van
van
voor
Springconcours van de Zuidhollandsche Jachtvereeniging - De zeilbootjes
worden opgeborgen - Beeld voor het gebouw van de Rijksverzekeringsbank
o
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
I-
K.
mal
W®
1 1
JP'al
I
V.
L
I
4 vr.
PP
LI
|||g J
1
r
1
P ft
11i
o
•v
fW
t
■iC.
B1
1 ah
Si-
1 -
w -1
Ji
Ij
«>5I -
H WI
HAAGSCHE COURANT Maandag 28 Oct. 1940 TWEEDE BLAD
MET DE ME 110 OVER HET KANAAL NAAR ENGELAND. DAAR BENEDEN LIGT DE KUST. NU
GAAT HET OVER HET KANAAL, DEN VIJAND TEGEMOET.
(Holland)
FEUILLETON
(Nadruk verboden.)
10)
(Wordt vervolgd^
het vliegtuig
1
ZATERDAGMIDDAG HIELD DE ZUID-HOLLANDSCHE JACHT
VEREENIGING een springconcours op Meyendel, waarvoor
groote belangstelling bestond. Mevr. Hammer op Xenophon, die
het springconcours won, tijdens het nemen van een
der hindernissen 'Polygoon)
HET ZOMERSPORT-SEIZOEN is weer ten einde. De zeilbootjes gaan wee»
in de winterstalling en zoo ziet men overal de zeilers en zeilsters druk bezig
met het schoonmaken van de scheepjes, het opvouwen van de zeilen en ander»
karweitjes. De zeilbootjes worden op het droge gebracht en daarna
zorgvuldig af gedroogd. (Polygoon^
DE AMSTERDAMSCHE BEELDHOUWER F. J. VAN HALL maakt
thans het klei-ontwerp voor een monumentaal beeld, dat in brons
zal worden gegoten en geplaatst zal worden aan het nieuwe gebouw
van de Rijksverzekeringsbank te Amsterdam. De beeldhouwer tijdens
het boetseeren van het beeld. (Polygoon)
Maar trachtte hij zichzelf gerust
te stellen zijn beide reisgenooten
kenden deze streek toch; zij hadden de
woestijn in alle richtingen doorkruist
en zij hadden dus kunnen weten, wat
hun eventueel te wachten stond.
En wat de noodlanding betreft
geen van hen had er ook maar een
moment bij gedacht, dat men genood
zaakt zou kunnen worden hier te da
len. Pech aan de kist dat had hij
ook niet kunnen voorzien. Het was
waarlijk meer geluk dan wijsheid ge
weest, dat zij er nog zoo behoorlijk
Waren afgekomen.
Toen hij zoover met zijn overpein
zingen was gekomen, deed hij einde
lijk het eenige verstandige, dat hij in
zijn omstandigheden kon doen: hij
spuwde met een verren boog voor zich
uit en zette daarmee in zekeren zin
symbolisch zijn muizenissen uit het
hoofd.
Eenigen tijd later zag hij Floyd en
Gucker hoog boven op de rotsen op
duiken. Met gespannen aandacht volg
de hij hun bewegingen, tot zy einde
lijk tusschen de massale steenklompen
verdwenen.
Dat was zijn noodlot. Want terwijl
zijn blik onafgebroken op de rotsen
was gericht, waren van de tegenover
gestelde zijde van het dal twee ge
stalten naderbij geslopen, die nu vol
komen onopgemerkt bleven.
In dezelfde seconde, waarin hij zich
omkeerde, wierpen zij zich boven op
hem. Onder het uitstooten van hee-
sche klanken, welke niets mensche-
lijks meer hadden, trachtten zij hem
op den grond te werpen, maar Hangen
was er niet de man naar om zich
zonder meer de wet te laten voor
schrijven. Niettegenstaande zijn ge
wonde arm hem in zijn bewegingen
hinderde, gelukte het hem één van
zijn aanvallers met een volmaakte
upper cut buiten gevecht te stellen.
De man verdraaide zijn oogen en viel
als een blok in het zand.
Nog vóór nummer twee goed en wel
besefte, wat er aan de hand was,
hield Hangen hem zijn revolver onder
den neus.
De zwarte, fanatiek gloeiende oogen
van den Indiër schenen nog grooter te
worden; luid kr ij schend deinsde hij
achteruit en de stryd scheen reeds te
zijn beslist, nog voor hij goed en wel
begonnen was.
Hangen liet zich door de verslagen
houding van zijn tegenstander echter
op een dwaalspoor brengen. Slechts
een fractie van een seconde verflauw
de zyn waakzaamheid, maar op dit
■WW
achterhoofd, welke hem het bewust
zijn deed verliezen.
Toen hij na eenigen tijd weer bij
kwam, voelde hij, dat hij aan handen
en voeten gebonden was. Onmiddellijk
herinnerde hij zich, wat er was ge
beurd. Hij opende voorzichtig zijn
oogen tot een smalle spleet en be
merkte, hoe de beide Indiërs bezig
waren de verkoolde resten van het
verbrande vliegtuig in het zand te be
graven.
Het leed geen twijfel, of het tweetal
legde er zich op toe niet alleen de
sporen van den strijd, maar ook die,
welke op de aanwezigheid van men-
schen zouden kunnen wijzen, uit te
wisschen. Waarschijnlijk vermoedden
zij het gevaar, dat hen bij de komst
van een tweede vliegtuig zou kunnen
bedreigen.
Om hun slachtoffer bekommerden
zij zich in het geheel niet. Hij was
geboeid en kon dus geen onheil meer
aanrichten.
Op deze wijze kreeg Hangen gele
genheid hun handelingen nauwkeurig
gade te slaan. Alles verdween onder
het, met zeldzame vaardigheid opge
graven zand. Tot zijn verbazing wer
den ook de levensmiddelen onder den
grond gestopt.
Zij schenen nogal haast te hebben
en wenschten bij de uitvoering van
hun verdere plannen zeker niet door
onnoodigen ballast te worden gehin
derd.
Eindelijk was ook het laatste ver
koolde stuk hout in het zand begra-
A' -
x
-
duivelschen inval
brand te steken.
De krijgslist was niet slecht, want
daarmee kwam hij zijn kameraad te
hulp, zonder dat hij zelf in het ge
vecht behoefde in te grijpen.
Wat hij verwacht had, gebeurde:
Hangen sprong overeind en rende naar
het vliegtuig. De levensmiddelen!
Het vuur, dat ongeveer in het mid
den van de machine was ontstaan,
greep met groote snelheid om zich
heen. Met een laatste krachtsinspan
ning heesch Hangen zich in den cock
pit, waarin de geringe voorraad was
ondergebracht en slingerde de trom
mel met haar kostbaren inhoud op het
zand.
Het was hoog tijd, want de vlam
men, welke in den houten romp gretig
voedsel vonden, grepen snel om zich
heen. Nauwelijks was hij uit den cock
pit op den grond gesprongen, of het
vuur deelde zich mede aan de beklee-
ding van den stuurstoel, sloeg daarna
over naar de draagvlakken, bracht de
spandraden tot smelten en verteerde
tenslotte alles, wat aan de eens zoo
trotsche machine brandbaar was.
De piloot bleef het bespaard den to
talen ondergang van zijn kist te moe
ten aanzien. Op hetzelfde oogenblik,
waarop hy weer op den grond stond,
kreeg hij een hevigen slag tegen zijn
VOETBALWEDSTRIJD A.D.O.—
HERMES D.V.S. op het A.D.O.-
terrein in den Haag. Spelmoment
voor het Hermes D.V.S.-doel.
(Polygoon)
Hij had geen tijd gehad op den an
deren man te letten, die inmiddels
weer tot bewustzijn bleek te zijn ge
komen en gevolg had gegeven aan den
het vliegtuig in
oogenblik scheen de Indiër te hebben
gewacht, want bliksemsnel kwam zijn
vuist met kracht op Hangen’s opge
heven arm neer.
Eerst nu, terwijl zijn revolver in het
zand viel en hij de stekende pijn in
zijn arm voelde, bemerkte Hangen,
dat hij met een gelijkwaardigen tegen
stander te doen had.
Reeds had de Indiër zich boven op
hem geworpen en nu ontwikkelde zich
een strijd op leven en dood. Hangen
struikelde, viel op den grond, sleurde
zijn tegenstander met zich mee en bei
den rolden over het gloeiende zand.
Meer en meer voelde de piloot zijn
eigen krachten, zoowel als die van zijn
belager, afnemen. Het kwam er nu
maar op aan, wie het het langst uit
hield.
Hij dacht aan zijn beide reisgenoo
ten, wier lot zoo nauw aan het zijne
verbonden was. Als hij het onderspit
dolf, zouden ook zij verloren zijn.
Dit besef scheen hem voor een
oogenblik nieuwe krachten te schen
ken. Dreunend kwamen zijn vuisten op
het hoofd van den Indiër neer. Uit de
hoeken van diens, tot een grimas ver
trokken mond, sijpelde bloed.
Reeds bemerkte Hangen, dat hjj de
overhand kreeg, maar toen hij zijn
arm ophief om den strijd met een
krachtigen knock-out te beslissen, liet
hij hem plotseling met een kreet van
ontzetting weer vallen.
Uit den romp van
sloeg een laaiende vlam.
ven. De beide inlanders begaven zich
naar hun gevangene, bonden hem aan
een lange staaf en wierpen dezen zon-
derlingen last op hun schouders.
Het was voor den armen Hangen
een alles behalve aangename tocht, te
minder, omdat hij niet mocht verra
den, dat hij weer bij bewustzijn was.
Na een marsch van een half uur
ongeveer lieten zij hem in een schuil
hoek tusschen de rotsen aan de grena
van het dal op den grond glijden,
stopten hem een prop in den mond
en verwijderden zich.
Dat is het einde! dacht Hangen wan
hopig. De touwen, waarmee hij gebon
den was, zaten zoo stevig, dat hij
zelfs niet aan een poging om zich te
bevrijden behoefde te denken. Hij
sloot zijn oogen; bij de pijn in zijn
ledematen voegde zich nog een lood
zware vermoeidheid.
Het gonzende geluid van het nade
rende vliegtuig wekte hem nog een
maal uit zijn toestand van algeheele
apathie. Hij hoorde de machine bo
ven zijn hoofd cirkelen, wist zijn red
ders in zijn nabijheid en moest
machteloos constateeren, hoe het ge
brom der motoren zwakker en zwak
ker werd om tenslotte geheel te ver
dwijnen.
Het lied is uit! dacht hij. Daarop
viel hij van uitputting in slaap.
TERUG VAN EEN VLUCHT NAAR ENGELAND.
DE BEMANNING VAN EEN DUITSCHEN NACHTBOMMENWERPER, ZOO
JUIST VAN EEN VLUCHT BOVEN LONDEN TERUGGEKEERD. (Holland)
r,
Cr
me?
L
P/:'-
3
AP
juin.*
- X -
4
K.
...SS-'/'
i-
i;, -
X-
'i
i-,4 V - 5-
'V
