Moderne sanatoriumbouw
Zwitserland
Herstel
m
van een
Oude kerk te Utrecht wordt verkocht
T entoonstelling
van
droogdok
Sint Lucas
NOODLANDING IN
DE WOESTIJN
I
HAAGSCHE COURANT Maandag 18 Nov. 1940' TWEEDE BLAD
o
FEUILLETON
>'A 'OW
-
een
aanvankelijk overwogen
(Nadruk verboden.)
HOOFDSTUK 22
CWordt vervolgd^
Het fraaie
Photopress
Toen Been ontwaakte, had hij
gevoel, of er iets over zijn
OPBOUWARBEID AAN DE KANAALKUST.
EEN FRANSCH DROOGDOK WORDT WEER IN ORDE GEMAAKT.
(Hoffmann)
hier
be-
IN HET STEDELIJK MUSEUM Te AMSTERDAM werd de tentoonstel
ling van St. Lucas geopend. Tijdens den rondgang van links naar rechts
burgemeester dr. W. de Vlugt, mevrouw Röell en Bart Peizel,
voorzitter van Sint Lucas. (Polygoon)
DE OUDE GOTHISCHE KERK VAN ST. GEERTRUIDA (BEKEND
ALS DE GEERTE-KERK) TE UTRECHT, zal worden verkocht,
aangezien de restauratie te veel geld zou kosten. (Polygoon)
DE BELANGRIJKE VOETBALWEDSTRIJD D.W.S.—D.H.C. WERD DOOR
DE GASTHEEREN MET 1—0 GEWONNEN. VLAK VOOR HET EINDE
WERD HET EENIGE DOELPUNT GESCOORD. (Polygoon)
Plotseling klonk een halfluide, maar
zeer bevelende stem, welke hun een
halt toeriep.
Op hetzelfde oogenblik greep Been
naar zijn revolver. Hij was vast be
sloten zijn leven, zoowel als dat van
het jonge meisje, tot het uiterste te
verdedigen.
Maar daar klonk reeds Nadija’s
stem.
Ik ben het, Nadija! Ik breng den
blanken Sahib bij Rani Balavi.
O, Nadija! antwoordde de ander,
thans op geheel veranderden toon.
Jouw leven en dat van onze Rani
zij gezegend!
Zij wrongen zich langs de gestalte
heen, die in een soort nis hurkte.
Beens verbazing nam nog toe. De
verblijfplaats der ontevredenen scheen
in elk opzicht tegen de overige holbe
woners beveiligd te zijn. Hij viel
waarlijk van de eene verrassing in de
andere. Wat zou hem de eerstvolgen
de uren nog te wachten staan? Wie
was die Rani Balavi, in wier opdracht
Nadija handelde? Was zij oud of
jong? Wat voor geheimen en tragediën
speelden zich in dit gigantische berg
hol af, in dit onwezenlijke verblijf, dat
van een andere wereld scheen te zijn?
Inderdaad, dit was wel de verbijs
terende totaal-indruk, welke in deze
paar uren van zijn gevangenschap bij
Been had post gevat: dat men
zelfs met de gedachte aan het
staan van een wereld daarbuiten, had
afgedaan. De aarde met haar licht,
met haar menschen en dingen was hier
TE MONTANA-DORF IN WALLIS (ZWITSERLAND) WORDT EEN
GROOT. MODERN VOLKSSANATORIUM GEBOUWD,
gebouw is 100 meter lang en zal 160 bedden bevatten.
opspringen, wegloopen, maar hij lag
als verlamd; zijn ledematen weiger
den hem den dienst.
En nu alweer maar wat was
dat? Dat was immers geen dier
dat was heelemaal geen spin een
hand de hand van een mensch
gleed voorzichtig tastend langs zijn
arm omhoog en naderde zijn hals.
Hij wilde schreeuwen, maar daar
lag de hand plotseling op zijn lippen
en zij belette hem ook maar een kik
te geven.
Weldra echter ging zijn schrik over
in verbazing, want nu voelde hij dui
delijk, dat het niet de hand van een
man was.
Sahib!
De weeke, welluidende en ietwat be
vende stem bevestigde zijn vermoe
den.
Hij stak zijn hand uit en stiet op een
naast hem hurkende gestalte, op
smalle schouders, de ontluikende vor
men van een jong meisje.
Niet spreken, Sahib, niet roepen!
Ik ben hierheen gezonden om u in vei
ligheid te brengen.
Ook als hij geen Hindostansch had
verstaan, zou de zachte, vleiende
klank van deze stem den inhoud van
haar woorden hebben verraden.
Wie ben je?
Ik heet Nadya en ik zal u naar
Maha Rani, onze meesteres, brengen.
Dit is haar boodschap: Wjj zullen u
helpen, als u ons wilt helpen!
Waarmee zou ik jullie dan kun
nen helpen, Nadya?
Rani Balavi zal het u zeggen!
DE EENIGE GOBELIN-BEWERKER IN ONS LAND OEFENT ZIJN BEDRIJF UIT TE BAARLE-NASSAU.
De 75-jarige gobelin-bewerker is reeds 60 jaar in dit vak werkzaam. De krasse kunstenaar in zijn museum, waar
hij het gulden boek met vele handteekeningen van buite ilandsche bezoekers inziet. (Het Zuiden)
vaag begrip geworden, men be
hoorde er niet meer toe, alle betrek
kingen met deze planeet waren ver
broken.
Hans Been probeerde aan Ellen
Boyard, aan den Maharadja, aan den
piloot Hangen te denken. Maar de wer
kelijkheid was tot een phantoom ver
vaagd, tot wazige droombeelden
hier heerschte een ander grondbe-
wustzijn...
Hij staakte zijn gemijmer, want in-
tusschen had de weg een waarlijk
halsbrekend karakter aangenomen.
Zij hadden den nauwen pas reeds
lang verlaten en klommen nu over los
gesteente omhoog, dat na eenige mi
nuten overging in een rotsachtig ter
rein, dat nu bijna loodrecht voor hen
opdoemde. Ruwe treden, welke hierin
waren uitgehouwen, boden evenwel vol
doende steunpunten voor de tastende
voeten en Been volgde het meisje, dat
hem voorging, ook hier zonder aarze
len.
Wjj zijn er haast! spoorde zjj
hem aan, maar het opwindende van
het avontuur had hem nu dusdanig te
pakken, dat hjj geen extra aanmoedi
ging noodig had.
Nog éénmaal gebeurde het, dat zjj
aangehouden werden en hun weg pas
konden vervolgen, nadat Nadija haar
naam had genoemd.
de kattenoogen scheen zij alles te zien.
Hoewel nu en dan op eenigen afstand
vage schimmen van menschen te zien
waren, wist zij elke onwelk'ome ont
moeting te vermijden. Ja, zelfs de sla
penden, die soms midden op den weg
lagen, ontgingen niet aan haar speu
renden blik.
Langzamerhand begon de weg
steeds meer te stijgen en toen Been
eens achter zich keek, zag hij diep be
neden Zich de verspreide lichten der
fakkels glinsteren.
Het was een even fantastisch als
huiveringwekkend schouwspel, deze
nietige lichtpuntjes, welke zich deels
langzaam door het dal bewogen, voor
een ander deel roerloos in de ruimte
leken te hangen.
Hoe hooger het pad steeg, des te
smaller scheen het ook te worden, tot
het tenslotte in een soort ravijn over
ging.
De Europeaan, wien de lenige meis
jeshand om zijn pols een gevoel van
veilige geborgenheid gaf, ging geheel
op in de bekoring van dit merkwaar
dig avontuur. Hij had waarlijk geen
reden zich te beklagen over gebrek
aan sensatie. Wat hjj hier meemaak
te, was zoo ongelooflijk, zoo emotio
neel, dat hjj geneigd was zich af te
vragen, of hij dit alles in werkelijk
heid beleefde.
Nu werd de doorgang tusschen de
rotsen zoo nauw, dat zjj achter elkaar
moesten loopen.
Nadija ging voorop en nog steeds
zijn pols vasthoudend, trok zjj hem
achter zich aan.
Goed, breng mij dan maar naar
haar toe!
Hij had
zich door het jonge meisje den weg
naar buiten te laten wijzen, maar nu
begon het geheimzinnige van deze on
verwachte tusschenkomst hem te
boeien.
Wat gebeurde hier? Men riep zijn
hulp in... Zouden er dan misschien on
tevredenen zijn in deze stad der duis
ternis?
Been kwam langzaam overeind. Al
zijn ledematen deden hem pijn van de
ongemakkelijke rustplaats.
Met een gevoel van opwinding, dat
hij nauwelijks vermocht te onderdruk
ken, liet hij zich leiden door het jonge
meisje, dat met haar slanke vingers
zijn pols omvatte.
De weg leek hem eindeloos en aller
minst in overeenstemming met het be
grip, dat de rechte lijn de kortste ver
binding is tusschen twee punten. Zig
zag ging het pad, nu eens naar rechts,
dan weer naar links, soms steil om
laag en het volgende oogenblik weer
even sterk hellend naar boven.
Af en toe was het een behoorljjk
breed pad, waarlangs hjj werd mee
getrokken, maar meer dan eens ook
zag Been zich genoodzaakt zijn
lichaam door ónmogelijk nauwe sple
ten te wringen.
Edoch, Nadija ontpopte zich als een
uiterst betrouwbare en even voorzich
tige gids. Zjj waarschuwde hem als
het pad smaller werd, of wanneer zjj
een gevaarlijke plek naderden. Met
haar scherpe, aan het duister gewen-
28
De maan gleed traag langs haar
eeuwige baan en keek onverschillig
neer op het eenzame kamp, waar
blanke en bruine menschen onder haar
zilveren glans in den slaap vergetel
heid zochten.
het
gezicht
was gegleden, iets warms, spinach
tigs, een langpootig dier.
Een rilling liep over zijn rug, de
adem stokte hem in de keel; hij durf
de zich niet bewegen.
Licht! Wat zou hjj er niet voor heb
ben gegeven, als slechts een sprankje
licht deze verwenschte duisternis voor
een oogenblik had verbroken!
Daar nu kwam het weer, dat
dier: met griezelige, huiveringwek
kende spinnepooten werkte het zich
langs zijn wang omhoog om daarna
langzaam naar zijn mond te schuiven.
Been tilde zijn hand op om het dier
Met een heftige beweging weg te
Schuiven, maar hij voelde niets.
Afgrjjzen steeg in hem op, hjj wilde
,L*l
r
'i
I
O®
- A"
OliL
O W
-
O
-
tg
S
o
I
A
A
f I’S
