in Kerkrestauratie te Alkmaar NOODLANDING IN DE WOESTIJN De ftaliaansche opmarsch in Griekenland De aanleg van den weg Amsterdam-Utrecht - Studiereis vakvereenigingsleiders B «Or,» Ml t' FEUILLETON HAAGSCHE COURANT Donderdag 21 Nov. '940 TWEEDE BLAD F: hl II S X 1 1 It s El DE RESTAURATIE VAN DE GROOTE OF ST. LAURENSKERK TE ALKMAAR „STIJGT TEN TOP”. (Polygoon) ITALIAANSCHE TROEPEN BU DEN OPMARSCH IN GRIEKENLAND. (Scherl) (Nadrak verboden.) HOOFDSTUK 25 nog QWordt vervolgd.) I HET VISCHSEIZOEN TE VOLENDAM IS TEN EINDE Den rusttijd benut de Volendamsche visscher om zijn botter van „top tot teen” op te knappen. (Polygoon) TWAALF NEDERLANDSCHE VAKVEREENIGINGSLEIDERS hebben op uitnoodiging van het Duitsche Arbeidsfront een studiereis door Duitschland gemaakt, waarbij achtereenvol gens Berlijn, Nürnberg, München, Keulen en Düsseldorf werden bezocht. Tijdens het bezoek aan Berlijn. (Polygoon) HOOGLAND (BIJ AMERSFOORT) WERKT AAN ZIJN WEDEROPBOUW. Vele boer derijen, tijdens de oorlogsdagen vernield, worden herbouwd. Het vee gaat hier vóór de menschen een koe wordt in haar nieuwen stal gebracht Daarna is de boerderij pas aan de beurt. (Polygoon) MÜN- NA- Holland) MODENIEUWTJE UIT CHEN. EEN ELEGANT MIDDAG-COSTUUM. 0 ---- 31 Nu doofde het drietal de fakkels en verliet de tunnel. Diepe duisternis omving hen, toen zij het machtige ge welf betraden. Bestaat er hier niet zooiets als een burgemeester of een dergelijke autoriteit? Floyd, die zich door Vischwa liet leiden, voelde hoe zij ineen kromp. De gebieder en opperpriester is Hla Ma Chood. Zijn macht is onbe grensd. U moet niet probeeren het te gen hem op te nemen. Eén gebaar van zijn hand verbrijzelt u tot stof! Nou, nou, zoo’n vaart zal het wel biet loopen met dat verbrijzelen! Waar heeft die heer en gebieder zijn ambtswoning, zijn kantoor, zijn pa leis? Gucker stootte hem van achteren San. Wil je dien meneer je opwachting gaan maken? Dat niet alleen! Kom, Visch- Wa, laat eens hoor en! Anders zou ik hae genoodzaakt zien den eersten den besten voorbijganger om inlichtingen te vragen. verbitterde zicht. Merkwaardigerwijze hebben de Hindoes, die tot de expeditie behoor den, zonder uitzondering het veege lijf kunnen redden. Zij waren door den Maharadja van Jipar te onzer be schikking gesteld. Been floot zachtjes door zijn tanden. Dat dacht ik al! Onze expeditie heeft deze edele heer eenzelfde lot toegedacht. De holen van Siddhab zijn zeer rijk aan kostbare ertsen en edelge steenten. De geheele opbrengst komt den Maharadja ten goede. Als contra prestatie zorgt hij voor de levensmid delen en wat er verder noodig mocht zijn. Het spreekt vanzelf, dat hem er alles aan gelegen is deze geheime schatkamer voor de buitenwereld ver borgen te houden, want hij begrijpt heel goed, dat de regeering anders onmiddellijk de hand op deze rijk dommen zou leggen. Aha, dat verklaart alles. En wat gebeurde er met de overige leden van de expeditie? Men maakte korte metten. Hun geloof gebiedt hun elkeen te dooden, die den vrede in hun samenleving ver stoort. En zij hebben een bestiale manier van terechtstellen. Zij binden de ongelukkigen aan een touw en laten hen zoo in een afgrond zakken, waar uit geen ontkomen meer mogelijk is. Zoo heeft zich daar een waar massa graf gevormd en wie niet voordien legerd en zou u en Waarschijnlijk zal hij die wel nooit inwilligen. Vergeet u vooral den Maharadja niet. Denkt u, dat die ooit zou toestaan, dat zijn zoo zorgvuldig bewaard geheim aan het licht komt? Hij zal er niet voor terugdeinzen alles te vernietigen, wat zijn onderneming in gevaar zou kunnen brengen. Irene Barlovius glimlachte. Het spreekt vanzelf, dat wij daarmee rekening zullen houden. Wat denkt u, dat de Maharadja zou doen? Hm, vermoedelijk alle ook maar eenigszins verdachten laten terecht stellen. Hun schuilplaatsen zouden be- aangevallen worden. Men uw getrouwen laten uit hongeren. Het verwondert mij trou wens, dat dit al niet veel eerder is gebeurd. Hla Ma Chood weet nog van niets; wij weten een geheim te bewa ren. En wat de door u genoemde mo gelijkheden betreft ook te dien aan zien hebben wij onze voorzorgsmaat regelen getroffen. Zooals u zult hebben bemerkt, ligt onze schuilplaats op één der hoogste punten van het hol, Inderdaad. Het was een gewel dige klimpartij om hier te komen. Denkt u ook niet, dat wij ons hier vrij dicht onder de oppervlakte van de aarde moeten bevinden? Ja, dat dunkt me zelfs zeer waarschijnlijk. Tenslotte kreeg hij haar zoover, dat zij begon te praten. Hla Ma Chood leeft in strenge afzondering in een vrijwel ontoegan kelijk groot hol; er is maar een en kele weg, welke er heen leidt. De moedigste en vermetelste mannen be waken het leven van den opperpries ter. Zoo, zoo! Maar je vertelde mij toch, dat er in Siddhab een partij van ontevredenen bestaat, van jonge men schen, die genoeg hebben van dit mol- lenleven onder den grond. Mij dunkt, dat daar wel een paar flinke knapen bij zullen zijn, die zich bij ons willen aansluiten? Dat zullen zij niet doen! ant woordde Vischwa. Wij achten den tijd nog niet gekomen om in te grij pen. Dan zullen wij het helaas alleen moeten probeeren. Ik voel er in ieder geval niets voor om hier nog langer te blijven rondhangen. En jij, Hans? Dat heele hol kan me gestolen worden! Maar waarom verdwijnen we niet eenvoudig? Dat is gemakkelyker gezegd dan gedaan! Je kunt er van op aan, dat vooral de uitgang streng wordt waakt. Maar zelfs wanneer het zou gelukken aan die bewaking te ont snappen wat hebben we dan nog be reikt? Zonder middelen, zonder water en voedsel midden in de woestijn! Bin nen een paar uren zouden ze ons weer te pakken hebben en ik vrees, dat Dr. Been was er vrij spoedig in ge slaagd zijn vroegere mede-studente, die hij hier, onder bijna dramatische omstandigheden, zoo onverwachts had teruggevonden, weer tot bewustzijn te brengen. Nu zat zij tegenover hem, de armen om haar opgetrokken knieën geslagen, en vertelde van haar schok kende belevenissen. Mijn vader had den ingang van het hol ontdekt, maar hij waande het door een onschuldige religieuse secte bewoond. Toen wij naar binnen ge drongen waren, werden we overwel digd en... Niemand ontkwam, die de we reld van het gebeurde op de hoogte had kunnen stellen? Zij keek hem aan en er kwam een verhongert, v^lt aan den waanzin ten prooi. Afgrijselijk! Hetzelfde lot wacht den vrouwen en meisjes van Siddhab. En zij vertelde den met volle aan dacht luisterenden man tegenover haar, hoe deze onmenschelijke cultus het verzet van een deel van de jeugd had opgewekt. Verscheidenen jongen meisjes was het gelukt zich voor haar beulen te verbergen. Jonge mannen, wien de liefde meer beteekende dan de gruwelijke gebruiken hunner va ders en grootvaders, hadden zich bij haar aangesloten en zoo was langza merhand iets van een samenzwering ontstaan. Daaraan, zoo vervolgde zij, heb ik het te danken, dat ik nog in leven ben. Zij hebben mij op het laat ste oogenblik aan mijn beulen weten te onttrekken, en mij tot hun leidster uit geroepen. En zoo leeft u nu al twee jaren? Het is haast niet te gelooven! Ik zou het zeker niet zoo lang hebben uitgehouden, wanneer de lief de en de aanhankelijkheid van deze jonge menschen mij niet telkens weer nieuwe krachten hadden geschonken. Zy gelooven in me, zij vertrouwen er op, dat ik hen eens naar de zon en de vrijheid zal brengen. En wy ma ken goede vorderingen. Het aantal on zer aanhangers neemt steeds toe. Weldra zullen wij den ouden Hla Ma Chood onze eischen kunnen voorleg gen. ze ons een tweeden keer niet zoo toe geeflijk zullen behandelen. Je hebt gelijk! Wij moeten eerst de jeugd van Siddhab helpen; die zal zich daarvoor stellig erkentelijk too- nen en graag de noodige medewerking verleenen om ons in de gelegenheid te stellen het dichtstbij gelegen station aan het Gainer meer te bereiken. Precies! En vergeet het voor naamste niet! Wij willen toch zeker niet als vluchtelingen, maar als over winnaars terugkeeren. Ik zal uw gids zijn, omdat u het eischt! Vischwa’s stem klonk be droefd en moedeloos. Moge Brah ma u behoeden! HET GRAVEN VAN EEN KANAAL NEEN, HET AANLEGGEN VAN EEN WEG. Bij den aanleg van den weg AmsterdamUtrecht moet, daar de bodem zeer drassig is, eerst een kanaal gegraven worden, dat later met zand wordt opgevuld. Hierdoor ontstaat een stevige onderlaag voor den weg. (Polygoon) trek op haar knap ge- ■^08® J yu, i1 I Sw gw be- ons :ï.5> ■.-X;

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Haagsche Courant | 1940 | | pagina 5