De zonderlinge erfenis
Engelsche bommen op Nederland - Groningsche kinderen op het platteland
Op zijn laatste ronde - Dr. Josef Tiso door Adolf Hitler ontvangen
w
f.
^■SnB
r.
I
T
fi
.11""
i
I t ii
ifc i
I
^'4
HAAGSCHE COURANT VAN VRIJDAG 2 AUGUSTUS 1940
TWEEDE BLAD
FEUILLETON
t
W i
b i
1
ill&z
Hl
gaH
1
EEN OUD STUK KUSTGESCHUT, DAT DOOR DE DUITSCHE TROEPEN
IN CALAIS WERD BUITGEMAAKT.
(Nadrufr verboden.)
men
vroeg
fcWordt vervolgd.^
DE TACHTIGJARIGE OMROEPER VAN SCHOONHOVEN, PIET DE
HOOP, heeft zijn laatsten rondgang door de stad gemaakt De krasse
man gaat een welverdiende rust genieten in een oudeliedentehuis.
IN DEN NACHT VAN 31 JULI OP 1 AUGUSTUS HEBBEN ENGELSCHE VLIEGERS „ERGENS IN NEDER
LAND” BOMMEN GEWORPEN, WAARDOOR TWEE WONINGEN VOOR HET
GROOTSTE GEDEELTE WERDEN VERNIELD.
HET GRONINGSCHE COMITÉ „STAD EN LAND”
heeft een vacantieplan ontworpen voor de Groningsche jeugd met het
doel de kinderen in contact te brengen met het platteland.
Een vroolijk groepje onderweg naar den akker.
'V
11 -
O.
I
zend mark baar op de tafel uitgeteld.
Lore schudde het hoofd. Het geld was
valsch, absoluut. Maar het was niet
valsch. Zij dacht secondenlang aan de
verbouwing van „Favoriet” en aan de
vijftien duizend mark, welke daarvoor
noodig waren. Daar lag het geld, ze
behoefde maar toe te tasten en de ar
chitect kon aan den gang gaan. Maar,
zooals gezegd, het was slechts een
kort oogenblik, dat zjj daaraan dacht.
Neen, eerst moest „Favoriet” bewij
zen, dat zij zelf het geld kon opbren
gen. Zij moest zelf met haar bioscoop
het geld verdienen. Met een ander
mans geld mooi weer te spelen, neen,
dat niet en daar had zjj ook geen ple
zier in. Dertigduizend gingen naar het
comité voor de oorlogsblinden en twee
duizend werden aan den dokter van
het ziekenhuis tegen een kwitantie af
gegeven. De juweelen van gravin Sa-
nowsky of van wie zij anders geweest
mochten zijn, hadden opgehouden voor
de meisjes Riedeler te bestaan.
Else was in den zevenden hemel.
In een witte bruidsjapon en met bloe
men in haar, hand stond zij voor net
altaar en naast haar Werner. De do-
miné sprak, orgelmuziek zweefde door
het kerkgebouw, het was heerlijk! En
toen zij daarna, onder de tonen van de
muziek het kerkgebouw verlieten, wa
ren zij man en vrouw. Echt man en
vrouw! Was het dan zoo’n wonder,
dat achter Else’s dikke brilleglazen
tranen stonden?
111
A-'i
- W
1
1 W
Veertigduizend mark. Speedier
gaf haar het collier terug. Dat kan
ook de prijs zijn, dien u ervoor kunt
geven, dan bent u niet bekocht. Hij
glimlachte vluchtig. Overigens in
teresseert het mij waar dit stuk van
daan komt. Het is geen Duitsch werk
stuk.
Hanni was niet in staat te antwoor
den. Dat deed Knauer. De her
komst van dit stuk is onbekend, zeide
hjj en kon er niets aan doen, dat hij
taoest lachen, omdat er iemand was,
die zich als vakman had uitgegeven
en de waarde had geschat op dertig
mark, haha.
Speedier glimlachte beleefd. Dat
is natuurljjk belachelijk, antwoord
de hjj. Als u wilt, zoo wendde hjj
Hch tot Hanni, dan kan ik u een
schriftelijke verklaring over de waar
de geven.
Hanni wist niet hoe zjj zich moest
houden, het was te geweldig. Zjj staar
de van de juweelen naar Speedier.
Veertigduizend mark, dat was ondenk
baar! En plotseling ontwaakte een
verdenking tegen Knauer in haar hart.
Had hij niet gezegd, dat Speedier een
Van zijn cliënten was? Als Speedier
DE FÜHRER ONTVING DEN SLOWAAKSCHEN PRESIDENT
DR. JOSEF TISO VOOR HET VOEREN VAN BESPREKINGEN.
DE BEGROETING.
Mm
TE PAARD NAAR HET STAD
HUIS. Een ongewoon tafereel
in de Amsterdamsche straten.
nu, alleen om Knauer’s renommé, een
valsche taxatie had opgegeven? Het
was immers onmogelijk, dat Schmidt
zich zoo zou hebben vergist? De ge
dachten vlogen door haar hoofd. En
toen kreeg zjj een idee.
Ik moest iets verklaren, begon
zjj tot den juwelier gewend. Men
heeft mij dit stuk niet te koop aan
geboden. Het is van mij, dat wil zeg
gen, van mijn zuster en van mjj. En
wij zijn onder bepaalde omstandighe
den bereid het te verkoopen. Nietwaar
wendde zij zich tot Knauer, wij hebben
daar het recht toe?
Hij was buitengewoon in de war,
maar antwoordde: Zekér.
Nu goed, ging zij voort en keer
de zich tot den juwelier. Bent u
bereid het te koopen?
De juwelier vertrok geen spier van
zijn gelaat. Hjj zal wel oppassen,
dacht Hanni triomfantelijk. Het ding
is niets waard en hij weet het. Hij
heeft Knauer een plezier willen doen
en nu weet hij niet hoe hij er zich
zal uitredden.
Maar het tegendeel was het geval.
Daarover valt te praten, antwoord
de Speedier, natuurljjk kan ik geen
veertig duizend mark betalen, dat is
de prjjs waarvoor ik het zou kunnen
verkoopen. Maar ik ben bereid u, par
don, mag ik het nog even zien? Hjj
bekeek nog even de platina sloten, be
rekende een oogenblik, ik kan u
twee en dertig duizend mark betalen,
niet meer.
Twee en dertig duizend mark...
eens, er zou wel een tijd kunnen ko
men, dat u berouw hebt over dit be
sluit en dat zou jammer zijn.
Hij zat op een gemakkelijken stoel
en Hanni lag geknield voor hem en
masseerde zijn voet. Heur haar licht
te in de zon en het leek hem als
sprongen er vonken van af. Er lag
teederheid in zjjn blik en zijn hand
beefde nu en dan... alsof zij streelend
over het haar wilde glijden.
Hanni merkte hier niets van,
wijdde zich geheel aan zijn voet. Zij
keek ook niet op, toen zjj zeide:
Lore en ik hebben alles besproken.
Wij wilden de geheele opbrengst aan
de blinden schenken. Maar nu doen wij
het toch een beetje anders. U weet
immers, dat er een meisje bij ons is
komen wonen?
Zeker, Marianne.
Zjj wil verpleegster worden en de
dokter is het ermede eens. Haar op
leiding kost echter geld, maar zjj
moet iets worden, dus hebben wij be
sloten twee duizend mark voor haar
aan den dokter te geven. De som zal
wel genoeg zjjn voor haar opleiding,
denkt u ook niet?
U bent een braaf meisje.
Welneen, wat heeft dat er mee
te maken, weerde Hanni af. De ju
weelen behooren ons van rechtswege
niet toe. Ja, en wat er overblijft, dat
is voor de blinden. Wij sturen het geld
nog vandaag weg. Ik bedoel, voegde
zij er voorzichtig aan toe, als wij
het geld werkelijk krijgen.
Zjj kregen het. Twee en dertig dui-
Schmidt niet. Wil je hem niet dade
lijk opbellen. Lore rende naar de tele
fooncel bij het station. Zij had geluk.
Schmidt was op zijn kantoor, maar
voor datgene, wat Lore hem meedeel
de, had hjj slechts een kort en droog
lachje. Voor de rest bleef hij bij zijn
meening, de juweelen waren valsch.
Wat beteekende dit alles? Wie had
gelijk?
Wat
Lore.
Verkoopen, lachte hij. Zoo
gauw als mogelijk verkoopen. Een
beter zaakje kunt u nooit doen.
Hanni, zeide Lore, toen zij weer
thuis kwam, wij doen het werke
lijk. Ik vind het ding te griezelig,
wat denk jjj?
De onderhandeling was kort. Ja, ze
maakten aan allen twijfel een eind als
ze de juweelen verkochten. Speedier,
die door Hanni opgebeld werd,
wenschte haar geluk en vroeg of zjj om
zes uur in den namiddag bij hem wil
de komen.
Ziezoo, dat is voor elkaar, zeide
Lore, maar ik geloof er pas aan,
als ik het geld in mijn hand heb.
Om vier uur kwam, zooals iederen
Vrijdag, mijnheer Ryde. Dat Hanni
opgewonden was, ontging hem niet en
hij vroeg deelnemend wat er gebeurd
was. Hanni vertelde alles precies,
maar zweeg over Schmidt.
Mijnheer Ryde schudde lachend het
hoofd. Wat een mysterieuze ge
schiedenis. Maar wilt u werkelijk de
geheele opbrengst weggeven? Kijkt u
doen moest?
Ik i
Hanni sloot de oogen. Hoe was dat
mogelijk? Dus was het echt. Mijn
hemel, wie kon hier wijs uit worden?
Knauer keek haar van terzijde vol
spanning aan. Maar hjj zei geen
woord. U kunt rustig over mijn
aanbod nadenken, zei Speedier. U
wilt zeker nog eerst met uw zuster
spreken. De zaak heeft ook geen
haast. Ik houd mijn aanbieding een
week gestand. Voor het geval u tegen
dezen tijd tot verkoop besluit, wacht
ik uw telefonisch bericht. Ik zal het
bedrag dan voor u gereed houden.
Toen zij weer op straat stonden,
lachte Knauer luid en vroolijk. Nu,
wat zegt u nu? Maar daar Hanni
heelemaal niets zeide, vervolgde hij
spottend: De man, die dertig mark
heeft geschat, kan zich laten begra
ven. Juffrouw Lore moet hem dat
maar eens vertellen en met de compli
menten van mij. Maar zegt u nu,
wat u doet.
Ik moet eerst met mjjn zuster
overleggen.
Doet u dat, hjj heeft u een week
tjjd gelaten.
Hij bracht haar thuis, maar kwam
niet binnen. Hjj nam afscheid bij het
hek. Ik hoop de vrjjheid te nemen
Zondagmiddag koffie te komen drin
ken. Mag ik’ Dank u, dank u zeer.
Hij boog .iJh over Hanni’s hand en
kuste deze.
Lore was grenzenloos verbaasd.
Twee en dertig duizend mark. Zjj be
hoefden maar „ja” te zeggen en he.
geld was er, Ik begrjjp mijnheer
M ....w
■St
-
zjj
jj
33)
- -
J
Z.;:
êk ;X':<
-
-v xwfaastey:
I x
MM™
W'Z M jfAZi
