Monument voor
voor
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
Het wereldrecord 500 meter schoolslag verbeterd
gevallenen - Barakkenkamp voor leiders van den Opbouwdienst in het Gooi
u
I M
-
f131
I
JH
ft
F
KwS
1
HAAGSCHE COURANT Woensdag 6 Nov. 1940 TWEEDE BLAD
DE GEMEENTELIJKE REINIGINGSDIENST TE RIJSWIJK
(Polygoon)
BEZUINIGT OP BENZINE.
FEUILLETON
(Nadruk verboden.)
ant-
tWordt vervolgd.}
IN HET GOOI WORDT EEN GROOT BARAKKENKAMP GEBOUWD
VOOR DE OPLEIDING VAN DE LEIDERS VAN DEN OPBOUWDIENST.
Men verricht zelf allen handenarbeid. Overzicht van het kamp in aanbouw.
(Polygoon)
- A
k
JOPIE WAALBERG verbeterde in het A.M.V.J.-bad te Amsterdam
het wereldrecord 500 meter schoolslag, dat op naam stond van Inge
Sörensen (Denemarken). Zij zwom den afstand in 7 min. 49.9 sec.
Jopie tusschen haar vriendinnen na de overwinning. (Polygoon)
SÖIii
lijke processie gehouden, waaraan
iedere vader van een of meer zoons
met zyn blauwen fakkel mag deelne
men.
Dat was het dus -En zijn
stem verried duidelijk de groote span
ning, waarin hij verkeerde, toen hij,
zich plotseling weer tot het meisje
wendend, zei: Nog een laatste
vraag, Vischwa! Eenige jaren geleden
is een wetenschappelijke expeditie
naar deze streek getrokken, maar he
laas nimmer teruggekeerd. Onder de
deelnemers bevond zich ook een jonge
dame. Is het je ook bekend, of deze
menschen Siddhab hebben gevonden?
Zij gaf geen antwoord. Eerst, toen
hij zijn vraag op nog dringender toon
herhaalde, kwam het aarzelend over
haar lippen:
Ja, zij hebben de stad gevonden,
maar de mannen leven niet meer.
En de eenige vrouw?
Die blanke vrouw..., begon ze,
terwijl zij eensklaps over haar gehee-
le lichaam beefde,... die blanke
vrouw,... O, Sahib, vraag my daar
niet naar. Ik mag het niet zeggen.
Hoe hy ook aandrong om hem vol
ledig in te lichten, het was alles te
vergeefs en tenslotte zag hij wel in,
dat het nutteloos was haar nog langer
te kwellen.
HOOFDSTUK 16
Een prachtige streek! spotte dr.
Been, terwijl hij van zijn paard
sprong. Het landschap is hier wer-
eenig overgebleven deken zitten en
vlijde met een schuw gebaar haar
hoofd tegen zijn schouder.
Ik ben zoo blij, Sahib, dat u
er weer bent.
Hij legde zwijgend zijn arm om haar
smalle schouders en zijn gedachten
gleden verlangend naar die verre, an
dere wereld, waarin een stralende zon
aan een eeuwig blauwen hemel volop
licht en warmte gaf.
Hij wist niet, hoeveel uren of dagen
er verloopen waren sinds zijn oogen
voor het laatst het volle daglicht had
den aanschouwd. En terwijl hij den
adem van dit jonge leven naast zich
voelde, vatte sterker dan ooit het be
sluit bij hem post zich tot eiken prijs
een weg naar de vrijheid te banen
en met zijn toegewijden vriend en de
kleine Vischwa uit de duisternis van
hun gevangenschap naar het licht te
rug te keeren.
Luister eens, Vischwa, zei hij,
nadat zij eenigen tijd zwijgend naast
elkander hadden gezeten. Wij moes-
sten nu probeeren zoo lang mogelijk
met je voorraad levensmiddelen uit
te komen. Het is wel hard voor je,
dat je nu met twee vreemde menschen
zult moeten deelen, wat je oorspron
kelijk alleen voor jezelf had bestemd.
O neen, Sahib! Het is, of ik er
een voorgevoel van had. dat ik ook
voor u en uw vriend zou moeten zor
gen. Anders zou ik zeker niet zooveel
bijeen hebben gesleept.
bevinden zich velen onder hen, die het
daglicht nog nooit hebben gezien.
Maar dat is ongelooflijk!
Ongelooflijk, ja, maar ook ver
schrikkelijk! Vooral voor de vrouwen
en meisjes. Zij worden slechts zoo
lang in de gemeenschap geduld, tot
zij moeder zijn geworden. Wie kinder
loos blijft, is ten doode opgeschreven.
En de moeders?
Die deelen het lot van haar onge
lukkige zusters, wanneer haar kinde
ren het derde levensjaar hebben be
reikt. Van dat oogenblik af worden de
kinderen door de mannen opgevoed.
Zeldzaam sympathieke leefre
gels! hoonde Floyd. En na een korte
pauze vervolgde hy: Kun je mij
ook nog een verklaring geven, Visch
wa, voor een bijzonder verschijnsel,
dat eigenlijk de oorzaak van ons be
zoek was?
En hij vertelde haar, dat de piloot
Hangen een stoet van blauwe lichten
meende te hebben gezien, welke.zich
over het zand der woestijn voortbe
woog.
Dat was het lichtfeest! antwoord
de Vischwa, kennelijk verheugd, dat
zy den Europeaan ook in dat opzicht
kon inlichten. Éénmaal in het jaar,
als het nieuwe maan is, verlaten de
mannen van Siddhab hun onderaard-
sche stad om den nachtelijken, met
sterren bezaaiden hemel het groote
symbool van hun cultus hun hulde
te betuigen. Er wordt dan een feeste-
En hoe lang zullen wij er
mee toe kunnen, denk je, als we zoo
zuinig mogelijk zijn?
Vijftien tot twintig dagen!
woordde ze, zonder aarzelen.
In dien tijd zullen we dus het een
of ander moeten ondernemen. En nu
moet je mij eens vertellen, wat dat
hier voor een zonderling volkje is.
Waarom heeft men ons eigenlijk van
onze vrijheid beroofd? Wij wilden hun
immers geen kwaad doen!
Wie het durft wagen het geheim
van Siddhab te doorgronden, moet
sterven.
Siddhab?
Dat is de naam van onze stad.
Dus toch! Wij hebben met een
vliegtuig naar deze stad gezocht, zon
der ook maar een enkel huis te kunnen
ontdekken!
Zoo! zei ze en het was, of er een
lach in haar stem klonk. Dat ge
loof ik graag, Sahib. Niemand kan
haar vinden. Siddhab ligt geheel on
der de rotsen, waar het zonlicht niet
kan komen.
Zijn die menschen gek? Waarvoor
is dat noodig? vroeg Floyd, stom ver
baasd.
Myn oude leeraar heeft mij veel
verteld, Sahib. De mannen van
Siddhab leven in eeh soort gemeen
schappelijke afzondering. Zij beschou
wen het licht als de oorsprong van al
het kwaad. Daarom brengen zij hun
leven in eeuwige duisternis door en er
18)
Vischwa toonde zich onmiddellijk
een en al bereidwilligheid en hielp
dapper mee het slachtoffer door het
gat in den muur naar binnen te hy-
schen.
Gucker scheen van verbazing zijn
spraak te hebben verloren. Hoewel bij
het moeilijke transport zijn gebles
seerde voet herhaaldelijk op onzachte
wijze met den muur in aanraking
kwam, gaf hij geen kik.
In een oogwenk had Vischwa met
behulp van een paar dekens een be
hoorlijke ligplaats in orde gemaakt
en nauwelijks had Gucker zich hier
op uitgestrekt of het meisje ontblootte
zijn voet, bevochtigde een doek met
het zoo kostbare water en legde deze
op de sterk gezwollen plek.
Floyd liet haar, dankbaar gestemd,
haar gang gaan.
Wel, hoe voei je je nu, ouwe
jongen? vroeg hij na een poosje, maar
hij kreeg geen antwoord.
Hij slaapt!
Vischwa ging naast Floyd op de
EEN DUITSCHE ONDERZEEBOOT komt van een succesvollen tocht
terug op haar basis aan de Fransche kust. De boot is binnengeloopen
en de commandant meldt zich bij den commandant van de duikboot-basis.
(Polygoon)
HET MONUMENT VOOR De GEVALLEN NEDERLANDSCHE SOLDATEN
AAN DE HAAGSCHE SCHOUW is bijna gereed. De platen met de
namen der gesneuvelden worden aangebracht. Het monument werd ont
worpen door den Rotterdamschen kunstschilder Aart Glansdorp. (Holland)
kelijk overweldigend, vind u ook niet,
juffrouw Boyard?
Ongetwijfeld! ging de aangespro
kene lachend op de scherts in. Zij
keek om zich heen. Zand en rotsen,
verder was er niets te bekennen. Het
eenige bezienswaardige op dit oogen
blik was de wijze, waarop de onder
gaande zon de scherpe rotspunten in
rossen gloed zette.
Been wenkte den aanvoerder van de
kleine karavaan naderbij te komen.
Hallo, Ali Mohammed, wij willen
hier ons kamp voor den nacht op
slaan; geef je mannen de noodige
aanwijzingen!
Ali Mohammed Hassan was een
kleine, tengere Mohammedaan, die
zich door een al te grooten dienstijver
onderscheidde. Hij was altijd overal
by en steeds bereid zich verdienstelijk
te maken. Op zichzelf was dit onge
twijfeld een lofwaardige eigenschap,
maar Been was van meening, dat Ali
Mohammed van het goede te veel
deed. Hij behoefde slechts even met
Ellen Boyard vooruit te rijden, of hy
kon er zeker van zijn Ali Moham
med’s prachtigen tulband naast zijn
paard te zullen zien opduiken, waarbij
dan de eigenaar van dezen tulband
met een of andere overbodige vraag
zijn aandacht zou opeischen.
EEN STUK ZWAAR GESCHUT WORDT OPGESTELD. Een Marine-
Bouwcompagnie bij de montage van een der vele stukken zwaar geschut,
welke de Hollandsche kusten beschermen tegen Engeland. Omvangrijke
werkzaamheden zijn noodig om het reusachtige kanon
in stelling te brengen. (Scherft
1’
i
I
X W
-
'ft;>
I
et
'v i
9
-
x
4
KMMXX- -
t -
i.'
I
SM
ft
Vs*?**:
lOWO
v‘'
Ï..W
L ‘x.
