1>
liet beschoten Roode Kruis-schip - Vernielingen in Londensche fabrieken
Majoor Mölders onderscheiden - Drukte in de Amsterdamsche markthallen
w
De verdwenen erfgenaam
r
I
1
i
ht
FIS
X
TWEEDE BLAD
TTA’AGSCHE COURANT VAN VRIJDAG 27 SEPTEMBER 194(7
FEUILLETON
i4
r
Ife-JU 77..-
i 4*
^7
ROODE
- -
ITALIAANSCHE ARTILLERIE OP MARSCH IN DE
EGYPTISCHE WOESTIJN.
(Scherf),
en
faWordt vervolg^
HM
e
i
t
(Nadruk verboden.)
i®
ELKEN MORGEN VROEG KOMEN ER DUIZENDEN VOERTUIGEN
NAAR DE AMSTERDAMSCHE MARKTHALLEN waar de groenten
en het fruit voor 800.000 magen verhandeld worden. (Holland)
Gjellerup keerde pas tegen tien uur
in den avond naar Kirstgade terug.
Toen hij langs de „Schildpad” kwam,
verwonderde hij zich over het lawaai,
dat daar gehoord werd. De nieuws
gierigheid, samen met den trek in een
borrel, deed hem het lokaal binnen
gaan, met het voornemen het spoedig
weer te verlaten.
Dikke rookwolken zweefden door de
hier proeft u eens mevrouw, of ik het
intusschen geleerd heb.
Schitterend. Dagmar at gedwon
gen. Plotseling viel haar blik op een
portret, dat in een groote zilveren lijst
aan den muur hing. Een vrouwenkopje
van zeldzame lieftalligheid. Wie is
dat, mevrouw Silkeborg?
De vrouw werd verlegen. Iemand
uit het huis Loretti, zeide zij tenslotte,
men zegt, dat zij medewerkster is
van mijnheer Torger...
Dagmar keek met brandende oogen
op naar het portret. Dat was dus de
vrouw, over wie Jürgen vluchtig had
gesproken! Een rilling liep door haar
heen en een hevige jaloezie greep haar
aan.
Een beeld van een meisje! zeide
zij met gemaakte kalmte. Zij zal
zeker spoedig trouwen.
Over acht weken zal de bruiloft
zijn. Mevrouw Silkeborg was plotse
ling erg vroolijk. Men zegt, dat
Elina Madsen arm is als een kerk-
muis, maar... Zij zweeg want zij zag
den blik dien Dagmar op het portret
wierp en schrok. Zij liep haastig naar
het raam en keek uit. Daar komt
mijnheer Torger! riep zij uit. Maar
hij kwam niet alleen, hy hielp een
jonge dame uit een taxi en nam haar
een volle actentasch uit de hand. Ten
slotte stapte nog iemand uit de taxi.
Gjellerup.
Dagmar was naast mevrouw Silke
borg komen staan. Is dat... is dat
juffrouw Madsen?
Ja— en de ander is de opzichter
naar het buffet en gooide een honderd
kronen biljet neer by welk gebaar hy
vier glazen omver stootte. Vijf bar
rels voor mijnheer Gjellerup, Jasper.
Gjellerup verliet de kroeg. Sedert
Angersen zijn arm had verloren, dronk
hy veel, dat was een publiek geheim.,
Maar in den laatsten tijd werd zyn
kwaal steeds erger. Iedereen wist,
dat Angersert daardoor steeds in geld
verlegenheid verkeerde. Het was
daarom dus te vreemder, dat hy van
avond over zooveel geld beschikte.
Maar Gjellerup dacht op het oogen-
blik meer aan het feit, dat de nacht
wacht bezet moest, worden. De onrust
deed hem sneller loopen, maar behal
ve Angersen waren allen op hun
plaats. Waarom heb je Angersen
weg laten gaan! brulde hij tegen Bir
ger, die in dezen nacht het toezicht
hield.
Angersen is heelemaal niet ver
schenen, vanavond mijnheer Gjellerup
Wij weten niet waar hij is.
Hij zit in de „Schildpad”
drinkt als een tempelier.
Ik zal er dadelijk heengaan.
Laat hem waar hij is. Dronken
menschen kunnen wy hier niet gebrui
ken. Morgen krygt hij zyn ontslag.
Ik heb lang genoeg geduld getoond.
De mannen keken elkander ver
schrikt aan.
Is er iets gebeurd?
Niets mijnheer Gjellerup.
DE UITWERKING VAN DE DUITSCHE BOMMEN IN LONDEN.
WAT ER OVERBLEEF VAN EEN FABRIEK IN EEN DER VOORSTEDEN
VAN DE WERELDSTAD. (Schart)
DE OLIFANT „KIRY” IN ARTIS stapt eiken middag
met zijn laddertje naar de „startplaats” voor den
olifantenrit door den tuin. (Polygoon).
15)
Toen Dagmar tenslotte ophield met
spelen was zij zich weer meester ge
worden en een haastig betten met haar
zakdoek was voldoende om de sporen
van tranen van haar gezicht te doen
verdwijnen.
U speelt prachtig mevrouw, nog
mooier dan vroeger...
Vroeger... vroeger. Welk een bitter
heid er in zulk een klein woordje kan
liggen! Vroeger toen zij een jonge,
levenslustige vrouw was, die in haar
verblinding het groote geluk met voe
ten had getreden... Vroeger...
En nu?
Lieve help, wat konden haar de hof
makerijen schelen, die zy van de man
nen kreeg. In haar binnenste was een
leegte, een nooit te vullen verlangen.
Mevrouw, u moet deze vruchten
sap eens proeven...
Dagmar lachte gedwongen. Doe
toch geen moeite voor mij, mevrouw
Silkeborg.
Maar Anna Silkeborg was nu in
haar element. Herinnert u zich
het recept nog dat u mij gegeven
hebt? Ik wilde op den verjaardag van
mijn man koekjes bakken, maar het
lukte niet. Toen hebt u mjj geholpen,
DE FÜHRER onderscheidde majoor Mölders ter
gelegenheid van zijn 40ste overwinning in de lucht
met het Eikenloof behoorend bij het Ridderkruis
van het Ijzeren Kruis. (Hoffmann)
HET ROODE KRUIS-SCHIP
L.A.Z. 11, dat door een En-
gelsch oorlogsschip werd bescho
ten, waarbij zevèn Nederlanders
den dood vonden. Het bescha
digde vaartuig te Rotterdam.
(Polygoon)
van Kirstgade... zij hebben zeker nog
iets te bespreken. Zij liep naar de
deur, waar zij zich nog even omkeer
de. Ik zal mijnheer Torger zeggen,
dat u er bent mevrouw!
Maar nu zij de trap afliep, voelde
zij toch weer, dat zij een fout had ge
maakt. Kon men weten hoe mynheer
Torger erover dacht? Zeker, zij had
zelf den brief gezien, dien hij Dagmar
in het hotel had gestuurd, maar toch...
Toen zy de vestibule binnentrad,
kwamen de anderen juist de straat
deur binnen. Goeden avond,
mevrouw Silkeborg zeide Torger
vriendelijk. Ik moet u verzoeken
voor twee personen te dekken...
Zeker dadelijk... Anna Silkeborg
slikte, maar toen vatte zij moed.
Boven wacht iemand op u, mijn
heer Torger...
Bezoek?
Een dame? Torger keek Elina
Madsen aan en lachte. Zie je, zeide
hij, zoo kom je achter mjjn trouwe
loosheid. Wie is er mevrouw Silke
borg?
Uw vroegere verloofde, mynheer
Torger, ik bedoel...
Het lachje verdween van zyn ge
zicht. De verrassing was zoo volko
men, dat hij secondenlang zweeg.
Maar dan keerde hij zich tot Elina,
die door geen beweging haar gedach
ten had verraden en hielp haar by het
uittrekken van haar mantel.
Wij zullen naar haar toegaan,
zeide hy
ruimte en slechts met moeite gelukte
het hem Jasper te ontdekken, die
achter zijn buffet stond. De gramo-
foon schetterde en een groot aantal
mannen stampten op de maat der mu
ziek.
Hallo, wenkte Jasper.
Gjellerup ging op het buffet toe.
Prachtige zaken, bromde hij ik
denk dat ik ook een kroeg ga begin
nen, dat lijkt nog het beste bedrijf in
de wereld te zijn.
Een borrel voor mijnheer Gjelle
rup! brulde iemand en Gjellerup die
zich bliksemsnel omkeerde, zocht
naar Angersen, wiens stem hij dade
lijk had herkend.
Hij zag hem al gauw. Angersen zat
dronken tusschen een groep
schreeuwende mannen. Zijn glazige
oogen verrieden maar al te goed in
welk stadium hy verkeerde,
Zijn rechter jasmouw bungelde leeg
neer. Met den linkerarm zwaaide hij
op de maat der muziek rond. Twee
borrels voor mijnheer Gjellerup,
schreeuwde hij, Drie borrels voor
mijnheer Gjellerup, vier borrels
voor mijnheer Gjellerup! Hij stond op
en kwam zwaaiende naar het buffet
toe. Daar gekomen, greep hy Gjelle
rup bij zijn vest vast.
Wat moet dat beteekenen Anger-
sen, je hebt de wacht?
Angersen brak in een schallend ge
lach uit. Het is myn verjaardag
en nu geen nachtwaak. Gjellerup week
achteruit. Wij zullen morgen met
elkaar spreken. Angersen wankelde
HET ROOIEN DER WINTERAARDAPPELEN IS IN VOLLEN
GANG. OP DE BOERDERIJ WORDEN ZIJ GESORTEERD
EN IN ZAKKEN GEDAAN. (Polygoon,)
Maar nu schrok zy. Alsjeblieft
Jürgen, ga alleen...
En als ik je verzoek met mij
mee te gaan?
Ach, Jürgen, zuchtte zij.
Nu goed, antwoordde hy. Ik
zal alleen met haar praten. Houd
juffrouw Madsen een paar minuten ge
zelschap Gjellerup, ik ben dadelijk te
rug.
Ik heb haar in de muziekka
mer gelaten, fluisterde mevrouw Sil
keborg met verlegen «tem. Maar Dag
mar was niet in de muziekkamer.
Torger liep de kamer door en daarna
alle kamers op de eerste verdieping.
Dagmar was er niet. Hij kwam bij
de smalle deur die naar de achter
trap voerde, men bereikte van hier
uit den tuin. Torger ging naar bene
den en vond de straatdeur op een kier
staan. Dagmar had het huis verla
ten. Hij ging met gefronst voorhoofd
terug naar de muziekkamer, toen hij
daar binnenkwam, zag hij iets op de
tafel liggen. Het was de cheque, die
hij aan Dagmar had gestuurd. Zij
had haar verscheurd.
FM
LU
Sr
r
W'
w»
[kV
■•y
- X
i X
'■'W
