De verdwenen erfgenaam
Gevonden voorwerpen worden geveild - Autosnelweg in wording - Oud
huis te Venlo wordt gerestaureerd - Ongevaarlijk gemaakte rails
R
A
F 1f w
Sfe x
1 I - V1
A
2»^
M
1
W
11
IHtl
HAAGSCHE COURANT VAN DINSDAG 15 OCTOBER 1940 TWEEDE BEAD
FEUILLETON
f JA. I
J
M
R O
lik
W 'A,
Birgit
(Nadruk verboden.)
30)
een
'(Slot volgfej
AUTOWEG AMSTERDAM—UTRECHT IN WORDING. Voor den aan
te leggen autosnelweg is men aan het moeilijkste gedeelte, het stuk door
den V inkeveenschen polder, begonnen. Het veen wordt tot een diepte
van 8 M. uitgebaggerd en vervangen door zand. (Polygoon)
DE RAILS van de opgeheven Gooische stoomtram leveren tijdens de ver
duistering een groot gevaar op voor de wielrijders. Men heeft te Naarden
thans de rails vol gegoten met beton, zoodat men niet meer
in de rails kan slippen. (Polygoon)
man,
een
DE KIJKDAG VOOR DE TE
HOUDEN VEILING VAN GE
VONDEN VOORWERPEN
DOOR DE NEDERLANDSCHE
SPOORWEGEN TE UTRECHT.
KISTEN MET HOEDEN.
UITZOEKEN MAAR!
(Polygoon)
net eerst alle pogingen van
Föns van de hand. Wij weten uit de
woorden van de ijlende en doodzieke
mevrouw Föns, dat toen reeds een ge
voel van achteruitzetting in haar op
kwam, dat aangroeide tot een haat,
welke alle gevoel van schaamte over
won. Later, toen hij zekerheid had ge
kregen omtrent den dood zijner eerste
vrouw, trouwde hij haar!
Wivel stak een sigaar op. Een
ding, zoo ging hij voort, heeft Han
sen daarbij bereikt, hij zorgde er
voor, dat Birgit Föns, Ettinger er toe
bewoog een testament ten haren gun
ste op te stellen. Na eenige jaren ver
dween de liefde van Ettinger voor
zijn tweede vrouw. Birgit Föns werd
steeds overdrevener in haar eischen.
Zij werd humeurig en verloor haar
lieftalligheid en Ettinger, een man
met een groot gevoel voor vrijheid,
kwam steeds minder thuis en liet
haar tenslotte geheel in den steek. Hij
schreef haar, dat hij niets meer met
haar te maken wilde hebben en zorgde
er alleen voor, dat er maandelijks een
kleine som voor haar dochtertje werd
uitbetaald. Mevrouw Ettinger-Föns
doorleefde een zwaren crisis en zag
niet, wat er om haar heen gebeurde,
het eerste bericht, dat weer tot haar
doordrong, was dat over den dood van
Ettinger. Want Arne Hansen had in-
tusschen gehandeld. Wivel bladerde in
de acten en eindelijk vond hij wat hij
zocht. Hier is het, 27 Augustus
stierf Lorenz Ettinger. Hansen, die
bang was, dat zijn meester het testa
ment zou veranderen, besloot zijn
meester naar de andere wereld te
helpen. Hij hoorde van een dienst
meisje van Torger iets over het ver-
HERFSTSTEMMING OP
DE GOOISCHE HEIDE. DE
KUDDE KEERT HUIS
WAARTS.
(Polygoon)
Doodelijke stilte heerschte in het
vertrek. De aanwezigen schenen nau
welijks adem te halen.
En wie heeft hem werkelijk ge
dood? fluisterde Palmer.
Dat is niet aan mij u mede te
deelen, dit is een zaak voor de politie.
Wivel gaf zijn collega een brief en
deze las:
„Aan de politie te Kopenhagen.
Ik heb lang geaarzeld of ik dezen
brief zou afzenden. Ik bewijs met het
verzenden van dezen brief een
die mij zwaar heeft beleedigd,
grooten dienst. Want ik heb ingezien,
dat het niet goed is, kwaad met
kwaad te vergelden. Er zal binnenkort
een man in Kopenhagen verschijnen,
die beweert Kurt Ettinger te zijn. Hij
zal zich identificeeren met papieren,
welker echtheid vaststaat. Deson
danks is de man een bedrieger. Daar
ik zonder bijbedoelingen dit bedrog
mogelijk heb gemaakt, voel ik mij nu,
na lang strijden, verplicht, u de om
standigheden uiteen te zetten. Het zal
u bekend zijn, dat ik met Jürgen Tor
ger, den zakelijken leider der firma
Loretti, verloofd ben geweest. Mijn
verloving was een teleurstelling, ik
hield van een anderen man en besloot
Torger te verlaten. Tot dit doel moest
ik mijn papieren hebben, welke Tor
ger voor mij bewaarde. Met behulp
van een valschen sleutel opende ik in
het geheim zijn schrijftafel, vond
mijn papieren en vond nog meer, het
geboortebewijs van een kind, Kurt
Jürgen Ettinger, welker data met den
geboortedatum van mijn verloofde
overeenstemde. Schoolrapporten, ge
tuigschriften en officieele papieren, ten
name van Kurt Ettinger en tenslotte
een verzegeld papier, waarin beschre
ven werd, dat een zekere Torger het
kind, Kurt Jürgen Ettinger, als het
zijne aannam. Onmiddellijk begreep
ik, dat mijn verloofde de verdwenen
zoon van Lorenz Ettinger was. Ik
wist ook, dat dit feit de verdenking
van moord op Lorenz Ettinger tegen
mijn verloofde hierdoor sterker zou
worden, dat het dus zaak voor hem
was zijn identiteit te verheimelijken.:
Daar ik graag een middel in de hand
had om pressie op hem te kunnen uit
oefenen, nam ik het papier mee. Ik
vertelde den man dien ik liefhad, van
mijn ontdekking. Hij bleek mjjn liefde
en mijn vertrouwen beiden niet waard
te zijn, hij verliet mij na korten tijd
en nam Jürgen’s papieren mede. Twee
jaar lang hoorde ik niets van hem,
maar drie weken geleden ontving ik
een brief, waarin hij mij cynisch me
dedeelde, dat hij bezig was de papie
ren van Ettinger in waarde om te
zetten. Hoewel hij aannam, dat ik het
prettig zou vinden als mijn gewezen
verloofde schade werd toegebracht en
ik dus alleen al uit idieele motieven
zou zwijgen, waren mijn helper, Arne
Hansen en hij toch wel bereid mjj in
de zaak te doen deelen. Hij noemde
een concrete som en verzocht mijn
schriftelijke toestemming, welke ik
hem, teneinde hem om den tuin te
leiden, gaf.
Ik ging echter, zoo snel als ik kon,
naar Kopenhagen om mijn vroegeren
verloofde alles te vertellen. De reis
werd een groote teleurstelling. Tor
ger, op het punt weer te trouwen, be
handelde mij zoo koel en afwijzend en
krenkte mij op een manier, waarop ik
niet nader wil ingaan, dat ik naar
Stockholm terugging, met het vaste
doel de zaken hun beloop te laten en
te zwijgen.
ACHT HONDERD JONGE MEISJES, leidsters van den Bund Deutscher
Madel, verrichten ten bate van de uit Wolhynië en Galicië gerepatrieerde
Duitsche families hulpdiensten in de Warthegouw. (Holland)
TWEE STUKKEN GESCHUT. Naast het luchtafweergeschut is
een camera met tele-lens opgesteld om het verloop van den strijd
in de lucht op de gevoelige plaat vast te leggen. (Holland)
HET STATIGE ROMERHUIS TE VENLO WORDT GERESTAUREERD.
Het huis, dat uit het begin der 16e eeuw dateert staat in het oudste stads
gedeelte van Venlo, dat thans gesloopt is. Het Romerhuis
temidden der gesloopte huizen. (Polygoon),
gif, dat deze in zijn huis bewaarde.
Het gelukte hem een dosis te stelen
en Ettinger daarmede te dooden. Hij
ging zoo handig te werk, dat hij een
volkomen veilig alibi voor den moord-
nacht had en dus te voren uit den
kring der verdachten verdween. De
opening van het testament bracht dè
groote teleurstelling. Reeds een jaar
tevoren had Ettinger zijn testament
veranderd.
En hoe kwam het dan tot al die
gebeurtenissen na den dood van Ettin
ger? Wat hoopten Hansen en mevrouw
Föns van de aanslagen op Loretti?
Mevrouw Föns heeft daar in het
geheel niets mede te maken. Haar
overmatige haat en teleurstelling uit
ten zich in aanklachten en zinnelooze
pogingen om het graf van Ettinger te
schenden, maar aan de brandstichting
en aan de vergiftigingspogingen is zij
onschuldig. Wat Hansen bewoog om
zich aan zulke zware vergrijpen
schuldig te maken en zelfs zijn spaar
penningen te gebruiken om Angersen
om te koopen, dat zal wel nooit aan
het licht komen. Zijn woede nam in
den loop der jaren ziekelijke vormen
aan. Hij voelde zich bedrogen en wil
de daarom de geheele firma vernieti
gen. Gelukkig kwam hij hier niet ver
mee. Hij zal nu alles moeten boeten.
En hoe zat de zaak met de val-
sche erfenisjagers, stak Hansen daar
ook achter?
Neen, toevallig zijn hierbij twee
misdaden in het spel. Hansen heeft
daar niets mede te maken. Zijn optre
den werd alleen mogelijk gemaakt
door Dagmar Romany. Hier, leest u
zelf maar.
beweerde,
vermogen.
Zijn bloedverwante was jarenlang de
vriendin en daarna de vrouw van zijn
meester geweest. Of hij het meisje
bewust bij zijn meester heeft gebracht
om daarmede reeds zijn slag te kun
nen slaan, is niet meer uit te zoeken.
In ieder geval heeft hij de vriend
schap en de liefde tusschen de mooie,
maar wilszwakke Birgit Föns en zijn
meester zoo veel hem mogelijk was
bevorderd. Hij zette haar aan, steeds
hoogere eischen te stellen en Ettinger
hield veel van haar.
Wanneer eischte zjj, dat hij haar
trouwen zou?
Reeds dadelijk, dat kon hij niet,
want hij meende, dat zijn eerste
vrouw nog in leven was. Hij wees in
Met een soort feestelijk gebaar
schoof dr. Wivel een nieuwe acte'in
de map van Ettinger en zei tot zijn
collega dr. Tidemann: Ik geloof,
dat de zaak binnenkort eindelijk haar
beslag krijgt.
En wat was nu eigenlijk het mo
tief van den bediende van mijnheer
Ettinger om dezen te vermoorden?
Geld, antwoordde Wivel. U
had den man moeten zien, toen hij in
zag, dat al zijn liegen en ontkennen
doelloos waren. Geldzucht en haat
traden op den voorgrond. Haat tegen
hen die hem, zooals hij
beroofd hadden van het
3®»
Ik kon echter niet goed met
mijn stiefvader overweg en vertrok in
1921, juist mondig gewórden, naar de
Vereenigde Staten. Hier ontving ik het
bericht van het overlijden van mijn
moeder. Ik was toen aangesteld bij
een circus en hier hoorde ik voor het
eerst van een firma, handelend in die
ren en gevestigd te Kopenhagen, wier
chef een zekere Lorenz Ettinger
moest zijn. Nasporingen wezen uit,
dat het hier om mijn verdwenen
Vader ging. Ik reisde naar Denemar
ken, mijn vader herkende mij echter
biet, ik hem bij den gersten blik. Ik
haatte hem, ik moest aan mijn moe
der denken, die hij had verlaten en ten
slotte had hij door zijn verdwijning
ook mij veel verdriet gedaan. De wil
hem deze daad betaald te zetten,
kwam bij mij op. Daar ik uit een cir
cus kwam, stelde hij mij dadelijk aan
on het gelukte mij ook zijn vertrou
wen te winnen. Zoo gingen de jaren
Voorbij zonder dat ik er toe kon be
sluiten mijn plan door te voeren. Ik
Verloofde mij en toen op een dag ge
beurde het ontzettende. Mijn vader
stierf en men beschuldigde mjj van
moord. Als ik indertijd mijn identiteit
bekend zou hebben gemaakt, zou
iedereen overtuigd zijn geweest, dat
ik uit wraak had gehandeld.
wS
i'
qAi^OQWm
.1
11
w
f I
B :|1
‘,r
g
L
ÉL
ié
-
l/>
-
■y
1 -
X
SS w
O'S,
-
V.
W