ALLE SPOREN LEIDEN
NAAR OLE
Duitsche inzending op de Jaarbeurs - Dorschen van tuinboonen in het bollew
land - De uien-oogst is begonnen - Britsche bommenwerper neergeschoten
w
te
p
^.4
HAAGSCHE COURANT VAN WOENSDAG 4 SEPTEMBER 1940
TWEEDE BLAD
FEUILLETON.
(Nadruk verboden.)
DE EEUWENOUDE SINGELS VAN HOORN WORDEN UITGEDIEPT. Op dea
achtergrond de uit de 15e eeuw dateerende Mariatoren, beter bekend
als de „Kruittoren”. (Polygoon#
zorgen, hoewel zijn geld tot op de
helft geslonken is. En dan komt het
oogenblik waarop zij beiden tegelijk:
Niet mogelijk! uitroepen. Dit oogen
blik is er als de kellner van hun hotel
hen bij hun terugkomst ontvangt met
de mededeeling, dat de tafel reeds
gedekt is. Ulf wil een bescheiden op
merking maken, die een verklaring
moet geven van hun financieelen toe
stand, maar de kellner ohtneemt hem
het woord door te verklaren, dat dit
middagmaal ook reeds betaald is.
Na het eten wordt Isabella merk
baar onrustig. Eenige malen kijkt zij
op haar horloge en zegt eindelijk, dat
het tijd is. Ulf spreekt haar niet te
gen, vooral omdat hij niet weet wat
zij bedoelt. Hij kijkt haar vragend
aan. Isabella schudt het hoofd. Het
is zoo moeilijk om verstandig met
jou te praten.
Hij knikt. Dadelijk toegegeven!
Maar waarom verstandig? Als jou
echter een nieuwtje interesseert?
Zij kijkt hem vol spanning aan.
Nu?
Ik houd van je Isabella!
De kellner, die juist de tafel af
ruimt, kucht verlegen.
Isabella zucht een beetje. En is
dat een reden om zoo onverstandig
te zijn?
Maar haar stralende oogen lachen
hem toe.
Ulf doet een poging om een plechtig
gezicht te trekkent Uw genade
DE BLOEMBOLLENKWEEKERS hebben hun vruchtbare gronden
niet braak laten liggen, doch aangewend voor den tuinbouw.
Het dorschen van tuinboonen te Sassenheim. (Polygoon)
niet by hem was en boe hij, uur na
uur, op haar heeft gewacht.
Slechts eenmaal is zij hem in de
rede gevallen, namelijk toen hij ervan
sprak, dat hij ieder oogenblik de poli
tie verwachtte.
De politie? had zij ongeloovig ge
vraagd. Ja, moest hij antwoorden,
de politie! Wij zijn beiden in een
avontuur verwikkeld, Isabella, zonder
er om te denken, dat wij ons niet van
onze wereld konden losmaken, een we
reld, welke met duizend armen naar
ons grijpt. Hij had moeten lachen.
Met hoeveel geld zijn wij hierheen
gekomen, Isabella? Wij hadden beiden
het reisgeld en omdat wij zonder
voorbereiding over de grens zijn ge
trokken, hadden wij slechts tien mark
bij ons. Begrijp je nu, waarom ik
ieder oogenblik de politie verwachtte,
ik kon in de verste verte onze hotel
rekening niet betalen.
Theo Hermsbach’s bibliotheek en dan
is het geval Ulf Hartmann ook zeer
verdacht. De gedachte, dat Segelke
ook iets met den diefstal heeft uit te
staan, is nergens op gebaseerd. En de
dameszakdoek? Dr. Petermann moet
toegeven, dat er nog enkele raadsels
zijn, welke hij niet heeft kunnen op
lossen. Er is een uitweg: hij is leider
van de afdeeling moordzaken, wat
heeft hij dus met een diefstal te ma
ken of met den dameszakdoek? Deson
danks weet dr. Petermann als hij
langzaam terugloopt, dat hij zijn chef,
dr. Guttner, verzoeken zal ook deze
twee zaken te mogen ophelderen.
Het is een prachtige zomerdag en
Ulf en Isabella voelen, zelfs midden in
de stad, iets van bloeiende tuinen en
groene weiden. Zij loopen arm in arm
en als de zon hen al te erg in het
gezicht schijnt, dan knipperen zij met
de oogen en lachen. Zij zijn vroolijk
als kinderen en geen van beiden zou
kunnen zeggen waarom. Hij heeft
haar gisteren van den trein gehaald
en geen van beiden heeft een woord
gezegd. Zij .zijn naar het hotel gegaan
en pas hier heeft Ulf kunnen zeggen:
Goed, dat je er weer bent.
Isabella heeft slechts geglimlacht,
zij heeft heel goed verstaan, dat hij
„je” gezegd heeft. Was het dan
zoo erg? vraagt zij zacht.
Het was erg omdat jij niet bij
mij was! En dan heeft hij gepraat,
haar verteld hoe erg het was, dat zjj
hij over de verklaring, die de hotel-
directie hem gaf.
Uw rekening, mijnheer? vroeg
de hoteldirecteur, maar dat is toch
allang in orde.
Hij vertelde het haar, doch Isa
bella lachte stil. Natuurlijk, ant
woordde zij, hij heeft er aan ge
dacht. Ulf had haar niet begrepen,
maar hij had niets meer gevraagd.
Alles was hem nu onverschillig, het
belangrijkste was, dat Isabella er
weer was! Nu wandelden zij door de
straten van Posen. Zij hadden den
Dom gezien en de gouden kapel en
een keer had Isabella gezegd:
Morgen gaan wij terug. Zij wilde
nog meer zeggen, maar Ulf schudt
het hoofd. Hij wil niets hooren, hij
wil alleen gelukkig zijn.
Jij, zegt hij een keer.
Ja?
Hij ziet haar oogen, geheimzinnig
en groot, het zonlicht weerkaatst er
in, en Isabella zegt plotseling met
een zachte klagende stem: Ik
heb honger!
Deze prozaische bekentenis brengt
hem zoo plotseling in de werkelijk
heid terug, dat hij luid moet lachen,
maar dadelijk daarop trekt hij een
bedroefd gezicht en noemt zichzelf
een groote schurk, dat hij daar niet
aan heeft gedacht. Isabella verklaart
na lang nadenken, dat zij hem ver
geven zal als hij binnen een half uur
voor een maaltijd zorgt. UK zweert,
dat hij onmiddellijk «oor alles zal
Het is bijna zeven uur als dr. Peter
mann het proces verbaal uitgewerkt
heeft. Hij heeft den geheelen nacht ge
werkt, maar voelt zich volkomen
frisch. Dr. Guttner, zijn chef, komt
altijd pas om negen uur op het bu
reau. Dr. Petermann heeft dus nog
twee uur tijd om zijn voorgenomen
wandeling te maken. Op straat en op
de pleinen heerscht reeds veel leven
digheid. De hoofdstad gaat aan het
werk en de vele mannen en vrouwen,
die haastig en nog een beetje slape
rig, naar hun werk gsan, verwonde
ren zich over den heer, die met open
hangende jas, den hoed in de hand,
voortwandelt. De commissaris loopt
door de Königstraat, langs Unter den
Linden en tenslotte door de Branden
burger Poort naar den Dierentuin. Hij
gaat op een bank zitten. Er zijn nog
zooveel vragen, welke onbeantwoord
zijn. Daar is bijvoorbeeld de diefstal
bij Theo Hermsbach. Er ontbreken
twee waardevolle schilderijen uit
ZEKERHEID GAAT BOVEN ALLES. De motor van een Duitschen
bommenwerper wordt aan een grondige inspectie onderworpen.
De motor is reeds verwijderd (Holland)
AAN DEN LANGEDIJK EN OMSTREKEN is de uien-oogst thans aangevangen,
Nadat de uien gedroogd zijn, worden zij van de wortels ontdaan
en daarna te drogen gelegd. (Polygoon#
Zij was verschrikt toen hij haar
dat vertelde. Maar wij kunnen
dit ook nu niet! had zij geantwoord.
Dus besloot hij de zaak dadelijk te
regelen, hij wilde met de hoteldirectie
praten, duidelijk maken, waarom zij
niet in de gelegenheid waren hun
rekening te betalen. Het zal een
moeilijk gesprek zijn, zeide hij,
maar in geval van nood zal ik mij
tot den consul wenden.
Het was hem echter niet duidelijk
hoe het consulaat hem zou kunnen
helpen. Des te meer verbaasd was
HET EINDE VAN EEN BRITSCHEN BOMMENWERPER. Een
bommenwerper van het type Hampden-Hereford, welke bij een
nachtelijken aanval op Duitschland neergeschoten werd. (Holland)
wilde mij iets zeer belangrijks mede»
deelen?
Zij vertelt met korte woorden, dat
zij het doel, dat zij met deze reis"
had, bereikt heeft. Over een uur zal
zij in het bezit zijn van alle papieren
die zij noodig heeft, over een uur zal
zij zwart op wit lezen, wie haar
ouders waren.
Ulf herademt. Lieve, kleine Isa
bella, zegt hij, ik ben zoo blij
voor jou en als ik nu iets vragen mag,
verschoon mij dan van dankbetuigin
gen, denk maar, dat ik egoistisch
gehandeld heb, dat ik meegegaan
ben naar Posen, gebeurde alleen uit
egoisme. Ik ben een slecht mensch,
Isabella, een groote egoist! Denk al
leen maar, dat ik dit deed uit liefde
voor jou.
Zij kijkt hem verwonderd aan.
En je denkt, dat je mij nu iets
nieuws vertelt?
Neen, zeide hij, ik zeide het
je al vijf minuten geleden.
Zij schudt het hoofd. Ik weet het
al iets langer, namelijk sedert het
oogenblik, dat wij tegenover elkander
hebben gestaan in de villa in Wann-
see.
Hij staart haar verrast aan. Wat
een geluk, mompelt hij dan.
Wat zeg je? vraagt zij dom*
Wat een geluk, herhaalt hij.
dat wij hier in een openbare gele
genheid zitten en dat er een breede
tafel tusschen ons staat, weet je,
wat er anders zou zijn gebeurd?,
((Wordt vervolgdJi
NA DEN BRAND IN DE MEUBELOPSLAGLOODS AAN DE
KATTENBURGERGRACHT TE AMSTERDAM.
DE AANGERICHTE RAVAGE. (Polygoon)
DE 43E NEDERLANDSCHE JAARBEURS GEOPEND. Een fraai schilderij in
den tentoonstellingsstand van den „Reichsnahrstand”. Het schilderij
stelt voor „Landhilfe”. (Polygoon#
BS
F
k Ml
20)
k&f .7
