een schreeuwen en gillen in de
toeschouwers ruimte, zoo hard als
men van die paar menschen zeker
niet had verwacht. Haal je leer
geld terug! roept men. Hoepla
voor den meesterschutter, jongens dat
kan mijn baby ook!
De circusmenschen staan verstard.
Zij kunnen hun oogen niet gelooven. een nieuw schandaal, weldra zal er
Een paar lampjes branden op den niemand meer bij ons komen!
Verbitterd kijkt hij den artiest aan
en over diens gezicht glijdt een duister
Zeg eens, w t wilde u eigenlijk van
mr. Higgens? Mijn vader had hem in
het geheel niet geroepen.
De man beheerscht zich, hij zet
mechanisch de geweren in den stan
daard. Heeft mr. Higgens zich be
klaagd?
Gertrude lacht. Hij heeft ge
scholden, maar tenslotte berustte hij
er in, want mijn vader had hem juist
noodig. Vertel eens, hoe kwam u zoo
kinderachtig?
De man f' onst de wenkbrauwen.
Weet u ml_3 Wenger, ik ben in
mijn jeugd een grappenmaker geweest
en nu komt er soms nog eens een
streek bij mij boven, neemt u mij niet
kwalijk, het zal niet meer gebeuren.
Gertrude knikt. Het is vergeven.
Eigenlijk weet zij zelf niet, waarom
zij zoolang met den man praat. Mis
schien heeft zij behoefte haar eigen
zorgen voor een oogenblik te vergeten,
misschien voelt zij dankbaarheid je
gens den man, hij heeft haar immers
onbewust uit een pijnlijke situatie ge
holpen. Hoe heet u eigenlijk?
vraagt zij den man, die weer bezig is.
De man kijkt haar met zijn eene
oog wantrouwend aan. U wilt mij
toch niet bij uw vader aanbrengen,
miss?
Zij lacht. Ik denk er niet aan.
Ik heet Watermiller, geen mooie
naam maar wel een zeldzame.
Gertrude denkt na. Bent u
Zweed? vraagt zij eindelijk.
Iets gejaagds komt in zijn gezicht.
Hij trekt de schouders op.
U hebt mijn vraag toch wel ver-
NIET MINDER DAN 146 KAPPERS HEBBEN ZICH AANGEMELD OM DE IN DEN HAAG VERTOEVENDE GEËVACUEERDEN GRATIS
TE KNIPPEN EN TE SCHEREN. Een ieder krijgt zijn beurt om zich te laten adoniseeren. Ook voor de dames zal gezorgd worden.
Een dezer ridders van de schaar in actie.
°P den schouder. De
1 verschrikt om.
vleeschelijke
Wen„eemt u 'ij niet kwalijk miss
jn8er’ starnelt hij en kijkt haar met
Ger+ne verschrikt aan.
trude staart hem boos
Daar zijn de requisieten van Quito
ook reeds opgeste’d en door handige
mannen naar de manege gedragen.
Daar is de schotvrije wand en de op
stand met zijn wirwar van lampen en
lampjes. ec.i schc1 zulk een knop
je treft, gaat er een lampje branden.
Dat is dan een fout, want Quito heeft
zich verplicht slechts een bepaald
knopje te treffen.
Als dat gelukt, dan sttfgt aan een
kleinen mast een Amerikaansch vlag
getje o’-’- *og. Totnutoe is dit nog bij
tedere voorstelling gebeurd.
En hier is de gewer^nstandaard.
Daar staa1 nu een stalknecht bij en
Verschikt zorgvuldig de geweren. Ger-
rude staat in gedachten verdiept er
tj toe te zien. Opeens herkent -ij den
lachen. Dat toch de
an> die nver <’r schutting keek
-tggens riep. U bent een echte
bjj
zich
het
a.
B 31
sSSfejMjav-
4
K I
'"-i j
L a
V paefi
I
B J
a
ia a
Mi
üöli
-
I a>
'MX
■Mi a
1 iaa
I
PB
Ir
K ia
-
x---
-
ij,.
’/a
if
