Nieuwe uniformen Duitsche duikboot-bouw voor Herstel sluisdeur - Beveiliging van van een den Opbouwdienst veevoederbieten tegen nachtvorst NOODLANDING IN DE WOESTIJN Spa HAAGSCHE COURANT Donderdag 31 Oct. 1940 TWEEDE BLAD FEUILLETON PR Br tl H Q NU DE WINTER NADERT is men overal op de boerderijen in West-Friesland druk bezig met de veevoederbieten tegen nachtvorsten te beveiligen, daar één nachtvorst voorraad bieten kan bederven. Terwijl men nog geheelen een veevoederbieten tegen nachtvorsten. GENERAAL-VELDMAARSCHALK MILCH bij een bezoek aan een (Holland) vliegveld in het Westen. (Nadruk verboden.) HOOFDSTUK 12 (Wordt vervolgd^ bezig is met het thuishalen der veevoederbieten, wordt dagelijks, na het beëindigen der dagtaak, de bietenhoop goed met stroo afgedekt. Het afdekken van een hoop (Polygoon) VAN HET RECHTE PAD AF. In de Clerqstraat te Amsterdam ont« spoorde een motorwagen van de Haarlemsche tram, hetgeen een heele stagnatie ten gevolge had. De situatie ter plaatse. (Polygoon) GENERAAL HUNTZIGER deelt onderscheidingen uit aan gewonden. De Fransche minister van Verdediging, generaal Huntziger, bracht eenige dagen geleden een bezoek aan een militair hospitaal in Clermont Ferrand, waar hij aan gewonde soldaten onderscheidingen uitreikte. (Scherl) Toen Floyd ontwaakte, heerschte rondom hem een diepe, ondoordring bare duisternis. Hij richtte zich met moeite op, want hij voelde zich in al zijn bewegingen belemmerd door een loomheid, welke zijn ledematen zwaar als lood deed schijnen. Nochtans kwam hij al vrij spoedig geheel tot bewustzijn. Hij herinnerde zich geleidelijk alle bijzonderheden van den lafhartigen overval, waarvan hij het slachtoffer was geworden en hij verwenschte zichzelf, dat zij zich beiden zoo gemakkelijk hadden laten bverrompelen. En Gucker? Wat was er met hem gebeurd? Hans! Hij riep het op gedempten toon en daarna, toen alles stil bleef, wat lui der. Zijn roep werd slechts beantwoord door een merkwaardig galmende echo, net alsof hij zich in een hooge, gewelfde ruimte bevond. - Met in- aan boord (Holland) bracht en als hij zijn onderzoek voort zette, moest hij daar toch tenslotte op stuiten! Op hetzelfde oogenblik, waarin hem dit door het hoofd ging, struikelde Floyd over een of andere hindernis en viel languit op den grond. Met een verwensching krabbelde hij half overeind om te onderzoeken, wat hem ten val had gebracht. Hij boog zich voorover, stak zijn hand uit en trok haar vol ontzet ting weer terug. Zijn hart scheen een oogenblik stil te staan, het klamme zweet brak hem aan alle kanten uit en het duurde een poosje vóór hij zich volkomen bewust was, dat hij over een dood menschelijk lichaam was ge struikeld. In zijn hevige ontsteltenis wilde hij wegrennen, maar tenslotte was hij ge noeg man van de wetenschap om juist onder omstandigheden als deze zijn koelbloedigheid te kunnen bewaren. Hij mocht de hoop op zijn bevryding niet opgeven en dan kwam het er wel in de eerste plaats op aan alle ge heimen van zijn gevangenschap te ontraadselen. Hij knielde voor het lijk neer en be gon het zorgvuldig te onderzoeken. Het was een vrouw, die reeds lang tot een mummie was verdroogd. Hoe lang zou zjj hier al wel gelegen hebben? Stellig al tientallen jaren, zoo al geen eeuwen! Floyd tastte in totaal vergane stof- Den professor zou het wél zoo aan genaam zijn geweest zich in een klein vertrek opgesloten te weten, want de wetenschap zich als eenig levend we zen in een groote ruimte te bevinden, had iets spookachtigs. Hij wist dit gevoel van afgrijzen echter vrij spoedig van zich af te schudden en daarop begon hij zijn kerker aan een nauwkeurig onderzoek te onderwerpen. Langzaam, voetje voor voetje, schreed hij voorwaarts, met tastende handen en eiken stap zorgvuldig over leggend. De grond was vlak en zeer hard. Floyd kreeg den indruk, dat hij op vastgestampt en gedroogd leem liep. Maar als hij gehoopt had weldra op een muur te zullen stuiten, dan werd hij wel danig teleurgesteld. Telkens weer stak hij zijn armen tastend voor zich uit, maar ook iederen keer weer greep hij in een leege ruimte. Het was huiveringwekkend! Als die ondoordringbare duisternis er niet was geweest, zou hij gemeend hebben zich in de open lucht te bevinden. Plotseling was het, of voor een oogenblik een flauw lichtschijnsel tot hem doordrong. Jlet kwam echter niet van boven of van opzij, maar van onderen. Ja, het leek werkelijk, of de bodem zich eensklaps zelf had verlicht, zij het dan slechts zeer zwak maar misschien was het ook maar gezichtsbedrog geweest, een ge- INTENSIEVE DUITSCHE ONDERZEEBOOT-BOUW. - genieurs van de werf en deskundigen van de Marine wordt de proefvaart aangevangen. resten, welke onder zijn aanraking uiteen vielen. Het lichaam lag in zijn volle lengte uitgestrekt, de armen over de borst gekruist; een bewijs, dat men het hier zijn laatste rustplaats had gegeven. Een prettige ontdekking! dacht Floyd grimmig, toen hij eindelijk zijn weg vervolgde. Ik schijn hier in een soort familiegraf verzeild te zijn ge raakt. Zijn vermoeden scheen in het vol gend half uur door de feiten te zullen worden bevestigd. Reeds vrij spoedig stiet hij opnieuw op een dood lichaam. Wederom was het een vrouw, maar ditmaal leunde de doode in gehurkte houding tegen den muur. De beenen waren opgetrok ken, het hoofd rustte voorover op de knieën. Deze tweede vrouw scheen echter nog niet zoo heel lang geleden gestor ven te zijn, want haar huid was nog strak en het lichaam was bedekt door een wolachtig weefsel, dat nog niet aan den tand des tijds ten offer was gevallen. Voor zoover Floyd dat bij de heer- schende duisternis kon vaststellen, moest dit nog een heel jong meisje zijn, slank en smal, dat, nauwelijks volwassen, door den dood was wegge rukt. En zoo ging het voort. De voortdu rende herhaling stompte Floyd dusda nig af, dat hij nauwelijks meer iets van ontroering of afgrijzen voelde, DE DORPEL VAN DE SLUISDEUR IN DE SLUISKOLK VAN HET NOORD-HOLLANDSCH KA NAAL TE PURMEREND MOET WORDEN VERNIEUWD. EEN DUIKER DAALT IN DE SLUIS KOLK AF, OM EEN ONDERZOEK IN TE STELLEN. (Polygoon). MET INGANG VAN 1 NOVEMBER krijgt de Opbouwdienst een nieuw uniform. Links het uniform van den commandant, op een pop getoond. Rechts het overgangsuniform van een districtscommandant. Op den arm een zwart bandje met 4 sterren. (Schimmelpenning^) DE „TRAPTAX” TE AMSTERDAM IN WINTERTOOL Voor het eerst zagen wij de Traptax met gesloten cabine voorkomen, welke de passagiers tegen de „geneugten” van het winterweer zal be schermen. De familie verlaat de „taxi”. (Polygoon) volg van de innerlijke spanning, waarin hij verkeerde. Geleidelijk kreeg Floyd eenige rou tine om zich in het donker voort te bewegen. Hij liep nu wat vlugger en bemerkte, dat de grond langzaam be gon te stijgen. Daar weer dat spookachtige, on verklaarbare licht. Ditmaal was de professor er van overtuigd, dat hij zich niet kon hebben vergist. Het was een zeer zwak, phosphores- ceerend lichten van den bodem, een blauw schijnsel, dat slechts eenige se conden uit den grond straalde en dan weer uitdoofde. Floyd, die zijn afgrijzen nu nauwe lijks meer vermocht te onderdrukken, haastte zich verder en eindelijk be reikte hij een loodrecht omhoog rij zen den muur, welke zoo glad was, dat zelfs aan een poging om er tegen op te klimmen niet behoefde te worden gedacht. Hij was echter vastbesloten zijn ge vangenis minutieus te onderzoeken en derhalve tastte hij den muur zorgvul dig af, in de hoop iets bijzonders te zullen ontdekken, dat althans een aan- knoopingspunt zou kunnen vormen. Maar hij ontdekte niets. De muur, welke zich schijnbaar over een groo- ten afstand uitstrekte, bleek overal even glad te zijn en vertoonde geen enkel in- of vooruitspringend gedeelte. Maar ergens moest zich toch een deur of een andere opening bevinden, waardoor hij hier binnen was ge- wanneer hij wéér een lijk in zittende of liggende houding ontdekte. De juiste beteekenis van zijn vond sten begon eerst tot hem door te drin gen, toen hij tot zijn groote verbazing op een groep van twee vrouwen stiet, die met de armen om elkaar heen ge slagen, tegen den muur leunden. Floyd boog zich ontroerd over de doode lichamen heen. Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen deze innige omarming te verstoren. De oudste der beide vrouwen had de jongste half bjj zich op schoot getrokken en hield met beide armen het tengere lichaam te gen zich aan gedrukt. Het hoofd van het meisje rustte op haar borst. Professor Floyd streelde het haar van de doode vrouwen en wendde zich daarna af, diep ontroerd door het tafreel, dat de waarheid in haar vol len omvang plotseling voor hem ont hulde. Niet de dooden bracht men hier in dit lugubere hol, maar de levenden. Floyd herinnerde zich wel eens iets van halfwilde bergstammen te hebben gelezen, van religieuze sekten, die geen vrouw in hun samenleving dul den. Zij dienden slechts om te voor komen, dat de stam zou uitsterven; hadden zy te dien opzichte haar taak vervuld of bleven zij kinderloos, dan werden zij uitgestooten en aan een el- lendigen dood prijs gegeven. «O A 1 f s ma Ïa x zoo -<■■■ --""ris.;

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 5