zieken eeuw verpleging llaagschc Courant van Vrijdag 27 September 1940 Een halve rVROÜwËNHÓEKJE en Hygiëne en opleiding der verpleegsters GEMENGD NIEUWS Rubriek voor de Jeugd VIERDE BLAD, PAGINA 1. ZUCHETTI ONDERWIJS EN KERK VEREENIGINGEN „HOUDT DEN DIEF!” NIEUWE RAADSELS CORRESPONDENTIE OPLOSSINGEN DER RAADSELS Een gerecht voor dezen tijd Kaaslapjes Raadselvriendjes en vriendinnetjes wordt uitdrukkelijk verzocht op de enveloppe te vermelden: Voor de Kinderrubriek. Een nieuwe groente HET GOUDEN JUBILEUM VAN HET „TIJDSCHRIFT VAN ZIEKEN VERPLEGING” - Textiel met -bons door inbrekers buitgemaakt en in OOM CHRIS EN DE NATUURKUNDE OORREEESCPNNTID? je Hij zette het omgekeerde glas op den rand van de tafel. Stampersgat J. Lips Breda P. Schellekens. Sigaar of sigaret Kachel Paddestoel te te Oplossingen en briefjes moeten uiterlijk Woensdagmorgen aan het bureau Haag- sche Courant bezorgd zijn. Alles moet onderteekend zijn met je ware namen vol uit, schuilnaam, leeftijd en adres. Op het couvert vermelden: Aan Tante Etty. TANTE ETTY. N. te te 3. Wat maakt men hiér uit? 2. Mijn eerste is een getal. Mijn tweede, vindt men veel in Zwit serland. Mijn geheel is een plaats in Nederland. 1. Wat is de kleinste molen? 1. 2. 3. den ons door het andere venster I binnen te komen. Op de sterbank verdrongen we ter zoodanig, dat wij pas tafel, waar we nu met het „ons van dit of dat” zuiniger moeten zijn, zal ook, vooral nu het wat kouder gaat worden, een pittige en warme kaas schotel zeker in den smaak vallen. Een heerlijk gerecht vormen de warme kaaslapjes, waarvan we hier onder de bereiding laten volgen voos vier personen. Het zal wel niemand verwonde ren vooral niet diegenen, die zich de tijden van 1914-1918 kunnen herin neren dat het voedingsprobleem al lerwegen belangstelling heeft. De huisvrouw van heden heeft het echter in zooverre gemakkelijker dan zij, die den vorigen oorlog meemaakten, dat de maatregelen die de Overheid neemt ten einde te zorgen voor een evenredige rantsoeneering van die grondstoffen, die voor een goede voe ding onmisbaar moeten worden ge acht, zich veel verder uitstrekken. Onder deze voedingsstoffen neemt eiwit een voorname plaats in. Zoo vin den we het in vleesch aanwezige eiwit ook in belangrijke hoeveelheid in onze kaassoorten. Vooral op het oogenblik, nu het voor vele huisvrouwen een probleem is, hoe ze moeten uitkomen, verdient het aan beveling ter afwisseling eens een warm kaasgerecht bij het middageten op tafel te brengen. En aan de koffie- 300 gram jonge vette kaas, 100 gram boter, 1 kopje bloem en 1 kopje water, 2 lepels boter, paneermeel. Snjjd de kaas in plakken van tot 1- cm dikte. Vermeng de bloem met het water tot een vrij dik papje, dom pel de kaasplakken hierin onder. Wen tel deze daarna door paneermeel, zoo- dat ze hierdoor geheel omgeven wor den. Bak de gepaneerde kaasplakken in goed warme boter in een koekepan aan beide kanten vlug bruin. Dien dit gerecht zoo warm mogelijk op. Maak de boter met wat melk water af, om er als jus bij te geven, of presenteer gebakken aardappelen.; In den afgeloopen nacht zag een agent uit een kelder in de Korter- dijkstraat te Amsterdam, een drietal man nen komen, die een grooten zak bij zich hadden en een verdachten indruk maak ten. De agent vroeg belangstellend wat er wel in den zak zat en toen dat een groote partij sigaretten bleek te zijn, heeft de agent de mannen naar het bureau overgébracht, waar zij voorloopig zijn op gesloten. Daar zij allen oude bekenden van de politie zijn, wordt een uitvoerig onderzoek ingesteld. Al met al mag het dus geen wonder heeten, dat er bij de weldenkenden in die dagen verzet rees tegen deze misstan den. Dit, gevoegd bij den opbloei der medische wetenschap, luidde een nieuwe periode in voor de ziekenverpleging; stelde het geheel op een meer wetenschappelij- ken basis en maakte er een beroep van, waarvoor nu de vrouwen met ontwikke ling en beschaving zelfs voorrang genie ten. Zoodoende kwam de verpleging bij het publiek in een beter blaadje te staan en verwierf zij de algemeene achting voor de zelfverloochenende wijze, waarop zij werd uitgeoefend. Hygiëne zegeviert over mode. Behalve de opleiding van de verpleeg ster, waarover wij boven spraken, werd ook hoe langer hoe strenger de hygiëne doorgevoerd. Zij wist zelfs te zegevieren over de modeLange slepen van de eerste verpleegsterscostuums, „die de bacteriën opjaagden”, werden vervangen door korte althans voetvrije rokken. Men ziet, dat aan de hand van de verpleegsterscostuums door de jaren, duidelijk dé evolutie der opvattingen over ziekenverpleging is na te gaan. Van ouderwetsche, onpractische slepen, kwam men tot de doelmatige, fris- sche kleeding van heden. Dat de Nederlandsche Bond van Zieken verpleging en haar orgaan, het „Tijd schrift voor Ziekenverpleging1”, nog lan gen tijd in staat moge blijven haar menschlievende taak op de meest veel zijdige en geestdriftige wijze te vervul len in dienst van - de zieke menschheid W. F. Kreffer, te Leidschendam en D. W. Smit, te Zwanenburg. Examen archiefverzorging. Voor het examen archiefverzorging, te Huizen afgenomen door de studieclub ge meentelijke documentatie in samenwer king met dé Nederlandsche vereeniging van archivarissen, is o.a. geslaagd mej. A. G. van Hemert, te Delft Examens spraak- en stem- kundige. Vereeniging voor logopaedie en phonia. trie. Voor het examen logopaedist (spraak, en stemkundige) te Rotterdam zijn o.m. geslaagd mej. B. W. van Holten, te Voor burg en de heeren: G. van Gelder, C. A. Speller, P. J. Beelen en A. L. Dorpman®, allen alhier. Machiniste n.e x a m e n. Geslaagd voor voorloopig diploma de heeren; W. H, A. Steppe, te Utrecht; G. stuur verkozen en hadden een belangrijk aandeel in de beraadslagingen. De Bond benoemde velerlei commissies, waarvan zich één uitsluitend zou bezighouden met de behartiging van belangen der leiding voor verpleegsters en de inrichting der examens. Deze commissie heeft derhalve den grondslag gelegd voor een betere ver pleging. Men kwam er niet met toewijding te hebben en liefdevol te zijn; men moest op de hoogte zijn van de voornaamste ziektebeelden en de behandeling daarvan. Zij stelde over het geheele land de eischen vast, waaraan een verpleegster had te vol doen en voerde een insigne in, dat de zus ters als bewijs van haar kunde, tijdens de uitoefening van hun ambt zichtbaar had den te dragen. Naderhand nam het Rijk dit alles onder zijn hoede en stelde de juridi sche positie van verpleegsters in zieken huizen en in de z.g. wijkverpleging vast. Men kan zich ternauwernood voorstellen, dat deze, voor ons zoo vanzelfsprekende eischen, pas zoo betrekkelijk jong zijn. In een halve eeuw is een stuk geschiedenis overspannen, dat loopt van „zaalmeid” tot .gediplomeerd verpleegster”. Uit de eerste betiteling krijgt men een indruk van de sociale positie van en de weinige achting voor degenen, die in vroeger dagen met zieken omgingen. Zij behoorden inderdaad tot het uitschot van de maatschappij. Gasthuisvrees. De reeds in de middeleeuwen bestaande gasthuizen waren in hoofdzaak bestemd voor vreemdelingen, die zwaar ziek wa ren. De burgerij, die eigen huis en hof had, bleef liever thuis, dan zich in dit broeinest der besmetting te wagen. Op name was weinig begeerlijk in dien tijd; men had, terecht, gasthuisvrees. Slechts daar, waar religieuze zusters werkten, was nog eenige belangstelling voor de ziekenverpleging overgebleven, verder was de toestand allertreurigst. Voor het werk in de z.g. openbare gasthuizen, meld den zich slechts lieden, die voor geen an der eerlijk vak te gebruiken waren. Met de boterhammen en andere spijlen werd door de zieken onderling handel gedre ven. De oppassers lieten dikwijls, wan neer zij ’s nachts de wacht hadden, hun dienst door een herstellenden patient waarnemen en gingen slapenhet perso neel bestond uit onevenwichtige mannen en vrouwen, imbecillen, kortom uit men- schelijke wrakken. Bij dit alles bleef tot nog toe buiten be schouwing de verschrikkingen op het ge bied der verpleging van geesteszieken. Niets dat wees op eenig psychologisch in zicht. Krankzinnigen stak men in een dwangbuis of sloot men in cellen, totdat zij uitgeraasd waren. Wat een verschil met de therapeutische opvattingen, die op dit stuk den laatsten tijd hebben post gevat! t Prijzen vielen ten deel aan „Poppedijntje”. „Streepje”. „Tafeltje-dekje”. Prijzen af halen aan het bureau Haagsche Courant op Woensdagmiddag. Daarbij uitsluitend je ware namen op geven. Eerst dit jaar gelukte het ons weer, onzen lieven oom voor gemeenschap- pelijken arbeid in dienst van onzelie- velingswetenschap bereid te vinden. Op een der laatste vacantiedagen noodig- de hij mijn zuster, mijn broer en mij in zijn landhuisje uit, waar tante en hij dezen zomer doorbrengen om in vredige stilte de voor stadsmenschen zoo noodig zenuwrust te zoeken. Wij kwamen, uitgerust met propel lers, opwind$fere metalen kevers, piep- varkentjes van gummi en dergelijk na tuurkundig gerei. Evenwel gelukte het ons, ondaks het prachtige weer, den heelen dag niet, in oom Chris de drang tot onderzoek te wekken, die hem al tijd bezield had vóór het noodlottige avontuur met den vuurpijl. Tegen den avond ging tante naar binnen, om voor het eten te zorgen. Ons zusje volgde haar bereidwillig, maar niet na ons eerst danig om onze „kouwelijkheid” uitgelachen te heb ben, zij die een dun zomerjurkje droeg en geen kousen aan had. Tevergeefs deed mijn broer Hans nu het aanlokkelijk voorstel om tusschen wrijfvlak en wijsvinger gehouden luci fer zóó af te scheiden, dat ze opvlam mend zoover mogelijk wegvlogen. Oom Chris wees zulk een prijsschieten ver ontwaardigd van de hand, waarschijn lijk wegens brandgevaar en zeer zeker met het oog op tante. Zijn belangstelling ontwaakte eerst toen mijn broer een wit poeder uit een kleine enveloppe uitstrooide opeen glazen bakje, dat hij van de theetafel had genomen. Op dit toovermiddel., dat in aanraking gebracht met water, ja, zelfs al met een vochtige hand, onuit- wischbare vlekken maakte, was Hans zeer trotsch. Want hij had daarmee den dader van een serie diefstallen uit on ze zolderverdieping ontsmaskerd een geval van misdaad, waar zelfs onzen buurman, een privé-detective, geen raad mee wist. Mijn broer bestrooide n.l. op een avond een door mij als lok- Ned. Econ. Hoogeschool. Cand. ex. economie de heeren K. H. Preller, J. W. Coert, W. J. de Jonge en H. van Ments. Examen Wiskunde L. O. Opgeroepen en opgekomen 3 Candida, ten. Geslaagd de heeren C. G. Möhlmann, te Rotterdam, P. J. G. Mulder, te Zuid- laren en C. M. de Roy, te Gennep. EXAMENS Universiteit te Leiden. Bevorderd tot doctor in de genees kunde op proefschrift „Dikke darm-stoor- nissen”, de heer A. Haak te ’s-Graven- hagecand. ex. rechtswetenschap mej. R. A. Tiggelman te Groningen, mej. E. J. M. Stahl ie te den Haag en de heeren P. van Havendijk te Dordrecht, E. v. d. Brugghen, te Haarlem, E. O. van Such- telen te Bussumdoet. ex. geneeskunde mej. G. G. Schott, den Haag en de heer H. O. W. Schreuder, den Haagartsex. 1ste gedeelte de .heeren J. J. de Blécourt te Leiden, F. Backer, Schiedam, J. T. H. Zuidhof, den Haag, F. M. van Poll, den Haag. Bevorderd tot arts mevr. C. L. M. Duyster'Jamin te Schiedam en de heeren J. W. M. Mensen te Princenhage, B. W. Bussemaker te Twello en H. Wichers, den Haag. Universiteit te Groningen. Doet. ex. wis. en natuurkunde (hoofd vak natuurkunde) de heer H. Levi, Assen. Technische Hoogeschool. Cand.ex. werktuigk. ingenieur de heer Rijwieldie! na achtervolging gegrepen Den laatsten tijd werd de gemeente Bussum onveilig gemaakt door rijwieldie. ven, waardoor vele rijwielen van eigenaar verwisselden. De politie stond aanvanke lijk voor een raadsel, doch thans schijnt eenig licht in de zaak gekomen te zijn. Met medewerking van de politie te Naar den en eenige burgers heeft de Bussum- sche politie thans de hand weten te leg gen op een bende rijwieldieven. Gister avond zat in een café te Bussum een man, die zich vreemd gedroeg. Een an dere bezoeker besloot den man te vol gen en hij zag, dat de man uit een por tie’-. een fiets weg nam. Hij zette een achtervolging in onder het geroep „Houdt den dief”. Eenige jongens, door het ge roep opmerkzaam gemaakt, zette even- R. K. Kerk. In het bisdom Breda is eervol ontslag verleend aan pastoor Th. Korst te Klein- Zundert. In het bisdom Breda zijn benoemdtot pastoor te Klein-Zundert A. van de Wey- gaert, thans pastoor te Stampersgat tot kapelaan In het Westland begint een. nieuwe groentesoort wat meer bekendheid te ver werven; het is de Zuchetti een product van Franschen bodem. Reeds in 1937 had de Proeftuin te Naald wijk een poging gedaan deze nieuwe groente ook in ons land ingang te doen vinden, nadat de teeltproeven vrij gun stige resultaten gaven. Zuchetti bleek onder glas geteeld te kunnen worden, doch op den vollen grond waren de resul taten ook uitstekend. De nieuwe groente lijkt veel op een komkommer, doch is be langrijk grooter. Er is eefi zware blad- ontwikkeling bij de planten, twee meter teeltruimte is noodig Het vruchtvleesch moet worden gekookt en is naar veler oordeel wel smakelijk. Na de eerste proeven, zijn nu enkele kweekers in het Westland tot den teelt van deze nieuwe groente overgegaan, en de Zuchetti wordt nu zij het nog beperkte mate ter veiling gebracht. Maar tante werd het slachtoffer van kwajongensstreken met vuur, water en andere griezeligheden Onze oom Chris, die er altijd op uit is de menschen leerzaam te vermaken, bekleedt het ernstige beroep van phy- sicus. Soms stelt hij de natuurweten schap echter ook in dienst van toove- narij en kunstenmakerij. Onder zijn leiding Jieten mijn zus ter, mijn broer en ik eens het opper hoofd van een drakenfamilie 1000 m. hoog stijgen, doordat we steeds het snoer van het voorafgaande gedrocht aan den kop van het volgende bonden. Op een zoelen zomeravond probeerden wij in den tuin een vuurpijl met een I klein valscherm te laten stijgen, het- geen niet geheel volgens voorschrift I gelukte. Wel berekende oom Chris vol gens nauwkeurige weging van het ge it heel en van de bestanddeelen vooruit, dat de vuurpijl in steil parabolischen l opgang 249J m. hoogte zou moeten be reiken. Maar het sissende vuurwerk t was blijkbaar mathematisch te onvol- i maakt, om deze berekening te volgen, i Veeleer ontsnapte het denkelijk Is men een van allen aangeland op het uiterste punt van menschelijke ellende en narigheid, die ziekte brengen kan; schiet zelfs de liefdevolle verzorging van een moeder tekort, of zijn de omstandigheden zóó, dat intreden van een ommekeer tot den normalen gezondheidstoestand tot een onmogelijkheid behoort, dan kan men, levende in het midden der 20ste eeuw, van welken maatschappelijken stand men ook zij, zichzelf of wat er het dierbaarst is, toevertrouwen aan een ziekenhuis. Men is er dan zeker van, dat een uitgebreide staf I van kundig medisch en verplegend perso neel met groote toewijding en wetenschap- pelijken ijver zal trachten de aan hun zor gen toevertrouwden mensch zoo spoedig als kan, beter te maken Jeltje de Bosch Kemper. Dit iS niet altijd zoo geweest. Ruim 50 jaren geleden waren de toestanden in de verpleging van zieken, het onmisbaar at tribuut van de medische wetenschap, kort weg erbarmelijk. Maar het is tevens in den tijd van onze grootvaders, dat nieuwe denkbeelden over hygiëne en de taak van de verpleegster, veld wonnen. Jeltje de Bosch Kemper, toen al een bekende, ster ke vriendin van alles, wat goed en schoon was, toen al bekende steun en stuwkracht van alles, wat in het bereik kon liggen van het leven en streven der vrouw, aldus het jubileerend „Tijdschrift van Zieken verpleging”, waaruit wij de gegevens voor dit artikel putten deze Jeltje de Bosch i Kemper had samen met mej. Reynvaan een zeer groot aandeel in het uitdragen van bovengenoemde denkbeelden. Zij ga ven den stoot tot oprichting van het „Maandschrift voor Ziekenverpleging”, en verrichtte daarmee de eerste algemeen or denende daad in de ziekenverpleging voor het geheele land. Alle zusters in Neder- land kregen hierdoor een orgaan om hun wenschen en verworven inzichten in kenbaar te maken. Op 15 Sept. 1890 verscheen de eerste af- I levering en sedert zijn de nummers onaf gebroken uitgekomen, tot 1938 onder re- I dactie van dr. J. Kuiper, en daarna van den heer Th. Hammes, die reeds gerui- men tijd lid was van de redactie. De verpleegstersopleiding. Het maandblad van 15 Febr. 1893 vermeldt op zijn eerste bladzijde het besluit tot op richting van „De Nederlandsche Bond voor Ziekenverpleging”, ten huize van jkvr. de I Bosch Kemper, op 27 Januari van dat jaar. Bij degenen, die het gewichtige besluit ge nomen hebben, behoorden wederom de twee genoemde dames de Bosch Kemper en Reynvaan. Zij werden tevens in het be- eens een achtervolging in en op den rijksweg onder Naarden wisten zij den man te grijpen en aan de Naardensche politie over te leveren. Deze bracht den dief naar Bussum over, waar hij opge sloten werd. aar hij onder den invloed van sterken drank verkeerde, kon hij n-og niet gehoord vzorden. Het is een 35- jarige Amsterdammer. Intusschen had de Bussumsche politie ook niet stil gezeten. Bij een rijwiel handelaar werd een fiets aangeboden door den 20-jarigen M. uit Bussum. De rijwielhandelaar vertrouwde het zaakje niet en waarschuwde de politie. Deze hield den man aan en nam hem een ver hoor af. M. noemde tevens twee andere personen, die schuldig zouden zijn aan rijwieldiefstallen. Dit tweetal, de 60-jarige V. en zijn 35-jarige zoon werden in den afgeloopen nacht van bed gelicht. Het drietal bleek in combinatie te werken. In verband met het onderzoek ontbreken op het oogenblik verdere gegevens. In den afgeloopen nacht is ingebroken in een kleedingmagazijn, gevestigd in het perceel Dapper straat 45, te Amsterdam. Een groote partij dameskousen en hee- rensokken. benevens ongeveer 4500 tex- tielbons zijn gestolen. Deze bons zijn reeds gebruikt en hebben dus voor het publiek geen waarde meer. Wel voor den grossier of winkelier, die op deze bons een nieuwe toewijzing kan krijgen. De inbrekers zijn binnengekomen, door de deur met een beitel te forceeren. benoemd tot hoogleeraar Slavische talen. Het zal den jubilaris, die zich in de kringen der wetenschap grooten naam heeft verworven en velen zijn vrienden J.V.* Roozeveïd“Van“dér SVen,“alhier.* kan noemen door zijn beminnelijk optre den, zeker niet aan belangstelling op zijn feestdag ontbreken. AQUARIUMHOUDERS VEREENIGING „SCALARE” Behalve van de reeds in ons verslag, over de viering van het 10-jarig bestaan der aquariumhoudersvereeniging „Sca- lare”, genoemde vereenigingen, werden ook van de bondsafdeeling „Nannosto- mus” uit Amsterdam en van het Museum voor het Onderwijs te dezer stede geluk- wenschen ontvangen, terwijl de zusterver- eeniging „De Natuurvriend” te den Haag een prachtig bloemstuk zond. Dr. Schier- beek, beschermheer van de jeugdclub van „Scalare”, zond eveneens zijn beste wen-» schen. Tot slot vermelden wij nog, dat, zoodra de autoriteiten vergunning zullen ver- leenen tot het houden van vergaderingen van „Scalare”, een reeks interessante lezingen en demonstraties op het pro gramma staat, meer speciaal op het ge bied van „wenken voor den winter”. PROFESSOR VAN WIJK ZESTIG JAAR Op 4 October a.s. hpopt prof. dr. van Wijk zijn zestigsten verjaardag vieren. Geboren op 4 October 1880 Stad Delden studeerde hij aan de Univer siteit van Amsterdam in de Nederland sche letteren. Na eenigen tijd leeraar bij het M.O. te zijn geweest, werd dr. van Wijk benoemd tot onder-bibliothecaris van de Nat. Bibliotheek te ’s-Graven- hage. Van zijn hand verschenen inmiddels talrijke bceken en artikelen over de Sla vische talen, welke tot ver over de gren zen van ons land de aandacht trokken. Het was dan ook vanzelfsprekend, dat de universiteit te Leiden den talenkenner tot zich riep: In 1913 werd dr. van Wijk in de Balto- Gereform Gemeenten. Beroepen te Dordrecht ds. J. Fraanje te Barneveld. Vrije Evang. Gemeente: Beroepen te Heerde (toez.) de heer J. W. Verhey Jr., cand. te Schiedam. een beetje op, wat merkwaardig moei lijk ging, en dadelijk klokte de heele last er uit, waaraan ik slechts door een snellen zijsprong ontsnapte. Nu ging oom Chris, zichtbaar in zijn nopjes over onze verbazing, het huis in, om, daar hij trek had, naar het eten te informeeren. En snel hadden wij de proef herhaald, het volle glas voor het bord van onze zuster omge keerd en ook de leege glazen netjes met de openingen naar beneden gezet, zoodat men ze van het volle werkelijk niet onderscheiden kon, tenminste zoolang men het niet op/tilde. Deze hoogst interessante proef echter zou mijn zuster, niets vermoedend, vol brengen Ben benieuwd, opperde ik, of ze in den koelen avondwind nog zal pochen over haar gehard zijn, als er een flinke kwart liter koud water over haar bloote beenen stroomt Om haar met zekerheid naar de te besproeien plaats te lokken, schoven wij voor het volle glas haar lievelings- zetel, tante’s armstoel, die ook het voordeel had, op het beslissende mo ment het opzij wegkomen te bemoei lijken. Verder lieten we de tafel iets in de gewenschte richting hellen, door aan den tegenovergestelden kant eeni ge platte steentjes onder den poot te leggen. Daar kwamen ze al aan de arge- looze aanstichter van ons plan vooro-p, zus met de soepterrien en tante. Deze laatste had zich, denkelijk uit angst voor kouvatten, waar ze heel gevoe lig voor was, verkleed en zelfs qpn lichtgrijze, blijkbaar nieuwe japon aangetrokken. Met ongewone vriendelijkheid geleid den wij haar naar vaste plaats naast oom, en onze zuster naar den arm stoel aan het lager gelegen „voeten eind” van de tafel. Maar tante miste haar eigen troonzetel, en ofschoon wij ons haastten nog een kussen ter ver vanging aan te dragen, helaas »had zij zich al op de ongeluksplaats neerge zet, die wij onze zuster hadden toege dacht. Verder maakte ze er aanmer king op, dat de glazenbakjes niet on der de glazen stonden, pakte ’t dichtst bijzijnde van de theetafel op, ongeluk kig ons vergeten chemisch proefbord- je, en wilde onze volle, hooge badkuip opzettenSnel greep ik toe, om, het zoo kunstig gevulde drinkglas op het gladde wasdoek verschuivend, het met het mijne te verwisselen. Maar tante was mij, die door den schrik niet handig genoeg was, met een „dank je wel 1” vóór, beurde het glas op ennatuurkunde en schei kunde triomfeerden over haar vijan din Onze vermetelste verwachtingen overtreffend, stroomde de volle inhoud van het voor leeg gehouden drinkglas over de scheef naar den grond hellen de tafel, in de oorspronkelijk ver aas uitgelegd blikken horloge, dat op goud leek met het niet in het oog loo- pende poeder. Den volgenden morgen bemerkten wij groene vlekken aan een hand, die ons tot hulp toegestoken kwerd aan de hand van onzen „de tective” Oom Chris leerde ons, dat men voor chemische onderzoekingen nooit den heelen vooraad mocht opmaken hij nam zoowat de helft en kreeg tot zijn verrassing al met eenige waterdrup pels de groene oplossing. Op dit oogen blik meenden wij de stem van tante te hooren, hetgeen Hans aanleiding gaf zijn toovermiddel in het gras te ver stoppen. Helaas vergaten wij de rest op het glazen schoteltje Oom was nu zoodanig in de stem ming, dat hij ons een kunstje met wa ter of zooals hij het noemde, een „hy dro- en aeromechanische proef” liet zien. Hij nam een der waterglazen van de tuintafel, die met een mooi zeil doeks kleedje er over al gedekt stond voor het eten, vulde het uit de karaf tot aan den rand en legde er een klein nottitie-papiertje op» daft Hans hem met vooruitzienden blik al aanreikte. Zeker wilt u nu oompjelief, ver onderstelde Hans, het glas met de ope ning naar beneden omkeeren. Wij we ten al lang, dat het papierdekje door den luchtdruk van buiten zoo sterk tegen het glas aangedrukt wordt, dat het zelfs een 10 m. hooge waterzuil in luchtdichte vaten dragen kan. Intusschen had oom werkelijk het glas omgekeerd. Maar hij wachtte het einde van de wjjze redeneering en het doorweken van het papier niet af, doch zette heft omgekeerde, volle glas op den rand van de tafel. Toen trok hij het gladde papier voorzichtig tusschen het tafelzeil en het daarboven gehou den glas uit. Nu stond het vat met vloeistof zoomaar met de opening naar beneden op tafel, zooals wij het tot nu toe alleen bij leege glazen voor moge lijk gehouden hadden. Ik lichtte het „P o p p e d ij n t j e”. Dat is een poosje geleden. Zoo druk. Ja, dat gaat voor. Dat is al vlug. Wel gefeliciteerd hoor. Een prettige dag gehad en veeel cadeautjes? Neen, ik heb het niet vergeten. Je wordt wel bedankt. Vele groeten van ons terug. „Streepje”. Wel bedankt voor raadsel. Heb je het zelf verzonnen? „A s t r i d”. Gaan ze allemaal tegelijk zingen? Dat is dan zeker wel een heel orkest. Is het mooi? De groeten van ons terug. „Doornroosj e”. Ja, dat was jij. Het is ook wel leuk hè? De groeten van Bep. ,,F i 1 m s t e r r e t j e”. Ja, dat wist ik nog goed. Als je mee blijft doen zullen er wel veel komen. Plak je ze in een schrift? Vele groetjes terug. „Teekenaartj e”. Doe je nu weer geregeld mee? Heb je er al veel mee ge bouwd? Wat kan je er allemaal mee maken? „D u i m e 1 o t j e". Wel bedankt voor je raadsels. Vervelend, dat je pen zoo haakt hè? „Naaistertje”. Ja, ik heb erg graag zelfverzonnen raadsels. Kan je datraad sels verzinnen? Fijn, dat vader de brief meeneemt. „Breistertje”. Heb je er veel ge plukt. Ja, dat is erg lekker. Heb je het wel eens geproefd? De groeten van Bep. ,,S p i n o z a”. Dat is een poosje gele, den. Doe je nu weer geregeld mee? Nu moet je eerst vijf keer de raadsels goed hebben. „De Zwarte Adelaar”. Arme jij. Dat is niet prettig. Is het nu weer over? Schrijven gaat dan niet gemakkelijk hè? Houd je daar veel van? Vele groeten terug „T a f e 11 j e-d e k j e”. Heb je er ook bra. men geplukt? Fijn zoo’n vacantie hè?, Woont oma ver? „Leperkaantj e”. Ik kon het toch nog wel lezen hoor. Wel bedankt voor je raadsels. Ik dacht wel dat je ze over schreef. Vele groeten terug. „H a g e d i s j e”. Dat is fijn zeg zoo’n zelfgemaakte boot. Als het nu maar gauw veranderd. Neen, ze waren niet zoo moei lijk. De groeten aan allen. „Biermannetje”; ..Woudlooper”; Harte lijk welkom in de Kinderrubriek. „Herbert” en „Reline Eisenman”. Ook welkom. Hoe is jullie schuilnaam? De hartelijke groeten van jullie aller TANTE ETTY. door de ongewone schermbelasting aan een kant eenvoudig .door een open venster in de keuken, waar tante en het meisje rustig aan het werk waren. En daar werd het knetteren van den vuurpijl, die langs het keukenplafond raasde, al door gillend hulpgeroep overstemd. Oom Chris, die wat bleek geworden was, snelde met een emmer water uit de pomp toe, terwijl wij kinderen langs korter toeschijnenden weg probeerden smalle ven- elkaar ech- na oom het tooneel te zien kregen. De slotscène kon in zoover gelukkig genoemd wor den, dat de vuurpijl met Srandend val scherm in den gootsteen was neerge vallen en daar sissend onschadelijk geworden was. Dat belette tante helaas niet, een noch korte, noch vermake lijke preek over het ongepaste van na tuurwetenschappelijke experimenten in het algemeen en het levensgevaar- I lijke van de door haar echtgenoot ge- dane in het bijzonder, af te steken. Het treurig gevolg van een langdurige onderbreking van onze physische on derzoekingen. langde, nu te laat verwenschte rich ting 1 Het hierdoor geheel overdonderde slachtoffer werd door den armstoel, ofschoon zij hem omstootte en het glas op den grond liet vallen, niet slechts zoolang het water stroomde, vastge houden, maar tenslotte nog achter over ten val gebracht. Wij hadden al leen niet juist vooruit berekend, dat de natuurkundige waterspoeling met de rest van ons dievenpoeder op het bakje een scheikundige, groene verbin ding aanging en zich inplaats van over de bloote beenen van onze zuster, over de nieuw japon van onze eerbiedwaar dige tante uitstortte. Nauwelijks hadden wij haar, die ge lukkig ongedeeld gebleven was, weer overeind geholpen, of zij begon zich al te uiten over het tot niets dienen der natuurwetenschappen en haar discipe len, op een manier, die in den geheelen omtrek te hooren was. Een kleine pau ze werd alleen veroorzaakt door een aanval van zwakte, waaraan zij ten prooi was bij de beschouwing van haar werkelijk hoogst opvallend veranderde japon. Terwijl het bovenstuk de licht grijze kleur grootendeels bewaard had. bood de rok zoomaar ineens het schouwspel van een tijger- of panter vel alleen waren de vlekken donker groen en kleverig. Deze versieringen bleken overigens waschecht te zijn, en zouden zelfs mooier van kleur worden, inplaats van te verdwijnen, Toen al dat verschrikkelijks goed tot tante doordrong, de vernielde japon, de gebroken glazen, de verwrikte arm stoel en het gesnuif tegenover haar, ging ze begrijpélijkerwijze/tot persoon lijke verwijten en uitvallen over. Nu kwam het er op aan, koelbloedig te handelen. Ik haalde mijn horloge uit mijn zak, keek er eerst nadenkend op, toen beweerde ik plots, dat wij oogen- blikkelijk naar den trein moesten, wil den onze ouders thuis zich niet over ons ongerust maken en trok mijn broer en zuster met me mee. Wat wij onderweg uit de verte nog vernamen, deed vermoeden, dat wij bij verdere experimenten van den leidraad van oom Chris zouden moeten afzien. En dit vermoeden is helaas tot nu toe uitgekomen.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 13