is weer
L
Een openluchtschool
opengesteld
De Opbouwdienst - Amsterdam krijgt garnalen -
te Julianadorp - De Amsterdamsche effectenbeurs
o
De zonderlinge erfenis
1 .V
■*1
I
r. i h
■1
O
U
'Ml
1
S BB
TTAAGSCHE COURANT VAN DINSDAG 16 JUUT 19417
TWEEDE BEAD
FEUILLETON.
I
I
|X
I
t'.
DE 1 P.K.-HAVERMOTOR WORDT VAN DE NOODIGE
BRANDSTOF VOORZIEN.
DE HANDEL TER BEURZE is voor het eerst sedert verscheidene weken hervat. De beursbezoekers
arriveeren aan de Amsterdamsche Effectenbeurs.
Wordt vervolgd.).
ons bestemd is, ontloopen we
toch
haar
ge-
(Nedruk verboden.)
En dan Knauer, hoe zegevierend
trad hij op. Juffrouw Hanni! Dat was
een onbeschaamdheid.
Of was dat misschien niet zoo be
doeld? Hanni beet op haar onderlip.
Ach wat, hij maakte zich vroolijk
over haar, omdat hij van alles afwist.
Het amuseerde hem te zien, hoe de
vreemde geschenken door haar wer
den uitgebuit. En misschien zou aan
het einde blijken, dat alles maar een
grap was geweest. Neen, doordat men
niet precies op de hoogte was, ver
diende Knauer geen vertrouwen. Maar
dan verdween haar boosheid onmiddel
lijk, zij zag Knauer namelijk staan.
Hij had de zaal verlaten en stond bij
de kassa, waar hij zoekend rondkeek.
Toen hij haar gewaar werd, kwam
hij haastig naar haar toe. Lieve
juffrouw Riedeler, ik heb u niet willen
krenken. Ik heb u niets gedaan en
dat met die uitnoodiging was niet ern
stig bedoeld.
Dat weet ik. Zij moest onwille
keurig lachen, maar dadelijk daarop
werd zij weer ernstig. U wilde
mijn zuster immers spreken?
Neen, heelemaal niet.
Dus dan heeft hij mij gezocht,
ging het door haar hoofd. Haar hart
klopte sneller dan anders, doch zij
werd bleek. Zij was een dwaas. Niet
om haar, maar om den mageren
man had Knauer de zaal verlaten.
Hij had haar immers nu net ontmoet
en wellicht hadden zij eerst staan
fluisteren. De magere was weggegaan
en Knauer had zenuwachtig rondge
keken of men hen niet had opgemerkt.
Zoo was het geweest en niet anders.
IN DE KONINKLIJKE MILITAIRE ACADEMIE TE BREDA worden
in het kader van den opbouwdienst (School Breda van den Opbouw
dienst) cursussen gegeven. Cadetten en adelborsten verlaten de K.M.A.
na zich als lid van den Opbouwdienst te hebben opgegeven.
nog enkele andere dingen gekomen.
Het theater blonk van frischheid, het
buffet zag er smakelijk uit en het
meisje, dat de plaatsen aanwees was
vriendelijk en handig. Alles was in het
voordeel veranderd. Veel licht, een
dozijn palmen en een kleine jongen, die
papieren ronddeelde, waarop het
nieuwe programma stond afgedrukt.
Dit alles maakte een keurigen indruk
en had maar weinig gekost. Als men
er rekening mede hield, dat de loop
niet zoo zou blijven aanhouden, dan
moest men in ieder geval toegeven,
dat Favoriet nieuwe vrienden had ge
maakt. En daar kwam het op aan,
mettertijd zou het toch bekend worden
hoe Favoriet er op vooruit was ge
gaan. Ja, Lore had alle reden trotsch
en gelukkig te zijn. Zij sprong op en
viel Hanni om den hals. Dat moe
ten wij vieren! riep zij. Echt
vieren; Else en Hagen moeten mee
naar Dahlem en wij moesten een
flesch champagne hebben.
Dit stelde dokter Knauer my al
voor.
Wilde hij ons uitnoodigen?
Hij ons, neen wij hem! Maar dan
schudde Lore het hoofd. Langzaam
aan, zeide zij. Knauer en cham
pagne, neen Hanni, je moet niet da
delijk zoo hard van stapel loopen. Wie
weet of alles wel zoo zal blijven gaan.
Eigenlijk kan je pas feestvieren als de
Favoriet zooveel heeft verdiend, dat
de achterstallige filmhuur betaald
kan worden.
Hanni kuste haar zuster. Laten
W)
En zonder zich langer om hem
te bekommeren liep zij weg. Zij gaf
het plan, om de naast gelegen loge
op te zoeken op, uit vrees dat Knauer
haar zou volgen. Zij liep door de loge-
gang en duwde aan het einde de deur
open. Nooduitgang” stond op een
roodverlicht bordje. Nog nooit was zij
door deze deur naar buiten gegaan.
Nu stond zij op een half verlichte
binnenplaats. Tegenover zich zag zij
nog een deur en toen zij deze geopend
had zag zij pas, waar zij was. Het
was de gang, die aan beide kanten
met platen en foto’s was behangen en
die toegang gaf tot de kassa.
Toen zij de deur sloot zag zij nog
iets. De magere man met het roof-
vogelgezicht verliet zooeven het thea
ter... Hij kwam de gang in en ging
met een onverschillige houding langs
haar heen, waarna hij in het donker
der straat verdween. Hij had dus de
zaal tijdens de voorstelling verlaten,
waaruit bleek, dat de film hem vol
strekt niet interesseerde.
Hanni keek hem nijdig na. Wie was
die man. Stond hij in relatie met
Knauer of met den onbekende. Men
moest daarachter komen. Deze ge
heimzinnigheid maakte iemand ner
veus.
TE SCHEVENINGEN voeren IJmuider schokkers gar-
nalen aan, bestemd voor Amsterdam. De garnalen worden
gekookt naar Amsterdam verzonden. Het koken.
VELE DUIZENDEN MILITAIREN zijn in den Opbouw
dienst ingeschakeld. Met de werkzaamheden zelve kan
maar niet dadelijk een aanvang gemaakt worden. Toch
moesten de soldaten direct het gevoel hebben, dat ze in een
organisatie zijn opgenomen, welke actie vraagt. Alles wordt
gedaan ter bevordering van orde, tucht, sport en zang.
Gymnastiek- en orde-oefeningen te Lisse.
ZEER VELE UIT DEN HELDER GEËVACUEERDE MENSCHEN hebben in de Heldersche randgemeenten
onderdak gevonden. De scholen in deze gemeenten zijn thans overbevolkt. Een hoofdonderwijzer te
Julianadorp wist raad. Tientallen banken liet hij plaatsen achter het schoolgebouw op een sportterrein.
In deze „openluchtschool” krijgen thans de leerlingen les.
Ik heb geen tijd, u moet mij
verontschuldigen, zeide zij koud. Zij
keek niet meer naar hem om, maar
ging naar het kantoor, waar zij Lore
met de cassière vond. Lore telde geld,
erg veel geld. Vijf honderd vier en
twintig mark was het eindcijfer van
de tweede negen uur-voorstelling, ter
wijl de eerste voorstelling om zeven
uur twee honderd drie en zeventig
mark had opgebracht. Over de acht
honderd mark op één dag, een ge
weldig begin.
Haar werk was dit, alleen
werk. Natuurlijk had het moeite
noeg gekost. Want alleen de aanwe
zigheid van de filmdiva had het ook
niet gedaan. Het theater was afhan
kelijk van het publiek, dat de Peter
straat en de omgeving bewoonde. Het
ging er dus om de menschen te ver
overen. Lore was haar werk begon
nen met haar circulaires zelf rond te
brengen. Overal was zij geweest, bij
bakkers, slagers, schoenmakers. En
met haar liefste lachje had zij de men
schen verzocht weer eens naar Favo
riet te komen. Het had een nieuwe
directie gekregen en men zou verwon
derd zjjn, als men zag hoe deze zich
beijverde het den menschen aange
naam te maken. Ze zag er alleraar
digst uit, toen zij zoo rondliep, het
roode mutsje scheef op het hoofd met
oogen, die van geestdrift fonkelden en
haar pak biljetten onder den arm. Wie
zoo vriendelijk kwam praten kon men
niet anders dan vriendelijk ontvangen
en het biljet zou men aan het raam
hangen. Deze manier van werken had we afwachten, raadde zij, wat voor
vruchten gedragen en daarbij waren
was in geen enkele groote bioscoop
beter. En de menschen waren tevreden
weggegaan. Ik wensch jullie van
harte geluk.
Hagen voegde zyn wenschen bij die
van Else. Eigenlijk moesten wjj dit
succes met champagne begieten. Ik
stel voor...
Niets wordt begoten, viel Lore in.
Wij vieren pas feest als de Favo
riet zich geheel heeft ontwikkeld, nu
is zij nog in knop. Hoe heb ik dat ge
zegd, poëtisch, niet? Ga nu naar huis,
kinderen, en vergeet niet, dat jullie
Zondag bij ons komen eten. Kom niet
te laat, om twee uur begint de kin
dervoorstelling en dan moet ik hier
zijn.
Ze scheidden in een vroolijke stem
ming. Nu kyk eens, hoe zij hem
een arm geeft. Lore stootte Hanni
aan. Wedden dat zjj eerder ver
loofd zijn, dan dat wij die twee dui
zend mark bij elkaar hebben? Zij
wilde nog iets zeggen, maar zweeg
toen zy eensklaps dokter Knauer voor
zich zagen staan. Hij moest als laat
ste uit de zaal zijn gekomen. Bent
u tevreden? vroeg hij en keek Lore
aan. Uw zuster vertelde my, dat
u alleen...
Ik alleen? Neen, Hanni heeft den
reclametekst ontworpen, en dan heeft
zij nog aan alles meegeholpen. Als
ik meer heb gedaan, is dat niet meer
als natuurlijk, want Hanni richt haar
gymnastiekschool in.
niet. Eerst het werk en dan het ple
zier.
Goed, Lore knikte. Goed, het
feestvieren wordt uitgesteld. Zij lach
te.. Zeg, ik geloof, dat er nog eens
twee goede zakenvrouwen uit ons
groeien.
Daarna verdiepte zij zich weer
in haar werk, zonder zich om Hanni
te bekommeren. Zij noteerde de ont
vangsten, controleerde de biljetten en
telde lange rijen cijfers op. Hanni
meende, dat Knauer elk oogenblik bin
nen kon komen, maar hij kwam niet.
De voorstelling liep teneinde.
Hanni ging naar het voorportaal en
Lore volgde haar op den voet. Dokter
Knauer was onzichtbaar. De bezoe
kers stroomden de zaal uit. Lore nam
de groeten en complimenten in ont
vangst. Ja, zij had al veel beken
den, zij moest alleen oppassen, dat
ze mijnheer Schlossmeister niet ver
wisselde met mijnheer Meisterschloss
allen hadden zich mooi gemaakt en
waren niet meer te herkennen.
Tot ziens, hebt u zich geamuseerd
dat vind ik prettig. Lore lachte, had
kuiltjes in haar wangen en zag er uit
om te stelen. Hanni was stroever, niet
zoo gemakkelijk in staat zich aan te
passen. Maar ook uit haar oogen
straalde het geluk. Prachtig had Lo
re dit gedaan, reusachtig! Wie had
ooit gedacht, dat er zooveel in haar
zat. Lieve help en zoo iemand had
een jaar lang zonder betrekking ge
zeten.
Toen kwamen Else en Hagen. Die
waren geestdriftig. Alles was prach
tig gegaan. Het programma en alles
ai
Si
'<rT
I NW-jJiS
S>v .-SW- jv -xg
I
X
...w..w.ww,y
1
’«a
