De dieren
van
naar
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
De opening van het Boelgaarsche Parlement door koning Boris
Artis naar hun winterverblijf - Een blokkadebreker vaart uit
k
ft
HA'AGSCHE COURANT Zaterdag 9 Nov. 1940
TWEEDE BLAD
o
FEUILLETON
s
I B
>s,
ONTWAART MEN NU EEN „MEER”. EEN KIJKJE IN DE OMGEVING VAN AVENHORN.
OP WEG NAAR
EEN DUITSCHE BLOKKADEBREKER PASSEERT
De
ge
(Nadruk verboden
21)
{iWordt vervolgd.^
OPEN ZEE EEN DUITSCHEN TORPEDOJAGER, welke het schip een
veilig geleide waarborgt door het mijnengebied. (Polygoon)
OOK IN NOORD-HOLLAND IS HET WATER STERK GESTEGEN. WAAR ANDERS DE KOEIEN GRAZER
(Polygoon)!
en in vereeniging toch een respecta
bel aantal menschen, die zich met
dit dwaze gedoe niet meer konden ver-
eenigen en naar een gelukkiger leven,
naar het licht en naar de zon ver
langden.
Floyd greep Vischwa bij den arm.
Daar moest jij dan toch ook van
hebben gehoord?
Vischwa Nandi bepaalde zich voor-
loopig tot een wedervraag. Heeft
die jongeman den Sahib ook verteld,
wie de ontevredenen heeft opgezet?
Neen, antwoordde Gucker, daar
weet ik niets van.
Dan schijnen je geestverwanten
inmiddels tot andere gedachten te zijn
gekomen.
Ook ik bedoor tot degenen, die
in de wereld buiten deze spelonken
een nieuw Siddhab willen stichten.
Maar tot dusver' dachten wij, dat de
tijd nog niet gekomen was om dezen
wensch in vervulling te doen gaan.
Waarom heb je mij dat niet ver
teld? vroeg Floyd. Onder deze om
standigheden ziet alles er heel an
ders uit.
Wij hebben gezworen tegen nie
mand daarover te zullen spreken. Het
verwondert me wel heel sterk, dat
deze eed gebroken is.
Maar kind, dat was toch heel ver
standig. Wie dezelfde belangen heb
ben, dienen elkaar te steunen!
Daar Vischwa zweeg, vervolgde
Gucker zijn betoog en daarbij bleek,
dat hij, ondanks hun weinig benijdens-
luttele oogenblikken, wat hun een eei>
wigheid toescheen.
Guckers voet was weldra in zoo
verre genezen, dat hij tezamen met
Floyd lange wandelingen door het hol
kon ondernemen. De vele dooden
stoorden hen niet meer. Men went
tenslotte aan alles.
Hun aandacht ging voornamelijk uit
naar de muren. Stuk,voor stuk wei>
den de rotsen onderzocht, of er mis»
schien ook ergens een weg te vinden
was, waarlangs een getrainde berg-
klimmer naar boven zou kunnen ko
men.
Floyd wilde deze mogelijkheid niet
prijs geven.
Het zijn hier toch alle door de
natuur gevormde rotsen. Dit geheele
onderaardsche holensysteem is ver
moedelijk door een eruptie ontstaan.
Evenals buiten, moeten er ook hier
kloven en spleten zijn, die zich voor
ons doel zouden leenen.
Als we maar licht hadden! klaag
de Gucker. Je had eens goed uit
je oogen moeten kijken, toen ik hier
mijn glorieuze entrée maakte en de
zaak daarboven door fakkels was ver
licht!
Dat heb ik gedaan, maar in die
paar minuten was het niet mogelijk
iets te ontdekken.
Gucker zweeg. Maar het volgende
oogenblik gaf hij zijn vriend plotse
ling een fermen klap op den schouder^
voorstellen, hoe ik die mededeeling
opnam! Ik wilde het eenvoudig niet
gelooven. In ieder geval was ik vast
besloten deze plaats niet eerder te
verlaten, voor ik mij daaromtrent ze
kerheid had verschaft. Ik deed mij
nog kapotter voor dan ik in werkelijk
heid was en slaagde er in mijn vrien
den ervan te overtuigen, dat ik in mijn
toestand niet in staat was den ver-
moeienden tocht door de woestijn
naar het station aan het Gainer meer
te ondernemen. Tenslotte bleef den
acteurs van het wassenbeeldenspel dus
niets anders over dan mij hun gast
vrijheid aan te bieden, tot ik weer
wat op krachten zou zijn gekomen.
Professor Floyd barstte in een scha
terlach uit.
Aan jou is een voortreffelijk di
plomaat verloren gegaan. Ik kan me
wel voorstellen, hoe het verder is ge
gaan. Nadat zij de onvoorzichtigheid
hadden begaan je vrij te laten rond-
loopen, snuffelde .je net zoo lang tot
het je was gelukt mijn verblijfplaats
te weten te komen. Je verschafte je
op een of andere manier een touw,
maar op het laatste oogenblik kregen
ze je bedoelingen door en staken zij
een spaak in het wiel. Je had voor
zichtiger te werk moeten gaan, want
nu heb je niet alleen voor jezelf,
maar ook voor mij alle mogelijkheden
om te ontvluchten, afgesneden. Of
dacht je soms, dat ze je hier wel weer
uit zouden halen?
Dat niet! Maar desondanks staan
w
Het debat, dat zich daarover ont
spon, begon mij tenslotte te vervelen
er. om aan alle oneenigheid een einde
te maken, kwam ik met een ander
voorstel. Zij zouden mij een vrijen
aftocht garandeeren, waarbij ik mij
dan verplichtte aan mijn ontdekking
geen ruchtbaarheid te geven. Ik pro
beerde den heeren aan het verstand
te brengen, hoe kortzichtig het was
om mij te laten verdwijnen. Er zou
natuurlijk naar mij worden gezocht
en tenslotte zou het dan slechts een
kwestie van tijd zijn, dat aan hun
idyllisch bestaan voor goed een einde
werd gemaakt.
En dacht je werkelijk in ernst,
dat zij daarop zouden ingaan?
Je zult het misschien niet geloo
ven m’n waarde, maar ze zijn er
inderdaad op ingegaan! Aangemoe-
digd door dit succes, eischte ik ook
jouw uitlevering, maar het geachte
college verklaarde botweg, dat je niet
meer in leven was. Je zult je kunnen
HET SEIZOEN IN ARTIS IS VOORBIJ. DE KALKOENEN WORDEN
DOOR DEN OPPASSER UIT DE KINDERBOERDERIJ GEHAALD EN
NAAR HET WINTERVERBLIJF OVERGEBRACHT. (Polygoon)
OP PLECHTIGE WIJZE WERD DEZER DAGEN IN SOFIA HET BOEL
GAARSCHE PARLEMENT DOOR KONING BORIS GEOPEND,
koning onderhoudt zich na de inspectie van de eerewacht
met een der soldaten. (Scherl)
BOMMEN VOOR ALBION.
BOM NA BOM WORDT VOOR DE VLUCHT NAAR ENGELAND GE
LADEN ZIJ ZULLEN DE LONDENAARS WEER VAN EENIGE UREN
SLAAP BEROOVEN. (Hoffmann),
onze kansen nog niet zoo slecht, als
het op het oogenblik lijkt.
Neen? Dat zul je me dan wat
nauwkeuriger moeten uitleggen.
Graag. Kun jij je niet voorstel
len, dat er in Siddhab ontevredenen
en opposanten zijn?
Dat is niet onmogelijk! antwoord
de Floyd, wiens belangstelling plotse
ling was opgewekt.
Het is zoo. Den eersten nacht
van mijn verblijf in Siddhab heb ik
het op een dramatische wijze ervaren.
Men had mij in één der tallooze
woonholen een slaapplaats aangewe
zen, maar door alle opwinding, welke
eraan vooraf waren gegaan, kon ik
den slaap niet vatten. Plotseling
hoorde ik, hoe de bamboemat voor
den ingang van mijn hol voorzichtig
werd weggeschoven. Ik dacht niet an
ders dan dat men het voornemen
koesterde mij heimelijk uit den weg
te ruimen. Misschien betreurden zij
hun toegeeflijkheid en gaven zij er
achteraf de voorkeur aan hun oor
spronkelijk plan ten uitvoer te bren
gen.
Ik stond reeds op het punt den in
dringer naar de keel te springen, toen
een fluisterend „Sahib!’ mij daarvan
terug hield. De nachtelijke bezoeker
was, naar de stem te oordeelen, een
jonge man en je kunt je mijn verba
zing voorstellen, toen die knaap me
begon uiteen te zetten, dat er in Sid
dhab ontevredenen waren, een kleine
minderheid weliswaar, maar tezamen
waardige positie, hoopvol
stemd.
Er is niet de minste reden om
het hoofd te laten hangen. Onze bond-
genooten weten, waar wij zijn. Zij
zullen wel de noodige middelen vinden
om ons hieruit te halen.
Waarom hebben zij dat dan nog
niet gedaan? vroeg Floyd, die toch
weer eenigen twijfel bij zich voelde
opkomen.
Vergeet niet, dat zij uiterst voor
zichtig moeten zijn! De geringste ver
denking kan hun allen het leven kos
ten. Bovendien vormen zij, zooals ik
reeds opmerkte, een betrekkelijk klei
ne minderheid, die voornamelijk uit
vrouwen en jongemeisjes en een hand
jevol jonge mannen bestaat.
Het gesprek kwam nu op Karl Han
gen. Zij twijfelden er geen oogenblik
aan, of de piloot was bij den overval
op het vliegtuig om het leven geko
men.
Daarna vervielen zij weer in een
dof stilzwijgen. Zwaar drukte het
vooral op de beide mannen, dat zij
tot werkloosheid waren gedoemd.
Het ergst van alles echter was wel
di eeuwige duisternis. Floyd had het
al lang opgegeven den tijd te schatten,
omdat het eenvoudig onmogelijk was
zender wisseling van dag en nacht
daarvan ook maar eenige hoogte te
krijgen. Zelfs het begrip van tijd raak
te verloren. Misschien waren het
slechts minuten, wat zij voor uren
hielden; misschien waren het maar
pil
111 -
11
MAATSCHAPPELIJK HULPBETOON IN ROTTERDAM heeft een
enorme uitbreiding van zijn taak gekregen, nu zooveel duizenden per
sonen in aanmerking komen voor de goederen, welke uit het geheele land
zijn samengestroomd. In een groote loods aan de Lekhaven
worden de goederen gesorteerd. (Polygoon)
WO
WÖ
i.
was
K