Nieuwe uniformen
Duitsche duikboot-bouw
voor
Herstel
sluisdeur - Beveiliging
van
van een
den Opbouwdienst
veevoederbieten tegen nachtvorst
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
Spa
HAAGSCHE COURANT Donderdag 31 Oct. 1940 TWEEDE BLAD
FEUILLETON
PR
Br
tl
H
Q
NU DE WINTER NADERT is men overal op de boerderijen in West-Friesland
druk bezig met de veevoederbieten tegen nachtvorsten te beveiligen, daar één
nachtvorst
voorraad
bieten kan bederven. Terwijl men nog
geheelen
een
veevoederbieten tegen nachtvorsten.
GENERAAL-VELDMAARSCHALK
MILCH bij een bezoek aan een
(Holland)
vliegveld in het Westen.
(Nadruk verboden.)
HOOFDSTUK 12
(Wordt vervolgd^
bezig is met het thuishalen der veevoederbieten, wordt dagelijks, na het beëindigen
der dagtaak, de bietenhoop goed met stroo afgedekt. Het afdekken van een hoop
(Polygoon)
VAN HET RECHTE PAD AF. In de Clerqstraat te Amsterdam ont«
spoorde een motorwagen van de Haarlemsche tram, hetgeen een heele
stagnatie ten gevolge had. De situatie ter plaatse. (Polygoon)
GENERAAL HUNTZIGER deelt onderscheidingen uit aan gewonden.
De Fransche minister van Verdediging, generaal Huntziger, bracht eenige
dagen geleden een bezoek aan een militair hospitaal in Clermont Ferrand,
waar hij aan gewonde soldaten onderscheidingen uitreikte. (Scherl)
Toen Floyd ontwaakte, heerschte
rondom hem een diepe, ondoordring
bare duisternis. Hij richtte zich met
moeite op, want hij voelde zich in al
zijn bewegingen belemmerd door een
loomheid, welke zijn ledematen
zwaar als lood deed schijnen.
Nochtans kwam hij al vrij spoedig
geheel tot bewustzijn. Hij herinnerde
zich geleidelijk alle bijzonderheden
van den lafhartigen overval, waarvan
hij het slachtoffer was geworden en
hij verwenschte zichzelf, dat zij zich
beiden zoo gemakkelijk hadden laten
bverrompelen.
En Gucker? Wat was er met hem
gebeurd?
Hans!
Hij riep het op gedempten toon en
daarna, toen alles stil bleef, wat lui
der.
Zijn roep werd slechts beantwoord
door een merkwaardig galmende
echo, net alsof hij zich in een hooge,
gewelfde ruimte bevond.
- Met in-
aan boord
(Holland)
bracht en als hij zijn onderzoek voort
zette, moest hij daar toch tenslotte op
stuiten!
Op hetzelfde oogenblik, waarin hem
dit door het hoofd ging, struikelde
Floyd over een of andere hindernis en
viel languit op den grond.
Met een verwensching krabbelde hij
half overeind om te onderzoeken, wat
hem ten val had gebracht.
Hij boog zich voorover, stak zijn
hand uit en trok haar vol ontzet
ting weer terug. Zijn hart scheen een
oogenblik stil te staan, het klamme
zweet brak hem aan alle kanten uit
en het duurde een poosje vóór hij zich
volkomen bewust was, dat hij over
een dood menschelijk lichaam was ge
struikeld.
In zijn hevige ontsteltenis wilde hij
wegrennen, maar tenslotte was hij ge
noeg man van de wetenschap om juist
onder omstandigheden als deze zijn
koelbloedigheid te kunnen bewaren.
Hij mocht de hoop op zijn bevryding
niet opgeven en dan kwam het er wel
in de eerste plaats op aan alle ge
heimen van zijn gevangenschap te
ontraadselen.
Hij knielde voor het lijk neer en be
gon het zorgvuldig te onderzoeken.
Het was een vrouw, die reeds lang
tot een mummie was verdroogd.
Hoe lang zou zjj hier al wel gelegen
hebben? Stellig al tientallen jaren, zoo
al geen eeuwen!
Floyd tastte in totaal vergane stof-
Den professor zou het wél zoo aan
genaam zijn geweest zich in een klein
vertrek opgesloten te weten, want de
wetenschap zich als eenig levend we
zen in een groote ruimte te bevinden,
had iets spookachtigs.
Hij wist dit gevoel van afgrijzen
echter vrij spoedig van zich af te
schudden en daarop begon hij zijn
kerker aan een nauwkeurig onderzoek
te onderwerpen.
Langzaam, voetje voor voetje,
schreed hij voorwaarts, met tastende
handen en eiken stap zorgvuldig over
leggend.
De grond was vlak en zeer hard.
Floyd kreeg den indruk, dat hij op
vastgestampt en gedroogd leem liep.
Maar als hij gehoopt had weldra op
een muur te zullen stuiten, dan werd
hij wel danig teleurgesteld. Telkens
weer stak hij zijn armen tastend voor
zich uit, maar ook iederen keer weer
greep hij in een leege ruimte.
Het was huiveringwekkend! Als die
ondoordringbare duisternis er niet
was geweest, zou hij gemeend hebben
zich in de open lucht te bevinden.
Plotseling was het, of voor een
oogenblik een flauw lichtschijnsel tot
hem doordrong. Jlet kwam echter
niet van boven of van opzij, maar
van onderen. Ja, het leek werkelijk,
of de bodem zich eensklaps zelf had
verlicht, zij het dan slechts zeer
zwak maar misschien was het ook
maar gezichtsbedrog geweest, een ge-
INTENSIEVE DUITSCHE ONDERZEEBOOT-BOUW. -
genieurs van de werf en deskundigen van de Marine
wordt de proefvaart aangevangen.
resten, welke onder zijn aanraking
uiteen vielen.
Het lichaam lag in zijn volle lengte
uitgestrekt, de armen over de borst
gekruist; een bewijs, dat men het hier
zijn laatste rustplaats had gegeven.
Een prettige ontdekking! dacht
Floyd grimmig, toen hij eindelijk zijn
weg vervolgde. Ik schijn hier in een
soort familiegraf verzeild te zijn ge
raakt.
Zijn vermoeden scheen in het vol
gend half uur door de feiten te zullen
worden bevestigd.
Reeds vrij spoedig stiet hij opnieuw
op een dood lichaam. Wederom was
het een vrouw, maar ditmaal leunde
de doode in gehurkte houding tegen
den muur. De beenen waren opgetrok
ken, het hoofd rustte voorover op de
knieën.
Deze tweede vrouw scheen echter
nog niet zoo heel lang geleden gestor
ven te zijn, want haar huid was nog
strak en het lichaam was bedekt door
een wolachtig weefsel, dat nog niet
aan den tand des tijds ten offer was
gevallen.
Voor zoover Floyd dat bij de heer-
schende duisternis kon vaststellen,
moest dit nog een heel jong meisje
zijn, slank en smal, dat, nauwelijks
volwassen, door den dood was wegge
rukt.
En zoo ging het voort. De voortdu
rende herhaling stompte Floyd dusda
nig af, dat hij nauwelijks meer iets
van ontroering of afgrijzen voelde,
DE DORPEL VAN DE SLUISDEUR IN DE SLUISKOLK VAN HET NOORD-HOLLANDSCH KA
NAAL TE PURMEREND MOET WORDEN VERNIEUWD. EEN DUIKER DAALT IN DE SLUIS
KOLK AF, OM EEN ONDERZOEK IN TE STELLEN. (Polygoon).
MET INGANG VAN 1 NOVEMBER krijgt de Opbouwdienst een nieuw
uniform. Links het uniform van den commandant, op een pop getoond.
Rechts het overgangsuniform van een districtscommandant. Op den arm
een zwart bandje met 4 sterren. (Schimmelpenning^)
DE „TRAPTAX” TE AMSTERDAM IN WINTERTOOL Voor het
eerst zagen wij de Traptax met gesloten cabine voorkomen, welke
de passagiers tegen de „geneugten” van het winterweer zal be
schermen. De familie verlaat de „taxi”. (Polygoon)
volg van de innerlijke spanning,
waarin hij verkeerde.
Geleidelijk kreeg Floyd eenige rou
tine om zich in het donker voort te
bewegen. Hij liep nu wat vlugger en
bemerkte, dat de grond langzaam be
gon te stijgen.
Daar weer dat spookachtige, on
verklaarbare licht. Ditmaal was de
professor er van overtuigd, dat hij
zich niet kon hebben vergist.
Het was een zeer zwak, phosphores-
ceerend lichten van den bodem, een
blauw schijnsel, dat slechts eenige se
conden uit den grond straalde en dan
weer uitdoofde.
Floyd, die zijn afgrijzen nu nauwe
lijks meer vermocht te onderdrukken,
haastte zich verder en eindelijk be
reikte hij een loodrecht omhoog rij zen
den muur, welke zoo glad was, dat
zelfs aan een poging om er tegen op
te klimmen niet behoefde te worden
gedacht.
Hij was echter vastbesloten zijn ge
vangenis minutieus te onderzoeken en
derhalve tastte hij den muur zorgvul
dig af, in de hoop iets bijzonders te
zullen ontdekken, dat althans een aan-
knoopingspunt zou kunnen vormen.
Maar hij ontdekte niets. De muur,
welke zich schijnbaar over een groo-
ten afstand uitstrekte, bleek overal
even glad te zijn en vertoonde geen
enkel in- of vooruitspringend gedeelte.
Maar ergens moest zich toch een
deur of een andere opening bevinden,
waardoor hij hier binnen was ge-
wanneer hij wéér een lijk in zittende
of liggende houding ontdekte.
De juiste beteekenis van zijn vond
sten begon eerst tot hem door te drin
gen, toen hij tot zijn groote verbazing
op een groep van twee vrouwen stiet,
die met de armen om elkaar heen ge
slagen, tegen den muur leunden.
Floyd boog zich ontroerd over de
doode lichamen heen. Hij kon het niet
over zijn hart verkrijgen deze innige
omarming te verstoren. De oudste der
beide vrouwen had de jongste half bjj
zich op schoot getrokken en hield met
beide armen het tengere lichaam te
gen zich aan gedrukt. Het hoofd van
het meisje rustte op haar borst.
Professor Floyd streelde het haar
van de doode vrouwen en wendde zich
daarna af, diep ontroerd door het
tafreel, dat de waarheid in haar vol
len omvang plotseling voor hem ont
hulde.
Niet de dooden bracht men hier in
dit lugubere hol, maar de levenden.
Floyd herinnerde zich wel eens iets
van halfwilde bergstammen te hebben
gelezen, van religieuze sekten, die
geen vrouw in hun samenleving dul
den. Zij dienden slechts om te voor
komen, dat de stam zou uitsterven;
hadden zy te dien opzichte haar taak
vervuld of bleven zij kinderloos, dan
werden zij uitgestooten en aan een el-
lendigen dood prijs gegeven.
«O A
1
f
s
ma
Ïa
x
zoo
-<■■■ --""ris.;