aan
De zonderlinge erfenis
Klompen zijn thans een gewild artikel - Een spannende 100 meter hardloopen
in de hoofdstad - Duitsche cavalerie aan het strand - Luchtbescherming
a
J
N3
■n
Wc
Ss
F
TTA'AGSCFTE COURANT VAN MAANDAG 12 AUGUSTOS 1940 TWEEDE BLAD
o
FEUILLETON
A
-BW.:.
(Nadruk verboden.)
een
41)
EINDE
aanwezig. Dokter Knauer wilde om
negen uur beginnen. Drie minuten
voor negen uur trad Hanni, bevend
van opwinding op hem toe. Zij
zijn er allen, alleen hij, de man, die
ons de schenking deed, is er niet.
Zijn blik gleed in het rond. Hij
zal pas komen als hij den tijd ervoor
geschikt vindt, antwoordde hij zacht
en zich naar haar overbuigend fluis
terde hij nog zachter, u bent mooi
er dan ooit, Hanni.
Zij zweeg, zij was veel te opge
wonden om daarop te kunnen ant
woorden. Maar haar blik vol warmte
was voor het oogenblik genoeg voor
hem.
DUITSCHE CAVALERIE AAN DE FRANSCHE KUST. MANNEN EN PAARDEN VOELEN ZICH BEST BIJ HET FRISSCHE WATER.
(Holland)
IN DENEMARKEN IS MET MEDEWERKING VAN DE DUIT
SCHE AUTORITEITEN een vrijwilligerscorps tegen luchtgevaar
in het leven geroepen. Vrouwelijke leden van dit corps in volle
uitrusting. (Scherl)
DE KLOMPENKOOPMAN HEEFT HET DRUK. MET ZIJN HOOG OPGELADEN
WAGEN GAAT HIJ DE BOERDERIJEN LANGS OM ZIJN WAAR AAN DEN MAN
(EN AAN DE VROUW) TE BRENGEN. (Polygoon)
IN DE HAVEN VAN SYDNEY VONDEN ZEILWEDSTRIJDEN
PLAATS, WAARBIJ EIGENAARDIGE TYPEN ZEILBOOTEN
TE ZIEN WAREN. (Holland)
houden met zijn kinderen, hij wilde
menschen van hen maken. Zijn zoon
was vier en twintig en zijn dochter
negentien jaar. Hij nam zijn zoon
bij zich in de zaak maar het meisje
liep van h*iis weg, nog voordat hij
een plan voor haar gemaakt had. Een
jaar later hoorde hij, dat zij gestor
ven was, ergens ver weg in
wereldstad.
De rest is vlug verteld, zeide
Knauer haastig. de zoon gedroeg
zich flink en zijn vader besloot hem
naar Duitschland te zenden, ten eer
ste om zijn vaderland te leeren ken
nen en ten tweede om zaken te doen.
Maar in Duitschland aangekomen
verbraste de zoon al zijn geld, richtte
een luxueus huis in, dit, vrienden,
waarin wij ons thans bevinden, en
verzamelde alle mogelijke elementen
om zich heen. Hij was een speler
en dreef zijn losbandig leven tenslotte
zoo ver, dat de politie aan zijn prac-
tijken een einde maakte.
Den vader bleef dus niets gespaard.
Hij bleef alleen in een land, dat het
zijne niet was en had nog maar een
verlangen, zijn vaderland terug te
zien. Hij reisde er heen en zocht de
plaatsen op, waar hij als kind ge
woond had. Ontsteld hoorde hij van
de autoriteiten, wat er met zijn zoon
gebeurd was en bezag diens nalaten
schap, een villa, een verloopen bio
scoop en vierduizend mark. Wat zou
de oude man daarmede doen? Weg
geven? Ja, maar aan wie? Aan men-
onbekende man juist de twee meisjes
Riedeler uit als rentmeesteressen van
een deel zijner bezittingen. De op
lossing is zeer eenvoudig, want zij
ligt ten grondslag aan de levensge
schiedenis van dezen man, die even
kort als eenvoudig is. Het is vele,
vele jaren geleden, dat een man zijn
vaderland verliet en overzee ging om
daar zijn geluk te probeeren. Het ging
hem langen tijd slecht, doch opeens
kwam een toeval hem te hulp, hij
vond petroleum in den grond, welken
hij als bouwland had gekocht. Had de
man tot nu toe alleen gestreefd naar
een bescheiden welstand, nu greep
hem de gouddorst. Hij had kapitalen
noodig voor den aankoop van andere
stukken land, waarin hij olie ver
moedde; dat kapitaal bezat hij niet.
Hij nam een rijke vrouw en in den
loop der jaren werd hij schatrijk. Hij
had zijn Duitschen naam afgelegd,
wat kon hem het vaderland schelen.
Zijn huwelijk was diep ongelukkig.
Twee kinderen groeiden op, maar in
hun aderen vloeide het bloed der moe
der. Doch hoe ouder de vader werd,
hoe meer het heimwee hem te pakken
kreeg. En nu pas herinnerde hij zich,
dat hij thuis bloedverwanten had.
Bloedverwanten, die misschien reeds
lang gestorven waren.
Zijn vrouw hield van groote feesten
en vele gasten en ter gelegenheid
van een dergelijk feest sprong een
vuurwerkprojectiel uit elkaar en dood
de de vrouw. De weduwnaar probeer
de na dit ongeluk zich meer bezig te
DE NEDERLANDSCHE ATHLETIEKKAMPIOENSCHAPPEN TE AM
STERDAM. De finish van de 100 meter hardloopen. Van rechts naar
links Osendarp (2de), Nota (op voorgrond 1ste), Osta (3de) en
Geul (4de). (Polygoon)
pas afnemen als u hem kunt verge
ven, niet alleen omdat hij u zulk
een harde proef heeft laten onder
gaan, maar ook omdat hij zich nooit
eerder om u heeft bekommerd
O, alstublieft, zegt u waar wij
hem kunnen vinden, fluisterde Hanni.
En Lore die, o wonder, van opwinding
niet kon spreken, stamelde afgebro
ken woorden vol vreugde en ontroe
ring, die maar voor één uitlegging
vatbaar waren.
Knauer lachte vroohjk. Uw oom
droeg mij een moeilijke taak op,
maar het is mij vergund deze taak
tot een mom einde te brengen. En
zich tot den ouden man aan zijn
linkerzijde wendend, de man op wien
niemand had gelet en die voorover
gebogen zat, riep hij jublelend.
Sta op mijnheer Ryde, sluit uw
beide nichtjes in uw armen!
En zoo gebeurde het. Snikkend om
helsden de meisjes den gelukkigen,
ouden man en dit gebeurde dezen
avond nog vele malen, want twee
gelukkige bruidsparen hadden nog
veel tegenover elkaar goed te maken.
Sedert dezen gedenkwaardigen
avond, is het vredig en vroolijk in
de villa in de Thomasallee, want er
gebeuren geen geheimzinnige dingen
meer.
NA DEN GROOTEN SLAG IN FRANKRIJK genieten de mannen van de Duit-
sche pantserwagens van een welverdiende rust De voertuigen moeten echter in
uitstekende conditie gehouden worden. Het reinigen van het kanon van één
der wagens. (Scherl)
De aanwezigen namen hun plaatsen
in. Rechts van dokter Knauer zat de
geneesheer-directeur en aan diens
linkerzijde zat de oude heer Ryde een
beetje grappig om aan te zien, want
hij was de eenige, die een rok had
aangetrokken. Naast hem zat Hanni
en tegenover haar Lore naast wie
Bering een plaats had gevonden.
Hanni’s buurman aan haar linkerzijde
was Schmidt. Reimann, Muller, Ber
tha en Landmann hadden de andere
plaatsen bezet.
Met den klokslag van negen uur ver
klaarde dokter Knauer de zitting voor
geopend. Zonder nadere inleiding be
gon hij met zijn ophelderingen. Het
gaat er om, begon hij, een ver
meend raadsel op te lossen. Dit
raadsel luidde: Waarom zoekt een
Duizend vragen lagen op haar lip
pen maar zij sprak er slechts een
uit. De man, die ons de schenking
heeft gedaan, komt ook?
Natuurlijk, knikte hij.
Zij staarde naar den grond. Eer
lijk gezegd, ben ik bang voor hem,
fluisterde zij. Alles was zoo grieze
lig-
Zoodra u de dingen duidelijk zult
zien, gaat u daar ook anders over
denken, antwoordde hij. En nu
gaat u aan uw zaken, want de
„Favoriet” zal morgenavond zonder
haar flinke directrice moeten draaien.
Toen den volgenden avond het groo
te oogenblik gekomen was. bleek, dat
de meisjes Riedeler feestelijke voor
bereidingen hadden gemaakt. In de
gymnastiekzaal was een lange tafel
gedekt, kaarsen verspreidden hun
zacht, gelig licht. De stoelen stonden
om de tafel geschikt en aan het bo
veneinde van de tafel, waar Knauer
plaats zou nemen, stond een gewich
tige armstoel.
De genoodigden waren reeds allen
schen, die alleen ondank kenden? Aan
menschen, die hun weldoener niet
voor een gek aanzagen. Ja, als er
nog familie van hem in leven was,
maar misschien leefde er toch nog
iemand uit zijn familie? Hij onder
zocht en stelde vast, dat allen werke
lijk gestorven waren. Alleen twee
meisjes waren er nog, de dochters
van zijn broer.
Een kreet weerklonk, Hanni enuLore
hadden dezen geslaakt, dus toch de
oom! De oom, die naar Australië
was gegaan.
Knauer stak beiden, over de tafel,
zijn handen tegen. Ja, riep hij,
het is de geschiedenis van uw
oom, die ik verteld heb en hij laat
u door mij verzoeken, niet alleen de
schenking, die hij u gegeven heeft,
aan te nemen, maar hem ook te
vergeven. Hij was verbitterd, hij had
in niemand meer vertrouwen. Ja, toen
hij u beiden indertijd deze schenking
gaf, gebeurde dit hoonend. Hij wilde
er zich enkel van overtuigen, dat ook
u, de twee meisjes Riedeler, niet be
ter dan anderen waren, hij wilde zien
of u niet alles zou verspillen, wat u
in den schoot was gevallen. Hij ver
plichtte u de goederen te beheeren
met het bittere vermoeden, dat hij
nog eens zou beleven wat zijn zoon
hem had aangedaan, om echter, be
schaamd en verheugd, getuige te
worden van uw energie en flinkheid.
Schaamte hield hem ervan terug zijn
masker op te lichten. Hij wil het
1
-
wl
