Een oud vervoermiddel
hersteld
m
in eere
Het circus Wenger
Parijs
Drukke aardappelhandel aan den Langendijk
De Duitsche troepen
De strandwacht paraat
w
vJI
10
o -
QiL
1
Ut
I
TWEEDE BEAD
HAAGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 22 JUNT 1940
FEUILLETON.
i L
f
W'T-'
9
PARIJS IN DUITSCHE HANDEN. SOLDATEN MARCHEEREN OVER
DE PLACE DE VENDÓME.
de
Zij
groote
Ouiten
(Wordt vervolgd).
DE INTOCHT VAN DE BtMTSCHE TROEPEN IN PARUS.
OP DEN ACWBRGROND ZIET MEN DE
ARC 06 TR'IO'MPHE.
NA DE INNAME VAN PARIJS. DUITSCHE SOLDATEN
VOOR HET HISTORISCHE SLOT VAN
VERSAILLES.
Brouwers, kerel, hoe kom je op
schemering ligt over de circusstad.1 het idee, hier iets te vernietigen?
de
voor
treft een verwaarloosd uitzienden
die met een vijl in de hand bij
(Nadruk verboden
DE EX-KEIZER VAN DUITSCHLAND HEEFT EEN DEZER DAGEN BIJ DE GRAVEN VAN
GEVALLEN DUITSCHE EN HOLLANDSCHE SOLDATEN KRANSEN GELEGD.
DE KRANS BIJ DE HOLLANDSCHE GRAVEN.
Dat heeft hij, zegt Bill, hij
is een betrouwbaar mensch miss
Gertrude, als hij zich toch maar eens
goed wilde scheren. Maar wij hadden
ook een derde kameraad, die ons
trouw heeft geholpen.
Wel en wie dan? roept Han& ver
wonderd.
Nou chef, daar de proeftijd wel
dra verstreken is, bent u nu werkelijk
chef, ja, wat wilde ik eigenlijk zeggen
o ja, de derde kameraad wacht bui
ten, in de cantine, al een heelen tijd
op ons, ze vieren daar zoo’n beetje
feest. Als u lust hebt chef, het is nu
toch wel tijd om een beetje vroolijk
te zijn.
Hans straalt van vreugde. Het is
waar Bing. we zullen gaan. Kom
vader, kom Gertrude, wij gaan naar
de anderen, daar hooren wij.
De vijf menschen verlaten den werk-
wagen en loopen door den nacht.
Voor hen ligt de geheele circusstad
met haar tenten en wagens en stellen.
Maar nu heerscht er vreugde en ge
jubel weerklinkt uit de cantine en ook
muziek. Zij gaan er heen. Dicht bij
den ingang ontmoeten zij een slanke
gestalte, het is Nancy, het ballet
meisje. Bill Bing wijst naar haar.
De vroegere boekhouder staat roer
loos. Maar zijn stem klinkt luid, als
hij zegt: Dat gaat jou niets aan.
Alles is uit! Mijn vriend Higgens heb
ben ze gevangen genomen, dit circus
brengt ons allen ongeluk, ze gaan er
aan, jullie allemaal.
Gooi de vijl weg, zégt de weeke
stem.
Watermiller snelt naar voren om
den onbekende te helpen, maar Brou
wers springt op.
Hands up! schreeuwt Watermil-
ler en grijpt zijn revolver, een waar
schuwingsschot knalt door den koepel.
Maar de man met de zaklantaarn is
vlugger, zijn zekeren slag treft Brou
wers, die nu bewusteloos in het zand
ligt.
De eenoogige stalknecht gaat naar
de schakelaar en draait een paar lam
pen op.
Nu herkent hij den ander, het is de
clown Bubo. Thanks, zegt deze
met zijn weeke, nu weer sleepende
stem. Ik ben alleen met hem klaar
gekomen, zooals u ziet. Ik kom
van het feest en daar hoor ik dat ge
luid hier in de tent, ik kijk eens na
en het vervolg, dat hebt u wel gezien.
Ja, zegt Watermiller, het ging
mij evenzoo, ik hoorde ook iets ver
dachts. Wat voor een kerel moet je
zijn om zoo iets te kunnen doen!
Opeens zijn er een massa menschen
de manege. Het schot heeft hen ge
alarmeerd. Zij dringen om Watermil-
ler en Bubo en staren ontsteld naar
den man op den grond.
Wat is hier te doen? vraagt
Hans, die met Juanita en Bill Bing
DRUKTE OP DE AARDAPPELVEILING TE BROEK OP LAN-
GENDIJK. Groote hoeveelheden van dit belangrijke volks-
voedsel worden er verhandeld.
DE TREKSCHUIT HERLEEFT. OP HET TRAJECT VOLENDAM—
EDAM IS DIT BEZADIGDE VERVOERMIDDEL
WEER IN DIENST GESTELD.
VOOR DE VEILIGHEID VAN DE BADERS WORDT TE KIJKDUIN GOED
GEWAAKT. Doorloopend staat de wacht met kijker en hoorn op post om
de baders, die te ver gaan, te waarschuwen. Mocht er gevaar dreigen dan
staat de reddingboot klaar om in te grijpen.
de
geluk,
schreeuwt men:
Lang leven Hans en Juanita
berijders van de brug des doods!
Eindelijk staat hij voor haar,
kijkt hem met een zucht van verlich
ting aan. Wat bent u lang wegge
bleven, ik was al bang, dat er iets
gebeurd was.
Hans kijkt ernstig. Er is inder
daad veel gebeurd, veel, miss Juani
ta, maar dat vertel ik u later. Dat
is nu niet op zijn plaats.
Dan drukt hij Quito’s gezonde hand.
Met verwondering ziet hij hoe vroo
lijk en levendig het anders zoo som
bere gezicht van den meesterschutter
is.
Quito buigt zich naar den jongen
man over. De roode roos is aan
het verwelken, sedert drie dagen val
len de bladeren, fluistert hij.
Hans begrijpt het onmiddellijk,
zaken staan in Floreales goed
Quito. Hij heeft blijkbaar de documen
ten geopend. Plotseling echter huivert
Hans temidden van deze vroolijke
menschen. Het circus is gered en de
vijand verdwenen, maar er is nog
meer, Alvarez, de onzichtbare, de on
bekende. Hans voelt, dat het
gevaar nog niet heelemaal voorbij is.
Misschien loert het Duiten in
Nog steeds klinkt gelach en muziek
uit de cantine. Nu komt er een gestal
te uit de cantine en gaat met slee
pende stappen weg. De oogen van Wa
termiller zijn naar den hemel gericht,
hij kijkt naar den witten maansikkel,
zijn lippen mompelen iets, den naam
van een meisje. Langzaam gaat hij
naar den stal. Zwijgend, bijna dreigend
staat daar de groote tent. Midden in
rijst de brug des doods op met de
twee hooge torens. Hans heeft bevel
gegeven, dat het er nog zoolang moet
blijven staan om er des morgens nog
op te kunnen trainen. Doodstil liggen
de rijen zitplaatsen in het rond. Of
schijnt dat maar zoo, is er ergens
niet een weinig leven. Wat knarst
daar in het donker, een verdwaalde
muis? Watermiller ontwaakt uit zijn
zoete droomen en gaat voorzichtig op
het groote zeil toe. Zijn eene oog
speurt in de duisternis en o, wonder,
nu neemt hij den doek van zijn oog
en loert met beide oogen. Dus zoo erg
moet het met het zieke oog niet zijn!
Zijn hand zoekt naar de revolver,
welke hij nog steeds bij zich heeft.
Eerst was het nog een zeldzaam ge-
ruisch, het geluid van een vijl, welke
over spandraden gaat. Watermiller is
het duidelijk geworden, dat iemand
aan de brug des doods knoeit.
Een stem, week en toch energiek,
roept: Wat voer je daar uit!
Een zaklantaarn vlamt op Haar ke
gel
Misschien loert het Duiten in den man
nacht. i de cir iden van de Drug staat.
De uren gaan voorbij en de morgen-
onhnmnri n rj licrt HUPT Hn r*iï*r»l ICCtnH hnt
de manége binnenkomt. Met enkele
woorden heldert Bubo alles op. Er is
niet veel te zeggen, want alles is dui
delijk te zien. Brouwers had wraak
willen nemen voor alles wat hij niet
heeft kunnen bereiken.
Bill Bing telefoneert de politie van
Lasalle en de anderen verspreiden
zich. Nieman is reeds bezig de dra
den te repareeren en te vervangen.
Naast elkaar verlaten Juanita en
Hans langzaam de manége. Beiden
zijn gedrukt. Telkens nieuwe gevaren,
komt er dan nooit een eind aan! Zij
komen buiten. Het eerste daglicht ligt
over het circus. Watermiller en Bubo
volgen hen op den voet. Nog steeds
heeft de clown zijn zaklantaarn in de
hand. Hans Wenger blijft bij den in
gang staan. Ik. dank u beiden voor
dat, wat u voor het circus hebt ge
daan, mister Bubo en ook u, m. Wa
termiller.
Het melancholieke gezicht van den
clown vertrekt zich tot een lachje.
Dat was wel de plicht van iemand,
die bij u werkt, mr. Wenger.
Hans wordt opmerkzaam. U hebt
de sluiting van uw lantaarn verloren,
mr. Bubo, ik hoop niet, dat zij on
bruikbaar is geworden, in dat geval
zal het circas het u vergoeden.
De clown kijkt naa zijn lantaarn,
inderdaad, daar waar de battery in
past, ontbreekt het schroefdekseltje.
Het zal wel ergens in de manége
liggen directeur.
Als het niet zoo donker was,
zoudt u haar kunnen zien blozen. Ka
meraad nummer drie en... en als u
er niets tegen hebt, mijn meisje.
Hans Wenger blijft staan en plotse
ling barst hij in een vroolijk gelach
uit. Aha nu snap ik veel Bill, van
daar dat je ’s avonds altijd donker
gekleed bent en dat je niets wist te
zeggen toen de doos op jouw tafel
werd gevonden, je was niet in je
kamertje geweest, nietwaar.
Bill Bing kucht. Ja, ziet u eens
chef, dat is zoo, ik had dien avond
juist een afspraakje met Nancy, wij
stonden achter den paardenstal. In een
circus moet je een beetje voorzichtig
zijn, tenminste als je er iets te zeg
gen hebt, de luitjes kunnen je soms
aardig voor den gek houden.
Het is prachtig Bill, alles verge
ten en vergeven!
Nu staat Nancy reeds bij hen. Is
alles in orde mr. Bing? vraagt zij
angstig.
Bill ste.ekt zijn arm door den hare.
Alles in orde, lieveling. Higgens is
weg, overigens kun je gerust Bill te
gen me zeggen, de baas weet er alles
van.
O, zegt Nancy en wordt heele
maal rood.
In de cantine wordt, een luid hoera
aangeheven als allen binnenkomen. Het
is een vroolijk gezelschap, dat daar
bij elkaar is. menschen die kunnen
werken, maar ook feest kunnen vie
ren. Maar tusschen a] die menschen.
tusschen de artiesten, de garderobie-
res, de stalknechts de temmers, ziet
Hans slechts één gestalte, Juanita!
Zij is opgesprongen en wenkt en wenkt.
Hans schuift zich door het gewoel,
het gaat lastig, iedereen wil hem de
hand drukken of op den schouder
kloppen, de danseressen wenschen
hem geluk, ergens in een hoek
uk
^'1
M'
'U i
y. ’-’‘•yv.
‘W -
la
i:.:.; yyy
33)
in
het
as**»
L -'x
v
x v
v..v -
V
W,
■■'T' t
A
-
V-
y -
