lHAGSCHE COURANT Dinsdag 22 October 1940. IH o riW'-- IÉ <‘ÏÜ.- i gemengd nieuws bal KUNST EN LETTEREN FILM EN BIOSCOOP RECHTZAKEN X Een repetitie bij het Nationaal Ballet CONCERTGEBOUWORKEST CONCERT IN HET GEMEENTEMUSEUM PIANOMATINEE IMRE UNGAR DE CINEAST RUDI HORNECKER „De Kersentuin” jftcht magere cacao in den handel Kt*-' KUNST VAN ONZEN TIJD Onder Willem Mengelberg lnbrek< Een succesmatinée voor de smalfilmliga Zoowel klassieke als moderne danskunst ARBEIDER DOOR GASSEN BEDWELMD PRIJZENBESCHIKKING OVERTREDEN UITSPRAKEN KEURINGSDIENST LIET EEN FABRIEK VERZEGELEN VOEDER MET KINDERWAGEN IN DE DUISTERNIS AANGEREDEN DE H.A.C.O. TREKKINGEN Uit „De Kersentuin”, bij het Residentie-Tooneol. Fie Carelsen en Piet Bron, (Polygoon). H-l Bij het in orde brengen van houtgasgeneratoren Woekerende bakker aangehouden Bij inbraak in pakhuis thee en bank biljetten buitgemaakt 'VIERDE BLAD Jongen onder tank verpletterd Vrouw gedood, kind ongedeerd Hgenaar acht maal geverbaliseerd Rudi Hornecker Regina Wijnalda, Annie de Ridder en Marjo Tal Tentoonstelling werk F. Bobeldijk Verdronken f hl i W i Talent (Polygoon) SolistWillem Andriessen de de botsing dagen. PRIKPLANK IS VERBODEN LOTERIJ dat grooter werkmogefljkheden verdient onder exotisch namen. De bekende Hongaarsche blinde nist, Imre Ungar, heeft Zondagmiddag Arrondissements-rechtbank AFSCHEIDSCONCERT IMRE UNGAR. Wegens het groote succes dat de Hon gaarsche pianist Imre Ungar met zijn reci tal in Diligentia j.l. Zondag mocht beha len, zal de kunstenaar voor zijn vertrek naar Hongarije, nog een afscheidsmatinée in Diligentia geven, n.l. op Zondagmiddag 24 November a.s. DE GROENE AMSTERDAMMER VERSCHIJNT NIET MEER De administratie van ,,de Groene Am sterdammer” deelt den abonné’s van dit weekblad mede, dat het om redenen van financieelen aard onmogelijk is de uitgif te van ,,de Groene” langer voort te zet ten. Zij ziet zich genoodzaakt, mede te deelen, dat het op 12 dezer verschenen nummer het laatste is geweest. Hooge Raad. GEBRUIK GEMAAKT VAN EENS ANDERS MERK Wegens het in den handel brengen van nagemaakte Indianascheermesjes heeft de rechtbank den koopman H. v. P. al hier, op grond van het bij art. 337 Sr. bepaalde, veroordeeld tot een geldboete van 100, subs, vijftig dagen hechtenis. VEREENIGING „KUNST AAN ALLEN”. De Vereeniging „Kunst Aan Allen” stelt zich voor in het a.s. seizoen wederom een serie van 5 concerten in Diligentia te ge ven Voor deze serie zijn de navolgende kunstenaars geëngageerd: Imre Ungar, piano, Willem Noske, viool; Carl Flesch, viool; Eduardo del Pueyo, piano en Jo Vincent, zang. De data dezer serie zija resp. op 24 Nov., 15 Dec., U Jan., 2 Febr, en 22 Maart, alle matinée’s. de kunstenaar Sonatine van No. 17705 Gisterochtend was de 20-jarige arbeider ’an Kooy uit Brakel, werkzaam bij den Jaanhandel van de firma Schouten te Giessen (N.B.), in de garage van de firma ’ezig met het in orde maken van de op ie vrachtauto’s aangebrachte houtgas- er a toren. Eenigen tijd later vond men ’em bewusteloos op een auto liggen. Ge neeskundige hulp mocht niet meer baten, ’aarschijnlijk heeft het slachtoffer ont- Sapte gassen binnengekregen en is ten- ievolge daarvan om het leven gekomen. De Amsterdamsche recherche heeft gis- irochtend een 44-jarigen bakker aange- cuden, die van prijsopdrijving en barn ieren beschuldigd wordt. Ten huize van jezen riian in de hoofdstad zijn zes balen aker tot een gewicht van 600 pond en 26 aten zeep van 60 pond per vat in beslag pomen, terwijl in Weesp nog beslag ge- !?d is op een partij van 5000 k.g. raap te, De man had deze goederen in den ket- aghandel gekocht en weder verkocht. Hij erkocht tegen ongeoorloofde prijzen. Foor de suiker vroeg hij 45 cent per pond, oor zeep 28 cent, terwijl hij voor de •apolie een prijs van een gulden per ter vaststelde. Hij zal wegens overtre- iing van de prijzenbeschikking vervolgd torden. .Zondag na het invallen der duisternis ^oben totnogtoe onbekende daders zich ‘ogang weten te verschaffen in het thee huis van de grossiers in thee en kof. 0. Roelofs en Zonen in de Spuistraat Amsterdam. Via het dak van het be- hnde perceel hebben de dieven dit h bereikt. Zij sloegen een dakraam in konden doordringen in het theepakhuis. W laadden zij een partij van duizend thee over in leege zakken. Ver. laadden zij deze op een bakfiets verdwenen er mede. .Alvorens te vertrekken openden de in vers nog de brandkast. Vijf en tach- bankbiljetten van tien gulden, gebor- in een geldportefeuille, werden ge iten. De nummers dezer bankbiljetten bekend bij de politie. Felle brand te Uitgeest Hedenochtend omstreeks half zes is brand uitgebroken in een perceel aan de Langebuurt te Uitgeest. Dit pand, voor heen een boerderij, is later tot woonhuis verbouwd en wordt thans bewoond door drie gezinnen, o.a. door den heer Rijs, in wiens woonkamer, gelegen achter den timmermanswinkel, de brand ontstond. Zoodra de heer R. den brand gewaar werd, maakte hij alarm en waarschuwde de medebewoners, die, daar alle vertrekken gelijkvloers zijn gelegen, zich nog tijdig in veiligheid konden stellen. De brand weer was spoedig ter plaatse en bestreed het vuur, dat in den aanwezigen voor raad hout in den timmermanswinkel gre tig voedsel vond, met drie stralen op de waterleiding en de ba by spuit. Het pand, dat van hout is opgetrokken, ging met den inventaris geheel in de vlammen op. Het mocht de brandweer gelukken, een eveneens uit hout opgetrokken woning, welke op zeer korten afstand staat, te behouden. Ook het gebouw van de R.K. Coöperatie, dat tegenover het brandende perceel staat, werd door het krachtig op treden van de brandweer gespaard. Verzekering dekt de schade. stemmingen in Schumann’s compositie is veel op sprekende wijze tot zijn recht ge bracht Er zit ongetwijfeld een groote trek in de wijze van musiceeren dezer artiste. Bij dit Schumann’sche werk werd daardoor de éénheid in de veelheid uit nemend tot stand gebracht. Détails kun nen soms aan verfijning nog winnen, evenals aan bezonkenheid het geheel. Van een belangwekkend talent heeft de voor dracht in ieder geval getuigd. Het publiek betoonde zich ook hier enthousiast. Na de pauze speelde de celliste een Adagio van Bach met eenvoud. Een Me nuet van Haydn leed soms onder het niet willen aanspreken van het instrument (buiten de schuld van de speelster), maar aan de zwierigheid en pit van de weer gave deed dit niets af. Uitmuntend in sentiment en karakter kwam „Malague- na” van Albeniz er uit De Spaansche sfeer was er volkomen en de toongeving bezat de noodige sensualiteit. Het stuk sloeg in en bezorgde de celliste sterken bijval, zoodat een herhaling volgde. Marjo Tal begeleidde soepel en uiterst muzikaal. Tot slot speelde Annie der Ridder nog Ondine van Ravel en Les collines d’Ana- capri van Debussy. Klank, karakter en sfeer dezer composities werden wèl aan gevoeld. Ook hier toonde zich de betee- kenis van dit talent, waarvan wij de ver dere evolutie met belangstelling afwach ten. Enthousiast applaus ook na deze voordracht. Het geslaagde concert genoot de aan wezigheid van een vrij talrijk publiek. Bij het demon teeren van een groote olietank op het terrein van de machine fabriek Du Croo en Branns N.V. aan den Valkenweg te Amsterdam, is gistermid dag een ernstig ongeluk gebeurd. De tank was reed's ten deele gedemonteerd. Bij het verplaatsen was de 16-jarige N. van der E. onder de tank gekropen ter uit voering van zijn werkzaamheden. Door nog onopgehelderde oorzaak is het ge. vaarte, dat circa anderhalve ton weegt, afgegleden en op den jongen neerge stort. Deze kreeg een schedelbasisfrac- tuur en was vrijwel op slag dood >,ers betrapt op ondergrondsche poging tot inbraak gisteravond hebben twee agenten in ?*rger te Amsterdam inbrekers in een i'nkelpand in de Pretoriusstraat kunnen “kappen. Het waren twee broers, onge- 40 jaar oud, uit de Dapperbuurt. Zij ?<*den zich door opensluiting toegang ’schaft tot het belendende trappenhuis. J*' naar de bovenverdieping leidt. In het ’taal hadden zij het luik, dat toegang tot de ruimte onder den vloer, ge beerd. Zij waren hierin afgedaald en ,,.vonden zich onder den grond op weg j!4’ den winkel, toen de bewoner van k eerste verdieping tot de ontdekking dat het zeil anders lag dan nor- waarschuwde onmiddellijk de poli- to. Deze had de zaak spoedig bekeken en jJ*erde het luik dicht, zoodat de daders ^’«oor niet konden ontsnappen. In den i'lek werden de heeren opgewacht. Het v oude ^kenden van de politie te Een der gebroeders is reeds vier- iiJS* wegens braak veroordeeld, de ander 660 gevangenisstraf van vier jaar j diefstal achter den rug. De daders verzekerde bewaring gesteld. Zondagavond is te Heerlerbaan (L.) l-jarige mevr. W., die omstreeks half ht met een kinderwagen wandelde, door a passeerende auto, bestuurd door den er R. uit Vaals, aangereden. De jonge ouw werd door de auto gegrepen i tegen den grond gesmakt, waarbij zij a schedelbasisfractuur opliep, waaraan 1 korten tijd later is overleden. De be narder, die de aanrijding veroorzaakte, racht haar onmiddellijk na het ongeval :et zijn auto naar het St. Josephszieken- uis te Heerlen over. Het kindje in den mder wagen kreeg geen letsel. Het ongeluk is waarschijnlijk aan iuisternis te wijten. g kl. t. uit „das Wohl temper ierte vier” van J. S. Bach. Het verloop der stemmen was in zijn vertolkingen wel bijzonder duidelijk te volgen, terwijl de voordracht van pië teit voor het gegeven en van klassieke innerlijke evenwichtigheid getuigde. Het spel van Imre Ungar is echter in de eerste plaats op het dichterlijke, het ly rische gericht, zoodat de vertolkingen van romantische composities, waarip het gevoelselement boven alles heerscht, tot het beste behooren, wat deze pianist ons te schenken heeft. De romantische gevoelsexpressie wordt door Imre Un gar tot maximale hoogte opgevoerd, tot een graad, welke eerder met zijn per soonlijkheid dan met den inhoud van het gegeven vaak overeenstemt. Want zijn vertolking van de Sonate in E gr.t. op 109 van L. van Beethoven, waarin de naïeve vroeg-romantiek ontegenzegge lijk aanwezig is, belichtte den toondich ter toch wel op de allerliefelijkste wij ze en beschouwde de romantische eigen schappen in figuurlijken zin door een vergrootglas. Ondanks deze consequent doorgevoerde instelling ten opzichte van het gegeven, was het spel vaak meer ontledend dan bindend. Beter tot haar recht kwam de Sonate in b kl. t. op 35 van Fr. Chopin. Het werd tot een uiting van ware dichter lijke extase. Door onuitputtelijke fanta- Strauss’ Don Juan en Franck’s Sym phonic in re-mineur verhouden zich als de gloed van de tot den middag opgaande en naar den avond neigende zon. Licht en warmte die overstelpen en die getem perd zijn. Franck is, hoe innerlijk geest driftig ook, tot bezonkenheid gekomen terwijl Strauss nog vol ongebreidelde durf, vol „Stur mund Drang” en meeslee- pende jeugddrift zich openbaart. Een geniale worp is dit vroege werk geweest, prachtig van vorm, rijk van inhoud, per soonlijk, oorspronkelijk, stout en sterk van fantasie, van conceptie. Men weet, het Concertgebouworkest en Mengelberg bezitten het overtuigendste bewijs voor de superioriteit hunner Strauss-vertolking do r’so componisten op dracht van zijn Heldenleben. Ook ditmaal hebben orkest en leider die erkenning niet beschaamd. De weergave was weer vir tuoos, vol klankkleur en karakter. Détail zoowel als groote lijn werd verzorgd. Er was onafgebroken spanning en een begrip dat de ernst, die van dit gloedvolle stuk de diepe kern is, volkomen deed be seffen. Dan Mozart’s Pianoconcert in F dur K.V. 459, door den toondichter op zijn 28e jaar geschreven. Wat is er van dat eenvoudige hoofdthema van het eerste Allegro niet gemaakt. Een uitbeelding, om niet te zeggen, uitbuiting van alle mogelijkheden. En hoe evenwichtig doet daarbij zoo’n stuk aan, hoe volkomen is de éénheid bewaard. Na deze fijne pittig heid, de teedere lichtheid en poëzie van het Allegretto. Welk een innigheid van gevoel en met welk een reinheid en edele „schroom” wordt zij tot uiting gebracht. En dan die dialoog met de orkeststem- men, het was alweer een weelde. Trou wens, Andriessen en het orkest met Men gelberg hebben dit juweel dan ook ver rukkelijk voorgedragen Schitterend deed het parelende spel van den pianist in de finale. Wèl is hij het „assai” van het Allegro nagekomen. Over een „déraille ment” willen wij maar niets anders zeg gen dan dat blijkbaar de muzikaalsten en slagvaardigsten er door bedreigd en ver rast kunnen worden. Bij het perfect loo- pende slot en cadens was het „incident” echter alweer vergeten. Door warmen bij val heeft het publiek den kunstenaar van zijn waardeering blijk gegeven. Na de pauze Franck’s Symphonic. Vi taal en zinvol is het eerste Allegro door gevoerd. In teederhéden voelt men in deze muziek het sentiment van den wijze, in machtige episodes de extaze als van den geloofsverkondiger. Het Allegretto doet soms aan als een religieuse herders zang, dan weer als een etherisch spel van elfen. Maar het is alles sereen en wordt door wijding gedragen. De weergave heeft de stemming en sfeer op wel zeer schoone wijze waarneembaar gemaakt. Zoo ook het gelouterde van de vervoe ringen der Finale. Het koper heeft heer lijk geklonken en de strijkers accentueer den de geestesvlucht, welke zich hier vol trekt. Edel deed de drang, verzoenend de geluidsgrootschheid naar het einde. Het liefelijke en weidsche gaan in sere niteit bij Franck wel wonderbaarlijk samen. Het weldadige dezer muziek is sterk voelbaar geweest en den bewerkers daarvan is door het auditorium geest driftig hulde gebracht. Opsporingsambtenaren van de Ned. 0centrale zijn, in samenwerking met Ju Keuringsdienst voor Waren te Alk- Sjr en de gemeentepolitie van Zaan- jjj), er toe overgegaan een fabriek te yandam te verzegelen en onder bewa- pg te stellen. In deze fabriek werd vroeger cacao ^-werkt tot veevoeder, maar sedert kort ,erd de verwerking van dit product voor jenschelijke consumptie ter hand geno den. De verkoop van dit artikel, dat als magere cacao” in den handel werd ge- jracht, leidde er reeds toe, dat de Keu- rjigsdienst voor waren den fabrikant ver- jaliseerde, omdat het vetgehalte slechts i tot 10 procent in plaats van 12 tot 15 yocent, zooals wettelijk is voorgeschre- jen. bedroeg. Toen naderhand bleek, dat verkoop nog niet gestaakt was, werd tnieuw ingegrepen. De achterhaalde partijen werden in beslag genomen met je bepaling, dat het fabrikaat onder toe- jcht van den Keuringsdienst voor waren ürwerkt moest worden tot veevoeder. Thans kwam aan het licht, dat de ze tels van de in beslag genomen partijen «rwijderd waren. Dit had tengevolge, iat de fabriek verzegeld en onder bewa- ïng werd gesteld, terwijl den eigenaar een achttal processen-verbaal in het voor uitzicht is gesteld. Honderd gulden boete opgelegd aan fabrikant De kantonrechter te Amsterdam heeft een schriftelijk vonnis gewezen tegen een koopman, verdacht van overtreding van de Loterijwet en hem veroordeeld tot 100 boete subs. 10 dagen hechtenis. De man, directeur van een handelsonderne- ming, laat prikplanken maken en ver koopt die weer aan een tusschenman, die de planken op zijn beurt weer aan win keliers levert. De prikplank is van het bekende formaat en men kan prijzen van 1, 0.50, 0.25, 0.15 en 0.10 winnen. Bij de prikplank is een gebruiksaanwij zing. Bij nauwkeurige bestudeering is het mogelijk de oplossing te vinden en alle prijzen te toucheeren. Maar de oplos sing neemt uren en het overgroote deel van de „prikkers” prikt er in het wilde weg op los. Een winkelier, die ten gerieve van zijn klanten de prikplank in zijn win kel exploiteerde, verklaarde, dat hij zelf nooit geprobeerd had de oplossing te vin den. „Iemand, die het probeert, heeft kans in paviljoen drie van het Wilhel- mina-gasthuis te komen”, vond hij. Ook de beide verbalisanten hadden geen kans gezien de oplossing te vinden. De ambtenaar van het O.M. eischte 500 boete, subs. 2 maanden hechtenis. De kantonrechter veroordeelde verdach te wegens het openlijk bevorderen van een loterij, waarvoor geen toestemming is verleend, tot een geldboete van ƒ100 subs. 10 dagèn hechtenis. Verd. ging in hooger beroep. „MEGIDOO IN SALOMO’S TIJD” De studiekring ’s-Gravenhage en om streken van het wetenschappelijk Voor- aziatisch-Egyptisch Genootschap „Ex Oriente Lux” zal in samenwerking met de Vereeniging tot bevordering der ken nis van „Antieke Beschaving" Zaterdag 26 October a.s. des middags te 3 uur in een zaal van gebouw „Bagatelle”, Passage 61, ’s-Gravenhage, een bijeenkomst hou den, bij welke gelegenheid prof. dr. J. Simons S. J. een lezing met lichtbeelden zal houden over „Megiddo in Salomo’s tijd”. sie, door ongebreidelde vaart en momen ten van stille meditatie bloeide het werk van Chopin in zyn volle levenskracht en oorspronkelijkheid voor ons op. Het was steeds nieuw van belichting, perspectief en inhoud; het was Chopin-spel van een waren geestverwant. Na de pauze liet Quatre Nénies en een B. Bartók en de Hongaarsche Rhapso- die no. 12 van Fr. Liszt volgen. Met de werken van Bartók heeft Imre Ungar eens om aandacht gevraagd voor de veel te weinig uitgevoerde pianolitera- tuur van dezen Hongaarschen toondich ter, van onzen grootsten tijdgenoot op compositorisch gebied. De meeste mo derne pianisten hebben echter een niet geheel ongegronde vrees voor de kwali teit van hun toucher bij langdurig ver tolken van Bartók-composities, in ver band met de eischen, welke deze toon dichter aan den aanslag stelt. Imre Un gar heeft ons echter eenige werken in hun volle klankschoonheid en harmoni- schen rijkdom op meesterlijke wijze ge openbaard. Wij mogen den begaafden kunstenaar voor deze muzikale gaven, waarvoor ook de overige aanwezigen zich niet onbetuigd hebben gelaten, met recht dankbaar zijn. Directeur tot drieduizend gulden boete veroordeeld Bij een op 16 April 1938 gewezen schriftelijk vonnis van het kantongerecht te ’s-Gravenhage is L. B. ter zake van overtreding van de Loterijwet (H.A.C.O.- trekkingen) veroordeeld. In hooger be roep heeft de Haagsche rechtbank dat vonnis bevestigd. De Hooge Raad vernie tigde echter laatstgenoemd vonnis wegens vormgebrek en verwees de zaak naar het Haagsche gerechtshof, dat toen de inlei dende dagvaarding nietig verklaarde. Na dat dit arrest weder door den Hoogen Raad vernietigd was, heeft het hof het vonnis van den kantonrechter vernietigd, de telastelegging ten deele bewezen ver klaard, het bewezene echter niet straf baar geoordeeld en te dier zake den ver dachte gedeeltelijk van rechtsvervolging onslagen, gedeeltelijk vrijgesproken. De procureur-generaal kwam van deze uitspraak weder in cassatie en heden heeft de Hooge Raad in deze zaak voor den derden keer arrest gewezen. De Hooge Raad vernietigde het arrest van het hof en veroordeelde den direc teur van de H.A.C.O. wegens het houden van een andere loterij dan de zoodanige, tot het aanleggen en houden waarvan de bij de Loterijwet vereischte toestemming is verleend, tot een geldboete van 3000 subsidiair 3 maanden hechtenis. pia- '*^*0*, een pianorecital m een vrij goed bezette Di- ligentia-zaal gegeven. De begaafde kun stenaar opende de matinée met twee Préludes en Fuga’s, resp. in C gr.t. en g kl. t. uit „das Wohltemperierte Kla- DOODELIJKE AANRIJDING OP DEN PARALLELWEG De 33-jarige chauffeur M. K. uit Am sterdam, aan wiens onvoorzichtigheid te wijten zou zijn geweest, dat hij in den vooravond van 12 Juni j.l., met zijn vrachtauto onder het viaduct bij den Parallelweg op het middenpad rijdend en daarna rechts afslaand, in was gekomen met een rijwiel, waarop een jongetje was gezeten, dat de Vail- lantlaan wilde oprijden, met het nood lottig gevolg, dat het kind kort daarna is overleden, had drie maanden hechte nis tegen zich hooren eischen. De rechtbank veroordeelde K. tot een hechtenisstraf voor den tijd van veertien (Foto: J.S.L.-Film) De matinée, die de Haagsche afdeeiing van de Nederlandsche Smalfilmliga Za terdag middag in het aardige bioscoop- zaaltje van Instituut Schoevers heeft ge geven. is een doorslaand succes gewor den. Het publiek was vol belangstelling en in grooter getale dan anders opge komen, men kan zeggen, dat er stoelen te kort kwamen. De naam Rudi Hornecker is in de kringen der Smalfilmliga sinds lang een begrip, -maar nog maar zelden zal hij zijn publiek, ook hen die tot dus ver nog geen werk van hem hadden mogen zien, zóó overtuigd hebben als hij ditmaal, op een matinée, die geheel aan zijn cinematografisch oeuvre gewijd was, kon doen. Rudi Hornecker is een man, dien men in filmkringen, ook buiten de wereld der smalfilm, zal dienen te onthouden. Want hij ontwikkelt zich meer en meer tot een scheppend en persoonlijk talent, dat grooter werkmogelijkheden verdient. In de enkele filmpjes, die vertoond werden, bleek Hornecker’s kunnen niet alleen als camera-man, maar ook als regisseur en als scenarist. Hij lijkt ons, in gelukkige combinatie van deze drie eigenschappen, allereerst: regisseur. Als men, een kleuren-natuurfilmpje „Nervi” buiten beschouwing latende, zijn films overziet: Resignation, Het Verlan gen, Fragment einer Ehe en De Tweede Phase, dan blijkt ook duidelijk, dat hij een, zijn omvangrijk materiaal overziende, beheerschend talent is, dat zich meer en meer uit in regie. •„Het Verlangen” een avonturenfilm, tijdens een reis opgenomen, bezit oor spronkelijkheid, speelschen geest en hu mor, reeds in deze schepping komt Hornecker met hoofd en schouders boven dilettantisme uit. In zijn „Fragment einer Ehe”, dat in Duitsche titels vertoond werd, omdat dit exemplaar op de inter nationale film-wedstrijden te Zürich werd vertoond (en bekroond!) bereikt Hornec- ker eigenlijk zijn hoogtepunt. Hier slaagde hij er in in een minimum aan ruimte, technische en financieeie mogelijkheden een maximum van vondsten en vaak dich terlijke vormen aan te brengen. Na de pauze draaide een zeker niet minder be- langrijker gegeven: „De Tweede Phase”, waarin de schepper een nieuwe zijde van zijn veelzijdig filmtalent onthult: als visueel fantast. Maar in deze film lijkt hij aan de grenzen van smalfilm-moge- lijkheden gekomen te zijn, althans aan de grenzen van dit werk; want hier ge voelt men, dat Hornecker uit het kader gegroeid is en dat hij grooter financieelen opzet en een breeder basis verdient, wil hij datgene bereiken, waartoe zijn aanleg hem stuurt. Wij kunnen dan ook niet anders doen, dan hier nadrukkelijk op wijzen en de hoop en de wenschelijkheid uitspreken, dat, in dezen tijd van reorganisatie van de Nederlandsche film, Rudi Hornecker de kansen zal krijgen, waarop hij, krachtens zijn uitgesproken talent recht heeft. Dat de heer Ad. Schoevers en de Smalfilmliga hierop, door een matinée, de aandacht vestigden is hun groote verdienste. De concerten door jonge kunstenaars in het Gemeentemuseum, die op initia tief van de directie dezer instelling al sinds eenige jaren gegeven worden, von den voortgang met het optreden van bo vengenoemde artisten, die zich respectie velijk als celliste, piano-soliste en piano- ensemble-speelster deden hooren. Vóór de pauze stonden twee groote werken op het programma, daarna een vijftal kleinere stukken. Met de Sonate in E-moll voor cel en piano van Johannes Brahms werd ge opend. Al dadelijk heeft het heerlijke, zielvol-ernstige Allegro non troppo sterk tot ons gesproken. De vertolking was dan ook voortreffelijk. De celliste Regina Wijnalda beheerscht haar instrument technisch zeer goéd. De toon is vol, week en zangerig. Het spel onderscheidt zich door expressiviteit. Brahms werd met stijlbegrip, innerlijkheid en karakter voorgedragen. Daarbij klonk het samen spel gaaf, wat niet minder dan aan de celliste, aan de pianiste te danken was. Marjo Tal is dan ook, gelijk reeds vroe ger gezegd, een superieure musicienne. En Brahms ligt haar bij uitstek. Zij weet zoowel het kernachtige als het tee- der-zielvolle van zijn kunst naar voren tpe brengen. Wonderschoon zooals de innig-zangerige épisodes hebben geklon ken. Maar naast het zacht-kwijnende en weemoedige ligt deze innerlijk verfijnde artiste ook het lichte, geestvolle, zooals het Allegretto bewees. De celliste gaf hier eveneens een zinvolle opvatting te hooren En de Finale gaven de beide kunstenaressen met al het pittige, bruisen de en temperamentvolle, dat hier ver- eischt wordt. De voornaam-artistieke en levensvolle weergave is door het audito rium met warmte gewaardeerd. Vervolgens speelde Annie de Ridder Schumann’s* Carnaval. Zij liet zich ken nen als een degelijke pianiste met een belangrijke technische ontwikkeling, ai lukt iets ook wel eens niet volkomen. Haar toongeving is gezond en vitaal ge lijk haar spel in het algemeen. Aan levendigheid en kracht ontbreekt het al lerminst. Maar ook voor zachtere, wee- kere stemmingen is de zin aanwezig en de klank krijgt dan ook de gewenschte uitdrukking. Van de verscheidenheid van In den kunsthandel „Kunst van onzen Tijd”, Prins Mauritsplein 2122 (eige naar L. Loejetzky) wordt op ’t oogen- blik werk geëxposeerd van den Amster- damschen kunstschilder F. Bobeldijk. Dit is, naar wij mee'nen, de eerste keer, dat een zoo omvangrijke tentoon stelling van Bobeldijk’s werk in onze stad wordt gehouden, een expositie, die een indrukwekkend beeld geeft van zijn kunnen en veelzijdigheid. Een rustig, voornaam en kloek schilderij mevrouw B. domineert aan den hoofdwand. Vooral als portrettist heeft Bobeldijk naam ge maakt; daarvan getuigen o.m. ook het voortreffelijk gelijkend portret van Th. M. Ketelaar en de indrukwekkende voor studie van dr. Carl Muck, die ook als psychische benadering interessant is. Onder het oudere werk noemen wij de moeder-schilderingen, het totaal, met de prachtige, fijn geschilderde en uitdruk kingsvolle handen en den kop een gesloten, stoere oude-vrouwenkop, vol karakter. Ook als bloemenschilder treft Bobeldijk. Hij bezit een warm, levendig gevoel voor kleur, en zelfs daar, waar hij impulsief, met verve en gloed, bij kans nonchalant te schilderen lijkt (b.v. in zijn Irissen), speurt de opmerkzame beschouwer spoedig, dat een streng ver antwoord en scherp-geobserveerd „tee- ken”-talent den basis van deze impulsie ve schildermethode vormt. Een kundig vakman, wiens oeuvre onze volle be langstelling verdient. Gistermiddag heeft het personeel van de rivierpolitie te Rotterdam uit de Nieu we Maas het lijk opgehaald van de 18- jarige mej. M. A. Elve uit de Engelsche- straat, die sedert 6 October j.l. vermist werd. Het meisje is op dien avond ver moedelijk door de duisternis misleid te water geraakt Zaterdag is een ongeveer 60-jarige vrouw, die met haar gezin in een woon schuit, liggende in de Vecht bij Maarsen, woont, op een gegeven oogenblik in het water gevallen. Men had haar spoedig op het droge en door kunstmatige ademha ling slaagde men erin de levensgeesten op te wekken. Een dokter oordeelde echter overbrenging naar een ziekenhuis te Utrecht noodzakelijk, waar zij na aan komst is overleden. In de groote zaal van het dansinstituut van mevr. Gaillard-Jorissen, Laan van Meerdervoort 50 b, heerscht een levendi ge drukte. De leden van het kort geleden opgerichte Nationale Ballet oefenen en een kleine kring van bezoekers, meeren- deels uit de wereld van de kunst, zit in groepjes bij elkaar en volgt in groote spanning de prestaties van deze nieuwe troep. Mevr. Gaillard-Jorissen is nu hier, dan daar, bespreekt een en ander met Iril Gadescov, met mevr. Hiltman, die ieder een belangrijk aandeel hebben aan den bouw van het programma. Onderwijl kunnen we een paar woorden wisselen met den heer Jan Koetsier Muller, die de artistieke leiding van het geheel heeft. Hij is evenals mevr. Gaillard Jorissen en allen die aan de totstandkoming van het Nationaal Ballet medewerken, vol geestdrift en onverflauwde toewijding. -Zoowel klassieke als moderne Dans kunst zullen wij brengen, zegt hij. Ik ben er van overtuigd, dat het Nederlandsche publiek verbaasd zal staan over het aan tal voortreffelijke Nederlandsche krach ten. Veel van onze menschen hebben tot dusver hun brood moeten verdienen in buitenlandsche balletten, klinkende buitenlandsche namen. De saamvoeging van deze krachten vormt reeds de kern voor een geschoold ballet. De jongeren hebben daarbij het voordeel, dat zij dansen en oefenen met collega’s, die het métier verstaan, daardoor maken zij zeif* groote en snelle vorderingen. Trouwenswat een prachtig materiaal zit er onder die jongelui. Kijk daar eens dat kleine meisje, ze is amper vijftien. Wij volgen den blik van den heer Koet sier Muller en zien een slank, nog kin derlijk figuurtje, dat licht en elastisch tusschen de andere danseresjes zweeft. Haar gezichtje drukt geheel haar toewij ding uitze is zichtbaar in het werk ver diept en gaat er geheel en al in op. En dat kan men van vrijwel alle medewer kenden zeggen. Als de ééne groep danst, zit een lange rij balletmeisjes langs den muur en aan de manier, waarop zij het dansen hunner collega’s volgen, kan men zien, dat hun spanning onafgebroken voortduurt. Nog nooit hebben wij met zooveel vuur, met zooveel geestdrift eu entrain zien repeteeren als door dit Na tionaal Ballet. Dansers van naam en nog onbekende, nieuwe talenten wedijveren in toewijding en training. En wat daar, uit gemeenschappelijk werken ontstaat, spant onze verwachtingen. Men heeft het gevoel, dat er iets „gebeurt”, dat het optreden van het Nationale Ballet straks een kunstgebeurtenis van beteekenis kan worden. Wij zien ,,1’après midi d’ un Faun” van Debussy, met Iril Gadescow in den dans, dien Nijinski tot een we reldsucces maakte. Wij zien klassiek bal let op klassieke, zwierige Mozart-muziek en een modernen dans, door mevr. Hilten horeografisch gecomponeerd bij Rachma ninoff’s Prélude. Een dans, die ons allen plotseling ademloos gevangen houdt bin nen den ban van een sterke, dramatische suggestie. En als wij stil heengaan uit dezen kring, weten wij in ieder geval dit zeker dat nog nimmer in ons land een ballet met zooveel verscheidenheid en met zooveel ernstigen, kunstzinnigen arbeid is voorbereid als dit. Wij zien de gala- première met spanning tegemoet. .i

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 13