de Laurenskerk te Rotterdam
van
De Kaagweek ten einde - Herstel
Rijfestijn te Hoeven - Distributiemaatregelen op het eiland Marken
0
De zonderlinge erfenis
I
i
HAAGSCHE COUPANT VAN WOENSDAG 24 JULT 1940 TWEEDE BLAD
FEUILLETON.
F I
.TRITON-KAMER”. De heer Hendrik van Essen heeft in de Driehoekstraat te Amsterdam
DE LAATSTE DAG VAN DE KAAGWEEK.
„VAARWEL”.
£Wordt ocrvoigdj
DE BAGGER welke uit de Leidschevaart nabij Noordwijkerhout
wordt gehaald, wordt voorloopig op den wal te drogen gelegd. Daarna
komen de boeren uit de omgeving het weghalen, voor
bemesting voor het weiland.
(Nadruk verboden.)
25)
Het feit, dat mijnheer Schmidt
vroeger jaren zelf by de politie
was geweest, droeg er het zijne bij
om vertrouwen in zijn persoon te stel-
NL DE GROOTE KERK de Laurenskerk te Rotterdam door den Führer
in bescherming is genomen, hebben B. en W. van Rotterdam een commissie
van deskundigen ingesteld, welke een onderzoek zal instellen
naar den toestand van dit gebouw.
OP HET EILAND MARKEN geschieden de distributie-voorberei-
dingen op gemoedelijke manier. Voor de distributiekaarten voor boter
en vet gaan de bewoners niet naar het distributielokaal, maar de
ambtenaren komen bij de bewoners. Het invullen der vragenlijst.
een
het
Wat had
Schmidt een bondgenoot te hebben,
vervulde haar met vreugde en bijna
was het geheim een grap.
Thuis werd zij door een opgewonden
Hanni ontvangen.
Wat is er gebeurd?
Hanni beefde. Daarstraks stuur
de ik Bertha om een boodschap en
toen schoot het mij door het hoofd,
dat de gelegenheid wel gunstig was
om eens in haar kamer rond te kij
ken. Misschien heeft zij brieven of
iets anders dacht ik. Dus ik ging
naar boven, ach Lore, het is veel,
veel ernstiger dan wij hadden gedacht.
Weet je wat ik bij Bertha ontdekte?
Onder het hoofdkussen van haar bed?
Een revolver!
Bij Bertha?
Lore was ontsteld. Een revolver,
zij rilde. Doodsbleek stond zij
poos na te denken. Wat moest
meisje met een revolver?
zij voor plannen? Toch niet...
Dat was ontzettend. Lore werd dui
zelig. Zij ging zitten en staarde voor
zich uit en dan zag zij bloed, overal
bloed.
Zij moet uit het huis, Hanni
hijgde naast haar. Vandaag nog,
ik doe geen oog dicht van angst. Hoe
kan Reimann ons dit verschrikkelijke
mensch aanbevelen? Waar heeft men
een revolver voor noodig? dacht Lore.
Om te schieten. Om dood te schieten!
Zij rilde nog meer. Maar tenslotte,
toen zij wat kalmer werd, bedacht
zij zich, dat men een revolver ook
wel voor zelfverdediging gebruikte.
IN DE
een merkwaardig, gratis te bezichtigen „Triton”-museum ingericht, dat tal van unieke souvenirs,
betrekking hebbend op de Utrechtsche Studenten Roeivereeniging en op de roeisport in het alge
meen, bevat Op 5 Oct. bestaat „Triton” 60 jaar. De heer van Essen
maakt 400 gipsen jubileum-insignes.
len. Het was dus geen toeval, dat zij
het besluit hadden genomen mijnheer
Schmidt een opdracht te geven. Daar
zij telefonisch om een onderhoud had
verzocht, werd zij dadelijk toegelaten.
De eerste indruk, welke Lore van
hem kreeg, was een heel goede. Hij
was groot en breedgeschouderd, had
een verstandig gezicht met heldere,
ernstige oogen en gedroeg zich als
een man van de wereld. Hij kon onge
veer vijftig jaar oud zyn.
Daar ons, mijn zuster noch my,
de verplichting is opgelegd geen on
derzoekingen te doen, nemen wij dit
recht nu zelf maar, begon Lore en
Vertelde toen de geheele geschiedenis
Van de schenking en alles wat daar
mede samenhing.
Schmidt luisterde zonder haar een
oogenblik te onderbreken. Toen zij
uitgesproken was, zeide hij. Ik
herinner mij de affaire met de speel-
club. De politie loerde reeds geruimen
tijd op het huis en toen men eindelijk
Zekerheid had, deed men een inval.
schreef. Zelfs op gevaar af, dat
u niet met wapens kunt omgaan, zend
ik u hierbij twee brownings. U kunt
ze zonder vrees uitpakken, zij zijn
nog niet geladen. Overigens zijn zij
zoo gelukkig geconstrueerd, dat een
kind van drie jaar er mee om kan
gaan. U herinnerend aan aanstaan
den Zondag ben ik steeds gaarne de
uwe...
Ik moet werkelijk zeggen, dat ik
het aardig vind, mompelde Lore«
Hij weet, hoe bang jij bent en
stuurt ons twee revolvers, werkelijk
erg opmerkzaam.
Hanni gaf geen antwoord. Zij kon
er niet meer uit wijs worden. En den
advocaat begreep zij heelemaal niet*
Lore maakte het pak open, haar
bewegingen waren zoo voorzichtig,
alsof zij een helsche machine uitpakte.
Toen het papier verwijderd was,
kwam er karton en daarna vloeipa
pier. Een eigenaardige verpakking
voor revolvers, niet?
Ook het vloeipapier werd verwij
derd en werkelijk daar lagen de re
volvers. Klein, bruin, glanzend en
gevaarlijk om te zien. Maar zij wa
ren ongevaarlijk omdat zij van choco
lade waren. Lore wist niet of zij
lachen moest of boos worden. Zij
besloot tenslotte om te lachen en stak
Hanni hiermede aan.
Den naam van den toenmaligen eige
naar heb ik op het oogenblik niet in
mijn hoofd, maar u hebt gelijk, het
was een buitenlander. Maar om tot
de zaak te komen, u wenscht, dat
ik een onderzoek instel?
Ja, eerst de identiteit van den
schenker bekend maken, antwoordde
zij. Ten tweede den mager en man,
die ons moet spionneeren, ontmaske
ren en ten derde klaarheid brengen
in de zaak met de juweelen, of
zij werkelijk van gravin Sanowsky
zijn en indien niet, van wie anders
en ten vierde zekerheid over Bertha’s
schuld of onschuld te geven en ten
vijfde...
Juist, lachte Schmidt, ik weet
het, u wilt zekerheid hebben over
alles wat u mij verteld hebt.
Precies.
En de volgorde laat u aan mij
over?
Geheel en al, bevestigde Lore.
Hoeveel zal het ons kunnen kos
ten?
Dat kon Schmidt natuurlijk niet
dadelijk zeggen. Daar was het geval
te gecompliceerd voor, maar hij ver
zekerde haar, dat de kosten niet al
te hoog zouden worden.
Ik geef u, juffrouw Riedeler,
een formulier mede, dat u en uw
zuster moeten onderteekenen. Zonder
uw volmacht zijn mijn handen ge
bonden, niet waar? U stuurt mij dit
stuk vandaag nog terug. Goed, en
nu moet ik u nog enkele vragen
stellen.
Hij maakte aanteekeningen en gaf
Misschien heeft zij het ding van
haar oom gekregen, zeide Lore, zij
wilde Hanni kalmeeren. Wij zijn
alle twee een beetje opgewonden, weet
je. Wij zien alles honderdmaal ver
groot. Wij worden zenuwziek.
Vanuit de keuken klonk een vroolyk
gezang uit een vrouwelijke keel.
Poeh! riep Lore, - de moorde
nares in spé.
Het was een bekend liedje, dat ge
zongen werd, een liedje vol sentimen
taliteit, en veel liefde, eigenlijk niets
voor een misdadigster.
Hanni was echter niet zoo gemak
kelijk te kalmeeren. Nog rust een
zware verdenking op Bertha. Als het
mogelijk was, dat zij gemeene zaak
met de inbrekers maakte, was zy ook
tot andere dingen in staat. Als, als,
lieve help, het was hoog tijd, dat
Schmidt aan het werk ging.
Ik zal je wat zeggen, begon Lore.
Bertha bezit een revolver, goed.
Waarom zij dat ding bij zich ver
bergt, zal weldra blijken. Voor ons
is het gevaar noch grooter noch klei
ner geworden, waarschijnlijk had zij
het ding vanaf het oogenblik, dat zij
bij ons in dienst kwam. Nou dan,
en wij leven nog! Neen, Hanni, wij
moeten ons precies eender gedragen
als vroeger, misschien is het nog
maar voor kort.
Het was wel een zeer merkwaardig
toeval, want er kwamen dien middag
nog twee revolvers in huis. Een
bode bracht een pakket en daarbij
een brief van dokter Knauer. Hij
DE LANDELIJKE RLJVEREENIG1NGEN IN NOORD-BRABANT HOUDEN WEER CONCOURS. Te Hoeven is voor het eerst van dit jaar een grooi
concours hippique gehouden door de Landelijke Rijvereenigingen. Tijdens het défilé.
haar nog enkele aanwijzingen. Als
zijn werk succes wilde hebben, moest
zij volkomen zwijgen, tenminste voor
loopig. Ook dokter Knauer mocht niet
weten, dat hij in de zaak betrokken
was geworden.
Maar dat spreekt toch vanzelf.
Goed, bij gelegenheid zal ik u
verzoeken mij een keer de juweelen
te laten zien. Hebt u ze al naar de
bank gebracht?
Neen, nog niet.
Dan doet u dat nog vandaag.
En overigens zult u binnenkort van
mij hoor en.
Hij bracht zijn bezoekster naar de
deur. Nog een oogenblik, zeide hij
lachend
U hebt gezegd, dat de magere
man u bespiedt, hebt u er aan ge
dacht, dat hij u hierheen heeft kunnen
volgen?
Neen, daar had Lore niet aan ge
dacht. Zij verbleekte, zoo schrok zij
er van. Schmidt bracht haar naar het
raam. Kijkt u door de gesloten
gordijnen. Ziet u hem? Misschien
daar aan den overkant? Neemt u zich
den tijd, kijk goed.
Lore zag hem niet.
Des te beter, knikte Schmidt.
Maar voorzichtigheidshalve zou
ik u toch willen verzoeken het huis
door den tweeden uitgang te verlaten.
Ik zal u den weg wijzen. U komt niet
in de Leipzigerstraat maar in de
Mauerstraat uit.
Wat was dat allemaal opwindend,
dacht Lore toen zij weder naar Dah-
lem reed. De zekerheid in mijnheer
1
ILI w
j.s m
’43
I
W iiih i
iiJ
- 4 u
'5
«Sé
't .4 .-<i.
SM
