Turf
on
van
Marsch Wachtbataljon Duitsche Luchtwapen door den Haag
steken - Voetbal ten bate van de oorlogsslachtoffers op het V.U.C.-terrein
De zonderlinge erfenis
Sgs
I
W
r
fa I
fll
1
Si
if
f
■h
HAAGSCHE COURANT VAN DONDERDAG 18 JULI 1940
TWEEDE BLAD
o
FEUILLETON.
Ti
DE BRANDSTOFFENVOORZIENING IN NE
DERLAND. In de veenderijen is druk werk.
steken van turf in de veenderijen in de Peel
Wi Helenaveen in Noord-Brabant
MARSCH VAN HET WACHTBATALJON VAN HET DUITSCHE LUCHTWAPEN DOOR DEN HAAG
fiWonft ptrvolgdj
4
waarbij gedefileerd werd voor den militairen bevelhebber van het bezette Nederlandsche gebied,
generaal der vliegers Christiansen. De troep op het Plein.
DE NATIONALE TENNISKAMPIOENSCHAP-
PEN zijn op de M.E.TS.-banen te Scheve-
ningen begonnen. Hughan in actie
tegen Heynen.
AMSTERDAM EET WEER GARNALEN. De garnalenvangst is,
zij het beperkt, weer begonnen. Amsterdam had
goeden aanvoer. Het pellen.
TUSSCHEN HET NEDERLANDSCH ELFTAL EN EEN HAAGSCH ELFTAL werd op het VU.C.-
terrein in den Haag een wedstrijd gespeeld, waarvan de opbrengst ten bate van de oorlogsslachtoffers
komt. Moment voor het Haagsche doel.
Een ingewijde”.
Hanni staarde op de geheimzinnige
regels. Wat was dat: schat, vermogen,
juweelen?
Zjj begreep er niets van, maar zij
voelde de vijandschap, welke uit de
regels sprak. Haar hart klopte en
haar gezicht begon te gloeien. Ver
dwenen was de gelukkige stemming,
verdwenen de prettige gedachten en
plannen. Wal haar op het oogenblik
DE FINALE OM DEN TELEGRAAF-BEKER tusschen
Laga en Amstel op de 4% kun. lange Amstelbaan. Over
zicht van de brug over den Amstel nabij de Ceintuurbaan.
Laga (winnaar) is ettelijke bootlengten voor Amstel
(rechts achtergrond).
DE BOUW VAN DE NIEUWE ACADEMIE VOOR BEELDENDE KUNSTEN EN TECHNISCHE WETEN
SCHAPPEN aan den G. J. de Jonghweg te Rotterdam vordert gestadig. De kans is groot, dat binnen
afzienbaren tijd de lessen reeds in een deel van het gebouw gegeven kunnen worden. Het in aanbouw
zijnde complex. Links het electriciteitsgebouw aan de Rochussenstraat
(Nadruk verboden.)
i .'xbwxsx
Knauer stond van zijn stoel op, toen
zjj binnenkwam. Hij kuste haar hand
en verontschuldigde zich voor zjjn
komst op dit ongewone uur. Maar
het was mij niet mogelijk vroeger te
komen en ik moest u vandaag spre
ken.
Zoo, antwoordde Hanni.
- Ja, hij lachte, u moet mjj na
melijk helpen juffrouw Hanni, pardon
Riedeler, bedoel ik. De kwestie is na
melijk deze: ik zit teveel, daar word
ik ontzettend dik van. Ik ben twee en
dertig jaar, ben een meter vijf en ze
ventig en weeg honderdenvijftig pond,
dat is te veel. En daarom kom ik bij
u om my te laten inschrijven. Uw ad
vertentie heeft my den weg gewezen:
gymnastiek.
Zij streek met de hand over het
haar om den blos van haar gezicht te
verbergen, maar dadelijk daarop was
zjj zichzelf weer meester.
U zult naar een anderen cursus
moeten omzien, dokter, antwoordde zjj
en ging zitten. Hij volgde haar voor
beeld maar zijn blik was verschrikt.
Waarom?
Omdat ik u doorzie, had zij het
liefste geantwoord, doch inplaats
daarvan zeide zy: De advertentie
heeft mjj maar vier leerlingen opge
leverd, ik weet dus niet hoe ik dat
moet arrangeeren. Maar wat ik zeg
gen wilde, het is goed dat u gekomen
bent. Ik heb daareven een brief ont
vangen, welke dringend opheldering
verlangt.
Van wicn?
-
beheerschte was angst, niet begrijpen,
woede en opwinding.
Het liefste zou zjj den anoniemen
brief verscheurd hebben, maar geluk
kig bedacht zjj bijtijds, dat zjj dan
geen recht van spreken meer had. De
brief was ook aan Lore gericht.
De tafel was gedekt, kwam Bertha
zeggen. Maar Hanni had geen honger
meer. Onrustig liep zij heen en weer.
Wie was die schrijver nu weer? En
wat bedoelde hij met het vermogen,
dat niet bestond? Wat was er met de
juweelen' van de gravin? Van dit alles
had dokter Knauer niets gezegd, even
als hij over de geschiedenis met den
bioscoop had gezwegen. Wat zou er
allemaal nog aan het licht komen? Zjj
ging naar de telefoon en draaide vast
besloten het nummer 25729. Maar in
plaats van den advocaat meldde zich
het dienstmeisje. Mijnheer Knauer
was niet thuis, of zjj een boodschap
kon overbrengen? Ja, zeide Hanni, dat
kon zij; zij moest hem zeggen, dat
juffrouw Hanni Riedeler verzocht da
delijk door hem te worden opgebeld.
Zij had nauwelijks den hoorn neer
gelegd, of Bertha kwam met een
kaartje binnen.
Dokter Knauer verzocht of de juf
frouw hem even kon ontvangen.
Laat den dokter in de muziek
kamer Bertha en breng de thee daar
heen.
De brief had haar opgewonden. Ver
mogen, juweelen, schat, de zaak was
niet alledaagsch. Zjj moest even tot
zichzelf komen.
deze villa door den inval van de po
litie volkomen werd opgehelderd,
was er natuurlijk een massa men-
schen, die „allang hadden geweten”,
dat het huis een speelhol was. En deze
lui waren het dan ook die hun fan
tasie den vrijen teugel lieten. Zij ver
spreidden de onzinnigste geruchten.
De bezitter van de villa zou een
ongehoord groot vermogen in de villa
verborgen hebben en een vrouw, een
gravin zou haar juweelen in het huis
hebben verstopt. Zoo iets wordt door
domme menschen altijd geloofd, in
zulke hersens sterft het verhaaltje
over den verborgen schat nooit. Er
ontstonden weldra de heerlijkste ge
schiedenissen. In het huis moest een
ongehoorde schat verborgen liggen
er is geen schat, want dan zouden
anderen hem al ontdekt hebben in
’t huis ligt nog de helft van den schat,
omdat men pas een deel daarvan
had gevonden. Luistert u maar eens
om u heen, wat de menschen alle
maal vertellen. De praatjes hebben
kop noch staart. Ik kan van alles
alleen maar zeggen: onzin. Aan den
anderen kant bestaat de mogelijk
heid, dat de vroegere eigenaar baar
geld heeft verstopt. Dat doen veel
menschen. Ja, dat is alles, wat ik
van de zaak kan zeggen, juffrouw
Riedeler.
Wie kan den brief hebben ge
schreven?
20)
Ook in de trams moesten reclame-
biljetten komen. En waarom zou
ze ook niet enkele zaken bezoeken en
daar vragen of zij een biljet van haar
school mocht ophangen. Werken moest
men, dan had men geluk. En als het
zoover was, dan kon ze beginnen er
aan te denken anderen te helpen.
Hanni stopte kousen, zeven paar.
Het liep naar zes uur. Tien minuten
later ging de telefoon. Lore was aan
het toestel. De jeugdvoorstelling was
uitverkocht geweest, vertelde zjj en
had ondanks de lage prijzen der plaat
sen honderd twee en negentig mark
opgebracht. En op het oogenblik was
de zaal weer vol, voortdurend kwa
men er menschen. Om zeven uur zou
de zaal weer uitverkocht zijn. Of dat
niet heerlijk was? En nog iets. Meiser
was er geweest, de vroegere direc
teur. Hij had verstomd gestaan over
de verandering met de Favoriet en
was volkomen geslagen weer vertrok
ken. Anders was er niets nieuws. De
magere was er niet, zjj had goed op
gelet. En om twaalf uur kwam zjj
thuis. Dag, en tot straks.
Hanni lachte blij en dit lachje
zweelde nog om haar lippen, toen Bcr-
tha om acht uur thuis kwam. In
de brievenbus aan het hek zat deze
brief, zeide zjj en legde een wit iets
op de tafel. De enveloppe droeg noch
een poststempel noch den naam van
den afzender. Het adres was met de
machine geschreven: „Aan de dames
H. en L. Riedeler.
Terwjjl Bertha naar de keuken ging
om voor het avondeten te zorgen,
brak Hanni den brief open, maar nau
welijks had zjj eenige regels gelezen,
of zjj werd bleek.
Het schrjjven luidde: „Hoe flinker
men denkt, dat men is, des te eerder
stort alles in elkaar. Het is al in el
kaar gevallen, want het vermogen,
waarover men spreekt, bestaat heele-
maal niet. En dat gravin Sanowski
haar juweelen in de villa verstopte,
toen de politie een inval deed, is ook
een sprookje. Uw speculaties waren
verkeerd, waarde dames. Uw ver
wachtingen om millioenen te krjjgen,
toen u dit spookhuis betrok, zullen in
elkaar vallen. De heele geschiedenis
over een schat in het huis is een klets
praatje.
WW
Van een ingewijde.
U schertst
Heelemaal niet. Misschien wilt u
het zelf lezen. Zjj haalde den brief uit
haar taschje. Alstublieft.
Hjj las en zjj bekeek aandachtig zjjn
gezicht, maar het verried niets.
Knauer’s gezicht bleef onbewegelijk.
Alleen toen hjj weer opkeek, lachte
hjj.
Niet een ingewijde, maar een
gek, verklaarde hjj. U hebt zich een
oogenblik van de wijs laten brengen.
De schrijver meent, dat wjj met
de aanneming van het geschenk lee-
lijke bedoelingen hadden, hebzucht en
zoo.
Daaraan ziet u reeds, hoe dwaas
het is.
Neen, onderbrak zij hem, zoo
komen wij niet verder. Ik wil ophel
dering, volkomen opheldering. Wat zit
achter al deze dingen? Ontwijkt u
mij niet, het is doelloos. Haar oogen
fonkelden. De zekerheid, dat Knauer
van alles op de hoogte was, greep
haar vast. Dit wond haar op. U
zwijgt? Haar stem beefde. U hebt
dus goede redenen om de waarheid
voor ons te verbergen.
Maar juffrouw Riedeler, hij
schudde het hoofd. Wat men u
daar heeft geschreven is toch dwaas
heid, is eenvoudig kletspraat. Maar
opdat u niet zult denken, dat ik u
iets verzwijg, zal ik u zeggen, waar
het om gaat
Nu?
Toen indertijd het geheim van
-
Mf,
-
KM
-
'ie
H
*v M’
