aan
in een
De suikerfabricage begint weer - Beukenootjes zoeken in het Haagsche Bosch
Een kijkje in een grasdrogerij - Duitsche wacht aan de Fransche kust
o
De verdwenen erfgenaam
!ir
4
TWEEDE Bt'AD
HAAGSCHE COURANT VAN DONDERDAG 26 SEPTEMBER 1940
FEUILLETON
z F
I I
DE
EEN DOOR ENGELSCHE BOMMEN VERWOEST ARBEIDERSHUIS IN
(Holland)
EEN WEST-DUITSCHE STAD.
dorp bij Amsterdam. Het gras en de klaver worden eerst machinaal gehakt
van
GOED WINTERVOEDSEL VOOR HET VEE. In de groote grasdrogerij te Badhoeve-
(HoUantft
DE HERFST IS DE TIJD VAN DE EIKELS, KASTANJES EN BEUKENOOTJES.
Overal kan men de jeugd zien zoeken naar de begeerde vruchten. Een aardige opname
bij het Haagsche Bosch. (Schimmelpenningh),
DE SUIKERBIETEN-CAMPAGNE IS BEGONNEN.
DE BIETEN WORDEN VOORLOOPIG OP HET LAND OPGESTAPELD. LATER WORDEN ZE VAN HIER PER
AUTO NAAR DE SUIKERFABRIEK GEBRACHT. (Polygoon)
(Nadruk verboden.)
Weet u wat u bent, een domoor,
een groote domoor. Dagmar opende
haar taschje.
U kent toch het handschrift van
mijnheer Torger, nietwaar?
Zeker.
Nu?
Heeft mijnheer Torger dat ge
schreven?
Kijkt u maar. En aan wie heeft
hij geschreven? Aan mij! Leest u
toch mevrouw Silkeborg. „Mevrouw
Dagmar Romany. Kopenhagen. Tou
rist Hotel”. Bent u nu gerust?
Zoo zat het dus! Natuurlijk, dat
veranderde veel. Er viel mevrouw
Silkeborg een steen van het hart. En
zij begreep op het oogenblik heele-
maal niet, waarom zij mevrouw niet
in de muziekkamer zou brengen,
waar het zoo gezellig was en waar
mijnheer Torger gewoonlijk zijn be
zoeken ontving.
Waarom mijnheer Torger zijn ge
wezen verloofde had geschreven, dat
begreep zij niet, maar dat ging haar
ook niet aan. U zult echter nog
een poos moeten wachten, zeide zij,
want mijnheer Torger komt niet
voor zes uur thuis.
Het zal mij niet lang vallen,
mevrouw Silkeborg.
Sedert Torger in Kopenhagen woon
de, zorgde mevrouw Anne Silkeborg
voor zijn huishouden, een bejaarde
vrouw, die jarenlang weduwe was.
Vroeger was zij Dagmar’s naaister
geweest en was vaak bij Torger aan
huis gekomen. Toen Dagmar haar
verloofde verliet, had Torger Anna
Silkeborg als huishoudster aangesteld
en hij was daar goed bij gevaren.
Mevrouw Silkeborg’s leven was stil
vergleden. Haar man was boekhouder
geweest en had iedere maand een
som geld thuis gebracht, die aan geen
GENERAAL-VELDMAARSCHALK VON BRAUCHITSCH BEZOEKT
DUITSCHE SOLDATEN IN ZUID-FRANKRIJK. DE AANKOMST
OP HET VLIEGVELD. (Holland)
dat
mevrouw Silkeborg de huishouding bij
Torger waarnam, niet onbekend te
zijn. Zij legde met een onbevangen
beweging haar handen op mevrouw
Silkeborg’s schouders en schudde
haar zachtjes heen en weer.
14)
Ik moet uitvoerig met u spreken
over de maatregelen, die wij zullen
nemen. En u dokter, feliciteer ik met
uw mooi uitgevoerde opdracht. Hij
reikte Jeppersen de hand, die deze
ontroerd drukte. Zou het niet beter
zijn de politie te waarschuwen, hier
is toch duidelijk sprake van misdaad?
Jeppersen’s ontroering was nog
steeds grcjot.
Maakt u zich daar niet bezorgd
over, weerde Torger af. Zoo, Gjel-
lerup wilt u even binnenkomen...
Verward ging Jeppersen de donkere
trap af.
Ja, ja, mevrouw Silkeborg, dat
ben ik werkelijk. Zij lachte zacht.
Dat had u niet vermoed, niet
waar? Is mijn verloofde thuis?
Mevrouw Silkeborg slikte, niet al
leen uit verrassing, maar ook omdat
zij ontroerd was. Zij had altijd van
Dagmar gehouden en met bijzondere
voorliefde haar kleeren gemaakt,
maar nu herinnerde zij nog meer,
zij herinnerde zich hoe vrijgevig Dag
mar vaak was geweest en hoe vaak
zij over alles met haar had gespro
ken, heelemaal niet als een deftige
dame, maar gewoon als vriendin!
Ja, mevrouw Silkeborg was over
weldigd door deze onverwachte ont
moeting, dit weerzien, dat zoo onver
hoopt en zoo plotseling kwam. Zij
huilde en Dagmar, die haar met zach-
ten drang naar de vestibule duwde,
had moeite haar tranen te drogen.
Ach, lieve beste mevrouw Silke
borg.
En ook zij zelf was een klein beetje
ontroerd, er waren zoo enkele dingen,
die dit altijd zwijgzame, altijd be
scheiden wezen wist. Dingen, die met
Ekeberg in verband stonden. Maar
nooit had mevrouw Silkeborg daar
over gesproken. Ook later niet, toen
alles uit was. Ja, ook Dagmar’s feeën-
oogen schemerden een beetje, maar
zij overwon haar ontroering snel. In
de vestibule stond een bank en daar
zaten zij beiden een oogenblik op als
twee goede bekenden. Dagmar ver
telde vluchtig van haarzelf en van
haar Leven, dat zij in Stockholm
ALTIJD WAAKZAAM.
EEN DUITSCHE WACHTPOST OP DE STEILE KUST
VAN NORMANDIË. (Holland)
groote aanspraken kon voldoen. Na
zijn plotselingen dood had zij haar
vroegeren werkkring weer opgenomen
en daarmede net genoeg verdiend om
in haar levensonderhoud te kunnen
voorzien. Zij had dus geen tijden
van groote weelde leeren kennen.
Haar leven was in rustige regelmaat
vergleden en deze rustige regelmaat
scheen zich ook aan haar karakter
te hebben medegedeeld. Stil en rustig
ging zij in Torger’s huishouden haar
gang, zonder tot klachten aanleiding
te geven.
Daar haar leven zoo rustig was
vergleden, had zij ook geen groote
verrassingen gekend. Doch deze mid
dag bracht haar nu toch een groote
verrassing, want nooit of te nimmer
had zjj verwacht de vroegere aan
staande vrouw des huizes voor de
deur te zien staan. Er was gebeld
en zij was naar de deur gegaan zoo-
als gewoonlijk. Meestal waren het
leveranciers, die dingen brachten of
handwerkslieden, die het een of ander
voor mijnheer Torger hadden ge
maakt. Ditmaal echter stond de
vrouw voor de deur, die zij nooit ver
wacht had te zullen terugzien en zij
had een oogenblik noodig om
haar verbazing te bekomen.
Dagmar scheen van het feit,
mevrouw Silkeborg de kamer verliet,
om voor een verfrissching te zorgen,
viel Dagmar op een stoel neer en
schreide stil, zonder geluid. Nooit had
zjj spjjt gehad over wat er gebeurd
was. Nu echter viel het heden over
haar heen en sloeg alle wapens, die zij
voor zichzelf gevonden had, uit haar
handen. Voor het eerst huilde zjj over
haar schuld en over het verlies van
Jürgen. Wel was het haar al die jaren
duidelijk geweest, dat zij naar Jürgen
verlangde, maar nooit had zij dit ver
langen zoo hevig gevoeld als nu«
Smart pijnigde haar, een diepe woe
dende smart! Haar vermeende liefde
voor Ekeberg was niets als een roes
geweest, die maar al te spoedig was
vervlogen, maar die andere, van wie
zij gemeend had haar als nuttelooze
ballast weg te kunnen werpen, deze
brandde in haar hart en heviger dan
ooit. Hier in dit huis en onder de lief
de van dien sterken grooten man, was
zjj veilig geborgen geweest. Maar zjj
had zich verwaarloosd gevoeld. En
toen was Ekeberg gekomen...
Dagmar stond op, want zjj hoorde
de traptreden kraken en zjj had geen
lust met mevrouw Silkeborg over
haar verdriet te praten. Zjj vluchtte
naar den vleugel en sloeg een paar
accoorden aan en speelde toen een
wals van Strauss. Zij huilde, maar
mevrouw Silkeborg, die binnenkwam,
en aandachtig luisterend bjj de deur
bleef staan, merkte daar niets van.
fiWordt vervolgd.^
woonde en in de laatste twee jaren
zoo iets als een cabaretster was ge
worden en dat zij nu Kopenhagen
een bezoek bracht, omdat alles haar
met alle kracht had getrokken. Nu
werd mevrouw Silkeborg kalmer en
toen dit gebeurde kwam ook haar
schrik terug. Maar hoe kunt u
hierheen komen, mevrouw? Als mijn
heer Torger thuis kwam en ons sa
men zou vinden... De angst en onrust
over deze gedachte stonden duidelijk
op haar gezicht te lezen.
Ik wilde juist naar hem toe,
mevrouw Silkeborg.
Dat begreep mevrouw Silkeborg
niet dadelijk. Voor haar waren ge
scheiden verloofden vijanden. Ten
slotte wist zij ook de dingen, die
deze beide menschen hadden geschei
den en dat alles was niet prettig
geweest.
U wilde naar hem toe? herhaal
de zij verbaasd.
Wij hebben een massa met el
kaar te bepraten, knikte Dagmar.
Haar adem ging sneller, de atmosfeer
in dit huis was haar vertrouwd en
zij werd overvallen door tallooze her
inneringen, die zij meende allang ver
geten te zijn.
Als onder dwang stond mevrouw
Silkeborg op. Mevrouw, ik moet...
Ik geloof, dat u spijt hebt mij
binnengelaten te hebben?
Ik weet niet hoe mijnheer Tor
ger over dit alles denkt. Mevrouw
Silkeborg was bang. U moet niet
boos op mij zijn mevrouw...
Als een slaapwandelaarster liep
Dagmar door de kamers. Hier en
daar had Jurgen iets veranderd, maar
over het geheel was het toch geble
ven zooals zij het had gekend. Een el
lendig gevoel overviel haar en toen
PW)
F
O
ir|£
rt
t
M V
I»
i