De zcndsrlinge erfenis •I Boerderij door bommen getroffen - Hitler te Straatsburg - Bescherming Van winkelruiten te Rotterdam - Visschers brachten hun booten in veiligheid w 5 M 7 B h I* Eb l HAAGSCHE COURANT VAN VRIJDAG 5 JULI 1940 TWEEDE BLAD FEUILLETON. DE HELDERSCHE VISSCHERSVLOOT HEEFT DEN HELDER VERLATEN EN EEN VEILIGER LIGPÉAATS GE ZOCHT IN VERSCHILLENDE NOORDHOLLANDSCHE BINNENWATEREN. STEEN GEMEENTE EEN BOERENHOFSTEDE IN DE BUURTSCHAP OLBURGEN. DEREN. WELKE DOOR EEN ENGELSCHE BOM WERD GETROFFEN. (Nadruk verboden.) meisjes V wil Paul nu en Lore moest lachen. Een komieke zaak hier. Hanni dacht een oogenblik na en toen opeens besloten kocht zy dne loge plaatsen van een halve mark per stuk. Er schenen geen plaatsen te worden aangewezen in het Favoriet theater, want er kwam tenminste niemand naar de drie meisjes toe. Het rook af schuwelijk in de zaal. Een lange poos stonden zij by de deur totdat zjj aan de duisternis gewoon waren en juist toen zij plaatsen wilden zoeken werd het licht. De film was afgeloopen. Lieve help, mompelde Lore en ook de twee anderen waren verbluft; veertien bezoekers zaten er in het ge heel in de zaal. Acht en twintig oogen keken naar de drie meisjes, niemand sprak een woord. Er heerschte stilte, alleen vooraan ritselde iemand met een zakje bonbons. Lore kreeg een lachbui. Er gaat niets boven een rustige zaak, zeide zij. Doch noch Hanni noch Else antwoord den, zij vonden de leege zaal grieze lig. Zij gingen zitten en wachtten vol verlangen tot het donker zou worden. Hoewel er niemand in de zaal was, lag de grond bezaaid met proppen papier en asch om van de vuile ge havende muren maar te zwijgen. Lore was buiten zichzelf. Bah, zooveel vuil, en Hanni rilde. Dokter Knauer had gezegd, dat in de Favo riet orde moest worden gemaakt, maar zoo erg had zij het zich niet voorge steld. En zooiets noemde zichzelf ook nog Favoriet, het was om te lachen. C Wordt oervolpd./ DE FÜHRER BRACHT EEN BEZOEK AAN STRAATSBURG. DE AANKOMST AAN DE PRACHTIGE. OUDE KATHEDRAAL. VELE WINKELIERS IN ROTTERDAM beschermen hun ruiten eiken nacht met speciaal vervaardigde houten luiken tegen de gevolgen van eventueele bominslagen. Voorkomen is beter dan genezen HOE GROOT DE WANORDE MOET ZIJN GEWEEST bij het terugtrekkende Fransche leger, bewijst deze foto van weggeworpen uitrustingsstukken. Het is toch voldoende als wij den bioscoop van buiten bekijken, vroeg Else nog eens. Men kon het haar aan zien hoe bang zij was. Maar haar voorstel vond geen bijval bij de an deren. Van louter opwinding hadden zij er geen van drieën op gelet welke film er liep. En hier waren geen fo to’s en geen biljetten meer. Aan de paar twee voor gescheurde muren hingen een portretten van filmsterren en kartons, die reclame maakten een limonade die aan „het buffet” te krijgen was. Het buffet moest wel bin nen in de zaal zyn want hier was niets te zien. Hanni ging naar de kas. Mag ik u even vragen, welke film loopt hier vanavond? Staat voor aangeplakt, kreeg zjj ten antwoord. Ik zit hier alleen voor de kassa. 9) Ook dan komt hij volgens mijn meening niet in aanmerking. Ik heb den geheelen nacht niet geslapen zoo heb ik over alles nagedacht. Want wat weten wij van dezen oom? Dat hij dertig jaar geleden naar Australië ging en dat hij tenslotte schreef, dat het hem niet goed ging. Hij vroeg vader om geld, hoewel wij zelfs niets hadden. Later schreef oom, dat hij getrouwd was. En toen kwam er be richt, dat hij een zoon had gekregen. Dat is zoo wat vier en twintig jaar geleden dus op een tijd, dat wij alle drie nog niet op de wereld waren. Nu vraag ik jullie, na zulk een lan gen tijd zou vader’s broer plotseling als een erfoom opduiken? Klets, ik denk eerder, dat hij allang dood is. Als ik mij niet vergis, was hij drie jaren ouder dan vader en vader zou nu negen en vijftig zijn, dan moet oom Paul twee en zestig zijn. Dat is toch nog geen hooge leeftijd. Neen, maar vader heeft ons vaak genoeg verteld, dat zijn broer altijd zwak was. En verder heeft hij een vrouw en een zoon, die staan hem dus nader en aangenomen, dat die ook gestorven zouden zijn, waarom zou oom Paul dan zoo geheimzinnig moeten doen. Een man, die zoo lang in het buitenland is geweest, zoekt, als hij daar lust in heeft, zijn bloed verwanten op en zou toch wel niet op zulk een merkwaardige manier met hen in contact probeeren te ko men. En dan nog iets. Hoe komt oom Paul aan een bioscoop en aan zulk een verschrikkelijke villa? Neen Lore zet dat uit je hoofd. Dat er iemand is, die onder zulke geheimzin nige omstandigheden ons iets geven, is duidelijk, maar oom is het niet, dat kan niet. Lore was radeloos, maar DE KUSTVISSCHER1J BRENGT BEDRIJVIGHEID TE SCHEVENINGEN. Een Sciie- veninger heeft zijn scharren in het zonnetje gehangen en controleert of deze al droog zijn. haar oogen fonkelden. Lieve help, een verhaal als een film, een onbekende weldoener, die twee arme iets wil geven, gek niet. Else keek bezorgd. Ik heb er met mijnheer Hagen over gesproken en die meent... Wie is mijnheer Hagen? E— Een verovering van Else, gaf Hanni lachend ten antwoord. Je bent flauw Hanni, zeide Else met een kleur, hij komt immers niet bij mij, maar bij jou. Maar daar ik nooit thuis was, bleef hij bij jou, stelde Hanni vast. En wat zei mijnheer Hagen? vroeg Lore. Hij zegt, dat achter de geheele geschiedenis wellicht de truc van een ervaren zakenman zit. Hoezoo? Het huis in de Thomasallee heeft 1 - en hadden warme gezichten. Het liep naar acht uur, de winkels waren alle gesloten maar alle ramen waren ver licht. Op de smalle stoepen was het druk. De straat was recht en de hui zen erlangs maakten geen vroolijken indruk, doordat zy in hun verwaar loosden toestand den stempel van ar moede droegen. Het gedeelte waarin de Peterstraat lag werd door de arm- sten bewoond. Hanni voelde zich be klemd. De Thomasallee in Dahlem en de Peterstraat hier, welk een onder scheid. Daar aan den overkant, Lore wees in schuine richting, zien jullie dien bioscoop, die moet het zijn. Zij kregen hartkloppingen toen zy de straat overstaken en voor een bree- den ingang stonden waar veel kleurige lampen hingen en het opschrift „Favoriet” prijkte. Ook de ingang straalde van licht en in deze gang hingen foto’s en gedeelten uit de thans loopende film. Van den bioscoop zelf was niets te zien maar men kon niet verdwalen als men de lichten maar volgde, die hier overvloedig brandden. Vooruit, fluisterde Lore ongedul dig. Maar Else durfde niet goed. Dat is geen bioscoop, zeide zij aar zelend, dat is een raar geval en niets voor fatsoenlijke meisjes. Hanni beweerde: Voorstadbioscoopjes zijn eenmaal voorstadbioscoopjes, als jij niet mee wilt, dan doe je het maar niet. Dokter Knauer heeft ook volstrekt niet gezegd, dat het een luxe-theater zou zyn. Kibbelen jullie toch niet, vooruit, beval Lore. Zij had in Parijs haar avontuur gehad, en dat was goed ge ëindigd, wat kon haar hier gebeuren? Weldra zagen zij een versleten rooden looper, zij schenen hier dicht bij de kassa te zijn. En inderdaad, de gang maakte een scherpe bocht en toen stonden zij voor een klein loketje waar een humeurige vrouw achter zat. Rechts van de kassa hing een rood gordijn naar beneden, de ingang van den bioscoop. Sigarettenstompjes be dekten den grond, het rook naar ge bakken visch, Joost mocht weten waar die geur vandaan kwam. De vrouw las een krant en keek niet op. Uit de zaal drongen verwarde klanken, mu ziek, lachen, vrouwenstemmen. een slechten naam. Mijnheer Hagen zegt nu, dat de bezitter dikwijls zijn best heeft gedaan het eigendom te verhuren of te verkoopen, maar al deze pogingen zijn misgeloopen. Wie neemt ook zulk een huis? Daardoor ligt daar een enorme waarde onge bruikt. Ongebruikt liggende waarden brengen veel onkosten met zich. Wat ligt dus meer voor de hand, dan dat de eigenaar zal trachten zijn eigen dom weder waarde te verschaffen. Hij geeft dus twee jonge meisjes de ge legenheid zonder huur te betalen in zijn eigendom te wonen en als die het er een tijd uithouden zonder dat er een nieuwe tragedie gebeurt, dan is de ban gebroken. Het huis heeft zijn naam van ongeluksbrenger ver loren en kan weer verhuurd worden. En waarom moeten de twee jonge meisjes dan ook den bioscoop overnemen? Daarover scheen mijnheer Hagen niets te hebben gezegd, want Else hulde zich in stilzwijgen. Neen, zegt Hanni, hier zijn andere beweegredenen. En daar kun nen wy nu nog niet achter komen, omdat wij de verhoudingen te weinig kennen. Toen ik vanmiddag het huis zag ben ik bang geworden, hoewel ik nog niet eens weet waarom. En de bioscoop, heb je dien gezien? Neen, maar wij konden er heen gaan, heb je lust? Of zij lust hadden; reeds een half uur later liepen zij door de Peter straat. Zy waren alle drie opgewonden IR W: A

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 5