HAAGSCHE COURANT HET JACHTSEIZOEN GEOPEND fr IIP BINNENLAND paraat De Duitsche marine IN EN OM DEN HAAG Zaterdag 5 October 1940. k DERDE BLAD Horecaf bestaat 50 jaar wel, maar had je er de boter niet bij kunnen schieten? Alles goed Het militaire kerkhof op den Grebbeberg Nederlandsche arbeiders in Duitschland Schenkt speelgoed aan de Rotterdamsche kinderen! Schenkingen voor den wederopbouw Dag en nacht patrouilleeren langs de kusten van Duitschland en de bezette gebieden de Duitsche vloot- strijdkrachlen. Een groot aandeel hierin nemen de „Raumboole”, kleine, snelle motorvaartuigen, die als „manusje van alles” worde’n gebruikt. Hun groote snelheid en handige manier van manoeuvreeren maken hen uitermate geschikt voor overrompelende aanvallen. Op de foto: een „Raumboot” op volle kracht op een vijandelijk doel afaiormanck seamden. Eerste noodwinkels te Rotterdam geopend Distributie van honden- en kattenbrood De bomaanval op de hoofdstad en »R Maatregelen tegen ontwijding Het bevalt hun goed No. 17691 T de OOM KOOS. Bon 4 voor de periode van 1 Lm. 31 October. de nu Alles is welkom, ook kinderboeken, legplaten en gezelschapsspelen Het Rijksbureau voor de Voedsel voorziening in Oorlogstijd maakt be kend: Voor de periode van 1 tot en met 31 October wordt op bon no. 4 van de voederkaart voor honden beschikbaar gesteld voor honden van: groep 1 10 k.g., groep 2 10 k.g., groep 3 8 k.g., groep 4 5 k.g., groep 5 4 k.g., groep 6 3 k.g. hondenbrood. Op bon no. 4 van de voederkaart voor katten wordt voor dezelfde periode IJ k.g. kattenbrood beschikbaar ge steld. Begrafenis van slachtoffers Het A.N.P. meldt uit Amsterdam In de vroege morgenuren van Maandag j.L, toen de duisternis, nog ondoordring baar over de hoofdstad lag, wierp een Britsch vliegtuig drie explosieve bom- indien de gedachte uitvoerbaar ware, men op de Rechtboomsloot en de Oude Waal. Zes slachtoffers eischte deze laffe aanval, zes menschenlevens werden wreed beëindigd, zijn ten offer gebracht aan een oorlogvoering, welke de wetten der menschelijkheid en gerechtigheid verkracht op een wijze, zooals nog nim mer in de geschiedenis is voorgekomen. De burgerbevolking in deze arme wijk waar hard gewerkt wordt voor een karig stuk brood, was dien nacht reeds opgeschrikt door het zware gedreun van het afweergeschut. Angstig lagen deze menschen in hun oude huizen, waarvan de muren geen bescherming konden bieden. Gistermorgen zijn 2 der slachtoffers van dezen aanslag op de burgerbevol king ten grave gedragen. Het waren de 43-jarige Maria Boomstra-Stolk, die in het perceel Rechtboomsloot 83 woon de en door een granaatscherf op slag is gedood en de schipper Thomas Pascal, die met zijn schip in de Oude Schans lag en in zijn slaap door een scherf was verrast. Het vrouwelijk slachtoffer, de 43-ja- rige M. Boonstra-Stolk, moeder van een 16-jarigen zoon, is gistermiddag half twee op de Nieuwe Oosterbegraafplaats teraardebesteld. Het was een sobere begrafenis, waar voor echter van de zijde van de familie en vrienden groote belangstelling be stond. Zeer vele bloemstukken dekten de baar. Aan het graf is gesproken door een oom en een buurvrouw van het slachtoffer. Eerstgenoemde dankte voor de belangstelling. Gistermiddag te drie uur zijn te Rot terdam de eerste noodwinkels, een com plex vóór het hoofdpostkantoor aan den Coolsingel, officieel geopend. Namens het gemeentebestuur was aanwezig de heer Jüpers, die in een der winkels met een geestige toespraak de verzamelde win keliers toesprak en herinnerde aan den bouw van de noodwinkels, die het eigen, dom van de gemeente Rotterdam zijn. Nadat ververschingen waren aangebo. den, maakte het gezelschap, onder wie zich vertegenwoordigers van de kamer van koophandel en fabrieken en de stich. tmg 1940 bevonden, een rondgang door de 23 geopende winkels. De gemeenteraad van Rhenen heeft in een spoedeischende vergadering besluiten genomen ter verzekering van de orde en rust op en bij de militaire begraafplaats op den Grebbeberg. Het eerste voorstel dienaangaande, dat den raad bereikte, om. vatte een besluit ter bepaling, dat een stopverbod voor auto’s, motoren, rijwielen en andere rij- en voertuigen zal gelden voor een gedeelte van den Rijksstraatweg RhenenWageningen en van de Heimer- steinschelaan Aan het college van B. en W. werd overgelaten te bepalen, op wel ken datum het besluit zal ingaan, even tueel zal komen te vervallen. Het tweede voorstel behelsde een ver ordening, houdende bepalingen ter ver zekering van de orde en rust op de be graafplaats der gesneuvelden op den Grebbeberg. Art. 2 van deze verordening zegt;1 dat het aan mannelijke bezoekers van de begraafplaats verboden is, zich er buiten noodzaak met bedekten hoofde te bevinden. Het is voorts aan een ieder ver boden op de begraafplaats te roofcen, of zich daarop te begeven met een brandende pijp, sigaar of sigaret of wel de begraaf plaats te betreden in een met den eerbied voor gestorvenen niet in overeenstemming zijnde kleeding. Voorts zijn de eigenaars, houders of geleiders van honden verplicht, zorg te dragen, dat deze dieren zich niet op de begraafplaats bevinden. Het aanbrengen van grafversieringen, in welken vorm ook, mag slechts geschie den in overeenstemming met de nader door B. en W. van Rhenen in het belang van de handhaving van het bijzonder karakter van de begraafplaats te geven algemeene aanwijzingen. Aanvankelijk is ook nog ge dacht aan een maximum snelheidsbepaling binnen een kring van 500 meter van het kerkhof, doch dit stuitte op juridische moeilijkheden; zij zal thans worden ver vangen door plaatsing van borden met het verzoek aan automobilisten en andere weggebruikers, met geen grootere snel heid dan 30 k.m. per uur te rijden. Naar eenheid in de agrarische gelederen Het A.N.P. meldt: Sedert maanden wordt in agrarische kringen de noodzaak gevoeld te breken met de verdeeldheid op organisatorisch gebied. Allerwege voelt men de fouten van de „zuilen” en is de roep tot eenheid merkbaar, vooral bij den boerenstand zelf. Het was met name de nationale bond Landbouw en Maatschappij, die sedert ja. ren tegen de splitsingen op agrarisch ge bied zoowel als elders stelling heeft ge nomen en geheel nieuwe denkbeelden pro pageerde. Het was begrijpelijk, dat na de bezetting van ons land de roep om eenheid in de eerste plaats van de zijde dier or ganisatie over het platteland van Neder land weerklonk. Het dagelijksch bestuur van L. en M. machtigde, reeds geruimen tijd geleden, den heer G. J. Ruiter te Knijpe (Fr.), lid van genoemd bestuur, tot het vormen van provinciale commis sies, die de eenheid op agrarisch gebied zouden moeten voorbereiden. Inmiddels zijn in de meeste provincies dergelijke commissies, los van L. en M., gevormd, terwijl in alle andere zulks eerstdaags zal geschieden. Deze commissies hebben thans ook een centralen bovenbouw gekregen in den vorm van een landelijke commissie van voorbereiding tot de stichting van een alles omvattende agrarische organisatie. De leden dezer landelijke commissie zijn de heeren G. J. Ruiter, Knijpe (Fr.), voor zitter; J. R. Haan, Oostwold (Old.); E. Z. Oldenbanning, de Wijk (Fr.); ir. N. H. Addens, Arnhem en Adr. Breure, Hoofd dorp, terwijl als secretaris zal fungeeren de heer Jac. ter Haar Ezn. te Ruiner- wold (Dr. Terwijl binnenkort de namen der leden van alle provinciale commissies bekend zullen worden gemaakt, kan inmiddels ge constateerd worden, dat veel belangstelling en instemming bestaat met dit streven. met zich voordoen van dit Samenwerking tabakverwerkende industrieën Naar ons wordt medegedeeld, zijn er in den laatsten tijd besprekingen gehouden tusschen de fabrikanten-organisaties in de sigaren-, de sigaretten- en de tabaks industrie. Deze besprekingen hebben ge leid tot de instelling van een industrie- tabak-commissie (I.T.C.waarvan de sa menstelling dezer dagen definitief is vast gesteld, Tot voorzitter werd benoemd mr. J. Martin Muller te Amsterdam; tot secre tarissen mr. B. Colenbrander en mr. M. J. C. Vrij. Het bureau van de commissie is gevestigd: Willem de Zwijgerlaan 110, ’s-Gravenhage, telefoon 556460. De I.T.C. heeft o.m, tot taak het contact tusschen de drie verwante industrieën te bevorde ren en de vraagstukken, welke deze be drijfstakken betreffen, gezamenlijk onder het oog te doen zien. Bovendien zal de I.T.C. fungeeren als orgaan van advies en van overleg ten opzichte van regeering en officieele instanties. Het overleg met de groepen, belanghebbende bij de ruwe tabak, zal spoedig worden hervat en, naar reeds thans mag worden aangenomen, lei den tot een nauwere samenwerking tus schen deze groepen en de drie tabakver werkende industrieën. Het Nederlandsche Perskantoor te Bet, lijn meldt: In de Siegfriedstrasze te Ber lijnNeukölln zijn in een barak 600 Ne derlandsche arbeiders ondergebracht, die te werk gesteld zijn bij het uitvoeren van spoorwegwerken. Het bevalt dezen werk lieden in Duitschland goed. Met hun ver diende loon zijn zij tevreden. Zij kunnen belangrijke bedragen naar hun gezin overmaken. Alleen aan den Duitschen kost zijn zij nog niet gewend, en des avonds, na afloop van het werk, loopen velen nog met hun ziel onder den arm. Op het sportveld Behnke (BerlijnSchö. neberg) wordt een barakkenkamp voor de huisvesting van duizend Nederlandsche werklieden ingericht, meerendeels bouw vakarbeiders. Aan den voet van den Montelbaens- toren, in het hart van oud Amsterdam, ligt de groote woonschuit van den heer Pascal, waar hij tevens het bedrijf uit oefende en waar de moorddadige aan val tegen nijvere burgers de levens draad van den in de buurt zoo gezie- nen Th. Pascal ruw afsneed. De grijze herfsthemel koepelt zich over oud-Amsterdam en over dat deel van de stad, waarin Maandag zulke wreede en diepe wonden zijn geslagen en waarvan thans de bewoners met sombere en verbeten gezichten langs de straten staan om geroerd een laat sten groet te brengen aan hun gedoo- den vriend. De vlaggen van de schepen in de Oude Schans hangen halfstok, een druilerige kille- regen accentueert de droefheid en rouw, door Albions piloten roekeloos over volmaakt on schuldige gezinnen gebracht. De rouw stoet rijdt langs de Peperstraat, de Oosterschekade, om zoo weer de Oude Schans te bereiken, om nog eenmaal te gaan langs de plek,- waar hij tien tallen jaren voor zich en de zijnen heeft gewerkt. Op de begraafplaats V redenhof waren honderden bijeen ge komen om een laatste afscheid te nemen. Ds. Ferwerda leidde den rouw dienst, las enkele verzen voor uit Mattheüs 24 en herdacht den heer Pascal als mensch en als ouderling van de Gereformeerde Kerk, daarbij woor den van troost sprekende tot de fami lie, die door het wreede oorlogsbedrijf zoo zwaar is getroffen. De dienst werd besloten met het zingen van Psalm 73, waarna ds. Ferwerda aan het graf het „Onze Vader” uitsprak. Een broer dankte voor de belang stelling. Diep geroerd door deze tra gedie, veroorzaakt door wreedweg op. In de Rotterdamsche getroffen gezin nen is in het' bijzonder speelgoed voor de kinderen nog noodig, vooral nu het bui ten spelen straks is afgeloopen en de donkere wintermiddagen en avonden ko men. De vrouwelijke vrijwillige hulp te Rotterdam heeft gemeend een groot- scheepsche speelgoed-actie op touw te moeten zetten en zij hoopt, dat zoowel ouders als kinderen in het geheele land er hun medewerking aan zullen verlee- nen. Alles is welkom, ook kinderboeken, legplaten, gezelschapsspelen, enz. Wellicht kunnen de ouders de kinderen ook ani- meeren zelf iets voor de getroffen Rotter damsche kinderen te knutselen, in ieder geval kunnen zij hen opwekken iets van hun eigen bezit af te staan. Vanzelf sprekend wordt het liefst speelgoed in ontvangst genomen, dat niet kapot is. In dien het echter niet heelemaal in orde is, zal het op V.V.H..clubs worden gerepa reerd en, zoo nooodig, zal de medewer king van padvinders en van vaders en groote jongens warden gevraagd. Het speelgoed kan worden gezonden naar ie V.V.H., per adres het museum voor ouders en opvoeders, ’s-Gravendijkwal 26, Rot terdam, waar het later ook aan de kin deren zal worden uitgereikt, althans aan die op den Rechter Maasoever. Op den Linker Maasoever zal dit in het Zuider Volkshuis geschieden. De vrouwelijke vrijwilligers organisaties in verschillende andere plaatsen zijn bereid het speelgoed aldaar in ontvangst te nemen. Voor zoo ver in deze plaatsen Rotterdamsche ge zinnen zijn ondergebracht, zal het speel goed eerst aan deze kinderen worden uitgereikt. De rest wordt naar Rotter- jarig meisje, dat elders logeert, bleef gespaard. Alleen is zij in de wereld achtergebleven, door een wonder toe val behoed voor den verschrikkelijken dood door de Engelschen over een on schuldig Nederlandsch gezin gebracht. De drie kisten met de stoffelijke overschotten van de ouders en hun kind werden opgebaard in de kapel, waarna pastoor Aarts van de parochie St. Nicolaas de absoute verrichtte. Diep onder den indruk knielden vreem den en familieleden neer. De korte en treffende plechtigheid in het stille kapelletje, waarboven de klok nog haar aanklacht deed hooren, werd ge volgd door de beaarding, die eveneens door pastoor Aarts werd verricht hetgeen ik eerlijk gezegd betwijfel. Het feit echter, dat men thans weer terug zou willen naar de ouderwetsche paar dentram, is zoo aardig, dat ik er gaarne een paar woorden aan wil wijden. Op den Dierendag hebben we onzen PieL den kater, dit keer geen stukje vleesch gegeven, zooals wij dat andere jaren plachten te doen. Het kon er niet af, zeide onze huishoudster Wies, maar wild en visch zijn vrij voegde ze er aan toe en accentueerde dit zoo, dat Jodocus er behoefte aan voelde om op iets „vischachtigs” uit te gaan en daarin slaagde. Wij hebben er toen zelf eerst van geprofiteerd en de res ten aan onze viervoetigen vriend ge offreerd, dewelke dankbaar door hem werden verorberd. Ik haal dit hier aan om daardoor tevens een goed woordje te doen voor onze huisdieren, die thans meer dan ooit onze zorg noodig hebben. Van den zomertijd zullen we nog een tijdje langer profiteeren. Daar zijn inderdaad veel voordeelen aan verbon den nu we ’s middags wat langer dag licht hebben. Een briefschrijver, die blijkbaar een geboren slaapkop is, was met den maatregel maar half inge nomen, omdat hij nu z’n extra uurtje langer slapen bij de gewone omwisse ling van zomer- en wintertijd miste. Men kan er uit zien, hoe alles voor iedereen z’n voordeelen en kleine na- deelen heeft. Geen viering van het jubileum In een gewone bijeenkomst van het hoofdbestuur, is gisteren te Amster dam het 50-jarig bestaan van Horecaf, den Bond van Werkgevers in het Ho tel-, Restaurant-, Café- en aanverwan te bedrijven, herdacht. Er bestonden geheel andere plannen in verband met het gouden feest, o.a. de organisatie van een groote tentoonstel ling, waartoe het R.A.I.-gebouw in de hoofdstad zou worden gebruikt. De bijzondere tijdsomstandigheden zijn oorzaak, dat een viering, in welken vorm dan ook, achterwege moest blijven, Mogelijk zal het slechts uitstel beteeke- nen, doch dit moet de toekomst leeren. Het eenige uiterlijke blijk van het ju bileum geeft de Bond in-zijn orgaan, dat in een bijzonder kleed is gestoken en een aanjal artikelen geeft, betrekking heb bend op de geschiedenis van den Bond en zijn werkzaamheid in den loop van egn halve eeuw. Uit de herdenkingsbijdrage van den bondsvoorzitter, den heer Th. N. van Stigt, stippen wij aan, dat op 4 October 1904 de bond gesticht werd op initiatief van den heer M. G. A. Wennips te Zut- phen, die als zijn eerste voorzitter op trad. „Oorspronkelijk opgericht zoo schrijft de heer van Stigt verder met het doel zich gezamenlijk schrap te zet ten ten opzichte van de stijgende fiscale lasten, in het bijzonder wegens den zwa- ren druk der toen reeds ingevoerde onredelijke Personeele belasting, doch tevens ter bevordering van een „gezellig contact” tusschen de bedrijfsgenooten, heeft de bond zich, vooral in de laatste 20 jaren, weten te ontwikkelen tot een hechte werkgeversorganisatie van naam, we mogen gerust zeggen, met een alom bekenden en goed-klinkenden naam in ons geheele land en zelfs ver over onze grenzen.” Met 59 leden startte de bond, maar hij groeide snel en bij het tweede lustrum waren er reeds 346 leden en bij het derde waren de 500 gepasseerd. Thans telt de organisatie ruim 750 leden. Niet alleen in zijn stijgend ledental school de kracht der organisatie, maar meer nog in haar vitaliteit en strijdbaarheid. Het arbeids terrein breidde zich allengs uit. Voor tal van belangen trad de bond in het krijt. Hij deed het waardig, maar vasthoudend en al werd dan ook niet steeds hèt ge- wenschte resultaat bereikt, de leden had den en terecht de wetenschap, dat de organisatie voortreffelijk werk ver richtte en het aanzien van den bedrijfs tak in belangrijke mate wist te verhoo- gen. Ook op internationaal vakgebied. Immers, in 1909 sloot de bond zich aan bij de te Rome opgerichte „Fédération Universelle des Sociétés d’ Hoteliers”, la ter volgden de nauwe connecties met de Alliance Internationale de 1’ Hotellerie” en de Internationale Hotelbesitzer-Ver- ein”. In 1919 volgde een bondsreorganisatie, bij welke gelegenheid tevens de naam Horecaf zijn intree deed. De jaren daar na zijn lang niet de minst beteekenisvolle voor den bond geweest en indien wij uit zijn werkzaamheden sedert 1919 een en kelen greep doen, dan valt daarin o.m. de oprichting van de Vakschool, een ini tiatief, dat groote moeite baarde in zijn verwerkelijking, maar dat niettemin voor de vakopleiding en daardoor tevens voor het aanzien van het bedrijf van niet te schatten beteekenis is. In samenwerking met de organisaties op het gebied van het vreemdelingenver keer, streefde en streeft Horecaf naar versterking van het toerisme. De bond heeft het voorrecht, steeds onder krachtige leiding te kunnen arbei den. De heer J. N. van Hanja te Sche- veningen bestuurde 7 jaren, tot 1933, de organisatie, waarna hij de teugels over gaf aan den tegenwoordigen president. Onverzwakt gaat de 50-jarige Horecaf een nieuwe bestaansperiode in. Zij vangt aan onder moeilijke omstandigheden, maar was dat bij de herdenking van het 40-jarig bestaan in de zware na-oorlogs- jaren van 1914T8 ook niet het geval 2 De heer en mevr. Theunissen en hun dochtertje, een kind nog, zijn van ochtend in allen eenvoud ter aarde be steld op het stille kerkhof Buitenvel- dert aan de grens van de hoofdstad. Op de kapel klepte monotoon en droef de klok, beklagende de dooden en roe pende de levenden, die gekomen waren om afscheid te nemen van het gezin, dat zoo tragisch onder de puinhoopen van het huis aan de Rechtboomsloot is omgekomen. Slechts één kind, een 14- de burgerbevolking geworpen bommen, verlieten de aanwezigen den dooden- akker. Schrijnend was het leed van vader en moeder Zeilmaker, die vanmorgen op de Nieuwe Oosterbegraafplaats hun zevenjarig dochtertje Grietje, een slachtoffer vap de Britsche brandbom men, ten grave hebben gedragen. Aan doénlijk was het medeleven van de buren en vrienden, die met verbeten gezichten het kleine meisje de ouder lijke woning aan de Hoogte Kadijk zagen uitdragen. Bij tientallen waren zij getuige van de hulde, welke de schoolvriendjes van de Abr. Taèlman- school aan de Kattenburgerkade, het gestorven meisje brachten en hoorden zij de gevoelvolle woorden, welke de hoofdonderwijzer sprak. De stoet had den weg gevolgd, waarlangs Grietje zoo tallooze malen met haar ’broertjes en zusjes van en naar school was ge gaan. Talrijke bloemstukken dekten de baar. Ook op den doodenakker waren vele belangstellenden bijeenge komen om het meisje de laatste eer te bewijzen. Diep ontroerend was de droefenis der ouders en broertjes en zusjes, die, toen de kist in de groeve gedaald was, evenals de schoolvrien dinnetjes, bloemen op het graf strooi den. Een vertegenwoordiger van de buurtbewoners sprak enkele woorden van troost en medeleven, waarna een tante van het meisje dankte voor belangstelling. Dakpannen voor den Helder en Vlissingen, houweelen voor Rotterdam Reeds eerder werd melding gemaakt van schenkingen, welke enkele fabrikan ten van bouwmaterialen aan het regee- ringscommissariaat voor den wederop bouw hebben gedaan, om op deze wijze mede te werken tot een spoedig herstel van de schade in de gebieden, welkt: door de oorlogsomstandigheden geteis terd zijn. Zoo ontving de regeeringscommissaris van de stichting Gresbuizen Conventie 30 ton gresbuizen en van de Nederland sche Dakpannen Conventie 100.000 dak pannen, terwijl aan het laatste geschenk nog de toezegging van gratis vervoer werd verbonden door de firma W. Was- sink te Amersfoort De regeeringscommissaris heeft thans aan een gedeelte van deze partij dak pannen een bestemming gegeven. De ge meenten den Helder en Vlissingen zul len elk 25.000 sticks vntvangen. Hierdoor is, dank zij den gemeenschapszin, welke door de bedoelde organisaties en firma’s werd betoond, in een dringende behoefte voorzien. Voorts ontving het regeerings- commissariaat van de machinefabriek Thole in Enschedé de toezegging van 100 houweelen, welke voor «otterdam be stemd zijn om daar bij de puinopruiming gebruikt te worden. Wies vond de proef met een „licht- gevenden” politie-agent in een woord eenig. Dat is dé oplossing, Oom, zeide zij en als het van haar af hing en niet van de lichtgevende stof, dan zou zij ongetwijfeld propaganda gaan maken voor een mode, welke in die richting ging. Wat zou het er spookachtig uit zien, meende Jodocus en hij had al medelijden met kleine kindertjes, die om een hoekje van hun slaapkamer raam glurend allerlei vreemdsoortige lichte gestalten over de straat zouden zien glijden. Overigens zou de aanwending van deze lichtgevende verf goede resultaten kunnen geven voor het beschilderen of aangeven van gevaarlijke punten in de duisternis. Er zijn namelijk aan het verkeer des avonds, vooral voor oude ren en zij, die minder goed zien, nog allerlei bezwaren verbonden. Hoe meer men daar aan tegemoet kan komen hoe beter het zal zijn. Het viaduct bij het Staatsspoor be gint langzamerhand een vorm aan te nemen, welke doet zien, hoe het in de toekomst zal zijn. Het blijkt dan wel een zeer groote verbetering te zijn, welke niet anders dan groot voordeel kan opleveren voor de bewoners van dit stadsdeel en ook voor hen, die een directe verbinding wenschen van het Hollandsche Spoorkwartier Bezuidenhoutwijk. Als er maar geen belemmeringen voor de verdere voltooiing werk. Jodocus, die het een ramp vindt, dat de trams als zoo vroeg op houden te rijden, heeft met instemming ver nomen, het pleidooi, dat sommigen houden voor de weder indienststelling van de vroegere paardentrams. Onze stedelijke maatschappij heeft vroeger een deel van haar oude wagens doen ombouwen tot volgwagens. Misschien zouden zij nu door een kleine wijziging weer geschikt te maken zijn voor paardentractie. Of men dan echter ook de vroegere kittige paarden daarvoor zou kunnen krijgen is een tweede vraag. Dit zijn echter problemen, welke de directie zou moeten oplossen, Is •v

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 9