De zcndsrlinge erfenis
•I
Boerderij door bommen getroffen - Hitler te Straatsburg - Bescherming
Van winkelruiten te Rotterdam - Visschers brachten hun booten in veiligheid
w
5 M 7
B h
I*
Eb
l
HAAGSCHE COURANT VAN VRIJDAG 5 JULI 1940
TWEEDE BLAD
FEUILLETON.
DE HELDERSCHE VISSCHERSVLOOT HEEFT DEN HELDER VERLATEN EN EEN VEILIGER LIGPÉAATS GE
ZOCHT IN VERSCHILLENDE NOORDHOLLANDSCHE BINNENWATEREN.
STEEN
GEMEENTE
EEN BOERENHOFSTEDE IN DE BUURTSCHAP OLBURGEN.
DEREN. WELKE DOOR EEN ENGELSCHE BOM WERD GETROFFEN.
(Nadruk verboden.)
meisjes
V
wil
Paul
nu
en
Lore moest lachen. Een komieke
zaak hier.
Hanni dacht een oogenblik na en toen
opeens besloten kocht zy dne loge
plaatsen van een halve mark per stuk.
Er schenen geen plaatsen te worden
aangewezen in het Favoriet theater,
want er kwam tenminste niemand
naar de drie meisjes toe. Het rook af
schuwelijk in de zaal. Een lange poos
stonden zij by de deur totdat zjj aan
de duisternis gewoon waren en juist
toen zij plaatsen wilden zoeken werd
het licht. De film was afgeloopen.
Lieve help, mompelde Lore en
ook de twee anderen waren verbluft;
veertien bezoekers zaten er in het ge
heel in de zaal. Acht en twintig oogen
keken naar de drie meisjes, niemand
sprak een woord. Er heerschte stilte,
alleen vooraan ritselde iemand met
een zakje bonbons.
Lore kreeg een lachbui. Er gaat
niets boven een rustige zaak, zeide zij.
Doch noch Hanni noch Else antwoord
den, zij vonden de leege zaal grieze
lig. Zij gingen zitten en wachtten vol
verlangen tot het donker zou worden.
Hoewel er niemand in de zaal was,
lag de grond bezaaid met proppen
papier en asch om van de vuile ge
havende muren maar te zwijgen.
Lore was buiten zichzelf. Bah,
zooveel vuil, en Hanni rilde. Dokter
Knauer had gezegd, dat in de Favo
riet orde moest worden gemaakt, maar
zoo erg had zij het zich niet voorge
steld. En zooiets noemde zichzelf ook
nog Favoriet, het was om te lachen.
C Wordt oervolpd./
DE FÜHRER BRACHT EEN BEZOEK AAN STRAATSBURG.
DE AANKOMST AAN DE PRACHTIGE.
OUDE KATHEDRAAL.
VELE WINKELIERS IN ROTTERDAM beschermen hun
ruiten eiken nacht met speciaal vervaardigde houten luiken
tegen de gevolgen van eventueele bominslagen.
Voorkomen is beter dan genezen
HOE GROOT DE WANORDE MOET ZIJN GEWEEST bij
het terugtrekkende Fransche leger, bewijst deze foto van
weggeworpen uitrustingsstukken.
Het is toch voldoende als wij den
bioscoop van buiten bekijken, vroeg
Else nog eens. Men kon het haar aan
zien hoe bang zij was. Maar haar
voorstel vond geen bijval bij de an
deren. Van louter opwinding hadden
zij er geen van drieën op gelet welke
film er liep. En hier waren geen fo
to’s en geen biljetten meer. Aan de
paar
twee
voor
gescheurde muren hingen een
portretten van filmsterren en
kartons, die reclame maakten
een limonade die aan „het buffet” te
krijgen was. Het buffet moest wel bin
nen in de zaal zyn want hier was
niets te zien. Hanni ging naar de kas.
Mag ik u even vragen, welke film
loopt hier vanavond? Staat voor
aangeplakt, kreeg zjj ten antwoord.
Ik zit hier alleen voor de kassa.
9)
Ook dan komt hij volgens mijn
meening niet in aanmerking. Ik heb
den geheelen nacht niet geslapen zoo
heb ik over alles nagedacht. Want wat
weten wij van dezen oom? Dat hij
dertig jaar geleden naar Australië ging
en dat hij tenslotte schreef, dat het
hem niet goed ging. Hij vroeg
vader om geld, hoewel wij zelfs niets
hadden. Later schreef oom, dat hij
getrouwd was. En toen kwam er be
richt, dat hij een zoon had gekregen.
Dat is zoo wat vier en twintig jaar
geleden dus op een tijd, dat wij alle
drie nog niet op de wereld waren.
Nu vraag ik jullie, na zulk een lan
gen tijd zou vader’s broer plotseling
als een erfoom opduiken? Klets, ik
denk eerder, dat hij allang dood is.
Als ik mij niet vergis, was hij drie
jaren ouder dan vader en vader zou
nu negen en vijftig zijn, dan moet
oom Paul twee en zestig zijn.
Dat is toch nog geen hooge
leeftijd.
Neen, maar vader heeft ons vaak
genoeg verteld, dat zijn broer altijd
zwak was. En verder heeft hij een
vrouw en een zoon, die staan hem
dus nader en aangenomen, dat die
ook gestorven zouden zijn, waarom
zou oom Paul dan zoo geheimzinnig
moeten doen. Een man, die zoo lang
in het buitenland is geweest, zoekt,
als hij daar lust in heeft, zijn bloed
verwanten op en zou toch wel niet
op zulk een merkwaardige manier
met hen in contact probeeren te ko
men. En dan nog iets. Hoe komt
oom Paul aan een bioscoop en aan
zulk een verschrikkelijke villa? Neen
Lore zet dat uit je hoofd. Dat er
iemand is, die onder zulke geheimzin
nige omstandigheden ons iets
geven, is duidelijk, maar oom
is het niet, dat kan niet.
Lore was radeloos, maar
DE KUSTVISSCHER1J BRENGT BEDRIJVIGHEID TE SCHEVENINGEN. Een Sciie-
veninger heeft zijn scharren in het zonnetje gehangen en controleert
of deze al droog zijn.
haar
oogen fonkelden. Lieve help, een
verhaal als een film, een onbekende
weldoener, die twee arme
iets wil geven, gek niet.
Else keek bezorgd. Ik heb er met
mijnheer Hagen over gesproken en
die meent...
Wie is mijnheer Hagen?
E— Een verovering van Else, gaf
Hanni lachend ten antwoord.
Je bent flauw Hanni, zeide Else
met een kleur, hij komt immers
niet bij mij, maar bij jou.
Maar daar ik nooit thuis was,
bleef hij bij jou, stelde Hanni vast.
En wat zei mijnheer Hagen?
vroeg Lore.
Hij zegt, dat achter de geheele
geschiedenis wellicht de truc van een
ervaren zakenman zit.
Hoezoo?
Het huis in de Thomasallee heeft
1 -
en hadden warme gezichten. Het liep
naar acht uur, de winkels waren alle
gesloten maar alle ramen waren ver
licht. Op de smalle stoepen was het
druk. De straat was recht en de hui
zen erlangs maakten geen vroolijken
indruk, doordat zy in hun verwaar
loosden toestand den stempel van ar
moede droegen. Het gedeelte waarin
de Peterstraat lag werd door de arm-
sten bewoond. Hanni voelde zich be
klemd. De Thomasallee in Dahlem en
de Peterstraat hier, welk een onder
scheid.
Daar aan den overkant, Lore wees
in schuine richting, zien jullie dien
bioscoop, die moet het zijn.
Zij kregen hartkloppingen toen zy
de straat overstaken en voor een bree-
den ingang stonden waar veel kleurige
lampen hingen en het opschrift
„Favoriet” prijkte. Ook de ingang
straalde van licht en in deze gang
hingen foto’s en gedeelten uit de thans
loopende film. Van den bioscoop zelf
was niets te zien maar men kon niet
verdwalen als men de lichten maar
volgde, die hier overvloedig brandden.
Vooruit, fluisterde Lore ongedul
dig. Maar Else durfde niet goed.
Dat is geen bioscoop, zeide zij aar
zelend, dat is een raar geval en
niets voor fatsoenlijke meisjes.
Hanni beweerde:
Voorstadbioscoopjes zijn
eenmaal voorstadbioscoopjes,
als jij niet mee wilt, dan doe je
het maar niet. Dokter Knauer heeft
ook volstrekt niet gezegd, dat het een
luxe-theater zou zyn.
Kibbelen jullie toch niet, vooruit,
beval Lore. Zij had in Parijs haar
avontuur gehad, en dat was goed ge
ëindigd, wat kon haar hier gebeuren?
Weldra zagen zij een versleten rooden
looper, zij schenen hier dicht bij de
kassa te zijn. En inderdaad, de gang
maakte een scherpe bocht en toen
stonden zij voor een klein loketje waar
een humeurige vrouw achter zat.
Rechts van de kassa hing een rood
gordijn naar beneden, de ingang van
den bioscoop. Sigarettenstompjes be
dekten den grond, het rook naar ge
bakken visch, Joost mocht weten waar
die geur vandaan kwam. De vrouw
las een krant en keek niet op. Uit de
zaal drongen verwarde klanken, mu
ziek, lachen, vrouwenstemmen.
een slechten naam. Mijnheer Hagen
zegt nu, dat de bezitter dikwijls zijn
best heeft gedaan het eigendom te
verhuren of te verkoopen, maar al
deze pogingen zijn misgeloopen. Wie
neemt ook zulk een huis? Daardoor
ligt daar een enorme waarde onge
bruikt. Ongebruikt liggende waarden
brengen veel onkosten met zich. Wat
ligt dus meer voor de hand, dan dat
de eigenaar zal trachten zijn eigen
dom weder waarde te verschaffen. Hij
geeft dus twee jonge meisjes de ge
legenheid zonder huur te betalen in
zijn eigendom te wonen en als die
het er een tijd uithouden zonder dat
er een nieuwe tragedie gebeurt, dan
is de ban gebroken. Het huis heeft
zijn naam van ongeluksbrenger ver
loren en kan weer verhuurd worden.
En waarom moeten de twee
jonge meisjes dan ook den bioscoop
overnemen?
Daarover scheen mijnheer Hagen
niets te hebben gezegd, want Else
hulde zich in stilzwijgen.
Neen, zegt Hanni, hier zijn
andere beweegredenen. En daar kun
nen wy nu nog niet achter komen,
omdat wij de verhoudingen te weinig
kennen. Toen ik vanmiddag het huis
zag ben ik bang geworden, hoewel ik
nog niet eens weet waarom.
En de bioscoop, heb je dien
gezien?
Neen, maar wij konden er heen
gaan, heb je lust?
Of zij lust hadden; reeds een half
uur later liepen zij door de Peter
straat. Zy waren alle drie opgewonden
IR
W:
A