aan in een De suikerfabricage begint weer - Beukenootjes zoeken in het Haagsche Bosch Een kijkje in een grasdrogerij - Duitsche wacht aan de Fransche kust o De verdwenen erfgenaam !ir 4 TWEEDE Bt'AD HAAGSCHE COURANT VAN DONDERDAG 26 SEPTEMBER 1940 FEUILLETON z F I I DE EEN DOOR ENGELSCHE BOMMEN VERWOEST ARBEIDERSHUIS IN (Holland) EEN WEST-DUITSCHE STAD. dorp bij Amsterdam. Het gras en de klaver worden eerst machinaal gehakt van GOED WINTERVOEDSEL VOOR HET VEE. In de groote grasdrogerij te Badhoeve- (HoUantft DE HERFST IS DE TIJD VAN DE EIKELS, KASTANJES EN BEUKENOOTJES. Overal kan men de jeugd zien zoeken naar de begeerde vruchten. Een aardige opname bij het Haagsche Bosch. (Schimmelpenningh), DE SUIKERBIETEN-CAMPAGNE IS BEGONNEN. DE BIETEN WORDEN VOORLOOPIG OP HET LAND OPGESTAPELD. LATER WORDEN ZE VAN HIER PER AUTO NAAR DE SUIKERFABRIEK GEBRACHT. (Polygoon) (Nadruk verboden.) Weet u wat u bent, een domoor, een groote domoor. Dagmar opende haar taschje. U kent toch het handschrift van mijnheer Torger, nietwaar? Zeker. Nu? Heeft mijnheer Torger dat ge schreven? Kijkt u maar. En aan wie heeft hij geschreven? Aan mij! Leest u toch mevrouw Silkeborg. „Mevrouw Dagmar Romany. Kopenhagen. Tou rist Hotel”. Bent u nu gerust? Zoo zat het dus! Natuurlijk, dat veranderde veel. Er viel mevrouw Silkeborg een steen van het hart. En zij begreep op het oogenblik heele- maal niet, waarom zij mevrouw niet in de muziekkamer zou brengen, waar het zoo gezellig was en waar mijnheer Torger gewoonlijk zijn be zoeken ontving. Waarom mijnheer Torger zijn ge wezen verloofde had geschreven, dat begreep zij niet, maar dat ging haar ook niet aan. U zult echter nog een poos moeten wachten, zeide zij, want mijnheer Torger komt niet voor zes uur thuis. Het zal mij niet lang vallen, mevrouw Silkeborg. Sedert Torger in Kopenhagen woon de, zorgde mevrouw Anne Silkeborg voor zijn huishouden, een bejaarde vrouw, die jarenlang weduwe was. Vroeger was zij Dagmar’s naaister geweest en was vaak bij Torger aan huis gekomen. Toen Dagmar haar verloofde verliet, had Torger Anna Silkeborg als huishoudster aangesteld en hij was daar goed bij gevaren. Mevrouw Silkeborg’s leven was stil vergleden. Haar man was boekhouder geweest en had iedere maand een som geld thuis gebracht, die aan geen GENERAAL-VELDMAARSCHALK VON BRAUCHITSCH BEZOEKT DUITSCHE SOLDATEN IN ZUID-FRANKRIJK. DE AANKOMST OP HET VLIEGVELD. (Holland) dat mevrouw Silkeborg de huishouding bij Torger waarnam, niet onbekend te zijn. Zij legde met een onbevangen beweging haar handen op mevrouw Silkeborg’s schouders en schudde haar zachtjes heen en weer. 14) Ik moet uitvoerig met u spreken over de maatregelen, die wij zullen nemen. En u dokter, feliciteer ik met uw mooi uitgevoerde opdracht. Hij reikte Jeppersen de hand, die deze ontroerd drukte. Zou het niet beter zijn de politie te waarschuwen, hier is toch duidelijk sprake van misdaad? Jeppersen’s ontroering was nog steeds grcjot. Maakt u zich daar niet bezorgd over, weerde Torger af. Zoo, Gjel- lerup wilt u even binnenkomen... Verward ging Jeppersen de donkere trap af. Ja, ja, mevrouw Silkeborg, dat ben ik werkelijk. Zij lachte zacht. Dat had u niet vermoed, niet waar? Is mijn verloofde thuis? Mevrouw Silkeborg slikte, niet al leen uit verrassing, maar ook omdat zij ontroerd was. Zij had altijd van Dagmar gehouden en met bijzondere voorliefde haar kleeren gemaakt, maar nu herinnerde zij nog meer, zij herinnerde zich hoe vrijgevig Dag mar vaak was geweest en hoe vaak zij over alles met haar had gespro ken, heelemaal niet als een deftige dame, maar gewoon als vriendin! Ja, mevrouw Silkeborg was over weldigd door deze onverwachte ont moeting, dit weerzien, dat zoo onver hoopt en zoo plotseling kwam. Zij huilde en Dagmar, die haar met zach- ten drang naar de vestibule duwde, had moeite haar tranen te drogen. Ach, lieve beste mevrouw Silke borg. En ook zij zelf was een klein beetje ontroerd, er waren zoo enkele dingen, die dit altijd zwijgzame, altijd be scheiden wezen wist. Dingen, die met Ekeberg in verband stonden. Maar nooit had mevrouw Silkeborg daar over gesproken. Ook later niet, toen alles uit was. Ja, ook Dagmar’s feeën- oogen schemerden een beetje, maar zij overwon haar ontroering snel. In de vestibule stond een bank en daar zaten zij beiden een oogenblik op als twee goede bekenden. Dagmar ver telde vluchtig van haarzelf en van haar Leven, dat zij in Stockholm ALTIJD WAAKZAAM. EEN DUITSCHE WACHTPOST OP DE STEILE KUST VAN NORMANDIË. (Holland) groote aanspraken kon voldoen. Na zijn plotselingen dood had zij haar vroegeren werkkring weer opgenomen en daarmede net genoeg verdiend om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien. Zij had dus geen tijden van groote weelde leeren kennen. Haar leven was in rustige regelmaat vergleden en deze rustige regelmaat scheen zich ook aan haar karakter te hebben medegedeeld. Stil en rustig ging zij in Torger’s huishouden haar gang, zonder tot klachten aanleiding te geven. Daar haar leven zoo rustig was vergleden, had zij ook geen groote verrassingen gekend. Doch deze mid dag bracht haar nu toch een groote verrassing, want nooit of te nimmer had zjj verwacht de vroegere aan staande vrouw des huizes voor de deur te zien staan. Er was gebeld en zij was naar de deur gegaan zoo- als gewoonlijk. Meestal waren het leveranciers, die dingen brachten of handwerkslieden, die het een of ander voor mijnheer Torger hadden ge maakt. Ditmaal echter stond de vrouw voor de deur, die zij nooit ver wacht had te zullen terugzien en zij had een oogenblik noodig om haar verbazing te bekomen. Dagmar scheen van het feit, mevrouw Silkeborg de kamer verliet, om voor een verfrissching te zorgen, viel Dagmar op een stoel neer en schreide stil, zonder geluid. Nooit had zjj spjjt gehad over wat er gebeurd was. Nu echter viel het heden over haar heen en sloeg alle wapens, die zij voor zichzelf gevonden had, uit haar handen. Voor het eerst huilde zjj over haar schuld en over het verlies van Jürgen. Wel was het haar al die jaren duidelijk geweest, dat zij naar Jürgen verlangde, maar nooit had zij dit ver langen zoo hevig gevoeld als nu« Smart pijnigde haar, een diepe woe dende smart! Haar vermeende liefde voor Ekeberg was niets als een roes geweest, die maar al te spoedig was vervlogen, maar die andere, van wie zij gemeend had haar als nuttelooze ballast weg te kunnen werpen, deze brandde in haar hart en heviger dan ooit. Hier in dit huis en onder de lief de van dien sterken grooten man, was zjj veilig geborgen geweest. Maar zjj had zich verwaarloosd gevoeld. En toen was Ekeberg gekomen... Dagmar stond op, want zjj hoorde de traptreden kraken en zjj had geen lust met mevrouw Silkeborg over haar verdriet te praten. Zjj vluchtte naar den vleugel en sloeg een paar accoorden aan en speelde toen een wals van Strauss. Zij huilde, maar mevrouw Silkeborg, die binnenkwam, en aandachtig luisterend bjj de deur bleef staan, merkte daar niets van. fiWordt vervolgd.^ woonde en in de laatste twee jaren zoo iets als een cabaretster was ge worden en dat zij nu Kopenhagen een bezoek bracht, omdat alles haar met alle kracht had getrokken. Nu werd mevrouw Silkeborg kalmer en toen dit gebeurde kwam ook haar schrik terug. Maar hoe kunt u hierheen komen, mevrouw? Als mijn heer Torger thuis kwam en ons sa men zou vinden... De angst en onrust over deze gedachte stonden duidelijk op haar gezicht te lezen. Ik wilde juist naar hem toe, mevrouw Silkeborg. Dat begreep mevrouw Silkeborg niet dadelijk. Voor haar waren ge scheiden verloofden vijanden. Ten slotte wist zij ook de dingen, die deze beide menschen hadden geschei den en dat alles was niet prettig geweest. U wilde naar hem toe? herhaal de zij verbaasd. Wij hebben een massa met el kaar te bepraten, knikte Dagmar. Haar adem ging sneller, de atmosfeer in dit huis was haar vertrouwd en zij werd overvallen door tallooze her inneringen, die zij meende allang ver geten te zijn. Als onder dwang stond mevrouw Silkeborg op. Mevrouw, ik moet... Ik geloof, dat u spijt hebt mij binnengelaten te hebben? Ik weet niet hoe mijnheer Tor ger over dit alles denkt. Mevrouw Silkeborg was bang. U moet niet boos op mij zijn mevrouw... Als een slaapwandelaarster liep Dagmar door de kamers. Hier en daar had Jurgen iets veranderd, maar over het geheel was het toch geble ven zooals zij het had gekend. Een el lendig gevoel overviel haar en toen PW) F O ir|£ rt t M V I» i

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 5