in in den Haag - Bereiding van zoete most Noord-Atrika neergeschoten vliegtuig Huishoudelijke voorlichting Vrouwelijke chauffeurs - Een o De verdwenen erfgenaam Br* I I ih HAAGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 21 SEPTEMBER 1940 TWEEDE BLAD @3 FEUILLETON j -A..< •vr* -.1 EEN ENGELSCHE BLENHEIM BOMMENWERPER, WELKE DOOR DE ITALIANEN IN NOORD-AFRIKA NEERGESCHOTEN IS. (Scherl) EEN ITALIAANSCHE LUCHTAFWEER-BATTERIJ IN ACTIE AAN HET WESTFRONT VAN LIBYE. (Scherl) IWordt vervolgdj, I DE OPBOUWDIENST TE AMSTERDAM IS BEZIG, OM ONDER LEIDING VAN PU BLIEKE WERKEN DE TROTTOIRBANDEN ALDAAR WIT TE SCHILDEREN. (Polygoon) hem vroolijk toe en ging voort in de roode map te zoeken. Toen Jeppersen de kamer had verlaten, keek zij een poos peinzend naar de plek, waar hij had gestaan, daarna stond zij op en ging met de roode map in de hand naar Torger.- BU GEBREK AAN BERGRUIMTE blijven de gede monteerde marktstalletjes op het Noordplein te Rotter dam als er geen markt is, op handwagens geladen in de openlucht staan. (Polygoon) MOST MAKEN IN DEN BOOMGAARD. Door de stor- men der laatste dagen zijn vele appelen van de boomen gewaaid. Van dit afgewaaide fruit wordt most gemaakt. Eerst worden zij fijn gemalen en daarna uitgeperst. (Pol.) Hi (Nadruk verboden.) DE RIJKSPOSTDIRECTIE BERLIJN HEEFT THANS CURSUSSEN INGE STELD TER OPLEIDING VAN VROUWEN ALS CHAUFFEUSES OP POST AUTO’S. EEN LEERLINGE ONDER TOEZICHT AAN HET RIJDEN. (Scherl) Sedert gisteren, mijnheer Pal mer. En zult u lang hier blijven? Precies hetzelfde heeft Jurgen mij gisteren gevraagd. Wat moet ik hooren? Palmer ver borg zijn verwondering niet. U hebt uw gewezen verloofde al ontmoet? Mag men daaruit opmaken, dat... Heelemaal niet. Dagmar’s mond vertrok spottend. Verbroken verlo vingen moet men nooit lijmen. Boven dien zal Jurgen nooit tot een verzoe ning met zulk een verschrikkelijke vrouw als ik ben, toestemmen. U kunt dat het beste weten. Palmer hief afwerend de hand op. Neen, neen! riep hij uit. Doch voordat hij iets kon antwoor den ging zij voort Ik ben ook niet gekomen om over zulke dingen met u te praten, mijnheer Palmer. Ik heb Ik zou Dagmar had haar kamer in het „Tourist Hotel” zoo bewoonbaar mo gelijk ingericht, zooals zij gewoonlijk deed, als zij van plan was ergens een poosje te blijven. Desondanks kon de aardige kamer haar stemming niet verbeteren. Zij was onvriendelijk te gen het kamermeisje, dat haar best deed het haar aangenaam te maken. Haastig keek zij de brieven door, die men haar had nagezonden en keek toen even de krant in. Toen zij niets vond, wat zij verwacht scheen te hebben, schoof zij de krant weg en liep bleek en vermoeid in de kamer heen en weer. Toen de klok van het stadhuis twaalf uur speelde, ging zij op de bank liggen en keek met starre oogen naar het plafond. Wat nu? Zij was hierheen gekomen om zich van een gewetenslast te be vrijden en een vriendschapsband aan te knoopen, waar eens een band voor het leven losgeraakt was. Had zij aan nog meer gedacht? Aan een nieuw begrip, een nieuwe vriendschap, een nieuwe liefde... een huwelijk? Tegen over Jurgen had zij het pertinent ont kend, maar dit tegenover zichzelf te ontkennen, ging niet! Maar hjj had haar niet gewild, noch iets anders op mijn hart, graag raad van u hebben. Palmer was gaan zitten, hij keek zijn bezoeksty scherp aan en zag dui delijk, dat zij opgewonden was. hoe wel zij moeite deed dit te verbergen. Ik sta geheel te uwer beschik king, zeide hij. Dank u. Haar handen speelden zenuwachtig met haar taschje. Het waren slanke, smalle handen, die met een enkelen robijn waren versierd. Het gaat namelijk om Loretti, mijnheer Palmer. U maakt mij nieuwsgierig, me vrouw. MET DE CURSUSSEN VOOR HUISVROUWEN IS EEN AANVANG GEMAAKT. Door deskundigen wordt hier besproken hoe men ap de meest economische wijze het huishouden voert en de spijzen bereidt. De lessen voor huisvrouwen op de huishoudschool aan de Laan van Meerdervoort in den Haag. (Polygoon) Ik meen niet meer dan drie uren noodig te hebben, antwoordde Jepper sen opgewonden. Hij herinnerde zich plotseling de eigenaardige houding der menschen, die hij hier had ont moet en nu meende hü de oplossing er voor te hebben gevonden. Er was werkelijk iets gebeurd, iets zeer eigenaardigs! Drie zeehonden in een nacht gestorven! Hij probeerde in Torger’s trekken te lezen, maar niets leerde hem dit onbewegelijke gezicht. Ik verwacht dus om twee uur uw conclusie. Torger ging naar de schrijf tafel waar een telefoontoestel stond. Gjellerup zal het dier in uw ver trekken brengen. Jeppersen stond op en ging naar de deur. Zijn gelaat gloeide, hij voelde iets met den gang van zaken te ma ken te hebben, hij werd deelgenoot van de geheimzinnige dingen, die bij Loretti gebeurden. In het voorvertrek zat het meisje aan de schrijfmachine. Zij schreef niet, maar bladerde in een roode map, toen zij den dokter zag, legde zij de map weg en glimlachte hem vriende lijk toe. Als u iets wilt weten, wendt u zich dan gerust tot mij. Mijn heer Torger heeft het erg druk, hij kan zich niet met alles bemoeien, en met een lachje eindigde zij: Ik hoop, dat u zich bij ons zult thuis voelen, dokter. Maar natuurlijk... Dan veel succes voor uw eersten werkdag, zeide Elina Madsen, knikte 10) Jeppersen streek over zijn witte jas, welke in het donkere trappenhuis een vuilen veeg had gekregen. Hij kwam er echter niet toe iets te zeggen, want Torger verscheen in de geopende deur en strekte hem een hand ter be groeting toe. Welkom dokter in Kristgade. Jeppersen beantwoordde den hand druk krachtig. Hij had een andere voorstelling van Torger gehad, min der elegant, minder vriendelijk. Hij was aangenaam verrast en voelde te gelijk een sterken wil tegen den zijne, welken hü instinctief afwees. Komt u binnen, verzocht Torger. Torger’s werkkamer was groot en ont ving door twee, naar binnen open slaande ramen, een overvloed van licht. De muren waren met kaarten bedekt en gekleurde vlaggetjes wezen de terreinen in de Afrikaansche gebie den aan, waar dieren gevangen wer den. Tusschen de beide ramen stond een groote schrüftafel. U zult zeker al in uw nieuwen Werkkring hebben rondgekeken, dok ter? Torger wees naar een stoel en Jeppersen, die hem gevolgd was, ging een weinig verlegen zitten. Mis schien hebt u ook reeds gezien, dat de dieren zich in de beste gezondheid verheugen. Desondanks zult u veel te doen krijgen, omdat wü een groote zen ding verwachten, waarvan de zorg ge heel aan u zal worden opgedragen. Bo vendien zouden wü gaarne verbeterin gen in de voeding van u hooren. De opzichter Gjellerup, u kent hem zeker al, zal u, aan de hand van hjsten, een overzicht van den stand van zaken ge ven. Tenslotte zult u ook het onder zoek van gestorven dieren op u moe ten nemen, omdat wij er prüs op stel len van elk geval van ziekte op de hoogte te komen en zoo mogelijk de oorzaak te weten. Ik veronderstel, dat u ook op dit gebied ervaring hebt. Natuurlijk, in Stockholm... Goed. Torger was niet gaan zit ten; hü liep langzaam in de kamer heen en weer. Hü keek Jeppersen ook niet aan, toen hü voortging: In den afgeloopen nacht zün er drie zeehon den gestorven, twee daarvan heb ik naar een gerechtlijken deskundige voor de sectie gezonden, den derde zal Gjellerup bij u in het laboratorium brengen. Ik zal hem dadehjk orders geven, hoe laat kan ik een verklaring van u tegemoet zien? Jeppersen’s verlegenheid maakte plaats voor verwondering. Drie zeehonden tegelük, dat is vreemd, wa ren de dieren ziek? Dat uit te vinden is uw zaak, ant woordde Torger kort. Hü wierp een blik op zijn armbandhorloge. Wan neer kan ik op zijn laatst van u hoo ren? haar vriendschap, noch haar liefde. Hij had ha^r koel behandeld, byna onbeleefd. Zün hart was vervuld van anderen, van zijn verloofde en zij, Dagmar, was hem lastig en kon zün hart niet meer doen spreken! Maar zoo eenvoudig terzijde schuiven, neen, dat liet zij zich niet. Zij bezat een wapen, waarmede zü zich tegen zün koelheid, zün onvriendelükheid kon verweren. En dit wapen wilde zü ge bruiken. Zij maakte haar toilet en staarde lang in den spiegel. Toen nam zü een taxi en reed naar de Thorwald- sengade, waar het kantoor van advo caat Palmer was gevestigd. Zij moest geruimen tijd wachten voordat de klerk haar naar het kan toor van Palmer bracht. Toen zij bin nenkwam, stond de advocaat stijf rechtop achter de schrijftafel, hij be- heerschte zich echter dadelijk en trad haar een paar stappen tegemoet. Ik ben buitengewoon verbaasd u te zien, mevrouw. Zij keek hem met een stralend lachje aan toen zij hem de hand reikte en toen hü deze hand aannam, moest hij erkennen, dat de jaren spoorloos aan Dagmar voorbijgegaan waren. Als indertijd, zoo vielen hem nu ook weer de lange wimpers op, die als twee stralenkransen om haar oogen stonden en haar blik geheim zinnig omsluierden. U ziet er schitterend uit, zeide hij beleefd en bracht haar naar een stoet Bent u al lang in het land? 1 SU x*- 'JM A V A T 4 I l S -O ---Xn»-. K [A

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 5