den Duitschen Rijksdag
Historische
zitting
van
De Führer doet
een
op Engeland
op te geven
voor
laatste beroep
den tegenstand
Nog een gelegenheid
vrede geboden
„Ik
Saneering van het Socialisme en van
de arbeidersbeweging in ons land
van
geen reden tot voortzetting
den oorlog”, verklaarde Hitler
1940.
No. 17625.
Zaterdag 20 Juli.
O]
zie
EEN LAATSTE WAAR
SCHUWING VAN DEN
FÜHRER
den Führer
Rede
van
De S.D.A.P., de Rev. Socialistische Arbei
derspartij en de Communistische partij
Nederland onder bewindvoering van den
heer Rost van Tonningen gesteld
II
Telefoon 116300 (zeven lijnen) Giro No. 12500
HAAGSCHE
COURANT
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
PRUS DEZER COURANT:
neeren.
Hitler
De boeien verbroken
In zijn Rijksdagrede heeft de Führer
gisteravond om. verklaard
De strijd had vermeden
kunnen worden.
Voor ’s-Gravenhage bij vooruitbet. p. 3 mnd. met „Kikeriki”, „De Nieuwste Mode”,
„Koloniaal Bijblad” en „Letterkundig Bijblad” 3.—. Franco per post met Mode
blad 4.—zonder Modeblad /3.75. Buitenland ƒ9.Landen waarop het
verlaagd intern, drukwerk-posttarief van toepassing is 7.p. kw. Bij postkantoren
tegen de geldende goedk. abonn.prijzen. Afz. nummers 5 et, fr. p. post 10 ct.
van zwakheid. De met bloed bevlekte
Joodsch-kapitalistische oorlogsophitsers
ie oorlogs-
mogelijk-
Deze courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen
BUREAUX: WAGENSTRAAT 35 -37
Bijkantoren: Scheveningen, Keizerstr. 319, Tel. 550310; Rijswijk, Kantoor-
boekh. Leeuwendaal, Oranjelaan 3, Tel. 119461. Voorburg, Boekhandel H. E.
G. Ruijs, Heerenstr, 124, Tel. 778038; Filialen: N.V. Kantoorboekh. Th. J.
de Koning, Goudsbloemlaan 3, Tel. 330263; Boekh. J. B. v. Seters jr„ There-
siastr. 108a, Tel. 772444; Boekh. E. D. Couvée, van Hoytemastr. 66, Tel. 721187
Van 15 regels 150. Iedere regel meer tot 10 regels 40 ct., daarna iedere regel
meer 50 ct. Reclames 90 ct. per regel. Bewijsnummers 5 ct., fr. p. post
10 ct Incasso binnen de stad 5 ct., buiten de stad volgens posttarief. Bij
vooruitbetaling: Kleine Advertenties 90 ct.; Dienstaanbiedingen 70 ct.
Advertentiën waarin voorkomt „Brieven aan het bureau van dit blad” 10 ct meer.
Op de heden gehouden persconferentie
heeft de Presse-dezeraent, de heer
Janke, mededeeling gedaan van een be
langrijken maatregel, die, naar de opvat
ting der Duitsche bezettingsautoriteiten,
beoogt de Nederlandsche arbeidersbe
volking innerlijk gezonder en krachtiger
te maken en haar organisaties te sa-
Nog op 2 September kon de strijd
vermeden worden. Mussolini stelde
voor, alle vijandelijkheden onmiddel
lijk te staken en tot vreedzame onder-
handelingen over te gaan. Ofschoon
Duitschland zijn legers zegevierend
zag oprukken, nam ik dit voorstel aan.
Doch de Engelsch-Fransche oorlogs-
ophitsers hadden oorlog noodig en
geen vrede.
De Führer sprak daarna over de
verzameling documenten op hst sta-
Naast de binnenlandsche verlossing
van de Joodsch-kapitalistische boeien,
van een dunne pluto-democratische
laag van uitbuiters, heeft de nationaal-
socialistische beweging in haar pro
gramma voor de buitenlandsche poli
tiek den wil tot bevrijding van het Rijk
uit de boeien van het dictaat van Ver
sailles verkondigd. De Duitsche eisch
tot herziening was een natuurlijke
noodzakelijkheid, iets dat vanzelf
spreekt voor het bestaan en de eer van
elk groot volk. Door het nageslacht
zullen deze eischen eens buitengewoon
gematigd genoemd worden. Al deze
eischen moesten in de practijk echter
tegen den wil van de Britsch-Fransche
machthebbers doorgezet worden.
Toen het er echter eindelijk
naar uitzag, dat dank zij een ontwa-
De groote en ongetwijfeld voor de
geheele wereld, voor ons werelddeel in
het bijzonder, belangrijke rede, welke
de Führer gisteren in den Duitschen
Rijksdag heeft gehouden, vindt men in
ons blad uitvoerig weergegeven. Zij
draagt het karakter van een laatste
waarschuwing aan Engeland, een laatste
appèl tot het sluiten van vrede, vóór het
noodlot in volle kracht en tot de uit
eindelijke beslissing zijn loop zal nemen.
Hitler heeft den nadruk gelegd op
zijn sinds lang gevolgde streven om
met Engeland tot een vergelijk te ko
men, tot zegen zoowel voor dat land
als van Duitschland; hij betoogde na
drukkelijk, dat zijn doel niet is het
voeren van oorlog, doch de opbouw
van een nieuwen socialen staat met
een hooge cultuur beoogt. Voor het
laatst heeft de Führer nu een beroep
gedaan op het verstand, want hij ziet
geen reden, waarom deze oorlog nog
verder zou worden voortgezet en acht
het niet slechts mogelijk, maar ook zeer
gewenscht, dat door een vergelijk tus-
schen zijn land en Engeland een betere
toestand in Europa wordt geschapen.
Zou deze stem in Engeland worden
verhoord en zou men er in slagen, met
goeden wil van beide zijden inderdaad
te komen tot een vreedzame regeling
der wederzijdsche belangen, dan zou
dit ongetwijfeld door zeer velen wor
den toegejuicht. Het zou beteekenen,
dat een einde komt aan veel bloedver
gieten, veel vernieling, veel ellende en
leed, welke nu eenmaal aan oorlog on
afscheidelijk zijn verbonden, in hei
bijzonder aan een oorlog, welke wordt
gevoerd op zoo groote schaal en mei
zoo geperfectioneerde middelen. Het is
toch inderdaad zoo, dat een oorlog niet
wordt gevoerd om zichzelf, maar tef
bereiking van een doel, dat door de
ontwikkeling der geschiedenis gerecht
vaardigd is en dat de vele en groote
offers moet waard zijn; alleen als dit
doel langs vreedzamen weg ónmogelijk
is te bereiken mag oorlog verantwoord
heeten.
Wij wachten thans af. Het woord is
nu aan Engeland, aan zijn regeering
maar vooral ook aan zijn burgers. Het
gaat om een hoogst belangrijke beslis
sing en het is billijk, dat men den En-
gelschen eenigen tijd gunt tot rijpelijk
overwegen alvorens zij die beslissing,
waarvan zóó veel afhangt, te nemen.
Er staat thans zeer, zeer veel op het
spel en vol spanning wacht de wereld
de ontwikkeling der dingen, reeds u»
de naaste toekomst, af,
nale samenwerking ook de overblijven
de vraagstukken op vreedzame wijze
Het beroep van 6 October.
Op 6 October 1939 heb ik van deze
plaats uit voor de eerste maal in den
oorlog tot het Duitsche volk gespro
ken. Ik heb toen een beroep gedaan
op het inzicht der verantwoordelijke
mannen in de vijandelijke staten en
op de volken zelf.
Ik waarschuwde voor een voortzet
ten van den oorlog, waarvan de ge
volgen slechts verwoestend konden
zijn. Ik waarschuwde in het bijzonder
de Franschen er voor, een oorlog te
beginnen, die onvermijdelijk van de
grens af verder doordringt en die, hoe
de afloop ook zou zijn, vreeselijke ge
volgen zou hebben. Ik heb dit beroep
‘oen ook tot de rest van de wereld ge
richt, zij het ook met de vrees, niet
alleen niet gehoord te worden, maar
waarschijnlijk pas recht de boosheid
der belanghebbende oorlogsophitsers
op te wekken.
Het is precies zoo uitgekomen. De
verantwoordelijke elementen in Enge
land en Frankrijk hebben in mijn op
roep een gevaarlijken aanval op hun
oorlogszaak gespeurd. Zij maakten
zich dan ook onmiddellijk op om te
verklaren, dat iedere geachte aan
een vergelijk kansloos was, ja, als een
misdaad beschouwd werd, en dat de
strijd moest worden voortgezet in
naam van de cultuur, de menschelijk-
heid, den vooruitgang en de bescha
ving en ook nog in naam van de hei
lige religie, dat tot dat doel negers en
Boschjesmannen gemobiliseerd moesten
worden en dat dan deze vanzelf moest
komen.
In enkele dagen waren deze ophit
sers er in geslaagd, mij voor de rest
van de wereld eenvoudig als een laf
aard voor te stellen. Om mijn vredes
voorstel werd ik beschimpt, persoon
lijk beleedigd, Chamberlain bespuwde
mij voor het oog der wereld en wei
gerde,, in overeenstemming met de
aanwijzingen met de achter hem
staande ophitsers Churchill, Duff Coo-
pep, Eden, Hore Belisha, enz., over
een vrede ook maar te praten, laat
staan daarvoor te werken. Zoo heeft
deze groot-kapitalistische kliek van
belanghebbenden om voortzetting van
den oorlog geschreeuwd.
Die voortzetting is thans begonnen.
Terwijl deze Britsch-Franstfn
kliek rondzag naar nieuwe
heden tot uitbreiding van den oorlog
en naar nieuwe slachtoffers, heb ik mij
er aan gewijd, den organisatorischen
opbouw der Duitsche weermacht te
voltooien nieuwe formaties op te rich
ten, den stroom van oorlogsmateriaal
uit de fabrieken aan den gang te bren
gen. de laatste opleiding der geheele
weermacht voor haar nieuwe taak te
bevelen. Bovendien noopte het slechte
weer in den laten herfst en den win
ter tot uits'el der militaire operaties.
(Zie verder le blad, pag. 2.)
„Te midden van den geweldigen
strijd om de vrijheid en voor de
toekomst van het Duitsche volk
heb ik u tot deze zitting bijeen
doen roepen. De motieven daarvoor
liggen in de noodzakelijkheid, dat
wij ons eigen volk inzicht geven
in den nnieken historischen aard
der gebeurtenissen, welke wij be
leefd hebben, dat wij verdienden
dank brengen aan de soldaten, en
in het streven, een poging te doen
om nog eens en voor het laatst een
beroep op het gezonde verstand te
doen.
Helaas heeft, in overeenstemming
met den wil van de mannen, die voor
het dictaat van Versailles verantwoor
delijk waren, de Geneefsche instelling
zich niet beschouwd als een instituut
voor het tot stand brengen van ver
standige herzieningen, maar zij heeft
zich van het begin af slechts gezien
als garant voor de meedoogenlooze ten
uitvoerlegging en handhaving der be
palingen van Versailles. Alle pogingen
van het democratische Duitschland om
langs den weg van herziening een ge
lijkstelling van het Duitsche volk te
bereiken, bleven zonder resultaat. Het
is in het belang van een overwinnaar,
dat hij de bepalingen, die voor hem
van nut zijn, als voor ieder heilig doet
voorkomen. Het ligt echter in het we
zen van den drang tot zelfbehoud van
den overwonnene, dat hij de algemeene
menschelijke rechten herwint. Voor
hem had het dictaat van een overmoe-
digen tegenstander te minder kracht
van wet, daar deze tegenstander geen
eerlijke overwinnaar was. Daarom was
de pretentie van de Engelschen en
Franschen, die het dictaat van Versail
les beschouwd willen zien als een
soort internationale of zelfs nog hoo-
gere wetgeving, voor lederen eerlijken
Duitscher niets anders dan een brutale
aanmatiging, en de onderstelling, dat
juist Engelsche of Fransche staatslie
den de beschermers van het recht of
zelfs van de menschelijke beschaving
zouden zijn, een domme onbeschaamd
heid. Een onbeschaamdheid, die door
hun eigen zeer inferieure prestaties op
dat gebied voldoende gekenmerkt
wordt.
Wie de factoren van dit historische
conflict vergelijkt met omvang, grootte
en draagwijdte der militaire gebeur
tenissen, zal inzien, dat feiten en
offers van dezen strijd in geen verhou
ding staan tot de beweerde aanleidin
gen, zij het ook, dat deze aanleidingen
zelf slechts voorwendsels voor verbor
gen bedoelingen waren. Het program
ma der nationaal-socialistische bewe
ging was, voorzoover het betrekking
had op de toekomstige vorming van de
betrekkingen tusschen rijk en buiten
wereld, een poging om een herziening
van het verdrag van Versailles tot
stand te brengen, onder alle omstan
digheden, doch, voor zoover maar
eenigszins mogelijk was, langs vreed
zamen weg. Deze herziening was een
natuurlijke noodzaak. De onhoudbaar
heid van de bepalingen van Versailles
lag niet slechts in de vernederende
discrimineering. de ontrechting over
eenkomstig de gewaarborgde ontwape
ning van het Duitsche volk, maar voor
al in de daaruit afgeleide stoffelijke
vernietiging van het heden en de voor
genomen vernietiging van de toekomst
van een der grootste cultuurvolken der
wereld, in het volkomen zinnelooze op-
hoopen van enorme aantallen landen
onder de heerschappij van eenige sta
ten, in het ontnemen van de onver
vangbare levensbasis en de onmisbaar
ste levenswaarden aan de onder
worpenen.
De desbetreffende officieele verklaring
welke heden op de persafdeeling van
het Rijkscommissariaat werd afgelegd,
luidt als volgt
„Daar de in Nederland bestaande
Marxistische partijen in haar leiding
op grond van haar klassenstrijdmen-
taliteit, van haar internationale ver
bindingen en beïnvloeding door onder
leiding van Franschen en Engelschen
staande „Internationalen” alsmede van
de steeds systematisch door haar ge
voerde Hetze tegen het naburige Duit
sche Rijk en het nationaal-socialisme
geenerlei waarborg bieden, dat de ge-
wenschte Duitsch-Nederlandsche sa
menwerking op de gebieden van de
sociale positie van de breede lagen der
Nederlandsche bevolking, in het bijzon
der van de arbeiders, kan worden ver
werkelijkt, is een regelend ingrijpen,
dat dezen ongezonden toestand cpheft,
niet langer te vermijden geweest.
De Rijkscommissaris voor het bezette
Nederlandsche gebied heeft dan ook
verordend, dat de Sociaal-Democrati-
sche Arbeiderspartij (S.D.A.P.), de
Revolutionnair-socialistische arbei
derspartij (R.S.A.P.) en de Commu
nistische partij Nederland (C.P.N.)
onder de uitsluitende leiding en het
uitsluitend beheer van een commis
saris worden gesteld. On dezen com
missaris gaan terstond alle rechten
en volmachten van de leiding zonder
onderscheid, of het gaat om afzon
derlijke personen of colleges van
personen, over. Hij is gerechtigd alle
vereischte maatregelen van organisa
torischen. personeelen of financiee-
len aard te treffen.
Tot commissaris met den bovenom
schreven bevoegdheidskring is mr.
Rost van Tonningen benoemd. Hij
heeft de hem overgedragen bevoegd
heden op zich genomen.
tion te La Charité aangetroffen., die
van unieke historische beteekenis is.
Deze documenten, aldus Hitler, be
vatten de eigenhandige aanteekenin-
gen van de heeren Gamelin, Daladier,
Weygand, enz. Zij kunnen derhalve op
ieder moment door hen bevestigd of
geloochend worden. Deze documenten
geven opheldering over het drijven
van hen, die bij den oorlog en bij de
uitbreiding van den oorlog belang
hebben. Zij toonen aan, hoe voor deze
ijskoude politici en militairen alle
kleine volken slechts middel tot het
doel waren, hoe zij trachtten Finland
voor hun belangen te gebruiken, hoe
zij besloten hadden, Noorwegen en
Zweden tot het tooneel van den oor
log te maken, hoe zij beraamden den
Balkan in brand te zetten, om van
daar uit honderd divisies als hulp
troepen te krijgen. Hoe zij voorberei
dingen troffen voor het bombarde
ment van Batoem en Bakoe onder
even geraffineerde als gewetenlooze
uitlegging van de Turksche neutrali
teit, die hun niet ongenegen was, hoe
zij Nederland en België steeds vaster
in hun netten verstrikten en eindelijk
vastlegden in bindende stafbesprekin-
gen, en vele andere dingen van dezen
aard.
De documenten gaven echter ook
een beeld van de geheele dilettantis
tische methoden, waarop deze politi-
seerendie oorlogsophitsers den door
hen. aangestoken brand trachten te be-
heerschen, van hun militaire demo
cratie, die mede verantwoordelijk is
voor het afschuwelijke lot, dat zij hon
derdduizenden en millioenen soldaten
van hun eigen landen beschoren heb
ben, van hun barbaarsche geweten
loosheid, waardoor zij in koelen bloe
de hun volken tot massa-evacuatie
aandreven, waarvan de militaire ge
volge-, voor henzelf slechts nadeelig
doch welker algemeen menschelijke
gevolgen ontstellend wreed waren.
Een van de belangrijkste taken van
dezen commissaris zal het zijn, de so
ciale waarden en instellingen, die in
verschillende organisaties van de S. D.
A. P. voorhanden zijn, voor de leden
te behouden en bovendien onder ge
bruikmaking van de zich thans voor
doende nieuwe mogelijkheden nog aan
zienlijk uit te breiden.
In den loop van deze inwendige
saneering en versterking zal aan de
arbeiders de gelegenheid worden ge
boden, zich uit eigen krachten een
nieuwe leiding te geven, welke de
groote idealen en doeleinden, van wel
ke de pioniers van het Nederlandsche
socialisme vervuld waren, welker ver
wezenlijking echter door de interna
tionale verwatering en rassenvreemde
beïnvloeding van de sociaal-democra-
tische partij sterk werd benadeeld, in
vollen omvang zal kunnen verwerke
lijken. Dit saneeringsproces moet door
geschikte maatregelen van den com
missaris tegen iederen reactionnairen
aanval van buiten-af beschermd wor
den.”
Tot zoover de op de persconferentie
voorgelezen officieele verklaring.
De heer Janke heeft hierbij nog een
persoonlijke toelichting gegeven. Om
trent de internationale verbindingen der
Hollandsche Marxistische partijen kan
geen misvatting bestaan. Het is bekend,
dat verschillende internationalen in ons
land een rol hebben gespeeld, welke
vaak genoeg in het licht is gesteld. Toen
de oorlog uitbrak, heeft men niet kun
nen besluiten deze verbindingen met hef
buitenland te verbreken, of te laten
rusten Herhaaldelijk zijn vertegen
woordigers van de S.D.A.P. en van de
groote vakvereenigingen naar het bui
tenland gega3» °-a’ naar Parijs’
waar zij onderhandelingen hebben ge
voerd op welke wijze hun organisaties
er toe zouden kunnen medewerken, den
ring, welken Frankrijk en Engeland om
Duitschland wilden leggen, te helpen
sluitend maken. Op dit optreden is ber-
haaldelijk in de Hollandsche pers kri
tiek uitgeoefend, maar deze heeft niet
mogen baten.
De systematisch gevoerde anti-Duit-
sche Hetze van de Marxistische organi
saties hier te lande, aldus de heer
Janke is geen oorlogsproduct. Zij
werd reeds vele jaren gevoerd en kan
bij het uitbreken van den oorlog iets
verminderd zijn, een feit is het dat zij
in bedekten vorm werd verder gedre
ven. Sedert 1933 heeft de S.D.A.P. een
geest van vijandschap aan den dag ge
legd jegens het Duitsche Rijk en het
nationaal-socialisme.
De huidige Marxistische partijen be
vatten ook, besloot de heer Janke, in
haar leidende organen vele ras-vreemde
elementen, met name die van het
Jodendom. Het zal duidelijk zijn,
dat hiermede de belangen van de
arbeidersbevolking niet gediend kun-
nerj zijn. Ook hiertegen zal de thans
benoemde bewindvoerder hebben te
waken.
van een tastbare aanleiding voor de
verwezenlijking hunner waanzinnige
plannen. De samenzwering van erbar
melijke, omkoopbare, politieke creatu
ren en hebzuchtige financieele magna
ten, voor wie de oorlog een welkom
middel is om hun zaken beter te laten
gedijen, kwam weer eens naar voren.
Het internationale Joodsche vojkengif
begon steeds meer een verwoestende
uitwerking tegen ieder gezond verstand
te hebben. Joden en vrijmetselaars,
wapenfabrikanten en oorlogswinstma-
kers, internationale handelaars en
beursspeculanten vonden politieke in
dividuen, desperado’s en Herostratos-
naturen, die den oorlog als het meest
begeerlijke voorstelden. Aan deze mis
dadige figuren was het toe te schrij
ven, dat de Poolsche staat werd «aange
zet tot het aannemen van een houding,
die in geen proportie stond tot den
Duitschen eisch en nog veel minder tot
de gevolgen daarvan. Want juist tegen
over Polen heeft het nationaal-socialis
tische Duitsche Rijk een ware zelfover
winning getoond. Geen andere staats
man had het aangedurfd het Duitsche
volk hier een oplossing voor te stellen,
die ik het deed. Als Churchill en de
andere oorlogsophitsers maar een frac
tie van de verantwoordelijkheid in zich
gehad hadden, die ik tegenover Europa
voelde, dan zouden zij hun laaghartig
spel niet hebben kunnen spelen.
Want slechts aan dezen en alle an
deren in en buiten Europa, die be
lang hadden bij een oorlog, was het
te wijten, dat Polen mijn voorstellen,
die noch zijn eer, noch zijn bestaan
op eenige wijze aantastten, afwees en
in plaats daarvan naar de terreur en
de wapenen greep.
Na verwezen te hebben naar de
maandenlange en bovemwenschelijke
zelfbeheersching van Duitschland, on
danks de voortdurende moordaansla
gen op volks-Duitschers, zeide de
Führer verder
De voornaamste punten uit de gisteravond door den Führer in den Rijksdag uit
gesproken rede, zijn als volgt samen te vatten:
Alles wat Duitschland in de laatste jaren heeft gedaan was gericht op het streven
bet te Versailles gepleegde onrecht te herstellen. Daarbij werd de wensch op den
voorgrond gesteld, dat zulks langs vreedzamen weg zou worden bereikt Dat er
oorlog kwam was te wijten aan de oorlogophitsers in vele landen. De daarop
volgende gebeurtenissen brachten aan Duitschland de overwinning op alle fronten.
Van het begin van den oorlog in het Westen af lag een doorbraak van de Maginot-
linie in het voornemen. Nauwkeurige waarnemingen gaven zekerheid, dat op 6 en
7 Mei een Engelsch-Fransche aanval in Nederland en België tegemoet moest worden kend gezond verstand door internatio-
gezien. Op 8 Mei werd daarom bevel gegeven voor den aanval op 10 Me:. de waagstukken “p vreedzame Mwijze
Uitvoerig prees de Führer de vriendschap van Italië. Hij bracht hulde aan het genie zouden kunnen worden geregeld, werd
van Mussolini en aan de bijdrage van het fascistische Italië voor de gemeenschap- de overeenkomst van München van 29
pelijke overwinning. De Führer sprak de overtuiging uit, dat de overwinning het i'nd plr» «T
r meening in Londen en Parijs niet al-
onrecht, dat den beiden volken is aangedaan, zal herstellen. len niet toegejuicht, maar zelfs ver-
De Führer wees erop, dat de Duitsche Weermacht thans sterker is dan ooit De oordeeld, als een afschuwelijk teeken
voortzetting van den oorlog kan slechts tot een vernietiging van het Bntsche j0odsch-kapitalistische oorlogsophitsers
wereldrijk leiden. Nog eenmaal wenschte de Führer een beroep te doen op het zagen in de mogelijkheid van zulk een
verstand. Hij gaf een laatste waarschuwing aan de Britsche regeering, den tegen- vreedzame herziening het verdwijnen
stand op te geven ter wille van de millioenen Engelsche burgers, vrouwen en
kinderen. „Wij hebben bereikt wat wij verlangden. De schande van 22 jaar geleden
in het bosch van Compiègne is voor immer vervaagd”, aldus besloot de Führer.