voor
De zonderlinge erfenis
Sport maakt hongerig - Ruiters op de Veluwe - Een kijkje in het land
der bloembollen - Een speciaal autonummerbord voor den Opbouwdienst
I
b
alSI
Èl!
h
K
HAAGSCHE COURANT VAN DINSDAG 23 JULI 1940 TWEEDE BLAD
FEUILLETON.
I j
1P
A ^3»
NOG EEN FOTO UIT DEN TIJD VAN
DER DUITSCHE
HET OPRUKKEN
FRANKRIJK.
EEN
TROEPEN
IN
KANON,
ZWAAR
HET-
DUITSCH
WELK DE VOORTTREKKENDE
INFANTERIE DEKT.
24)
de
de
|Wordt t»rvol0dj
DE PAARDENSPORT VIERT OP DE VELUWE WEER HOOGTU. Dagelijks ziet men de deelnemers(sters) aan het ruiterkamp
van de A.R.M. in de omgeving van Elspeet op de Veluwe. Een groepje ruiters
trekt door een zandverstuiving.
NA DE SPORTBEOEFENING door de manschappen van den Opbouwdienst, die
te Lisse gelegerd zijn, ziet men reikhalzend uit naar het eten. Sport maakt hongerig.
De manschappen laten het zich best smaken.
IN DE BLOEMBOLLENSTREEK heerscht een groote bedrijvigheid. Met man en
macht is men bezig met het rooien der bollen. Het uit den grond halen
der hyacintbollen te Noord wij kerhout.
EIGEN NUMMERS. De wagens, welke ten
behoeve van den Opbouwdienst gebruikt zullen
worden, krijgen een speciaal nummerbord
met de letters O. D.
de
ge-
(Nadruk verboden.)
SCHEVENINGEN HEEFT EEN NIEUWEN BADGAST
GEKREGEN, welke door de jeugd met gejuich is
ontvangen. Het is een der olifanten van Circus Strass-
burger, dat binnenkort op Scheveningen zal optreden.
ik nu pas aan, het was toch twee
uur in den nacht.
Hanni opende den mond, wilde iets
zeggen, maar zij was te verrast. Wer
kelijk, Bertha was geheel gekleed ge
weest. Ja, zij herinnerde het zich nu
precies. Toen zij in haar peignoirs
beneden kwamen, had Bertha gekleed
naast Reimann gestaan. Zelfs schoe-
beslist en
nacht. Of
Neen dat
Plotseling sprong Lore op en liep
naar de deur. Zij luisterde daar een
poosje en kwam toen terug. Bertha,
fluisterde zij.
Wat dan?
Je zegt, en dat klopt, dat nie
mand een vermoeden had. Maar als
de brandkast pas kort geleden ont
dekt is. Je weet toch wel die geschie
denis, die ik onlangs las, van een
mooi dienstmeisje, wier geliefde in
breker was? Als Bertha nu, bij het
werken in de kamer, de brandkast
ontdekt heeft...
Je bent mal, Bertha is toch het
nichtje van Reimann.
Wat geeft dat?
Ik vind het gemeen iemand te
verdenken.
Wie praat er over verdenken?
Lore gloeide. Haar stem daalde tot
een nauwelijks hoorbaar gefluister.
Als wij over het raadsel naden
ken, dan moeten wij alles in aanmer
king nemen, Hanni. Bertha is de
eenige vreemde hier in huis. En is
het je niet opgevallen hoe kalm zij
Vannacht was en aangekleed was zij
ook, heelemaal aangekleed, daar denk
Als men Bertha den dienst opzei,
was zij gewaarschuwd en de anderen
met haar. Als zij de politie waar
schuwden en Bertha’s onschuld zou
blijken, wat toch mogelijk, hoewel
erg onwaarschijnlijk was, dan had
den zij het meisje bitter onrecht ge
daan. Met Reimann praten was ook
doelloos. Hij zou woedend zijn, dat
men een bloedverwante van hem zoo
beschuldigde. Ja, eigenlijk bleef al
leen Knauer over, maar hadden zij
zich niet voorgenomen niet meer met
hem over de dingen van het huis te
praten? En tenslotte, wat zou hij
doen als men hem in vertrouwen
nam? Haar uitlachen of naar de politie
gaan! Het eerste hadden zij niet noo-
dig en het laatste konden zij tenslotte
zelf ook wel. Ja, wat te doen?
nen had zij aangehad, ja,
dat om twee uur in den
misschien Reimann zelf?
was niet uit te denken!
Doodsbleek en bevend keken
zusters elkaar aan. Bertha en Rei
mann, wolven in schaapskleeren, die
met de inbrekers gemeene zaak
maakten? Neen, neen, waarom zou
Reimann dan zoo’n lawaai hebben ge
maakt en geschoten had hij ook. Neen,
Reimann was het niet. Maar Bertha
bleef verdacht. Zoo vlug kon iemand
zich niet aankleeden. En zij was een
jong ding, niemand zou het vreemd
hebben gevonden als zij bang was
geweest en bang was zij niet geweest!
De zusters probeerden zich kleinighe
den te herinneren, maar 't lukte haar
niet. Doch waarvoor heeft men détails
noodig als de hoofdzaak vast staat?
Bertha!
Het sloeg vijf uur. Zij merkten het
nauwelijks. Zij fluisterden met elkaar,
zwegen en fluisterden opnieuw. Wat
moest men doen? Bertha ontslaan?
De politie een wenk geven? De ad
vocaat op de hoogte brengen. Rei
mann in vertrouwen nemen? Wat
doen? Wat doen?
Een uur later verscheen dokter
Knauer. Hij had, zooals njj vertelde,
willen opbellen, maar tot zijn schrik
van de telefooncentrale gehoord, dat
de leiding gestoord was. Toen was hij
zelf gekomen en had zooeven van Ber
tha gehoord wat er vannacht gebeurd
was.
Niet te begrijpen I riep hij uit.
Maar goed, dat alles zoo afgeloo-
pen is! Ik was sprakeloos, toen ik van
de brandkast hoorde. Hij lachte en
zijn oogen schitterden. Om elf uur
moet ik bij het gerecht zijn, ik heb
dus nog even tijd, wilt u mij de ju-
weelen laten zien?
Toen hjj ze in de hand hield, kende
zijn bewondering geen grenzen.
Wedden dat u er bij den eersten den
besten juwelier twintig of dertig dui
zend mark voor krijgt! riep hij uit.
Deze bewerking, deze methode van
slijpen, heb ik nog nooit gezien.
Zijn dat de juweelen van gravin
Sanowsky?
Misschien. Maar ik geloof het
niet. Hoe zouden die hier komen? Ze
zijn van u!
Dat meent u toch niet?
Ja, want van wie zou het collier
anders zijn? Hij lachte. Is het huis
en alles wat daarbij hoort, u niet ge
schonken, of niet soms? Dit is volko
men rechtsgeldig, zelfs dan als het
collier werkelijk van gravin Sanows
ky is geweest. Zij heeft het verlies
niet aangegeven en geen verzekerings
maatschappij heeft er melding van
gemaakt. Trouwens zij is buitenslands.
HET OOGSTEN VAN HET GRAAN. EEN HIERDENSCH MEISJE ZET HET
GEMAAIDE KOREN OP SCHOOVEN.
Het zou haar ook nooit in het hoofd
komen rechten op dit collier te doen
gelden, want als zij dit deed zou zij
toegeven, dat zij zich, onder de gasten
van de speelclub bevond. Mij blijft
dus alleen over u geluk te wenschen.
Hanni glimlachte verachtelijk.
Niet zoo snel, zeide zij en sloot
het collier weer weg. Mijn zuster
en ik willen er niets mee te maken
hebben, wie van ons zou zoo iets dra
gen?
Maar u kunt het verkoopen.
Zeker. Misschien, ik zeg, mis
schien doen wij het ook. Als de her
komst absoluut niet vast te stellen is.
Maar voorloopig gaat het naar een
banksafe.
Voelt u er dus niets voor zulk
een som te bezitten?
Hanni lachte. Geld is altjjd iets
vervelends en ik vind, dat het alleen
prettig is als men het zelf verdiend
heeft. En wat wilt u, wij hebben ge
noeg. Men heeft ons vierduizend mark
gegeven.
Hij keek haar bewonderend aan,
maar hij zweeg.
Tja. Hanni fronste de wenkbrau
wen. Afwachten, misschien is
eigenaar nog wel op te sporen.
En tot zoolang wilt u de juwee
len in een safe bewaren? Nu goed, u
hebt gelijk. Geeft u het maar aan
mij, ik zal dat voor u doen.
Maar dokter, ik wil u toch niet
lastig vallen! riep zij haastig. Neen,
neen, dat doen wij zelf!
Hjj was even teleurgesteld, doch.
Toen het bijna zes uur was, gingen
zij naar boven en hurkten in bed
naast elkaar, waar zij bleven fluis
teren. Honderd plannen werden over
wogen en weder verworpen. Deson
danks stond het vast, dat er iets
moest gebeuren. Het beste was een
grooten onderzoekingstocht te onderne
men, want behalve dit, was er nog
genoeg geheimzinnigs, dat onderzocht
diende te worden. Zij fluisterden en
overlegden en vonden tenslotte een
uitweg. En dit feit werkte zoo kal-
meerend op haar zenuwen, dat zij
ondanks alles weer in slaap vielen
en pas wakker werden toen Bertha
om acht uur klopte en met een
vriendelijken morgengroet de koffie
bracht.
dan lachte hij, maar Hanni had
uitdrukking, welke even op zjjn
zicht had gelegen, opgemerkt. Deze
ontdekking maakte haar nog peinzen-
der. Was hij teleurgesteld geweest,
dat hjj haar niet van dienst mocht
zijn, of had het een andere reden?
Deze eeuwige geheimen. Neen, er
moest iets gebeuren om achter de
coulissen van dit tooneel te komen.
En er gebeurde ook iets, zelfs nog
dienzelfden middag.
Daar Hanni, terwille van haar cur
sus, geen tjjd had iets te doen, ging
Lore naar de stad. In de Leipziger-
straat ging zij naar een, op de tweede
étage van een huis gelegen kantoor,
waar op de deur een bord met den
naam Schmidt” was aangebracht.
Zij kende mjjnheer Schmidt niet en
zij zou ook niet op de absurde ge
dachte gekomen zjjn kennis met hem
te maken, doch Hanni en zjj hadden
sedert eenigen tjjd zijn naam gehoord.
Dat hing met een zeer interessant
proces samen. Zjj hadden er, het was
al eenige jaren geleden, over in de
kranten gelezen en bjj dit proces, dat
om groote waarden ging, speelde
mjjnheer Schmidt een groote rol,
want hjj was detective en had in de
zaak zooveel bewijsmateriaal bijeen
gebracht, dat de rechter in een open
bare zitting mjjnheer Schmidt had
gecomplimenteerd. Sedert dien tjjd
was de naam van mjjnheer Schmidt
bjj Hanni en Lore een soort begrip
geworden*
?->s>
O
i o
W
sL
Ir ”^1
r
F *j4.**'^
k
I
J
9 m
-
Zsü
-
Bk .-«..d
O***