HAAGSCHE COURANT
HET JACHTSEIZOEN GEOPEND
fr
IIP
BINNENLAND
paraat
De Duitsche
marine
IN EN OM DEN HAAG
Zaterdag 5 October 1940.
k
DERDE BLAD
Horecaf bestaat 50 jaar
wel, maar had je er de boter niet bij kunnen schieten?
Alles goed
Het militaire kerkhof op den
Grebbeberg
Nederlandsche arbeiders
in Duitschland
Schenkt speelgoed aan de
Rotterdamsche kinderen!
Schenkingen voor den wederopbouw
Dag en nacht patrouilleeren langs de kusten van Duitschland en de bezette gebieden de Duitsche vloot-
strijdkrachlen. Een groot aandeel hierin nemen de „Raumboole”, kleine, snelle motorvaartuigen, die als
„manusje van alles” worde’n gebruikt. Hun groote snelheid en handige manier van manoeuvreeren maken
hen uitermate geschikt voor overrompelende aanvallen. Op de foto: een „Raumboot” op volle kracht op
een vijandelijk doel afaiormanck seamden.
Eerste noodwinkels te Rotterdam
geopend
Distributie van honden- en
kattenbrood
De bomaanval op de hoofdstad
en
»R
Maatregelen tegen ontwijding
Het bevalt hun goed
No. 17691
T
de
OOM KOOS.
Bon 4 voor de periode van 1 Lm.
31 October.
de
nu
Alles is welkom, ook kinderboeken,
legplaten en gezelschapsspelen
Het Rijksbureau voor de Voedsel
voorziening in Oorlogstijd maakt be
kend:
Voor de periode van 1 tot en met
31 October wordt op bon no. 4 van de
voederkaart voor honden beschikbaar
gesteld voor honden van:
groep 1 10 k.g., groep 2 10 k.g., groep
3 8 k.g., groep 4 5 k.g., groep 5 4 k.g.,
groep 6 3 k.g. hondenbrood.
Op bon no. 4 van de voederkaart
voor katten wordt voor dezelfde periode
IJ k.g. kattenbrood beschikbaar ge
steld.
Begrafenis van slachtoffers
Het A.N.P. meldt uit Amsterdam In
de vroege morgenuren van Maandag
j.L, toen de duisternis, nog ondoordring
baar over de hoofdstad lag, wierp een
Britsch vliegtuig drie explosieve bom-
indien de gedachte uitvoerbaar ware, men op de Rechtboomsloot en de Oude
Waal. Zes slachtoffers eischte deze laffe
aanval, zes menschenlevens werden
wreed beëindigd, zijn ten offer gebracht
aan een oorlogvoering, welke de wetten
der menschelijkheid en gerechtigheid
verkracht op een wijze, zooals nog nim
mer in de geschiedenis is voorgekomen.
De burgerbevolking in deze arme wijk
waar hard gewerkt wordt voor een
karig stuk brood, was dien nacht reeds
opgeschrikt door het zware gedreun
van het afweergeschut. Angstig lagen
deze menschen in hun oude huizen,
waarvan de muren geen bescherming
konden bieden.
Gistermorgen zijn 2 der slachtoffers
van dezen aanslag op de burgerbevol
king ten grave gedragen. Het waren de
43-jarige Maria Boomstra-Stolk, die
in het perceel Rechtboomsloot 83 woon
de en door een granaatscherf op slag is
gedood en de schipper Thomas Pascal,
die met zijn schip in de Oude Schans
lag en in zijn slaap door een scherf was
verrast.
Het vrouwelijk slachtoffer, de 43-ja-
rige M. Boonstra-Stolk, moeder van een
16-jarigen zoon, is gistermiddag half
twee op de Nieuwe Oosterbegraafplaats
teraardebesteld.
Het was een sobere begrafenis, waar
voor echter van de zijde van de familie
en vrienden groote belangstelling be
stond. Zeer vele bloemstukken dekten
de baar. Aan het graf is gesproken door
een oom en een buurvrouw van het
slachtoffer. Eerstgenoemde dankte voor
de belangstelling.
Gistermiddag te drie uur zijn te Rot
terdam de eerste noodwinkels, een com
plex vóór het hoofdpostkantoor aan den
Coolsingel, officieel geopend. Namens het
gemeentebestuur was aanwezig de heer
Jüpers, die in een der winkels met een
geestige toespraak de verzamelde win
keliers toesprak en herinnerde aan den
bouw van de noodwinkels, die het eigen,
dom van de gemeente Rotterdam zijn.
Nadat ververschingen waren aangebo.
den, maakte het gezelschap, onder wie
zich vertegenwoordigers van de kamer
van koophandel en fabrieken en de stich.
tmg 1940 bevonden, een rondgang door de
23 geopende winkels.
De gemeenteraad van Rhenen heeft in
een spoedeischende vergadering besluiten
genomen ter verzekering van de orde en
rust op en bij de militaire begraafplaats
op den Grebbeberg. Het eerste voorstel
dienaangaande, dat den raad bereikte, om.
vatte een besluit ter bepaling, dat een
stopverbod voor auto’s, motoren, rijwielen
en andere rij- en voertuigen zal gelden
voor een gedeelte van den Rijksstraatweg
RhenenWageningen en van de Heimer-
steinschelaan Aan het college van B. en
W. werd overgelaten te bepalen, op wel
ken datum het besluit zal ingaan, even
tueel zal komen te vervallen.
Het tweede voorstel behelsde een ver
ordening, houdende bepalingen ter ver
zekering van de orde en rust op de be
graafplaats der gesneuvelden op den
Grebbeberg. Art. 2 van deze verordening
zegt;1 dat het aan mannelijke bezoekers
van de begraafplaats verboden is, zich er
buiten noodzaak met bedekten hoofde te
bevinden. Het is voorts aan een ieder ver
boden op de begraafplaats te roofcen, of
zich daarop te begeven met een brandende
pijp, sigaar of sigaret of wel de begraaf
plaats te betreden in een met den eerbied
voor gestorvenen niet in overeenstemming
zijnde kleeding. Voorts zijn de eigenaars,
houders of geleiders van honden verplicht,
zorg te dragen, dat deze dieren zich niet
op de begraafplaats bevinden.
Het aanbrengen van grafversieringen,
in welken vorm ook, mag slechts geschie
den in overeenstemming met de nader door
B. en W. van Rhenen in het belang van
de handhaving van het bijzonder karakter
van de begraafplaats te geven algemeene
aanwijzingen. Aanvankelijk is ook nog ge
dacht aan een maximum snelheidsbepaling
binnen een kring van 500 meter van het
kerkhof, doch dit stuitte op juridische
moeilijkheden; zij zal thans worden ver
vangen door plaatsing van borden met het
verzoek aan automobilisten en andere
weggebruikers, met geen grootere snel
heid dan 30 k.m. per uur te rijden.
Naar eenheid in de agrarische gelederen
Het A.N.P. meldt:
Sedert maanden wordt in agrarische
kringen de noodzaak gevoeld te breken
met de verdeeldheid op organisatorisch
gebied. Allerwege voelt men de fouten
van de „zuilen” en is de roep tot eenheid
merkbaar, vooral bij den boerenstand zelf.
Het was met name de nationale bond
Landbouw en Maatschappij, die sedert ja.
ren tegen de splitsingen op agrarisch ge
bied zoowel als elders stelling heeft ge
nomen en geheel nieuwe denkbeelden pro
pageerde. Het was begrijpelijk, dat na de
bezetting van ons land de roep om eenheid
in de eerste plaats van de zijde dier or
ganisatie over het platteland van Neder
land weerklonk. Het dagelijksch bestuur
van L. en M. machtigde, reeds geruimen
tijd geleden, den heer G. J. Ruiter te
Knijpe (Fr.), lid van genoemd bestuur,
tot het vormen van provinciale commis
sies, die de eenheid op agrarisch gebied
zouden moeten voorbereiden. Inmiddels
zijn in de meeste provincies dergelijke
commissies, los van L. en M., gevormd,
terwijl in alle andere zulks eerstdaags zal
geschieden. Deze commissies hebben thans
ook een centralen bovenbouw gekregen in
den vorm van een landelijke commissie
van voorbereiding tot de stichting van een
alles omvattende agrarische organisatie.
De leden dezer landelijke commissie zijn
de heeren G. J. Ruiter, Knijpe (Fr.), voor
zitter; J. R. Haan, Oostwold (Old.); E. Z.
Oldenbanning, de Wijk (Fr.); ir. N. H.
Addens, Arnhem en Adr. Breure, Hoofd
dorp, terwijl als secretaris zal fungeeren
de heer Jac. ter Haar Ezn. te Ruiner-
wold (Dr.
Terwijl binnenkort de namen der leden
van alle provinciale commissies bekend
zullen worden gemaakt, kan inmiddels ge
constateerd worden, dat veel belangstelling
en instemming bestaat met dit streven.
met
zich
voordoen
van dit
Samenwerking tabakverwerkende
industrieën
Naar ons wordt medegedeeld, zijn er in
den laatsten tijd besprekingen gehouden
tusschen de fabrikanten-organisaties in de
sigaren-, de sigaretten- en de tabaks
industrie. Deze besprekingen hebben ge
leid tot de instelling van een industrie-
tabak-commissie (I.T.C.waarvan de sa
menstelling dezer dagen definitief is vast
gesteld, Tot voorzitter werd benoemd mr.
J. Martin Muller te Amsterdam; tot secre
tarissen mr. B. Colenbrander en mr. M.
J. C. Vrij. Het bureau van de commissie
is gevestigd: Willem de Zwijgerlaan 110,
’s-Gravenhage, telefoon 556460. De I.T.C.
heeft o.m, tot taak het contact tusschen
de drie verwante industrieën te bevorde
ren en de vraagstukken, welke deze be
drijfstakken betreffen, gezamenlijk onder
het oog te doen zien. Bovendien zal de
I.T.C. fungeeren als orgaan van advies en
van overleg ten opzichte van regeering
en officieele instanties. Het overleg met
de groepen, belanghebbende bij de ruwe
tabak, zal spoedig worden hervat en, naar
reeds thans mag worden aangenomen, lei
den tot een nauwere samenwerking tus
schen deze groepen en de drie tabakver
werkende industrieën.
Het Nederlandsche Perskantoor te Bet,
lijn meldt: In de Siegfriedstrasze te Ber
lijnNeukölln zijn in een barak 600 Ne
derlandsche arbeiders ondergebracht, die
te werk gesteld zijn bij het uitvoeren van
spoorwegwerken. Het bevalt dezen werk
lieden in Duitschland goed. Met hun ver
diende loon zijn zij tevreden. Zij kunnen
belangrijke bedragen naar hun gezin
overmaken. Alleen aan den Duitschen
kost zijn zij nog niet gewend, en des
avonds, na afloop van het werk, loopen
velen nog met hun ziel onder den arm.
Op het sportveld Behnke (BerlijnSchö.
neberg) wordt een barakkenkamp voor de
huisvesting van duizend Nederlandsche
werklieden ingericht, meerendeels bouw
vakarbeiders.
Aan den voet van den Montelbaens-
toren, in het hart van oud Amsterdam,
ligt de groote woonschuit van den heer
Pascal, waar hij tevens het bedrijf uit
oefende en waar de moorddadige aan
val tegen nijvere burgers de levens
draad van den in de buurt zoo gezie-
nen Th. Pascal ruw afsneed.
De grijze herfsthemel koepelt zich
over oud-Amsterdam en over dat deel
van de stad, waarin Maandag zulke
wreede en diepe wonden zijn geslagen
en waarvan thans de bewoners met
sombere en verbeten gezichten langs
de straten staan om geroerd een laat
sten groet te brengen aan hun gedoo-
den vriend. De vlaggen van de schepen
in de Oude Schans hangen halfstok,
een druilerige kille- regen accentueert
de droefheid en rouw, door Albions
piloten roekeloos over volmaakt on
schuldige gezinnen gebracht. De rouw
stoet rijdt langs de Peperstraat, de
Oosterschekade, om zoo weer de Oude
Schans te bereiken, om nog eenmaal
te gaan langs de plek,- waar hij tien
tallen jaren voor zich en de zijnen
heeft gewerkt. Op de begraafplaats
V redenhof waren honderden bijeen ge
komen om een laatste afscheid te
nemen. Ds. Ferwerda leidde den rouw
dienst, las enkele verzen voor uit
Mattheüs 24 en herdacht den heer
Pascal als mensch en als ouderling van
de Gereformeerde Kerk, daarbij woor
den van troost sprekende tot de fami
lie, die door het wreede oorlogsbedrijf
zoo zwaar is getroffen. De dienst werd
besloten met het zingen van Psalm 73,
waarna ds. Ferwerda aan het graf het
„Onze Vader” uitsprak.
Een broer dankte voor de belang
stelling. Diep geroerd door deze tra
gedie, veroorzaakt door wreedweg op.
In de Rotterdamsche getroffen gezin
nen is in het' bijzonder speelgoed voor de
kinderen nog noodig, vooral nu het bui
ten spelen straks is afgeloopen en de
donkere wintermiddagen en avonden ko
men. De vrouwelijke vrijwillige hulp te
Rotterdam heeft gemeend een groot-
scheepsche speelgoed-actie op touw te
moeten zetten en zij hoopt, dat zoowel
ouders als kinderen in het geheele land
er hun medewerking aan zullen verlee-
nen. Alles is welkom, ook kinderboeken,
legplaten, gezelschapsspelen, enz. Wellicht
kunnen de ouders de kinderen ook ani-
meeren zelf iets voor de getroffen Rotter
damsche kinderen te knutselen, in ieder
geval kunnen zij hen opwekken iets van
hun eigen bezit af te staan. Vanzelf
sprekend wordt het liefst speelgoed in
ontvangst genomen, dat niet kapot is. In
dien het echter niet heelemaal in orde is,
zal het op V.V.H..clubs worden gerepa
reerd en, zoo nooodig, zal de medewer
king van padvinders en van vaders en
groote jongens warden gevraagd. Het
speelgoed kan worden gezonden naar ie
V.V.H., per adres het museum voor ouders
en opvoeders, ’s-Gravendijkwal 26, Rot
terdam, waar het later ook aan de kin
deren zal worden uitgereikt, althans aan
die op den Rechter Maasoever. Op den
Linker Maasoever zal dit in het Zuider
Volkshuis geschieden. De vrouwelijke
vrijwilligers organisaties in verschillende
andere plaatsen zijn bereid het speelgoed
aldaar in ontvangst te nemen. Voor zoo
ver in deze plaatsen Rotterdamsche ge
zinnen zijn ondergebracht, zal het speel
goed eerst aan deze kinderen worden
uitgereikt. De rest wordt naar Rotter-
jarig meisje, dat elders logeert, bleef
gespaard. Alleen is zij in de wereld
achtergebleven, door een wonder toe
val behoed voor den verschrikkelijken
dood door de Engelschen over een on
schuldig Nederlandsch gezin gebracht.
De drie kisten met de stoffelijke
overschotten van de ouders en hun
kind werden opgebaard in de kapel,
waarna pastoor Aarts van de parochie
St. Nicolaas de absoute verrichtte.
Diep onder den indruk knielden vreem
den en familieleden neer. De korte en
treffende plechtigheid in het stille
kapelletje, waarboven de klok nog
haar aanklacht deed hooren, werd ge
volgd door de beaarding, die eveneens
door pastoor Aarts werd verricht
hetgeen ik eerlijk gezegd betwijfel. Het
feit echter, dat men thans weer terug
zou willen naar de ouderwetsche paar
dentram, is zoo aardig, dat ik er
gaarne een paar woorden aan wil
wijden.
Op den Dierendag hebben we onzen
PieL den kater, dit keer geen stukje
vleesch gegeven, zooals wij dat andere
jaren plachten te doen. Het kon er
niet af, zeide onze huishoudster Wies,
maar wild en visch zijn vrij voegde ze
er aan toe en accentueerde dit zoo,
dat Jodocus er behoefte aan voelde
om op iets „vischachtigs” uit te gaan
en daarin slaagde. Wij hebben er toen
zelf eerst van geprofiteerd en de res
ten aan onze viervoetigen vriend ge
offreerd, dewelke dankbaar door hem
werden verorberd. Ik haal dit hier
aan om daardoor tevens een goed
woordje te doen voor onze huisdieren,
die thans meer dan ooit onze zorg
noodig hebben.
Van den zomertijd zullen we nog een
tijdje langer profiteeren. Daar zijn
inderdaad veel voordeelen aan verbon
den nu we ’s middags wat langer dag
licht hebben. Een briefschrijver, die
blijkbaar een geboren slaapkop is, was
met den maatregel maar half inge
nomen, omdat hij nu z’n extra uurtje
langer slapen bij de gewone omwisse
ling van zomer- en wintertijd miste.
Men kan er uit zien, hoe alles voor
iedereen z’n voordeelen en kleine na-
deelen heeft.
Geen viering van het jubileum
In een gewone bijeenkomst van het
hoofdbestuur, is gisteren te Amster
dam het 50-jarig bestaan van Horecaf,
den Bond van Werkgevers in het Ho
tel-, Restaurant-, Café- en aanverwan
te bedrijven, herdacht.
Er bestonden geheel andere plannen in
verband met het gouden feest, o.a. de
organisatie van een groote tentoonstel
ling, waartoe het R.A.I.-gebouw in de
hoofdstad zou worden gebruikt.
De bijzondere tijdsomstandigheden zijn
oorzaak, dat een viering, in welken vorm
dan ook, achterwege moest blijven,
Mogelijk zal het slechts uitstel beteeke-
nen, doch dit moet de toekomst leeren.
Het eenige uiterlijke blijk van het ju
bileum geeft de Bond in-zijn orgaan, dat
in een bijzonder kleed is gestoken en een
aanjal artikelen geeft, betrekking heb
bend op de geschiedenis van den Bond
en zijn werkzaamheid in den loop van
egn halve eeuw.
Uit de herdenkingsbijdrage van den
bondsvoorzitter, den heer Th. N. van
Stigt, stippen wij aan, dat op 4 October
1904 de bond gesticht werd op initiatief
van den heer M. G. A. Wennips te Zut-
phen, die als zijn eerste voorzitter op
trad.
„Oorspronkelijk opgericht zoo
schrijft de heer van Stigt verder met
het doel zich gezamenlijk schrap te zet
ten ten opzichte van de stijgende fiscale
lasten, in het bijzonder wegens den zwa-
ren druk der toen reeds ingevoerde
onredelijke Personeele belasting, doch
tevens ter bevordering van een „gezellig
contact” tusschen de bedrijfsgenooten,
heeft de bond zich, vooral in de laatste
20 jaren, weten te ontwikkelen tot een
hechte werkgeversorganisatie van naam,
we mogen gerust zeggen, met een alom
bekenden en goed-klinkenden naam in
ons geheele land en zelfs ver over onze
grenzen.”
Met 59 leden startte de bond, maar hij
groeide snel en bij het tweede lustrum
waren er reeds 346 leden en bij het derde
waren de 500 gepasseerd. Thans telt de
organisatie ruim 750 leden. Niet alleen
in zijn stijgend ledental school de kracht
der organisatie, maar meer nog in haar
vitaliteit en strijdbaarheid. Het arbeids
terrein breidde zich allengs uit. Voor tal
van belangen trad de bond in het krijt.
Hij deed het waardig, maar vasthoudend
en al werd dan ook niet steeds hèt ge-
wenschte resultaat bereikt, de leden had
den en terecht de wetenschap, dat
de organisatie voortreffelijk werk ver
richtte en het aanzien van den bedrijfs
tak in belangrijke mate wist te verhoo-
gen. Ook op internationaal vakgebied.
Immers, in 1909 sloot de bond zich aan
bij de te Rome opgerichte „Fédération
Universelle des Sociétés d’ Hoteliers”, la
ter volgden de nauwe connecties met de
Alliance Internationale de 1’ Hotellerie”
en de Internationale Hotelbesitzer-Ver-
ein”.
In 1919 volgde een bondsreorganisatie,
bij welke gelegenheid tevens de naam
Horecaf zijn intree deed. De jaren daar
na zijn lang niet de minst beteekenisvolle
voor den bond geweest en indien wij uit
zijn werkzaamheden sedert 1919 een en
kelen greep doen, dan valt daarin o.m.
de oprichting van de Vakschool, een ini
tiatief, dat groote moeite baarde in zijn
verwerkelijking, maar dat niettemin voor
de vakopleiding en daardoor tevens voor
het aanzien van het bedrijf van niet te
schatten beteekenis is.
In samenwerking met de organisaties
op het gebied van het vreemdelingenver
keer, streefde en streeft Horecaf naar
versterking van het toerisme.
De bond heeft het voorrecht, steeds
onder krachtige leiding te kunnen arbei
den. De heer J. N. van Hanja te Sche-
veningen bestuurde 7 jaren, tot 1933, de
organisatie, waarna hij de teugels over
gaf aan den tegenwoordigen president.
Onverzwakt gaat de 50-jarige Horecaf
een nieuwe bestaansperiode in. Zij vangt
aan onder moeilijke omstandigheden,
maar was dat bij de herdenking van het
40-jarig bestaan in de zware na-oorlogs-
jaren van 1914T8 ook niet het geval 2
De heer en mevr. Theunissen en hun
dochtertje, een kind nog, zijn van
ochtend in allen eenvoud ter aarde be
steld op het stille kerkhof Buitenvel-
dert aan de grens van de hoofdstad.
Op de kapel klepte monotoon en droef
de klok, beklagende de dooden en roe
pende de levenden, die gekomen waren
om afscheid te nemen van het gezin,
dat zoo tragisch onder de puinhoopen
van het huis aan de Rechtboomsloot is
omgekomen. Slechts één kind, een 14-
de burgerbevolking geworpen bommen,
verlieten de aanwezigen den dooden-
akker.
Schrijnend was het leed van vader
en moeder Zeilmaker, die vanmorgen
op de Nieuwe Oosterbegraafplaats hun
zevenjarig dochtertje Grietje, een
slachtoffer vap de Britsche brandbom
men, ten grave hebben gedragen. Aan
doénlijk was het medeleven van de
buren en vrienden, die met verbeten
gezichten het kleine meisje de ouder
lijke woning aan de Hoogte Kadijk
zagen uitdragen. Bij tientallen waren
zij getuige van de hulde, welke de
schoolvriendjes van de Abr. Taèlman-
school aan de Kattenburgerkade, het
gestorven meisje brachten en hoorden
zij de gevoelvolle woorden, welke de
hoofdonderwijzer sprak. De stoet had
den weg gevolgd, waarlangs Grietje
zoo tallooze malen met haar ’broertjes
en zusjes van en naar school was ge
gaan. Talrijke bloemstukken dekten
de baar. Ook op den doodenakker
waren vele belangstellenden bijeenge
komen om het meisje de laatste eer
te bewijzen. Diep ontroerend was de
droefenis der ouders en broertjes en
zusjes, die, toen de kist in de groeve
gedaald was, evenals de schoolvrien
dinnetjes, bloemen op het graf strooi
den. Een vertegenwoordiger van de
buurtbewoners sprak enkele woorden
van troost en medeleven, waarna een
tante van het meisje dankte voor
belangstelling.
Dakpannen voor den Helder en
Vlissingen, houweelen voor
Rotterdam
Reeds eerder werd melding gemaakt
van schenkingen, welke enkele fabrikan
ten van bouwmaterialen aan het regee-
ringscommissariaat voor den wederop
bouw hebben gedaan, om op deze wijze
mede te werken tot een spoedig herstel
van de schade in de gebieden, welkt:
door de oorlogsomstandigheden geteis
terd zijn.
Zoo ontving de regeeringscommissaris
van de stichting Gresbuizen Conventie
30 ton gresbuizen en van de Nederland
sche Dakpannen Conventie 100.000 dak
pannen, terwijl aan het laatste geschenk
nog de toezegging van gratis vervoer
werd verbonden door de firma W. Was-
sink te Amersfoort
De regeeringscommissaris heeft thans
aan een gedeelte van deze partij dak
pannen een bestemming gegeven. De ge
meenten den Helder en Vlissingen zul
len elk 25.000 sticks vntvangen. Hierdoor
is, dank zij den gemeenschapszin, welke
door de bedoelde organisaties en firma’s
werd betoond, in een dringende behoefte
voorzien. Voorts ontving het regeerings-
commissariaat van de machinefabriek
Thole in Enschedé de toezegging van 100
houweelen, welke voor «otterdam be
stemd zijn om daar bij de puinopruiming
gebruikt te worden.
Wies vond de proef met een „licht-
gevenden” politie-agent in een woord
eenig. Dat is dé oplossing, Oom, zeide
zij en als het van haar af hing en niet
van de lichtgevende stof, dan zou zij
ongetwijfeld propaganda gaan maken
voor een mode, welke in die richting
ging. Wat zou het er spookachtig uit
zien, meende Jodocus en hij had al
medelijden met kleine kindertjes, die
om een hoekje van hun slaapkamer
raam glurend allerlei vreemdsoortige
lichte gestalten over de straat zouden
zien glijden.
Overigens zou de aanwending van
deze lichtgevende verf goede resultaten
kunnen geven voor het beschilderen
of aangeven van gevaarlijke punten in
de duisternis. Er zijn namelijk aan het
verkeer des avonds, vooral voor oude
ren en zij, die minder goed zien, nog
allerlei bezwaren verbonden. Hoe meer
men daar aan tegemoet kan komen
hoe beter het zal zijn.
Het viaduct bij het Staatsspoor be
gint langzamerhand een vorm aan te
nemen, welke doet zien, hoe het in de
toekomst zal zijn. Het blijkt dan wel
een zeer groote verbetering te zijn,
welke niet anders dan groot voordeel
kan opleveren voor de bewoners van
dit stadsdeel en ook voor hen, die een
directe verbinding wenschen van het
Hollandsche Spoorkwartier
Bezuidenhoutwijk. Als er
maar geen belemmeringen
voor de verdere voltooiing
werk.
Jodocus, die het een ramp vindt,
dat de trams als zoo vroeg op houden
te rijden, heeft met instemming ver
nomen, het pleidooi, dat sommigen
houden voor de weder indienststelling
van de vroegere paardentrams. Onze
stedelijke maatschappij heeft vroeger
een deel van haar oude wagens doen
ombouwen tot volgwagens. Misschien
zouden zij nu door een kleine wijziging
weer geschikt te maken zijn voor
paardentractie. Of men dan echter ook
de vroegere kittige paarden daarvoor
zou kunnen krijgen is een tweede
vraag. Dit zijn echter problemen,
welke de directie zou moeten oplossen,
Is
•v