in
in
den Haag - Bereiding van zoete most
Noord-Atrika neergeschoten vliegtuig
Huishoudelijke voorlichting
Vrouwelijke chauffeurs - Een
o
De verdwenen erfgenaam
Br*
I
I
ih
HAAGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 21 SEPTEMBER 1940
TWEEDE BLAD
@3
FEUILLETON
j
-A..<
•vr* -.1
EEN ENGELSCHE BLENHEIM BOMMENWERPER, WELKE DOOR DE ITALIANEN IN
NOORD-AFRIKA NEERGESCHOTEN IS.
(Scherl)
EEN ITALIAANSCHE LUCHTAFWEER-BATTERIJ IN ACTIE AAN HET WESTFRONT VAN LIBYE.
(Scherl)
IWordt vervolgdj,
I
DE OPBOUWDIENST TE AMSTERDAM IS BEZIG, OM ONDER LEIDING VAN PU
BLIEKE WERKEN DE TROTTOIRBANDEN ALDAAR WIT TE SCHILDEREN.
(Polygoon)
hem vroolijk toe en ging voort in de
roode map te zoeken. Toen Jeppersen
de kamer had verlaten, keek zij een
poos peinzend naar de plek, waar hij
had gestaan, daarna stond zij op en
ging met de roode map in de hand
naar Torger.-
BU GEBREK AAN BERGRUIMTE blijven de gede
monteerde marktstalletjes op het Noordplein te Rotter
dam als er geen markt is, op handwagens geladen in de
openlucht staan. (Polygoon)
MOST MAKEN IN DEN BOOMGAARD. Door de stor-
men der laatste dagen zijn vele appelen van de boomen
gewaaid. Van dit afgewaaide fruit wordt most gemaakt.
Eerst worden zij fijn gemalen en daarna uitgeperst. (Pol.)
Hi
(Nadruk verboden.)
DE RIJKSPOSTDIRECTIE BERLIJN HEEFT THANS CURSUSSEN INGE
STELD TER OPLEIDING VAN VROUWEN ALS CHAUFFEUSES OP POST
AUTO’S. EEN LEERLINGE ONDER TOEZICHT AAN HET RIJDEN.
(Scherl)
Sedert gisteren, mijnheer Pal
mer.
En zult u lang hier blijven?
Precies hetzelfde heeft Jurgen
mij gisteren gevraagd.
Wat moet ik hooren? Palmer ver
borg zijn verwondering niet. U
hebt uw gewezen verloofde al ontmoet?
Mag men daaruit opmaken, dat...
Heelemaal niet. Dagmar’s mond
vertrok spottend. Verbroken verlo
vingen moet men nooit lijmen. Boven
dien zal Jurgen nooit tot een verzoe
ning met zulk een verschrikkelijke
vrouw als ik ben, toestemmen. U kunt
dat het beste weten.
Palmer hief afwerend de hand op.
Neen, neen! riep hij uit.
Doch voordat hij iets kon antwoor
den ging zij voort Ik ben ook niet
gekomen om over zulke dingen met
u te praten, mijnheer Palmer. Ik heb
Ik zou
Dagmar had haar kamer in het
„Tourist Hotel” zoo bewoonbaar mo
gelijk ingericht, zooals zij gewoonlijk
deed, als zij van plan was ergens een
poosje te blijven. Desondanks kon de
aardige kamer haar stemming niet
verbeteren. Zij was onvriendelijk te
gen het kamermeisje, dat haar best
deed het haar aangenaam te maken.
Haastig keek zij de brieven door, die
men haar had nagezonden en keek
toen even de krant in. Toen zij niets
vond, wat zij verwacht scheen te
hebben, schoof zij de krant weg en
liep bleek en vermoeid in de kamer
heen en weer. Toen de klok van het
stadhuis twaalf uur speelde, ging zij
op de bank liggen en keek met starre
oogen naar het plafond.
Wat nu? Zij was hierheen gekomen
om zich van een gewetenslast te be
vrijden en een vriendschapsband aan
te knoopen, waar eens een band voor
het leven losgeraakt was. Had zij aan
nog meer gedacht? Aan een nieuw
begrip, een nieuwe vriendschap, een
nieuwe liefde... een huwelijk? Tegen
over Jurgen had zij het pertinent ont
kend, maar dit tegenover zichzelf te
ontkennen, ging niet!
Maar hjj had haar niet gewild, noch
iets anders op mijn hart,
graag raad van u hebben.
Palmer was gaan zitten, hij keek
zijn bezoeksty scherp aan en zag dui
delijk, dat zij opgewonden was. hoe
wel zij moeite deed dit te verbergen.
Ik sta geheel te uwer beschik
king, zeide hij.
Dank u. Haar handen speelden
zenuwachtig met haar taschje. Het
waren slanke, smalle handen, die met
een enkelen robijn waren versierd.
Het gaat namelijk om Loretti,
mijnheer Palmer.
U maakt mij nieuwsgierig, me
vrouw.
MET DE CURSUSSEN VOOR HUISVROUWEN IS EEN AANVANG GEMAAKT. Door
deskundigen wordt hier besproken hoe men ap de meest economische wijze het huishouden
voert en de spijzen bereidt. De lessen voor huisvrouwen op de huishoudschool
aan de Laan van Meerdervoort in den Haag. (Polygoon)
Ik meen niet meer dan drie uren
noodig te hebben, antwoordde Jepper
sen opgewonden. Hij herinnerde zich
plotseling de eigenaardige houding
der menschen, die hij hier had ont
moet en nu meende hü de oplossing
er voor te hebben gevonden. Er was
werkelijk iets gebeurd, iets zeer
eigenaardigs! Drie zeehonden in een
nacht gestorven!
Hij probeerde in Torger’s trekken
te lezen, maar niets leerde hem dit
onbewegelijke gezicht.
Ik verwacht dus om twee uur uw
conclusie. Torger ging naar de schrijf
tafel waar een telefoontoestel stond.
Gjellerup zal het dier in uw ver
trekken brengen.
Jeppersen stond op en ging naar
de deur. Zijn gelaat gloeide, hij voelde
iets met den gang van zaken te ma
ken te hebben, hij werd deelgenoot
van de geheimzinnige dingen, die bij
Loretti gebeurden.
In het voorvertrek zat het meisje
aan de schrijfmachine. Zij schreef
niet, maar bladerde in een roode map,
toen zij den dokter zag, legde zij de
map weg en glimlachte hem vriende
lijk toe. Als u iets wilt weten,
wendt u zich dan gerust tot mij. Mijn
heer Torger heeft het erg druk, hij
kan zich niet met alles bemoeien, en
met een lachje eindigde zij: Ik
hoop, dat u zich bij ons zult thuis
voelen, dokter.
Maar natuurlijk...
Dan veel succes voor uw eersten
werkdag, zeide Elina Madsen, knikte
10)
Jeppersen streek over zijn witte jas,
welke in het donkere trappenhuis een
vuilen veeg had gekregen. Hij kwam
er echter niet toe iets te zeggen,
want Torger verscheen in de geopende
deur en strekte hem een hand ter be
groeting toe.
Welkom dokter in Kristgade.
Jeppersen beantwoordde den hand
druk krachtig. Hij had een andere
voorstelling van Torger gehad, min
der elegant, minder vriendelijk. Hij
was aangenaam verrast en voelde te
gelijk een sterken wil tegen den zijne,
welken hü instinctief afwees.
Komt u binnen, verzocht Torger.
Torger’s werkkamer was groot en ont
ving door twee, naar binnen open
slaande ramen, een overvloed van
licht. De muren waren met kaarten
bedekt en gekleurde vlaggetjes wezen
de terreinen in de Afrikaansche gebie
den aan, waar dieren gevangen wer
den. Tusschen de beide ramen stond
een groote schrüftafel.
U zult zeker al in uw nieuwen
Werkkring hebben rondgekeken, dok
ter? Torger wees naar een stoel en
Jeppersen, die hem gevolgd was, ging
een weinig verlegen zitten. Mis
schien hebt u ook reeds gezien, dat de
dieren zich in de beste gezondheid
verheugen. Desondanks zult u veel te
doen krijgen, omdat wü een groote zen
ding verwachten, waarvan de zorg ge
heel aan u zal worden opgedragen. Bo
vendien zouden wü gaarne verbeterin
gen in de voeding van u hooren. De
opzichter Gjellerup, u kent hem zeker
al, zal u, aan de hand van hjsten, een
overzicht van den stand van zaken ge
ven. Tenslotte zult u ook het onder
zoek van gestorven dieren op u moe
ten nemen, omdat wij er prüs op stel
len van elk geval van ziekte op de
hoogte te komen en zoo mogelijk de
oorzaak te weten. Ik veronderstel, dat
u ook op dit gebied ervaring hebt.
Natuurlijk, in Stockholm...
Goed. Torger was niet gaan zit
ten; hü liep langzaam in de kamer
heen en weer. Hü keek Jeppersen ook
niet aan, toen hü voortging: In den
afgeloopen nacht zün er drie zeehon
den gestorven, twee daarvan heb ik
naar een gerechtlijken deskundige
voor de sectie gezonden, den derde zal
Gjellerup bij u in het laboratorium
brengen. Ik zal hem dadehjk orders
geven, hoe laat kan ik een verklaring
van u tegemoet zien?
Jeppersen’s verlegenheid maakte
plaats voor verwondering. Drie
zeehonden tegelük, dat is vreemd, wa
ren de dieren ziek?
Dat uit te vinden is uw zaak, ant
woordde Torger kort. Hü wierp een
blik op zijn armbandhorloge. Wan
neer kan ik op zijn laatst van u hoo
ren?
haar vriendschap, noch haar liefde.
Hij had ha^r koel behandeld, byna
onbeleefd. Zün hart was vervuld van
anderen, van zijn verloofde en zij,
Dagmar, was hem lastig en kon zün
hart niet meer doen spreken! Maar
zoo eenvoudig terzijde schuiven, neen,
dat liet zij zich niet. Zij bezat een
wapen, waarmede zü zich tegen zün
koelheid, zün onvriendelükheid kon
verweren. En dit wapen wilde zü ge
bruiken. Zij maakte haar toilet en
staarde lang in den spiegel. Toen nam
zü een taxi en reed naar de Thorwald-
sengade, waar het kantoor van advo
caat Palmer was gevestigd.
Zij moest geruimen tijd wachten
voordat de klerk haar naar het kan
toor van Palmer bracht. Toen zij bin
nenkwam, stond de advocaat stijf
rechtop achter de schrijftafel, hij be-
heerschte zich echter dadelijk en trad
haar een paar stappen tegemoet.
Ik ben buitengewoon verbaasd u
te zien, mevrouw.
Zij keek hem met een stralend
lachje aan toen zij hem de hand
reikte en toen hü deze hand aannam,
moest hij erkennen, dat de jaren
spoorloos aan Dagmar voorbijgegaan
waren. Als indertijd, zoo vielen hem
nu ook weer de lange wimpers op,
die als twee stralenkransen om haar
oogen stonden en haar blik geheim
zinnig omsluierden.
U ziet er schitterend uit, zeide
hij beleefd en bracht haar naar een
stoet Bent u al lang in het land?
1
SU
x*-
'JM
A
V
A
T
4 I
l S -O
---Xn»-.
K
[A