van
De Italiaansche opmarsch in Griekenland - Spoorwegpostkantoor te Rotterdam
Het sorteeren van aardappelen - Opleving in de fabricatie van carbidlampen
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
II
I I
o
y*
■X''-
wW
HAAGSCHE COURANT Donderdag 14 Nov. 194Ö
TWEEDE BLAD
o
FEUILLETON
-
(Nadruk verboden.)
wan-
welke
om
-
een
den
EEN BELANGRIJK WERK VOOR ARNHEM is de verbreeding van de Rijnkade, waar
een groote laad- en losplaats zal komen voor de vele schepen, welke hier dagelijks gelost
en geladen moeten worden. Het werk ondervindt momenteel stagnatie door den hoogen
waterstand. Links de damwand, welke nu gelijk met den waterstand staat. Alles wat
tusschen den damwand en den ouden walkant reeds gebouwd is, is door ’t water verzwolgen
(Polygoon)
HET ITALIAANSCHE LUCHTWAPEN bij de nachtaanvallen. Dag en nacht vallen de
Italiaansche vliegtuigen de militaire doelen van den vijand aan. Onze foto toont een
Italiaanschen bommenwerper bij den start des nachts in het licht van den schijnwerper.
- (Hoffmann)
de nauwe tunnel in een breede, hooge
ruimte moest zijn aangeland.
Hij keek naar boven en onderdrukte
met moeite een uitroep van verras
sing. Hier en daar glinsterden licht
punten in de diepe duisternis, deels
dichtbij, voor een ander deel op groe
ten afstand. Hoewel het zwakke
schijnsel niet voldoende was om de
ruimte behoorlijk te verlichten, kon
Been zich toch ongeveer een denk
beeld vormen van haar omvang.
HET EERSTE GROOTE GEBOUW in het na-oorlogsche Rotterdam is thans tusschen de oude Diergaarde en het
spoorweg-emplacement in aanbouw, n.l. het nieuwe (tijdelijke) spoorwegpostkantoor. Het enorme staalskelet van het
gebouw, waanan de betonvloer een oppervlakte heeft van 73x34 m., is reeds gemonteerd. Als eenmaal het nieuwe
station zal zijn gebouwd, z§l dit gebouw niet verdwijnen, maar voor een nader te bestemmen doel gebruikt worden.
(Polygoon)
De uitgestrektheid en de hoogte van
dit onderaardsche gewelf spotten met
elk begrip van ruimte en overtroffen
alles, wat menschelijke fantasie in dit
opzicht zou hebben kunnen uitdenken.
Wanneer daar ginds, waar een gehee-
le rij lichtjes als een parelsnoer aan
een schenen te zijn geregen, plotseling
een zon was opgegaan, dan zou zij een
landschap hebben belicht, dat even in
fernaal als gigantisch zou zijn ge
weest. Zij zou dan een uitgestrekt,
rotsachtig dal hebben beschenen, zon
der struik of boom, zonder water en
zonder hemel, koud en dor als de hel-
sche kraters, welke de verrekijker
ons op de oppervlakte van de maan
te aanschouwen geeft. Maar nochtans
van een imponeerdende verhevenheid.
Grillig gespleten gesteente, grotesk op
elkander gestapelde rotsblokken en
dat alles overkoepeld door een steenen
gewelf, zooals zelfs de stoutmoedigste
architect zich dat nooit zou hebben
durven droomen.
Maar dat kon men slechts vermoe
den. Eeuwige, ondoordringbare duis-
CARBIDLAMPEN DOEN WEER OPGANG. Vooral op het platteland en op schepen doet de
behoefte aan een onafhankelijke lichtbron zich gevoelen. Een ondernemende firma houdt zich
thans bezig met het in serie vervaardigen van carbidlampen, welke aan moderne eischen vol
doen. Deze lampen zijn voorzien van een automatische waterregeling en kunnen in een gas- of
petroleum-hanglamp geplaatst worden. Overzicht tijdens de fabricatie van deze lampen.
(Polygoon)
25)
Hij zat hen beiden dicht op de hielen
za hen beiden nu dicht op de hielen;
af en toe bedroeg de afstand tusschen
hen slechts eenige passen en dat was
zijn geluk, want anders zou het hem
zeker zijn ontgaan, dat het tweetal
geheel onverwachts in een spleet tus
schen de rotsen verdween.
Been bleef een oogenblik verbaasd
staan en onwillekeurig greep hij zijn
revolver. Daarna wrong hij zich tus
schen de smalle opening door, vastbe
sloten de achtervolging tot het eind
toe voort te zetten.
Het smalle, vrij rechte, maar sterk
hellende pad dwong hem de grootste
Voorzichtigheid in acht te nemen. Een
onbeheerschte beweging, een misstap,
elk geluid borg gevaar voor ontdek
king in zich.
Eenmaal bleef Ali Mohammed
staan en keek om. Het scheelde een
haar, of Been, die daarop niet ver
dacht was, had zijn aanwezigheid ver
raden. Hij kon zich ternauwernood
achter een vooruit springende rots
Verbergen.
Duidelijk hoorde hij, hoe Ali zei:
Weldra
anderen voor
DE ITALIAANSCHE OPMARSCH IN GRIEKENLAND Zelfs de onbegaanbare wegen in de Grieksche bergen kunnen
den onweerstaanbaren opmarsch niet tegenhouden. De hand aan de teugels en iedereen aan den wagen komen de troepen over
eiken weg. (Hoffmann)
IN DE SCHERMER IS MEN MOMENTEEL BEZIG MET DE INGEKUILDE VROEGE AARDAPPELEN TE VOORSCHIJN TE
HALEN. NADAT DE AARDAPPELEN UIT DE KUILEN ZIJN GEHAALD, WORDEN ZE, ALVORENS OP TRANSPORT TE
WORDEN GESTELD, EERST DOOR MIDDEL VAN EEN SORTEERMACHINE GESORTEERD. (Polygoon.)
de twee anderen behoorde. Nochtans
was het merkwaardig, dat de Euro-
peesche kleeding zijn wantrouwen niet
had opgewekt!
Been bevond zich thans in een tun
nel van ongeveer manshoogte. Ver
baasd tastte hij met zijn handen langs
de wanden van de nauwe gang. Het
was hier zoo donker, dat hij geen
hand voor de oogen kon zien en dat
maakte hem onzeker. Hij voelde zich
volkomen weerloos in deze afschuwe
lijke, van een muffe lucht dóórtrokken
schacht, welke steeds verder in den
berg doordrong.
hoorde hij weer de beide
zich en nu voelde hij
hun nabijheid schier als een gerust
stelling.
Harry Been was een moedig man,
die geen tegenstander vreesde,
neer hij tegenover hem stond, maar
spookachtige duisternis,
had iets zeldzaam be-
ternis lag over het dal, en misschien
was het goed zoo.
Dr. Been moest zich met geweld
onttrekken aan den machtigen invloed,
welke er van dit alles uit ging. Hij
haastte zich achter den klank der zich
snel verwijderende voetstappen aan.
Van een rechten weg was nu geen
sprake meer. Kris-kras ging het tus-
schen de rotsgroepen door, nu eens
langzaam stijgend, dan weer sterk da
lend.
Ali Mohammed naderde nu een
groep menschen, die om een helder
licht geschaard, op den grond hurk
ten.
Been durfde het niet aan het twee
tal daar te volgen. Aarzelend bleef hij
staan. Van een poging het gezelschap
te besluipen, kon geen sprake zijn. Hij
zou onmiddellijk worden gezien.
Terwijl hij nog overlegde, wat hem
nu te doen stond, naderde van de an
dere zijde iemand, die een fakkel in
de hand droeg, een lange, gespierde
gestalte, slechts gekleed in een lende
doek.
Been week achteruit, maar nu
scheen het geluk, dat hem tot dusver
trouw was gebleven, hem in den steek
te zullen laten.
Hij struikelde en door het lawaai
werd de ander opmerkzaam. Met een
onderdrukten kreet hief hij zijn fakkel
op .en de paar seconden, welke Been
noodig had om zich te herstellen, wa
ren voldoende om den ander van de
aanwezigheid van den vreemdeling
kennis te doen nemen.
ffWordt vervoly&i
overtuigd, dat het woord, dat hij had
opgevangen, den sleutel tot het ge
heimzinnige doel van dezen nachtelij-
ken tocht vormde, een soort „Sesam
open u”, dat de poort van het onbe
kende rijk ook voor hem zou ontslui
ten.
Zou hij het wagen daarvan gebruik
te maken? Het gevaar, waarin hij
zich begaf, was tenslotte niet te pei
len. Hij wist niet, wat hem daar
wachtte. Hij zou in een impasse kun
nen geraken, waar hij niet tegen was
opgewassen.
Aan den anderen kant realiseerde
hij zich volkomen, dat hij voor e
beslissende ontdekking stond. Mis
schien vond hij daar de metgezellen
van den piloot Hangen en misschien
kon hij hen helpen.
Deze laatste veronderstelling gaf
tenslotte den doorslag. Hij haalde eens
diep adem, kneep zijn revolver nog
steviger in de vuist en daarop stap
te hij verder.
Plotseling, alsof zij uit de ruimte te
voorschijn werd getooverd, dook
gestalte voor hem op, die hem
weg versperde.
Been’S wijsvinger klemde zich
den haan van de revolver.
Brahmachadji!
De gestalte verdween even geheim
zinnig als zij gekomen was.
De weg naar het onbekende lag
voor hem open.
Been versnelde zijn pas om zijn vij
anden in te halen.
De schildwacht scheen te hebben
aangenomen, dat deze derde man bij
Wat was dat? Klonken daar geen
voetstappen achter ons?
Zijn metgezel stelde hem echter
spoedig gerust.
Onzin! Het is de echo van onze
eigen voetstappen. Alle geluiden weer
kaatsen in dezen nauwen pas zeer
sterk.
Ali Mohammed liet zich overtuigen.
Hij bleef nog even scherp luisteren,
maar daarna sloot hij zich toch weer
bij zijn gids aan.
Het pad tusschen de aan weerskan
ten hoog oprijzende rotsen werd nu
zóó nauw, dat het slechts voor één
man begaanbaar was. Links en rechts
voelde men met de armen het ge
steente.
Dr. Been besefte volkomen den om
vang van het gevaar, waarin hij zich
geheel vrijwillig had begeven, maar
hij vertrouwde geheel op het geluk,
dat hem nog nooit in den steek had
gelaten.
Er kon ongeveer een uur verloopen
zijn, sinds zij het kamp hadden ver
laten, toen zich wederom een opont
houd voordeed.
De maan stond nu hoog aan den
hemel en daardoor kon hij zien, hoe
de mannen bleven staan voor een ge
weldigen rotswand, welke dwars over
het pad omhoog rees en dientengevol
ge het verder gaan scheen te beletten.
Nóg hoorde Been, hoe Ali’s metge
zel het woord „Brahmachadji” uit
sprak. De volgende seconde waren
beiden verdwenen.
Been bleef staan en overlegde, wat
hem nu te doen stond. Hij was ervan
dc
hem omgaf,
klemmends.
Nog twee maal gebeurde het, dat
uit het duister een hand naar hem
greep, welks eigenaar het woord
„Brahmachadji” van hem wenschte
te hoor en.
Gelukkig werd Been beide keeren
door de achtervolgden op dit inter
mezzo voorbereid. Hij kon daar door
juist op tijd blijven staan en wachten
tot het tweetal buiten het bereik van
zijn stem was.
Op een gegeven oogenblik bemerkte
hij aan den veranderden klank van
zijn voetstappen en aan zijn onbelem
merde bewegingsvrijheid, dat hij uit
-
IR
I
O
7» Tj'
MS s
iifc
W
