Parachutisten door
van
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
Oude gebouwen worden gerestaureerd - Inspectie
generaal Student - Ziekenvervoer per paard en wagen - Theehuis in een molen
tweede blad
1
A n
Li
-T
o
1
uli
T n
1940
COURANT Dinsdag 5 Nov.
FEUILLETON
(Nadruk verboden.)
en
oor-
van
mompelde
«Wordt
DE EEUWENOUDE. ST. LAURENSKERK OF OUDE KERK TE ALKMAAR
WORDT GERESTAUREERD. EEN DEEL VAN HET FRAAIE
BOUWWERK IN DE STEIGERS. (Holland)
DE GEMEENTE RHENEN KAN BOGEN OP EEN ORIGINEEL
THEEHUISHET IS NL. GEVESTIGD IN ÉÉN DER FRAAIE
MOLENS UIT DEZE STREEK. (Holland)
-
DE GEMEENTELIJKE GENEESKUNDIGE DIENST TE DEN HAAG IS ER TOE OVERGEGAAN HET ZIEKEN-
VERVOER VOOR NIET ERNSTIGE PATIËNTEN PER PAARD EN WAGEN TE DOEN PLAATS VINDEN.
Als m grootmoeder’s tijd wordt de wagen in orde gebracht. (Polygoon)
hem dan tenminste de kans zijn ge
boden dit lugubere graf te ontvluch
ten.
Het bleek echter, dat zijn verwen-
sching in dit geval toch nog eenig
effect sorteerde, want nauwelijks had
hij haar geuit, of hij hoorde een sta
melende stem in zijn onmiddellijke
nabijheid. De volgende seconde stak
hij zijn beide handen naar de op den
grond liggende gestalte uit.
Kerel, oude jongen, ik wist im
mers, dat ik je hier zou vinden!
De aangesprokene stamelde ver
heugd den naam van zijn vriend. Ik
dank den hemel, dat ik je gevonden
heb, Floyd. Om je eerlijk de waar
heid te zeggen vreesde ik het ergste,
toen ik je niet meer zag.
Floyd’s handen gleden bezorgd over
het lichaam van zijn metgezel.
Hoe staat het met je? Ben je
gewond?
Dat valt nogal mee. Mijn linker
voet. Een beetje verstuikt, denk ik.
Gelukkig was ik al vrij dicht bij den
grond, toen ze boven het touw door
sneden. En op ge^rgerden toon ver
volgde hij:" Ik wilde je hier uit
halen Floyd. Ik had mijn ooren goed
open gehouden en was er achter ge
komen, dat je hier moest zijn. In
plaats daarvan zitten we nu beiden
er in. Een gezellig avontuurIk geloof,
dat we ons testament wel kunnen ma
ken, wat? Onder ons gezegd, had ik
m’n einde wel anders voorgesteld dan
in zoo’n ellendig muizenhol te verhon
geren»
Voorloopig is het nog niet zoo
ver, meende Floyd, terwijl hij zijn
arm onder Gucker’s schouder schoof.
Denk je, dat je kunt loopen als
ik je ondersteun?
Waarvoor is dat noodig? Laat
me hier maar liggen!
Komaan Hans, een beetje flink!
Liggen kunnen we nog lang genoeg.
Ik heb daar aan den overkant een
plaatsje gevonden, waar het voorloopig
met wat goeden wil nog wel is uit te
houden. Kom, we zullen eerst je voet
eens onderhanden nemen. Het is niet
ver!
Gucker liet zich willoos op de been
helpen. Weliswaar slaakte hij een
kreet van pijn, toen hij op zijn ge
blesseerden voet trachtte te staan,
maar toen Floyd hem meer droeg dan
steunde, kwamen zij toch vooruit.
Wat is dat hier voor een afgrijse
lijk hol? Dat groote aantal lijken, ver
schrikkelijk! Toen ik zooeven bij die
feestelijke verlichting een blik in de
diepte wierp, liet ik van schrik bijna
het touw los!
Floyd deelde hem mede, wat hij
tot dusver had ontdekt. Wat mij
het meest frappeert, is, dat geen enkel
van deze lijken tot ontbinding over
gaat. Zij drogen als ’t ware uit en
waarschijnlijk duurt het eeuwen vóór
ze in stof uiteenvallen.
Dat is inderdaad merkwaardig.
En weet je daar een verklaring voor?
Nee, hoogstens een veronderstel
ling.
En die is?.
1 RAAGSCHE
1\
het slachtoffer aan het touw den grond
had bereikt, werden de fakkels daar
boven gedoofd en verstomde het ge
knetter der geweren.
Wat was dat? klonk angstig Visch-
wa’s stem achter hem.
Maar de professor was reeds bezig
door de opening te kruipen. Ik
moet er heen! riep hij. Daarna ver
dween hij in de duisternis.
Floyd had de richting van de plaats
onder de galerij goed in zijn geheu
gen geprent.
Zoo snel mogelijk spoedde hij zich
er heen, voortgedreven door een ver
moeden, dat hem nieuwe kracht
schonk.
Af en toe bleef hij luisterend staan,
maar er was niets te hooren, dat op
de nabijheid van een levend wezen
kon duiden.
Eindelijk bereikte hij den muur. Vol
gens zijn schatting kon hij nu niet
ver meer van de plek zijn, waar de
man moest zijn neergekomen. Voor
zichtig ging hij verder, eiken vierkan
ten meter van den grond afzoekend.
Plotseling stiet hij met zijn voet
tegen een hindernis. Hij bukte, voelde
het dikke, grof gevlochten touw, dat
hij kort te voren van de galerij had
zien afhangen. Het was daarboven los
gemaakt en in de diepte geslingerd.
Nu lag het in een verward kluwen op
den grond.
Floyd mompelde een verwensching,
want in stilte had hij gehoopt, dat
men vergeten zou hebben het touw
te verwijderen. Op deze wijze zou
Oit'
gft.'
17)
O, Sahib!
Zoo en nu zullen we eens gaan
zien, welke pogingen wij voor onze
redding in het werk kunnen stellen.
Denk je, dat er geen enkele mogelijk
heid bestaat om de galerij te berei
ken?
Neen, Sahib! Ik heb het telkens
weer opnieuw geprobeerd. De muur
onder de galerij is glad en gaat lood
recht omhoog.
Voor een geoefenden bergbeklim
mer, die met de noodige hulpmiddelen
is uitgerust, zou dat geen onoverko
melijke hindernis zijn. Hoe hoog ligt
de galerij boven den vloer van deze
gevangenis?
O, zeer hoog, Sahib, verschrikke
lijk hoog!
Je hebt immers van de galerij
af je zakken met levensmiddelen naar
omlaag geworpen? Hoe lang duurde
het voor je ze hoorde vallen? Tot hoe
ver zou je in dien tusschentjjd hebben
kunnen tellen?
Vischwa probeerde het eens.
Een twee drie.
te. Tot vier, Sahibl
TER VERWERKING TOT SCHROOT NAAR DUITSCHLAND.
OUDE FRANSCHE AUTO’S VAN ALLE TYPEN WORDEN ALS WAARDEVOL SCHROOT NAAR DE
DUITSCHE FABRIEKEN VERVOERD. (Hoffmann)
DE VLEESCHHAL TE HAARLEM, EEN FRAAI MONUMENT UIT DE 17E
EEUW, is gerestaureerd met steun van Monumentenzorg”, Rijk en
Provincie. De fraaie gevel en het dak van het gebouw. (Polygoon)
Als je goed oplet, zul je bemer
ken, dat de bodem op verschillende
plaatsen van tijd tot tijd een nauwe
lijks zichtbaren, blauwachtigen licht
glans vertoont!
Aha, je vermoedt dus de aan
wezigheid van bepaalde aardstralen,
waardoor de ontbindingskiemen wor
den verdelgd.
Ja! Ik zou tenminste geen andere
oplossing voor dit raadsel weten. Een
geologisch onderzoek zou misschien
een sterk uraniumgehalte aan het licht
brengen.
Dat is tenminste één troost! ant
woordde Gucker met een wrang lach
je. Nu hebben we althans de zeker
heid, dat onze stoffelijke resten voor
het nageslacht bewaard zullen blijven!
Ik voel er voorloopig nog niets
voor in een mummie te veranderen.
Zoo we zijn er! Hier zul je een
behoorlijk rustbed vinden en de noo
dige verpleging.
Nog voor hij Vischwa’s naam had
geroepen, stond zij reeds naast hem,
daarmee bewijzend, hoe nauw zjj zich
met hun lot verbonden voelde.
Ik heb mijn vriend gevonden,
zei hij, zich in stilte afvragend, hoe
zij de komst van dezen derden man,
die haar beperkten voedselvoorraad
nog sneller zou doen slinken, zou op
vatten. Hij heeft zijn voet verstuikt!
voegde hij er aan toe en het klonk
als een excuus. Wil je mij helpen
om een legerstede voor hem in orde
te maken?
GENERAAL DER VLIEGERS STU-
DENT, commandant van de Para
chutisten, bezoekt een afdeeling van
zijn soldaten. 'Holland')
Dat is nog al wat! Als je ten
minste... Hij zweeg plotseling en hief
luisterend het hoofd op. Hoorde je
daar ook niet wat?
Nog vóór Vischwa kon antwoor-,
den, weerklonk buiten een oorverdoo-
vend lawaai, dat door de muren van
het gewelf veelvuldig werd weer
kaatst.
Floyd kroop snel naar de opening
stak zijn hoofd naar buiten.
Op hetzelfde oogenblik werd het
reusachtige hol in een vaal licht ge
zet.
De professor zocht naar den
sprong van het lawaai, dat van de
zelfde plaats scheen te komen,
waar ook het lichtschijnsel de in het
hol heerschende duisternis doorboor
de.
Daar boven, ongeveer dertig meter
boven den grond, op een smalle, voor
uitspringende rots, renden verschillen
de gedaanten wild door elkaar, terwijl
zij met angstwekkend knetterende
oude voorladers in de diepte schoten.
Floyd kon er zich aanvankelijk geen
denkbeeld van vormen wat dit oproer
te beteekenen had, maar toen hij het
opwindende schouwspel wat nauwkeu
riger gadesloeg, ontdekte hij iets, dat
hem het bloed bijna in de aderen
deed stollen.
Ongeveer halverwege tusschen de
galerij en den grond bungelde een
menschelijk lichaam, dat aan een touw
in de diepte werd neergelaten.
Floyd volgde geboeid het huivering
wekkende intermezzo, maar nog vóór
h
OW W 'V'
1
I
C'l
i 1
