Jan Toorop-tentoonstelling Belangrijke expositie in het Gemeentemuseum KUNST EN LETTEREN Rubriek voor de Jeugd I PAGINA 3 HAAGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 10 AUGUSTUS 1940 DERDE BLAD, KUNST VAN ONZEN TIJD naar Groot visionair kunste- met sterk socialen inslag KURZAALBERICHTEN - Jan Toorop „Eerbied voor den dood OPLOSSINGEN DER RAADSELS Van CORRESPONDENTIE Otto. Een schoen. 1. Wat onze voorouders dachten over de aarde en haar omgeving i - u- (Polygoon) stuk wenschen er heelemaal Doet u het wel je malle zonnebrand- INEKE EN DIENEKE HEBBEN EEN GEHEIM ’s Avonds legt ze de tube stilletjes weer op moeders waschtafel. Ze wil het gekke avontuur liefst maar heel gauw vergeten DE GROOVE KNIKKER WAAROP TO LEVEN EEN NEDERLANDSCH VOLKS- TOONEEL Prijzen afhalen aan het bureau Haag- sehe Courant, Daarbij uitsluitend je ware namen opgeven. zon beweegt en dezen loop in ruim een jaar tijds volbrengt. Je begrijpt, dait de menschen eerst heel wat moeitq hadden met het geloof, dat onze aarde eigenlijk maar een stof je in het grootte heelal is en niet het middelpunt, waar alles om draait. Bal; Kan. Balkan. 2. 3. ORGELCONCERT JÜLIANAKERK Maandag 12 Augustus a.s. geeft de orga nist Henk Herzog een orgelconcert in de Julianakerk, Kempstraat, aanvang 8 uur. De violist Gerrit Molt zal hierbij zijn me dewerking verleenen. Beste Allemaal. Het is weer vacantie en zooals ieder jaar is er weer een Prijzen vielen ten deel aan: „De Zwarte Adelaar”. „Pau-Li”. Breistertje”. Zomerverkooptentoonstelling In de kunstzalen „Kunst van onzen tijd" wordt een groote zomerverkooptentoon- stelling gehouden, die zoowel de beneden- als de bovenzalen omvat en die éen aantal doeken (waaronder van zeer goed ge halte!) te bewonderen geeft van moderne meesters uit binnen- en buitenland. De buitenlanders hangen in de 1 meestal doeken, die wij bij vroegere gele genheden reeds noemden. Hier hangen ook enkele opmerkelijke werken door J. Riet veld, modernen zeer persoonlijk geziene, kunst, een duinlandschap met verre, wa zige horizont, diepte en sfeer, een fijnzin nig bloemstuk en een interessante compo sitie „schaftuur”, arbeiders in een loods, met hun middagmalen in krantenpapier bij zich. De Nederlanders vinden we verder be neden: de bekende beeldhouwster Frans Carbasius met een masker en een groot aantal prachtig geobserveerde dierstudies van Leo Muyskens, die van talent getui gen. Wladimir Biëlkine is vertegenwoor digd met werk in zijn stijl, van Herman Bogman zijn er eveneens een paar zeer mooie doeken, o.a. een dichterlijke schil dering „Rhododendrons”. Cees Bolding heeft enkele knappe, ietwat academische medaillons ingezonden, alsmede een prach tige aquarel, kleurig en levendig, in ras echte waterverftechniek uitgevoerd. Van Aart Cock vindt men er studies uit Indië, meerendeels goed werk, maar lang niet altijd op hetzelfde niveau. Jacques Chapchal is vertegenwoordigd met werk dat voor zijn talent en persoonlijkheid ty- peerend is. Van Rie Cramer zijn er aar dige, vlot beschilderde bordjes. Verder noemen wij Theo Goedvriend, Ant. H. Molkenboer, en Kees Rowers met werk, dat hun naam waardig is, een kloeke vis- scherschuit van Frits Weiland, enkele dier- schilderngen door Wim de Haas, en knap werk door Jasper Pasman, die zich een opmerkelijk sterk talent toont, Ronald Lindgreen, mevrouw Verpleeg, en tenslotte een zeer veel belovend debuut: twee por tretten door Annie Borst Pauwels, waar van vooral het „meisje met manteltje” een toewijding, overgave en serieusen arbeid verraadt, die van deze schilderes nog veel goeds doen verwachten. Een boeiende ten toonstelling met groote verscheidenheid en niveau, het beste wat men van een zomerverkooptentoonstelling mag. tooneel zal er gelegenheid zijn tot opvoe ring van revue's, operette’s, variété’s e.d. De exploitatie zal volgens het systeem Arena geschieden. Dagelijks zullen er middag- en avondvoorstellingen plaats vinden. De bedoeling is in alle opzichten binnen Rotterdam een amusementscen trum te stichten met even talrijke als gevarieerde attracties, waarvan enkele reeds hierboven genoemd. Over de inrich ting van het nieuwe noodgebouw, dat uit hout zal worden opgetrokken, deed Goos- sens ons nog enkele nadere mededeelin- gen, o.m. dat het totaal complex ongeveer negenhonderd vierkante meter groot zal zijn. Gelijk gemeld, zullen er ook cabaret en dancing in worden ondergebracht. Het tooneel, dat voorheen voor den Bouw- meesterrevue dienst deed, zal er in worden ondergebracht. Dit laatste is op zichzelf reeds negen meter lang. Reeds op 16 Augustus a.s. zullen Willem Goossens en diens gezelschap hun intrede in het nieu we theater doen. Het gezelschap zal zijn entrée maken met het bekende volksstuk „Rooie Sien”. De groote Jan Toorop-tentoonstelling in het Gemeentemuseum alhier is een der belangrijkste exposities, welke in den laatsten tijd is gehouden en bij dit begin van een korte beschouwing over deze kunstgebeurtenis willen wij onzen lezers dan ook dadelijk aanraden de prachtige collectie werken van den grooten mees ter, uit verschillende perioden van zijn leven bijeengebracht, te bezoeken. Toorop, als mensch en als kunstenaar, kan moeilijk beter benaderd en begrepen worden dan hier. Men volgt hem in zijn ontwikkeling, door de jaren heen. Men gevoelt, welk een brandende, prachtige levensdrift, welk een strijd en zoeken achter al dit werk schuilt en meer dan ooit toont zich hier Jan Toorop als de kunstenaar; die in zijn werk een sterk socialen inslag had. Belangstelling voor het lot der misdeelden, voor den strijd der onderdrukten, steeds meer gecombi neerd met het dieper wordend gevoel voor Eén Eeuwige Liefde, welke allen bindt en vereent zijn typeerend voor hem. Toorop had een uitgesproken bewonde- OPSTELWEDSTRIJD Maken jullie eens een opstel over den tijd, dat je uit logeeren was, over een mooien fietstocht, over een wandeling of over een dagje toen je zoo fijn uit was. Jullie hebt 14 dagen de tijd om de op stellen in te zenden. Doe goed je best dan behoor je misschien tot de zes mooiste inzendingen en dan krijg je een prijs en het opstel komt in de rubriek te staan. Maar denk er aan, dat je boven je opstel schuilnaam, naam en leeftijd zet. Anders telt het opstel NIET mee. In die 14 dagen worden geen raadsels geplaatst. En nu aan de gang. Plannen van Willem Goossens te Rotterdam. In een onderhoud, dat we dezer dagen met Willem Goossens, directeur van het Nederlandsch Volkstooneel, hadden, heett deze ons een en ander over zijn plannen tot oprichting van een noodschouwburg op het Land van Hoboken, op een terrein nabij de Rochussenstraat te Rotterdam, medegedeeld. Willem Goossens behoort tot een der meest gedupeerden die bij de catastrophe, welke de Maasstad heeft getroffen niet alleen aan have en goede doch daarenbo ven alles wat met zijn tooneelbedrijf, décors, requisieten, costumes e.d. verband hield, heeft verloren; hij is echter vol energie weer aan het werk gegaan. Wat de nieuwe tooneelplannen van Goossens betreft, waarover hij in een on derhoud enkele mededeelingen deed, ver namen we, dat bedoelde noodschouwburg, welke den naam Casino Schouwburg te Rotterdam draagt, ingericht zal worden voor 850 bezoekers. Behalve voor volks- AMOR IN DE PASTORIE Op veelvuldig verzoek heeft de directie der „Vereenlgde Haagsche Spelers” beslo ten in de reeks voorstellingen, die zij in den Stadsschouwburg tijdens de maand Augustus verzorgen, een aantal voorstel lingen in te lasschen van het bekende Vlaamsche blijspel „Amor in de pastorie” van Jac. Ballings. De hoofdrollen worden vertolkt door Jules Verstraete en Pierre Balledux. BIJ FELIX TIMMERMANS IN LIER TE GAST De „Nationalsozialistische Korrespon- denz”, het ambtelijk perskantoor der N.S. DA.P, schrijft o.m.: Felix Timmermans werkt weer. De eerste dagen na zijn te rugkomst was het voor hem moeilijk, de rust te vinden, om opnieuw te kunnen schrijven. De gebeurtenissen werkten nog te sterk op hem in. Ook thans nog ligt de schaduw der voorbije weken over zijn ge laat. Maar de Duitsche uitgever wacht reeds op het boek, dat hij thans met de hulp zijner dochter van het manuscript in de machine schrijft. Wij nemen een kijkje in het handschrift, dat verscheiden schrijfboeken vult. De nieuwe roman Is een familiekroniek, die begint te Lier en handelt over het lot van vele geslachten in vele landen. Hij berust op vertellingen van zijn moeder: Timmermans heeft de feiten langen tijd onderzocht. Zooals altijd, ver telt hij on>s, was ook bij het bewerken van deze stof het begin moeilijk. Haast 20 maal moesten de eerste 70 bladzijden op nieuw geschreven worden. Eerst moest, alvorens de geest over hem vaardig werd, de „muziek” in hem zijn, die het gansche als groote harmonie van een gesloten werk schraagt Wij verlaten het huis niet, alvorens nog een blik geworpen te hebben op enkele zijner schilderijen en teekeningen. De nieuwste bevinden zich op het oogenblik in Holland. Aan de hand der achtergeble ven doeken vertelt de schrijver, dat hij aanvankelijk kunstschilder wilde worden en dat hij zelf dikwerf heeft nagedacht over de vraag, waarom hij schrijver en verteller geworden is. Thans berust zijn scheppen hoofdzakelijk in het schrijven. Timmermans hoopt weldra weer in Duitschland te zullen kunnen lezen. Mis schien reeds in den herfst. Aan het week programma der Kurzaal gedurende de a.s. week ontleenen wij het volgende: Zondagmiddag vindt onder leiding van Otto Glastra van Loon een Italiaansche- Opera-Matinée plaats, waarbij als solist zal optreden de zanger Henk Weimar, met de Romance van Rodolfo, uit La Son- nambula” van Bellini en het Recitatief en Cavatina, uit de opera „Ernani” van Verdi, en een aria (Laster-aria) uit „II Barbiere di Siviglia” van Rossini. Aan orkestwerken vermelden wij o.m. de ouverture Norma” van Bellini; Ouver ture „Semiramis” van Rossini; Préludes van de le en 3e acte van „Traviata” van Verdi en de Triomfmarsch uit „Aïda”, eveneens van Verdi, Zondagavond 11 Augustus staat het or kest onder leiding van Carl Schuricht. So" liste is Nelly Wagenaar, die voor de pauze voor uit sluitend aandacht vraagt voor een groepje arbeiders op het veld en hun reactie voor een voorbij trekkende, links in het doek slechts even aangeduide, begrafenis. Een belangrijk werk is ook „de arrestatie”, een doek uit den Brusselschen tijd, waar in Jan Toorop zichzelf portretteerde als toeschouwer. Gendarmen voeren een ar beider weg, Toorop, zijn vrouw en enkele anderen zien toe en in het verstrooide ge baar waarmede de schilder naar een geld- mooie kaart. Is het prettig ge dat je toch nog geschreven hi ten aan allen. „M e v r. A. M. v. N o p p e n” de hartelijke groeten van mij? „Snelvoet”; „Streepje”; „Filmsterretje”: Allen hartelijk welkom in de kinder rubriek. De hartelijke groeten van jullie aller TANTE ETTY. met crème, ’t Was doodgewone tandpasta Zou het heusch waar zijn Ineke kan het haast niet gelqoven. was, die vrij zweefde. Eerst stelde men zich toen de aarde als een grooten kogel voor, in het mid den van het heelal geplaatsrt en men liet de zon, de maan en de sterren om ons heen draaien in cirkels, welke op bepaalde afstanden van elkander gele gen waren. De groote sterrekundige Copernicus, die in 1543 overleed, bracht de oplos sing van hert vraagstuk een heel eind verder, door de onderstelling van de onwrikbaarheid der aarde overboord te gooien en aan te nemen, dat de aarde in 24 uren om haar as wentelt en dat zij tegelijkertijd op een afstand van 14& millioen kilometers van de Hoe Ineke. Ik weet hoe het kan, zegt Die- neke. Jij ze den volgenden morgen opnieuw roodgloeiend in het Oosten opkwam De een beweerde, dat er eiken dag een nieuwe zon verscheen, de ander en dat werd tenslotte ook algemeen ge loofd was er van overtuigd, dat de god Vulcanos, die het toezicht had over dien uitgesitrekten Oceaan, iede- ren avond moest oppassen, dat de zon niet nat werd. Hij had een groote boot klaar liggen, waarmee hij de zon op ving juist op het oogenblik, dat zij in het Westen de zee raakte. En in den nacht voer hij met zijn kostbaren last door het Noorden heen. Soms kon men over de groote hoog landen in het Noorden het schijnsel der zon waarnemen gedurende de nachtelijke reis. Na een moeilijke nachtreis kwam Vulcanos ’s morgens vroeg, juist bij tijds in het Oosten aan. Daar wierp hij de zon met zulk een kracht de lucht in, dat zij precies haar loop langs het uitspansel kon volbrengen, terwijl Vul canos haastig terugroeide langs den- zelfden weg, dien hij gekomen was, om weer op het juiste oogenblik de zon op te vangen. Deze moeilijkheid had men dus in dien ouden tijd prachtig opgelost. Maar nu bleef er nog een ander pro bleem over. Men moest nu n.l. nog zien uit te zoeken, waarop de aarde eigen lijk rustte, want men kon het zich on mogelijk indenken, dait de aarde zich tot in oneindige diepte ónder de voe ten voortzette. De aarde moest dus er gens op rusten en deze gedachte drong zich hoe langer hoe meer aan de men schen op, vooral toen men opmerkte, dat de stand van de verschillende ster- rebeelden niet altijd dezelfde was. De sterren verplaatsten zich steeds, sche nen onder de aarde te verdwijnen, om precies na een half jaar aan de andere zijde van de aarde weer te voorschijn te komen. Sommigen zeiden nu, dat de aarde een ronde tafel moest wezen rustend op een zuilenrij, groot genoeg om de sterren door te laten; anderen, dat zij den vorm had van een koepel, gedragen door metalen olifanten. Maar nog altijd begreep men niert, waar die zuilen of olifanten op hun beurt dan weer op rustten, zoodat men eindelijk, en dat was een heele sprong in het denken der menschen, moeat aannemen, dat de aarde een bol in de wereldruimte „Dierenvriend! n". Ja, ik vind het ook een leuke schuilnaam. Ik ook. Dat is leuk. Dat is een fijn werkje. Wel bedankt voor je raadsel. „Teekenaartje". Was het naar je zin? Kon je het niet? Dat is jammer. Vele groeten terug. „P a u-L i”. Dat is lang Wat naar is dat. Is het al weer wat beter? Daar moet je altijd erg voor oppassen „Langhaar” Dat is veel Ben je ook al zoo verbrand? Arme jij. Vele groetjes terug. „Breistertje”. Ja, het is jammer. Neen, het is niet hetzelfde. Dat is fijn. Wanneer krijg je een diploma? De groe ten van Bep. „Dui melot j e” Wel gefeliciteerd hoor. Dat is wel fijn zoo aan het strand. Was het een prettige dag? „Kaboutertj e”. Was je het verge ten? Was het een prettige dag? Wel be dankt voor je raadsels. Heb je ze zelf verzonnen? ,,D e Zwarte Adelaar”. Ja, je schuilnaam is in het lootjesbusje. Vele groetjes terug. „Z i 1 v e r p ij 1”. Waar ben je naar toe gewandeld? Een reis naar de zon? Dat was zeker wel erg warm? En ben je ook bruin geworden. Vele groeten terug van ons. „H a g e d 1 s j e”. Wel bedankt voor je irettig geweest? Leuk hebt. De gree ting voor het streven van Mussolini, op een zijner latere werken, meesterlijk van teekening en ontroerend van suggestie, ziet men aan de „Aanbidding van Maria en het Kind” deelnemen, den leider van het Romeinsche volk, het huis „Italia” aan de Madonna opdragend en daarachter de schilder Jan Toorop zelf, in aanbid ding, met zijn krukken, schildersdoek en penseelen. Uit den eersten tijd van Toorop noemen wij een drietal prachtige werkenaller eerst een nieuwe aanwinst voor het mu seum, een klein, superbe geschilderd zelfportret, den jongen Toorop weer gevend, met carnavalsmuts en een gro tesken, bordpapieren neus. Ondanks dit ontsierende en caricaturale aanhangsel, zijn de trekken van den nog jeugdigen kunstenaa.r duidelijk te herkennen. Ver der een groot doek omstreeks de tach tiger jaren geschilderd„Eerbied den doode”, waarbij de compositie het concert in a kl. t. van Schumann zal spelen. Na de pauze wordt de symphonic in d kl. t. van C. Franck uitgevoerd. In het programma van Maandagavond 12 Augustus (Volksconcert o.l.v. Otto Glastra van Loon) is een wijziging geko men, doordat de soliste. Corry Bijster, door ziekte verhinderd is op te treden. De pianist Willem Andriessen is bereid gevon den als solist op te treden. Voor de pauze zal hij het derde pianoconcert van Beet hoven ten gehoore brengen. Na de pauze eniana. ue|gaat 200a]s bereids aangekondigd, de ze- bovenzalen,.*"ven^e Symphonic in A gr. t. van Beet hoven In de feestzaal van het Hotel Kurhaus houdt de heer A. de Wal op Dinsdagmid dag 13 Augustus een muzikale bespreking aan het klavier over de 7de symphonic van Bruckner, waarvan de uitvoering is vast gesteld op Vrijdagavond 16 Augustus Dinsdagavond geeft het Residentie Or kest onder leiding van zijn dirigent, Frits Schuurman een concert, waarvan de op brengst geheel ten goede komt aan het Rotterdamsche Philharmonisch Orkest. So list is Thee van der Pas. Het programma van dien avond is geheel aan werken van Beethoven gewijd. Uitgevoerd zullen wor den de tweede symphonic in D gr. t.; het eerste pianoconcert in C. gr. t. en de Ouverture Leonore III. Woensdagavond 14 Augustus staat het concert onder leiding van Carl Schuricht. Josef Pembaur verleent zijn medewerking met het concert voor piano in A gr. t. van Liszt. Mede komen op het programma voor „Variationen und Fuge über ein Thema von Mozart” van Reger en ,,Les Préludes" van Liszt. Donderdagavond 15 Augustus wordt in de Kurzaal een bioscoopvoorstelling gege ven. Aanvankelijk zou op dezen datum de danseres Ilse Meudtner optreden; dit op treden is evenwel uitgesteld tot Dinsdag 20 Augustus a.s Vrijdagavond 16 Augustus wordt onder leiding van Carl Schuricht na de pauze een uitvoering geven van de zevende Sym phonic in E gr. t. van Bruckner. Voor de pauze zal het Palestrinakoor onder leiding van Jos Vranken sr., drie motetten van da Palestrina zingen, te weten: „Super flumina Babylonis”; „Soave fia il morir” en „O Rex Gloriae”. Er komt een half leege, dikke tube te voorschijn. Raadselvriendjes en vriendinnetjes wordt uitdrukkelijk verzocht op de enveloppe te vermeldenVoor de Kinderrubriek. Het wezen van onze aarde, haar vorm, haar grootte en haar plaats in het heelal heeft door alle eeuwen heen de hoofden der menschen bezig gehou den. Wanneer we de aarde zoo opper vlakkig beschouwen op een mooien zo merdag, dan lijkt ze ons een onmete- lyke vlakte met groenende heuvels, bloeiende boomen, wuivende bosschen ofeen andere maal weer een kille, onherbergzame schijf, waar de wind woest overheen giert en de sneeuw ons in het gezicht striemt, een reusachtige platte schotel, waarboven grauwe wol ken hun regenstroomen uitstorten. ’t Lijkt of de zon boven ons hoofd voorbij schuift, of de sterren heel lang zaam over die platte schijf heentrek ken,, langs een diep-donkerblauw gor dijn, dat als een stolp over de aarde is neergezet. Het lijkt, of wij zelf het middelpunt zijn, en of die groote, eeu wig brandende* lamp en die kleine, lichtende punten boven ons hoofd expres zoo netjes zijn ingeschakeld voor ons pleizier, om ons licht en warmte te geven. Deze voorstelling hadden de oude volkeren ook van de zaak. In den tijd van Homerus, den grootsten Griek- schen dichter, die misschien ooit ge leefd heeft, dat was ongeveer 900 jaar vóór Christus meenden de menschen, dat de aarde een platte schijf was, die aan alle kanten door een reusachtigen Oceaan was omgeven en die de onderste helft van het heelal vulde, terwijl de bovenste helft zich daarboven uitstrekte, en dat Helios, de god van de zon, iederen avond zijn vu ren uitdoofde en ze des ochtends weer aanstak, na zich eerst in de diepe wa teren van den Oceaan te hebben ge baad. Anderen dachten weer, dat de zon in den grooten Oceaan iederen avond onderdook zelfs verbeeldden zij zich, -dat ze een sissend geluid hoor den, als het groote, roodgloeiende lichaam het water raakte. Maar.... wanneer de zon iederen avond uit doofde, honderden mijlen ver in hert Westen, hoe was het dan mogelijk, dat een kostbaar tubetje en. een bananenschil Den laatsten keer heb ik jullie ver teld, dat Ineke en Dieneke al erg groot worden, 't zijn nog wel niet heelemaal dames, maar zeker al jongedames Ze vinden het „knalletjes” en „dol letjes”, dat het zomer is en ze iederen dag met haar mooie nieuwe jurken kunnen opscheppenVooral Ineke, want dat is een reuze-nuf. Dat had ik al verteld, hè Op een dag doen Ineke en Dieneke erg geheimzinnig. Van huis naar school en van school naar huis loopen ze, met de armen om eikaars schouders gesla gen. steeds erg zachtjes te fluisteren. En als ze thuis zijn, verdwijnen ze di rect in het weiland, dat achter de tui nen ligt. Willen we dat geheimzinnige gepraat eens afluisteren ’t Is een eenig plekje, zegt Ineke. Wel een heel eind weg, maar als je er eenmaal zit, kan niemand je vinden. Ja maar, zouden we er heusch niet afrollen vraagt Dieneke beden kelijk. Geen sprake van Er is ruim plaats voor twee en ’t is er zoo zon nig Fijn, zeg 1 fluistert Dieneke en ze knijpt haar vriendin zoo hard in den arm, dat die „au I" roept. Kom maar mee, zegt Ineke. Ze loopen een heel eind het weiland af en slaan dan rechts af een paadje in. En dan staan ze opeens aan den achter kant van een boerenerf, vlak voor een klein, houten schuurtje. Dat schuurtje is al oud en het wordt zeker heelemaal niet meer gebruikt, tenminste het ziet er nog al verwaarloosd uit. De plan ken zitten vol spinrag en stof en de roode pannen van het dakje zijn over al kapot. Maar wat het mooiste is; vlak naast het schuurtje staat ’n oude vlierboom, die met z’n breede bladeren en witte bloesems half over het dakje hangt en het schuurtje heelemaal aan het oog onttrekt. De meisjes laten elkaar los en staren aandachtig naar boven. Zie je wel? zegt Ineke triomfan telijk, .als we daar bovenop zitten, kan niemand van de boerderij ons zien Maar hoe komen we er op. Kijk, daar zit een lange spijker. ®n daar nog een. zie je wel Gunst ja. Zullen we het eens pro- heeren Dieneke wil wel eerst, want die kan kimmen als de beste. Gelukkig is het in zijn vestzak tast, om dit gedach- tenloos aan een klein bloemenverkpop- stertje te schenken, terwijl zijn aandacht op den groep in het midden gevestigd blijft, symboliseert als het ware aan welke zijde zijn meegevoel en medeleven staat. Uit den tijd waarin de schilder steeds kleurajjker en dieper wordt en hij het pointflé bezigt, zijn belangrijke werken op deze tentoonstelling aanwezig. De man, die beschonken of dood, op zijn schamel bed neerligt, op een kamertje, is giftig groen gehouden, terwijl zijn „kostjuf- frouw” op den drempel staat en hem ont steld aanstaart, is een aangrijpend schil derij uit dezen tijd. Dan ziet men, in later werk, de reli- gieuse ontroering en mystieke vervoering in Toorop’s werk steeds levendiger wor den. Een Genade-moment in zijn oeuvre vormen de beeltenissen der Apostelen, sterk, bijna bezeten geteekend, maar te vens met een onvergelijkelijke beheer- sching en fabelachtig „kunnen”. Deze beroemde Apostelkoppen, geïnspireerd op Zeeuwsche boeren, volkskoppen vol kracht, spanning en innerlijke geloofs- grootheid, zijn thans ook in onze stad, op deze tentoonstelling te bewonderen En eindelijk zijn laatste werkgesty- leerd, décoratief, in den bekend-geworden Jan Toorop-stijl, welke den groei van dit groot talent besluit. Een expositie, welke naar wij niet genoeg verzekeren kunnen door alle liefhebbers van schilderkunst in het alge meen en van Toorop’s oeuvre in het bij zonder, bezocht moet worden! voor ons Den volgenden dag is het Woensdag. Mams, mag ik met Ineke op de wei spelen vraagt Dieneke. Natuurlijk wel, zegt moeder. Maar wat moet je met die cape Voor als het gaat regenen, zegt Dieneke en ze loopt., tien minuten later er nog over te tobben, of dat nu eigen lijk een klein jokkentje was of niet. Daar komt Ineke ook al aanslepen met een oude regenjas van haar va der. Die lag op zolder, weet je De meisjes zingen en dansen van pleizier. Ziezoo, nu kunnen we tenminste beginnen, zegt Ineke. Niemand zal begrijpen, hoe we zoo mooi bruin komen jubelt Dieneke. Als ze op het schuurtje zitten, sprei den ze heel voorzichtig de jas en de cape uit en vlijen zich neer. En dan haalt Ineke de tube te voorschijn en smeert eerst haar vriendin en dan zichzelf in met de witte massa. ’t Ruikt heerlijk Neteh net pepermuntvindt Ineke. Ben jeLentebloesem is het’t Is echt Engelsch Nou, zegt Dieneke, dan ruiken Engelsche bloemen zeker zoo’n beetje pepermuntachtig Ja, dat kan wel. Maar wees n u stil! Dieneke gehoorzaamt. En dan liggen de beide vriendinnen doodstil uitge strekt op het schuurtje in de blakeren de zon, met de oogen dicht en de ar men langs de zijden. Want die zijn ook „ingevet” en moeten eveneens mooi bruin worden. Dieneke Maar haar vriendin geeft geen ant woord. Ze slaapt, denkt Ineke en dan haalt ze heel voorzichtig een halve bananenschil uit haar zak en legt die op haar neus. Want die mag niet bruin worden natuurlijk Nu is het heelemaal stil. Je hoort niets dan de regelmatige ademhaling van de meisjes en het gezoem van mugjes in de blauwe lucht. En dan... Klos, klos, klos 1 Bom, bom, bom Daar komen voetstappen nader en het geluid van een stok. Ineke zit opeens overeind en trekt haar vriendin ver woed aan den arm. Kijkde boer Ssst, hou je doodstil Met kloppende hartjes blijven ze zit ten kijken. Ja, de boer loopt over het erf. Hij rookt uit een pijpje, kijkt naar de lucht en gaat dan den stal in. Geluk kig hij heeft heelemaal niet hun kant uitgekeken Maar nu is toch de aardigheid van het verbranden af. Zwijgend rollen ze de jassen op, gooien ze naar beneden en laten zich op den grond glijden. Als de meisjes elkaar aankijken, be ginnen ze allebei te lachen. Haar ge zichtjes zitten vol witte strepen. hoe kan dat stottert dakje niet hoog en al gauw hebben ze elkaar met wat moeite er op gehe- schen. Is dit niet reusachtig geheim fluistert Ineke. Eenig Knalletjes Nou, stil hoorEven probeeren of we hier kunnen liggen Ze strekken voorzichtig de beenen uit en laten het hoofd achterover glij den op haar gevouwen handen, ’t Gaat net, maar die pannen zijn vreeselijk hard Ineke en Dieneke zeggen hier natuur lijk niets van. Ze doen, of ze het heer lijkste plekje van de wereld vinden Hier zullen we reuze-bruin wor den zegt Ineke. Verrukkelijk zegt Dieneke, we zullen net precies filmsterren zijn, zoo mooi bruin met rose Zeg, fluistert Dieneke, waar heb je nu de tube O, dat komt straks. Eerst moeten we er weer af. Als ?e in de wei onderaan het schuurtje zitten, haalt Ineke een klein pakje uit haar zak. Een klein dingetje in een groote krant gewikkeld. En ter wijl Dieneke vol spanning toekijkt, komt er een halfleege, dikke tube uit te voorschijn. Echte zonnebrandcrême van moe der, zegt ze. Hoe weet je dat Ik heb ’m gevonden op moeder’s waschtafel. En het is vast zonnebrand crême, want er staat iets op in een vreemde taal. ’s Kijken Dieneke draait voor zichtig ’t knopje om, terwijl Ineke haar hand vasthoudt uit vrees, dat de in houd er uit zal spuiten. De crème ziet er witachtig uit. Echt hè fluistert Ineke en Die neke ruikt er eens aan. Dan bergt Ineke de kostbare tube weer zorgvul dig weg. En ze bedenken opeens, dat het al laat is en hollen de wei over naar huis. Als ze afscheid nemen, zegt Dieneke nog Jassen meebrengen 1 Ja. Niks zeggen hoor. Nee Daag Daag Tot morgen 1 ïiMïte: .V.ii;

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 11