De verdwenen erfgenaam Gevonden voorwerpen worden geveild - Autosnelweg in wording - Oud huis te Venlo wordt gerestaureerd - Ongevaarlijk gemaakte rails R A F 1f w Sfe x 1 I - V1 A 2»^ M 1 W 11 IHtl HAAGSCHE COURANT VAN DINSDAG 15 OCTOBER 1940 TWEEDE BEAD FEUILLETON f JA. I J M R O lik W 'A, Birgit (Nadruk verboden.) 30) een '(Slot volgfej AUTOWEG AMSTERDAM—UTRECHT IN WORDING. Voor den aan te leggen autosnelweg is men aan het moeilijkste gedeelte, het stuk door den V inkeveenschen polder, begonnen. Het veen wordt tot een diepte van 8 M. uitgebaggerd en vervangen door zand. (Polygoon) DE RAILS van de opgeheven Gooische stoomtram leveren tijdens de ver duistering een groot gevaar op voor de wielrijders. Men heeft te Naarden thans de rails vol gegoten met beton, zoodat men niet meer in de rails kan slippen. (Polygoon) man, een DE KIJKDAG VOOR DE TE HOUDEN VEILING VAN GE VONDEN VOORWERPEN DOOR DE NEDERLANDSCHE SPOORWEGEN TE UTRECHT. KISTEN MET HOEDEN. UITZOEKEN MAAR! (Polygoon) net eerst alle pogingen van Föns van de hand. Wij weten uit de woorden van de ijlende en doodzieke mevrouw Föns, dat toen reeds een ge voel van achteruitzetting in haar op kwam, dat aangroeide tot een haat, welke alle gevoel van schaamte over won. Later, toen hij zekerheid had ge kregen omtrent den dood zijner eerste vrouw, trouwde hij haar! Wivel stak een sigaar op. Een ding, zoo ging hij voort, heeft Han sen daarbij bereikt, hij zorgde er voor, dat Birgit Föns, Ettinger er toe bewoog een testament ten haren gun ste op te stellen. Na eenige jaren ver dween de liefde van Ettinger voor zijn tweede vrouw. Birgit Föns werd steeds overdrevener in haar eischen. Zij werd humeurig en verloor haar lieftalligheid en Ettinger, een man met een groot gevoel voor vrijheid, kwam steeds minder thuis en liet haar tenslotte geheel in den steek. Hij schreef haar, dat hij niets meer met haar te maken wilde hebben en zorgde er alleen voor, dat er maandelijks een kleine som voor haar dochtertje werd uitbetaald. Mevrouw Ettinger-Föns doorleefde een zwaren crisis en zag niet, wat er om haar heen gebeurde, het eerste bericht, dat weer tot haar doordrong, was dat over den dood van Ettinger. Want Arne Hansen had in- tusschen gehandeld. Wivel bladerde in de acten en eindelijk vond hij wat hij zocht. Hier is het, 27 Augustus stierf Lorenz Ettinger. Hansen, die bang was, dat zijn meester het testa ment zou veranderen, besloot zijn meester naar de andere wereld te helpen. Hij hoorde van een dienst meisje van Torger iets over het ver- HERFSTSTEMMING OP DE GOOISCHE HEIDE. DE KUDDE KEERT HUIS WAARTS. (Polygoon) Doodelijke stilte heerschte in het vertrek. De aanwezigen schenen nau welijks adem te halen. En wie heeft hem werkelijk ge dood? fluisterde Palmer. Dat is niet aan mij u mede te deelen, dit is een zaak voor de politie. Wivel gaf zijn collega een brief en deze las: „Aan de politie te Kopenhagen. Ik heb lang geaarzeld of ik dezen brief zou afzenden. Ik bewijs met het verzenden van dezen brief een die mij zwaar heeft beleedigd, grooten dienst. Want ik heb ingezien, dat het niet goed is, kwaad met kwaad te vergelden. Er zal binnenkort een man in Kopenhagen verschijnen, die beweert Kurt Ettinger te zijn. Hij zal zich identificeeren met papieren, welker echtheid vaststaat. Deson danks is de man een bedrieger. Daar ik zonder bijbedoelingen dit bedrog mogelijk heb gemaakt, voel ik mij nu, na lang strijden, verplicht, u de om standigheden uiteen te zetten. Het zal u bekend zijn, dat ik met Jürgen Tor ger, den zakelijken leider der firma Loretti, verloofd ben geweest. Mijn verloving was een teleurstelling, ik hield van een anderen man en besloot Torger te verlaten. Tot dit doel moest ik mijn papieren hebben, welke Tor ger voor mij bewaarde. Met behulp van een valschen sleutel opende ik in het geheim zijn schrijftafel, vond mijn papieren en vond nog meer, het geboortebewijs van een kind, Kurt Jürgen Ettinger, welker data met den geboortedatum van mijn verloofde overeenstemde. Schoolrapporten, ge tuigschriften en officieele papieren, ten name van Kurt Ettinger en tenslotte een verzegeld papier, waarin beschre ven werd, dat een zekere Torger het kind, Kurt Jürgen Ettinger, als het zijne aannam. Onmiddellijk begreep ik, dat mijn verloofde de verdwenen zoon van Lorenz Ettinger was. Ik wist ook, dat dit feit de verdenking van moord op Lorenz Ettinger tegen mijn verloofde hierdoor sterker zou worden, dat het dus zaak voor hem was zijn identiteit te verheimelijken.: Daar ik graag een middel in de hand had om pressie op hem te kunnen uit oefenen, nam ik het papier mee. Ik vertelde den man dien ik liefhad, van mijn ontdekking. Hij bleek mjjn liefde en mijn vertrouwen beiden niet waard te zijn, hij verliet mij na korten tijd en nam Jürgen’s papieren mede. Twee jaar lang hoorde ik niets van hem, maar drie weken geleden ontving ik een brief, waarin hij mij cynisch me dedeelde, dat hij bezig was de papie ren van Ettinger in waarde om te zetten. Hoewel hij aannam, dat ik het prettig zou vinden als mijn gewezen verloofde schade werd toegebracht en ik dus alleen al uit idieele motieven zou zwijgen, waren mijn helper, Arne Hansen en hij toch wel bereid mjj in de zaak te doen deelen. Hij noemde een concrete som en verzocht mijn schriftelijke toestemming, welke ik hem, teneinde hem om den tuin te leiden, gaf. Ik ging echter, zoo snel als ik kon, naar Kopenhagen om mijn vroegeren verloofde alles te vertellen. De reis werd een groote teleurstelling. Tor ger, op het punt weer te trouwen, be handelde mij zoo koel en afwijzend en krenkte mij op een manier, waarop ik niet nader wil ingaan, dat ik naar Stockholm terugging, met het vaste doel de zaken hun beloop te laten en te zwijgen. ACHT HONDERD JONGE MEISJES, leidsters van den Bund Deutscher Madel, verrichten ten bate van de uit Wolhynië en Galicië gerepatrieerde Duitsche families hulpdiensten in de Warthegouw. (Holland) TWEE STUKKEN GESCHUT. Naast het luchtafweergeschut is een camera met tele-lens opgesteld om het verloop van den strijd in de lucht op de gevoelige plaat vast te leggen. (Holland) HET STATIGE ROMERHUIS TE VENLO WORDT GERESTAUREERD. Het huis, dat uit het begin der 16e eeuw dateert staat in het oudste stads gedeelte van Venlo, dat thans gesloopt is. Het Romerhuis temidden der gesloopte huizen. (Polygoon), gif, dat deze in zijn huis bewaarde. Het gelukte hem een dosis te stelen en Ettinger daarmede te dooden. Hij ging zoo handig te werk, dat hij een volkomen veilig alibi voor den moord- nacht had en dus te voren uit den kring der verdachten verdween. De opening van het testament bracht dè groote teleurstelling. Reeds een jaar tevoren had Ettinger zijn testament veranderd. En hoe kwam het dan tot al die gebeurtenissen na den dood van Ettin ger? Wat hoopten Hansen en mevrouw Föns van de aanslagen op Loretti? Mevrouw Föns heeft daar in het geheel niets mede te maken. Haar overmatige haat en teleurstelling uit ten zich in aanklachten en zinnelooze pogingen om het graf van Ettinger te schenden, maar aan de brandstichting en aan de vergiftigingspogingen is zij onschuldig. Wat Hansen bewoog om zich aan zulke zware vergrijpen schuldig te maken en zelfs zijn spaar penningen te gebruiken om Angersen om te koopen, dat zal wel nooit aan het licht komen. Zijn woede nam in den loop der jaren ziekelijke vormen aan. Hij voelde zich bedrogen en wil de daarom de geheele firma vernieti gen. Gelukkig kwam hij hier niet ver mee. Hij zal nu alles moeten boeten. En hoe zat de zaak met de val- sche erfenisjagers, stak Hansen daar ook achter? Neen, toevallig zijn hierbij twee misdaden in het spel. Hansen heeft daar niets mede te maken. Zijn optre den werd alleen mogelijk gemaakt door Dagmar Romany. Hier, leest u zelf maar. beweerde, vermogen. Zijn bloedverwante was jarenlang de vriendin en daarna de vrouw van zijn meester geweest. Of hij het meisje bewust bij zijn meester heeft gebracht om daarmede reeds zijn slag te kun nen slaan, is niet meer uit te zoeken. In ieder geval heeft hij de vriend schap en de liefde tusschen de mooie, maar wilszwakke Birgit Föns en zijn meester zoo veel hem mogelijk was bevorderd. Hij zette haar aan, steeds hoogere eischen te stellen en Ettinger hield veel van haar. Wanneer eischte zjj, dat hij haar trouwen zou? Reeds dadelijk, dat kon hij niet, want hij meende, dat zijn eerste vrouw nog in leven was. Hij wees in Met een soort feestelijk gebaar schoof dr. Wivel een nieuwe acte'in de map van Ettinger en zei tot zijn collega dr. Tidemann: Ik geloof, dat de zaak binnenkort eindelijk haar beslag krijgt. En wat was nu eigenlijk het mo tief van den bediende van mijnheer Ettinger om dezen te vermoorden? Geld, antwoordde Wivel. U had den man moeten zien, toen hij in zag, dat al zijn liegen en ontkennen doelloos waren. Geldzucht en haat traden op den voorgrond. Haat tegen hen die hem, zooals hij beroofd hadden van het 3®» Ik kon echter niet goed met mijn stiefvader overweg en vertrok in 1921, juist mondig gewórden, naar de Vereenigde Staten. Hier ontving ik het bericht van het overlijden van mijn moeder. Ik was toen aangesteld bij een circus en hier hoorde ik voor het eerst van een firma, handelend in die ren en gevestigd te Kopenhagen, wier chef een zekere Lorenz Ettinger moest zijn. Nasporingen wezen uit, dat het hier om mijn verdwenen Vader ging. Ik reisde naar Denemar ken, mijn vader herkende mij echter biet, ik hem bij den gersten blik. Ik haatte hem, ik moest aan mijn moe der denken, die hij had verlaten en ten slotte had hij door zijn verdwijning ook mij veel verdriet gedaan. De wil hem deze daad betaald te zetten, kwam bij mij op. Daar ik uit een cir cus kwam, stelde hij mij dadelijk aan on het gelukte mij ook zijn vertrou wen te winnen. Zoo gingen de jaren Voorbij zonder dat ik er toe kon be sluiten mijn plan door te voeren. Ik Verloofde mij en toen op een dag ge beurde het ontzettende. Mijn vader stierf en men beschuldigde mjj van moord. Als ik indertijd mijn identiteit bekend zou hebben gemaakt, zou iedereen overtuigd zijn geweest, dat ik uit wraak had gehandeld. wS i' qAi^OQWm .1 11 w f I B :|1 ‘,r g L ÉL ié - l/> - ■y 1 - X SS w O'S, - V. W

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 5