Maarschalk de Bono bij Generaal Franco
in
Skilessen op het droge
Boekarest - Amsterdam bij herfstweer
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
op den Donderberg - Generaals
o
w
a
Pc
lp
11
HAAGSCHE COURANT VAN MAANDAG 21 OCTOBER 1940 TWEEDE BLAD
FEUILLETON
4 V
(Polygoon),
HERFST- EN MISTSTEMMING OP EEN DER OUDE AMSTERDAMSCHE GRACHTEN.
(Nadruk verboden.)
4)
EEN AAP IN ARTIS was schijnbaar niet tevreden met zijn ver
blijf op de prachtige apenrots en koos het „hazenpad”. De kameel
kijkt wantrouwend naar den vreemden bezoeker op zijn stal.
(Polygoon)
uw schuld. Bovendien lijkt het mij
even nutteloos als belachelijk om ons
hier over de schuldvraag het hoofd te
breken.
Hoe groot is de afstand naar
het Gainermeer?
Gucker haalde de landkaart, welke
een paar scheuren had opgeloopen, uit
de machine en spreidde haar zorgvul
dig in het zand uit. Met zijn wijsvin
ger tipte hij op een bepaalde plaats.
J— Dit zal ongeveer het punt zijn,
waar wij ons op het oogenblik bevin
den. En dat hier is het Gainermeer.
De afstand bedraagt dus ongeveer hon
derd mijlen.
Dat wil dus zeggen, dat wij ons
op een marsch van tenministe vijf da
gen zouden moeten voorbereiden.
Ten eenemale onmogelijk! con
stateerde Floyd. Wij mogen niet
vergeten, dat wij veel te weinig le
vensmiddelen en, vóór alles, geen wa
ter hebben!
Gucker wierp de rest van zijn siga
ret weg. Dan blijven wij hier! Wjj
kunnen er op rekenen, dat er reeds
morgen, misschien zelfs al wel van
daag naar ons zal worden gezocht.
Stellig, verzekerde Hangen.
Maar u vergeet, dat niemand het
zal durven riskeeren in dezen zand
kuil te landen.
Dat is ook niet noodig! Men kan
er gevoegelijl mee volstaan ons van
het noodige water en wat levensmidde
len te voorzien en ons van het Gainer-
GENERAAL FRANCO ONTVANGT MAARSCHALK D E BONO. In het paleis van generaalFranco in
Madrid werd dezer dagen, in tegenwoordigheid van de ministers, militaire bevelhebbers en partij-leiders,
de Italiaansche maarschalk de Bono ontvangen. Maarschalk de Bono las een boodschap van den Duce voor
en overhandigde Franco de hem verleende hooge orde. (Hoffmann)
DE NEDERLANDSCHE SKI-VEREENIGING IS WEER MET HAAR SKI-LESSEN OP DEN DONDERBERG BIJ
LEERSUM BEGONNEN. Op de helling wordt een lange cocoslooper uitgelegd, waarop naar hartelust geoefend
kan worden. Eenige skiërs in actie. (Polygoon#
meer een paar menschen tegemoet te
sturen.
Floyd lachte spottend.
Niet slecht. Maar hoe wil je de
bemanning van het vliegtuig van je
wenschen in kennis stellen? Wij be
zitten helaas geen radio.
Gucker krabde zich verlegen op het
hoofd, maar Hangen slaagde er wel
dra in zijn beide passagiers gerust
te stellen.
Hebt u daar maar geen zorg over.
Wij piloten, seinen in dergelijke nood
gevallen met onze armen. Daardoor
kunnen wij ons heel goed verstaan
baar maken.
Mooi zoo! zei Floyd, kennelijk
opgelucht. Dan blijft ons dus voor-
loopig niet veel anders te doen dan
rustig af te wachten. Laten wij in-
tusschen maar eens zien, wat wij aan
proviand bij ons hebben.
Het resultaat van deze inventarisa
tie was niet bepaald moedgevend,
maar wanneer zij zich met een paar
tabletten chocolade, wat biscuits en
eenige bananen tevreden stelden, zou
den zij wel tot den volgenden dag
kunnen rond komen. Tot hun groote
verrassing vonden zij ook nog een
flesch whisky en van sigaretten en
tabak waren zij voorloopig voldoende
voorzien, dank zij juffrouw Harder, die
haar vriend twee groote doozen had
toegestopt.
Intusschen was de zon boven den
rand van het gebergte gestegen en
zij wierp haar verzengende stralen in
het dal.
De drie mannen legden hun vlieg-
kleeding af.
Wij hebben tenminste een scha
duwrijk dak boven ons hoofd, troostte
Gucker^ terwijl hij op de geweldige
draagvlakken van het vliegtuig wees.
Het dunkt mij het verstandigst,
dat wij ons, evenals de kippen, in het
zand ingraven en den tijd met slapen
verdrijven.
Floyd wilde juist een toestemmend
antwoord geven, toen hij plotseling
ineen dook en opgewonden Gucker’s
arm greep.
Toevallig was zijn blik langs den
Noordelijken rotswand gegleden en
daarbij had hij iets zeldzaam merk
waardigs ontdekt.
Kijk daar eens naar boven, Hans!
Precies langs den voorkant van het
draagvlak, ongeveer vijftig meter on
der den kam. Zie je daar niets?
Het duurde niet lang, of ook Gucker
bemerkte de witte gedaante, die zich
daarboven tusschen de rotsen bewoog
en duidelijk tegen den donkeren rots
wand afstak.
Hangen haalde een verrekijker uit
den cockpit en richtte hem op de, in
deze omgeving wel zeer ongewone ver
schijning.
Het is een man met een toga
vormig wit kleed. Hij schijnt ons
geen moment uit het oog te verliezen.
Hier, kijkt u maar eens, professor.
XWordt vervolgd.fi
DE DUITSCHE MILITAIRE MISSIE IN BOEKAREST. TIJDENS DE KRANSLEGGING AAN HEI
GRAF VAN DEN ONBEKENDEN SOLDAAT OP HET DUITSCHE HELDENKERKHOF.
LINKS GENERAAL HANSEN. RECHTS GENERAAL SPEIDEL. (Holland#
Hangen’s lichaam hing half buiten
boord.
Floyd greep den arm van den piloot
er voelde zijn pols.
Gelukkig, hij leeftzei hij met
een zucht van verlichting.
Het donkere gewelf van den hemel
vulde zich met licht. De kale rotspun
ten maakten zich los uit de duistere
omhulling van den nacht en leken als
door een schijnwerper te worden be
straald.
Professor Floyd opende zijn oogen en
teen hij zijn pijnlijke ledematen voel-
’e> herinnerde hij zich zijn nachtelijk
Avontuur.
Naast hem, als een bal in elkaar
prold, zijn knieën hoog opgetrokken,
teg Hans Gucker. Zijn mond stond
half open en een zacht gesnurk be
lees, dat hij er voorloopig nog weinig
Voor voelde tot de wreede werkelijk
heid terug te keeren.
Het kostte den professor eenige zelf
overwinning hem wakker te schudden.
reikend zullen zijn om de machine
weer vlot te krijgen?
Gucker. die intusschen zijn plaats
had verlaten en om het vliegtuig was
heengeloopen, stak zijn hoofd over
den rand.
Dat zal ons weinig baten! beant
woordde hij de vraag van den profes
sor. Ik vrees, dat we met een ge
broken propeller niet heel ver zullen
komen.
Mooi! riep Floyd ontsteld, wat
nu?
Er zijn twee mogelijkheden,
meende Gucker zakelijk, nadat hij de
brand in een sigaret had gestoken.
Of we binden het noodzakelijk
ste op onzen rug en probeeren te voet
het Gainermeer te bereiken, óf wij
wachten hier, tot ze ons komen halen.
Ik persoonlijk voel meer voor het laat
ste.
Hangen was achter Floyd uit de
machine geklommen. Nu liepen zij alle
drie er om heen om de schade in
oogenschouw te nemen.
De piloot brak een stuk van de ver
splinterde propeller, dat er los bij
hing, af en wierp het met een zucht
op den grond.
Ik heb u in een genoeglijke situ
atie gebracht! Het zou mij een lief
ding waard zijn geweest, als ik die
ontdekking maar voor mijzelf had ge
houden!
U vergeet, dat ik het was, die u
tot deze nachtelijke vlucht overhaal
de. Het motordefect is tenslotte niet
MERKWAARDIGE KLEEDERDRACHT UIT
SPAANSCH-MAROKKO. Een oude vrouw uit
Tetuan met haar grooten hoed.
(Holland)
Hallo Hans, vlug uit de veeren,
mijn jongen!
Gucker knipperde slaperig met zijn
oogen en bromde als een hongerige
wolf.
Uit de veeren zeg je? Man, ik
voel me als geradbraakt! Een kop
thee op bed kan er vanmorgen zeker
niet op overschieten?
Een onderdrukt gekreun van de
plaats van den piloot deed hen het ge
sprek afbreken.
Floyd klauterde naar hem toe.
Morgen Hangen! Nog steeds pijn?
Ik hoop, dat u tenminste hebt kunnen
slapen.
Het ging, antwoordde de piloot
met een flauw lachje, terwijl hij zich
oprichtte op zijn geïmproviseerde le
gerstede, welke zijn beide passagiers
met behulp van eenige wollen dekens
in orde hadden gemaakt, nadat het
hun niet zonder groote moeite was ge
lukt het vliegtuig weer in een ietwat
behoorlijker stand te brengen.
En hoe staat het met de pijn?
Hangen betastte voorzichtig zijn
voorhoofd, dat iets boven het rechter
oog een flinken buil vertoonde.
Ik heb een gevoel, of een reuzen
vliegmachine in mijn heofd rondtolt
en mijn linker arm schijnt wat ge
kneusd te zijn. Ik moet u nog wel be
danken, dat u...
Onzin! Dat was immers vanzelf
sprekend. Laten wij nu liever maar
eens beraadslagen, wat ons te doen
staat. Denkt u, dat uw krachten toe-
OW
g 1
FWiiraMg 1
te w
f
i
- 'rij
ïrsr
F,
4
i
-
r
4
'x:> K
3^
