De dieren van naar NOODLANDING IN DE WOESTIJN De opening van het Boelgaarsche Parlement door koning Boris Artis naar hun winterverblijf - Een blokkadebreker vaart uit k ft HA'AGSCHE COURANT Zaterdag 9 Nov. 1940 TWEEDE BLAD o FEUILLETON s I B >s, ONTWAART MEN NU EEN „MEER”. EEN KIJKJE IN DE OMGEVING VAN AVENHORN. OP WEG NAAR EEN DUITSCHE BLOKKADEBREKER PASSEERT De ge (Nadruk verboden 21) {iWordt vervolgd.^ OPEN ZEE EEN DUITSCHEN TORPEDOJAGER, welke het schip een veilig geleide waarborgt door het mijnengebied. (Polygoon) OOK IN NOORD-HOLLAND IS HET WATER STERK GESTEGEN. WAAR ANDERS DE KOEIEN GRAZER (Polygoon)! en in vereeniging toch een respecta bel aantal menschen, die zich met dit dwaze gedoe niet meer konden ver- eenigen en naar een gelukkiger leven, naar het licht en naar de zon ver langden. Floyd greep Vischwa bij den arm. Daar moest jij dan toch ook van hebben gehoord? Vischwa Nandi bepaalde zich voor- loopig tot een wedervraag. Heeft die jongeman den Sahib ook verteld, wie de ontevredenen heeft opgezet? Neen, antwoordde Gucker, daar weet ik niets van. Dan schijnen je geestverwanten inmiddels tot andere gedachten te zijn gekomen. Ook ik bedoor tot degenen, die in de wereld buiten deze spelonken een nieuw Siddhab willen stichten. Maar tot dusver' dachten wij, dat de tijd nog niet gekomen was om dezen wensch in vervulling te doen gaan. Waarom heb je mij dat niet ver teld? vroeg Floyd. Onder deze om standigheden ziet alles er heel an ders uit. Wij hebben gezworen tegen nie mand daarover te zullen spreken. Het verwondert me wel heel sterk, dat deze eed gebroken is. Maar kind, dat was toch heel ver standig. Wie dezelfde belangen heb ben, dienen elkaar te steunen! Daar Vischwa zweeg, vervolgde Gucker zijn betoog en daarbij bleek, dat hij, ondanks hun weinig benijdens- luttele oogenblikken, wat hun een eei> wigheid toescheen. Guckers voet was weldra in zoo verre genezen, dat hij tezamen met Floyd lange wandelingen door het hol kon ondernemen. De vele dooden stoorden hen niet meer. Men went tenslotte aan alles. Hun aandacht ging voornamelijk uit naar de muren. Stuk,voor stuk wei> den de rotsen onderzocht, of er mis» schien ook ergens een weg te vinden was, waarlangs een getrainde berg- klimmer naar boven zou kunnen ko men. Floyd wilde deze mogelijkheid niet prijs geven. Het zijn hier toch alle door de natuur gevormde rotsen. Dit geheele onderaardsche holensysteem is ver moedelijk door een eruptie ontstaan. Evenals buiten, moeten er ook hier kloven en spleten zijn, die zich voor ons doel zouden leenen. Als we maar licht hadden! klaag de Gucker. Je had eens goed uit je oogen moeten kijken, toen ik hier mijn glorieuze entrée maakte en de zaak daarboven door fakkels was ver licht! Dat heb ik gedaan, maar in die paar minuten was het niet mogelijk iets te ontdekken. Gucker zweeg. Maar het volgende oogenblik gaf hij zijn vriend plotse ling een fermen klap op den schouder^ voorstellen, hoe ik die mededeeling opnam! Ik wilde het eenvoudig niet gelooven. In ieder geval was ik vast besloten deze plaats niet eerder te verlaten, voor ik mij daaromtrent ze kerheid had verschaft. Ik deed mij nog kapotter voor dan ik in werkelijk heid was en slaagde er in mijn vrien den ervan te overtuigen, dat ik in mijn toestand niet in staat was den ver- moeienden tocht door de woestijn naar het station aan het Gainer meer te ondernemen. Tenslotte bleef den acteurs van het wassenbeeldenspel dus niets anders over dan mij hun gast vrijheid aan te bieden, tot ik weer wat op krachten zou zijn gekomen. Professor Floyd barstte in een scha terlach uit. Aan jou is een voortreffelijk di plomaat verloren gegaan. Ik kan me wel voorstellen, hoe het verder is ge gaan. Nadat zij de onvoorzichtigheid hadden begaan je vrij te laten rond- loopen, snuffelde .je net zoo lang tot het je was gelukt mijn verblijfplaats te weten te komen. Je verschafte je op een of andere manier een touw, maar op het laatste oogenblik kregen ze je bedoelingen door en staken zij een spaak in het wiel. Je had voor zichtiger te werk moeten gaan, want nu heb je niet alleen voor jezelf, maar ook voor mij alle mogelijkheden om te ontvluchten, afgesneden. Of dacht je soms, dat ze je hier wel weer uit zouden halen? Dat niet! Maar desondanks staan w Het debat, dat zich daarover ont spon, begon mij tenslotte te vervelen er. om aan alle oneenigheid een einde te maken, kwam ik met een ander voorstel. Zij zouden mij een vrijen aftocht garandeeren, waarbij ik mij dan verplichtte aan mijn ontdekking geen ruchtbaarheid te geven. Ik pro beerde den heeren aan het verstand te brengen, hoe kortzichtig het was om mij te laten verdwijnen. Er zou natuurlijk naar mij worden gezocht en tenslotte zou het dan slechts een kwestie van tijd zijn, dat aan hun idyllisch bestaan voor goed een einde werd gemaakt. En dacht je werkelijk in ernst, dat zij daarop zouden ingaan? Je zult het misschien niet geloo ven m’n waarde, maar ze zijn er inderdaad op ingegaan! Aangemoe- digd door dit succes, eischte ik ook jouw uitlevering, maar het geachte college verklaarde botweg, dat je niet meer in leven was. Je zult je kunnen HET SEIZOEN IN ARTIS IS VOORBIJ. DE KALKOENEN WORDEN DOOR DEN OPPASSER UIT DE KINDERBOERDERIJ GEHAALD EN NAAR HET WINTERVERBLIJF OVERGEBRACHT. (Polygoon) OP PLECHTIGE WIJZE WERD DEZER DAGEN IN SOFIA HET BOEL GAARSCHE PARLEMENT DOOR KONING BORIS GEOPEND, koning onderhoudt zich na de inspectie van de eerewacht met een der soldaten. (Scherl) BOMMEN VOOR ALBION. BOM NA BOM WORDT VOOR DE VLUCHT NAAR ENGELAND GE LADEN ZIJ ZULLEN DE LONDENAARS WEER VAN EENIGE UREN SLAAP BEROOVEN. (Hoffmann), onze kansen nog niet zoo slecht, als het op het oogenblik lijkt. Neen? Dat zul je me dan wat nauwkeuriger moeten uitleggen. Graag. Kun jij je niet voorstel len, dat er in Siddhab ontevredenen en opposanten zijn? Dat is niet onmogelijk! antwoord de Floyd, wiens belangstelling plotse ling was opgewekt. Het is zoo. Den eersten nacht van mijn verblijf in Siddhab heb ik het op een dramatische wijze ervaren. Men had mij in één der tallooze woonholen een slaapplaats aangewe zen, maar door alle opwinding, welke eraan vooraf waren gegaan, kon ik den slaap niet vatten. Plotseling hoorde ik, hoe de bamboemat voor den ingang van mijn hol voorzichtig werd weggeschoven. Ik dacht niet an ders dan dat men het voornemen koesterde mij heimelijk uit den weg te ruimen. Misschien betreurden zij hun toegeeflijkheid en gaven zij er achteraf de voorkeur aan hun oor spronkelijk plan ten uitvoer te bren gen. Ik stond reeds op het punt den in dringer naar de keel te springen, toen een fluisterend „Sahib!’ mij daarvan terug hield. De nachtelijke bezoeker was, naar de stem te oordeelen, een jonge man en je kunt je mijn verba zing voorstellen, toen die knaap me begon uiteen te zetten, dat er in Sid dhab ontevredenen waren, een kleine minderheid weliswaar, maar tezamen waardige positie, hoopvol stemd. Er is niet de minste reden om het hoofd te laten hangen. Onze bond- genooten weten, waar wij zijn. Zij zullen wel de noodige middelen vinden om ons hieruit te halen. Waarom hebben zij dat dan nog niet gedaan? vroeg Floyd, die toch weer eenigen twijfel bij zich voelde opkomen. Vergeet niet, dat zij uiterst voor zichtig moeten zijn! De geringste ver denking kan hun allen het leven kos ten. Bovendien vormen zij, zooals ik reeds opmerkte, een betrekkelijk klei ne minderheid, die voornamelijk uit vrouwen en jongemeisjes en een hand jevol jonge mannen bestaat. Het gesprek kwam nu op Karl Han gen. Zij twijfelden er geen oogenblik aan, of de piloot was bij den overval op het vliegtuig om het leven geko men. Daarna vervielen zij weer in een dof stilzwijgen. Zwaar drukte het vooral op de beide mannen, dat zij tot werkloosheid waren gedoemd. Het ergst van alles echter was wel di eeuwige duisternis. Floyd had het al lang opgegeven den tijd te schatten, omdat het eenvoudig onmogelijk was zender wisseling van dag en nacht daarvan ook maar eenige hoogte te krijgen. Zelfs het begrip van tijd raak te verloren. Misschien waren het slechts minuten, wat zij voor uren hielden; misschien waren het maar pil 111 - 11 MAATSCHAPPELIJK HULPBETOON IN ROTTERDAM heeft een enorme uitbreiding van zijn taak gekregen, nu zooveel duizenden per sonen in aanmerking komen voor de goederen, welke uit het geheele land zijn samengestroomd. In een groote loods aan de Lekhaven worden de goederen gesorteerd. (Polygoon) WO WÖ i. was K

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 5