en
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
De ontmoetingen van den Führer met maarschalk Pétain en generaal Franco
Een vierjarig sportwonder te Amsterdam - Een ernstige boerderij brand
p
1 >1
Ij niÖ
i
I
Ki
Mi t
I
4
w -
I
W - I
HAAGSCHE COURANT Dinsdag 29 Oct. 1940 TWEEDE BLAD*
FEUILLETON
-r
I r -
i
’t
M:
- F
HET ONDERHOUD VAN DEN FÜHRER MET MAARSCHALK PÉTAIN.
(Stapf)
(Telegrafisch overgebrachte fotoj
11)
HOOFDSTUK 10
TWordt vervolgd.^
Generaal-veldmaarschalk von Brauchitsch, de opperbevelhebber van
Generaal-veldmaarschalk Keitel, de chef van het opperbevel van de
en Generaloberst Dollmann in gesprek met den Spaanschen gezant
generaal Espinosa de los Monteros.
mij
ze.
MAANDAG brak brand uit in een paar hooibergen aan den Ringweg, nabij
Sloterdijk. Circa 9000 k.g. hooi en stroo gingen verloren, hetgeen voor den vee-
voeder-voorraad van den eigenaar een zeer groote schadepost is.
Tijdens het blusschingswerk. (Polygoon)
SNOEKBAARSVISSCHERS ALSPOELIER. De snoekbaarsvisschers
te Enkhuizen vangen wederom in hun netten een groot aantal zgn. duik
eenden, welke bij het zoeken naar voedsel in de netten verward raken en
dan verdrinken. Nauwelijks is de schuit aan den wal of de handelaar komt
aan boord om met den snoekbaarsvisscher-„poelier” te onderhandelen, om
daarna de eenden (zonder bon) aan den man (vrouw) te brengen. (Polygoon)
gen. Stel u voor: een echte auto! Wy
zullen ons ongunstig oordeel over Gi-
gasar dienen te herzien.
Eerst eens afwachten! meende
Leen sceptisch, terwijl hij met een
zucht op één van de koffers ging zit
ten. Wilt u niet plaats nemen? Ik
vrees, dat we nog wel een poosje
zullen moeten wachten. Misschien ge
lukt het dien autobezitter zijn Rolls
Royce aan het rijden te krijgen.
Plotseling weerklonk een geweldige
knal, alsof ergens in Gigasar een ex
plosie plaats had. De ontladingen volg
den elkaar met steeds kortere tus-
schenpoozen op en tenslotte geleek
het iets op een verwijderd trommel
vuur.
Ellen Boyard kromp van schrik in
een, maar Been wist haar spoedig
gerust te stellen.
Het is waarschijnlijk de Rolls
Royce. Het wagentje schijnt inderdaad
in orde te zijn.
De juistheid van zijn veronderstel
ling werd bevestigd door een gewel
dige, blauwgrijze rookwolk, welke tus-
schen de huizen van Gigasar ten he
mel steeg.
Een paar maal knetterde het, alsof
de saluutbatterijen van den Maharad-
ja, ter eere van de gasten in werking
waren gesteld.
De ontsteking is niet heelemaal
in orde! meende Been het lawaai te
moeten toelichten. Vermoedelijk is
de wagen sinds lang niet meer in
gebruik geweest.
En daarop kwam uit één der stegen
Gigasar!
Een machtige toovenaar had zich
de grap veroorloofd temidden van de
onmetelijke, door de eeuwige zon on
barmhartig geblakerde zandwoestijn
een weelderig sprookje uit duizend-en-
een-nacht te doen verrijzen.
De beide toeristen, die dezen middag
in het kleine stationnetje van Gigasar
uit den trein stapten, zagen van dit
sprookje echter nog niets. Integendeel,
zij staarden verwonderd en kennelijk
teleurgesteld door het primitieve tra
liewerk, dat het perron van den open
baren weg scheidde, naar de arme
lijke hutten van Gigasar, tusschen
welke de weinige bungalows en een
eenzaam daar boven uitstekende Hin
doetempel zich allerminst op hun ge
mak schenen te voelen.
Moet die Maharadja van u in
één van die krotten wonen? vroeg
dr. Been aarzelend, nadat hij van den
eersten schrik was bekomen.
Ellen Boyard stond er ietwat onnoo-
»el bij.
een ongelooflijk monster kruipen, dat,
naderbij gekomen, het vermoeden
wettigde, dat zijn schepper inderdaad
aan een auto had gedacht, toen hij het
ter wereld bracht.
Proestend en snuivend kwam het
naderbij en wat het aan snelheid ont
beerde, dat vergoedde het ruimschoots
door een oorverdoovend lawaai en
door dichte wolken gruwelijk stinken
de dampen.
Op het hooge onderstel, dat erop
berekend scheen, overstroomde land
wegen en ondiepe rivieren te trotsee-
ren, waren de resten van een ontel
baar aantal conservenblikken tot een
los-vast geheel byeengeklonken, ter
wijl eenige bestanddeelen van een,
waarschijnlijk voor de sloop verkoch
ten woonwagen de, van elke stroom
lijn gespeende carosserie volmaakten.
Dat het ding zich zonder vreemde
hulp voortbewoog, was één van die
ondoorgrondelijke wonderen, waaraan
deze wereld zoo rijk is.
Dicht bij den uitgang van het sta
tion kwam het monster tot stilstand,
zij het dan niet zonder met een laatste
salvo de in de omgeving staande ge
bouwen in gevaar te hebben gebracht.
Nu werd het portier van binnen ge
opend en achtereenvolgens kwamen
de beenen en daarna de overige be
standdeelen te voorschijn van een
man, wiens uiterlijk in merkwaardig
heid niet voor dat van den wagen be
hoefde onder te doen.
Het ronde, vuurroode en door tal
van kleine plooitjes doorgroefde ge-
Dat zou in flagrante tegenspraak
zijn met alles, wat mij tot dusver
over de levenswijze van den Maharadja
ter oore is gekomen. Het dunkt mij
het beste, dat we maar eens infor-
meeren.
Ze wendde zich tot den bruinen,
met een reusachtigen tulband bewa
penden jongeman, die juist den laat-
sten koffer uit den coupé sleepte.
Hallo boy, hier in Gigasar moet
zich toch de zomerresidentie van den
Maharadja van Jipar bevinden?
De jonge inlander trok een verbaasd
gezicht, maar daarop scheen de be-
teekenis van de vraag toch tot hem
door te dringen.
O, Maharadja! riep hij verrukt.
Gidlur Banjie Maharadja. In Paleis
Gorka dat. Chaterja, ban chaterje,
auto, nem punjab, Sahib na Sh’bani!
Toen hij aan het eind was van zijn
indrukwekkend betoog, rende hij met
alle teekenen van geestdrift het station
uit en verdween in een steeg, welke
op het stationsplein uitkwam.
Hebt u één woord van dat koe-
terwaalsch verstaan?
Ellen Boyard haalde haar schouders
op.
Mijn vader heeft weliswaar
steeds zijn best gedaan om mij wat
Bengaalsch bij te brengen, maar ik
moet eerlijk toegeven, dat ik alleen
die paar woorden heb verstaan. Het
paleis van den Maharadja moet zich
in het Gorka-dal bevinden en als ik
dien knaap goed heb begrepen, is hij
er op uit om ons een auto te bezor-
zicht werd getooid door een fraaien
vierkant geknipten baard, terwijl on
der een ietwat verweerd jagershoedje
een paar diepblauwe oogen trouwhar
tig de wereld in keken. De overige
uitrusting van dit zonderlinge wezen
bestond uit een soort sporthemd, dat
vroeger stellig eenmaal wit was ge
weest maar nu een ondefinieerbare
kleurenpracht vertoonde. Zuidwaarts
werd dit kleedingstuk begrensd door
een vettig glimmende, korte leeren
broek, welke zonder zijn eigenaar stel
lig even stevig op haar pijpen zou
hebben gestaan als mét dezen. De
beenen waren verder bloot, maar wat
de voetbekleeding van dezen, ongetwij
feld unieken chauffeur betrof, Been
moest er een paar maal naar kijken,
vóór hij overtuigd was, dat hij zich
niet vergiste. Werkelijk, deze voeten,
welker staat van onzindelijkheid het
treffend bewijs leverde van het nij
pend gebrek aan water, in deze streek,
staken in een paar geweldige vilten
pantoffels, in echte bruin en grijs ge
ruite, bij tien graden vorst zoo ge
waardeerde vilten pantoffels.
De brave man maakte geen oogen-
blik aanstalten het jonge paar tot
instappen te bewegen; zijn motor
scheen hem voorloopig nog geheel in
beslag te nemen.
Des te gedienstiger echter toonde
zich de jonge inlander. Zonder daar
voor eerst toestemming aan de eige
naars te vragen, begon hij de koffers
in den wagen te laden. Waarschijn
lijk was hij van meening, dat hij door
DE HISTORISCHE ONTMOETING TUSSCHEN DEN FÜHRER EN GENERAAL FRANCO. DE FÜHRER EN GENE-
RAAL FRANCO BIJ DE INSPECTIE OP HET GRENSSTATION IN HET BEZETTE FRANSCHE GEBIED VAN
HET DAAR AANGETREDEN EERE-BATALJON. (Hoffmann*
t
TUDENS DE ONTMOETING VAN DEN FÜHRER MET GENERAAL FRANCO.
het Leger,
Weermacht
in Berlijn,
(Hoffmann)
IN HET WANDELPARK voor patiënten van het nieuwe ziekenhuis te
Purmerend heeft men dit jaar inplaats van bloemen, erwten en boonen ge
zaaid. Onder de galerij van het ziekenhuis staat de oogst thans op de zgn.
droogschansen te drogen- De oogst wordt door verpleegsters
van het ziekenhuis binnengehaald. (Polygoon)
AMSTERDAM heeft een 4-jarig sportwonder. Haalde hij
laatst met groot gemak zijn zwemdiploma, ook als turner
heeft .jneneer” heel wat in zijn mars en zijn dagelijksche
oefeningen, onder toezicht van zijn vader, op het dak zijn
een attractie voor de buurt (Polygoon)
het requireeren van deze voorwereld
lijke auto aanspraak kon maken op
innige gevoelens van dankbaarheid by
de beide Europeanen.
Ellen Boyard scheen zich nog niet
geheel te hebben hersteld van den
schrik, die het trommelvuur van zoo-
even haar had bezorgd.
Geen tien kameelen krijgen
binnen in die blikken doos! riep
Ik ga nog liever loopen!
U weet dat deze op zichzelf niet
onnatuurlijke wijze van voortbewegen
een Europeaan in Indië niet past. Wij
zullen ons dus wel aan dat wagentje
moeten toevertrouwen. Wees moedig;
wij zullen maar hopen, dat wij nog
levend ons doel bereiken.
Hij slaagde er tenslotte in haar
tot andere gedachten te brengen en
toen ook de laatste koffer een plaatsje
had gevonden, was zij zelfs de eerste,
die in een aanval van ware doods
verachting in den wagen klom. Toen
ook Been tenslotte in het binnenste van
den wagen was aangeland, wachtten
zy beiden met angstig kloppend hart
op de dingen, die komen zouden.
De chauffeur, die al dien tijd nog
geen syllabe had gezegd, ja, zijn pas
sagiers zelfs nauwelijks een blik waar
dig had gekeurd, wrong zich achter
het stuur.
Wat er de daarop volgende minuten
gebeurde vertoonde veel overeenkomst
met de verschrikkingen van een aard
beving.
As
3?:;^
1 l
b >1
.»X
O»
O
I
t N
Wh;
M J
w
- >-
V 1
(Nadruk verboden.)
s -
■i
s
kW-
>- I
