n
groot deel verwoest - Speelgoedindustrie
in
voor
Kranslegging te Berlijn - De eerste centrale keuken te Rotterdam - Opbouw
Lotharingen - Tsjoengking
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
ifi
Mü»
1113#
H
OM»
ft ww
raft
sR
HAAGSCHE COURANT VAN WOENSDAG 23 OCTOBER 1940
TWEEDE BLAD
FEUILLETON
I
rawrara;"^' 'z
f ra-rara
—rara?
gl 1
o
DE KORTEN TIJD GELEDEN OP UITNOODIGING VAN MINISTER
FUNK TE BERLIJN VERTOEVENDE ITALIAANSCHE MINISTER VAN
UNTER DEN LINDEN EEN KRANS.
(Nadruk verboden.)
het
(Wordt vervolgd.).
land,
eerst
IN DE STREKEN VAN LOTHARINGEN, WELKE DOOR DEN VELD
TOCHT IN HET WESTEN GELEDEN HEBBEN. zijn de opbouwwerk-
zaamheden in vollen gang. Hier worden vernielde
telefoonkabels gerepareerd.
won de moeilijkste hindernissen en be
klom de steilste rotswanden met een
vaardigheid, welke zijn zooveel slan
kere metgezel nauwelijks vermocht te
evenaren.
Floyd klom over de laatste uitste
kende rotspunt heen, trok den achter
hem komenden Gucker omhoog en liet
zijn blik met welgevallen over het
breede dal beneden hem dwalen.
Dat hebben we al weer netjes
klaar gespeeld! vond Hans Gucker,
terwijl hij zich het voorhoofd afwisch-
te.
Diep onder hen, op den bodem van
den ruimen, slechts aan één zijde open
dalketel, stond het vliegtuig en de nie
tige zwarte punt, die zich daarvoor
bewoog, was Karl Hangen.
Floyd wijdde zijn aandacht aan het
smalle rotspad, waarop zij beiden
stonden en dat in een wirwar van klo
ven en spleten verloren ging.
Hier moet die kerel ergens heb
ben gestaan! zei hij nadenkend. Ik
ben er van overtuigd, dat het de
moeite waard is dit pad eens af te
loopen. Misschien vinden wij aan den
anderen kant van den berg dan wel
de sporen van die geheimzinnige stad
of althans van een nederzetting. Ik
zou tenminste geen andere verklaring
voor de aanwezigheid van menschen
in deze streek weten te geven.
Gucker knikte en onderzocht zijn
revolver, welke hij uit den achterzak
van zijn pantalon trok.
Mij dunkt, dat het alleen één van
die wilde bergstammen kan zijn, ver-
Het bleek, dat Gucker, zijn weinig
sportieve figuur ten spijt, een uitste
kende bergbeklimmer was. Hij over-
moedelijk Dauris. Zeldzaam onsym-
pathieke menschen, die ons wel niet
met open armen zullen ontvangen.
Voor alle zekerheid zullen we dezen
proppenschieter tenminste maar bij
de hand houden.
De beide mannen begonnen hun
wandeling over het nauwelijks een
meter breede pad, dat tusschen hoo-
gere en lagere rotsblokken en vlak
langs den rand van den afgrond naaar
een onbekende bestemming leidde.
Een grenzenlooze eenzaamheid hield
het tweetal omvangen. Geen dier en
geen plant scheen hier te kunnen le
ven. Kaal en dor, geblakerd door de
gloeiende zon, lagen hier de rotsen,
zorgvuldig gemeden zelfs door de aas
gieren, welker hol gekrijsch anders de
meest verlaten wildernis nog wel een
schijn van leven pleegt te geven.
Ongeveer een uur konden de beide
mannen in de verzengende stralen van
de woestijnzon hebben geloopen, toen
zij bij een bocht plotseling een tot dus
ver voor hen verborgen gebleven hoog
vlakte ontdekten, welke zich aan de
andere zijde van den bergwand uit
strekte. Zij bleven staan en lieten hun
blik over het landschap beneden hen
dwalen.
Het was Floyd, die tenslotte
zwijgen verbrak. In zijn stem lag on
miskenbare teleurstelling, toen hij zei:
Niets! Geen enkele leemen hut,
geen tent, niets!
Inderdaad, maar ik moet beken
nen, dat ik eenigszins teleurgesteld
ben. Wij, in Europa, zijn nu eenmaal
gewend ons dit land als een sprookje
Uit duizend-en-een-nacht voor te stel
len.
En hebt u niets van uw verwach
tingen bevestigd gevonden?
Neen met uitzondering van een
Paar tempels en minarets en ettelijke
bruine kerels met vrij onzindelijke
tulbanden, die ik bij mijn aankomst in
de havsn tegen het lijf liep. Maar mis
schien blijven de wonderen van den
Orient voor de oogen van een ongeloo-
vige verborgen.
U zult er nog genoeg van te zien
^rijgen! voorspelde de kolonel, die
Sich tegen zijn wil tot den Hollander
ingetrokken voelde.
Dr. Harder knikte toestemmend.
Deze stad is vereuropeïseerd of
vereuropeaanst hoe moet ik het
*eëgen Net als Shanghai en Tokio.
0 moet naar de binnenlanden reizen.
wij weggaan, zal mijn dochter u wel
gezelschap willen houden. Hij wendde
zich tot Anny. Heb ik je al ver
teld, dat Been onze gast zal zijn, tot
hij zijn voorbereidingen voor de expe
ditie heeft beëindigd? Jij wilt er
zeker wel voor zorgen, dat het hem
aan niets ontbreekt.
Daarmee werden de beide jonge
menschen alleen gelaten.
Beiden deden zij hun best het ge
sprek een geanimeerd karakter te ge
ven, maar het was, alsof er een
zekere spanning tusschen de woorden
heerschte, veroorzaakt door onuitge
sproken bekentenissen.
Woont u al lang in Indië? vroeg
Been.
Ik ben hier geboren.
Dus dan kent u Europa heele-
maal niet?
Alleen van hooren zeggen. Het
moet een koud, nuchter en onvriende
lijk land zijn!
Been keek haar verwonderd aan.
Het geboorteland van uw ouders!
Verlangt u er niet naar het eens te
zien?
Anny Harder schudde het hoofd,
terwijl zij haar handen om haar knie
vouwde. Kan een mensch, die in
het paradijs leeft, naar de woestijn
verlangen?
Waarom niet? Zelfs een paradijs
kan op den duur vervelend worden.
Vervelend? Ja maar dan heeft
men dat aan zichzelf te wijten. Men
mag de verveling niet over zich laten
OP HET VISSCHERIJPLEIN Te ROTTERDAM IS DE EERSTE VAN EEN SERIE CENTRALE KEUKENS IN
AANBOUW welke ten behoeve van de onvermogenden op verschillende punten in de stad zullen verrijzen.
Voor niet minder dan 4000 personen zal in dit gebouw gekookt worden. (Polygoon)
MEER DAN 80 PROCENT VAN DE GEBOUWEN IN TSJOENGKING,
den zetel van de Centrale Chineesche regeering, zijn door de Japansche
luchtaanvallen verwoest. Het leven gaat echter ook
tusschen de ruïnes verder. (Associated Press)
OP GROOTE HOOGTE, BOVEN DE WOLKEN, is het verkennings
vliegtuig op weg naar zijn doel. De bemanning moet, geheel alleen, zonde»
begeleidende jagers, op zichzelf vertrouwen. (Polygoon^,
In Delhi of ;n Benares zult u het ech
te, onvervalschte Indië ontdekken.
Anny was het opgevallen, dat de
vreemdeling haar gadesloeg, aller
minst opdringerig of nieuwsgierig,
maar toch zóó, dat het de conclusie
wettigde, dat zij hem beviel. En zij
was vrouw genoeg om deze belang
stelling voor haar persoon naar
waarde te schatten. Zij leunde be
haaglijk achterover in haar stoel en
voelde zich gevleid, dat zij zijn be
wondering had weten op te wekken.
De kolonel had zich intusschen met
zijn gastheer geoccupeerd; hij prees
diens cocktail en vroeg beleefdheids
halve om het recept. Hij bleef nog
een poosje, maar toen het hem meer
en meer duidelijk werd, dat juffrouw
Harder zich bij voorkeur met den
vreemdeling onderhield, achtte hij
den tijd gekomen om afscheid te ne
men.
Spoedig nadat hij vertrokken was,
stond ook dr. Harder op.
Ik moet nog mijn referaat voor
vanavond voorbereiden. Als u er iets
voor voelt, dr. Been, kunt u mij naar
de vergadering vergezellen. Het is een
bijeenkomst van den medischen kring
en het dunkt mij voor u een bij uitstek
gunstige gelegenheid om met verschil
lende heeren persoonlijk kennis te ma
ken.
Heel graag! ging Been op het
voorstel in. Ik ben u zeer dank
baar!
Ik zal direct den voorzitter van
uw komst op de hoogte stellen. Tot
komen. Men moet het leven genieten
tot den laatsten teug!
Zij boog zich wat voorover en legde
haar handen op tafel, terwijl zij hem
merkwaardig doordringend aankeek.
Dr. Been lachte wat gedwongen, als
of hij zich trachtte los te scheuren
van een kracht, welke bezit van hem
dreigde te zullen nemen.
Een standpunt, waar iets voor te
zeggen is!
Hij wierp een blik op haar handen,
welke voor hem op de tafel rustten.
Haar vingers waren smal en lang, de
nagels uitstekend verzorgd. Hij kon
de verleiding nauwelijks weerstaan
zijn hand op de hare te leggen. De
mysterieuze bekoring van het
waar hij dezen dag voor het
voet aan wal had gezet, deed haar
invloed gelden. Hij voelde, dat het le
ven hier door ongebreidelder krachten
werd voortgedreven en dat de Euro-
peesche wetten in dit land haar doel
en haar beteekenis verloren.
Anny Harder stond op en streek
met een gracieuse beweging een lok
van haar voorhoofd. Zij had de laatste
minuten benut een vergelijking te ma
ken tusschen den dikken, kleinen
Gucker en dezen blonden vreemdeling.
Kom, ik zal u den tuin eens laten
zien! noodigde zij hem uit. En om
haar lippen lag een ondoorgrondelijk
lachje.
IJLST IS NIET ALLEEN BEKEND DOOR ZUN SCHAATSEN-INDUSTRIE
maar ook door de speelgoedfabricage. In de fabrieken heerscht. mei
St. Nicolaas en Kerstmis in het vooruitzicht, groote drukte. (Polygoon),
HANDEL, RICCARDI, LEGDE BIJ HET HELDENGEDENKTEEKEN
l F
-
iïiiy
E dJJ
WWjfc'* J?
«rara-
rafi
HH
r
HH -ra
jl
- ra raA.
ra
ra mm
ff- WKi
ra'
-
1
ra
(Holland)
(Holland)
s
4A Y Y
’rara
x
'4%
i
