van
Geestdriftige ontvangst van den Führer te Berlijn - Ciano in de Duitsche
hoofdstad - Verhuizing Braziliaansche legatie - Afwerking Leidsch stadhuis
o
De zonderlinge erfenis
y
1
AV
5/
4
F
fa
1
JLL-
b
TTAAGSCRE COURANT VAN DONDERDAG H JULI 1940
TWEEDE BLAD
FEUILLETON.
Fl
l&OI
-
EEN ENGELSCHE BOM TE ALP HEN AAN DEN RUN NEERGE-
KOMEN. Een heerenhuis werd getroffen.
was
man.
legde
HOE BERLUN DEN FÜHRER VERWELKOMDE. Met enorme geestdrift heeft
de bevolking van Berlijn Hitler bij zijn terugkeer in de Duitsche hoofdstad begroet
Voor de Rijkskanselarij. Op het balcon de Führer en naast hem
generaal-veldmaarschalk Göring.
HET STELLEN VAN HET PRACHTIGE CARILLON in het nieuwe stadhuis te Leiden, hetgeen lang
geen gemakkelijk werkje is.
ge-
de
(Nadruk verboden.)
HET BEZOEK VAN DEN ITALIAANSCHEN MINISTER VAN BUITENLANDSCHE
ZAKEN, CIANO, AAN BERLIJN. Graaf Ciano en Rijksminister van Buitenland-
sche Zaken, von Ribbentrop, tijdens den rit van het Anhalter-station
naar het kasteel Bellevue.
op het einde
de.
U weet zeker weer niet welke
film vandaag loopt? vroeg Lore.
Vandaag? De vrouw zette groote
oogen op. Ik geloof een drama, ant
woordde zij aarzelend.
Zoo, een drama? zeide Lore met
fonkelende oogen. U kunt geen on-
achter de deur naar de zaal was. Dat
de oogen van den mageren man, die
in het portaal stond haar daarbij op
merkzaam volgden, zag zij niet en had
zij het wel gezien, dan zou zij er zich
niets van aangetrokken hebben.
De nacht, welke op dezen zoo druk
ken dag volgde, werd om verschillen
de redenen niet door de meisjes ver
geten. Toen zjj thuis kwamen was het
reeds twaalf uur. Reimann, de nacht
waker sloot het hek open, wenschte
goeden nacht en wel te rusten en ver
dween weer in het donker.
Hoewel zij overal licht maakten,
konden zü toch aan een beklemmend
gevoel niet ontkomen. Alles zag er op
eens zoo anders uit. Zoo vreemd, zoo
duister. Het onverwachte kraken van
’n plank verschrikte haar al even erg
als het zachte rinkelen van een of an
der vaasje. Alle klokken waren opge
wonden, maar de meisjes waren nog
niet aan het verschillende tikken ge
wend en krompen in elkaar als ergens
een klok sloeg. Elk geluid verschrikto
haar, alles was vol geheim. Zij beef
den voor haar schaduw en verschrik
ten hevig als zü bü ongeluk tegen iets
aan liepen. Zü waren opgewonden en
zagen alle dingen anders dan zü in
werkelükheid waren. Oorspronkelyk
waren zü van plan geweest nog een
kleinigheid te eten, maar nu had niets
haar kunnen bewegen naar de ver af
gelegen keuken te gaan. Haar doel
was, zoo snel mogelük naar de slaap
kamer te gaan en zich In te sluiten,
(t Wordt. vtrvoiga.)
14)
Een goede wil, menschenkennis en aan
passingsvermogen en wat kon er ver
keerd loopen? Optimist moest men
zijn.
Werner Hagen was na alles, wat hjj
uit Else’s mond had gehoord niet ver
rast, toen hü achter de meisjes loo
pend de gang van den bioscoop be
trad. Maar hij rilde toch, toen hij
er aan dacht, welke taak Lore zich
had gesteld.
Weer zat de brommige vrouw ach
ter het loketje, naast de deur zat op
een stoel een magere man en las een
krant.
Bhjkbaar wachtte hü
van de film om naar binnen te gaan.
Anders was alles als den vorigen dag,
alleen rook het niet naar gebakken
visch.
De vrouw achter het loket
haar kous, waaraan zü breide terzü-
DE BOUW VAN HET NIEUWE STADHUIS TE LEIDEN is thans zoover gevorderd, dat men met de af
werking ervan is Runnen beginnen. Schrünwerkers bezig met het aanbrengen van de fraaie eikenhouten
bekleding in de burgemeesterskamer.
gelyk hebben, want er zal er een ko
men. Wie heeft de leiding hier? Een
directeur, niet waar? Waar is hü? Ik
moet hem spreken. Onmiddellyk,
hoort u. De bioscoop is van eigenaar
veranderd. Van nu af aan zün deze
dame en ik de eigenaars. En hier is
onze volmacht. Sluit de kassa en haal
uw chef.
De vrouw keek naar het papier en
naar de meisjes. Zü was noch ge
schrokken, noch verbluft. Zü keek de
meisjes dom aan.
U wilt münheer Meister spreken.
Hü is er niet. Hü is er nooit, behalve
Zaterdags.
Een flinke man. Hebt u zün
adres? Weinmeisterstraat 204? Dank
Hoeveel menschen zün er in de
DE PALINGVISSCHERU op het IJsselmeer.
De visscherüpolitie te Schellinkhout neemt op
den steiger af en toe de maat van de paling, om
te zien of er geen ondermaatsche paling bij is.
dingen, een versleten stoel, dat
het kantoor van de Favoriet.
In een lade lagen twee boeken, in
komsten stond op het eene en op het
andere uitgaven. Na een kwartier wist
Lore, dat er sedert drie maanden geen
huur meer voor de films was be
taald. De ontvangsten hadden alleen
gediend om den directeur, den opera
teur en de vrouw aan de kassa te be
talen. De huur voor het theater zelf
was tot het einde van het jaar be
taald. De schulden waren dadelük be
rekend, het was een som van ongeveer
twee duizend mark.
Maar vroeger liep het theater.
Lore wees op de getallen in het kas
boek.
Daar 10 Jan. Eerste voorstelling
225 personen, tweede voorstelling 600
personen uitverkocht. 13 Jan. eerste
voorstelling 226 personen, tweede
voorstelling 578 personen, 21 Jan. eer
ste voorstelling 278 personen, tweede
voorstelling 600 personen, uitverkocht.
Hoe komt dat dan?
Dat was ook daarvóór!
Hoezoo, daarvoor?
Voor den moord.
Lore sprong van haar stoel op en
Hanni schrok zoo hevig, dat zü op de
vrouw afvloog. Else en Werner Hagen,
die in de deur waren blüven staan,
omdat het kantoor veel te klein was
voor zooveel menschen, zetten groote
oogen op.
De vrouw vertelde. Op 28 Februari
was er een opwindende scène in de
bioscoopzaal geweest. Een moord uit
jaloezie. Op het geschreeuw werd de
voorstelling onderbroken. Er werd ge
vochten en daarna met messen gesto
ken. Men riep dadelük de politie,
maar toen er twee beambten kwamen,
was alles voorbij. Een chauffeur had
een anderen man doodgestoken. De
paniek was verschrikkelük geweest.
Iedereen wilde vluchten. Daarbü wa
ren drie vrouwen gewond. De geschie
denis had veel schade gedaan aan den
naam van den bioscoop. Steeds min
der menschen kwamen, totdat er nu
nog maar enkelen verschenen.
Lore en Hanni wisselden een langen
blik. Daarvan had Knauer niets
zegd. Dus zoo was dat, zoo! En
slechte directie had de zaak dan nog
den laatsten klap gegeven, dat was
duidelyk. Na het gebeurde had Meis
ter alles moeten doen om de zaak te
doen vergeten, want kon een bioscoop
het helpen, dat een vrouw haar man
bedroog. Hier was maar één middel,
dat succes kon hebben, volkomen op
nieuw beginnen. En dat begin moest
gedaan worden door eerst het theater
te sluiten. De Favoriet moest een
nieuw aanzien krügen. Bovendien kon
men niet zulke oude draken opvoeren,
maar nieuwe films, al was de huur
daarvoor dan ook hooger. En dan
moest er reclame gemaakt worden,
reclame, welke in sloeg, en toch niet
veel mocht kosten. Men moest eens
nadenken, hoe men dat voor elkaar
kon brengen. Lore had een vastbeslo
ten gezicht, toen zü tot de vrouw zei
de: U moet morgenochtend om ne-
u.
zaal?
Een en twintig.
Kolossaal. Is er behalve u en de
operateur nog iemand aangesteld?
Neen, er was niemand anders.
Münheer Meister had ook niemand
anders noodig. De correspondentie
deed hüzelf, daar ginds in zün kan
toor.
Geef mü den sleutel, beval Lore.
De vrouw werd plotseling angstig. Zü
las het stuk van dokter Knauer een
paar maal over zender het te begrü-
pen, maar dan werd zü zoo ver
schrikt, dat zü zelf van achter de
kassa kwam en een kleine deur ont
sloot. Een vertrekje zonder ramen
twee meter in het vierkant, een tafel
beladen met papieren, kranten, foto’s,
blocnoten, entrée biljet ten en dergelüke
gen uur hier zün om af te rekenen.
Loop dan eerst even langs münheer
Meister en breng hem mee. De bio
scoop zelf blijft voorloopig gesloten.
De vrouw keerde naar de kassa te
rug. De magere man, die de krant
had zitten lezen, stond tegen den muur
en bekeek de foto’s. Drie bezoekers
wachtten bü de kassa.
Juffrouw Lore, begon Werner
Hagen, ik waarschuw u, de schen
king wordt steeds griezeliger. Alles is
naar, overal zie ik onheil van komen.
Dokter Knauer heeft u niets verteld
van dit geval. Dat kan alleen met
overleg gebeurd zün en dit geeft u
het recht u terug te trekken. Ik vind...
...dat alles erg opwindend is, viel
Lore hem in de rede. En juist dat
is zoo mooi, zoo iets geheel anders.
Ik denk er niet aan terug te gaan.
Dan verliezen wü ook het huis in
Dahlem. En de vierduizend mark ook.
Neen, daar denk ik niet aan. Nu niet
meer. Wat denk Jü ervan, Hanni?
Ik denk, dat wü tenminste moeten
probeeren onze opdracht te vervullen,
zeide Hanni, maar zü voelde zich niet
prettig.
U ziet, glimlachte Lore. Ons
bang maken, lukt niet. Wü zün maar
twee kleine meisjes, maar, wü zullen
zie» wat wü ervan terecht brengen.
Ziezoo en nu zullen wü de zaak van
binnen eens beküken.
Wat mü betreft, ik zou...
Maar Lore luisterde al niet meer.
Zü had het kantoor verlaten en liep
recht op bet roods gordyn af, waar-
|M
I
a
VOOR 15 JULI A.S. zullen de gezanten ons
land verlaten hebben. De verhuizers druk bezig
bü de Braziliaansche legatie aan het Korte
Voorhout in den Haag.
K
I
'f
