den Duitschen Rijksdag Historische zitting van De Führer doet een op Engeland op te geven voor laatste beroep den tegenstand Nog een gelegenheid vrede geboden „Ik Saneering van het Socialisme en van de arbeidersbeweging in ons land van geen reden tot voortzetting den oorlog”, verklaarde Hitler 1940. No. 17625. Zaterdag 20 Juli. O] zie EEN LAATSTE WAAR SCHUWING VAN DEN FÜHRER den Führer Rede van De S.D.A.P., de Rev. Socialistische Arbei derspartij en de Communistische partij Nederland onder bewindvoering van den heer Rost van Tonningen gesteld II Telefoon 116300 (zeven lijnen) Giro No. 12500 HAAGSCHE COURANT PRIJS DER ADVERTENTIËN: PRUS DEZER COURANT: neeren. Hitler De boeien verbroken In zijn Rijksdagrede heeft de Führer gisteravond om. verklaard De strijd had vermeden kunnen worden. Voor ’s-Gravenhage bij vooruitbet. p. 3 mnd. met „Kikeriki”, „De Nieuwste Mode”, „Koloniaal Bijblad” en „Letterkundig Bijblad” 3.—. Franco per post met Mode blad 4.—zonder Modeblad /3.75. Buitenland ƒ9.Landen waarop het verlaagd intern, drukwerk-posttarief van toepassing is 7.p. kw. Bij postkantoren tegen de geldende goedk. abonn.prijzen. Afz. nummers 5 et, fr. p. post 10 ct. van zwakheid. De met bloed bevlekte Joodsch-kapitalistische oorlogsophitsers ie oorlogs- mogelijk- Deze courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen BUREAUX: WAGENSTRAAT 35 -37 Bijkantoren: Scheveningen, Keizerstr. 319, Tel. 550310; Rijswijk, Kantoor- boekh. Leeuwendaal, Oranjelaan 3, Tel. 119461. Voorburg, Boekhandel H. E. G. Ruijs, Heerenstr, 124, Tel. 778038; Filialen: N.V. Kantoorboekh. Th. J. de Koning, Goudsbloemlaan 3, Tel. 330263; Boekh. J. B. v. Seters jr„ There- siastr. 108a, Tel. 772444; Boekh. E. D. Couvée, van Hoytemastr. 66, Tel. 721187 Van 15 regels 150. Iedere regel meer tot 10 regels 40 ct., daarna iedere regel meer 50 ct. Reclames 90 ct. per regel. Bewijsnummers 5 ct., fr. p. post 10 ct Incasso binnen de stad 5 ct., buiten de stad volgens posttarief. Bij vooruitbetaling: Kleine Advertenties 90 ct.; Dienstaanbiedingen 70 ct. Advertentiën waarin voorkomt „Brieven aan het bureau van dit blad” 10 ct meer. Op de heden gehouden persconferentie heeft de Presse-dezeraent, de heer Janke, mededeeling gedaan van een be langrijken maatregel, die, naar de opvat ting der Duitsche bezettingsautoriteiten, beoogt de Nederlandsche arbeidersbe volking innerlijk gezonder en krachtiger te maken en haar organisaties te sa- Nog op 2 September kon de strijd vermeden worden. Mussolini stelde voor, alle vijandelijkheden onmiddel lijk te staken en tot vreedzame onder- handelingen over te gaan. Ofschoon Duitschland zijn legers zegevierend zag oprukken, nam ik dit voorstel aan. Doch de Engelsch-Fransche oorlogs- ophitsers hadden oorlog noodig en geen vrede. De Führer sprak daarna over de verzameling documenten op hst sta- Naast de binnenlandsche verlossing van de Joodsch-kapitalistische boeien, van een dunne pluto-democratische laag van uitbuiters, heeft de nationaal- socialistische beweging in haar pro gramma voor de buitenlandsche poli tiek den wil tot bevrijding van het Rijk uit de boeien van het dictaat van Ver sailles verkondigd. De Duitsche eisch tot herziening was een natuurlijke noodzakelijkheid, iets dat vanzelf spreekt voor het bestaan en de eer van elk groot volk. Door het nageslacht zullen deze eischen eens buitengewoon gematigd genoemd worden. Al deze eischen moesten in de practijk echter tegen den wil van de Britsch-Fransche machthebbers doorgezet worden. Toen het er echter eindelijk naar uitzag, dat dank zij een ontwa- De groote en ongetwijfeld voor de geheele wereld, voor ons werelddeel in het bijzonder, belangrijke rede, welke de Führer gisteren in den Duitschen Rijksdag heeft gehouden, vindt men in ons blad uitvoerig weergegeven. Zij draagt het karakter van een laatste waarschuwing aan Engeland, een laatste appèl tot het sluiten van vrede, vóór het noodlot in volle kracht en tot de uit eindelijke beslissing zijn loop zal nemen. Hitler heeft den nadruk gelegd op zijn sinds lang gevolgde streven om met Engeland tot een vergelijk te ko men, tot zegen zoowel voor dat land als van Duitschland; hij betoogde na drukkelijk, dat zijn doel niet is het voeren van oorlog, doch de opbouw van een nieuwen socialen staat met een hooge cultuur beoogt. Voor het laatst heeft de Führer nu een beroep gedaan op het verstand, want hij ziet geen reden, waarom deze oorlog nog verder zou worden voortgezet en acht het niet slechts mogelijk, maar ook zeer gewenscht, dat door een vergelijk tus- schen zijn land en Engeland een betere toestand in Europa wordt geschapen. Zou deze stem in Engeland worden verhoord en zou men er in slagen, met goeden wil van beide zijden inderdaad te komen tot een vreedzame regeling der wederzijdsche belangen, dan zou dit ongetwijfeld door zeer velen wor den toegejuicht. Het zou beteekenen, dat een einde komt aan veel bloedver gieten, veel vernieling, veel ellende en leed, welke nu eenmaal aan oorlog on afscheidelijk zijn verbonden, in hei bijzonder aan een oorlog, welke wordt gevoerd op zoo groote schaal en mei zoo geperfectioneerde middelen. Het is toch inderdaad zoo, dat een oorlog niet wordt gevoerd om zichzelf, maar tef bereiking van een doel, dat door de ontwikkeling der geschiedenis gerecht vaardigd is en dat de vele en groote offers moet waard zijn; alleen als dit doel langs vreedzamen weg ónmogelijk is te bereiken mag oorlog verantwoord heeten. Wij wachten thans af. Het woord is nu aan Engeland, aan zijn regeering maar vooral ook aan zijn burgers. Het gaat om een hoogst belangrijke beslis sing en het is billijk, dat men den En- gelschen eenigen tijd gunt tot rijpelijk overwegen alvorens zij die beslissing, waarvan zóó veel afhangt, te nemen. Er staat thans zeer, zeer veel op het spel en vol spanning wacht de wereld de ontwikkeling der dingen, reeds u» de naaste toekomst, af, nale samenwerking ook de overblijven de vraagstukken op vreedzame wijze Het beroep van 6 October. Op 6 October 1939 heb ik van deze plaats uit voor de eerste maal in den oorlog tot het Duitsche volk gespro ken. Ik heb toen een beroep gedaan op het inzicht der verantwoordelijke mannen in de vijandelijke staten en op de volken zelf. Ik waarschuwde voor een voortzet ten van den oorlog, waarvan de ge volgen slechts verwoestend konden zijn. Ik waarschuwde in het bijzonder de Franschen er voor, een oorlog te beginnen, die onvermijdelijk van de grens af verder doordringt en die, hoe de afloop ook zou zijn, vreeselijke ge volgen zou hebben. Ik heb dit beroep ‘oen ook tot de rest van de wereld ge richt, zij het ook met de vrees, niet alleen niet gehoord te worden, maar waarschijnlijk pas recht de boosheid der belanghebbende oorlogsophitsers op te wekken. Het is precies zoo uitgekomen. De verantwoordelijke elementen in Enge land en Frankrijk hebben in mijn op roep een gevaarlijken aanval op hun oorlogszaak gespeurd. Zij maakten zich dan ook onmiddellijk op om te verklaren, dat iedere geachte aan een vergelijk kansloos was, ja, als een misdaad beschouwd werd, en dat de strijd moest worden voortgezet in naam van de cultuur, de menschelijk- heid, den vooruitgang en de bescha ving en ook nog in naam van de hei lige religie, dat tot dat doel negers en Boschjesmannen gemobiliseerd moesten worden en dat dan deze vanzelf moest komen. In enkele dagen waren deze ophit sers er in geslaagd, mij voor de rest van de wereld eenvoudig als een laf aard voor te stellen. Om mijn vredes voorstel werd ik beschimpt, persoon lijk beleedigd, Chamberlain bespuwde mij voor het oog der wereld en wei gerde,, in overeenstemming met de aanwijzingen met de achter hem staande ophitsers Churchill, Duff Coo- pep, Eden, Hore Belisha, enz., over een vrede ook maar te praten, laat staan daarvoor te werken. Zoo heeft deze groot-kapitalistische kliek van belanghebbenden om voortzetting van den oorlog geschreeuwd. Die voortzetting is thans begonnen. Terwijl deze Britsch-Franstfn kliek rondzag naar nieuwe heden tot uitbreiding van den oorlog en naar nieuwe slachtoffers, heb ik mij er aan gewijd, den organisatorischen opbouw der Duitsche weermacht te voltooien nieuwe formaties op te rich ten, den stroom van oorlogsmateriaal uit de fabrieken aan den gang te bren gen. de laatste opleiding der geheele weermacht voor haar nieuwe taak te bevelen. Bovendien noopte het slechte weer in den laten herfst en den win ter tot uits'el der militaire operaties. (Zie verder le blad, pag. 2.) „Te midden van den geweldigen strijd om de vrijheid en voor de toekomst van het Duitsche volk heb ik u tot deze zitting bijeen doen roepen. De motieven daarvoor liggen in de noodzakelijkheid, dat wij ons eigen volk inzicht geven in den nnieken historischen aard der gebeurtenissen, welke wij be leefd hebben, dat wij verdienden dank brengen aan de soldaten, en in het streven, een poging te doen om nog eens en voor het laatst een beroep op het gezonde verstand te doen. Helaas heeft, in overeenstemming met den wil van de mannen, die voor het dictaat van Versailles verantwoor delijk waren, de Geneefsche instelling zich niet beschouwd als een instituut voor het tot stand brengen van ver standige herzieningen, maar zij heeft zich van het begin af slechts gezien als garant voor de meedoogenlooze ten uitvoerlegging en handhaving der be palingen van Versailles. Alle pogingen van het democratische Duitschland om langs den weg van herziening een ge lijkstelling van het Duitsche volk te bereiken, bleven zonder resultaat. Het is in het belang van een overwinnaar, dat hij de bepalingen, die voor hem van nut zijn, als voor ieder heilig doet voorkomen. Het ligt echter in het we zen van den drang tot zelfbehoud van den overwonnene, dat hij de algemeene menschelijke rechten herwint. Voor hem had het dictaat van een overmoe- digen tegenstander te minder kracht van wet, daar deze tegenstander geen eerlijke overwinnaar was. Daarom was de pretentie van de Engelschen en Franschen, die het dictaat van Versail les beschouwd willen zien als een soort internationale of zelfs nog hoo- gere wetgeving, voor lederen eerlijken Duitscher niets anders dan een brutale aanmatiging, en de onderstelling, dat juist Engelsche of Fransche staatslie den de beschermers van het recht of zelfs van de menschelijke beschaving zouden zijn, een domme onbeschaamd heid. Een onbeschaamdheid, die door hun eigen zeer inferieure prestaties op dat gebied voldoende gekenmerkt wordt. Wie de factoren van dit historische conflict vergelijkt met omvang, grootte en draagwijdte der militaire gebeur tenissen, zal inzien, dat feiten en offers van dezen strijd in geen verhou ding staan tot de beweerde aanleidin gen, zij het ook, dat deze aanleidingen zelf slechts voorwendsels voor verbor gen bedoelingen waren. Het program ma der nationaal-socialistische bewe ging was, voorzoover het betrekking had op de toekomstige vorming van de betrekkingen tusschen rijk en buiten wereld, een poging om een herziening van het verdrag van Versailles tot stand te brengen, onder alle omstan digheden, doch, voor zoover maar eenigszins mogelijk was, langs vreed zamen weg. Deze herziening was een natuurlijke noodzaak. De onhoudbaar heid van de bepalingen van Versailles lag niet slechts in de vernederende discrimineering. de ontrechting over eenkomstig de gewaarborgde ontwape ning van het Duitsche volk, maar voor al in de daaruit afgeleide stoffelijke vernietiging van het heden en de voor genomen vernietiging van de toekomst van een der grootste cultuurvolken der wereld, in het volkomen zinnelooze op- hoopen van enorme aantallen landen onder de heerschappij van eenige sta ten, in het ontnemen van de onver vangbare levensbasis en de onmisbaar ste levenswaarden aan de onder worpenen. De desbetreffende officieele verklaring welke heden op de persafdeeling van het Rijkscommissariaat werd afgelegd, luidt als volgt „Daar de in Nederland bestaande Marxistische partijen in haar leiding op grond van haar klassenstrijdmen- taliteit, van haar internationale ver bindingen en beïnvloeding door onder leiding van Franschen en Engelschen staande „Internationalen” alsmede van de steeds systematisch door haar ge voerde Hetze tegen het naburige Duit sche Rijk en het nationaal-socialisme geenerlei waarborg bieden, dat de ge- wenschte Duitsch-Nederlandsche sa menwerking op de gebieden van de sociale positie van de breede lagen der Nederlandsche bevolking, in het bijzon der van de arbeiders, kan worden ver werkelijkt, is een regelend ingrijpen, dat dezen ongezonden toestand cpheft, niet langer te vermijden geweest. De Rijkscommissaris voor het bezette Nederlandsche gebied heeft dan ook verordend, dat de Sociaal-Democrati- sche Arbeiderspartij (S.D.A.P.), de Revolutionnair-socialistische arbei derspartij (R.S.A.P.) en de Commu nistische partij Nederland (C.P.N.) onder de uitsluitende leiding en het uitsluitend beheer van een commis saris worden gesteld. On dezen com missaris gaan terstond alle rechten en volmachten van de leiding zonder onderscheid, of het gaat om afzon derlijke personen of colleges van personen, over. Hij is gerechtigd alle vereischte maatregelen van organisa torischen. personeelen of financiee- len aard te treffen. Tot commissaris met den bovenom schreven bevoegdheidskring is mr. Rost van Tonningen benoemd. Hij heeft de hem overgedragen bevoegd heden op zich genomen. tion te La Charité aangetroffen., die van unieke historische beteekenis is. Deze documenten, aldus Hitler, be vatten de eigenhandige aanteekenin- gen van de heeren Gamelin, Daladier, Weygand, enz. Zij kunnen derhalve op ieder moment door hen bevestigd of geloochend worden. Deze documenten geven opheldering over het drijven van hen, die bij den oorlog en bij de uitbreiding van den oorlog belang hebben. Zij toonen aan, hoe voor deze ijskoude politici en militairen alle kleine volken slechts middel tot het doel waren, hoe zij trachtten Finland voor hun belangen te gebruiken, hoe zij besloten hadden, Noorwegen en Zweden tot het tooneel van den oor log te maken, hoe zij beraamden den Balkan in brand te zetten, om van daar uit honderd divisies als hulp troepen te krijgen. Hoe zij voorberei dingen troffen voor het bombarde ment van Batoem en Bakoe onder even geraffineerde als gewetenlooze uitlegging van de Turksche neutrali teit, die hun niet ongenegen was, hoe zij Nederland en België steeds vaster in hun netten verstrikten en eindelijk vastlegden in bindende stafbesprekin- gen, en vele andere dingen van dezen aard. De documenten gaven echter ook een beeld van de geheele dilettantis tische methoden, waarop deze politi- seerendie oorlogsophitsers den door hen. aangestoken brand trachten te be- heerschen, van hun militaire demo cratie, die mede verantwoordelijk is voor het afschuwelijke lot, dat zij hon derdduizenden en millioenen soldaten van hun eigen landen beschoren heb ben, van hun barbaarsche geweten loosheid, waardoor zij in koelen bloe de hun volken tot massa-evacuatie aandreven, waarvan de militaire ge volge-, voor henzelf slechts nadeelig doch welker algemeen menschelijke gevolgen ontstellend wreed waren. Een van de belangrijkste taken van dezen commissaris zal het zijn, de so ciale waarden en instellingen, die in verschillende organisaties van de S. D. A. P. voorhanden zijn, voor de leden te behouden en bovendien onder ge bruikmaking van de zich thans voor doende nieuwe mogelijkheden nog aan zienlijk uit te breiden. In den loop van deze inwendige saneering en versterking zal aan de arbeiders de gelegenheid worden ge boden, zich uit eigen krachten een nieuwe leiding te geven, welke de groote idealen en doeleinden, van wel ke de pioniers van het Nederlandsche socialisme vervuld waren, welker ver wezenlijking echter door de interna tionale verwatering en rassenvreemde beïnvloeding van de sociaal-democra- tische partij sterk werd benadeeld, in vollen omvang zal kunnen verwerke lijken. Dit saneeringsproces moet door geschikte maatregelen van den com missaris tegen iederen reactionnairen aanval van buiten-af beschermd wor den.” Tot zoover de op de persconferentie voorgelezen officieele verklaring. De heer Janke heeft hierbij nog een persoonlijke toelichting gegeven. Om trent de internationale verbindingen der Hollandsche Marxistische partijen kan geen misvatting bestaan. Het is bekend, dat verschillende internationalen in ons land een rol hebben gespeeld, welke vaak genoeg in het licht is gesteld. Toen de oorlog uitbrak, heeft men niet kun nen besluiten deze verbindingen met hef buitenland te verbreken, of te laten rusten Herhaaldelijk zijn vertegen woordigers van de S.D.A.P. en van de groote vakvereenigingen naar het bui tenland gega3» °-a’ naar Parijs’ waar zij onderhandelingen hebben ge voerd op welke wijze hun organisaties er toe zouden kunnen medewerken, den ring, welken Frankrijk en Engeland om Duitschland wilden leggen, te helpen sluitend maken. Op dit optreden is ber- haaldelijk in de Hollandsche pers kri tiek uitgeoefend, maar deze heeft niet mogen baten. De systematisch gevoerde anti-Duit- sche Hetze van de Marxistische organi saties hier te lande, aldus de heer Janke is geen oorlogsproduct. Zij werd reeds vele jaren gevoerd en kan bij het uitbreken van den oorlog iets verminderd zijn, een feit is het dat zij in bedekten vorm werd verder gedre ven. Sedert 1933 heeft de S.D.A.P. een geest van vijandschap aan den dag ge legd jegens het Duitsche Rijk en het nationaal-socialisme. De huidige Marxistische partijen be vatten ook, besloot de heer Janke, in haar leidende organen vele ras-vreemde elementen, met name die van het Jodendom. Het zal duidelijk zijn, dat hiermede de belangen van de arbeidersbevolking niet gediend kun- nerj zijn. Ook hiertegen zal de thans benoemde bewindvoerder hebben te waken. van een tastbare aanleiding voor de verwezenlijking hunner waanzinnige plannen. De samenzwering van erbar melijke, omkoopbare, politieke creatu ren en hebzuchtige financieele magna ten, voor wie de oorlog een welkom middel is om hun zaken beter te laten gedijen, kwam weer eens naar voren. Het internationale Joodsche vojkengif begon steeds meer een verwoestende uitwerking tegen ieder gezond verstand te hebben. Joden en vrijmetselaars, wapenfabrikanten en oorlogswinstma- kers, internationale handelaars en beursspeculanten vonden politieke in dividuen, desperado’s en Herostratos- naturen, die den oorlog als het meest begeerlijke voorstelden. Aan deze mis dadige figuren was het toe te schrij ven, dat de Poolsche staat werd «aange zet tot het aannemen van een houding, die in geen proportie stond tot den Duitschen eisch en nog veel minder tot de gevolgen daarvan. Want juist tegen over Polen heeft het nationaal-socialis tische Duitsche Rijk een ware zelfover winning getoond. Geen andere staats man had het aangedurfd het Duitsche volk hier een oplossing voor te stellen, die ik het deed. Als Churchill en de andere oorlogsophitsers maar een frac tie van de verantwoordelijkheid in zich gehad hadden, die ik tegenover Europa voelde, dan zouden zij hun laaghartig spel niet hebben kunnen spelen. Want slechts aan dezen en alle an deren in en buiten Europa, die be lang hadden bij een oorlog, was het te wijten, dat Polen mijn voorstellen, die noch zijn eer, noch zijn bestaan op eenige wijze aantastten, afwees en in plaats daarvan naar de terreur en de wapenen greep. Na verwezen te hebben naar de maandenlange en bovemwenschelijke zelfbeheersching van Duitschland, on danks de voortdurende moordaansla gen op volks-Duitschers, zeide de Führer verder De voornaamste punten uit de gisteravond door den Führer in den Rijksdag uit gesproken rede, zijn als volgt samen te vatten: Alles wat Duitschland in de laatste jaren heeft gedaan was gericht op het streven bet te Versailles gepleegde onrecht te herstellen. Daarbij werd de wensch op den voorgrond gesteld, dat zulks langs vreedzamen weg zou worden bereikt Dat er oorlog kwam was te wijten aan de oorlogophitsers in vele landen. De daarop volgende gebeurtenissen brachten aan Duitschland de overwinning op alle fronten. Van het begin van den oorlog in het Westen af lag een doorbraak van de Maginot- linie in het voornemen. Nauwkeurige waarnemingen gaven zekerheid, dat op 6 en 7 Mei een Engelsch-Fransche aanval in Nederland en België tegemoet moest worden kend gezond verstand door internatio- gezien. Op 8 Mei werd daarom bevel gegeven voor den aanval op 10 Me:. de waagstukken “p vreedzame Mwijze Uitvoerig prees de Führer de vriendschap van Italië. Hij bracht hulde aan het genie zouden kunnen worden geregeld, werd van Mussolini en aan de bijdrage van het fascistische Italië voor de gemeenschap- de overeenkomst van München van 29 pelijke overwinning. De Führer sprak de overtuiging uit, dat de overwinning het i'nd plr» «T r meening in Londen en Parijs niet al- onrecht, dat den beiden volken is aangedaan, zal herstellen. len niet toegejuicht, maar zelfs ver- De Führer wees erop, dat de Duitsche Weermacht thans sterker is dan ooit De oordeeld, als een afschuwelijk teeken voortzetting van den oorlog kan slechts tot een vernietiging van het Bntsche j0odsch-kapitalistische oorlogsophitsers wereldrijk leiden. Nog eenmaal wenschte de Führer een beroep te doen op het zagen in de mogelijkheid van zulk een verstand. Hij gaf een laatste waarschuwing aan de Britsche regeering, den tegen- vreedzame herziening het verdwijnen stand op te geven ter wille van de millioenen Engelsche burgers, vrouwen en kinderen. „Wij hebben bereikt wat wij verlangden. De schande van 22 jaar geleden in het bosch van Compiègne is voor immer vervaagd”, aldus besloot de Führer.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 1