West-Friesland
in
Zwemmen bij den Opbouwdienst - Schapen wasschen
De perzikenpluk in vollen gang - Restauratie van de Groote Kerk te Alkmaar
o
De zonderlinge erfenis
w te
5
■'TT
TWEEDE BLAD
TTAAGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 27 JULI 1940
FEUILLETON.
m
tfWordt vervolg^
NADAT DE RESTAURATIE van de uit de 15e eeuw dateerende
Groote of Sint Laurenskerk te Alkmaar eenige maanden heeft stil
gelegen, is men thans weer, na verkregen toestemming,
voortgegaan met dit werk.
PL.M. 6 WEKEN NA HET SCHEREN vangt het schapen- en
lammeren-wasschen aan, hetgeen noodzakelijk is om de huid te
reinigen en den haargroei te bevorderen. In bijna iedere gemeente
in de Wieringermeer bevindt zich een inrichting waar dit wasschen
kan geschieden. Nadat het schaap is ondergedompeld in een vergif
bevattend bad, laat men het dier uitdruipen, waarna het in een loop-
hok wordt gedaan om verder te drogen. Een kijkje in een schapen»
wasscherij op „De Gouw”, gemeente Hoogwoud.
ver-
jii
(Nadruk verboden.)
spijt mij voor de armen, die nu niets
krijgen. Maar de juweelen zijn niets
waard, ziet u daarover heen te komen,
er is niets aan te doen! Misschien
kunt u bij gelegenheid op een andere
manier helpen, meer kan ik u niet
zeggen.
Toen Lore thuis kwam, ontmoette
zij daar dokter Knauer. Zij was woe
dend. Had de advocaat haar voor den
gek willen houden, toen hij de juweelen
zoo roemde? Eigenlijk was er geen
andere verklaring voor. De woede was
sterker dan het verstand.
Weet u, wat de juweelen waard
zijn! riep zij hem toe, nog eer hij haar
had goedendag gezegd. Ik kom zoo
juist van de bank; een vroegere chef
van mij, dien ik opzocht, had er na
melijk belangstelling voor. Ik heb
hem ze laten zien. En weet u wat
hij heeft gezegd? Geen enkele steen
is echt, geen enkeleEn als wjj iemand
vinden, die er dertig mark voor
wil betalen, dan mogen wij nog van
geluk spreken! Nou, van briljanten en
dergelijke hebt u ook verstand, dat
moet ik zeggen hoor. Hanni uitte een
kreet en Knauer was bleek gewor
den. De mededeeling scheen hem die
per te treffen dan Lore verwacht had.
Hij had zelfs enkele oogenblikken noo-
dig om zich te beheerschen.
Juffrouw Riedeler, zei hij gedrukt
hier moet een misverstand in het
spel zijn. Dertig mark, dat is te gek,
minstens tien duizend...
Eerst hebt u dertig duizend ge
zegd, antwoordde zij bijna verachte
lijk. Nu zijn het er nog maar tien,
HET 32STE KORPS OPBOUWDIENST TE AMSTERDAM heeft
onmiddellijk ook de sport ter hand genomen en onder leiding van
den Isten luitenant L. E. Huyer, wordt athletiek, maar ook de
zwemsport beoefend. De eerste zwemlessen, van rechts naar links
de korpscommandant majoor P. G. Dekkers, kapitein adj. A. P. Smit
en in zwempak de 1ste luitenant L. E. Huyer.
PUINRUIMERSHUMOR TE ROTTERDAM. Bij het ontruimen van een voor
malige bontzaak ontdekten de puinruimers nog diverse gave opgezette dieren,
waaronder een panter en een ooievaar. Beide beesten hebben zij nu op hun verblijf
„geëtaleerd”, den panter voor alle zekerheid aan den ketting.
28)
De safe werd in tegenwoordigheid
van den beambte geopend. Schmidt
nam de juweelen in de hand, klemde
een loupe in zijn oog en bekeek de
steenen nauwkeurig. Lore lette op zyn
gezicht. Knauer had gezegd, dat hij
zulk een kostbaarheid hog nooit had
gezien. Of Schmidt van zooiets ver
stand had? Eigenlijk was dat wel aan
te nemen. Zulke menschen als hjj had
den verstand van deze dingen.
Een paar minuten gingen voorbij.
Schmidt gunde zich den tijd. Tenslotte
scheen zijn onderzoek geëindigd te
zijn. Hij woog het collier op de hand
en verraste haar plotseling met de
vraag wat zij voor de juweelen zou
vragen als er zich eens een kooper
voordeed.
Lore trok de wenkbrauwen op. Ja,
wat zou ze vragen? Wij zouden natuur
lijk, als het tot verkoopen kwam, er
zooveel mogelijk van willen maken!
Hoe meer wij krijgen, hoe beter het
voor de blinden is.
Hm. zei hij, keek haar van
terzijde aan en legde toen het collier
weg. Toen zij weer naar boven gingen
zeide hij: U hebt toch wel aan
bepaald cijfer gedacht?.
DE PERZIKENPLUK IN HET WESTLAND IS THANS IN VOLLEN GANG.
IEDER UIT HET HUISGEZIN HELPT MEE OM DIT WERK
VLOT TE DOEN VERLOOPEN.
huis was had wonderen gedaan. Uit
de verte hoorde men de doffe gong
slagen, waarmede Hanni het rhythme
aangaf. In de kamer zelf tikte de
klok. Anders was alles stil. Behage
lijk stil. Lore lag op de bank en Ma
rianna zat naast haar en vertelde van
haar moeder van wie zij veel hield,
over haar vader sprak zij niet.
Weet je al wat je wilt worden?
Verpleegster, luidde het snel ge
geven antwoord en de oogen van het
kind straalden. Omdat het mooi is
goed te mogen zijn. En oom dokter
zegt, als ik er over een jaar nog zoo
over denk, zal hij zien wat hij kan
doen. Is dat niet fijn? Toen ik eens
ziek was, heeft moeder dag en nacht
aan mijn bed gezeten en mij steeds
gestreeld en ik heb geen pijn gevoeld'
Maar als moeder weg moest of naar
de keuken, dan kwamen de pijnen da
delijk terug. Later, als ik verpleeg
ster ben, zal ik het net zoo doen. Ik
ga aap het bed zitten en streel de
zieke. Oom dokter zegt ook dat ver
pleegster een echt vrouwenberoep is.
Hij houdt niet van vrouwen, die een
mannenberoep uitoefenen.
Zoo babbelde zij door en legde haar
hartje bloot. En Lore vond het pret»
tig-
Zondag neem ik je mee naar de
bioscoop, beloofde zij en haar voor
stel werd met gejuich ontvangen. Hoe
gemakkeljjk was het een kind, want
Marianna was dit eigenlijk nog, on
danks haar vijftien jaren, gelukkig te
maken.
u hebt ons een groote teleurstelling
bereid.
Maar u wilde het ding toch niet
verkoopen?
Nee, maar nu is de gravin im
mers dood.
Dood? herhaalde hij verbluft.
Lore beet haar tanden in haar lip.
Een heldin was zij, jawel een reuze
heldin, wat had Schmidt gezegd? Zij
probeerde te redden, wat er te redden
viel.
Het had immers in de krant ge
staan, eergisteren al. Of nog een dag
vroeger. Ik weet het niet meer pre
cies. Ergens in Frankrijk is zij
ongelukt. Ja, niet waar Hanni,
hebt het immers ook gelezen?
Dat was een wanhopige zet, welke
zij deed, maar hij gelukte, want wat
zij zeide, klonk zóó zeker, dat Knauer
niet meer twijfelde. Des te meer ver
schrikt was Hanni, die geen vermoe
den had en doodelijk verlegen was.
Als Knauer haar toevallig had aan
gekeken! Maar deze was veel te veel
met zichzelf bezig. Hij stond daar als
een schooljongen, die betrapt is. De
situatie was zichtbaar pijnlijk voor
hem.
De kwestie zal opgehelderd wor
den, zeide hij tenslotte, en hij deed zijn
best om zijn stem een vasten klank te
geven. Ik begrijp aan den anderen
kant niet, waarom u zich zoo ergert.
Dan zal ik het u zeggen, ant
woordde Lore. Wij wilden de op
brengst weg geven. Aan de oorlogs-
blinden. Maar met dertig mark valt
niet veel te bereiken.
DE UITWERKING VAN HET DUITSCHE PANTSER-AFWEEB-
GESCHUT OP DEN KOEPEL VAN EEN
FRANSCHEN PANTSERWAGEN.
U wilde al dat geld weggeven?
Ja, of dacht u soms, dat wij het
wilden houden? Neen, er rust een
vloek op. Maar ik geloof, dat het
beter is als wij over iets anders spre
ken.
Eigenlijk ben je vreeselijk onbe
leefd tegen hem geweest, zeide Hanni,
toen de advocaat weg was. Hy
heeft zich ook door het geflonker la
ten verblinden net als wij.
Maar Lore schudde het hoofd.
Wij zijn twee domme meisjes, die
van zulke dingen niets begrijpen. Wij
hebben niet geweten wat zoo iets
waard is! Hij echter, heeft dadelijk
geschat. Heeft zichzelf blijkbaar ver
schrikkelijk gewichtig gevonden, de
groote mijnheer! Neen, er is geen
sprake van onbeleefdheid en boven
dien was ik toch al woedend op hem.
Maar Lore?
Je wilt hem zeker opeens verde
digen. den engel, niet
Vertel mij liever wat van
mynheer... nu ja van mijnheer je
weet wel.
Lore vertelde. Om zekerheid te
hebben moesten wij toch maar eens
met het ding naar een juwelier gaan,
eindigde zij haar bericht. En Hanni
was het hiermede eens. Het was te
laat om samen koffie te drinken,
Hanni moest naar de zaal voor haar
lessen. In haar plaats hield Marianna
Lore gezelschap. Hanni had een jurk
voor het meisje genaaid, waarom zij
niet meer te herkennen was. Zij zag
er aardig uit, lang niet meer zoo
schuw. De korte tijd dat zij hier in
Ja, zoo bijvoorbeeld twintig of
dertig duizend mark. Zoo had dokter
Knauer het getaxeerd.
Knauer? Interessant!
Denkt u dat het meer waard is?
Heelemaal niet. Ik geloof zelfs,
dat u bitter ontgoocheld zult zijn als
ik u de verkoopswaarde zou noemen.
Dat had zjj niet verwacht.
Daarom loont het ook niet het
ding te fotografeeren, ging hij voort.
Ik beken u eerlijk, dat ik bijna
zoo iets heb vermoed.. Voelt u zich
sterk genoeg om de waarheid te hoo-
ren? Nu, dan zal ik mijn meening niet
onder stoelen of banken steken. Het
collier is niet zooveel waard als de
huur, die u voor de safe moet be
talen. Een juwelier zou den verkoop
dadelijk weigeren. Wat moet hy met
imitatie?
Maar dat meent u toch niet?
zuchtte zy bijna onhoorbaar. Dok
ter Knauer weet toch ook wel iets
van brillanten. U vergist u mijnheer
Schmidt, u vergist u.
Mogelijk, maar ik betwijfel het.
De juweelen, of laten wij liever zeggen
de imitatie is geen dertig mark waard.
Liefhebbers van zulke dingen beta
len er misschien meer voor. Maar ik
zou den koopman willen zien, die u
een mark meer geeft.
Is het werkelijk waar?
Met zulke dingen maakt men
geen grapjes. Ik weet toch, wie het
geld zou krijgen, dat maakt de zaak
nog tragischer. Ik ben zelf frontsol
daat geweest en ik weet wat het
zeggen wil, oorlogsblind te zyn. Het
o
-
I
1 Hl
4
«e» mw
r
r
S 4 VS;
