een oude kerk
De stroom
en
den arbeid
aan
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
keersluis te Kadoelen gereed - Restauratie van
De luchtaanvallen op Engeland - Japansche rijstboeren
w
EW
wc v:
ft
1940 TWEEDE BLAD
1 Nov.
HAAGSCHE COURANT Vrijdag
FEUILLETON
L
- «I
EEN BADKUIP AAN LAGERWAL..
Op de hoog gelegen wei-
DE WERKEN AAN DEN NOORD-OOST-POLDER.
landen in het Limburgsche heuvelland moet het benoodigde drink-
TE KADOELEN IS HET BOUWWERK VAN DE STROOM- EN KEERSLUIS
het dal uit Een
vernuftige boer in de omgeving van Maastricht had een oude badkuip
(Het Zuiden)
ingericht als drinkbak voor het vee.
(«Polygoon®
MEN DE DRIE GATEN VAN DE STROOMSLUIS.
DE OPPERBEVELHEBBER VAN HET DUITSCHE LEGER IN HET WESTER
DRIE BOEREN OP DEN AKKER
op een pas bevloeid rijstveld,
den stroomantel om en den grooten breeden hoed op, de typische
(Holland)
ZUSTERS VAN HET DUITSCHE ROODE KRUIS.
arbeidskleeding van de Japansche rijstboeren.
(Nadruk verboden.)
zijn
(Wordt vervolgd.)
THANS GEREED GEKOMEN. DE HOOGE BOK STAAT IN DE KEERSLUIS^
WAARDOOR BINNENKORT DE SCHEPEN ZULLEN VAREN. VERDER ZIE®
GENERAAL-VELDMAARSCHALK VON BRAUCHITSCH, BEGROET
(Holland)
Toen Ellen Boyard aan de zijde van
dr. Been de prachtige van goud en
marmer fonkelende ontvangzaal be
trad, werd haar blik onweerstaanbaar
aangetrokken door de figuur van den
Maharadja, die aan het einde van de
zaal, op een met vele gestikte kussens
bedekten stoel tronend, zijn gasten ver
wachtte.
Op een zwaar, plomp lichaam zat
ont-
on-
inrrijk versierde lijsten. Daartusschen
bevonden zich tal van nissen, welke
met kostbare Kaschmir en Punjab ta
pijten waren behangen. Een overwel
digenden aanblik echter bood het pla
fond, dat als het ware bezaaid was
met reusachtige kristallen kronen. Het
door de hooge ramen naar binnen
stroomende licht weerspiegelde zich
duizendvoudig in de prisma’s van het
geslepen glas en straalde terug op
het spiegelgladde marmer van den
vloer.
De Maharadja verhief zich met een
beleefd, maar nietszeggend lachje van
zijn zetel en ging de binnentredenden
met eenige schreden tegemoet.
Ik heet u welkom in mijn huis!
Been werd getroffen door de heldere,
welluidende stem, die eigenlijk in het
geheel niet bij dezen man paste.
Hij betuigde met eenige woorden
zijn dank, stelde Ellen Boyard en zich
zelf voor en gaf als reden van hun
bezoek te kennen, dat zij het als hun
onvermijdelijken plicht hadden be
schouwd den gebieder van het land,
dat zij wilden bereizen, hun opwach
ting te komen maken.
Ellen Boyard? herhaalde de Ma
haradja verrast. Ik ken dr. Boyard.
Een zeer bekwame medicus!
Dat is mijn vader! Hij heeft mij
veel van u verteld, Hoogheid; hij
was u zeer toegedaan. Dat gaf mij
den moed dr. Been voor te stellen u
te bezoeken. Wij derangeeren u toch
niet?
Interessant! Ik twijfel er niet
aan, of u zult die mysteries met suc
ces weten te doorgronden. Maar ik
verzaak op een schandelijke manier
mijn plichten als gastheer. Het is on
vergeeflijk.
Hij klapte in zijn handen.
Eenige minuten later hadden een
paar kwieke, donkere bedienden op
vlakke tafeltjes van kostbaar rozen
hout, welke slechts even boven den
grond uitstaken, een keur van verlok
kend geurige spijzen gereed gezet.
De gasten namen, het voorbeeld van
hun gastheer volgend, plaats op de
bont gestikte zijden kussens en be
vochtigden hun vingers met het wel
riekende water, dat een der bedienden
in een vlakke schaal serveerde, ter
wijl een ander een onbekenden drank
in fijn geslepen glazen goot.
Bent u werkelijk voornemens ’n
reis door mijn bescheiden gebied te
maken? Rai Mohan vroeg het met
een ongeloovigen glimlach. Er zijn
toch veel mooiere en belangwekken
der deelen. Waarom kiest u niet liever
de algemeen erkende bezienswaardig
heden?
Ellen Boyard’s gezicht stond ernstig,
toen zij het hoofd ophief.
Het is geen plezierreisje, Hoog
heid! Wij willen in de woestijn Tharr
naar menschen zoeken, die daar op
raadselachtige wijze zijn verdwenen.
14)
Een dergelijke sekte moest ook hier
de hand in het spel hebben. Men
wierp de vrouwen eenvoudig in dit on-
deraardsche hol en liet ze van honger
en waanzin omkomen.
Floyd streek met de hand over het
voorhoofd. Welk een tragedies zouden
zich reeds in de duisternis van dit
sinistere verblijf hebben afgespeeld?
Menschen, levende, gezonde men
schen werden hier eenvoudig aan hun
lot overgelaten. Men liet hen verhon
geren en verdorsten, tot de dood zich
over hen ontfermde. En datzelfde lot
hadden die schurken dus ook hem toe
gedacht. Waarachtig, zij hadden het
niet doortrapter kunnen bedenken!
Floyd balde zijn vuisten. Hij hield
zichzelf voor, dat het noodlot zelf hem
hierheen had gebracht om aan dezen
barbaarschen waanzin een einde te
maken. Met dit doel voor oogen zette
hij zijn tocht voort, evenals voorheen
eiken vierkanten meter van den muur
afzoekend. Ergens moest tenslotte een
toegang zijn.
Doch zijn pogingen bleven vruch
teloos. Nergens was ook maar de ge
ringste onregelmatigheid, welke op de
aanwezigheid van een deur had kunnen
wijzen, te ontdekken.
En wederom beroerde zijn tastende
hand een menschelijk lichaam, een
glad gezicht... Dan trok hij haar hui
verend terug.
Zijn hart begon zoo heftig te bon
zen, dat zijn keel er door scheen te
worden dicht geknepen.
Langzaam en aarzelend tastte zijn
hand opnieuw naar de gestalte, die in
zittende houding tegen den muur leun
de.
Nog eenmaal beroerde hij het smal
le, als fluweel aanvoelende gezicht,
liet zijn vingers over de wangen naar
haar mond glijden en daarbij con
stateerde hij tot zijn groote vreugde,
dat hij zich niet had vergist.
Onder de teere huid klopte het le
ven, het lichaam straalde warmte uit
en aan de half geopende lippen ont
vlood adem.
Het meisje leefde...!
een schede, die door den ruwen beitel
van een beeldhouwer scheen te zijn
gevormd. De gelaatstrekken van den
vorst konden zijn verwantschap met
de wilde oerstammen van het Noord-
Indische bergland niet verbergen. Zij
waren ontegenzeglijk grof, maar toch
scherp geteekend. Het was of hun
schepper, toen hij deze trekken vorm
de, iets bijzonders had willen volbren
gen, maar toén hij nog niet half ge
reed was, scheen hem het plezier in
zijn werk te zijn vergaan.
Onverbiddelijk, heerschzuchtig en
wreed dat waren de eerste indruk
ken, die Ellen Boyard na een onder
zoekenden blik van Rai Mohan Chan
dra kreeg. Zij was dusdanig teleurge
steld en voelde zich tegelijkertijd door
een zóó hevigen angst aangegrepen,
dat zij het liefst onmiddellijk rechts
omkeert zou hebben gemaakt.
Zij begreep haar vader niet, die
haar den Maharadja als een tiptop
gentleman en in alle opzichten een
man van de wereld had beschreven.
Ook dr. Been kon zich aan een iet
wat onbehaaglijk gevoel niet onttrek
ken. Hij vroeg zich af, of het voor
het welslagen van hun onderneming
niet beter was geweest dezen man er
geheel buiten te laten en hij nam zich
ernstig voor in ieder geval op
hoede te zijn.
De geweldige ruimte van de
vangzaal had iets beklemmends,
danks het sprookjesachtige interieur.
Aan de muren hingen groote spiegels
De bestaande familierelatie met dr.
Boyard scheen op den vorst een merk-
waardigen indruk te maken. Een oo-
genblik maakte de wat zalvende glim
lach plaats voor een trek van ver
legenheid. Het was, of hij met zijn
houding niet goed raad wist, of dit
bezoek hem in een impasse bracht,
maar bijna onmiddellijk wist hij zich
weer te beheerschen.
Ik ben dr. Boyard zeer veel ver
plicht en het verheugt mij daarom
buitengewoon zijn dochter als mijn
gast te mogen ontvangen. Ik verzoek
u dringend, juffrouw Boyard, geheel
over mij te willen beschikken.
Ellen keek hem verrast aan. Het
afstootende was plotseling uit zijn ge
zicht verdwenen, zijn blik was vrién
delijk openhartig en verried zelfs iets
van oprechte toegenegenheid; dit was
Rai Mohan Chandra, zooals haar va
der hem had beschreven.
De vorst wendde zich nu tot Ellen’s
metgezel.
U l^ent Europeaan, nietwaar?
Hollander? Ik weet, dat de menschen
uit het beschaafde Europa in Indië
nog steeds het land der sprookjes, het
land der wonderen en mysteries zien.
Heeft de werkelijkheid u niet al te
zeer teleurgesteld?
Ik ben pas een paar dagen in
Indië, antwoordde Been met een va
gen glimlach. Maar desondanks
zijn er nu reeds eenige mysteries, die
mij intens bezig houden.
De Maharadja krulde zijn lippen.
EEN DEK OLDSTE KERKEN in West-h riesland, nu. de Ned. Her
vormde kerk te Opperdoes, wordt momenteel met subsidie van Rijk.
Monumentenzorg, Provincie en Kerkbestuur, gerestaureerd. Eenige
werklieden bezig met het haantje van den geheel door steigers
«ntngeven toren te lichten. (Polygoon)
DE RIJKSMAARSCHALK leidt persoonlijk de krachtige groote
aanvallen op Engeland. Succesrijke piloten brengen hun Opperbevel
hebber rapport uit over het succes van de vergeldingsvluchten.
(Holland)
water voor de dieren worden aangevoerd van
F W'A
I Wi
I WW
Ik BW
7.
X
i s
