zieken
eeuw
verpleging
llaagschc Courant van Vrijdag 27 September 1940
Een halve
rVROÜwËNHÓEKJE
en
Hygiëne en opleiding der
verpleegsters
GEMENGD NIEUWS
Rubriek voor de Jeugd
VIERDE BLAD, PAGINA 1.
ZUCHETTI
ONDERWIJS EN KERK
VEREENIGINGEN
„HOUDT DEN DIEF!”
NIEUWE RAADSELS
CORRESPONDENTIE
OPLOSSINGEN DER RAADSELS
Een gerecht voor dezen tijd
Kaaslapjes
Raadselvriendjes en vriendinnetjes
wordt uitdrukkelijk verzocht op de
enveloppe te vermelden: Voor de
Kinderrubriek.
Een nieuwe groente
HET GOUDEN JUBILEUM VAN HET
„TIJDSCHRIFT VAN ZIEKEN
VERPLEGING”
-
Textiel met -bons door inbrekers
buitgemaakt
en
in
OOM CHRIS EN DE NATUURKUNDE
OORREEESCPNNTID?
je
Hij zette het omgekeerde glas op den rand van de tafel.
Stampersgat J. Lips
Breda P. Schellekens.
Sigaar of sigaret
Kachel
Paddestoel
te
te
Oplossingen en briefjes moeten uiterlijk
Woensdagmorgen aan het bureau Haag-
sche Courant bezorgd zijn. Alles moet
onderteekend zijn met je ware namen vol
uit, schuilnaam, leeftijd en adres. Op het
couvert vermelden: Aan Tante Etty.
TANTE ETTY.
N.
te
te
3.
Wat maakt men hiér uit?
2.
Mijn eerste is een getal.
Mijn tweede, vindt men veel in Zwit
serland.
Mijn geheel is een plaats in Nederland.
1.
Wat is de kleinste molen?
1.
2.
3.
den ons
door het andere venster
I binnen te komen. Op de
sterbank verdrongen we
ter zoodanig, dat wij pas
tafel, waar we nu met het „ons van
dit of dat” zuiniger moeten zijn, zal
ook, vooral nu het wat kouder gaat
worden, een pittige en warme kaas
schotel zeker in den smaak vallen.
Een heerlijk gerecht vormen de
warme kaaslapjes, waarvan we hier
onder de bereiding laten volgen voos
vier personen.
Het zal wel niemand verwonde
ren vooral niet diegenen, die zich
de tijden van 1914-1918 kunnen herin
neren dat het voedingsprobleem al
lerwegen belangstelling heeft. De
huisvrouw van heden heeft het echter
in zooverre gemakkelijker dan zij, die
den vorigen oorlog meemaakten, dat
de maatregelen die de Overheid
neemt ten einde te zorgen voor een
evenredige rantsoeneering van die
grondstoffen, die voor een goede voe
ding onmisbaar moeten worden ge
acht, zich veel verder uitstrekken.
Onder deze voedingsstoffen neemt
eiwit een voorname plaats in. Zoo vin
den we het in vleesch aanwezige eiwit
ook in belangrijke hoeveelheid in onze
kaassoorten.
Vooral op het oogenblik, nu het voor
vele huisvrouwen een probleem is, hoe
ze moeten uitkomen, verdient het aan
beveling ter afwisseling eens een
warm kaasgerecht bij het middageten
op tafel te brengen. En aan de koffie-
300 gram jonge vette kaas, 100
gram boter, 1 kopje bloem en 1 kopje
water, 2 lepels boter, paneermeel.
Snjjd de kaas in plakken van tot
1- cm dikte. Vermeng de bloem met
het water tot een vrij dik papje, dom
pel de kaasplakken hierin onder. Wen
tel deze daarna door paneermeel, zoo-
dat ze hierdoor geheel omgeven wor
den. Bak de gepaneerde kaasplakken
in goed warme boter in een koekepan
aan beide kanten vlug bruin. Dien dit
gerecht zoo warm mogelijk op.
Maak de boter met wat melk
water af, om er als jus bij te geven,
of presenteer gebakken aardappelen.;
In den afgeloopen nacht zag
een agent uit een kelder in de Korter-
dijkstraat te Amsterdam, een drietal man
nen komen, die een grooten zak bij zich
hadden en een verdachten indruk maak
ten. De agent vroeg belangstellend wat
er wel in den zak zat en toen dat een
groote partij sigaretten bleek te zijn, heeft
de agent de mannen naar het bureau
overgébracht, waar zij voorloopig zijn op
gesloten. Daar zij allen oude bekenden
van de politie zijn, wordt een uitvoerig
onderzoek ingesteld.
Al met al mag het dus geen wonder
heeten, dat er bij de weldenkenden in die
dagen verzet rees tegen deze misstan
den. Dit, gevoegd bij den opbloei der
medische wetenschap, luidde een nieuwe
periode in voor de ziekenverpleging; stelde
het geheel op een meer wetenschappelij-
ken basis en maakte er een beroep van,
waarvoor nu de vrouwen met ontwikke
ling en beschaving zelfs voorrang genie
ten. Zoodoende kwam de verpleging bij
het publiek in een beter blaadje te staan
en verwierf zij de algemeene achting voor
de zelfverloochenende wijze, waarop zij
werd uitgeoefend.
Hygiëne zegeviert over mode.
Behalve de opleiding van de verpleeg
ster, waarover wij boven spraken, werd
ook hoe langer hoe strenger de hygiëne
doorgevoerd. Zij wist zelfs te zegevieren
over de modeLange slepen van de eerste
verpleegsterscostuums, „die de bacteriën
opjaagden”, werden vervangen door korte
althans voetvrije rokken. Men ziet, dat
aan de hand van de verpleegsterscostuums
door de jaren, duidelijk dé evolutie der
opvattingen over ziekenverpleging is na
te gaan. Van ouderwetsche, onpractische
slepen, kwam men tot de doelmatige, fris-
sche kleeding van heden.
Dat de Nederlandsche Bond van Zieken
verpleging en haar orgaan, het „Tijd
schrift voor Ziekenverpleging1”, nog lan
gen tijd in staat moge blijven haar
menschlievende taak op de meest veel
zijdige en geestdriftige wijze te vervul
len in dienst van - de zieke menschheid
W. F. Kreffer, te Leidschendam en D. W.
Smit, te Zwanenburg.
Examen archiefverzorging.
Voor het examen archiefverzorging, te
Huizen afgenomen door de studieclub ge
meentelijke documentatie in samenwer
king met dé Nederlandsche vereeniging
van archivarissen, is o.a. geslaagd mej.
A. G. van Hemert, te Delft
Examens spraak- en stem-
kundige.
Vereeniging voor logopaedie en phonia.
trie. Voor het examen logopaedist (spraak,
en stemkundige) te Rotterdam zijn o.m.
geslaagd mej. B. W. van Holten, te Voor
burg en de heeren: G. van Gelder, C. A.
Speller, P. J. Beelen en A. L. Dorpman®,
allen alhier.
Machiniste n.e x a m e n.
Geslaagd voor voorloopig diploma de
heeren; W. H, A. Steppe, te Utrecht; G.
stuur verkozen en hadden een belangrijk
aandeel in de beraadslagingen. De Bond
benoemde velerlei commissies, waarvan
zich één uitsluitend zou bezighouden met
de behartiging van belangen der leiding
voor verpleegsters en de inrichting der
examens. Deze commissie heeft derhalve
den grondslag gelegd voor een betere ver
pleging. Men kwam er niet met toewijding
te hebben en liefdevol te zijn; men moest
op de hoogte zijn van de voornaamste
ziektebeelden en de behandeling daarvan.
Zij stelde over het geheele land de eischen
vast, waaraan een verpleegster had te vol
doen en voerde een insigne in, dat de zus
ters als bewijs van haar kunde, tijdens de
uitoefening van hun ambt zichtbaar had
den te dragen. Naderhand nam het Rijk dit
alles onder zijn hoede en stelde de juridi
sche positie van verpleegsters in zieken
huizen en in de z.g. wijkverpleging vast.
Men kan zich ternauwernood voorstellen,
dat deze, voor ons zoo vanzelfsprekende
eischen, pas zoo betrekkelijk jong zijn. In
een halve eeuw is een stuk geschiedenis
overspannen, dat loopt van „zaalmeid” tot
.gediplomeerd verpleegster”. Uit de eerste
betiteling krijgt men een indruk van de
sociale positie van en de weinige achting
voor degenen, die in vroeger dagen met
zieken omgingen. Zij behoorden inderdaad
tot het uitschot van de maatschappij.
Gasthuisvrees.
De reeds in de middeleeuwen bestaande
gasthuizen waren in hoofdzaak bestemd
voor vreemdelingen, die zwaar ziek wa
ren. De burgerij, die eigen huis en hof
had, bleef liever thuis, dan zich in dit
broeinest der besmetting te wagen. Op
name was weinig begeerlijk in dien tijd;
men had, terecht, gasthuisvrees. Slechts
daar, waar religieuze zusters werkten,
was nog eenige belangstelling voor de
ziekenverpleging overgebleven, verder
was de toestand allertreurigst. Voor het
werk in de z.g. openbare gasthuizen, meld
den zich slechts lieden, die voor geen an
der eerlijk vak te gebruiken waren. Met
de boterhammen en andere spijlen werd
door de zieken onderling handel gedre
ven. De oppassers lieten dikwijls, wan
neer zij ’s nachts de wacht hadden, hun
dienst door een herstellenden patient
waarnemen en gingen slapenhet perso
neel bestond uit onevenwichtige mannen
en vrouwen, imbecillen, kortom uit men-
schelijke wrakken.
Bij dit alles bleef tot nog toe buiten be
schouwing de verschrikkingen op het ge
bied der verpleging van geesteszieken.
Niets dat wees op eenig psychologisch in
zicht. Krankzinnigen stak men in een
dwangbuis of sloot men in cellen, totdat
zij uitgeraasd waren. Wat een verschil
met de therapeutische opvattingen, die op
dit stuk den laatsten tijd hebben post
gevat!
t
Prijzen vielen ten deel aan
„Poppedijntje”.
„Streepje”.
„Tafeltje-dekje”.
Prijzen af halen aan het bureau
Haagsche Courant op Woensdagmiddag.
Daarbij uitsluitend je ware namen op
geven.
Eerst dit jaar gelukte het ons weer,
onzen lieven oom voor gemeenschap-
pelijken arbeid in dienst van onzelie-
velingswetenschap bereid te vinden. Op
een der laatste vacantiedagen noodig-
de hij mijn zuster, mijn broer en mij
in zijn landhuisje uit, waar tante en
hij dezen zomer doorbrengen om in
vredige stilte de voor stadsmenschen
zoo noodig zenuwrust te zoeken.
Wij kwamen, uitgerust met propel
lers, opwind$fere metalen kevers, piep-
varkentjes van gummi en dergelijk na
tuurkundig gerei. Evenwel gelukte het
ons, ondaks het prachtige weer, den
heelen dag niet, in oom Chris de drang
tot onderzoek te wekken, die hem al
tijd bezield had vóór het noodlottige
avontuur met den vuurpijl.
Tegen den avond ging tante naar
binnen, om voor het eten te zorgen.
Ons zusje volgde haar bereidwillig,
maar niet na ons eerst danig om onze
„kouwelijkheid” uitgelachen te heb
ben, zij die een dun zomerjurkje droeg
en geen kousen aan had.
Tevergeefs deed mijn broer Hans nu
het aanlokkelijk voorstel om tusschen
wrijfvlak en wijsvinger gehouden luci
fer zóó af te scheiden, dat ze opvlam
mend zoover mogelijk wegvlogen. Oom
Chris wees zulk een prijsschieten ver
ontwaardigd van de hand, waarschijn
lijk wegens brandgevaar en zeer zeker
met het oog op tante.
Zijn belangstelling ontwaakte eerst
toen mijn broer een wit poeder uit
een kleine enveloppe uitstrooide opeen
glazen bakje, dat hij van de theetafel
had genomen. Op dit toovermiddel., dat
in aanraking gebracht met water, ja,
zelfs al met een vochtige hand, onuit-
wischbare vlekken maakte, was Hans
zeer trotsch. Want hij had daarmee den
dader van een serie diefstallen uit on
ze zolderverdieping ontsmaskerd een
geval van misdaad, waar zelfs onzen
buurman, een privé-detective, geen
raad mee wist. Mijn broer bestrooide
n.l. op een avond een door mij als lok-
Ned. Econ. Hoogeschool.
Cand. ex. economie de heeren K. H.
Preller, J. W. Coert, W. J. de Jonge en
H. van Ments.
Examen Wiskunde L. O.
Opgeroepen en opgekomen 3 Candida,
ten. Geslaagd de heeren C. G. Möhlmann,
te Rotterdam, P. J. G. Mulder, te Zuid-
laren en C. M. de Roy, te Gennep.
EXAMENS
Universiteit te Leiden.
Bevorderd tot doctor in de genees
kunde op proefschrift „Dikke darm-stoor-
nissen”, de heer A. Haak te ’s-Graven-
hagecand. ex. rechtswetenschap mej.
R. A. Tiggelman te Groningen, mej. E. J.
M. Stahl ie te den Haag en de heeren
P. van Havendijk te Dordrecht, E. v. d.
Brugghen, te Haarlem, E. O. van Such-
telen te Bussumdoet. ex. geneeskunde
mej. G. G. Schott, den Haag en de heer
H. O. W. Schreuder, den Haagartsex.
1ste gedeelte de .heeren J. J. de Blécourt
te Leiden, F. Backer, Schiedam, J. T. H.
Zuidhof, den Haag, F. M. van Poll, den
Haag. Bevorderd tot arts mevr. C. L. M.
Duyster'Jamin te Schiedam en de heeren
J. W. M. Mensen te Princenhage, B. W.
Bussemaker te Twello en H. Wichers, den
Haag.
Universiteit te Groningen.
Doet. ex. wis. en natuurkunde (hoofd
vak natuurkunde) de heer H. Levi, Assen.
Technische Hoogeschool.
Cand.ex. werktuigk. ingenieur de heer
Rijwieldie! na achtervolging gegrepen
Den laatsten tijd werd de gemeente
Bussum onveilig gemaakt door rijwieldie.
ven, waardoor vele rijwielen van eigenaar
verwisselden. De politie stond aanvanke
lijk voor een raadsel, doch thans schijnt
eenig licht in de zaak gekomen te zijn.
Met medewerking van de politie te Naar
den en eenige burgers heeft de Bussum-
sche politie thans de hand weten te leg
gen op een bende rijwieldieven. Gister
avond zat in een café te Bussum een
man, die zich vreemd gedroeg. Een an
dere bezoeker besloot den man te vol
gen en hij zag, dat de man uit een por
tie’-. een fiets weg nam. Hij zette een
achtervolging in onder het geroep „Houdt
den dief”. Eenige jongens, door het ge
roep opmerkzaam gemaakt, zette even-
R. K. Kerk.
In het bisdom Breda is eervol ontslag
verleend aan pastoor Th. Korst te Klein-
Zundert.
In het bisdom Breda zijn benoemdtot
pastoor te Klein-Zundert A. van de Wey-
gaert, thans pastoor te Stampersgat
tot kapelaan
In het Westland begint een. nieuwe
groentesoort wat meer bekendheid te ver
werven; het is de Zuchetti een product
van Franschen bodem.
Reeds in 1937 had de Proeftuin te Naald
wijk een poging gedaan deze nieuwe
groente ook in ons land ingang te doen
vinden, nadat de teeltproeven vrij gun
stige resultaten gaven. Zuchetti bleek
onder glas geteeld te kunnen worden,
doch op den vollen grond waren de resul
taten ook uitstekend. De nieuwe groente
lijkt veel op een komkommer, doch is be
langrijk grooter. Er is eefi zware blad-
ontwikkeling bij de planten, twee meter
teeltruimte is noodig
Het vruchtvleesch moet worden gekookt
en is naar veler oordeel wel smakelijk.
Na de eerste proeven, zijn nu enkele
kweekers in het Westland tot den teelt
van deze nieuwe groente overgegaan, en
de Zuchetti wordt nu zij het nog
beperkte mate ter veiling gebracht.
Maar tante werd het slachtoffer
van kwajongensstreken met
vuur, water en andere
griezeligheden
Onze oom Chris, die er altijd op uit
is de menschen leerzaam te vermaken,
bekleedt het ernstige beroep van phy-
sicus. Soms stelt hij de natuurweten
schap echter ook in dienst van toove-
narij en kunstenmakerij.
Onder zijn leiding Jieten mijn zus
ter, mijn broer en ik eens het opper
hoofd van een drakenfamilie 1000 m.
hoog stijgen, doordat we steeds het
snoer van het voorafgaande gedrocht
aan den kop van het volgende bonden.
Op een zoelen zomeravond probeerden
wij in den tuin een vuurpijl met een
I klein valscherm te laten stijgen, het-
geen niet geheel volgens voorschrift
I gelukte. Wel berekende oom Chris vol
gens nauwkeurige weging van het ge
it heel en van de bestanddeelen vooruit,
dat de vuurpijl in steil parabolischen
l opgang 249J m. hoogte zou moeten be
reiken. Maar het sissende vuurwerk
t was blijkbaar mathematisch te onvol-
i maakt, om deze berekening te volgen,
i Veeleer ontsnapte het denkelijk
Is men een van allen aangeland op het
uiterste punt van menschelijke ellende en
narigheid, die ziekte brengen kan; schiet
zelfs de liefdevolle verzorging van een
moeder tekort, of zijn de omstandigheden
zóó, dat intreden van een ommekeer tot
den normalen gezondheidstoestand tot een
onmogelijkheid behoort, dan kan men,
levende in het midden der 20ste eeuw, van
welken maatschappelijken stand men ook
zij, zichzelf of wat er het dierbaarst is,
toevertrouwen aan een ziekenhuis. Men is
er dan zeker van, dat een uitgebreide staf
I van kundig medisch en verplegend perso
neel met groote toewijding en wetenschap-
pelijken ijver zal trachten de aan hun zor
gen toevertrouwden mensch zoo spoedig
als kan, beter te maken
Jeltje de Bosch Kemper.
Dit iS niet altijd zoo geweest. Ruim 50
jaren geleden waren de toestanden in de
verpleging van zieken, het onmisbaar at
tribuut van de medische wetenschap, kort
weg erbarmelijk. Maar het is tevens in den
tijd van onze grootvaders, dat nieuwe
denkbeelden over hygiëne en de taak van
de verpleegster, veld wonnen. Jeltje de
Bosch Kemper, toen al een bekende, ster
ke vriendin van alles, wat goed en schoon
was, toen al bekende steun en stuwkracht
van alles, wat in het bereik kon liggen
van het leven en streven der vrouw, aldus
het jubileerend „Tijdschrift van Zieken
verpleging”, waaruit wij de gegevens voor
dit artikel putten deze Jeltje de Bosch
i Kemper had samen met mej. Reynvaan
een zeer groot aandeel in het uitdragen
van bovengenoemde denkbeelden. Zij ga
ven den stoot tot oprichting van het
„Maandschrift voor Ziekenverpleging”, en
verrichtte daarmee de eerste algemeen or
denende daad in de ziekenverpleging voor
het geheele land. Alle zusters in Neder-
land kregen hierdoor een orgaan om hun
wenschen en verworven inzichten in
kenbaar te maken.
Op 15 Sept. 1890 verscheen de eerste af-
I levering en sedert zijn de nummers onaf
gebroken uitgekomen, tot 1938 onder re-
I dactie van dr. J. Kuiper, en daarna van
den heer Th. Hammes, die reeds gerui-
men tijd lid was van de redactie.
De verpleegstersopleiding.
Het maandblad van 15 Febr. 1893 vermeldt
op zijn eerste bladzijde het besluit tot op
richting van „De Nederlandsche Bond voor
Ziekenverpleging”, ten huize van jkvr. de
I Bosch Kemper, op 27 Januari van dat jaar.
Bij degenen, die het gewichtige besluit ge
nomen hebben, behoorden wederom de
twee genoemde dames de Bosch Kemper
en Reynvaan. Zij werden tevens in het be-
eens een achtervolging in en op den
rijksweg onder Naarden wisten zij den
man te grijpen en aan de Naardensche
politie over te leveren. Deze bracht den
dief naar Bussum over, waar hij opge
sloten werd. aar hij onder den invloed
van sterken drank verkeerde, kon hij n-og
niet gehoord vzorden. Het is een 35-
jarige Amsterdammer.
Intusschen had de Bussumsche politie
ook niet stil gezeten. Bij een rijwiel
handelaar werd een fiets aangeboden
door den 20-jarigen M. uit Bussum. De
rijwielhandelaar vertrouwde het zaakje
niet en waarschuwde de politie. Deze
hield den man aan en nam hem een ver
hoor af. M. noemde tevens twee andere
personen, die schuldig zouden zijn aan
rijwieldiefstallen. Dit tweetal, de 60-jarige
V. en zijn 35-jarige zoon werden in den
afgeloopen nacht van bed gelicht. Het
drietal bleek in combinatie te werken.
In verband met het onderzoek ontbreken
op het oogenblik verdere gegevens.
In den afgeloopen nacht is ingebroken
in een kleedingmagazijn, gevestigd in het
perceel Dapper straat 45, te Amsterdam.
Een groote partij dameskousen en hee-
rensokken. benevens ongeveer 4500 tex-
tielbons zijn gestolen. Deze bons zijn reeds
gebruikt en hebben dus voor het publiek
geen waarde meer. Wel voor den grossier
of winkelier, die op deze bons een nieuwe
toewijzing kan krijgen. De inbrekers zijn
binnengekomen, door de deur met een
beitel te forceeren.
benoemd tot hoogleeraar
Slavische talen.
Het zal den jubilaris, die zich in de
kringen der wetenschap grooten naam
heeft verworven en velen zijn vrienden J.V.* Roozeveïd“Van“dér SVen,“alhier.*
kan noemen door zijn beminnelijk optre
den, zeker niet aan belangstelling op zijn
feestdag ontbreken.
AQUARIUMHOUDERS VEREENIGING
„SCALARE”
Behalve van de reeds in ons verslag,
over de viering van het 10-jarig bestaan
der aquariumhoudersvereeniging „Sca-
lare”, genoemde vereenigingen, werden
ook van de bondsafdeeling „Nannosto-
mus” uit Amsterdam en van het Museum
voor het Onderwijs te dezer stede geluk-
wenschen ontvangen, terwijl de zusterver-
eeniging „De Natuurvriend” te den Haag
een prachtig bloemstuk zond. Dr. Schier-
beek, beschermheer van de jeugdclub van
„Scalare”, zond eveneens zijn beste wen-»
schen.
Tot slot vermelden wij nog, dat, zoodra
de autoriteiten vergunning zullen ver-
leenen tot het houden van vergaderingen
van „Scalare”, een reeks interessante
lezingen en demonstraties op het pro
gramma staat, meer speciaal op het ge
bied van „wenken voor den winter”.
PROFESSOR VAN WIJK
ZESTIG JAAR
Op 4 October a.s. hpopt prof. dr.
van Wijk zijn zestigsten verjaardag
vieren. Geboren op 4 October 1880
Stad Delden studeerde hij aan de Univer
siteit van Amsterdam in de Nederland
sche letteren. Na eenigen tijd leeraar bij
het M.O. te zijn geweest, werd dr. van
Wijk benoemd tot onder-bibliothecaris
van de Nat. Bibliotheek te ’s-Graven-
hage.
Van zijn hand verschenen inmiddels
talrijke bceken en artikelen over de Sla
vische talen, welke tot ver over de gren
zen van ons land de aandacht trokken.
Het was dan ook vanzelfsprekend, dat de
universiteit te Leiden den talenkenner
tot zich riep: In 1913 werd dr. van Wijk
in de Balto-
Gereform Gemeenten.
Beroepen te Dordrecht ds. J. Fraanje
te Barneveld.
Vrije Evang. Gemeente:
Beroepen te Heerde (toez.) de heer
J. W. Verhey Jr., cand. te Schiedam.
een beetje op, wat merkwaardig moei
lijk ging, en dadelijk klokte de heele
last er uit, waaraan ik slechts door
een snellen zijsprong ontsnapte.
Nu ging oom Chris, zichtbaar in zijn
nopjes over onze verbazing, het huis
in, om, daar hij trek had, naar het
eten te informeeren. En snel hadden
wij de proef herhaald, het volle glas
voor het bord van onze zuster omge
keerd en ook de leege glazen netjes
met de openingen naar beneden gezet,
zoodat men ze van het volle werkelijk
niet onderscheiden kon, tenminste
zoolang men het niet op/tilde. Deze
hoogst interessante proef echter zou
mijn zuster, niets vermoedend, vol
brengen
Ben benieuwd, opperde ik, of ze
in den koelen avondwind nog zal
pochen over haar gehard zijn, als er
een flinke kwart liter koud water
over haar bloote beenen stroomt
Om haar met zekerheid naar de te
besproeien plaats te lokken, schoven
wij voor het volle glas haar lievelings-
zetel, tante’s armstoel, die ook het
voordeel had, op het beslissende mo
ment het opzij wegkomen te bemoei
lijken. Verder lieten we de tafel iets
in de gewenschte richting hellen, door
aan den tegenovergestelden kant eeni
ge platte steentjes onder den poot te
leggen.
Daar kwamen ze al aan de arge-
looze aanstichter van ons plan vooro-p,
zus met de soepterrien en tante. Deze
laatste had zich, denkelijk uit angst
voor kouvatten, waar ze heel gevoe
lig voor was, verkleed en zelfs qpn
lichtgrijze, blijkbaar nieuwe japon
aangetrokken.
Met ongewone vriendelijkheid geleid
den wij haar naar vaste plaats naast
oom, en onze zuster naar den arm
stoel aan het lager gelegen „voeten
eind” van de tafel. Maar tante miste
haar eigen troonzetel, en ofschoon wij
ons haastten nog een kussen ter ver
vanging aan te dragen, helaas »had zij
zich al op de ongeluksplaats neerge
zet, die wij onze zuster hadden toege
dacht. Verder maakte ze er aanmer
king op, dat de glazenbakjes niet on
der de glazen stonden, pakte ’t dichtst
bijzijnde van de theetafel op, ongeluk
kig ons vergeten chemisch proefbord-
je, en wilde onze volle, hooge badkuip
opzettenSnel greep ik toe, om, het
zoo kunstig gevulde drinkglas op het
gladde wasdoek verschuivend, het met
het mijne te verwisselen.
Maar tante was mij, die door den
schrik niet handig genoeg was, met
een „dank je wel 1” vóór, beurde het
glas op ennatuurkunde en schei
kunde triomfeerden over haar vijan
din Onze vermetelste verwachtingen
overtreffend, stroomde de volle inhoud
van het voor leeg gehouden drinkglas
over de scheef naar den grond hellen
de tafel, in de oorspronkelijk ver
aas uitgelegd blikken horloge, dat op
goud leek met het niet in het oog loo-
pende poeder. Den volgenden morgen
bemerkten wij groene vlekken aan een
hand, die ons tot hulp toegestoken
kwerd aan de hand van onzen „de
tective”
Oom Chris leerde ons, dat men voor
chemische onderzoekingen nooit den
heelen vooraad mocht opmaken hij
nam zoowat de helft en kreeg tot zijn
verrassing al met eenige waterdrup
pels de groene oplossing. Op dit oogen
blik meenden wij de stem van tante
te hooren, hetgeen Hans aanleiding gaf
zijn toovermiddel in het gras te ver
stoppen. Helaas vergaten wij de rest
op het glazen schoteltje
Oom was nu zoodanig in de stem
ming, dat hij ons een kunstje met wa
ter of zooals hij het noemde, een „hy
dro- en aeromechanische proef” liet
zien. Hij nam een der waterglazen van
de tuintafel, die met een mooi zeil
doeks kleedje er over al gedekt stond
voor het eten, vulde het uit de karaf
tot aan den rand en legde er een klein
nottitie-papiertje op» daft Hans hem
met vooruitzienden blik al aanreikte.
Zeker wilt u nu oompjelief, ver
onderstelde Hans, het glas met de ope
ning naar beneden omkeeren. Wij we
ten al lang, dat het papierdekje door
den luchtdruk van buiten zoo sterk
tegen het glas aangedrukt wordt, dat
het zelfs een 10 m. hooge waterzuil in
luchtdichte vaten dragen kan.
Intusschen had oom werkelijk het
glas omgekeerd. Maar hij wachtte het
einde van de wjjze redeneering en het
doorweken van het papier niet af, doch
zette heft omgekeerde, volle glas op
den rand van de tafel. Toen trok hij
het gladde papier voorzichtig tusschen
het tafelzeil en het daarboven gehou
den glas uit. Nu stond het vat met
vloeistof zoomaar met de opening naar
beneden op tafel, zooals wij het tot nu
toe alleen bij leege glazen voor moge
lijk gehouden hadden. Ik lichtte het
„P o p p e d ij n t j e”. Dat is een poosje
geleden. Zoo druk. Ja, dat gaat voor.
Dat is al vlug. Wel gefeliciteerd hoor. Een
prettige dag gehad en veeel cadeautjes?
Neen, ik heb het niet vergeten. Je wordt
wel bedankt. Vele groeten van ons terug.
„Streepje”. Wel bedankt voor
raadsel. Heb je het zelf verzonnen?
„A s t r i d”. Gaan ze allemaal tegelijk
zingen? Dat is dan zeker wel een heel
orkest. Is het mooi? De groeten van ons
terug.
„Doornroosj e”. Ja, dat was jij. Het is
ook wel leuk hè? De groeten van Bep.
,,F i 1 m s t e r r e t j e”. Ja, dat wist ik
nog goed. Als je mee blijft doen zullen
er wel veel komen. Plak je ze in een
schrift? Vele groetjes terug.
„Teekenaartj e”. Doe je nu weer
geregeld mee? Heb je er al veel mee ge
bouwd? Wat kan je er allemaal mee
maken?
„D u i m e 1 o t j e". Wel bedankt voor je
raadsels. Vervelend, dat je pen zoo haakt
hè?
„Naaistertje”. Ja, ik heb erg graag
zelfverzonnen raadsels. Kan je datraad
sels verzinnen? Fijn, dat vader de brief
meeneemt.
„Breistertje”. Heb je er veel ge
plukt. Ja, dat is erg lekker. Heb je het
wel eens geproefd? De groeten van Bep.
,,S p i n o z a”. Dat is een poosje gele,
den. Doe je nu weer geregeld mee? Nu
moet je eerst vijf keer de raadsels goed
hebben.
„De Zwarte Adelaar”. Arme jij.
Dat is niet prettig. Is het nu weer over?
Schrijven gaat dan niet gemakkelijk hè?
Houd je daar veel van? Vele groeten
terug
„T a f e 11 j e-d e k j e”. Heb je er ook bra.
men geplukt? Fijn zoo’n vacantie hè?,
Woont oma ver?
„Leperkaantj e”. Ik kon het toch
nog wel lezen hoor. Wel bedankt voor
je raadsels. Ik dacht wel dat je ze over
schreef. Vele groeten terug.
„H a g e d i s j e”. Dat is fijn zeg zoo’n
zelfgemaakte boot. Als het nu maar gauw
veranderd. Neen, ze waren niet zoo moei
lijk. De groeten aan allen.
„Biermannetje”; ..Woudlooper”; Harte
lijk welkom in de Kinderrubriek.
„Herbert” en „Reline Eisenman”. Ook
welkom. Hoe is jullie schuilnaam?
De hartelijke groeten van jullie aller
TANTE ETTY.
door de ongewone schermbelasting aan
een kant eenvoudig .door een open
venster in de keuken, waar tante en
het meisje rustig aan het werk waren.
En daar werd het knetteren van den
vuurpijl, die langs het keukenplafond
raasde, al door gillend hulpgeroep
overstemd.
Oom Chris, die wat bleek geworden
was, snelde met een emmer water uit
de pomp toe, terwijl wij kinderen langs
korter toeschijnenden weg
probeerden
smalle ven-
elkaar ech-
na oom het
tooneel te zien kregen. De slotscène
kon in zoover gelukkig genoemd wor
den, dat de vuurpijl met Srandend val
scherm in den gootsteen was neerge
vallen en daar sissend onschadelijk
geworden was. Dat belette tante helaas
niet, een noch korte, noch vermake
lijke preek over het ongepaste van na
tuurwetenschappelijke experimenten
in het algemeen en het levensgevaar-
I lijke van de door haar echtgenoot ge-
dane in het bijzonder, af te steken.
Het treurig gevolg van een langdurige
onderbreking van onze physische on
derzoekingen.
langde, nu te laat verwenschte rich
ting 1
Het hierdoor geheel overdonderde
slachtoffer werd door den armstoel,
ofschoon zij hem omstootte en het glas
op den grond liet vallen, niet slechts
zoolang het water stroomde, vastge
houden, maar tenslotte nog achter
over ten val gebracht. Wij hadden al
leen niet juist vooruit berekend, dat
de natuurkundige waterspoeling met
de rest van ons dievenpoeder op het
bakje een scheikundige, groene verbin
ding aanging en zich inplaats van over
de bloote beenen van onze zuster, over
de nieuw japon van onze eerbiedwaar
dige tante uitstortte.
Nauwelijks hadden wij haar, die ge
lukkig ongedeeld gebleven was, weer
overeind geholpen, of zij begon zich al
te uiten over het tot niets dienen der
natuurwetenschappen en haar discipe
len, op een manier, die in den geheelen
omtrek te hooren was. Een kleine pau
ze werd alleen veroorzaakt door een
aanval van zwakte, waaraan zij ten
prooi was bij de beschouwing van haar
werkelijk hoogst opvallend veranderde
japon. Terwijl het bovenstuk de licht
grijze kleur grootendeels bewaard had.
bood de rok zoomaar ineens het
schouwspel van een tijger- of panter
vel alleen waren de vlekken donker
groen en kleverig. Deze versieringen
bleken overigens waschecht te zijn, en
zouden zelfs mooier van kleur worden,
inplaats van te verdwijnen,
Toen al dat verschrikkelijks goed tot
tante doordrong, de vernielde japon, de
gebroken glazen, de verwrikte arm
stoel en het gesnuif tegenover haar,
ging ze begrijpélijkerwijze/tot persoon
lijke verwijten en uitvallen over. Nu
kwam het er op aan, koelbloedig te
handelen. Ik haalde mijn horloge uit
mijn zak, keek er eerst nadenkend op,
toen beweerde ik plots, dat wij oogen-
blikkelijk naar den trein moesten, wil
den onze ouders thuis zich niet over
ons ongerust maken en trok mijn
broer en zuster met me mee.
Wat wij onderweg uit de verte nog
vernamen, deed vermoeden, dat wij bij
verdere experimenten van den leidraad
van oom Chris zouden moeten afzien.
En dit vermoeden is helaas tot nu toe
uitgekomen.