lHAGSCHE COURANT
Dinsdag 22 October 1940.
IH
o
riW'--
IÉ
<‘ÏÜ.- i
gemengd nieuws
bal
KUNST EN LETTEREN
FILM EN BIOSCOOP
RECHTZAKEN
X
Een repetitie bij het Nationaal Ballet
CONCERTGEBOUWORKEST
CONCERT IN HET
GEMEENTEMUSEUM
PIANOMATINEE
IMRE UNGAR
DE CINEAST
RUDI HORNECKER
„De Kersentuin”
jftcht magere cacao in den handel
Kt*-'
KUNST VAN ONZEN TIJD
Onder Willem Mengelberg
lnbrek<
Een succesmatinée voor de
smalfilmliga
Zoowel klassieke als moderne
danskunst
ARBEIDER DOOR GASSEN
BEDWELMD
PRIJZENBESCHIKKING
OVERTREDEN
UITSPRAKEN
KEURINGSDIENST LIET EEN
FABRIEK VERZEGELEN
VOEDER MET KINDERWAGEN IN DE
DUISTERNIS AANGEREDEN
DE H.A.C.O. TREKKINGEN
Uit „De Kersentuin”, bij het Residentie-Tooneol.
Fie Carelsen en Piet Bron, (Polygoon).
H-l
Bij het in orde brengen van
houtgasgeneratoren
Woekerende bakker aangehouden
Bij inbraak in pakhuis thee en bank
biljetten buitgemaakt
'VIERDE BLAD
Jongen onder tank verpletterd
Vrouw gedood, kind ongedeerd
Hgenaar acht maal geverbaliseerd
Rudi Hornecker
Regina Wijnalda, Annie de Ridder
en Marjo Tal
Tentoonstelling werk F. Bobeldijk
Verdronken
f
hl
i W i
Talent
(Polygoon)
SolistWillem Andriessen
de
de
botsing
dagen.
PRIKPLANK IS VERBODEN LOTERIJ
dat grooter werkmogefljkheden
verdient
onder exotisch
namen.
De bekende Hongaarsche blinde
nist, Imre Ungar, heeft Zondagmiddag
Arrondissements-rechtbank
AFSCHEIDSCONCERT IMRE UNGAR.
Wegens het groote succes dat de Hon
gaarsche pianist Imre Ungar met zijn reci
tal in Diligentia j.l. Zondag mocht beha
len, zal de kunstenaar voor zijn vertrek
naar Hongarije, nog een afscheidsmatinée
in Diligentia geven, n.l. op Zondagmiddag
24 November a.s.
DE GROENE AMSTERDAMMER
VERSCHIJNT NIET MEER
De administratie van ,,de Groene Am
sterdammer” deelt den abonné’s van dit
weekblad mede, dat het om redenen van
financieelen aard onmogelijk is de uitgif
te van ,,de Groene” langer voort te zet
ten. Zij ziet zich genoodzaakt, mede te
deelen, dat het op 12 dezer verschenen
nummer het laatste is geweest.
Hooge Raad.
GEBRUIK GEMAAKT VAN EENS
ANDERS MERK
Wegens het in den handel brengen van
nagemaakte Indianascheermesjes heeft
de rechtbank den koopman H. v. P. al
hier, op grond van het bij art. 337 Sr.
bepaalde, veroordeeld tot een geldboete
van 100, subs, vijftig dagen hechtenis.
VEREENIGING „KUNST AAN ALLEN”.
De Vereeniging „Kunst Aan Allen” stelt
zich voor in het a.s. seizoen wederom een
serie van 5 concerten in Diligentia te ge
ven Voor deze serie zijn de navolgende
kunstenaars geëngageerd: Imre Ungar,
piano, Willem Noske, viool; Carl Flesch,
viool; Eduardo del Pueyo, piano en Jo
Vincent, zang. De data dezer serie zija
resp. op 24 Nov., 15 Dec., U Jan., 2 Febr,
en 22 Maart, alle matinée’s.
de kunstenaar
Sonatine van
No. 17705
Gisterochtend was de 20-jarige arbeider
’an Kooy uit Brakel, werkzaam bij den
Jaanhandel van de firma Schouten te
Giessen (N.B.), in de garage van de firma
’ezig met het in orde maken van de op
ie vrachtauto’s aangebrachte houtgas-
er a toren. Eenigen tijd later vond men
’em bewusteloos op een auto liggen. Ge
neeskundige hulp mocht niet meer baten,
’aarschijnlijk heeft het slachtoffer ont-
Sapte gassen binnengekregen en is ten-
ievolge daarvan om het leven gekomen.
De Amsterdamsche recherche heeft gis-
irochtend een 44-jarigen bakker aange-
cuden, die van prijsopdrijving en barn
ieren beschuldigd wordt. Ten huize van
jezen riian in de hoofdstad zijn zes balen
aker tot een gewicht van 600 pond en 26
aten zeep van 60 pond per vat in beslag
pomen, terwijl in Weesp nog beslag ge-
!?d is op een partij van 5000 k.g. raap
te,
De man had deze goederen in den ket-
aghandel gekocht en weder verkocht. Hij
erkocht tegen ongeoorloofde prijzen.
Foor de suiker vroeg hij 45 cent per pond,
oor zeep 28 cent, terwijl hij voor de
•apolie een prijs van een gulden per
ter vaststelde. Hij zal wegens overtre-
iing van de prijzenbeschikking vervolgd
torden.
.Zondag na het invallen der duisternis
^oben totnogtoe onbekende daders zich
‘ogang weten te verschaffen in het thee
huis van de grossiers in thee en kof.
0. Roelofs en Zonen in de Spuistraat
Amsterdam. Via het dak van het be-
hnde perceel hebben de dieven dit
h bereikt. Zij sloegen een dakraam in
konden doordringen in het theepakhuis.
W laadden zij een partij van duizend
thee over in leege zakken. Ver.
laadden zij deze op een bakfiets
verdwenen er mede.
.Alvorens te vertrekken openden de in
vers nog de brandkast. Vijf en tach-
bankbiljetten van tien gulden, gebor-
in een geldportefeuille, werden ge
iten. De nummers dezer bankbiljetten
bekend bij de politie.
Felle brand te Uitgeest
Hedenochtend omstreeks half zes is
brand uitgebroken in een perceel aan de
Langebuurt te Uitgeest. Dit pand, voor
heen een boerderij, is later tot woonhuis
verbouwd en wordt thans bewoond door
drie gezinnen, o.a. door den heer Rijs, in
wiens woonkamer, gelegen achter den
timmermanswinkel, de brand ontstond.
Zoodra de heer R. den brand gewaar werd,
maakte hij alarm en waarschuwde de
medebewoners, die, daar alle vertrekken
gelijkvloers zijn gelegen, zich nog tijdig
in veiligheid konden stellen. De brand
weer was spoedig ter plaatse en bestreed
het vuur, dat in den aanwezigen voor
raad hout in den timmermanswinkel gre
tig voedsel vond, met drie stralen op de
waterleiding en de ba by spuit. Het pand,
dat van hout is opgetrokken, ging met
den inventaris geheel in de vlammen op.
Het mocht de brandweer gelukken, een
eveneens uit hout opgetrokken woning,
welke op zeer korten afstand staat, te
behouden. Ook het gebouw van de R.K.
Coöperatie, dat tegenover het brandende
perceel staat, werd door het krachtig op
treden van de brandweer gespaard.
Verzekering dekt de schade.
stemmingen in Schumann’s compositie is
veel op sprekende wijze tot zijn recht ge
bracht Er zit ongetwijfeld een groote
trek in de wijze van musiceeren dezer
artiste. Bij dit Schumann’sche werk werd
daardoor de éénheid in de veelheid uit
nemend tot stand gebracht. Détails kun
nen soms aan verfijning nog winnen,
evenals aan bezonkenheid het geheel. Van
een belangwekkend talent heeft de voor
dracht in ieder geval getuigd. Het publiek
betoonde zich ook hier enthousiast.
Na de pauze speelde de celliste een
Adagio van Bach met eenvoud. Een Me
nuet van Haydn leed soms onder het niet
willen aanspreken van het instrument
(buiten de schuld van de speelster), maar
aan de zwierigheid en pit van de weer
gave deed dit niets af. Uitmuntend in
sentiment en karakter kwam „Malague-
na” van Albeniz er uit De Spaansche
sfeer was er volkomen en de toongeving
bezat de noodige sensualiteit. Het stuk
sloeg in en bezorgde de celliste sterken
bijval, zoodat een herhaling volgde. Marjo
Tal begeleidde soepel en uiterst muzikaal.
Tot slot speelde Annie der Ridder nog
Ondine van Ravel en Les collines d’Ana-
capri van Debussy. Klank, karakter en
sfeer dezer composities werden wèl aan
gevoeld. Ook hier toonde zich de betee-
kenis van dit talent, waarvan wij de ver
dere evolutie met belangstelling afwach
ten. Enthousiast applaus ook na deze
voordracht.
Het geslaagde concert genoot de aan
wezigheid van een vrij talrijk publiek.
Bij het demon teeren van een groote
olietank op het terrein van de machine
fabriek Du Croo en Branns N.V. aan den
Valkenweg te Amsterdam, is gistermid
dag een ernstig ongeluk gebeurd. De tank
was reed's ten deele gedemonteerd. Bij
het verplaatsen was de 16-jarige N. van
der E. onder de tank gekropen ter uit
voering van zijn werkzaamheden. Door
nog onopgehelderde oorzaak is het ge.
vaarte, dat circa anderhalve ton weegt,
afgegleden en op den jongen neerge
stort. Deze kreeg een schedelbasisfrac-
tuur en was vrijwel op slag dood
>,ers betrapt op ondergrondsche
poging tot inbraak
gisteravond hebben twee agenten in
?*rger te Amsterdam inbrekers in een
i'nkelpand in de Pretoriusstraat kunnen
“kappen. Het waren twee broers, onge-
40 jaar oud, uit de Dapperbuurt. Zij
?<*den zich door opensluiting toegang
’schaft tot het belendende trappenhuis.
J*' naar de bovenverdieping leidt. In het
’taal hadden zij het luik, dat toegang
tot de ruimte onder den vloer, ge
beerd. Zij waren hierin afgedaald en
,,.vonden zich onder den grond op weg
j!4’ den winkel, toen de bewoner van
k eerste verdieping tot de ontdekking
dat het zeil anders lag dan nor-
waarschuwde onmiddellijk de poli-
to. Deze had de zaak spoedig bekeken en
jJ*erde het luik dicht, zoodat de daders
^’«oor niet konden ontsnappen. In den
i'lek werden de heeren opgewacht. Het
v oude ^kenden van de politie te
Een der gebroeders is reeds vier-
iiJS* wegens braak veroordeeld, de ander
660 gevangenisstraf van vier jaar
j diefstal achter den rug. De daders
verzekerde bewaring gesteld.
Zondagavond is te Heerlerbaan (L.)
l-jarige mevr. W., die omstreeks half
ht met een kinderwagen wandelde, door
a passeerende auto, bestuurd door den
er R. uit Vaals, aangereden. De jonge
ouw werd door de auto gegrepen
i tegen den grond gesmakt, waarbij zij
a schedelbasisfractuur opliep, waaraan
1 korten tijd later is overleden. De be
narder, die de aanrijding veroorzaakte,
racht haar onmiddellijk na het ongeval
:et zijn auto naar het St. Josephszieken-
uis te Heerlen over. Het kindje in den
mder wagen kreeg geen letsel.
Het ongeluk is waarschijnlijk aan
iuisternis te wijten.
g kl. t. uit „das Wohl temper ierte
vier” van J. S. Bach.
Het verloop der stemmen was in zijn
vertolkingen wel bijzonder duidelijk te
volgen, terwijl de voordracht van pië
teit voor het gegeven en van klassieke
innerlijke evenwichtigheid getuigde. Het
spel van Imre Ungar is echter in de
eerste plaats op het dichterlijke, het ly
rische gericht, zoodat de vertolkingen
van romantische composities, waarip
het gevoelselement boven alles heerscht,
tot het beste behooren, wat deze pianist
ons te schenken heeft. De romantische
gevoelsexpressie wordt door Imre Un
gar tot maximale hoogte opgevoerd, tot
een graad, welke eerder met zijn per
soonlijkheid dan met den inhoud van het
gegeven vaak overeenstemt. Want zijn
vertolking van de Sonate in E gr.t. op
109 van L. van Beethoven, waarin de
naïeve vroeg-romantiek ontegenzegge
lijk aanwezig is, belichtte den toondich
ter toch wel op de allerliefelijkste wij
ze en beschouwde de romantische eigen
schappen in figuurlijken zin door een
vergrootglas. Ondanks deze consequent
doorgevoerde instelling ten opzichte van
het gegeven, was het spel vaak meer
ontledend dan bindend.
Beter tot haar recht kwam de Sonate
in b kl. t. op 35 van Fr. Chopin. Het
werd tot een uiting van ware dichter
lijke extase. Door onuitputtelijke fanta-
Strauss’ Don Juan en Franck’s Sym
phonic in re-mineur verhouden zich als
de gloed van de tot den middag opgaande
en naar den avond neigende zon. Licht
en warmte die overstelpen en die getem
perd zijn. Franck is, hoe innerlijk geest
driftig ook, tot bezonkenheid gekomen
terwijl Strauss nog vol ongebreidelde
durf, vol „Stur mund Drang” en meeslee-
pende jeugddrift zich openbaart. Een
geniale worp is dit vroege werk geweest,
prachtig van vorm, rijk van inhoud, per
soonlijk, oorspronkelijk, stout en sterk
van fantasie, van conceptie.
Men weet, het Concertgebouworkest en
Mengelberg bezitten het overtuigendste
bewijs voor de superioriteit hunner
Strauss-vertolking do r’so componisten op
dracht van zijn Heldenleben. Ook ditmaal
hebben orkest en leider die erkenning niet
beschaamd. De weergave was weer vir
tuoos, vol klankkleur en karakter. Détail
zoowel als groote lijn werd verzorgd. Er
was onafgebroken spanning en een begrip
dat de ernst, die van dit gloedvolle stuk
de diepe kern is, volkomen deed be
seffen.
Dan Mozart’s Pianoconcert in F dur
K.V. 459, door den toondichter op zijn
28e jaar geschreven. Wat is er van dat
eenvoudige hoofdthema van het eerste
Allegro niet gemaakt. Een uitbeelding,
om niet te zeggen, uitbuiting van alle
mogelijkheden. En hoe evenwichtig doet
daarbij zoo’n stuk aan, hoe volkomen is
de éénheid bewaard. Na deze fijne pittig
heid, de teedere lichtheid en poëzie van
het Allegretto. Welk een innigheid van
gevoel en met welk een reinheid en edele
„schroom” wordt zij tot uiting gebracht.
En dan die dialoog met de orkeststem-
men, het was alweer een weelde. Trou
wens, Andriessen en het orkest met Men
gelberg hebben dit juweel dan ook ver
rukkelijk voorgedragen Schitterend deed
het parelende spel van den pianist in de
finale. Wèl is hij het „assai” van het
Allegro nagekomen. Over een „déraille
ment” willen wij maar niets anders zeg
gen dan dat blijkbaar de muzikaalsten en
slagvaardigsten er door bedreigd en ver
rast kunnen worden. Bij het perfect loo-
pende slot en cadens was het „incident”
echter alweer vergeten. Door warmen bij
val heeft het publiek den kunstenaar van
zijn waardeering blijk gegeven.
Na de pauze Franck’s Symphonic. Vi
taal en zinvol is het eerste Allegro door
gevoerd. In teederhéden voelt men in
deze muziek het sentiment van den wijze,
in machtige episodes de extaze als van
den geloofsverkondiger. Het Allegretto
doet soms aan als een religieuse herders
zang, dan weer als een etherisch spel van
elfen. Maar het is alles sereen en wordt
door wijding gedragen. De weergave
heeft de stemming en sfeer op wel zeer
schoone wijze waarneembaar gemaakt.
Zoo ook het gelouterde van de vervoe
ringen der Finale. Het koper heeft heer
lijk geklonken en de strijkers accentueer
den de geestesvlucht, welke zich hier vol
trekt. Edel deed de drang, verzoenend
de geluidsgrootschheid naar het einde.
Het liefelijke en weidsche gaan in sere
niteit bij Franck wel wonderbaarlijk
samen. Het weldadige dezer muziek is
sterk voelbaar geweest en den bewerkers
daarvan is door het auditorium geest
driftig hulde gebracht.
Opsporingsambtenaren van de Ned.
0centrale zijn, in samenwerking met
Ju Keuringsdienst voor Waren te Alk-
Sjr en de gemeentepolitie van Zaan-
jjj), er toe overgegaan een fabriek te
yandam te verzegelen en onder bewa-
pg te stellen.
In deze fabriek werd vroeger cacao
^-werkt tot veevoeder, maar sedert kort
,erd de verwerking van dit product voor
jenschelijke consumptie ter hand geno
den. De verkoop van dit artikel, dat als
magere cacao” in den handel werd ge-
jracht, leidde er reeds toe, dat de Keu-
rjigsdienst voor waren den fabrikant ver-
jaliseerde, omdat het vetgehalte slechts
i tot 10 procent in plaats van 12 tot 15
yocent, zooals wettelijk is voorgeschre-
jen. bedroeg. Toen naderhand bleek, dat
verkoop nog niet gestaakt was, werd
tnieuw ingegrepen. De achterhaalde
partijen werden in beslag genomen met
je bepaling, dat het fabrikaat onder toe-
jcht van den Keuringsdienst voor waren
ürwerkt moest worden tot veevoeder.
Thans kwam aan het licht, dat de ze
tels van de in beslag genomen partijen
«rwijderd waren. Dit had tengevolge,
iat de fabriek verzegeld en onder bewa-
ïng werd gesteld, terwijl den eigenaar
een achttal processen-verbaal in het voor
uitzicht is gesteld.
Honderd gulden boete opgelegd
aan fabrikant
De kantonrechter te Amsterdam heeft
een schriftelijk vonnis gewezen tegen een
koopman, verdacht van overtreding van
de Loterijwet en hem veroordeeld tot
100 boete subs. 10 dagen hechtenis. De
man, directeur van een handelsonderne-
ming, laat prikplanken maken en ver
koopt die weer aan een tusschenman, die
de planken op zijn beurt weer aan win
keliers levert. De prikplank is van het
bekende formaat en men kan prijzen van
1, 0.50, 0.25, 0.15 en 0.10 winnen.
Bij de prikplank is een gebruiksaanwij
zing. Bij nauwkeurige bestudeering is het
mogelijk de oplossing te vinden en alle
prijzen te toucheeren. Maar de oplos
sing neemt uren en het overgroote deel
van de „prikkers” prikt er in het wilde
weg op los. Een winkelier, die ten gerieve
van zijn klanten de prikplank in zijn win
kel exploiteerde, verklaarde, dat hij zelf
nooit geprobeerd had de oplossing te vin
den. „Iemand, die het probeert, heeft
kans in paviljoen drie van het Wilhel-
mina-gasthuis te komen”, vond hij. Ook
de beide verbalisanten hadden geen kans
gezien de oplossing te vinden.
De ambtenaar van het O.M. eischte
500 boete, subs. 2 maanden hechtenis.
De kantonrechter veroordeelde verdach
te wegens het openlijk bevorderen van
een loterij, waarvoor geen toestemming
is verleend, tot een geldboete van ƒ100
subs. 10 dagèn hechtenis.
Verd. ging in hooger beroep.
„MEGIDOO IN SALOMO’S TIJD”
De studiekring ’s-Gravenhage en om
streken van het wetenschappelijk Voor-
aziatisch-Egyptisch Genootschap „Ex
Oriente Lux” zal in samenwerking met
de Vereeniging tot bevordering der ken
nis van „Antieke Beschaving" Zaterdag
26 October a.s. des middags te 3 uur in
een zaal van gebouw „Bagatelle”, Passage
61, ’s-Gravenhage, een bijeenkomst hou
den, bij welke gelegenheid prof. dr. J.
Simons S. J. een lezing met lichtbeelden
zal houden over „Megiddo in Salomo’s
tijd”.
sie, door ongebreidelde vaart en momen
ten van stille meditatie bloeide het werk
van Chopin in zyn volle levenskracht en
oorspronkelijkheid voor ons op. Het was
steeds nieuw van belichting, perspectief
en inhoud; het was Chopin-spel van een
waren geestverwant.
Na de pauze liet
Quatre Nénies en een
B. Bartók en de Hongaarsche Rhapso-
die no. 12 van Fr. Liszt volgen. Met de
werken van Bartók heeft Imre Ungar
eens om aandacht gevraagd voor de
veel te weinig uitgevoerde pianolitera-
tuur van dezen Hongaarschen toondich
ter, van onzen grootsten tijdgenoot op
compositorisch gebied. De meeste mo
derne pianisten hebben echter een niet
geheel ongegronde vrees voor de kwali
teit van hun toucher bij langdurig ver
tolken van Bartók-composities, in ver
band met de eischen, welke deze toon
dichter aan den aanslag stelt. Imre Un
gar heeft ons echter eenige werken in
hun volle klankschoonheid en harmoni-
schen rijkdom op meesterlijke wijze ge
openbaard. Wij mogen den begaafden
kunstenaar voor deze muzikale gaven,
waarvoor ook de overige aanwezigen
zich niet onbetuigd hebben gelaten, met
recht dankbaar zijn.
Directeur tot drieduizend gulden boete
veroordeeld
Bij een op 16 April 1938 gewezen
schriftelijk vonnis van het kantongerecht
te ’s-Gravenhage is L. B. ter zake van
overtreding van de Loterijwet (H.A.C.O.-
trekkingen) veroordeeld. In hooger be
roep heeft de Haagsche rechtbank dat
vonnis bevestigd. De Hooge Raad vernie
tigde echter laatstgenoemd vonnis wegens
vormgebrek en verwees de zaak naar het
Haagsche gerechtshof, dat toen de inlei
dende dagvaarding nietig verklaarde. Na
dat dit arrest weder door den Hoogen
Raad vernietigd was, heeft het hof het
vonnis van den kantonrechter vernietigd,
de telastelegging ten deele bewezen ver
klaard, het bewezene echter niet straf
baar geoordeeld en te dier zake den ver
dachte gedeeltelijk van rechtsvervolging
onslagen, gedeeltelijk vrijgesproken.
De procureur-generaal kwam van deze
uitspraak weder in cassatie en heden
heeft de Hooge Raad in deze zaak voor
den derden keer arrest gewezen.
De Hooge Raad vernietigde het arrest
van het hof en veroordeelde den direc
teur van de H.A.C.O. wegens het houden
van een andere loterij dan de zoodanige,
tot het aanleggen en houden waarvan de
bij de Loterijwet vereischte toestemming
is verleend, tot een geldboete van 3000
subsidiair 3 maanden hechtenis.
pia-
'*^*0*, een
pianorecital m een vrij goed bezette Di-
ligentia-zaal gegeven. De begaafde kun
stenaar opende de matinée met twee
Préludes en Fuga’s, resp. in C gr.t. en
g kl. t. uit „das Wohltemperierte Kla-
DOODELIJKE AANRIJDING OP
DEN PARALLELWEG
De 33-jarige chauffeur M. K. uit Am
sterdam, aan wiens onvoorzichtigheid te
wijten zou zijn geweest, dat hij in den
vooravond van 12 Juni j.l., met zijn
vrachtauto onder het viaduct bij den
Parallelweg op het middenpad rijdend
en daarna rechts afslaand, in
was gekomen met een rijwiel, waarop
een jongetje was gezeten, dat de Vail-
lantlaan wilde oprijden, met het nood
lottig gevolg, dat het kind kort daarna
is overleden, had drie maanden hechte
nis tegen zich hooren eischen.
De rechtbank veroordeelde K. tot een
hechtenisstraf voor den tijd van veertien
(Foto: J.S.L.-Film)
De matinée, die de Haagsche afdeeiing
van de Nederlandsche Smalfilmliga Za
terdag middag in het aardige bioscoop-
zaaltje van Instituut Schoevers heeft ge
geven. is een doorslaand succes gewor
den. Het publiek was vol belangstelling
en in grooter getale dan anders opge
komen, men kan zeggen, dat er stoelen
te kort kwamen. De naam Rudi Hornecker
is in de kringen der Smalfilmliga sinds
lang een begrip, -maar nog maar zelden
zal hij zijn publiek, ook hen die tot dus
ver nog geen werk van hem hadden
mogen zien, zóó overtuigd hebben als hij
ditmaal, op een matinée, die geheel aan
zijn cinematografisch oeuvre gewijd was,
kon doen.
Rudi Hornecker is een man, dien men
in filmkringen, ook buiten de wereld der
smalfilm, zal dienen te onthouden. Want
hij ontwikkelt zich meer en meer tot een
scheppend en persoonlijk talent, dat
grooter werkmogelijkheden verdient. In
de enkele filmpjes, die vertoond werden,
bleek Hornecker’s kunnen niet alleen als
camera-man, maar ook als regisseur en
als scenarist. Hij lijkt ons, in gelukkige
combinatie van deze drie eigenschappen,
allereerst: regisseur.
Als men, een kleuren-natuurfilmpje
„Nervi” buiten beschouwing latende, zijn
films overziet: Resignation, Het Verlan
gen, Fragment einer Ehe en De Tweede
Phase, dan blijkt ook duidelijk, dat hij
een, zijn omvangrijk materiaal overziende,
beheerschend talent is, dat zich meer en
meer uit in regie.
•„Het Verlangen” een avonturenfilm,
tijdens een reis opgenomen, bezit oor
spronkelijkheid, speelschen geest en hu
mor, reeds in deze schepping komt
Hornecker met hoofd en schouders boven
dilettantisme uit. In zijn „Fragment einer
Ehe”, dat in Duitsche titels vertoond
werd, omdat dit exemplaar op de inter
nationale film-wedstrijden te Zürich werd
vertoond (en bekroond!) bereikt Hornec-
ker eigenlijk zijn hoogtepunt. Hier slaagde
hij er in in een minimum aan ruimte,
technische en financieeie mogelijkheden
een maximum van vondsten en vaak dich
terlijke vormen aan te brengen. Na de
pauze draaide een zeker niet minder be-
langrijker gegeven: „De Tweede Phase”,
waarin de schepper een nieuwe zijde van
zijn veelzijdig filmtalent onthult: als
visueel fantast. Maar in deze film lijkt
hij aan de grenzen van smalfilm-moge-
lijkheden gekomen te zijn, althans aan
de grenzen van dit werk; want hier ge
voelt men, dat Hornecker uit het kader
gegroeid is en dat hij grooter financieelen
opzet en een breeder basis verdient, wil
hij datgene bereiken, waartoe zijn aanleg
hem stuurt.
Wij kunnen dan ook niet anders doen,
dan hier nadrukkelijk op wijzen en de hoop
en de wenschelijkheid uitspreken, dat,
in dezen tijd van reorganisatie van de
Nederlandsche film, Rudi Hornecker de
kansen zal krijgen, waarop hij, krachtens
zijn uitgesproken talent recht heeft. Dat
de heer Ad. Schoevers en de Smalfilmliga
hierop, door een matinée, de aandacht
vestigden is hun groote verdienste.
De concerten door jonge kunstenaars
in het Gemeentemuseum, die op initia
tief van de directie dezer instelling al
sinds eenige jaren gegeven worden, von
den voortgang met het optreden van bo
vengenoemde artisten, die zich respectie
velijk als celliste, piano-soliste en piano-
ensemble-speelster deden hooren.
Vóór de pauze stonden twee groote
werken op het programma, daarna een
vijftal kleinere stukken.
Met de Sonate in E-moll voor cel en
piano van Johannes Brahms werd ge
opend. Al dadelijk heeft het heerlijke,
zielvol-ernstige Allegro non troppo sterk
tot ons gesproken. De vertolking was dan
ook voortreffelijk. De celliste Regina
Wijnalda beheerscht haar instrument
technisch zeer goéd. De toon is vol, week
en zangerig. Het spel onderscheidt zich
door expressiviteit. Brahms werd met
stijlbegrip, innerlijkheid en karakter
voorgedragen. Daarbij klonk het samen
spel gaaf, wat niet minder dan aan de
celliste, aan de pianiste te danken was.
Marjo Tal is dan ook, gelijk reeds vroe
ger gezegd, een superieure musicienne. En
Brahms ligt haar bij uitstek. Zij
weet zoowel het kernachtige als het tee-
der-zielvolle van zijn kunst naar voren
tpe brengen. Wonderschoon zooals de
innig-zangerige épisodes hebben geklon
ken. Maar naast het zacht-kwijnende en
weemoedige ligt deze innerlijk verfijnde
artiste ook het lichte, geestvolle, zooals
het Allegretto bewees. De celliste gaf
hier eveneens een zinvolle opvatting te
hooren En de Finale gaven de beide
kunstenaressen met al het pittige, bruisen
de en temperamentvolle, dat hier ver-
eischt wordt. De voornaam-artistieke en
levensvolle weergave is door het audito
rium met warmte gewaardeerd.
Vervolgens speelde Annie de Ridder
Schumann’s* Carnaval. Zij liet zich ken
nen als een degelijke pianiste met een
belangrijke technische ontwikkeling, ai
lukt iets ook wel eens niet volkomen.
Haar toongeving is gezond en vitaal ge
lijk haar spel in het algemeen. Aan
levendigheid en kracht ontbreekt het al
lerminst. Maar ook voor zachtere, wee-
kere stemmingen is de zin aanwezig en
de klank krijgt dan ook de gewenschte
uitdrukking. Van de verscheidenheid van
In den kunsthandel „Kunst van onzen
Tijd”, Prins Mauritsplein 2122 (eige
naar L. Loejetzky) wordt op ’t oogen-
blik werk geëxposeerd van den Amster-
damschen kunstschilder F. Bobeldijk.
Dit is, naar wij mee'nen, de eerste
keer, dat een zoo omvangrijke tentoon
stelling van Bobeldijk’s werk in onze
stad wordt gehouden, een expositie, die
een indrukwekkend beeld geeft van zijn
kunnen en veelzijdigheid. Een rustig,
voornaam en kloek schilderij mevrouw
B. domineert aan den hoofdwand. Vooral
als portrettist heeft Bobeldijk naam ge
maakt; daarvan getuigen o.m. ook het
voortreffelijk gelijkend portret van Th.
M. Ketelaar en de indrukwekkende voor
studie van dr. Carl Muck, die ook als
psychische benadering interessant is.
Onder het oudere werk noemen wij de
moeder-schilderingen, het totaal, met de
prachtige, fijn geschilderde en uitdruk
kingsvolle handen en den kop een
gesloten, stoere oude-vrouwenkop, vol
karakter. Ook als bloemenschilder treft
Bobeldijk. Hij bezit een warm, levendig
gevoel voor kleur, en zelfs daar, waar
hij impulsief, met verve en gloed, bij
kans nonchalant te schilderen lijkt (b.v.
in zijn Irissen), speurt de opmerkzame
beschouwer spoedig, dat een streng ver
antwoord en scherp-geobserveerd „tee-
ken”-talent den basis van deze impulsie
ve schildermethode vormt. Een kundig
vakman, wiens oeuvre onze volle be
langstelling verdient.
Gistermiddag heeft het personeel van
de rivierpolitie te Rotterdam uit de Nieu
we Maas het lijk opgehaald van de 18-
jarige mej. M. A. Elve uit de Engelsche-
straat, die sedert 6 October j.l. vermist
werd. Het meisje is op dien avond ver
moedelijk door de duisternis misleid te
water geraakt
Zaterdag is een ongeveer 60-jarige
vrouw, die met haar gezin in een woon
schuit, liggende in de Vecht bij Maarsen,
woont, op een gegeven oogenblik in het
water gevallen. Men had haar spoedig op
het droge en door kunstmatige ademha
ling slaagde men erin de levensgeesten
op te wekken. Een dokter oordeelde
echter overbrenging naar een ziekenhuis
te Utrecht noodzakelijk, waar zij na aan
komst is overleden.
In de groote zaal van het dansinstituut
van mevr. Gaillard-Jorissen, Laan van
Meerdervoort 50 b, heerscht een levendi
ge drukte. De leden van het kort geleden
opgerichte Nationale Ballet oefenen en
een kleine kring van bezoekers, meeren-
deels uit de wereld van de kunst, zit in
groepjes bij elkaar en volgt in groote
spanning de prestaties van deze nieuwe
troep.
Mevr. Gaillard-Jorissen is nu hier, dan
daar, bespreekt een en ander met Iril
Gadescov, met mevr. Hiltman, die ieder
een belangrijk aandeel hebben aan den
bouw van het programma. Onderwijl
kunnen we een paar woorden wisselen
met den heer Jan Koetsier Muller, die
de artistieke leiding van het geheel heeft.
Hij is evenals mevr. Gaillard Jorissen
en allen die aan de totstandkoming van
het Nationaal Ballet medewerken, vol
geestdrift en onverflauwde toewijding.
-Zoowel klassieke als moderne Dans
kunst zullen wij brengen, zegt hij. Ik ben
er van overtuigd, dat het Nederlandsche
publiek verbaasd zal staan over het aan
tal voortreffelijke Nederlandsche krach
ten. Veel van onze menschen hebben tot
dusver hun brood moeten verdienen in
buitenlandsche balletten,
klinkende buitenlandsche namen. De
saamvoeging van deze krachten vormt
reeds de kern voor een geschoold ballet.
De jongeren hebben daarbij het voordeel,
dat zij dansen en oefenen met collega’s,
die het métier verstaan, daardoor maken
zij zeif* groote en snelle vorderingen.
Trouwenswat een prachtig materiaal
zit er onder die jongelui. Kijk daar eens
dat kleine meisje, ze is amper vijftien.
Wij volgen den blik van den heer Koet
sier Muller en zien een slank, nog kin
derlijk figuurtje, dat licht en elastisch
tusschen de andere danseresjes zweeft.
Haar gezichtje drukt geheel haar toewij
ding uitze is zichtbaar in het werk ver
diept en gaat er geheel en al in op. En
dat kan men van vrijwel alle medewer
kenden zeggen. Als de ééne groep danst,
zit een lange rij balletmeisjes langs den
muur en aan de manier, waarop zij het
dansen hunner collega’s volgen, kan men
zien, dat hun spanning onafgebroken
voortduurt. Nog nooit hebben wij met
zooveel vuur, met zooveel geestdrift eu
entrain zien repeteeren als door dit Na
tionaal Ballet. Dansers van naam en nog
onbekende, nieuwe talenten wedijveren in
toewijding en training. En wat daar, uit
gemeenschappelijk werken ontstaat,
spant onze verwachtingen. Men heeft het
gevoel, dat er iets „gebeurt”, dat het
optreden van het Nationale Ballet straks
een kunstgebeurtenis van beteekenis kan
worden. Wij zien ,,1’après midi d’ un
Faun” van Debussy, met Iril Gadescow
in den dans, dien Nijinski tot een we
reldsucces maakte. Wij zien klassiek bal
let op klassieke, zwierige Mozart-muziek
en een modernen dans, door mevr. Hilten
horeografisch gecomponeerd bij Rachma
ninoff’s Prélude. Een dans, die ons allen
plotseling ademloos gevangen houdt bin
nen den ban van een sterke, dramatische
suggestie. En als wij stil heengaan uit
dezen kring, weten wij in ieder geval
dit zeker dat nog nimmer in ons land een
ballet met zooveel verscheidenheid en met
zooveel ernstigen, kunstzinnigen arbeid
is voorbereid als dit. Wij zien de gala-
première met spanning tegemoet.
.i