Groote brand
Amsterdam - Nederlandsche arbeiders naar Duitschland
in
ALLE SPOREN LEIDEN
NAAR ULF
De handel in tweedehandsch bouwm aterialen bloeit - Nieuw studio-gebouw
w
k
L i
10 JWL
■K
H’AÏGSCHE COURANT VAN
DINSDAG 3 SEPTEMBER 1940 TWEEDE BEAD
FEUILLETON.
BI
w
o
zijn
den
(Nadruk verboden.)
was
in-
'GWordt vervolgdLi
als
Hart-
de
zoo
DE VEROVERING VAN BRITSCH SOMALILAND
door de Italianen. Gevangen genomen inboorlingen
uit de streek van Zeila in Britsch Somaliland.
(Scherl)
ER IS MOMENTEEL EEN GROOTE VRAAG NAAR TWEEDEHANDSCH BOUWMATERIALEN zooals steenen
en hout. Overzicht van een groote afbraakveiling te Avenhom (N.H.), waar het hout tegen
zeer goede prijzen werd verkocht (Polygoon#
woord zou voor mij voldoende
geweest, commissaris.
Dr. Petermann drukt haar hand.
Laten wij eens aannemen, dat uw
broer onschuldig is aan dezen moord,
welke reden heeft hij dan om zoo ge
heimzinnig te vertrekken?
Lore denkt een oogenblik na, dan
opent zij haar handtaschje en geeft
den commissaris een brief. Ulf had
al geschreven, zegt zij haastig, wij
hadden den brief al, toen u bij ons
kwam, neemt u ons niet kwalijk...
Dr. Petermann neemt den brief en
leest hem snel door, dan kijkt hij
naar het poststempel en staart Lore
weifelend aan. Als ik dezen brief
indertijd gelezen had, zou mijn ver
denking tegen uw broer nog sterker
zijn geworden, zegt hij. Hebt u dat
geweten, of heeft iemand u dat ge
zegd?
Lore geeft toe, dat Fritz Schroter
haar dit heeft gezegd. De commissa
ris lacht een weinig. Mijnheer
Schroter past heel goed op u, zegt hij
dan en het is niet te merken of zijn
woorden goed of slecht bedoeld zijn,
hij heeft er ook vanavond voor ge
zorgd, dat u zoo veel mogelijk onge
zien het huis kon verlaten.
Hij laat het aan Lore over om hier
later met Fritz Schroter over te pra
ten.
Zij kijkt den commissaris een oogen
blik aan en verzamelt dan al haar
moed. Mijnheer Petermann, vraagt
19)
Waarom? vraagt Lore, die den
samenhang nog altijd niet begrijpt.
Dr. Petermann antwoordt met een
vraag. Naar wien moest u in het
pension vragen?
Naar een zekeren Ewald Jung,
antwoordt zij.
U weet natuurlijk niet wie Ewald
Jung is?
Lore zwijgt verlegen maar zij weet,
dat het nu geen doel meer heeft uit
vluchten te verzinnen. Ik meende,
dat het mijn broer Ulf was. Zij ver
telt wat Segelke haar heeft gezegd.
U hebt zich vergist, antwoordt
dr. Petermann, Jung is een lang-
gezochte heler. Segelke stond met
hem, laten wij zeggen, in een zakelijke
verbinding. Hij voelde zich door Jung
bedrogen, waar hij alle reden voor
had. Daar hij van plan was Berlijn
voor langen tijd te verlaten, wilde hij
eerst wraak nemen, hij vertelde het
politiebureau, waar zij Ewald Jung
konden vinden en rekende uit, dat de
EEN FELLE BRAND WOEDDE TE AMSTERDAM AAN DE KATTENBURGERGRACHT IN EEN HOUTEN LOODS, WAARIN
EEN MEUBELOPSLAGPLAATS GEVESTIGD IS. DE ONGEVEER 50 METER LANGE LOODS STOND IN LICHTER LAAIE.
(Polygoon)
haar gegeven had herstelde, belde
Schweikert zijn chef op en samen de
den zij een onderzoek in Segelke’s ka
mer, waar zij een dozijn messen von
den van het type als waarmede de
moord gepleegd was. Deze messen be
hoorden tot de handelswaar, waarme
de Segelke handel dreef. Bij zijn ver
hoor, dat na Lore’s vertrek plaats
vond, gaf hij na lang dralen den
moord toe. Hij had tijdens zijn her
haalde bezoeken bij Hilde Merzbach
precies gezien waar zij haar geld be
waarde. Zoo rijpte bij hem het plan
dit geld te bemachtigen, hij was van
het begin af besloten den moord te
plegen. De eerste steek, welken hij
haar gaf toen zij de deur opende, was
reeds doodelijk. Bij het doorzoeken
van het huis vond hjj slechts vijf en
dertig mark. Hij nam daarom nog en
kele sieraden mee, welke hij den an
deren dag voor tien mark aan Ewald
Jung verkocht.
Later kwam hij op de gedachte, na
dat hij een gesprek met Fritz Schro
ter had gehad, om Lore Hartmann
door bedrog geld af te persen. Lore
maakte dit plan gemakkelijk voor
hem, door hem te komen bezoeken!
En toch zou juist dit bedrog noodlot
tig voor hem worden, want daardoor
kwam men op zijn spoor.
Het mes had hij na de daad in een
vuilnisemmer gegooid, welke onder
zijn raam stond.
HET AANTAL NEDERLANDSCHE ARBEIDERS dat gebruik maakt van de werkgelegen
heid, welke hun door de Duitsche overheid in Duitschland geboden wordt, groeit steeds.
Het vertrek van een transport arbeiders van het C.S. te Amsterdam. Een der vertrekkenden
neemt afscheid van zijn zusje. (Polygoon)
HET NIEUWE STUDIO-GEBOUW VAN DE A.V.R.O. is officieel in gebruik genomen.
Journalisten en genoodigden worden door den directeur van de A.V.R.O., den heer W. Vogt
(4e van links) in den dansmuziek-studio rondgeleid. In het midden op voorgrond
de A.V.R.O.-voorzitter, de heer G. de Clercq. (Polygoon)
zaak zeer verward zou worden,
men een zekere juffrouw Lore
mann bij Ewald Jung vond.
Lore denkt na, zij moet probeeren
de zaak te begrijpen. Haar verlangen
Ulf te vinden en te spreken, is dus
niet in vervulling gegaan! Zij is door
Segelke bedrogen! Dat is een bittere
teleurstelling voor haar, maar tegelij
kertijd is zij blij, dat het niet gelukt
is Ulf te vinden. Goddank, zucht
zij.
De commissaris grijpt haar hand.
Luistert u nu eens goed, kindje. Ulf
is uw broer en als zuster moest u toch
eigenlijk wat meer vertrouwen in hem
hebben. U meent, dat Ulf betrokken is
bij de moordzaak? En u meent, dat
het uw plicht is hem op de een of an
dere manier te helpen, niet waar en
u bederft daarom ons werk.
Lore buigt het hoofd. Hij is mijn
broer, zegt zij zacht, en als u mij
vraagt of hij schuldig is, kan ik u
daar maar één antwoord op geven,
wat ik wil, is enkel zekerheid hebben.
Als hij schuldig mocht zijn, zou ik de
eerste zijn hem aan te raden zich tot
de politie te wenden, dat kunt u ge-
looven, commissaris. Maar als hij on
schuldig is, dan zou ik alles gedaan
hebben om hem voor de politie te be
schermen, totdat de moord opge-
helderd is.
En wat wilde u ophelderen, of hij
schuldig is of niet?
Zij kijkt hem vast aan. Ik zou
het hem gevraagd hebben en zijn ant-
zij ernstig, zegt u mij, verdenkt u
mijn broer werkelijk van moord?
Dr. Petermann staat langzaam op,
ook Lore doet dit, hoop en angst zijn
in haar oogen.
De moordenaar van Hilde Merz
bach is reeds gearresteerd, zegt hij
met een harde, koude stem.
De commissaris slaat de acten op
en verdiept zich opnieuw in den
houd. Mevrouw Minna Breitspecht
heeft met haar gewichtig-doenerij ten
minste dit succes gehad, dat zij de
politie op het juiste spoor heeft ge
bracht. Het was inderdaad opvallend,
dat Segelke, die in armoedige om
standigheden leefde, juist op dien dag
over geld beschikte, toen de moord op
Hilde Merzbach was gepleegd. Dat
feit alleen was natuurlijk niet vol
doende om de handelwijze van de po
litie te rechtvaardigen. Maar het ver
der onderzoek bracht dingen aan het
licht, welke de verdenking tegen Se
gelke versterkten.
Zoo kon een buurvrouw bevestigen,
dat Segelke meermalen bij Hilde
Merzbach kwam, die hem nu en dan
ondersteunde. En op den dag van den
moord was Segelke tweemaal aan de
deur geweest en had gescheld. Maar
juffrouw Merzbach had niet openge
daan, waarschijnlijk was zij niet
thuis.
Het feit, dat Segelke tweemaal was
geweest, bewees dat hij dringend hulp
noodig had. Verder vertelde de waard
JAM is op het oogenblik een zeer gevraagd artikel.
De Hero-fabrieken te Breda werken op volle kracht.
Het vullen der potten. (Polygoon.)
RIJKSJEUGDLEIDER AXMANN opende in Breslau de zomerkampspelen
der Hitler-Jugend. Niet minder dan 3500 jongens en meisjes namen aan deze
spelen deel. De Rijksjeugdleider tijdens zijn rede. (Scherl)
van het café, waar Segelke stamgast
was, dat hij op den avond van
moord tot na tien uur bij hem was
geweest, om ongeveer half elf
Segelke weggegaan. Op grond van
deze verklaring kon de buurvrouw,
die nog eens ondervraagd werd, be
vestigen, dat de huisdeur van Hilde
Merzbach om kwart over elf was
dichtgeslagen. Zij had later, toen de
moord ontdekt werd, niet meer aan
dit feit gedacht, omdat allen zeiden,
dat Ulf Hartmann de moordenaar
was, want mevrouw Breitspecht had
hem om tien uur bij Hilde Merzbach
binnen zien gaan, daarom dacht
buurvrouw, dat ergens anders
laat een deur werd dichtgeslagen.
Deze waarnemingen noodzaakten
dr. Petermann om Segelke te laten
schaduwen. Deze opdracht kreeg
Schweikert, die daardoor getuige
werd van de samenkomst van Lore en
Segelke. Toen Segelke, nadat hij Lore
Hartmann alleen had gelaten, uit het
café kwam, waar hij de politie had
opgebeld, meende Schweikert, dat het
beter was hem te arresteeren, omdat
hier iets niet in orde was. Men vond
bij Ewald Jung, die, zooals men wist,
reeds lang met Segelke in verbinding
stond, een gouden sigarettenkoker met
de initialen H. M. Ewald Jung gaf
toe, dit étui pas enkele dagen geleden
van Segelke gekregen te hebben, juis
ter gezegd op den dag van den moord!
Terwijl Lore Hartmann zich van
den slag, welken de pensionhouder
'F 1
1
is
s
I
^■■'<7
- 1
