voor
van
De zonderlinge erfenis
Een herstellingsoord voor gewonde Nederlandsche militairen te Aerdenhout
De wagon van Compiègne te Berlij - Afgebrand zwembad opgebouwd
o
r wwis
if A
"ÜF7
TWEEDE BI,AD
HAAGSCTTE COURANT VAN VRIJDAG 12 JULI 194Ö
FEUILLETON.
W
f
w I
i
ÏWordt oervolgd.)
(Nadruk verboden
CONCERT VOOR MILITAIREN. Door het comité voor cul
tureel geestelijke ontspanning voor militairen in den Haag werd
in de Colensostraat een afscheidsconcert gegeven voor de al
daar gelegerde militairen. Na afloop geeft de kok een eello-sokk
telefoneert des nachts om drie uur
zonder reden.
Zij sprongen uit bed en renden naar
beneden, beiden droegen lange witte
nachthemden. Als iemand haar zoo
had gezien, zou men aan spoken heb
ben gedacht. Toen zij de studeerka
mer bereikten, hield de schel stil.
Hanni rukte den hoorn naar zich toe.
Hallo.
Maar niemand antwoordde... Dok
ter Knauer had zeker opgehouden.
Zij wachtten. De telefoon zweeg. Wat
zouden zij doen. Wachten of opbellen?
Na vijf minuten hielden zij het niet
meer uit. Hanni nam den hoorn op
en belde dokter Knauer op. Na eeni-
gen tijd klonk een slaperige stem.
Hallo, wie is daar?
Dokter Knauer?
Ja, wat is er, wie spreekt daar?
Hanni Riedeler, dokter. Hebt u
ons zoo juist opgebeld?
Neen, dokter Knauer had niet op
gebeld. Hij had geslapen. Maar waar
om was zij zoo opgewonden. Van
wege dezen nachtelijken oproep, neen
toch. Iemand heeft zich beslist met
het nummer vergist, juffrouw Hanni,
dat komt vaak voor. Neen, wees ge
rust, ga slapen en als er *s nachts
weer opgebeld wordt, laat dan maar
bellen. Overigens, ik kom morgen
bij u. Wat? Neen, u behoeft zich
niet te verontschuldigen. Groet uw
zuster. Goeden nacht, slaap wel.
Was hij niet woedend? vroeg
Lore, toen haar zuster den hoorn weer
neerlegde.
Heelemaal niet.
DE HISTORISCHE WAGON UIT COMPIEGNE werd op bevel van den Führer naar Berlijn ge
bracht Buitenlandsche journalisten kregen na de aankomst in Berlijn,
gelegenheid den wagon te bezichtigen.
DE BAD- EN ZWEMINRICHTING „DE OTTER” TE LOOS-
DRECHT welke verleden jaar Kerstmis tot den grond af
brandde, is weer opgebouwd. Exterieur van het nieuwe gebouw.
Waar denkt u aan? Dokter
Knauer zag er verschrikt uit. De
tective. Hoe afschuwelijk klinkt dat.
Neen, niemand bewaakt u. Hij voelde
zich plotseling erg onprettig, want
Hanni keek hem scherp aan en hij
kreeg het gevoel doorzien te zijn.
Dat u het intusschen hebt ge
hoord, zegt mij mijn gezond verstand,
ging hij haastig voort. U hebt im
mers zelf gezegd, dat u gisteravond
naar de Peterstraat waart gegaan.
Nu en dat men u daar van alles zal
verteld hebben is wel duidelijk.
Hm, deed Hanni.
De zaak was pijnlijk, zeide hij,
De bioscoop kreeg een slechten
naam. Ik sprak hier niet over om
u niet van te voren allen moed te
ontnemen.
Hanni luisterde allang niet meer.
Waarom jokt hij? ging het door
haar hoofd. Hij weet, wat er gist»*
ren in den bioscoop besproken is. Zou
die vrouw daar hem op de hoogte
hebben gebracht?
Zij was nog uit haar humeur, toen
dokter Knauer allang weer weg was.
Het was noodig met Lore over de
zaak te praten. Detective? Dat ont
brak er nog maar aan. Toen Lore
thuis kwam, was het bijna drie uur.
Zij was bleek maar haar oogen fon
kelden. De directeur was er, ver
telde zij. Ik heb hem eruit gegooid.
is. Zeg, ik zou niet kunnen slapen als
ik wist, dat het hier was geweest.
Hanni zag er bleek en doodelijk
verschrikt uit. Daar had zij heele
maal niet aan gedacht. Zij rees om
hoog. Het moet deze kamer zijn,
fluisterde zij, ik heb den geheelen
tijd al zoo’n raar drukkend gevoel.
Nu weet ik wat het is...
Zij zaten naast elkaar en durfden
nauwelijks adem te halen.
Wij hebben niet eens een re
volver, fluisterde Lore.
Dat helpt hier ook niet.
Lore gaf zichzelf een ruk. Je
doet alsof je aan geesten gelooft.
Jij bent er mee begonnen.
Ja, maar voor de grap.
Mooie grap.
Zij zwegen, luisterden en lieten zich,
toen alles stil bleef, weer in de
kussens vallen. Later draaide Lore
het licht uit. Maar slapen konden zij
niet. Ook Hanni draaide onrustig heen
en weer. Plotseling sloeg een klok,
een, twee, drie.
Hanni, slaap je?
Neen, ik kan niet, het is drie
uur. Wij hadden nog bij mevrouw
Bergemann moeten blijven slapen.
Het is allemaal verbeelding. Wij
moeten... Zij zweeg plotseling en luis
terde. Ook Hanni ging rechtop zit
ten en hield den adem in. Werkelijk,
beneden schelde de telefoon, onophou
delijk.
Wie kan dat zijn?
Knauer. Hanni sprong uit bed.
Misschien is er iets gebeurd. Lore
wij moeten naar beneden, niemand
15X
Daar voelden zij zich pas veilig en dit
gevoel gaf haar ook haar zekerheid te
rug. Twee domme stumpers waren
zij, meende Lore, twee kuikens, die
verdienden, dat men haar uitlachte. En
Hanni, die alweer kon lachen, meende
dat het goed «(as dat niemand haar
had kunnen zien. Maar hoewel dit
moedig klonk, vergat zij niet twee
zware stoelen voor de deur te schui
ven.
Zij ontkleedden zich en gingen in
bed, alleen de nachtlamp lieten zij
branden. Hoe heerlijk waren deze bed
den en hoe verrukkelijk de donzen
dekbedden. Lieve help, als men zich
eens bedacht, hoe ellendig de matras
sen van mevrouw Bergemann geweest
waren. Zij hadden zich erg moe ge
voeld, maar nu konden zij toch niet
slapen. Fluisterend praatten zij over
alles, maar toen zij energiek besloten
te gaan slapen en het licht uitdraai
den, kwamen haar allerlei dingen voor
den geest, zij zagen allerlei spoken
langs haar bed gaan, hoorden steunen
en zuchten, totdat Lore weer licht
maakte. Weet je wat ik mij daar
bedenk, dat wij dokter Knauer heele
maal niet hebben gevraagd in welke
kamer die vroegere bezitter gestorven
straat. In de villa keerde Hanni met
de twee werkvrouwen alles onderste
boven. Men was jong en wat betee-
kende een slapelooze nacht?
Tegen elf uur kwam er bezoek. Dok
ter Knauer. Hij was vol geestdrift
over Hanni’s verschijning. Zij droeg
een werkschort en had een doek over
het haar en liet zich niet storen.
Waar zij die huisvrouwallures van
daan had, wilde hij weten. En wan
neer hij eindelijk het geluk mocht
hebben want zulk een vlijt moest
beloond worden haar in een lunch
room te begroeten. Terwijl hij dit
zei, liep hjj voortdurend met haar
mede, zij boende het parket van de
speelkamer en keek nauwelijks van
haar werk op.
Haar antwoorden waren weinig. Zij
was slecht gemutst. Misschien kwam
het door den slechten nacht of vond
zij het bezoek van Knauer op dezen
tijd niet passend. Haar stugheid
maakte hem verdrietig. Hij wilde
afscheid nemen, maar hij had nog
iets te zeggen. Ja, zeide hij ten
slotte, wat ik u wilde zeggen, dat
met die vechtpartij in den bioscoop,
heb ik verzwegen, omdat...
Nu keek zij hem voor het eerst vol
aan. Hoe weet u dan mijnheer
Knauer, dat wij daarvan op de hoogte
zijn?
U was immers gisteravond in de
Peterstraat!
O zoo, is het dat. Zij lachte ge
dwongen. Wij worden bewaakt. U
hebt detectives aangesteld, die ons
bewaken.
NIET MINDER DAN 200 JONGENS EN MEISJES VAN DE LAGERE SCHOOL die in bet Amstelparkbad te
Amsterdam klassikaal zwemonderricht genoten hebben, „zwommen af”. Het in ontvangst nemen der diploma’s.
HET LANDGOED „KAREOL” TE AERDENHOUT is in gebruik genomen als herstellingsoord voor ge
wonde Nederlandsche militairen. Boven Een gezellig zitje in den prachtigen rozentuin. Onder: In den
grooten vijver wordt op karper gevischt
Nou ja. Lore kuchte. Vooruit
dan maar, naar bed, of zullen wij
een beetje halma spelen?
Daar zaten zij aan de schrijftafel.
Hanni ervoor en Lore erachter, waren
doodmoe en toch klaar wakker en
wisten met zichzelf geen raad. Men
kon misschien een boek meenemen,
stelde Lore voor. Waar bezat men an
ders een boekenkast voor? Zij stond
dus op, opende de vier meter lange
met prachtig snijwerk versierde deur
en sprong letterlijk terug..Want in
plaats van boeken grijnsde haar een
half dozijn maskers aan. Deze
waren van een of anderen volksstam
afkomstig. Wellicht hadden zij zelfs
waarde en bleken kostbaarheden te
zijn, maar Lore vond ze afschuwe
lijk en knalde de deur weer dicht.
Het sloeg half vier. En toen de
slag nauwelijks verklonken was, klonk
er vanuit de keuken een schot. En
vlak er na nog een. Doodsbleek en
bevend over al haar leden hielden zij
elkaar omklemd. En toch was er niets
vreemds gebeurd. Twee flesschen
aardbeiensap hadden zich krakend
van haar kurken ontdaan. De flesschen
waren ‘s morgens, toen de provisie
kamer schoongemaakt werd, naar
de warme keuken gebracht en daar
tot gisting gekomen. De snel aange
komen nachtwaker loste het raadsel
van de schoten op. Hoe onschuldig
het geval ook was, de slaap was voor
de beide meisjes niet meer te vinden.
Desondanks ging alles den volgen
den dag zijn gang. Om acht verliet
Lore het huis en ging naar de Peter-
DE EERSTE PRIJS. Een jonge boer
met zijn veulen, dat den eersten prijs won
op den 16en Zuid-Limburgschen Paarden-
fokdag te Valkenburg.
1 jr
.1
yT V
'W
-
-
te.
MMMt
MM» y
r 'V,®
'‘.’I
r
f A
’T'- z
'.Is
