De verdwenen erfgenaam SS i Zeilwedstrijden in de omgeving van Warmond - Districtskampioenschappen athletiek - Schilderijententoonstelling in het Stedelijk Museum te Amsterdam o JU w gf. --iV' HAAGSCHE COURANT VAN MAANDAG 16 SEPTEMBER 1940 TWEEDE BLAD FEUILLETON bdl I faWordt vervolgcLJh A w. to UB re i u ÉÉI L f A 1 i PER FIETS DOOR HET WESTLAND. De A.N.W.B. organiseerde Zo». DE dag een fietstocht met onbekende bestemming door het Westland. (Polygoon/ Eenige deelnemers onderweg. r 5 is ik zij oor"- l STARTKLAAR. MET ZWEMVEST EN VALSCHERM OM, WACHTEN DUITSCHE VLIEGERS BIJ DE MACHINES OP HET BEVEL OM TE STARTEN. (Hoffmann) 8 5 (Nadruk verboden.) NEPTUNÜS kwam mevr Triebels-Koens, de bekende zwempropagandiste, gelukwenschen met haar 75en ver jaardag, op het 92e afzwemfeest te Amsterdam. (Polygoon) ik meende, dat ik in jou een goeden, ouden vriend zou vinden, die breed genoeg van opvatting zou zijn om te vergeven. Als ik je in dit opzicht moe* teleurstellen? Ach, zeide zij, wij zullen daar later eens over praten. Vertel mij iets van je leven en van je brulde Zij is zeker erg mooi? Wat moet dat allemaal? dacht hij« Wat wil zij? Je hebt zeker wel een portret van haar in je zak? Zij was meisjes achtig nieuwsgierig. Alle verliefde menschen sleepen foto’s met zich rond. Hij was er bijna toe in staat Elina’s portret te laten zien. Het toonde een meisje, dat over eenige dagen zijn vrouw zou zijn, in stralende schoon heid. Elina was witblond, haar gezicht was buitengewoon regelmatig en haar oogen vol warmte en liefde. Ja, zijn hand beefde om in zijn zak te grijpen. Maar toen zag hij er van af. Dagmar zweeg een poosje, pas bij het nagerecht werd zij weder spraakzaam. Ik had bijna verge ten je er naar te vragen, begon zij, het is toch vandaag de vierde gedenkdag van Ettinger’s dood. Ik zag de vlag halfstok. Heeft men zijn zoon nog steeds niet gevonden? Neen. Eigenlijk merkwaardig, vind je ook niet? Ik weet niet wat daar voor merk waardigs aan is. ATHLETIEK IN AMSTERDAM. DISTRICTSK AMPIOENSCH A PPEN NOORD-HOL- LAND VONDEN ONDER STROOMENDEN REGEN PLAATS. DRIE LOOPERS IN DE 1500 M. RACE, WELKE MEER VAN EEN WEDSTRIJD MET HINDERNISSEN WEG HAD. (Polygoon) Fouten, die men maakt, zijn als schulden waarvoor men verplichtin gen heeft, Dagmar! Maar beiden zijn goed te maken. Fouten kan men inzien en weer in orde brengen en... Als de goede wil er is. Dat heeft met een goeden wil niets te maken. Het leven is intu»- schen voortgegaan. Vaak gaat dat niet. Wil je daarmede zeggen, dat je een andere vrouw hebt ontmoet? Misschien. Dagmar zweeg. De kelner serveer de het voorgerecht en verdween weer. Een lange man met sneeuwwit haar en een rozig gezicht liep langzaam door ’t restaurant, keek verrast toen hij Torger met een dame zag en groette. Dadelijk daarop nam hij aan een verder verwijderd tafeltje plaats Is dat niet directeur Storslaapen? Ja, knikte Torger geërgerd. Jurgen, zeide Dagmar, ik ben naar Kopenhagen gekomen, omdat ik naar je verlangde, ik wil, dat je mij vergeeft. Je dwingt mij er toe je iets te zeggen, Dagmar, ik zal over acht da gen trouwen. Zij verbleekte, maar werd daarna vuurrood. Doch dan lachte zij vroo- lijk. Meende je in ernst, dat ik je wilde vragen toch met mij te trouwen. Dat meende ik werkelijk niet, antwoordde hij gevat. Neen, zeide zij nog altijd lachend, ik houd niet van herhalingen, maar 5) Ik weet alleen, dat moeder er zwaar onder geleden heeft en dat zij volledig het hoofd verloor toen hij stierf en het bleek, dat hij haar geen stuiver had nagelaten, alleen maar een be scheiden rente voor haar had vast gezet. Misschien had hij zelf geen geld. Toch wel Sven. Moeder zegt, dat hij anderhalf millioen kronen bezat. Ongeloovig keek hij haar aan. Moeder vertelt nog meer, ging zij voort zonder zijn blik te zien. Moeder meent, dat het' gevon den testament door hen, die het ge vonden hebben, vervalscht is. Ja, zij zegt zelfs, dat vader een onnatuur- lijken dood is gestorven. Ik kan, ik wil daar niet aan gelooven! Maar zij maalt mij daarmede aan het hoofd, zij schrijft lange documenten, welke zij naar het gerecht stuurt, zij schrijft den erfgenamen smadelijke brieven, o, dit alles is beschamend en onverdra gelijk! Op een dag zal zij nog haar verstand verliezen, ik weet het zeker. En het gerecht? vroeg hij vol spanning. Zij wijzen moeders aanklacht terug en waarschuwen haar. Maar zij houdt niet op. Zij vecht door. En dat alles is immers zoo uitzichtsloos. DUITSCHE SNEL-BOOTEN IN HET KANAAL. HET LEGGEN VAN EEN ROOKGORDIJN. (Associated Press) Kan jij begrijpen, dat ik te gronde ga. Ik houd het eenvoudig niet meer uit! Hij legde zijn arm om haar heen. Alles zal nu goed worden Edda. Maar waarom heb je daar vroeger nooit met mij over gesproken? Omdat het zoo verschrikkelijk was Sven, en omdat ik hoopte, dat moeder eens wel weer zou berusten. Maar het wordt steeds erger! Hij was Duitscher hè, je vader? Je noemde eens zijn naam, maar ik heb dien vergeten. Hij heette Ettinger, zeide zacht. Ja, knikte hij, nu herinner ik het mij. Ik weet niet veel van hem en moeders verhalen zijn zoo verward, zoodat ik mij geen juiste voorstelling kan maken. Alleen dit eene weet ik zeker, hij moet erg flink zijn geweest. Hij begon met enkele honderden kro nen in Kopenhagen tijdens den wereld oorlog. Twintig jaar later liet hij anderhalf millioen na. Ook dit zal je moeder overdrij ven, Edda. Neen, antwoordde zij, hij moet werkelijk reusachtige sommen met zijn dieren verdiend hebben. De on derneming, die hij heeft gesticht, is ook nog de grootste van Denemarken. Edda, mompelde hij verschrikt, praat je niet over de Loretti A.G.? Ja, vader heet Ettinger. Lorenz Ettinger. Toen hij zijn vennootschap stichtte, gaf hij het den naam van de beginletters van zijn... HET KUNSTSEIZOEN werd te Amsterdam geopend met een tentoon stelling der Maatschappij „Rembrandt” in het Stedelijk Museum. De com missaris in Noord-Holland, mr. dr. A. baron Röell en wethouder Kropman (2e en le van rechts) op de tentoonstelling. (Polygoon) Dat moet meer dan een puur toeval zijn, viel hij haar in de rede en gaf haar het telegram. De onder neming, die mij aanstelde, is de Loretti A.G. Het vischrestaurant van Bj erring en Baard was leeg, zoodat Torger, leider van de afdeeling dierenvangst en handel der Loretti A.G. zonder moeite een tafeltje kon uitzoeken. Dagmar, zijn gewezen verloofde, nam met een lachje plaats en toen hij haar de spijskaart gaf, schoof zij deze lachend terug en zeide vroolijk: Je zult, ondanks den langen tijd, mijn lievelingsgerecht wel niet ver geten zijn, nietwaar? Torger had zich allang weer be- heerscht. De opwellende toorn had plaats gemaakt voor een koude be leefdheid. Hij begreep niet, wat Dag- mars plotseling opduiken beteeken- de, maar hij vermoedde, dat het niets prettigs zou beteekenen. Met groote oplettendheid, die zijn kalmte illustreerde, stelde hij het menu samen. Hoe lang denk je in Kopenhagen te blijven? vroeg hij zonder van de spijskaart op te zien. Zoolang als jij mij hier wilt houden, Jurgen, antwoordde zij. Dat beteekent dus, dat je mor gen al weer vertrokken zult zijn. Je bent buitengewoon vriendelijk. Zij glimlachte. Haar smal gezicht was lichtrood gekleurd en haar hart hamerde. Hij is veranderd, dacht zij, hij is rijper, mannelijker en heele- maal anders. Maar hij haat mij! Zij wachtte totdat de kelner weg was om zich dan vertrouwelijk naar hem toe te keeren. Ik denk hier drie weken te blijven, Jurgen. En welke plannen heb je? Heelejnaal geen. Of toch, wilde jou weer zien. Ik weet wel, dat je mij het een en ander verwijt, maar... Ik verwijt je niets, antwoordde hij koel. Ons huwelijk zou een ver gissing zijn geweest. Het loont echter de moeite niet er nog over te praten. Ik hoop, dat je met Ekeberg gelukkig bent geworden. Je weet heel goed, dat Ekeberg mij, drie maanden na mijn weggaan, heeft verlaten! riep zij uit. Verliet hij je? Torger trok de schouders op en liet ze weder zakken. Dat wist ik niet. Ik heb mij er niet meer voor geinteresseerd. Waarom ben je zoo? Ik stel vast, lachte hij, dat je noch uiterlijk noch innerlijk ver anderd bent. Precies zoo was je vroe ger ook al. Je besluit het een of an der en bent grenzenloos verwonderd als een ander dit besluit niet deelt. Je zet je iets in het hoofd en kunt niet begrijpen, dat een ander iets an ders verlangt. Het schijnt, -dat je naar Kopenhagen gekomen bent om je terwille van een gril met mij te verzoeken. Niet om een gril, Jurgen. Ik heb rngezien, dat ik meer dan dom heb gehandeld... .k* ...v-a».. OP DE KAGERPLASSEN BIJ WARMOND vonden zeilwedstrijden plaats voo® 12 voetsjollen en olympiajollen om het kampioenschap van Nederland. De start van de olympiajollen. (Polygoon/ fr. el 17 5 lis d. z#7 I s -

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 5