den A.N.W.B.
Ede
van
in
van
De verdwenen erfgenaam
De Na-Kaag - Wandeltocht van den A.N.W.B. in de omgeving
Courses op Duindigt - Herfstmarsch door het Gooi - Redding in het Kanaal
0 1
s
,h
-I
0rintóer
I
HAAGSCHE COURANT VAN MAANDAG 1’4 OCTOBER 1940 TWEEDE BEAD
FEUILLETON
F. F.
ft ink wasser
WMa nadaje
08 Wcu d
EEN HERFSTWANDELTOCHT MET ONBEKENDE BESTEMMING WERD DOOR
DEN A.N.W.B. IN DE OMGEVING VAN EDE GEHOUDEN.
GROEPJE DEELNEMERS OP HET LANDGOED
(Polygoon)
„DE KEYENBERG”.
(Nadruk verboden.)
kreet. Ame
iets
ft Wordt vervolgd.)]
opge-
HET ZEILSEIZOEN IS GESLOTEN MÉT DE „NA-KAAG”, welke Zondag op de Kaag, begunstigd door
prachtig „Lenteweer” gehouden werd. Een laatste blik door den kijker toont, dat het zeilseizoen op de Kaag
op waarlijk zonnige wijze is geëindigd. (Polygoon)
plechtig gebaar. Palmer bekeek
nauwkeurig. Niets ontbrak, van
geboortebewijs tot de
DE REDDING VAN EEN DUITSCHEN VLIEGER die in het Kanaal een nood
landing maken moest Een Duitsche machine is op het water gedaald. De piloot
wordt in het vliegtuig getrokken. (Holland)]
A.D.O.FEIJENOORD. Moment uit dezen belangrijken voetbalwedstrijd.
Keeper Scholtens van Feijenoord, die een waardig opvolger van van Male schijnt
te worden, in het nauw. (Polygoon)
OP DUINDIGT werden de laatste courses van het seizoen gehouden, welke
gewijd waren aan het 60-jarig jubileum van de Nederlandsche Harddraverij en
Renvereeniging. De start van den jubileumsren over 1800 M. Winnaar werd
Janicule (berijder F. J. Frowein). (Polygoon)
Toen de sneltrein het station binnen
liep, stond Palmer op het perron om
zijn collega en diens cliënt te begroe
ten. Toen beide heeren uit den trein
stapten, richtten plotseling een aantal
Persfotografen hun camera’s op het
tweetal. Natuurlijk ontbraken ook de
De auto stopte voor het Lorettihuis
waar op het dak de vlag met de twee
olifanten woei. Lund had haar laten
ophijschen.
Toen de drie heeren de groote hall
binnenkwamen, naderde een bediende
Palmer en fluisterde dezen iets in.
Palmer was verschrikt. Politie in
huis? Wat moet dat beteekenen? Hij
sprak even zacht als de bediende.
Men heeft vannacht geprobeerd
de boel in brand te steken. Nu hebben
de verhooren plaats.
Ik verzoek, dat onze conferentie
zonder storing verloopt, zei Palmer.
Zijn de andere heeren aanwezig?
Men wacht hen.
Is er iets gebeurd? vroeg Kurt
Ettinger. Hij leunde op zijn stok en
keek onzeker van den een naar den
ander.
Niets, heelemaal niets, verzeker
de Palmer. Gaat u mee, wjj zullen
naar boven gaan.
In de zaal stonden drie heeren op,
toen zij binnenkwamen.
Palmer stelde hen aan elkaar voor.
Storslaapen was doodsbleek. Torger
was kalm en Lund zag er onverschil
lig uit. Zij namen om de tafel plaats.
Eerst sprak Palmer enkele woorden
en daarna nam advocaat Sedlmayer
het woord. Hij gaf een kort verslag
van de ontmoeting met zijn cliënt.
Daarna stond Kurt Ettinger op.
Ik wist van niets, toen ik naar
Duitschland kwam, zei hij. Pas
toen ik mij bij de politie had aange
meld, hoorde ik van de erfenis, welke
journalisten niet, maar zij kregen geen
inlichtingen, want zoowel de advocaat
als de erfgenaam van de millioenen,
weigerden iedere inlichting.
Palmer bracht beiden naar zijn
auto en toen pas had hij gelegenheid
Kurt Ettinger te zien. De man zag er
lijdend uit en was blijkbaar zenuwach
tig, maar dat was tenslotte niet te
verwonderen. Palmer kon echter niet
de geringste gelijkenis met den over
ledene bespeuren.
Het zal mij verheugen u de er
fenis te mogen overhandigen, zei Pal
mer beleefd.
Mijnheer Ettinger’s papieren zijn
volkomen in orde, antwoordde advo
caat Sedlmayer lachend. Ik zou
mijn tijd nooit aan een verkeerde
zaak gewijd hebben.
Daar ben ik van overtuigd, knik
je Palmer.
Waar gaan wij heen? Het was de
eerste keer, dat Kurt Ettinger
vroeg.
Naar het huis van uw vader, ant
woordde Palmer.
Ettinger zuchtte. Het is een
eigenaardig gevoel voor een zoon om
naar het huis van zijn vader, dien hij
dood waande, gebracht te worden.
Waarom zou uw vader nooit een
levensteeken hebben gegeven?
Ik weet het niet. Ettinger’s stem
klonk droevig. Ik zou graag, zoo-
dra het zakelijke geregeld is, zijn
graf bezoeken.
Het zal mij een eer zijn u er
heen te brengen, antwoordde Palmer.
aan dr. Sedlmayer’s zijde stond.
De papieren, welke u zooeven aan
dr. Sedlmayer gaf, zijn niet de uwe.
Doodstil was het in de groote ruim
te. Ettinger was door een groote
zwakte overvallen en zat nu weer op
zijn stoel. Hij wilde iets antwoorden,
maar er kwam geen geluid over zijn
bevende lippen.
Ik weet niet, hoe u in werkelijk
heid heet, ik vraag u alleen, hoe
kwam u aan mijn papieren?
Bent u dol geworden? riep Pal
mer. Uw papieren?
Mijn papieren? knikte Torger.
Die papieren zijn mij enkele jaren
geleden ontstolen. Ik weet ook sedert
enkele uren door wien. Ik, luistert u
goed heeren, ik ben Kurt, Jurgen Et
tinger en deze man daar is een be
drieger.
Dat is het ergste wat ik ooit heb
beleefd! riep dr. Sedlmayer. Als u
zich Torger noemt...
Ik noem mij niet Torger, ik heet
werkelijk zoo, maar toch ben ik Lo
renz Ettinger’s zoon. En dat ik dit
niet openbaar heb gemaakt, deed ik
met goede redenen. Totnutoe kon en
durfde ik niet te spreken, als ik me
zelf niet in het graf wilde brengen.
Maar sedert vannacht is dat anders
geworden. Totnutoe rustte op mij de
verdenking Lorenz Ettinger vermoord
te hebben. Vandaag is dat veranderd.
Wel werd mijn vader vermoord,
maar niet door mij. De ware moor
denaar is eindelijk gevonden.
Storslaapen was zoo haastig
EEN AANWIJZING IN VERSCHILLENDE TALEN
bij een drinkwaterbron voor arbeiders, die in de be
zette gebieden werkloos waren en in Duitschland
werk gekregen hebben. (Hoffmann)
DE WANDELSPORTVEREENIGING „DE KIEVIET”
te Bussum organiseerde haar traditioneelen Herfstmarsch
door het Gooi. Groep deelnemers onderweg. (Polygoon)
sprongen, dat zijn stoel achter hem
op den grond viel, Lund lachte zorge
loos, hij was de eenige in het vertrek,
die er uit zag alsof alles hem gewel
dig amuseerde.
Alstublieft, zei de man, die uit
München was gekomen tot zijn advo
caat.
Ik weiger op dezen grond te on
derhandelen, ik zal andere maatrege
len moeten nemen, gaat u mee.
In een sprong was Torger bij de
deur. Niemand verlaat zonder
mijn toestemming dit vertrek, beval
hij en nu deed hij de deur open en
liet een man, die op dit oogenblik
scheen te hebben gewacht, binnen.
Mijnheer de officier, wilt u getuige
zijn van mijn verklaringen, welke ik
u daarstraks reeds voor het proces
verbaal gaf.
Storslaapen greep naar zijn boord,
het was hem plotseling, alsof hij geen
lucht meer kon krijgen. Lund, hijg
de hij, Lund, begrijpt u dat?
en Lund lachte vrooljjk Waarom
niet? Luister naar wat .Torger te zeg
gen heeft en trek dan je conclusies.
De officier van Justitie bleef in de
nabijheid van de deur staan, terwijl
Torger naar zijn plaats terugkeerde.
Ik zal het kort maken, zei hij.
Mijn vader had indertijd werkelijk
zijn gezin verlaten om naar Amerika
te gaan. Hij werd overleden ver
klaard en mijn moeder huwde een
man, Walter Torger geheeten, die mij
adopteerde.
29)
Maar toen Edda de trap afkwam,
bleef zij als vastgenageld staan. Zij
zag mannen in uniform. Wat moest
dat beteekenen? Politie in huis?
Maar terwijl zij daar zoo stond met
de handen op haar kloppend hart ge
drukt, verscheen Arne en Edda zag,
bjj het licht der lantaarns, dat hij
boeien droeg.
Zjj uitte een
Ame!...
Z(j zag nog hoe Arne omkeek, maar
dan werd zij zoo duizelig, dat zij haar
evenwicht verloor. Zij viel en rolde
enkele traptreden af. Daar bleef zij
roerloos liggen. Twee politieagenten
tilden haar op en droegen haar in Ar-
he’s woning binnen. Vijf minuten later
hield een doktersauto voor het huis,
Waar een menigte menschen voor
stond, stil, maar Edda zag dit niet,
zij lag bewusteloos op het bed.
mijn overleden vader mij had nagela
ten. Ik verzoek de heeren, zijn blik
ging van Torger naar Lund en Stors
laapen, in mij geen vijand te zien.
Ik wil de firma precies zoo verder
besturen, als totnutoe het geval was
en laat iedereen op zijn post. Ik hoop
hiermede duidelijk geweest te zijn.
Storslaapen hoestte, de anderen be
wogen zich niet.
Laten wij nu tot het officieele
deel overgaan, nam Palmer het
woord. Mag ik om de papieren van
mijnheer Ettinger verzoeken.
Dr. Sedlmayer gaf zij hem met een
ze
het
tegenwoordige
pas was alles in orde. Aan de echt
heid der papieren viel niet te twijfe
len.
Ik feliciteer u, zei hij en stond
op. Na het politioneele onderzoek
van uw papieren dat is maar voor
den vorm zal ik u het erfdeel over
handigen.
Ik dank u, mijnheer Palmer, ant
woordde Kurt Ettinger en lachte
zacht.
Ik geloof, viel Torger plotseling
in, dat aan deze overdracht toch
een kleinigheid in den weg staat, mijn
persoon namelijk.
Maar mijnheer Torger! riep Pal
mer ongeduldig.
Kurt Ettinger was opgestaan.
U... u wilt aanspraak maken.
Groote aanspraak zelfs, mijn
heer Ettinger, zei hij tot den man, die
•ftft
H 111
Ift v
JB
i
