nieuwe
voor
Een oefening met de reddingboot te Zand voort - Drukte op de jachtwerven
Een nieuwe aanwinst voor Artis - Badgastenvervoer per omnibus
De zonderlinge erf enis
I I
HAAGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 6 JULI T91U
TWEEDE BLAD'
o
FEUILLETON.
Sr
I
(Wordt oorvolgdj
DE SCHOENLAPPER TE HOOGLAND (bij
er^foort) in zijn „noodwinkel” aan het werk.
Tijdens den oorlog werd in het plaatsje heel
wat schade aangericht.
hebben
twee
(Nadruk verboden.)
OUDE AUTO’S HEBBEN OP HET OOGENBLIK MEER WAARDE ALS OUD ROEST DAN ALS AUTO.
Een schuit met „wat eens auto’s waren” in een
gracht te Amsterdam.
VAN HET STATION SCHOORL KUNNEN DE BADGASTEN ZICH PER OMNIBUS
NAAR KAMPERDUIN LATEN BRENGEN. Een attractie te meer
voor deze aardige badplaats.
NU IEDEREEN GEDWONGEN IS DE VACANTIE IN EIGEN LAND DOOR TE BREN
GEN, is er groote vraag naar zeilbooten. Een kijkje op een groote werf te Zaandam,
waar de booten „in serie” vervaardigd worden.
ons steekt. Nauwelijks denkt
dat men eruit is of het is al
zoo.
was gekomen. De man, die van de
villa een speelhol had gemaakt, werd
als een tamelijk jonge man afgeschil
derd. Niemand had echter met hem
gesproken omdat daar geen gelegen
heid toe bestond. Men zag hem alleen
in een auto en dan weer was hij niet
alleen geweest. Ook dat het vroolijk
toeging in de villa werd bevestigd.
De politie was opmerkzaam ge
worden en had tenslotte ingegrepen.
Lore hoorde van een krantenverkooper
aan het station, dat het bij den politie-
OOK DE AMSTERDAMSCHE DIERENTUIN „ARTIS” PROBEERT DEN TUIN
ZOO AANTREKKELIJK MOGELIJK TE MAKEN. De „kameelenweide”
is bijna gereed.
Hanni keek peinzend voor zich uit,
eindelijk keerde zij zich om. Wat
denk jij Lore, wat zullen wij doen?
Maar Lore hoorde het al niet meer,
zij had zich op den eersten den besten
stoel laten vallen en was ingeslapen.
De volgende dagen gingen als in
een droom voorbij. Hanni nam, alsof
er niets gebeurd was, haar dienst in
het ziekenhuis waar en Lore keek de
advertenties na en schreef, zooals zy
al een jaar lang had gedaan, sollicita
ties. De erfenis? Ach, lieve deugd, dat.
kon men heusch niet ernstig opnemen.
Het avontuur lokte, maar aan een an
deren kant waren er zooveel bezwaren.
Natuurlijk was Lore intusschen ook
naar de villa in de Thomasallee ge
gaan. Zij noemde het huis de spook-
villa, omdat het haar voorkwam, als
of de eigenaar daar onzichtbaar rond
zweefde. Maar het kijken was niet ge
noeg voor haar geest, zij had urenlang
door Dahlem geloopen en overal, voor
winkels geïnformeerd naar nummer
22 en haar ontvangen inlichtingen had
zij opgeschreven. Het was echter niet
inval dramatisch was toegegaan. Een
dame uit het gezelschap, die terecht
vreesde, dat er bij het binnendringen
der politie een schandaal zou uitbre
ken, had geprobeerd door een sprong
uit het raam zich in veiligheid te
stellen. Het mislukte en men vond de
jongedame zwaar gewond in het gras.
Zij stierf enkele weken later. Een an
der probeerde op de politie te schie
ten en raakte een der beambten zoo
ongelukkig in den voet dat deze on
danks alle medische bekwaamheid
stijf bleef. De man werd gepen-
sionneerd. Een gruwelijke geschiede
nis, die Lore weliswaar niet heelemaal
geloofde, maar die toch niet naliet
indruk op haar te maken. Verder
werd er nog verteld dat twee leden
van de speelclub in een kelder waren
gevlucht, tenslotte hadden zij den uit
gang niet meer kunnen vinden en wa
ren verhongerd. Dat was natuurlijk je
reinste onzin, maar toch rilde Lore
en ook Hanni en Else zaten sip te kij
ken. Daarbij kwam nog dat Werner
Hagen, thans een dagelijksche gast,
voortdurend waarschuwde. Hij was
niet bang, geen zeurpiet en geen praat
jesmaker, integendeel het geheele ge
val interesseerde hem erg. Maar hij
was toch bezonnen genoeg om ver
standigheid te prediken. Ja, als men
geweten had, wie de onbekende gever
was, of de reden, waarom hij zoo ge
heimzinnig te werk ging... Maar men
tastte in het duister.
Else bezat een massa detective-ro-
i. mans en had er bovendien nog tallooze
gelezen. Als zij begon met een of an
dere geschiedenis volgens haar roma»-
10)
Maar geen van hen lachte. Zelfs Lore
scheen spijt van haar nieuwsgierigheid
te hebben. Else was heelemaal stil
geworden. Gelukkig begon echter da
delijk de voorstelling met de hoofd
film, die niet eens zoo slecht was,-
alleen flikkerde zij zoo, hetgeen een
teeken was van een goedkoope copie.
Zij bleven niet tot het einde, maar
gingen een uur later weg. De kassa
was gesloten en de vrouw verdwenen
en ook het licht in de gang was uit.
Alleen drie armzalige gloeilicht-
jes verlichtten de lange gang op een
armoedige manier. De gang was daar
door een plaats geworden, waar gelie
ven elkaar ontmoeten. Lore, Hanni en
Else renden letterlijk naar de straat,
toen zij eindelijk in de tram zaten, veel, wat zij op deze manier te weten
spraken zij niet veel met elkaar. Voor
al Lore was moe, zij had van den
vorigen avond kwart voor twaalf tot
den anderen avond zes uur aan een
stuk doorgereisd en had geen oog ge
sloten.
Om elf uur waren zij weer thuis.
Zij vonden een brief. Hij kwam van
Knauer. Deze schreef: Mijn op
drachtgever dringt op een snelle be
slissing aan. Het zou mij dus ver
heugen u nog voor het einde der week
op myn kantoor te zien.
recept te verklaren, rezen iemand de
haren te berge. Maar dat er achter
die schenking aan de meisjes Riedeler
iets verdachts school, neen, dat wilden
zij niet aannemen. Dokter Knauer
had gezegd, dat hij de redenen kende,
waarom er zoo gehandeld werd en een
advocaat zou zich nooit voor licht
schuwe dingen leenen. Neen, dat be
stond dus niet. Desondanks bleef de
geschiedenis geheimzinnig genoeg,
vooral als men aan het huis dacht,
waar men in zou trekken.
Wij zullen neen zeggen, gaf Hanni
op Dinsdagmorgen te kennen.
En die vierduizend mark? Lore
zuchtte. Nu biedt zich eens in het le
ven de gelegenheid aan om een beetje
geld te hebben en nu moest het zoo
zyn. 4
Zij had zoo dringend een paar schoe
nen noodig, om niet eens van een ja
pon te spreken. En dan die vele vele
andere dingen, welke zij zoo graag
gehad had, kleinigheden maar toch...
Hanni was niet opgestaan, zij zat
rechtop in bed en ondersteunde het
hoofd met haar beide handen. Vier
duizend mark, het was om gek te
worden. De droom van een eigen
sportschool verdween in het niet. Men
kon zich immers niet met huid en
haar aan een vreemde overleveren. Of
kon dat wel?
Lore zat bij haar zuster op den rand
van het bed en stopte een kous. Het
is jammer, zeide zij, dat met dien
bioscoop was het minste geweest.
Daar zou ik wel orde hebben ge
bracht. Daar zou men eens
kunnen werken. Maar wy zyn
Hanni werd opgewonden. Men kon
naar Lore luisteren, wat zij wilde was
goed. Lore nam vele dingen gemakke
lijk op, maar nu had zy gelijk. Wat
kon haar gebeuren? En dokter Knau
er was er immers ook nog. Met een
sprong was zij uit het bed. Lore,
wij gaan er heen, nu nog, dadelijk.
En ditmaal deden zy, wat zij van
plan waren. Slechts een was teleurge
steld. Else. Zij keek de zusters ver
schrikt aan en rende toen naar de te
lefoon om Hagen onmiddellyk het
nieuws mee te deelen.
Dokter Knauer scheen hen al ver
wacht te hebben, want hij toonde geen
verrassing, maar bracht hen vriende
lijk naar zyn kantoor.
Ik wensch u geluk met uw be
sluit, zeide hy. Mijn opdrachtgever
zal blij zijn, als ik hem deze bood
schap over kan brengen. Natuurlijk
aanvaardt u vandaag reeds alle ver
plichtingen, welke de schenking met
zich mede brengt, niet waar? Dat wil
zeggen, dat u van vandaag af de lei
ding van het theater Favoriet op u
neemt. U vraagt de vierduizend mark
op, de chèque ligt gereed, en verhuist
naar Thomasallee 22. Wat u met de
vierduizend mark doet, hoe u het the
ater opknapt en hoe u het huis in or
de brengt, dat is alles voor uw reke
ning en verantwoording. Niemand
staat u daarby in den weg. Is mijn
opdrachtgever nu grootmoedig of
niet?
Hij is een raadsel, antwoordde
Lore zacht.
pechvogels Hanni, je hebt het pas
weer aan mij kunnen merken. Een
jaar lang geen werk en dan komt het
en wat blijkt daarbij? Een oplichter
van een Stephani en ik ben weer net
zoo ver als ik was. Zoo gaat dat bij
ons steeds. Het is of men den draak
met
men,
weer
Lore.
Ja?
Het wil niet uit mijn hoofd,
waarom die geheimzinnige man bio
scoop en huis in den steek wil laten
als wij zijn aanbod niet aannemen.
Het moet dus iemand zijn, die juist
voor ons beiden een groote belangstel
ling heeft.
Lore trok haar kous aan. Zal ik
je eens wat zeggen?
Nou?
Wij nemen het aan. Ja, met alles
wat er bij komt. Meer dan bedrogen
kunnen wij niet worden. Niet?
Ja, dat is zoo.
Hanni kreeg een kleur, zij sloeg
haar armen om haar zuster en fluis
terde: Knauer heeft mij gisteren,
toen ik hem toevallig ontmoette ook
gezegd, dat wy het moesten aanne
men.
Misschien was dat geen toeval?
Van mijn kant.,.
Dat weet ik, maar misschien
heeft hy een beetje geholpen. Enfin,
dat komt er niet op aan. Hanni, wy
doen het. Wy nemen den bioscoop en
trekken in het geestenhuis. Wat kan
ons gebeuren?
DE NOORD- EN ZUID-HOLLANDSCHE REDDING MAATSCHAPPIJ HIELD EEN
OEFENING AAN HET STRAND TE ZANDVOORT. Boven de reddingboot gaat te
water. Onderde boot in de branding.
'r
.'wm
wL
j* L
E>
-V*
'W
W:
s
