nieuwe
De zonderlinge erfenis
Een neergeschoten Engelsche bommenwerper - De Hillegersbergsche zeilweek
Wandelmarschen te ’s-Gravenhage - De nieuwe Rotterdamsche Diergaarde
tl
■I
I J
HAAGSCHE COURANT VAN MAANDAG 8 JULI 1940 TWEEDE BLAD
o
FEUILLETON.
O I
ifli
I-
DE OVERBLIJFSELEN VAN DEN BU HAARLEM
NEERGESCHOTEN ENGELSCHEN
BOMMENWERPER.
(Nadruk verboden.)
nu
dus
IWordt vervolgd^
aanstaanden
uitgenoodigd,
Lore
niet
EEN FRANSCHE VLUCHTELING KEERT NAAR
ZUN WOONPLAATS TERUG. Tot in alle hoek
jes is de auto volgeladen. Zelfs het kleinste plekje
wordt benut Ook de pop is meegenomen.
DOOR DE NIEUWE HAAGSCHE VIERDAAGSCHE WANDELSPORTVEREENIGING werden in den Haag
marschen georganiseerd van 20, 30 en 40 k.m. Een groep deelneemsters
op de Loosduinschekade.
DE BOUW VAN DE DIERGAARDE BLUDORP is zoover gevorderd,
dat reeds op 13 Juli a.s. de vooropening zal plaats hebben. De monumen
tale ingang kan nog niet gereed zijn- Daarom wordt een hulp-ingang ge
bouwd. Op den achtergrond de 40 meter hooge uitzichttoren.
Ja, het wordt weer bewoond, ant
woordde Lore kort
De oude heer scheen eerst nog iets
te willen vragen, maar de kortheid,
waarmede Lore hem had geantwoord,
hield hem ervan terug. Hij groette
en liep verder tot nummer 23, waar
hij het tuinhek opende. Hanni nam de
gelegenheid te baat. Je had werke
lijk wel een beetje vriendelijker kun
nen zijn, Lore, men kan nooit weten,
hoe men een buur noodig heeft. Je
hebt hem bepaald beleedigd.
Lore trok de schouders op. Was zij
onbeleefd geweest, lieve help, als men
EEN GROOTE PARTIJ SCHOENMAKERSMACHLNES ijzeren en houten leesten, voor
raden leer enz., arriveerde met een voor dit doel beschikbaar gestelde politie-auto te Rot
terdam, Door de Amsterdamsche schoenmakers werd dit alles bijeengebracht voor hun
gedupeerde Rotterdamsche collega’s.
ook zoo opgewonden is. Ook goed,
bromde zij, sluit het hek achtew
ons, en zij stapte door.
Hanni en Else volgden haar aarze*
lend. De grasperken aan beide kantelt
van het pad bevonden zich in eet*
troosteloozen toestand. Onkruid woe*
kerde overal. De rozenstokken war erg
bevroren, alles wat er van over wast
gebleven waren verdorde resten, Ia
alle andere tuinen bloeiden bloemen,
maar hier stond onkruid en dood loof4
Een kleine trap voerde naar het
portaal. Lore stond al boven en
wachtte. Zij zag opvallend bleek. Het
was misschien toch beter geweest oral
dokter Knauer te vragen mee te gaan.
Zij spuak deze gedachte niet overluid
uit, maar keek zwijgend toe hoe Han
ni de zegels wegnam en den sleutel
in het slot stak. De deur ging ge»
ruischloos open, zoo stil, dat het
spookachtig leek, tegelijkertijd sloeg
haar een dompe lucht tegemoet, wat
natuurlijk niet vreemd was, want se
dert een jaar had niemand dit hui»
bewoond.
Een poos lang stonden zij bij dt
geopende deur en durfden niet verdew
te gaan. Graflucht, zeide Lore en
de twee anderen rilden. Maar dan
was het Hanni, die moed verzamelde^
tenslotte kon men toch niet eeuwig
voor de deur staan. Zij ging als eer
ste het huis binnen en keek rond in
de half donkere reusachtige halL Zij
voelde zich als in een museum, een
zeer merkwaardig gevoel.
en ligt nog zoo als toen men het op
den bewusten avond verliet. Zelfs een
telefoon is aanwezig. De aansluiting
bestaat nog, omdat de kosten een jaar
lang door mij werden betaald. Onder-
tusschen had hij het te onderteekenen
stuk gereed gelegd en overhandigde
Hanni nu den penhouder. Als u zoo
vriendelijk wilt zijn hier te teekenen.
De penhouder beefde in haar hand.
Nog was het tijd, nog kon men terug.
Zij keek haar zuster aan, maar Lore
drukte haar lippen vastbesloten op el
kaar. Zij knikte en zette haar naam
onder het stuk. Daarna volgde Lore
haar voorbeeld.
Dokter Knauer keek tevreden toe.
Nog eens, ik wensch u geluk. Hij
stond op en drukte zijn bezoeksters
over de schrijftafel heen de hand.
Ziezoo, zeide hij en ging weer zit
ten, verdere formaliteiten zijn noo
dig. Hier hebt u de cheque, hier is
de volmacht voor het Favoriettheater
en hier zijn de sleutels, zoowel van de
Peterstraat als van de Thomasallee.
Als er iets is, dat u niet duidelijk is,
behoeft u maar op te bellen. En nu,
veel geluk!.-
Jou schijnt hij al heel goed ge
zind te zijn, zeide Lore, toen zij weer
op straat stonden. Spookhuis en
liefde, hul Zij lachte en Hanni bloos
de.
Vooruit, zeide zij, nu gaan wij
aan den slag, wat eerst, het geld ha
len?
Zy presenteerden de chèque en kre
gen het geld zonder meer uitbetaald
in veertig geheimzinnige en veelbelo-
op het oogenblik, waarop men de
Thomasallee naderde. Het weer was
niet bijzonder mooi. In den nacht had
het zwaar geregend en ook nu hingen
loodzware grijze wolken aan de lucht.
Het huis no. 22 zag er in deze
belichting lang niet vriendelijk uit en
Hanni, die de sleutels droeg, aarzelde
een langen tijd, voordat zij het hek
opende. Het knarste verschrikkelijk.
Lore vertrok haar gezicht en Else
keek onwillekeurig rond of er iemand
in de buurt was. Werkelijk kwam
een oude heer aanwandelen, hij had
een witten baard en vriendelijke
oogen, waarmede hij de meisjes vol
aankeek, toen hij voorbijging. Toen
echter bleef hij plotseling staan en
groette. U hebt de sleutels? begon
hij- Neemt u mij niet kwalijk, dit
huis staat sedert een jaar leeg en
het zou mjj als naasten buurman erg
interesseeren te weten of het weer
bewoond werd.
DE N.S.V. DEELT LEVENSMIDDELEN AAN VLUCHTELINGEN UIT.
Leden der N.S.V. bij de uitdeeling van levensmiddelen aan teruggekeerde
vluchtelingen te Le Havre.
ZATERDAGMIDDAG IS DE HILLEGERSBERGSCHE ZEILWEEK BEGONNEN onder
fraaie weersomstandigheden, zij het zonder wind. De Noordnederlandsche
16 M2 klasse onderweg.
vende honderdmark biljetten. Het was
echter vreemd, dat noch Lore, noch
Hanni blij waren, zooals zij gedacht
hadden, dat zij zouden zjjn. Die vier
duizend mark hadden haar een gelukza
ligheid geschenen en nu zij de biljetten
in de hand hielden, hadden zij het ge
voel alsof zij een zware verantwoorde
lijkheid op zich hadden genomen.
Waarheen met het geld, ze konden
het toch niet voortdurend in haar
taschje rondsleepen. Zorgvol overleg
den zjj, totdat zij besloten slechts vijf
honderd mark op te nemen en de rest
op haar naam op de Bank te zetten.
Zij kregen een chèqueboek en waren
daar erg trotsch op. Maar het vreug-
degevoel werd spoedig verdrongen
door de gedachte, dat men naar Dah-
lem moest. Naar de spookvilla, waar
sedert een jaar niemand had ge
woond.
Wij hadden dokter Knauer moe
ten vragen of hij meeging, dacht
Hanni te laat.
Zullen wij mijnheer Hagen vra
gen?
Maar Lore wilde er niets van weten.
Wij gaan alleen, verklaarde zij
moedig.
Men moet nooit van mannen af
hankelijk zijn. Hoogstens kunnen wij
Else opbellen, maar die zal wel be
danken. Else bedankte niet, maar
beloofde over tien minuten aan het
ondergrondsch station te zullen zijn.
En werkelijk kwam zij.
Jullie hebben dus werkelijk on-
derteekend? was haar eerste vraag.
melde Lore met den sleutelbos. Else
rilde. Wij hebben jullie genoeg
gewaarschuwd, mijnheer Hagen en ik,
als alles misloopt, is het jullie eigen
schuld.
Jullie zijn voor
Zondag bij ons
antwoordde Lore, toen zij in den trein
stapten. De Thomasallee wacht het
minnende paar met kalfscoteletten. Of
zullen wij haché maken Hanni, En
perencompote toe?
Else’s oogen achter de dikke brillen
glazen fonkelden. Jullie moeten dat
laten, mijnheer Hagen is...
Ja goed, wij weten het,
Zondag komen jullie? Dat is als de
booze geesten van de villa ons tot
dien tijd laten leven, voegde zij er
aan toe.
Hanni schudde het hoofd. Je
moogt niet zoo praten Lore. Ik ben
werkelijk niet bijgeloovig, maar...
En hoe staat het met den bio
scoop? kwam Else er tusschen, zij kon
het werkelijk nog niet gelooven, dat
alles in orde was.
Daar gaan wij vanavond naar
toe en met die drie gloeipitjes in de
gang ter wille van de verliefde paren
is het uit. En dat rare wezen aan
de kassa vliegt er met een boog uit,
niet Hanni?
Hanni had heelemaal niet geluis
terd. Haar gedachten snelden den
trein vooruit. Zij stond reeds in de
villa en had hartkloppingen,
daarentegen scheen volstrekt
opgewonden te zijn, tenminste zij deed
In plaats van te antwoorden ram- alsof. Zij lachte en was vroolijk tot
ju
Niet zulk een groot, als u
nog denkt.
En nu nog een vraag, begon Han
ni, wij hebben den bioscoop bezocht
en...
...zijn ontsteld, dat wilde u im
mers zeggen, niet waar?
Eigenlijk niet. Hanni was opge
wonden en daarbij bracht de blik van
den advocaat haar in verwarring, het
was een blik, welke niet goed bij een
zakelijk onderhoud paste. Neen, wij
wilden alleen weten, wat er gebeurt
als het ons niet gelukt het theater op
te werken?
Waarom zou u dat niet gelukken?
ontweek hij de vraag. Twee meis
jes zooals u. Wat zou haar niet ge
lukken.
Dat met die twee dooden in den
kelder van het huis is natuurlijk on
zin? vroeg Lore. De advocaat keek
haar vroolijk aan. U kunt er zich
van overtuigen, dat alles in orde is.
Zoodra u de papieren onderteekend
hebt, overhandig ik u alle eigendoms
bewijzen, de chèque en ook de sleu
tels. U hebt het recht alle politieze-
gels te verwijderen. Het ziet er in de
villa natuurlijk slordig uit. Alles staat
jjL
"'TXT.
iiWJ
In
1
jfl
jjMfc V-.mtw
r
Hè
P4&
S
v'-J
